Never ; เราไม่เคยรักกัน [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 15..กีฬาหอวายป่วง ตอนจบ

“ป๋าค้าบบบบบบบ สุขสันต์วันเกิด” ผมกับไอ้ข้าวเปิดประตูเข้าไปพร้อมตะโกนสุขสันต์วันเกิดดังลั่น จนป๋าที่นั่งหน้าบึ้งอยู่หันมามองงงๆ ก่อนจะทำหน้าตกใจกับสิ่งที่ผมชูไปมาอยู่ตรงหน้า 


“ไว ไปซื้อเหล้าหวานมาเหรอ ว้าว!!! รู้ได้ไงว่าป๋าชอบ” ป๋าผมเปลี่ยนโหมดมายิ้มแป้นทันทีที่ได้เหล้าหวานไปอยู่ในมือ
 

“อ้าว แล้วไอ้เท็มกับเปอร์ล่ะ ออกไปตามไม่ใช่เหรอ เจอกันรึเปล่า” พี่เติ้ลถามพลางมองไปด้านหลังพวกผมที่ยังไม่มีใครตามมา ผมกับไอ้ข้าวมองหน้ากันก่อนจะยักไหล่
 

“ไม่รู้อ่ะพี่ เดี๋ยวคงมามั้ง” ตอบแล้วก็ไม่ปล่อยให้ป๋าแซงหน้า รีบไปร่วมวงกับป๋าดีกว่า 


ไอ้ข้าวกับพี่เติ้ลอยู่แผนกทำของกินตามเคย ส่วนผมกับป๋าก็นั่งก๊งแบบไม่ได้ช่วยอะไรกันอยู่พักใหญ่ กว่าที่ไอ้พี่เท็มกับไอ้เปอร์จะเสด็จมา 


“กว่าจะมาได้นะเมิง ฟาร์มกับไวนำหน้าไปไกลแล้วนั่น” พี่เติ้ลพูดขึ้นมาพลางพยักเพยิดมาทางผมกับป๋าที่นั่งก๊งกันอยู่สองคน มีไอ้ข้าวนั่งยิ้มๆคอยรินให้ มีความสุขเจงๆเลย
 

“แล้วเมิงก็ปล่อย ดูสิเมาเป็นหมาแล้วนั่น” ว่าใครเป็นหมาเดี๋ยวเหอะเมิง
 

“วันเกิดเค้านี่ ปล่อยสักวัน” ป๋าผมถูกใจคำพูดพี่เติ้ลอย่างแรง จนลุกขึ้นเดินไปหอมแก้มพี่เติ้ลแรงๆก่อนจะหัวเราะชอบใจ 


“ป๋าหวานไม่เกรงใจลูกเลยอ่า”
 

“อยากหวานบ้างมั้ยล่ะเมิงน่ะ” เมิงนี่พูดมากจังไอ้พี่เท็ม แล้วนี่ใครอนุญาตให้มานั่งข้างกุไม่ทราบ 


“ไม่!!!    ป๋าคืนนี้ผมนอนด้วยน้า” หันไปอ้อนป๋าดีกว่า
 

“ไม่ได้อ่ะไว คืนนี้ป๋าจะนอนกับไอ้เติ้ล” ป๋าตรงได้อีก แบบกะว่าไม่ให้ผมมานอนเป็นก้างเลยว่างั้น แล้วไอ้บ้าเท็มนี่ก็หัวเราะอยู่ได้ 


“เป็นบ้าเหรอ หัวเราะอะไรอยู่ได้”
 

“หัวเราะคนไม่ได้นอนกับป๋าไง”
 

“ยุ่ง นอนกับไอ้ข้าวก็ได้ คอยดูวันนี้จะกอดให้หนำใจเลย” แกล้งพูดเสียงดังยั่วให้ไอ้พี่เท็มกับไอ้เปอร์โมโหเล่นๆ สะใจดี และก็เป็นไปตามที่คาด ไอ้พี่เท็มสีหน้าเปลี่ยนทันที ฮ่าๆๆ ตลกดีชะมัด 


“ฮ่าๆๆๆ หึงอ่ะดิ๊” ยั่วมันเข้าไปอีก นานๆเห็นมันทำหน้าแปลกๆแบบไปไม่ถูกแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ถือซะว่าเอาคืน 


“หึงใคร” แน๊ๆๆๆ ยังจะมาถาม 


“หึงไอ้ข้าวอ่ะดิ๊” 


“ใครหึงเมิงกัน” ห๊ะ…ไอ้พี่เท็มเมิงว่าไงนะ ทำไมจะต้องมาพูดพร้อมกันกับกุด้วยเนี่ย
 

“ใช่มะๆ หึงไอ้ข้าวอ่ะดิ” เมื่อเห็นว่าไอ้พี่เท็มอยู่ๆก็เงียบไปหลังจากพูดอะไรไม่รู้พร้อมผม แล้วไอ้ข้าวกับไอ้เปอร์ก็หายหัวไปไหนกันไม่รู้ ป๋ากับพี่เติ้ลก็ไม่น่าเข้าไปยุ่ง ก็เลยกวนตรีนไอ้พี่เท็มเล่นนี่ล่ะวะ 


“ไม่หึงหรอก”
 

“ปากแข็ง งั้นคืนนี้ผมนอนกอดจริงๆนะ” พูดพลางทำหน้าแป้นแล้นใส่มัน โดยลืมคิดถึงผลที่จะตามซะสนิท 


“อย่าแม้แต่จะคิด ไม่งั้นคืนนี้เมิงได้นอนที่ห้องกุแน่” ทำเป็นขู่ความจริงกะไล่กุไปนอนที่อื่นแล้วตัวเองนอนเฝ้าอ่ะดิ ไอ้มารขี้หวงเอ้ย 


“เฮอะ ถ้าพี่หวงขนาดนี้ก็ทำให้ไอ้ข้าวมันรู้บ้างสิ” ไม่ใช่ว่าปล่อยให้มันคิดบ้าๆ ว่าพี่ไม่รักมันแบบนี้ 


“เมิงน่าจะบอกตัวเองนะ” อะไร บอกอะไร ทำไมกุจะต้องบอกตัวเองเมาป่าวเนี่ยเมิง 


“บ้าป่าวพี่ ว่าแต่ไอ้ข้าวไปไหนอ่ะ ผมไปนอนดีกว่า ขี้เกียจคุยกับคนบ้า” พูดแล้วก็ลุกขึ้นเดิน หันไปลาป๋าที่ดูจะมีความสุขกว่าทุกๆวัน แล้วก็เดินออกจากห้อง 


“แปลกจังวันนี้กินน้อย” ตามหลอกตามหลอนกุอีกละ 


“เห็นป๋าสวีทแล้วไม่อยากอยู่เป็นก้าง”
 

“คิดเป็นด้วย” ผมหันไปมองไอ้พี่เท็มที่เดินยิ้มอารมณ์ดีตามมา 


“ไม่หาเรื่องผมสักวันไม่ได้เหรอพี่ วันนี้เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว” ผมบอกมันเสียงเบื่อหน่าย วันนี้ไม่อยากเถียงกับเมิงแล้ว ผมยืนมองไอ้พี่เท็มที่ทำหน้านิ่งไม่พูดอะไรต่อ แต่จู่ๆมันก็เดินมาคว้ามือผมเดินเดินนำไปทางห้องผม 


“เฮ้ๆ จะไปไหนอ่ะพี่” 


“ไปที่ห้องเมิงไง ง่วงไม่ใช่เหรอ” พูดแล้วมันก็เดินนำผมไปช้าๆ อะไรของมันขึ้นๆลงๆ
 

ผมกับไอ้พี่เท็มเดินช้าๆไปตามทางเดินลงชั้นล่าง ความจริงอยากเดินเร็วกว่านี้แต่ไม่กล้าเดินแซงมัน ให้มันอยู่ข้างหลังแล้วเสียวๆยังไงไม่รู้อยู่ข้างหน้าแบบนี้รู้สึกปลอดภัยกว่าเยอะเลย 


“หยุด” ไอ้บ้าพี่เท็มอยู่ดีๆมันก็หยุดเดิน ทำเอาผมเดินชนด้านหลังมันเต็มๆ อะไรวะ จะถึงห้องอยู่แล้วเนี่ย ไอ้พี่เท็มเอามือปิดปากผมที่กำลังจะโวยวายไว้แน่นก่อนจะลากผมมายืนหลบมุมตรงบันได อะไรอีกเนี่ยเมิง
 

“อี้อำอะไอเอี้ย (พี่ทำอะไรเนี่ย) ” ยังพยายามจะพูดจนไอ้พี่เท็มมันชี้ให้ดูตรงหน้าประตูห้องผม เงาใครสักคนกำลังกอดกันอยู่
 

เฮ้ย!!!! นั่นไอ้เปอร์กำลังกอดไอ้ข้าวอยู่นี่นา เอาล่ะเหวยๆๆๆๆ งานเข้าแล้วเพื่อนผม (งานอะไร) 


“ไอ้ข้าวกะไอ้เปอร์????” ผมกระซิบคำพูดยืนยันสิ่งที่เห็นตรงหน้า ไม่จริงน่า ทำไมมันรวดเร็วปานสายฟ้าแลบเยี่ยงนี่เล่าเพื่อนเรา 


“ฮ่าๆๆๆ หน้าเมิงโคดขำเลย” อ้าวไอ้บ้าพี่เท็ม คนกะลังอึ้งกับเรื่องไม่คาดฝันดันมาหัวเราะท้องคัดท้องแข็งอยู่ได้ ว่าแต่มันหัวเราะเหรอ 


“พี่ไม่รู้สึกอะไรเหรอ” 


“ฮ่าๆๆ อะ..อะไร” อ่าว หัวเราะเข้าไป
 

“ก็ไอ้เปอร์มันกอดไอ้ข้าวอยู่อ่ะ” พูดไปแล้วก็คิดได้ ไปตอกย้ำมันมากไปป่าวว้าเรา
 

“พี่ไม่ต้องคิดมากนะ เอ่อ ยังไงข้าวมันก็รักพี่แหละ” พูดให้กำลังใจพลางยื่นมือไปตบแขนมันเบาๆ แต่ทำไมไอ้บ้าเท็มมันหัวเราะนักวะ จะขำอะไรนักหนา รึเป็นบ้าไปแล้ว 


“พี่เท็ม เป็นไรมากป่าวเนี่ย” 


“ถ้าเป็นจะปลอบกุมั้ยล่ะ” มันเป็นบ้าไปแล้วจริงๆด้วย 


“ปลอบอะไรอ่ะ พี่ก็อย่าคิดมากดีกว่า” ปลอบแล้วนะเนี่ย กุปลอบแล้ว 


“กอดแบบนั้นได้มั้ยล่ะ” มากไป…เมิงมากไป
 

“พอๆ เค้าแยกกันแล้วไปได้แล้ว ผมจะเข้าห้อง” พูดแล้วก็ลุกขึ้นเดินจ้ำอ้าวออกห่างไอ้ตัวอันตราย จนถึงหน้าประตูที่มีไอ้ข้าวยืนยิ้มๆอยู่ 


“มาส่งไอ้ไวเหรอพี่เท็ม” น่าน แทนที่จะทักกุ ทักไอ้คนข้างหลังกุซะงั้น 


“อืม ไปเปอร์กลับห้อง” แล้วมันก็ไปครับ ผมนี่งงเต๊ก   มันไม่มีท่าทีจะโกรธจะเคืองไอ้เปอร์เลย แปลกมากๆ แปลกจนไอ้ข้าวยังถามอ่ะ 


“ไว เมิงทำหน้าปัญญาอ่อนทำไม” =_= ไอ้นี่ก็ว่ากุจัง 


“ข้าวเห็นอ่ะเมื่อกี้อ่ะ กุเห็นอ่ะ” ว่ากุดีนัก ล้อแม่งเลย ผมพูดประโยคล้อซ้ำๆพลางคอยจ้องหน้าไอ้ข้าวที่หลบหน้าหลบตาเข้าห้อง หน้าแดงใหญ่แล้วเมิง
 

“โหตอนนี้เห็นหน้าแดงๆด้วยอ่ะ หน้าแดงๆๆๆ” ล้อมันมากจนโดนไอ้ข้าวผลักล้มโครมลงไปที่เตียง ไหนๆก็ลงเตียงละนอนดีกว่า 


“พอเลยไอ้ไว ไปอาบน้ำนอนเลยเมิง พรุ่งนี้มีเรียน”
 

“ไม่อาบ ง่วง พรุ่งนี้ค่อยอาบละกัน ฝันดีนะที่รัก” พูดแล้วก็เอาผ้าห่มคลุมโปง รอไอ้ข้าวที่ไม่นานมันก็ปิดไฟ แหม่เมิงก็ไม่อาบเหรอ เน่าคู่เลยเรา 


“ข้าว”
 

“อะไร” 


“เมิงรักพี่เท็มเหรอ” 


“อือ ก็คงใช่” 


“พี่เท็มเค้าก็รักเมิงนะ” พูดเสร็จก็หลับตา ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะพูดทำไม ทั้งๆที่พูดไปแล้วรู้สึกอึดอัดกว่าเดิมอีก
 

“ไว” 


“ว่าไง” 


“พี่เท็มเค้ามีคนที่รักแล้วล่ะ” แล้วก็เงียบ ไอ้พี่เท็มมีคนรักอยู่แล้วเหรอ ใครวะ น่าสงสารน่าดูเลยคนนั้น 


“เมิงก็มีนะ ไอ้เปอร์ไง” แอบแซวอีกจนได้ผม เลยได้หมอนข้างที่ไอ้ข้าวโยนมาใส่ไว้กอดสองใบเลยคืนนี้ 


...............................................................................................................................


มาต่อแล้วจ้า   ตอนนี้จบการแข่งกีฬา  

ทุกคนเริ่มจะชัดเจน   ยกเว้นอยู่คนเดียวนั่นแหละ  ฮ่าๆๆ

อ่านเม้นๆ   นี่ผมทำค้างจริงอ่ะ   อุตส่าคิดว่าไม่ค้างชัวร์ๆแล้วนะ

แต่มาต่อให้แล้วอย่างอน  อย่าร้องนะค้าบบบ

จะพยายามมาต่อให้ระหว่างในอาทิตย์นี้นะครับ เพราะตั้งแต่วันศุกร์หน้าไปติดงานหญ่าย คงไม่ได้มาลง

ขอบคุณคนอ่าน  เม้น  โหวต  แอด ทุกคนนะค้าบบบบบ

แล้วเจอกันครับ   บายๆๆๆ

ปล.ขอบคุณคุณวาสำหรับอิมเมจเปอร์มากๆนะคับ

ปลล.พบคำผิดแจ้งด่วนจะมาแก้ ^^