ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ยุทธการณ์สิบ "จะรัก"
“เฮ้อ!!! พากลับไปจนได้ หวังว่าคราวนี้จะหมดเรื่องสักทีนะ” เสียงไอ้กันดังฝ่าเสียงเพลงที่ทางร้านเปิดเรียกบรรยากาศในการเมาของพวกนักศึกษาทั้งหลายมา
ผมหันไปพยักหน้าเห็นด้วยเต็มที่เพราะอยากให้หนูซื่อบื้อกับไอ้เอ็กซ์มันลงเอยกันได้แบบสวยๆซะที บ้าบอกันมานานแล้ว
ก่อนจะหันมาเจอกับสายตาจิก กัด ทึ้ง ของไอ้บอลที่นั่งอยู่ข้างๆ แผ่จิตสังหารออกมาซะเต็มที่เลยนะเมิง ใครไปเหยียบหางเมิงเข้าล่ะเนี่ย
“กินเหล้าบ้างดิไอ้บอล นั่งทำหน้าเป็นหมาหวงเมียอยู่ได้” ไอ้กันมันคงจะรู้สึกได้ถึงจิตสังหารเหมือนกันกับผมเลยพูดออกมา
ผมกระดกแก้วเข้าปากก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษแผ่นเล็กที่ไอ้เอ็กซ์ยื่นมาให้ก่อนจะพาหนูซื่อบื้อกลับโดยตอนนี้มันยับยู่ยี่ด้วยฝีมือการขยำแบบลืมตายของไอ้บอลแล้วโยนทิ้งแบบไร้เยื่อใยไว้ขอบโต๊ะ
“จะทำอะไร” น้ำเสียงถามแบบฆาตกรโรคจิตมาจากไอ้บอล มันคว้าเอากระดาษที่ผมหยิบขึ้นมาไปแล้วโยนทิ้งออกนอกระเบียงไปก่อนจะหันมาทำหน้ายักษ์ใส่ผม
“กุแค่จะดูเฉยๆ” ตอบมันเสียงเบา กลัวมันอ่ะ ทำไมกุต้องมามีเพื่อนเป็นคนแบบมันด้วยวะเนี่ย
“อยากดูทำไม สนใจมันเหรอไง” เสียงดังกว่าเดิมอีก ตอนนี้ผมอยากไปหลบอยู่หลังไอ้กันชะมัด
“เปล่า ก็แค่จะดู” ตอบแล้วก็หันไปทำหน้าขอความช่วยเหลือจากไอ้กัน ซึ่งมันก็ช่วยได้มากเลยโดยการนั่งหันหลังให้พวกผมแล้วทำเป็นสนุกไปกับเพลงที่เปิดอยู่ซะงั้น จำไว้นะเมิง
“ไม่สนใจจะอยากดูทำไม” ตะคอกกุทำไมเนี่ย แค่เมิงไม่พูดอะไรกุก็กลัวจะแย่อยู่แล้ว
“กุไม่อยากดูแล้วก็ได้” ผมตัดบทก่อนที่มันจะเลิกตะคอกแล้วหันมาเตะก้านคอผมแทน แต่ไอ้บอลยิ่งทำหน้าน่ากลัวกว่าเดิมอีก
แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้นเสียงโทรศัพท์ของมันก็ดังขึ้นขัดจังหวะซะก่อน ใครโทรมาวะ กุอยากร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจจริงๆ ช่วยได้มากเลย ผมจ้องตาวัดใจกับไอ้บอลสักพักก่อนที่มันจะกดรับโทรศัพท์
“ครับจ๋า” เพราะเชียว น้ำเสียงต่างจากพูดกับกุเหมือนฟ้ากับส้นตรีนเชียวนะ ไม่สนใจมันละกินเหล้าต่อดีกว่า
“ไม่ว่างครับ กินเหล้าอยู่… จ๋าไปคนเดียวละกันนะครับ… ครับ… คิดถึงครับ” แล้วมันก็กดวาง
พระเจ้า!!! เมิงเป็นคนที่พูดโทรศัพท์กับแฟนได้จริงใจมากกุขอชื่นชม พูดไปได้ ไม่ว่างกินเหล้าอยู่ กุล่ะสงสารแฟนเมิงจริงๆ
“กุถามว่าไม่สนใจแล้วจะอยากดูไปทำไม” โอ…ตอนนี้กุเปลี่ยนจากสงสารจ๋ามาเป็นสงสารตัวกุเองแล้วล่ะ เมิงยังไม่เลิกอีก T-T
“กุก็แค่อยากดูเฉยๆ ก็…ไอ้เอ็กซ์มันบอก…บอกว่าพี่เค้าฝากมาให้กุ”
“ทำไม!!! ชอบเหรอไง” เมิงเสียงดังอีกแล้ว~~~ T-T
ผมหันไปมองไอ้กันที่หันมามองทางพวกผมนิดหน่อย นิดหน่อยจริงๆ ประมาณหางตาตวัดแล้วมันก็หันกลับไปตามเดิม เอาวะในเมื่อไม่มีใครช่วยแล้ว กุช่วยตัวเองก็ได้
“บอล คือตอนนี้กุไม่สนใจแล้วไงไม่อยากดูแล้วด้วย เมิงกินเหล้าเหอะนะ” ผมพูดกับมันแบบใจเย็นๆ
ไอ้บอลมันนิ่งไปสักพักก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปหาแล้วหมุนเก้าอี้ไปทางเคาเตอร์ที่มีพี่บาร์เทนเดอร์คนนั้นยืนมองอยู่ ก่อนที่มันจะชูนิ้วกลางให้พี่เค้าอย่างอุกอาจ
อา~~~~ วันนี้ผมจะรอดกลับหอแบบไร้รอยตรีนมั้ยเนี่ย T-T
……………………………………………
“ทำมายถึงไม่มีใครเหมือนเมิงอ่า~~~~” น้ำเสียงอ้อแอ้ดังมาตลอดทางที่ผมอุ้มคนขี้เมาขึ้นมาบนห้อง หนูเรียวเอามือเล็กๆมาตีแปะๆที่หน้าผมแล้วถามอย่างนี้มาตั้งแต่เดินขึ้นหอมา สีหน้าสงสัยแบบจริงใจนั่นทำเอาผมอมยิ้มมาตลอดทาง
“ฮ่าๆๆ ไอ้คนประหลาด ไม่มีครายยอมเหมือน น่าสงสารจาง” คร้าบๆ ประหลาดก็ยอมล่ะตอนนี้น่ะ
พอถึงห้องผมก็วางคนที่กำลังหัวเราะเยาะผมลงบนเตียง หน้าหนูเรียวตอนนี้มันดูน่ารักที่สุดในโลกเลย
“เอ็กซ์ …” หนูเรียวหยุดหัวเราะแล้วยื่นมือทั้งสองข้างมาจับหน้าผมเอาไว้ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นเหมือนจะร้องไห้ ก่อนจะถามผม
“เมิงโกรธกุมั้ย?”
“เรื่องอะไร?”
“เรื่อง…ที่กุบอกว่าไม่รักเมิงไง เมิงโกรธกุมั้ย?” หนูเรียวเอียงคอถามผม ดวงตาฉายแววเศร้าปนเปกับความสับสน ผมนิ่งเงียบ
“เมิงเลิกรักกุแล้วเหรอ” คำถามแผ่วเบาที่ส่งมาทำเอาผมยิ้มน้อยๆ
“ทำไมถามยังงั้นล่ะ”
“ไม่รู้สิ”
“แล้วเมิงอยากให้กุทำไง” ถามพร้อมกับจ้องตอบดวงตาเศร้าๆตรงหน้า
“ไม่รู้สิ” คำตอบเดิมแบบก็อปปี้วาง
“อยากให้กุเลิกรักเมิงมั้ย?” ถามแล้วเอามือลูบไปตามใบหน้าน่ารัก หนูเรียวจับมือผมกดประทับลงที่แก้มนุ่มของตัวเองก่อนจะหลับตา
“ไม่”
“แล้วจะไม่รักกุตอบหน่อยเหรอ” ถามพร้อมกับรอคำตอบ แต่คนตรงหน้าก็เพียงแต่นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น จนแล้วจนรอดก็ไม่มีคำตอบกลับมา
ผมดึงตัวหนูเรียวเข้ามากอดไว้ ช่างมันเถอะ เพราะไม่ว่าจะเป็นยังไง ผมก็ยังรักมันอยู่ดี
“ไปอาบเถอะเมิง เหม็นเหล้าจะแย่แล้วจะได้รีบมานอน” ผมพูดออกไปหลังจากที่ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมห้องอยู่พักใหญ่
“กุจะรัก…” น้ำเสียงแผ่วเบาของคนในอ้อมกอดที่แม้หูผมจะได้ยินไม่ชัด แต่รู้สึกว่าหัวใจทำหน้าที่แทนหูไปแล้ว
“ว่าไงนะ!”
“กุจะรักเมิงนะเอ็กซ์ กุอยากให้เมิงรักกุและกุก็อยากรักเมิง กุจะรักเมิงนะเอ็กซ์” หนูเรียวเงยหน้ามาพูดกับผมแบบชัดชัดเน้นเน้นแล้วซุกหน้าเข้าอ้อมกอดอีกครั้ง ผมใช้เวลาปรับตัวจูนเข้ากับประโยคที่ได้รับ ทำไงได้ คนมันช็อก นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย หนูเรียวบอกรักผมเหรอเนี่ย
“เรียว เรียว เมิงว่าอะไรนะ” ผมดันตัวคนในอ้อมกอดออกห่างจากตัวแล้วเขย่า พูดอีกทีซิเมิง
“ถ้าเมิงให้กุพูดซ้ำกุจะริบคืน” หนูเรียวว่าพลางทำหน้าดุ
“อย่าๆ ไม่พูดซ้ำก็ได้ ฮุ้!!! ฮ่าๆๆๆ เย้สำเร็จแล้วเว้ย” ผมคิดว่าผมบ้าไปแล้วแฮะ ตอนนี้ผมยิ้มจนแก้มจะแตกแล้วไล่หอมแก้มคนน่ารักอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่าๆๆ ไอ้เอ็กซ์ ไอ้บ้าทำท่าดีใจอย่างกะคนบ้า” หนูเรียวว่าพลางเบี่ยงตัวหลบจากการซุกไซร้จากปากของผม
“ก็กุดีใจจริงๆนี่หว่า เมิงรักกุแล้วนะเว้ย กุโทรไปบอกพวกไอ้บอลดีกว่า” ผมทำท่าจะวิ่งไปคว้าโทรศัพท์แต่หนูเรียววิ่งมาขวางเอาไว้เสียก่อน
“จะบ้าเหรอเมิง ประกาศเป็นหมาหายไปได้” ก็คนมันดีใจนี่หว่า ผมหยุดวิ่งแล้วก้มลงหอมแก้มหนูเรียวเร็วๆ ก่อนจะวิ่งออกไปนอกห้อง
“วู้วววววว กุจะมีเมียแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยย”
“ไอ้บ้า!!!!! ตะโกนหาเตี่ยเมิงเหรอ เข้ามาเลยๆ” หนูเรียววิ่งออกมาลากตัวผมให้เข้าไปในห้อง จะว่าไปโทรบอกเตี่ยก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย ยังไงแกก็กำลังจะได้ลูกสะไภ้ หนูเรียวก้มหัวขอโทษหลายคนที่เปิดประตูห้องออกมาดูว่าผมตะโดนอะไรก่อนจะดันตัวผมเข้าห้องแบบอายๆ
“ไอ้บ้า ออกไปตะโกนเชี่ยไรเนี่ย”
“ก็กุดีใจอ่ะ จากนี้เมิงเป็นแฟนกุแล้วนะโว้ย” ผมบอกแล้วอุ้มหนูเรียวตัวลอยก่อนจะวางลงที่เตียง
“เออๆ ดูแลกุดีๆนะเมิง” หนูเรียวว่าพลางยิ้มๆ
“จะดูแลอย่างดี ” ตอบแล้วก็ดันตัวหนูเรียวให้นอนลง
“แล้วก็เอ็นดูเต็มที่เลยล่ะจ้ะ ^^ ”
“เอ๋????”
....................................................................................................................................
โย่ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มาต่อละๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจ้า
ตอนนี้มั่วมากเลย สอบยังไม่เสร็จเลย เสร็จตั้งวันที่ 6 แน่ะ อิจฉาคนปิดเทอมแล้วจังเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จบแล้วนะเนี่ย อิอิ
คิดถึงคนอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เปิดเข้ามาดูอยากอัพมากๆ แต่ไม่ค่อยจะมีปัญญาเลย แหะๆ
ขอบคุณที่คนอ่าน คนเม้น คนโหวต คนแอด ทุกคนนะจ้ะ มีกำลังใจสุดยอดดดดดดดด
เอาล่ะเจอกันตอนหน้า ที่น่าจะหลังสอบเสร็จ บายๆๆๆจ้า
เพิ่มๆจ้า คือคนแต่งอยากรู้จักขาประจำจางเลย บอกชื่อหน่อยจิ อิอิ
ส่วนคนแต่งชื่อ...เพื่อนมันเรียกมังกี้อ่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเลยเน้อ (ผ่านมา 15 ตอน มันเพิ่งคิดจะแนะนำตัว)
ผมหันไปพยักหน้าเห็นด้วยเต็มที่เพราะอยากให้หนูซื่อบื้อกับไอ้เอ็กซ์มันลงเอยกันได้แบบสวยๆซะที บ้าบอกันมานานแล้ว
ก่อนจะหันมาเจอกับสายตาจิก กัด ทึ้ง ของไอ้บอลที่นั่งอยู่ข้างๆ แผ่จิตสังหารออกมาซะเต็มที่เลยนะเมิง ใครไปเหยียบหางเมิงเข้าล่ะเนี่ย
“กินเหล้าบ้างดิไอ้บอล นั่งทำหน้าเป็นหมาหวงเมียอยู่ได้” ไอ้กันมันคงจะรู้สึกได้ถึงจิตสังหารเหมือนกันกับผมเลยพูดออกมา
ผมกระดกแก้วเข้าปากก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบแผ่นกระดาษแผ่นเล็กที่ไอ้เอ็กซ์ยื่นมาให้ก่อนจะพาหนูซื่อบื้อกลับโดยตอนนี้มันยับยู่ยี่ด้วยฝีมือการขยำแบบลืมตายของไอ้บอลแล้วโยนทิ้งแบบไร้เยื่อใยไว้ขอบโต๊ะ
“จะทำอะไร” น้ำเสียงถามแบบฆาตกรโรคจิตมาจากไอ้บอล มันคว้าเอากระดาษที่ผมหยิบขึ้นมาไปแล้วโยนทิ้งออกนอกระเบียงไปก่อนจะหันมาทำหน้ายักษ์ใส่ผม
“กุแค่จะดูเฉยๆ” ตอบมันเสียงเบา กลัวมันอ่ะ ทำไมกุต้องมามีเพื่อนเป็นคนแบบมันด้วยวะเนี่ย
“อยากดูทำไม สนใจมันเหรอไง” เสียงดังกว่าเดิมอีก ตอนนี้ผมอยากไปหลบอยู่หลังไอ้กันชะมัด
“เปล่า ก็แค่จะดู” ตอบแล้วก็หันไปทำหน้าขอความช่วยเหลือจากไอ้กัน ซึ่งมันก็ช่วยได้มากเลยโดยการนั่งหันหลังให้พวกผมแล้วทำเป็นสนุกไปกับเพลงที่เปิดอยู่ซะงั้น จำไว้นะเมิง
“ไม่สนใจจะอยากดูทำไม” ตะคอกกุทำไมเนี่ย แค่เมิงไม่พูดอะไรกุก็กลัวจะแย่อยู่แล้ว
“กุไม่อยากดูแล้วก็ได้” ผมตัดบทก่อนที่มันจะเลิกตะคอกแล้วหันมาเตะก้านคอผมแทน แต่ไอ้บอลยิ่งทำหน้าน่ากลัวกว่าเดิมอีก
แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้นเสียงโทรศัพท์ของมันก็ดังขึ้นขัดจังหวะซะก่อน ใครโทรมาวะ กุอยากร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจจริงๆ ช่วยได้มากเลย ผมจ้องตาวัดใจกับไอ้บอลสักพักก่อนที่มันจะกดรับโทรศัพท์
“ครับจ๋า” เพราะเชียว น้ำเสียงต่างจากพูดกับกุเหมือนฟ้ากับส้นตรีนเชียวนะ ไม่สนใจมันละกินเหล้าต่อดีกว่า
“ไม่ว่างครับ กินเหล้าอยู่… จ๋าไปคนเดียวละกันนะครับ… ครับ… คิดถึงครับ” แล้วมันก็กดวาง
พระเจ้า!!! เมิงเป็นคนที่พูดโทรศัพท์กับแฟนได้จริงใจมากกุขอชื่นชม พูดไปได้ ไม่ว่างกินเหล้าอยู่ กุล่ะสงสารแฟนเมิงจริงๆ
“กุถามว่าไม่สนใจแล้วจะอยากดูไปทำไม” โอ…ตอนนี้กุเปลี่ยนจากสงสารจ๋ามาเป็นสงสารตัวกุเองแล้วล่ะ เมิงยังไม่เลิกอีก T-T
“กุก็แค่อยากดูเฉยๆ ก็…ไอ้เอ็กซ์มันบอก…บอกว่าพี่เค้าฝากมาให้กุ”
“ทำไม!!! ชอบเหรอไง” เมิงเสียงดังอีกแล้ว~~~ T-T
ผมหันไปมองไอ้กันที่หันมามองทางพวกผมนิดหน่อย นิดหน่อยจริงๆ ประมาณหางตาตวัดแล้วมันก็หันกลับไปตามเดิม เอาวะในเมื่อไม่มีใครช่วยแล้ว กุช่วยตัวเองก็ได้
“บอล คือตอนนี้กุไม่สนใจแล้วไงไม่อยากดูแล้วด้วย เมิงกินเหล้าเหอะนะ” ผมพูดกับมันแบบใจเย็นๆ
ไอ้บอลมันนิ่งไปสักพักก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปหาแล้วหมุนเก้าอี้ไปทางเคาเตอร์ที่มีพี่บาร์เทนเดอร์คนนั้นยืนมองอยู่ ก่อนที่มันจะชูนิ้วกลางให้พี่เค้าอย่างอุกอาจ
อา~~~~ วันนี้ผมจะรอดกลับหอแบบไร้รอยตรีนมั้ยเนี่ย T-T
……………………………………………
“ทำมายถึงไม่มีใครเหมือนเมิงอ่า~~~~” น้ำเสียงอ้อแอ้ดังมาตลอดทางที่ผมอุ้มคนขี้เมาขึ้นมาบนห้อง หนูเรียวเอามือเล็กๆมาตีแปะๆที่หน้าผมแล้วถามอย่างนี้มาตั้งแต่เดินขึ้นหอมา สีหน้าสงสัยแบบจริงใจนั่นทำเอาผมอมยิ้มมาตลอดทาง
“ฮ่าๆๆ ไอ้คนประหลาด ไม่มีครายยอมเหมือน น่าสงสารจาง” คร้าบๆ ประหลาดก็ยอมล่ะตอนนี้น่ะ
พอถึงห้องผมก็วางคนที่กำลังหัวเราะเยาะผมลงบนเตียง หน้าหนูเรียวตอนนี้มันดูน่ารักที่สุดในโลกเลย
“เอ็กซ์ …” หนูเรียวหยุดหัวเราะแล้วยื่นมือทั้งสองข้างมาจับหน้าผมเอาไว้ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเปลี่ยนเป็นเหมือนจะร้องไห้ ก่อนจะถามผม
“เมิงโกรธกุมั้ย?”
“เรื่องอะไร?”
“เรื่อง…ที่กุบอกว่าไม่รักเมิงไง เมิงโกรธกุมั้ย?” หนูเรียวเอียงคอถามผม ดวงตาฉายแววเศร้าปนเปกับความสับสน ผมนิ่งเงียบ
“เมิงเลิกรักกุแล้วเหรอ” คำถามแผ่วเบาที่ส่งมาทำเอาผมยิ้มน้อยๆ
“ทำไมถามยังงั้นล่ะ”
“ไม่รู้สิ”
“แล้วเมิงอยากให้กุทำไง” ถามพร้อมกับจ้องตอบดวงตาเศร้าๆตรงหน้า
“ไม่รู้สิ” คำตอบเดิมแบบก็อปปี้วาง
“อยากให้กุเลิกรักเมิงมั้ย?” ถามแล้วเอามือลูบไปตามใบหน้าน่ารัก หนูเรียวจับมือผมกดประทับลงที่แก้มนุ่มของตัวเองก่อนจะหลับตา
“ไม่”
“แล้วจะไม่รักกุตอบหน่อยเหรอ” ถามพร้อมกับรอคำตอบ แต่คนตรงหน้าก็เพียงแต่นั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น จนแล้วจนรอดก็ไม่มีคำตอบกลับมา
ผมดึงตัวหนูเรียวเข้ามากอดไว้ ช่างมันเถอะ เพราะไม่ว่าจะเป็นยังไง ผมก็ยังรักมันอยู่ดี
“ไปอาบเถอะเมิง เหม็นเหล้าจะแย่แล้วจะได้รีบมานอน” ผมพูดออกไปหลังจากที่ปล่อยให้ความเงียบปกคลุมห้องอยู่พักใหญ่
“กุจะรัก…” น้ำเสียงแผ่วเบาของคนในอ้อมกอดที่แม้หูผมจะได้ยินไม่ชัด แต่รู้สึกว่าหัวใจทำหน้าที่แทนหูไปแล้ว
“ว่าไงนะ!”
“กุจะรักเมิงนะเอ็กซ์ กุอยากให้เมิงรักกุและกุก็อยากรักเมิง กุจะรักเมิงนะเอ็กซ์” หนูเรียวเงยหน้ามาพูดกับผมแบบชัดชัดเน้นเน้นแล้วซุกหน้าเข้าอ้อมกอดอีกครั้ง ผมใช้เวลาปรับตัวจูนเข้ากับประโยคที่ได้รับ ทำไงได้ คนมันช็อก นี่ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย หนูเรียวบอกรักผมเหรอเนี่ย
“เรียว เรียว เมิงว่าอะไรนะ” ผมดันตัวคนในอ้อมกอดออกห่างจากตัวแล้วเขย่า พูดอีกทีซิเมิง
“ถ้าเมิงให้กุพูดซ้ำกุจะริบคืน” หนูเรียวว่าพลางทำหน้าดุ
“อย่าๆ ไม่พูดซ้ำก็ได้ ฮุ้!!! ฮ่าๆๆๆ เย้สำเร็จแล้วเว้ย” ผมคิดว่าผมบ้าไปแล้วแฮะ ตอนนี้ผมยิ้มจนแก้มจะแตกแล้วไล่หอมแก้มคนน่ารักอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่าๆๆ ไอ้เอ็กซ์ ไอ้บ้าทำท่าดีใจอย่างกะคนบ้า” หนูเรียวว่าพลางเบี่ยงตัวหลบจากการซุกไซร้จากปากของผม
“ก็กุดีใจจริงๆนี่หว่า เมิงรักกุแล้วนะเว้ย กุโทรไปบอกพวกไอ้บอลดีกว่า” ผมทำท่าจะวิ่งไปคว้าโทรศัพท์แต่หนูเรียววิ่งมาขวางเอาไว้เสียก่อน
“จะบ้าเหรอเมิง ประกาศเป็นหมาหายไปได้” ก็คนมันดีใจนี่หว่า ผมหยุดวิ่งแล้วก้มลงหอมแก้มหนูเรียวเร็วๆ ก่อนจะวิ่งออกไปนอกห้อง
“วู้วววววว กุจะมีเมียแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยย”
“ไอ้บ้า!!!!! ตะโกนหาเตี่ยเมิงเหรอ เข้ามาเลยๆ” หนูเรียววิ่งออกมาลากตัวผมให้เข้าไปในห้อง จะว่าไปโทรบอกเตี่ยก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย ยังไงแกก็กำลังจะได้ลูกสะไภ้ หนูเรียวก้มหัวขอโทษหลายคนที่เปิดประตูห้องออกมาดูว่าผมตะโดนอะไรก่อนจะดันตัวผมเข้าห้องแบบอายๆ
“ไอ้บ้า ออกไปตะโกนเชี่ยไรเนี่ย”
“ก็กุดีใจอ่ะ จากนี้เมิงเป็นแฟนกุแล้วนะโว้ย” ผมบอกแล้วอุ้มหนูเรียวตัวลอยก่อนจะวางลงที่เตียง
“เออๆ ดูแลกุดีๆนะเมิง” หนูเรียวว่าพลางยิ้มๆ
“จะดูแลอย่างดี ” ตอบแล้วก็ดันตัวหนูเรียวให้นอนลง
“แล้วก็เอ็นดูเต็มที่เลยล่ะจ้ะ ^^ ”
“เอ๋????”
....................................................................................................................................
โย่ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มาต่อละๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจ้า
ตอนนี้มั่วมากเลย สอบยังไม่เสร็จเลย เสร็จตั้งวันที่ 6 แน่ะ อิจฉาคนปิดเทอมแล้วจังเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จบแล้วนะเนี่ย อิอิ
คิดถึงคนอ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เปิดเข้ามาดูอยากอัพมากๆ แต่ไม่ค่อยจะมีปัญญาเลย แหะๆ
ขอบคุณที่คนอ่าน คนเม้น คนโหวต คนแอด ทุกคนนะจ้ะ มีกำลังใจสุดยอดดดดดดดด
เอาล่ะเจอกันตอนหน้า ที่น่าจะหลังสอบเสร็จ บายๆๆๆจ้า
เพิ่มๆจ้า คือคนแต่งอยากรู้จักขาประจำจางเลย บอกชื่อหน่อยจิ อิอิ
ส่วนคนแต่งชื่อ...เพื่อนมันเรียกมังกี้อ่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเลยเน้อ (ผ่านมา 15 ตอน มันเพิ่งคิดจะแนะนำตัว)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น