ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SF] :+:TTL-Time To Love:+:[SNSD Yuri Fic]

    ลำดับตอนที่ #3 : Time To Love Listen 2

    • อัปเดตล่าสุด 7 เม.ย. 53



      
     

     

     ‘Never say goodbye, You won't make me cry’

    .

    .

    .

                “แทแท ขอบคุณนะที่กลับมาหาฟานี่ แต่ว่า...เราอย่ามาเจอกันอีกเลยดีกว่า” ร่างเล็กชาวาบไปทั้งตัว เขารู้สึกเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ คำว่าอย่ามาเจอกันอีกเลย คำเดียวกับที่เขาเคยพูด

                    “ทำไมหล่ะฟานี่ แทคิดถึงฟานี่นะ แทไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งฟานี่ไป ตอนนี้พ่อของแทยอมให้เราคบกันแล้วนะ”ร่างเล็กรีบพูดทันที เผื่อคนตรงหน้าจะกังวลเรื่องนี้

                    “แท ความจริงที่พ่อของแทเคยพูดมันก็ถูก ถึงเราจะรักกัน แต่คนอื่นเขารับไม่ได้หรอกนะ”ร่างบางก้มหน้าพูด เธอไม่กล้ามองหน้าคนตรงหน้าหรอก แค่นี้เธอก็ใจอ่อนไปมากแล้ว....ก็เล่นปล่อยตัวปล่อยใจไปให้แทยอนทำอะไรตามใจชอบแบบนั้น

                    “เราจะไปแคร์ทำไมหล่ะฟานี่”แทยอนถามเสียงสั่น รู้สึกเหมือนใจจะขาดให้ได้ ตอนนี้พ่อก็ยอมรับแล้ว ฟานี่จะมากลัวอะไรตอนนี้

                    “ที่ผ่านมาฟานี่มาคอยแทที่เดิมตลอดเวลา เบอร์โทรก็ไม่เปลี่ยนเพราะคิดว่าแทจะโทรมา แต่แทก็เลือกจะทิ้งฟานี่ไป ตอนนั้นฟานี่ทั้งเสียใจและก็ไม่เข้าใจแทเลย ว่าแทจะแคร์คบรอบข้างเพื่ออะไร จนเมื่อสองวันก่อนฟานี่แอบได้ยินพ่อกับน้องของฟานี่คุยกัน พวกท่านเองก็มีความคิดที่ไม่ต่างจากพ่อของแท...ฟานี่เลยคิดที่จะตัดใจจากแท” ทิฟฟานี่พยายามอธิบายให้แทยอนเข้าใจ ที่ผ่านมาเธอก็เจ็บเหมือนกัน แต่ที่ทำแบบนี้ก็มีผลดีกับพวกเธอทั้งสอง

                    ร่างเล็กพูดอะไรไม่ออก ตอนนี้เขาไม่เข้าใจจริงๆ ถ้าหญิงสาวตรงหน้าไม่รักเธอแล้ว เธอจะกลับมาที่นี่อีกทำไม “เหตุผลมันมีมากกว่านี้ใช่ไหมฟานี่”

                    “เอ่อ...อืม ฉัน...มีคนรักใหม่แล้ว”แทยอนพยักหน้ารับ จากไปเพราะมีคนอื่นสินะ ระยะเวลา 4 เดือนมันทำให้ใจคนเราเปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ

                    “ฟานี่ ที่เธอกลับมาที่นี่ทุกวัน เธอมาทำไม...กัน”แทยอนพยายามที่จะกลั้นเสียงไว้ไม่ให้สั่น แต่ก็อดไม่ได้

                    “เขามาที่นี่ทุกวันหน่ะ ฉันขอตัวก่อนนะ เธอก็กลับบ้านไปอาบน้ำแล้วรีบนอนด้วย เดี๋ยวจะไม่สบาย แล้วก็ลาก่อนแทยอน” ร่างบางเดินออกไป หยาดฝนที่ยังตกไม่หยุดทำให้เธอเปียก เพราะเธอทิ้งร่มไว้ให้แทยอน....ร่มที่แทยอนซื้อให้เธอไว้ใช้ด้วยกัน

                    “ฮีก...แทแท ฟานี่ขอโทษ...ฟานี่รักแทแทคนเดียว”

    .

    .

    .

    ฉันจำท่าทางตอนเธอมองฉันได้ และฉันรู้ได้ว่า ฉันมันโง่ที่ปล่อยเธอจากไป ฉันได้เอาลูกสรสีขาวของคิวปิดออกจากหัวใจ ฉันมันงี่เง่า ฉันไม่ควรอดกลั้นศักดิ์ศรีอันไร้ประโยชน์ ฉันตัดเธอออกไปอย่างโง่เขลา

     

    “ฟานี่ เธอหมดรักฉันแล้วจริงหรอ เธอโกหกฉันใช่ไหม”ร่างเล็กพึมพำเบาๆกับตัวเอง น้ำตาค่อยๆไหลออกมา ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะไม่ยอมทิ้งทิฟฟานี่ไป จะไม่ปล่อยให้เธอไปหวั่นไหวกับคนอื่นเด็ดขาด

    “เอาเถอะ...ในเมื่อเธอไม่รักฉันแล้ว ทำไมฉันต้องแคร์”แทยอนมองร่มที่ทิฟฟานี่วางทิ้งไว้เพียงชั่วครู่ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา

    “ตอนนี้หน้าที่กางร่มให้เธอมันคงเป็นของคนอื่นไปแล้วสินะ”แทยอนเดินออกจากศาลาพร้อมกับทิ้งร่มลงถังขยะ ฝนที่โปรยมาดูจะน้อยลงแล้ว เขาจึงตัดสินใจเดินกลับบ้าน

     

     

     

                    ทิฟฟานี่เดินกลับมาถึงที่บ้านด้วยสภาพที่เปียกโชก ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาทำให้ผู้เป็นพ่อรีบเข้ามาดึงลูกสาวไปกอดไว้

                    “ฟานี่ ออกไปตอนไหน ทำไมเป็นแบบนี้”

                    “ฟานี่กลับไปที่สวนสาธารณะ แล้วก็เจอแทแทค่ะ”ผู้เป็นพ่อได้แต่กอดปลอบลูกสาว คงจะเสียใจมากสินะที่ต้องตัดความสัมพันธ์กับแทยอน

                    “ลูกแน่ใจแล้วนะฟานี่ที่เลิกกับแทยอน”

                    “ค่ะ ฟานี่ไม่อยากให้แทเสียใจ ให้เขาคิดว่าฟานี่หมดรักเขาแล้วจากไป ดีกว่าให้เขารู้ว่าฟานี่กำลังจะตาย”

    .

    .

    .

    ก่อนที่ทิฟฟานี่จะไปสวนสาธารณะ

                “เนื้องอกในสมองคุณมันลุกลามเร็วมากครับ คุณมีเวลาอยู่ได้แค่สามเดือน”คำพูดที่หมอบอกกับเธอทางโทรศัพท์มันยังก้องอยู่ในหัว  ร่างบางนั่งร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของพ่อและน้องสาว

                “ฟานี่ไม่ต้องกลัวนะ พ่อจะหาทางช่วยฟานี่เอง”

                “เมื่อกี้พ่อพี่แทโทรมาบอกว่าพี่เขายอมเปิดทางให้พี่สองคนคบกันแล้ว ตอนนี้พี่แทน่าจะอยู่ที่สวนสาธารณะ”น้องสาวของเธอบอกผู้เป็นพี่สาว เพื่อที่จะให้พี่สาวมีกำลังใจ แต่กลับทำให้ทิฟฟานี่ยิ่งกลุ้ม

                “พี่จะบอกเลิกกับแท พี่ไม่อยากให้แทมาเสียใจเพราะพี่”

                “แต่ว่าพี่เองก็รอพี่แทมาตลอดไม่ใช่หรอ วันนี้พี่ก็ไปรอพี่เขาอยู่เลย”

                “ก็ตอนนั้นพี่ยังไม่รู้หนิว่าพี่กำลังจะตาย พี่รักแทมากจริงๆ พี่ไม่อยากให้เขามาเสียใจเพราะพี่”

                “เอาเถอะฟานี่ อะไรที่ลูกทำแล้วสบายใจก็ทำเถอะ”ผู้เป็นพ่อได้แต่ลูบหัวลูกสาวเพื่อปลอบใจ

                “ฟานี่ขออยู่คนเดียวนะคะ”


    .(ปาดเอาละกันค่ะ มันเปลี่ยนสีไม่ได้-*-)

    ร่างบางนั่งมองเงาสะท้อนบนกระจก คนตรงหน้าคือเธอจริงๆใช่ไหม ใบหน้าที่อิดโรย ขอบตาที่บวมช้ำจากการร้องไห้ แม้ว่าเวลามันจะผ่านมา4เดือน แต่เธอก็ไม่อาจจะหยุดน้ำตาได้ เพียงแค่คิดถึงเขา น้ำตาก็พาลจะไหลอีก

    “เรายังจะได้เจอกันอีกใช่ไหมแทแท เราต้องได้เจอกันใช่ไหม”มือบางปาดคราบน้ำตาอย่างลวกๆ ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปหยิบร่ม...ร่มคันเดิมที่เธอเคยใช้กับเขา

    “ฉันอยากจะเจอเธออีกนะแทแท แต่นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายของเรา”

     

     

                    “ยูล วันนี้แกว่างมั้ย” ((ว่างดิแท แกมีอะไร))

                    “ไปกินเหล้ากัน”พูดจบ แทยอนก็วางสายทันที ไม่รอให้อีกคนตอบ ก็ไม่ต้องรอคำตอบก็รู้ได้ว่าอีกฝ่ายตกลงอยู่แล้ว

                    เขาว่ากันว่า เหล้าจะช่วยให้ลืมความเจ็บปวดทุกอย่าง แทยอนเองก็ยากจะรู้ว่ามันช่วยได้จริงหรือ? ถ้ามันช่วยให้หายเจ็บไม่ได้ก็คงช่วยให้ตายเร็วขึ้นสินะ

    .

    .

    .

                    “เฮ้ย!แท พอได้แล้ว กระดกเหล้าเป็นว่าเล่นเลยนะแก ถามจริง แกเป็นอะไรวะ”ยูริคว้าแก้วออกจากมือแยอน เขาไม่เคยเห็นสภาพเพื่อนเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

                    “ฉันมันโง่เอง ฉันยอมให้ฟานี่จากฉันไปง่ายๆ ฉันมันโง่เอง”แทยอนเริ่มที่จะร้องไห้ออกมา ยูริพอจะเข้าใจแทยอนจึงตัดสินใจโทรหาทิฟฟานี่

                   

     

                    “ฟานี่หรอ แทมันเมามากเลย”ร่างบางได้ฟังดังนั้นก็เริ่มห่วง ขนาดแทยังไม่รู้ว่าเธอกำลังจะตายยังเป็นแบบนี้เลย แล้วถ้าแทรู้ จะเป็นยังไง

                    “ยูล เดี๋ยวฟานี่ไปหานะ รอเดี๋ยวนะ”ร่างบางรีบออกจากบ้านไปที่ผับทันที

    .

    .

    .

                    “แทแท”มือบางลูบเบาๆที่แก้มใส ตอนนี้ร่างเล็กหลับไปแล้ว เธอได้แต่มองหน้าคนรักอย่างเหนื่อยใจ

                    “ฟานี่ อย่าทิ้งแทไปได้ไหม

     

    เธอจากไปแบบนี้ ฉันจะมีชีวิตรอดในแต่ละวันได้อย่างไร การยุติความสัมพันธ์ยังคงดูผิดปกติสำหรับฉัน ในที่สุดริมฝีปากของฉันก็ไม่สามารถทนได้อีก และเรียกชื่อเธอ ฉันช่างโง่เขลา ฉันไม่สามารถหยุดดื่มได้เลย มันยากสำหรับฉัน ถ้าเธอก็ทำแบบนี้เหมือนกัน ได้โปรดกลับมา ได้โปรดจับฉันไว้แน่นๆ

     

    “อย่าทิ้งฉันไป ได้โปรด”ทิฟฟานี่ดึงร่างคนรักขึ้นมากอดแน่น แทยอนกอดตอบเขาไม่พูดอะไรอีก เพี่ยงแค่หวังให้ทิฟฟานี่กลับมา

    “ขอโทษนะแทที่ทำแบบนี้ แต่ฟานี่อยู่กับแทต่อไปไม่ได้หรอกนะ ฟานี่ต้องไป”

    “ทำไมฟานี่ ฟานี่ไท่รักแทแล้วหรือยังไง ฟานี่บอกแทมาสิ แทไม่เชื่อหรอกนะว่าฟานี่จะมีคนอื่น”ยิ่งแทยอนพูด ทิฟฟานี่ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น

    “ร้องทำไมฟานี่ บอกแทมาสิค่ะ”

    “ฟานี่ไม่มีอะไรจะบอก ขอตัวก่อนนะแท”

    แทยอนมองตามหลังทิฟฟานี่ น้ำตาค่อยๆไหลอีกครั้ง เธอมีเหตุผลอะไร ทำไมไม่บอกกัน

     

    อย่าจากไป ได้โปรดกลับมาอีกครั้ง ฉันไม่สามารถให้เธอจากไปแบบนี้ จะไม่พูด"ลาก่อน" เธอจะไม่ทำฉันร้องไห้ ฉันรอเธออย่างลำพัง

    “จะไม่มีคำว่าลาก่อนสำหรับเราฟานี่ แทไม่ยอมหรอก”





    ...............................................................................................................................

    เพื่อให้เรื่องมันยืด ก็ขอค้างไว้แค่นี้ละกัน แล้วก็ขอโทษด้วยถ้าเรื่องนี้มันดูงงๆมึนๆ
    พอดีตอนแรกอ่านความหมายเพลงไม่ดีพอ เลยต้องมาแก้ไข แบบมึนๆ ให้มันพอต่อกันได้ค่ะ
    พาร์ทหน้าก็จบแล้ว มารอลุ้นดีกว่าว่าฟานี่จะตายมั้ย 55+
    Thanks : KiT Ta


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×