ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ยุทธการณ์สอง "หวงก้าง"
พระเจ้าครับ!!!
หากพระองค์มีจริง ได้โปรดช่วยทำให้คนตรงหน้าลูกกลายเป็นคนปกติเหมือนคนอื่นเค้าด้วยเถอะ สา~~~ธุ
ผมนั่งภาวนากับลมฟ้าอากาศพลางขอพรให้หนูเรียวที่นั่งทำการบ้านอยู่ตรงหน้าผมอย่างจริงจัง
ทำไมน่ะเหรอครับ ก็ตั้งแต่วันที่ผมบอกหนูเรียวว่า กุจะจีบเมิงแล้วน้า มันก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเลยครับ
หนูเรียวก็คือหนูเรียว ที่มีสมการความเก็ท เป็น x + y = 0 เฮ้อ!!!!!
“เอ็กซ์เป็นไรวะ ถอนหายใจเฮือกใหญ่เชียว” หนูเรียวถามทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าจากสมุดการบ้าน
“พอดีกุแอบชอบเมิงอ่ะ” ผมเท้าคางมองหนูเรียวที่ตอนนี้หยุดทำการบ้านแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมอึ้งๆ
“ไอ้บ้า” ว่าแล้วหนูเรียวเค้าก็ก้มหน้าก้มตาทำการบ้านต่อไป
เออ!! กุจะบ้าจริงๆนั่นแหละ ชาตินี้ความรู้สึกกุจะส่งถึงเมิงมั้ยเนี่ย โอ้ยยยยย เครียดว้อยยยยยยย
“นี่เอ็กซ์ ข้อนี้ทำยังไงอ่ะ” อยู่ดีๆหนูเรียวก็ยื่นสมุดการบ้านมาวางพรวดตรงหน้า ทำเอาความคิดผมสะดุด
ผมคว้าเอาสมุดการบ้านของหนูเรียวมาดูก่อนจะนั่งคิดหาสูตรที่ต้องเอามาใช้
“อร่อยมั้ย?” ใครมันมาถามอร่อยม้งอร่อยมั้ยอยู่แถวนี้วะ
“อื้อ อร่อยมากเลย ซื้อที่ไหนเนี่ย”
“หลังมออ่ะ ตั้งใจซื้อมาฝากเลยนะครับเนี่ย”
“ขอบใจนะ”
ผมเงยหน้าขึ้นมองหลังจากที่ฟังจนแน่ใจว่าไอ้เสียงที่พูดโต้ตอบอยู่กับเสียงปริศนาอยู่นั่นคือเสียงของหนูเรียว
ผมเหล่ตามองไอ้ชาวบ้านที่ไหนไม่รู้ที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มหวานให้หนูเรียวอยู่
กุว่าแล้ว งุ้งงิ้งๆอยู่ข้างหูกุตั้งนาน
“ไม่เป็นไรครับ” แน่ะ!! มันยังต่ออีก
ผมนั่งตีหน้าเรียบมองหนูเรียวกะไอ้ชาวบ้าน จนหนูเรียวหันมาป้ะเข้ากับสายตาผม
“อ้าวเอ็กซ์เสร็จแล้วเหรอ กินหนมมะเค้าซื้อมาฝาก”
ผมมองคาดโทษหนูเรียวที่ตอนนี้ยังไม่รู้ตัวก่อนจะคิดวิธีไล่ไอ้ชาวบ้านไปให้พ้นๆ
“ป้อนหน่อยดิ” ผมพูดก่อนจะยิ้มให้หนูเรียวที่กำลังเคี้ยวขนมตุ้ยๆ
“แค่นี้ก็กินเองไม่ได้” ถึงจะว่ายังงั้นแต่หนูเรียวก็หยิบขนมส่งป้อนเข้าปากผมที่อ้ารออยู่
ก่อนที่ผมจะหันไปยักคิ้วให้ไอ้ชาวบ้านนั้นอย่างเหนือกว่า
ขนมเมิงอ่ะตกมาเป็นอาวุธในการหม้อหนูเรียวให้กุแล้ว จะไปไหนก็ไปไป๊ ยืนเซ่ออยู่ได้
“อิ่มยัง?” เสียงหนูเรียวเอ่ยถามเป็นการยุติสงคราม (ทางจิต) ระหว่างผมกับไอ้ชาวบ้าน
“อิ่มแล้ว แล้วเมิงอ่ะจะให้กุอธิบายการบ้านข้อนี้ให้ฟังได้ยัง กินอยู่นั่นล่ะ” ผมว่าก่อนจะส่งสายตาไปทางไอ้ชาวบ้านที่ยังคงยืนอยู่
หนูเรียวพยักหน้าเร็วๆแล้วหันไปทางชาวบ้านคนนั้น (ตกลงมันจะมีชื่อมั้ยวะไอ้นี่นิ)
“เราขอทำการบ้านก่อนนะ พอดีต้องรีบส่งอ่ะ ขนมอร่อยมากเลย”
พอหนูเรียวพูดจบผมก็ถือโอกาสกวักมือให้หนูเรียวมานั่งข้างๆ ส่วนอีกมือก็โบกไล่ไอ้ชาวบ้าน
ไปๆซะทีเมิง หนูเรียวเค้าจะสวีททำการบ้านกะกุสองคน
“มานั่งนี่ จะเริ่มอธิบายแล้วนะ” ผมดึงมือหนูเรียวที่เดินมาให้นั่งลงข้างๆ ก่อนจะเริ่มอธิบายการบ้านข้อปราบเซียน
“นี่ เมิงต้องเอาคำตอบแรกเมิงมาเทคเข้า log ก่อน นะ…”
อธิบายไปแล้วก็เหลือบขึ้นมองไอ้ชาวบ้าน นี่เมิงยังอยู่อีกเรอะ !!
“เอ่อ เรียวงั้นเราไปก่อนนะ เดี๋ยววันหลังจะซื้อขนมมาฝาก” หนูเรียวเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยิ้มให้เป็นคำตอบ
ผมเลยเอามือด้านที่ไม่ได้จับปากกาโอบรอบเอวเล็กๆเอาไว้แล้วเอนหัวไปซบตรงไหล่หนูเรียว
ก่อนจะส่งยิ้มแบบเดียวกันไปให้ไอ้ชาวบ้านบ้าง ตบท้ายด้วยการโบกมือบ๊ายบายไล่หลังไอ้ชาวบ้านที่เดินจากไปแบบจิตตก
“เอ็กซ์ อธิบายต่อเร็ว” เสียงดุๆของหนูเรียวส่งมาเพราะผมเอาแต่ซบไหล่อยู่ไม่อธิบายต่อสักที
แหะๆ ก็มันหอมอ้ะ
“ขออธิบายยังงี้ละกัน เอาต่อๆ แล้วเมิงก็เอาค่าที่ได้มาบายพาสต่อ…”
ผมพูดไปเรื่อยๆและหยุดให้หนูเรียวทำความเข้าใจบ้างในบางตอนที่หนูเรียวตามไม่ทัน
จนในที่สุดโปรเจคสวีททำการบ้านก็จบลงด้วยการที่ผมพาหนูเรียวไปส่งการบ้านที่ตึกภาค
~ไอ้หมาบ้าเอ็กซ์ ถ้าเมิงไม่รับโทรศัพท์ กุด่าเมิงแน่~
เสียงโทรศัพท์ผมเองครับ พอดีให้หนูเรียวอัดเป็นเสียงเรียกเข้าไว้ หวานมะ
“ว่าไงไอ้บอล” ผมกดรับหลังจากที่ดูแล้วเห็นว่าเป็นเบอร์ไอ้พวกบ้านั่น
“เฮ้ยเอ็กซ์ กุจะโทรมาถามว่าเมิงได้ข่าวบ้างป่ะ” เสียงกวนๆของไอ้บอลถามมา แถมด้วยเสียงเล็ดลอดของไอ้ฟิว
“ข่าวอะไร?” ผมดันตัวหนูเรียวให้เดินเข้าไปส่งการบ้านที่ห้องอาจารย์ก่อนจะเดินออกมาคุยนอกห้อง
“เชยว่ะ ข่าวมันฮอตมากเลยนะเมิง”
“ถ้าเมิงไม่เล่ากุจะวาง” ม่างไม่พูดซะที
“อย่าๆ เล่าแล้วๆ เค้าลือกันมาเว้ย ว่ามีไอ้หมาบ้าตัวนึงเที่ยวหวงก้าง ฟาดหัวฟาดหางกัดคนที่เข้ามาจีบหนูเรียวไปทั่วเลยเว้ย
จริงป้ะวะ?” ผมได้ยินเสียงหัวเราะดังมาตามสาย ไอ้พวกบ้านี่ท่าจะไม่มีอะไรทำ
“แค่นี้ใช่มะ” กุไม่น่ารอฟังมันเล่าเลย นึกว่าเรื่องอะไร
“แล้วมันจริงมั้ยล่ะ ที่เค้าว่ากันอ่ะ”
“จริง” ตอบแล้วก็ตัดสายทิ้ง เพราะหนูเรียวเดินหน้ามุ่ยออกมาพอดี
“เป็นอะไร” ดึงแขนหนูเรียวเข้ามาถามเป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย
“จารย์แกว่า ว่ากุไม่ได้ทำการบ้านเอง กุก็บอกว่าเมิงช่วยอธิบายแล้วนะแต่แกทำหน้าแบบไม่เชื่อกุด้วย”
หนูเรียวพูดพลางอมลมแก้มป่อง ผมเลยขยี้ผมหนูเรียวเบาๆก่อนจะยิ้ม
“ช่างมันเหอะน่า เอางี้กุเลี้ยงหนมป่ะ” พอพูดจบหนูเรียวกระดิกหางเลย (??)
เฮ้อ!!! เลี้ยงง่ายแบบนี้ ใครๆเขาถึงอยากจะเลี้ยงกัน
จะว่าไปหลายวันมานี่ผมก็ได้ไล่พวกมนุษย์ที่เข้ามาหม้อหนูเรียวไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
แบบนี้คงต้องรีบแสดงความเป็นเจ้าของซะแล้ว
..........................................................................................................................................................................
มาต่อให้แล้ววววว
ตอนนี้แต่งสดอ่ะ อาจไม่ดีเท่าไหร่
ส่งรายงานเสดแล้วคร้าบบบบบบบ ว่างๆๆๆๆๆ (วันเดียวนี่แหละ T-T )
รักคนอ่าน คนเม้น คนโหวต และก็แฟนพันธุ์แท้ทุกคนเลยนาค้าบบบบบ ^^
แล้วพบกันใหม่จ้า บายๆๆ
ปล.หนูเรียวเห็นแก่กิน - -
คนแต่ง : หนูเรียวมีคนเรียกให้ไปกินหญ้าอ่ะ
หนูเรียว : ไหนๆ
คนแต่ง : นั่นไงที่ว่าให้ไปเล็มหญ้าอ่ะ
หนูเรียว : อ๋อ...แล้วทำไมต้องกินหญ้าด้วย?
คนแต่ง : ก็...นี่ไม่รุจริงอ่ะ
หนูเรียว : แล้วมันหมายความว่าไงล่ะ
คนแต่ง : กุจะบ้า
หนูเรียว : ^^
หากพระองค์มีจริง ได้โปรดช่วยทำให้คนตรงหน้าลูกกลายเป็นคนปกติเหมือนคนอื่นเค้าด้วยเถอะ สา~~~ธุ
ผมนั่งภาวนากับลมฟ้าอากาศพลางขอพรให้หนูเรียวที่นั่งทำการบ้านอยู่ตรงหน้าผมอย่างจริงจัง
ทำไมน่ะเหรอครับ ก็ตั้งแต่วันที่ผมบอกหนูเรียวว่า กุจะจีบเมิงแล้วน้า มันก็ไม่เกิดอะไรขึ้นเลยครับ
หนูเรียวก็คือหนูเรียว ที่มีสมการความเก็ท เป็น x + y = 0 เฮ้อ!!!!!
“เอ็กซ์เป็นไรวะ ถอนหายใจเฮือกใหญ่เชียว” หนูเรียวถามทั้งๆที่ยังไม่เงยหน้าจากสมุดการบ้าน
“พอดีกุแอบชอบเมิงอ่ะ” ผมเท้าคางมองหนูเรียวที่ตอนนี้หยุดทำการบ้านแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผมอึ้งๆ
“ไอ้บ้า” ว่าแล้วหนูเรียวเค้าก็ก้มหน้าก้มตาทำการบ้านต่อไป
เออ!! กุจะบ้าจริงๆนั่นแหละ ชาตินี้ความรู้สึกกุจะส่งถึงเมิงมั้ยเนี่ย โอ้ยยยยย เครียดว้อยยยยยยย
“นี่เอ็กซ์ ข้อนี้ทำยังไงอ่ะ” อยู่ดีๆหนูเรียวก็ยื่นสมุดการบ้านมาวางพรวดตรงหน้า ทำเอาความคิดผมสะดุด
ผมคว้าเอาสมุดการบ้านของหนูเรียวมาดูก่อนจะนั่งคิดหาสูตรที่ต้องเอามาใช้
“อร่อยมั้ย?” ใครมันมาถามอร่อยม้งอร่อยมั้ยอยู่แถวนี้วะ
“อื้อ อร่อยมากเลย ซื้อที่ไหนเนี่ย”
“หลังมออ่ะ ตั้งใจซื้อมาฝากเลยนะครับเนี่ย”
“ขอบใจนะ”
ผมเงยหน้าขึ้นมองหลังจากที่ฟังจนแน่ใจว่าไอ้เสียงที่พูดโต้ตอบอยู่กับเสียงปริศนาอยู่นั่นคือเสียงของหนูเรียว
ผมเหล่ตามองไอ้ชาวบ้านที่ไหนไม่รู้ที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มหวานให้หนูเรียวอยู่
กุว่าแล้ว งุ้งงิ้งๆอยู่ข้างหูกุตั้งนาน
“ไม่เป็นไรครับ” แน่ะ!! มันยังต่ออีก
ผมนั่งตีหน้าเรียบมองหนูเรียวกะไอ้ชาวบ้าน จนหนูเรียวหันมาป้ะเข้ากับสายตาผม
“อ้าวเอ็กซ์เสร็จแล้วเหรอ กินหนมมะเค้าซื้อมาฝาก”
ผมมองคาดโทษหนูเรียวที่ตอนนี้ยังไม่รู้ตัวก่อนจะคิดวิธีไล่ไอ้ชาวบ้านไปให้พ้นๆ
“ป้อนหน่อยดิ” ผมพูดก่อนจะยิ้มให้หนูเรียวที่กำลังเคี้ยวขนมตุ้ยๆ
“แค่นี้ก็กินเองไม่ได้” ถึงจะว่ายังงั้นแต่หนูเรียวก็หยิบขนมส่งป้อนเข้าปากผมที่อ้ารออยู่
ก่อนที่ผมจะหันไปยักคิ้วให้ไอ้ชาวบ้านนั้นอย่างเหนือกว่า
ขนมเมิงอ่ะตกมาเป็นอาวุธในการหม้อหนูเรียวให้กุแล้ว จะไปไหนก็ไปไป๊ ยืนเซ่ออยู่ได้
“อิ่มยัง?” เสียงหนูเรียวเอ่ยถามเป็นการยุติสงคราม (ทางจิต) ระหว่างผมกับไอ้ชาวบ้าน
“อิ่มแล้ว แล้วเมิงอ่ะจะให้กุอธิบายการบ้านข้อนี้ให้ฟังได้ยัง กินอยู่นั่นล่ะ” ผมว่าก่อนจะส่งสายตาไปทางไอ้ชาวบ้านที่ยังคงยืนอยู่
หนูเรียวพยักหน้าเร็วๆแล้วหันไปทางชาวบ้านคนนั้น (ตกลงมันจะมีชื่อมั้ยวะไอ้นี่นิ)
“เราขอทำการบ้านก่อนนะ พอดีต้องรีบส่งอ่ะ ขนมอร่อยมากเลย”
พอหนูเรียวพูดจบผมก็ถือโอกาสกวักมือให้หนูเรียวมานั่งข้างๆ ส่วนอีกมือก็โบกไล่ไอ้ชาวบ้าน
ไปๆซะทีเมิง หนูเรียวเค้าจะสวีททำการบ้านกะกุสองคน
“มานั่งนี่ จะเริ่มอธิบายแล้วนะ” ผมดึงมือหนูเรียวที่เดินมาให้นั่งลงข้างๆ ก่อนจะเริ่มอธิบายการบ้านข้อปราบเซียน
“นี่ เมิงต้องเอาคำตอบแรกเมิงมาเทคเข้า log ก่อน นะ…”
อธิบายไปแล้วก็เหลือบขึ้นมองไอ้ชาวบ้าน นี่เมิงยังอยู่อีกเรอะ !!
“เอ่อ เรียวงั้นเราไปก่อนนะ เดี๋ยววันหลังจะซื้อขนมมาฝาก” หนูเรียวเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยิ้มให้เป็นคำตอบ
ผมเลยเอามือด้านที่ไม่ได้จับปากกาโอบรอบเอวเล็กๆเอาไว้แล้วเอนหัวไปซบตรงไหล่หนูเรียว
ก่อนจะส่งยิ้มแบบเดียวกันไปให้ไอ้ชาวบ้านบ้าง ตบท้ายด้วยการโบกมือบ๊ายบายไล่หลังไอ้ชาวบ้านที่เดินจากไปแบบจิตตก
“เอ็กซ์ อธิบายต่อเร็ว” เสียงดุๆของหนูเรียวส่งมาเพราะผมเอาแต่ซบไหล่อยู่ไม่อธิบายต่อสักที
แหะๆ ก็มันหอมอ้ะ
“ขออธิบายยังงี้ละกัน เอาต่อๆ แล้วเมิงก็เอาค่าที่ได้มาบายพาสต่อ…”
ผมพูดไปเรื่อยๆและหยุดให้หนูเรียวทำความเข้าใจบ้างในบางตอนที่หนูเรียวตามไม่ทัน
จนในที่สุดโปรเจคสวีททำการบ้านก็จบลงด้วยการที่ผมพาหนูเรียวไปส่งการบ้านที่ตึกภาค
~ไอ้หมาบ้าเอ็กซ์ ถ้าเมิงไม่รับโทรศัพท์ กุด่าเมิงแน่~
เสียงโทรศัพท์ผมเองครับ พอดีให้หนูเรียวอัดเป็นเสียงเรียกเข้าไว้ หวานมะ
“ว่าไงไอ้บอล” ผมกดรับหลังจากที่ดูแล้วเห็นว่าเป็นเบอร์ไอ้พวกบ้านั่น
“เฮ้ยเอ็กซ์ กุจะโทรมาถามว่าเมิงได้ข่าวบ้างป่ะ” เสียงกวนๆของไอ้บอลถามมา แถมด้วยเสียงเล็ดลอดของไอ้ฟิว
“ข่าวอะไร?” ผมดันตัวหนูเรียวให้เดินเข้าไปส่งการบ้านที่ห้องอาจารย์ก่อนจะเดินออกมาคุยนอกห้อง
“เชยว่ะ ข่าวมันฮอตมากเลยนะเมิง”
“ถ้าเมิงไม่เล่ากุจะวาง” ม่างไม่พูดซะที
“อย่าๆ เล่าแล้วๆ เค้าลือกันมาเว้ย ว่ามีไอ้หมาบ้าตัวนึงเที่ยวหวงก้าง ฟาดหัวฟาดหางกัดคนที่เข้ามาจีบหนูเรียวไปทั่วเลยเว้ย
จริงป้ะวะ?” ผมได้ยินเสียงหัวเราะดังมาตามสาย ไอ้พวกบ้านี่ท่าจะไม่มีอะไรทำ
“แค่นี้ใช่มะ” กุไม่น่ารอฟังมันเล่าเลย นึกว่าเรื่องอะไร
“แล้วมันจริงมั้ยล่ะ ที่เค้าว่ากันอ่ะ”
“จริง” ตอบแล้วก็ตัดสายทิ้ง เพราะหนูเรียวเดินหน้ามุ่ยออกมาพอดี
“เป็นอะไร” ดึงแขนหนูเรียวเข้ามาถามเป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย
“จารย์แกว่า ว่ากุไม่ได้ทำการบ้านเอง กุก็บอกว่าเมิงช่วยอธิบายแล้วนะแต่แกทำหน้าแบบไม่เชื่อกุด้วย”
หนูเรียวพูดพลางอมลมแก้มป่อง ผมเลยขยี้ผมหนูเรียวเบาๆก่อนจะยิ้ม
“ช่างมันเหอะน่า เอางี้กุเลี้ยงหนมป่ะ” พอพูดจบหนูเรียวกระดิกหางเลย (??)
เฮ้อ!!! เลี้ยงง่ายแบบนี้ ใครๆเขาถึงอยากจะเลี้ยงกัน
จะว่าไปหลายวันมานี่ผมก็ได้ไล่พวกมนุษย์ที่เข้ามาหม้อหนูเรียวไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
แบบนี้คงต้องรีบแสดงความเป็นเจ้าของซะแล้ว
..........................................................................................................................................................................
มาต่อให้แล้ววววว
ตอนนี้แต่งสดอ่ะ อาจไม่ดีเท่าไหร่
ส่งรายงานเสดแล้วคร้าบบบบบบบ ว่างๆๆๆๆๆ (วันเดียวนี่แหละ T-T )
รักคนอ่าน คนเม้น คนโหวต และก็แฟนพันธุ์แท้ทุกคนเลยนาค้าบบบบบ ^^
แล้วพบกันใหม่จ้า บายๆๆ
ปล.หนูเรียวเห็นแก่กิน - -
คนแต่ง : หนูเรียวมีคนเรียกให้ไปกินหญ้าอ่ะ
หนูเรียว : ไหนๆ
คนแต่ง : นั่นไงที่ว่าให้ไปเล็มหญ้าอ่ะ
หนูเรียว : อ๋อ...แล้วทำไมต้องกินหญ้าด้วย?
คนแต่ง : ก็...นี่ไม่รุจริงอ่ะ
หนูเรียว : แล้วมันหมายความว่าไงล่ะ
คนแต่ง : กุจะบ้า
หนูเรียว : ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น