คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ۞ Amulet Classic ۞ [Chapter VIII]
Chapter VIII
"ที่รัก วันนี้ว่างมั้ยคะ"
เสียงเล็กเอ่ยถามคนรักหลังจากที่ได้คุยกับเพื่อนสาวแล้วได้รู้ว่ามันจะหนีไปเที่ยวกับเด็กมันอีกแล้ว
สเตฟานี่ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็เดินมาจิ้มๆไอแพดเพื่อดูว่าวันนี้เธอมีนัดลูกค้าหรือเปล่า
ก็ได้ความว่าหลังเที่ยงเป็นต้นไปว่างยาวจนถึงพรุ่งนี้ เจสสิก้าเลยชวนสเตฟานี่ไปอยู่ร้านด้วย
ก็แหม..เวลาแทยอนมันไม่อยู่เธอก็มีเหงาบ้างแหละ ถึงคนจะเยอะก็เถอะแต่คนมันเคยตัวติดกันอ่ะเนอะ
ดีหน่อยที่พอนึกจะมีแฟนก็ดันมีพร้อมๆกัน ไม่งั้นนะอีกคนคงได้เฉาตายอ่ะ
สเตฟานี่ดูจะแปลกใจอยู่บ้างเพราะตั้งแต่รู้จักกันมาเจสสิก้าไม่เคยชวนเธอไปที่ร้านเลย
บอกแต่ว่าคนมันเยอะเค้ากลัวมีคนมาจีบเธออ่ะสรุปก็คือหวงเธอนั่นเอง ในเมื่อเจสสิก้าไม่ชวน
เธอเองก็ไม่อยากเรียกร้องจากเค้ามาก หลังจากถามและได้เหตุผลมาเธอก็ไม่ได้ตอแยงอแงอยากไปมาก
ไม่อยากให้เค้ามองเธอเหมือนเด็กที่งอแงจะเอาให้ได้ดั่งใจ ด้วยความข้องใจก็เลยต้องถามเค้าเชิงไม่จริงจังมากว่า
ทำไมอยู่ๆถึงได้ชวนไป แต่พอได้คำตอบมาก็อดแขวะเค้าเบาๆไม่ได้ว่า ให้เธอไปอยู่แก้เหงา
เจสสิก้ายู่ปากแล้วก็คว้าร่างเธอไปกอดไว้แน่นอย่างหมั่นเขี้ยว จิกแขวะกันต่ออีกสองสามคำ
สเตฟานี่ก็ชวนลงไปกินข้าวชั้นล่าง
กินไปคุยไปไม่รีบร้อนมากนี่ก็เพิ่งจะแปดโมงอยู่เลย
ว่าแล้วเจสสิก้าก็ทักแอปไปถามไอ้เตี้ยดูอีกทีว่ามันจะออกไปตอนไหนมันก็บอกอีกสักพักแหละ
เพราะมันเพิ่งให้ยุนอาไปยกอาหารมาให้อยู่เลย เม้าส์กับเพื่อนสาวเพลินจนได้ยินเสียงกระแอม
ของคนสวยที่นั่งทำหน้าหาเรื่องเธออยู่นั่นก็เลยยกหน้าจอให้ดูว่าเธอเม้าสส์กะเพื่อนจริงๆนะยะ
สเตฟานี่กวาดสายตาแค่ผ่านๆก็ยักคิ้วให้แฟนสาวไปทีนึงเชิงว่าโอเคไม่มีปัญหา
"คนสวยขี้หึง" เจสสิก้าฉีกยิ้มกว้างให้อีกคนต้องสวนกลับมาว่าหึงแล้วไง
มันก็เลยเข้าทางให้เธอเกรียนต่อตอบไปว่าไม่ไงหรอกก็รักไง
สเตฟานี่เบะปากเล็กน้อยก่อนจะถามเธอว่าจะไปร้านก่อนไหมหรือจะรอไปพร้อมกัน
เธอเลยถามเค้ากลับไปว่าถ้าเธอไปก่อนแล้วเค้าจะไปถูกเหรอ
สเตฟานี่ก็ลืมไปว่าตัวเองไม่รู้ทางไปร้านของเจสสิก้านี่นาก็เลยได้แต่หัวเราะแหะๆแก้เก้อไป
ก่อนจะพูดว่างั้นก็เหลือทางเดียวใช้มั้ย เจสสิก้าพยักหน้าเน้นๆไปหนึ่งที
เสร็จแล้วสเตฟานี่ก็พาคนตัวบางมายังห้องทำงานที่เจสสิก้ารู้สึกได้ว่ามันก็คล้ายๆว่าจะเป็นห้องนอนส่วนตัวอีกห้องนั่นแหละ
แหมเล่นทำเป็นห้องชุดแยกห้องน้ำห้องนอนไว้ขนาดนี้ ถ้าเป็นเธอนะเธอคงจะอยู่มันห้องนี้แหละ
ไม่ต้องมีห้องนอนอีกห้องหรอก
สเตฟานี่เดินมาส่งเธอในส่วนที่เป็นห้องนอนแล้วพูดต่อว่ามีอะไรเค้าจะนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะนั่นแหละ
หลังจากที่เค้าเดินกลับออกไปแล้วเธอก็เริ่มสอดส่องสายตาไปรอบๆจะว่าไปทั้งสองห้องชุดของสเตฟานี่
ก็สวยทั้งคู่เลยแต่ต่างกันสิ้นเชิง ซึ่งเธอก็ค่อนข้างจะมั่นใจแหละว่าอันที่เป็นแบบที่เค้าชอบจริงๆ
คืออันห้องนอนที่ถูกแต่งเป็นสีชมพูมีลวดลายน่ารักๆบ้าง ส่วนอันนี้ก็คงเพราะเป็นห้องทำงาน
ถึงต้องแต่งให้ดูเรียบง่ายหรูหราหน้าเชื่อถือแต่ก็สวยไปอีกแบบ
ผ่านไปพักใหญ่สเตฟานี่ก็เดินเข้ามาแล้วก็ถามว่าไปกันเลยมั้ยเค้าเสร็จธุระแล้ว
เจสสิก้าก็เด้งตัวลงจากเตียงเดินไปจุ๊บปากเค้าหนึ่งทีแล้วก็ดันหลังให้คนหน้าหวานเดินนำออกไปจากห้อง
ตั้งแต่มาถึงที่ร้านจนตอนนี้ผ่านไปสองชั่วโมงได้แล้วมั้งสเตฟานี่ยังถามไม่หยุดปากเลย
ถามเรื่องอะไรน่ะเหรอคงเป็นเรื่องไหนไปไม่ได้หรอกนอกจากเรื่องรูปแบบของร้าน
ที่มันดูแปลกตาค่อนไปทางพิลึกนั่นแหละ พาลให้นึกถึงวันแรกที่เจอยุนอาเลย
แต่ดีหน่อยที่รายนั้นเค้าถามแบบชื่นชม แต่รายนี้เนี่ยสิสาวเจ้าเล่นถามไปพูดบรรยายติดตลกไป
จนรวมๆแล้วภาพลักษณของร้านที่เค้าพูดมาก็ไม่หนีไปจากกองขยะเท่าไร 555
เจสสิก้าก็นั่งกุมท้องขำจนแทบจะขาดใจตายแล้วอยู่สาวเจ้าก็ยังไม่เลิกบรรยายสักที
จนมาตบท้ายด้วยประโยคที่ว่า "ฉันล่ะอยากเจอเพื่อนเธอคนนี้จริงๆเลย เค้าใช้อะไรคิดเนี่ย"
เจสสิก้าเริ่มมโนภาพถ้าคนอย่างแทยอนและสเตฟานี่มาเจอกันร้านคงแตกแน่ๆ
ตอนแรกๆอาจจะยังไม่เท่าไรเพราะเพิ่งรู้จักกันแต่พอมันรู้จักกันแล้วเนี่ยสิ
เอิ่มมม..บอกตามตรงเธอมโนออกมาได้เป็นภาษาต่างดาวเลยแหละ5555
"คิดไงถึงพามาที่นี่อ่ะ" แทยอนนั่งอยู่บนโขดหินชันก้มหน้าลงถามคนที่นอนหนุนตักเธออยู่
ไม่ใช่ไม่ชอบนะแต่แค่แปลกใจที่เค้ามพาเธอมาสถานที่แบบนี้ ซึ่งเธอเองก็ไม่รู้จะเรียกมันว่าอะไรดี ..หุบเขามรณะ
เพราะเธอนั่งอยู่ริมผ่าสูงชันบนหุบเขามีน้ำตกอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล แต่คิดว่าคงลงไปเล่นไม่ได้หรอก
เพราะอาจจะได้ตายก่อน เพราะยิ่งเป็นหน้าผ่าสูงกระแสน้ำก็ยิ่งไหลแรง จริงๆเธอรู้สึกว่าที่นี่วิวสวยมากๆเลยแหละ
แต่นับเป็นเรื่องแปลกที่ไม่ค่อยมีคนกล้าขึ้นมากันเลยทำให้บรรยากาศที่นี่ค่อนข้างไปทางเงียบสงบ..จนเกินไปและอาจจะพาให้รู้สึกว่ามันน่ากลัว..
มีเพียงเสียงจากธรรมชาติที่จะสอดผ่านโสตประสาทเข้ามาเบาๆทำให้รู้สึกผ่อนคลาย ยิ่งมีสายลมอ่อนๆพัดผ่านยิ่งทำให้เธออยากจะอยู่ที่นี่ไปนานๆ
แทยอนรู้สึกและคิดเอาเองว่า ที่ไม่ค่อยมีคนกล้ามาที่นี่อาจเป็นเพราะมันเคยมีคนตายบ่อยล่ะมั้ง ซึ่งเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากเรื่องนี้เท่าไร
"เพราะมันมีแต่ธรรมชาติแบบที่พี่ชอบแล้วมันก็เงียบแบบที่พี่ชอบละมั้ง"
ร่างเล็กเผยรอยยิ้มออกมาบางๆเมื่อได้รับคำตอบ เธอยอมรับว่าเด็กคนนี้เอาใจเก่งจริงๆ
และเค้าก็ได้ใจเธอไปไม่น้อยแล้ว นั่งคุยกันอยู่ไม่นานทั้งคู่ก็เดินไปยังน้ำตกเอามือจุ่มลงไปในสายน้ำเย็นฉ่ำ
ก่อนจะกวักขึ้นมาล้างหน้าล้างตาให้รู้สึกสดชื่น แล้วก็ไม่พ้นจะแกล้งกันอีกนั่นแหละกวักน้ำใส่กันไปใส่กันมา
จนเสื้อผ้าเริ่มจะเปียกจริงๆ แทยอนถึงได้ลากเด็กร่างสูงออกมา
เดินดูวิวธรรมชาติไปเรื่อยจนไปนั่งอยู่อีกมุมหนึ่งจากตอนแรกแค่เปลี่ยนมุมนั่งไปแค่นิดเดียววิวก็สวยต่างกันแล้ว
ไม่รู้บรรกาศมันดีเกินไปหรืออารมณ์มันพาไปแต่อยู่ๆแทยอนก็รู้สึกอยากจะออดอ้อนเด็กตัวสูงขึ้นมาเสียอย่างนั้น
เธอเอนศรีษะซบลงกับไหล่ผายของเค้า จากที่นั่งข้างกันก็เริ่มกลายเป็นนั่งเบียดกันมือเล็กก็ดึงเอาแขนของร่างสูงมากอดไว้แนบชิด
ยุนอาเหมือนจะงงๆอยู่หน่อยคงเป็นเพราะเค้ายังไม่เคยเจอเธอในโหมดแบบนี้ล่ะมั้ง
เค้าหันมามองหน้าเธอเล็กน้อยพยามไล่สายตาไปยังแขนของตัวเองที่โดนเธอกอดไว้อย่างแนบชิด
เธอรู้ว่าเค้าพยามจะบอกอะไรแต่เธอไม่สนใจหรอกเลยดึงรั้งให้ร่างสูงโน้มตัวมาประกบจูบซะเลย
กลีบปากเรียวขยับเนิบนาบป้อนความหอมหวานให้อีกฝ่ายมือเล็กที่เคยกอดเรียวแขนอีกฝ่ายอยู่
ก็ค่อยๆเลื่อนขึ้นไปโอบรอบลำคอระหงของร่างสูงไว้
มือเรียวที่เพิ่งได้รับอิสระเริ่มซุกซนลูบไล้ไปตามเอวคอดก่อนจะรั้งให้ร่างเล็กนั้นขยับขึ้นมานั่งคร่อมบนตัก
ลิ้นเรียวถูกส่งลุกล้ำเข้าไปในโพลงปากกวาดชิมความหอมหวานของร่างเล็กอย่างรักใคร่
แทยอนขยับกลีบปากดูดดุนเรียวลิ้นที่ลุกล้ำเข้ามาราวกับไม่อยากให้เค้าชักกลับออกไป อ่า...เธออยากเป็นของเค้าจัง
คิ้วบางเริ่มขมวดเข้าหากันเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆเมื่อรู้สึกถึงบรรยากาศรอบข้างเริ่มแปลกไป
เหมือนมีการเคลื่อนไหวของอะไรบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา..
แทยอนผละจูบออกทันทีแล้วผุดลุกขึ้นก้าวผ่านหลังร่างสูงไปมือเล็กยกขึ้นรับวัตถุบางสองสามชิ้นอย่างที่พุ่งเข้ามาจุดที่ทั้งสองนั่งอยู่อย่างแรง
ใบหน้าใสก้มลงมองวัตถุประหลาดในอุ้งมือที่เริ่มขึ้นสีเนื่องจากได้รับการปะทะกับวัตถุสีนิลแข็งราวกับเหล็กไหล
ร่างสูงก็รีบลุกตามมาอย่างรวดเร็วเมื่อรู้ว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น
..เวรแล้ว
เมื่อจ้องสิ่งที่อยู่ในมือสองสามชิ้นจนมั่นใจแล้วว่ามันคืออะไรมือเล็กก็รีบขว้างมันทิ้งลงหน้าผาไปจนสุดแรงในทันที
บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!
เสียงระเบิดดังขึ้นในไม่กี่อึดใจต่อมา
ร่างเล็กยืนนิ่งหันหน้ากลับมาจ้องมองชายฉกรรหกเจ็ดคนที่กำลังเดินต้อนเข้ามาจนทั้งสองยืนอยู่ริมผาสูงชัน
ยุนอารีบก้าวมายืนบังหน้าแทยอนไว้ เธอจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคนที่เธอรักง่ายๆหรอก ตราบใดที่เธอยังยืนอยู่ตรงนี้...
เหล็กแหลมทรงยาวถูกมือเรียวคว้าออกมากำไว้แน่นเมื่อชายฉกรรย่างกายเข้ามาใกล้ทั้งคู่เต็มที
สายตาคมกริบตวัดมองไล่ไปมาอย่างรวดเร็ว
"ไม่ต้องห่วง เธอไปจัดการจากด้านซ้าย"
แทยอนโน้มกายเข้าไปกระซิบคนด้านหน้าเบาๆเมื่อรู้สึกว่าร่างสูงนั้นลังเลที่จะพุ่งตัวออกไปสู้กับชายฉกรรพวกนั้นเพราะเค้าเป็นห่วงเธอ
ยุนอาเหลือบมองไปยังเป้าหมายตามที่แทยอนบอกแล้วพยักหน้าช้าๆเชิงเป็นการตอบรับ
ก่อนจะพุ่งกายไปยังร่างสูงใหญ่ที่อยู่เกือบริมสุดด้านซ้ายทันที
มือเรียวข้างซ้ายฟาดเหล็กแหลมเสียบทะลุกลางอกแกร่งของอีกฝ่ายจนชะงักไปหนึ่งคน
แล้วตวัดคมกริชในมือขวากระทุ้งเสียบเข้าใต้คางของชายร่างใหญ่อีกคนก่อนจะชักเหล็กทรงยาวกลับออกมาจากกายของชายฉกรรทั้งสอง
ท่อนขาเรียวถูกยกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนจะออกแรงยันร่างสูงใหญ่ให้ตกผาไป
กลิ่นคราวคลุ้งของเลือดสดที่ไหลทะลักกระเด็นเปอะเปื้อนไปทั่ว
แทยอนที่ยืนตั้งรับอยู่เริ่มใช้ไหวพริบและความคล่องตัวเบี่ยงหลบการจู่โจมและพยามสวนหมัดไปให้โดนจุดสำคัญ
มือเล็กฟาดใส่ที่ท้ายทอยชายร่างใหญ่จนล้มพับลงไปกองกับพื้น
ไม่รอให้เสียเวลาร่างเล็กพุ่งเข้าใส่ร่างใหญ่อีกคนที่วิ่งเข้ามาแล้วใช้ความว่องไว
หลอกให้ชายร่างใหญ่หันลีหันขวางมองตามไม่ทันจนพลาดท่าโดนฝ่ามือเล็กตบขนาบขมับสองข้างอย่างไม่หวงแรงจนหมดสติแล้วล้มลงไปอีกคน
หันไปอีกทีก็เห็นยุนอาเหยียบหน้าอกของชายฉกรรที่เพิ่งล้มลงเป็นคนสุดท้ายอยู่แล้ว
ร่างระหงที่เคยดูงามสง่าบัดนี้ได้เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดสีแดงสดไปทั่วเกือบทั้งร่าง
แทยอนย่างกายเดินเข้าไปใกล้ร่างสูงเพียวแล้วก้มลงจ้องชายฉกรรที่นอนจมกองเลือดอยู่ใส่ส้นสูงของร่างเพียว
...ยุนอาคงตั้งใจยังไม่ให้มันตาย
"ใครส่งพวกแกมา"
เสียงแข็งกระด้างตะคอกใส่ร่างใหญ่ที่นอนอวดครวญอยู่ใต้ฝ่าเท้าตัวเองยุนอาขบกรามแน่น
ยิ่งมันไม่ตอบเธอก็ยิ่งกดปลายส้นสูงลงที่อกแกร่งของมันหนักขึ้นจนแทบจะทะลุลงไปในกร้ามเนื้อนั่นอยู่แล้ว
"ยุนอาคะ ฉีกเสื้อมันออกทีสีคะ"
แทยอนยืนประมวลผลอยู่แว๊บเดียวก็หันไปบอกคนตัวสูงด้วยน้ำเสียงปกติ เค้าหันมาเลิกคิ้วใส่เธอเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย
เมื่อท่อนบนเปลือยเปล่าของชายร่างใหญ่ปรากฎสู่สายตาหญิงสาวทั้งคู่ แทยอนหันกลับขึ้นมามองหน้ายุนอาอีกครั้ง
ร่างเล็กเพยิดให้อีกคนเชิงรู้กันเมื่อตราประทับที่อกข้างซ้ายของชายร่างใหญ่
รอยไหม้รูปร่างคล้ายปีกผีเสื้อนั่นแต่ทว่าความหมายกลับตรงกันข้าม 'อะบิส'
เยุนอากระแทกหล็กแหลมจะฝังลงกลางอกแกร่งของชายคนนั้น เมื่อเขาหมดประโยชน์แล้ว
ของเหลวสีแดงทะลักไหลออกมากมากมายจนเลอะไปทั่วบริเวณ
จนพื้นหญ้าที่เคยเขียวชอุ่มกลายเป็นสีแดงเข้มชุ่มไปด้วยของเหลวข้นเต็มไปหมด
"ไปล้างหน้าล้างตาก่อนดีกว่านะ หมดสวยแล้วเนี่ย"
แทยอนยกมือปาดคราบเลือดที่กำลังจะไหลเข้าตาเด็กร่างสูงอย่างไม่รังเกียจก่อนจะจูงมือเด็กน้อยของเธอ(?)ไปยังน้ำตกอีกครั้ง
ยุนอากวักน้ำล้างเนื้อล้างตัวให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยมีแทยอนคอยช่วยอยู่ไม่ห่าง จะเหลือก็แต่บนเสื้อผ้าที่ยังมีเลอะอยู่บ้าง
"ทำไมพี่ถึงรู้อ่ะว่าต้องถอดเสื้อพวกมันดูรอยประทับพวกนั้น"
นึกขึ้นได้ยุนอาก็เอ่ยปากถามคนตัวเล็กด้วยความข้องใจ
ก็เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยนี่นาว่าพวกนั้นมันจะมีตราประทับเด่นหราอยู่บนอกข้างซ้ายแบบนั้น
"แหม เพื่อนพี่เป็นใคร ทำไมเรื่องแค่นี้จะไม่รู้ แล้วทำไมเธอถึงไม่รู้ ลูกน้องยูริไม่มีหรือไง ความจริงพี่คิดว่าเธอก็มีซะอีกนะ"
"หึ๊ยย ยุนไม่มีนะพี่จะดูป่ะล่ะ อีกอย่างยุนไม่ค่อยได้สนใจด้วยอ่ะเลยไม่รู้"
แทยอนรีบโบกมืออย่างไวเชิงว่าไม่ต้องมาเปิดให้เธอดูเลยนะ จะว่าไปก็ไม่น่าแปลกเท่าไรที่ยุนอาจะไม่มีรอยประทับ
เพราะด้วยความที่เป็นน้องสาวของยูริจึงไม่จำเป็นต้องร่วมทำพิธีสาบานล่ะมั้ง
ว่าแล้วมือเล็กก็ถูกยกขึ้นโยกศีรษะร่างสูงอย่างเอ็นดูเค้าช่างเป็นเด็กใสซื่อเสียจริงๆเชียว
"แล้วพี่มีหรือเปล่า"
อดทนความอยากรู้ไม่ได้ก็เลยถามออกไปแบบนั้น
แทยอนหันไปเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงเชิงแปลกใจที่ยุนอาถามแบบนั้น หรือเค้าอาจจะอยากรู้(?)ว่าเธอเป็นคนของใครงั้นเหรอ
"ก็เวลาพี่ใส่ชุดนอนเธอเคย 'เห็น' หรือเปล่าล่ะ"
แทยอนตอบออกมาเพียงแค่นั้น ยุนอาหันมามองหน้าคนรัก บางทีเธอก็อยากถามไปตรงๆนะว่าแทยอนเป็นใครกันแน่
แต่อย่างว่าแหละเวลาที่แทยอนใส่ชุดนอนสุดวาบหวิวของเค้าน่ะ ถ้าคนตัวเล็กนี่มีตราประทับเธอก็คงจะเห็นตั้งแต่แรกแล้วสิ
และเพราะด้วยช่วงเวลาที่ห่างหายจากกันไปนานจึงทำให้เธอไม่สามารถรู้ได้เลย
ว่านอกจากแทยอนจะเป็นคนที่ตอนเด็กๆเคยเล่นด้วยกันอยู่ด้วยกันมาตลอดนั้น
เธอก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรของแทยอนอีกเลย แต่ก็รู้ดีว่าถึงถามไปเค้าก็คงไม่บอกเธอหรอก
ตอนแรกเธอคิดว่าแทยอนจะเป็นคนธรรมดาๆเสียอีกก็เล่นดูไม่มีแนวโน้มว่าจะเป็นเชลล่าขนาดนี้นี่นา
แต่อย่างว่าแหละเพื่อนเค้าคือเจสสิก้าเชียวนะ
อย่างน้อยๆเค้าก็ต้องเคยเห็นคนตายต่อหน้าต่อตามาจนชินชาไม่งั้นคงสติแตกไปแล้ว
"กลับเลยมั้ย สภาพนี้เธอคงไม่สนุก"
"พี่กลับไปก่อนนะ เดี๋ยวยุนให้คนมารับ ยุนไม่อยากให้รถพี่เลอะอ่ะ"
"บ้าปะ พูดอะไรออกมา แค่นี้เอง"
แทยอนเลิกคิ้วข้างนึงจ้องมองใบหน้าเด็กน้อยของเธอ(?)แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ยุนอาเด็กกว่าเธอแค่ปีเดียว
แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเค้าเด็กน้อยเอามากๆเลย เค้าก็อาจจะเด็กน้อยมากจริงๆนั่นแหละถ้าเทียบกับผู้หญิงอย่างเธอ
สุดท้ายก็ลากเค้ากลับด้วยกันจนได้แต่เธอก็บอกยุนอาไปอีกว่าจะไปส่งร่างสูงที่บ้านก่อน
เธอจะได้เจอยูริด้วยเผื่อจะได้อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น เธอรู้ว่ายูริรักและเป็นห่วงยุนอามากแค่ไหน
และเค้าคงไม่สบายใจแน่ๆถ้าน้องตัวเองกลับไปในสภาพแบบนี้
ตอนแรกยุนอาก็ไม่ยอมๆท่าเดียวบอกว่าให้เธอกลับไปที่ร้านนั่นแหละเดี๋ยวเค้ากลับบ้านเอง
พอถามว่าทำไมเด็กตัวสูงนั่นก็ให้เหตุผลเดิมคือหวงเธอไม่อยากให้ยูริเห็นเธออย่างนั้นอย่างนี้
จนเธอดุเค้าไปนั่นแหละว่า โตป่านนี้แล้วยังจะใช้เหตุผลของเด็กงี่เง่าแบบนั้นอีก ถึงยูริจะชอบเธออย่างที่ยุนอาบอกจริง
ก็ช่วยดูหน่อยเหอะว่าเธอเป็นคนยังไง คิดว่าเธอจะควบสองหรือทิ้งเค้าไปเอายูริแทนหรือไง
พอโดนสวดไปเด็กน้อยมันก็เอาแต่นั่งเงียบ ดูแล้วก็คงน้อยใจนั่นแหละ
เห็นยุนอาเงียบไปนานก็เริ่มรู้สึกโหว่งๆแปลกๆจนต้องหันไปถามมันว่าโกรธเหรอเธอพูดแรงเกินไปใช่มั้ย
แต่ยุนอาก็ยังเงียบ จนแทยอนไม่รู้จะทำไงก็เลยปล่อยไว้แบบนั้นสักพัก คบเด็กต้องทำใจใช่มั้ยเพราะเด็กมันขี้ใจน้อย
ขับรถมาจนจะเข้าตัวเมืองอยู่แล้วยุนอาก็ยังนั่งนิ่งเงียบแถมมองออกไปนอกกระจกอีกแหนะ
(คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกเอ็มวีเพลงอกหักอยู่หรือไงกัน)
งอนชัว..นี่ขนาดยังไม่เป็นแฟนกันมันยังงอนขนาดนี้ถ้าเป็นแล้วจะขนาดไหน
จนแล้วจนรอดยุนอาก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ท่าเดิม ..ไม่เมื่อยหรือไงน่ะ แล้วแทยอนก็ต้องตัดสินใจเลี้ยวเข้าไปจอดในจุดพักรถข้างทาง
เอื้อมมือไปประคองหน้าเด็กร่างสูงให้กันกลับมาสบตากัน
"เด็กขี้งอน" พูดเสียงอ่อนแล้วค่อยเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ส่งสายตาหวานเยิ้มเต็มที่ให้เด็กมันละลายเล่น
ยุนอายังคงตีหน้านิ่งทั้งๆที่มองใบหน้าของอีกคนแค่นี้ก็อ่อนยวบแล้วหัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ยังพยามเก๊กขรึมอยู่
รู้สึกตัวอีกทีแทยอนก็ขึ้นมานั่งคร่อมตักเธอเสียแล้ว มือเล็กไล้แผ่วเบาไปตามไหล่ผายช้าๆจนไปถึงลำคอระหง ใบหน้าใสค่อยๆโน้มตัวเข้ามา
แนบริมฝีปากลงมาที่ตำแน่งเดียวกันของเธอเนิบนาบขยับดูดดุนกลีบปากเธออย่างเย้ายวน
ร่างสูงยังคงนิ่งไม่จูบตอบแต่ก็ไม่ได้ปฎิเสธ แทยอนใช้ปลายลิ้นค่อยๆไล้ไปตามริมฝีปากบางเแผ่วเบาราวกับตังใจจะยั่วให้เธอทนไม่ไหว..
จนร่างเล็กรู้สึกถึงแรงดูดดุนที่เรียวลิ้น แืยอนกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างพอใจที่เด็กน้อยมันฟอร์มแตกแล้วเรียบร้อย
ยอมจูบกับเค้าต่ออีกหน่อยพอให้เด็กมันเคลิ้มๆจนมือเรียวของร่างนั้นเริ่มซุกซนไปทั่วช่วงล่างของเธอก็ผละจูบออกมา
"หายงอนเค้านะคะ" สรรพนามที่เปลี่ยนไปนั้นทำให้ร่างสูงพยักหน้าและยิ้มกว้างออกมาทันที แล้วก็โน้มตัวเข้ามาอีกครั้ง
"แน่ะๆ คิดอะไร..อย่าคิดว่าเค้าไม่รู้นะ"
แทยอนรั้งใบหน้าของร่างสูงออกไปอยู่ที่เดิม แหมก็ดูสายตาเค้าสิไม่ค่อยฟ้องเลย เยิ้มขนาดนั้นแล้วมือมันเนี่ยเริ่มไปไกลเกินไปแล้วนะ
แทยอนตีมือเรียวที่เริ่มวุ่นวายอยู่แถวบั้นท้ายเธอ ให้ร่างสูงต้องรีบชักมือกลับ
"อื้ออ นิดนึงสิคะที่รัก"
ดูสิเด็กมันอ้อนน่ารักเนอะ เดี๋ยวแม่ก็จับกดซะนี่ โทษฐานที่มันบังอาจมาทำตัวน่ารัก
แทยอนก็เลยจ๊วบแรงๆเข้าไปที่กลีบปากเรียวหนึ่งทีโทษฐาบที่มันกล้ามาพ่นลูกอ้อนใส่เธอ
แล้วรีบพลิกกลับมานั่งฝั่งคนขับตามเดิมแล้วออกรถไปทันที ก่อนที่อะไรๆมันจะเกินเลยจนเธอดึงกลับมาคืนไม่ไหว
แทยอนมาหยุดรถที่หน้ารั่วบ้านยุนอาไม่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์ถึงจะถูก ตอนแรกเค้าก็หันทำหน้าเอ๋อใส่ถามว่าเธอมาบ้านเค้าถูกได้ไง
แทยอนก็ตอบไปตามตรงว่าพี่เค้าเป็นใครจะมีสักกี่คนกันเชียวไม่รู้จักบ้านเจ้าแม่อย่างยูริ
ยุนอาได้ยินอย่างนั้นก็ถอนหายใจยาวๆจำต้องเอารีโมทออกมากดเกิดประตูรั้วบานใหญ่
ขับเข้าไปจอดใต้ชายคาคฤหาสน์ก็มีเด็กรับใช้มายืนรอสองสามคน แทยอนเห็นว่ายุนอายึกยักๆไม่ลงสักเลยถามไปอีกรอบว่ามาถึงที่แล้วยังกลัวอีกเหรอ
แต่ยุนอาก็ส่ายหน้าเล็กน้อยบอกเปล่าแล้วพูดต่อ
"จะให้บอกว่าพี่เป็นอะไรกับยุนล่ะ" แทยอนก็ยิ้มแก้มปริเลยดิ บอกว่าแล้วแต่สิอยากบอกว่าเป็นอะไรล่ะ
ก็จริงอยู่เราไม่เคยตกลงปลงใจกันอย่างจริงจังสักครั้งเลยว่าเราเป็นอะไรกันแต่แทยอนก็รู้สึกอยู่ตลอดนั่นแหละว่าเราเป็นแฟนกัน
ยุนอาตอบมาหน้าเฉยเลยว่าเมีย มือเล็กเลยฟาดไหล่อีกคนไปโดยอัตโนมัติแล้วถามออกไป
"พี่เป็นเมียเธอแล้วหรือไงล่ะ" ยุนอาก็หัวเราะร่วนแล้วยังแกล้งพูดอีกว่าเดี๋ยวก็เป็น
แน่ะเดี๋ยวชักเอาใหญ่เธอเลยจัดสรุปให้เค้าเสร็จสรรพคือให้เลือกเอาระหว่างเพื่อนกับแฟน
พูดจบก็ไม่รออะไรทั้งเอื้อมมือไปเปิดประตูฝั่งที่ร่างสูงนั่งอยู่แล้วผลักร่างเค้าลงไป
ส่วนเธอก็เปิดประตูก้าวตามลงมา เด็กรับใช้สีหน้าดูงงๆตั้งแต่เห็นว่าเธอผลักเจ้านายเค้าลงจากรถแล้วล่ะจนตอนนี้เธอเดินมามองหน้าเด็กตัวสูงอยู่เนี่ย
"อะ..เอ่ออ..พี่ยูลอยู่ใช่ปะ แล้วนี่คุณแทยอนฟ..แฟนฉัน"
ร่างเล็กหันไปยิ้มให้เด็กรับใช้เล็กน้อย ก่อนจะตีก้นไอ้เด็กตัวสูงนี่ไปอีกทีให้มันพาเดินเข้าไปสักที
นี่ถ้าไม่เกรงใจยูริเธอคงทิ้งยุนอาไว้หน้าประตูแล้วก้าวฉับๆเข้าไปแล้วแหละ
"อ้าวพี่ยุน..พี่แทยอน" เดินเข้ามาก็เจอใครไม่รู้แต่เค้ารู้จักเธอได้ไง
"นี่ซอฮยอน เลขาคนสนิทพี่ยูล" เธอหันไปโค้งให้ตามมรรยาทแล้วยุนอาก็จับให้เธอนั่งข้างซอฮยอนแล้วบอกว่าเดี๋ยวมันจะไปตามยูริ
"ไม่ต้อง" ทั้งเธอและยุนอาหันขวับไปยังต้นเสียงก็พบว่ามีลิงตัวดำๆมันยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
แล้วมันก็เดินเข้ามานั่งยังโซฟาฝังตรงข้าม จะว่าไปก็รู้สึกว่ามันจ้องหน้าเธอแปลกๆนะ
"พี่ยูล นี่แฟนยุนนะจะจ้องอะไรขนาดนั้นห๊ะ ไม่อยากให้เจอก็แบบนี้แหละ ชอบลวนลามแฟนน้องทางสายตา"
ไอ้เด็กแสบจัดการฟาดไหล่พี่สาวตัวดีที่มันใช้สายตาโลมเลียร่างของสุดที่รัก
แต่ยูริก็ไม่ได่สัทกสะท้านแต่อย่างใดเค้ายังคงจ้องหน้าเธอจนหัวคิ้วจะพันกันอยู่แล้วนั่น
"แทยอนเหรอ..คิม แทยอน เฮ่ยยยัยนีออนปะเนี่ย!!!"
"แหมนึกว่าจะลืมกันไปแล้ว"
"บ้าลืมได้ไง เฮ้ยย..คิดถึงว่ะมากอดหน่อยดิ๊"
"อะไรๆไม่ต้องมาเนียนเลยนะพี่ยูล พอแล้วๆ พี่แทยอนกลับบ้านได้แล้ว"
"เอ๊ะ..ไอ้น้องบ้านี่เค้าเพิ่งมาได้ไม่ถึงสิบนาทีก็ไล่เค้ากลับซะและ"
แทยอนกับยูริคุยกันต่ออยู่อีกพักใหญ่โดยเด็กแสบคอยโวยวายขึ้นมาอยู่แบบนั้น จนรู้สึกว่ามันเริ่มจะดึกแล้วแทยอนจึงขอตัวกลับก่อน
มาถึงบ้านตัวเองก็ต้องเอ๋อรับประทานไปเล็กน้อย ก็นังเจสสิก้ามันยังนั่งหัวโด่อยู่...กับ..เอ๊ะคนนั้นใครน่ะหัวแดงๆ
นี่อย่าบอกนะว่าแฟนมัน... เปรี้ยวขนาดนี้เลยหรือ รีบจอดรถเสร็จก็ก้าวฉับๆตรงไปยังโต๊ะที่เพื่อนสาวเธอนั่งอยู่
แหมจะเบียดกันขนาดนั้นไม่ขึ้นห้องไปก่อนเลยล่ะ
"ทำไมยังไม่ขึ้นไปนอนอ่ะ" ว่าพลางนั่งลงฝั่งตรงข้ามทั้งคู่
"ก็ยังไม่อยากขึ้นไป เออนี่สเตฟานี่ แฟนเค้า สเตฟนี่ไงแทยอนที่เธอบอกว่าอยากเจออ่ะ"
แทยอนดูจะงงๆอยู่บ้างเพราะไม่รู้ว่าเจสสิก้าหมายถึงอะไรที่บอกว่าสเตฟานี่อยากเจอเธอ แต่ก็ส่งยิ้มบางๆไปให้สาวหน้าหวาน
เธอพอเข้าใจและว่าทำไมเพื่อนสาวเธอมันถึงยอมมีความรักอีกครั้ง ก็แหมเล่นสวยบาดใจขนาดนี้เธอเองยังแอบใจสั่นเลย
"เจสซี่เธอแน่ใจนะว่าเพื่อน รุ่นน้องหรือเปล่า" สเตฟฟานี่ว่าพลางจ้องหน้าแทยอนอย่างเอาจริงเอาจัง
คือแบบถ้าบอกว่าน้องจะไม่แปลกใจเลยและจะเชื่อทันทีเลยแหละแต่นี่เจสสิก้าบอกว่าเพื่อน?สมัยเรียน? แปลว่าอายุ เท่ากัน??? จะบ้าตาย
นี่ถ้าแทยอนไม่เกรงใจเธอคงบอกให้สเตฟานี่เลิกจ้องหน้าเธอสักทีเถอะเพราะเธอจะละลายตายอยู่แล้วผู้หญิงอะไรวะสวยเป็นบ้า
"เพื่อนจริงๆแต่มันเป็นคนหน้าเด็กแถมตัวเตี้ยก็เลยเหมือนเด็ก"
"เจอผลงานว่าอึ้งแล้วเจอเจ้าของผลงานอึ้งกว่า ให้ตายเถอะคุณดูเหมือนลูกเจสซี่เลยล่ะ"
"555 ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ คุณก็พูดไป แล้วนี่ค้างกับสิก้าหรือเปล่า"
"ย่ะ เธอจะถามทำไมห๊ะ แฟนฉันจะนอนที่ไหนแล้วเธอจะทำไมห๊ะแทยอนนน"
"แหมสวนเร็วเชียวนะยะ รู้จ่ะรู้แฟนเธอสวย งั้นเค้าขอตัวก่อนนะ ขอตัวก่อนนะคะคุณสเตฟานี่"
สเตฟฟานี่ยิ้มพยักหน้ารับส่วนเจสสิก้านั่นก็รีบดันหลังร่างเล็กให้เดินผ่านไปไวๆ
ว่าแล้วก็ตวัดสายตากลับที่สาวหน้าหวานวีนเค้าต่ออีกหน่อยว่าก็รู้อยู่ว่าตัวเองสวย
ยังจะไปจ้องเพื่อนเธออีกนี่ถ้าเพื่อนมันหวั่นไหวขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ
แต่แฟนสาวของเธอก็ยังหัวเราะร่วน เธอเข้าใจนะว่าสเตฟานี่ไม่ได้คิดมากอะไร แต่เพราะเธอรู้ไงว่าแทยอนประวัติความเจ้าชู้เป็นยังไง
ตอนแรกๆถึงได้พยามจะเลี่ยงไม่ให้แทยอนได้เจอสเตฟานี่ก็เพราะรู้ว่าแฟนสาวเธอนั่นตรงสเป็คแทยอนมากแค่ไหน ก็เลยกลัวจะเกิดปัญหาหัวใจ
แล้วจู่ๆที่กล้าชวนสเตฟฟานี่มาวันนี้ก็เพราะเธอคิดว่าแทยอนมียุนอาแล้วก็ไม่น่าจะเป็นอะไร พอเอาเข้าจริงก็ยังแอบหวั่นๆในใจอยู่เหมือนกัน
ถึงแม้แทยอนจะไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาแต่เธอก็ใช่ว่าจะมองตามันไม่ออก ...เป็นประกายขนาดนั้น
แทงกูและเจสสิก้ายืนอยู่ที่แบทเทิ้ลคิงซึ่งวันนี้มีการนัดท้าประลองกันแบบพอสนุกๆประมาณว่าขี้เกียจนอนอืดอยู่คฤหาสน์อะไรประมาณนั้น
ไม่นานรถสปอตหรูอีกสองสามคันก็มาถอดเทียบรถของเธอและหนึ่งในนัั้นก็มียูริด้วยซึ่งวันนี้ดูเหมือนเค้าจะมากับน้องสาวเค้านะ
อืมแล้วนั่นก็กาฮีมากับใครไม่รู้เธอไม่รู้จักตัวไม่สูงมากน่าจะพอๆกับเจสสิก้ามั้ง
แล้วอีกสองคนนั่นใครกัน โห่วสาวผมบลอนด์จิ้มจึ๊กกลางใจของแทงกูไปเต็มๆ
ทั้งหมดมายืนเกาะกลุ่มกันเพื่อแนะนำตัวซึ่งที่แน่ๆทุกคนรู้จักยูริและแทงกูอยู่แล้ว ทักทายกันอยู่พักใหญ่ก็ประมวลออกมาได้ว่ามี
แทงกู-เจสสิก้า ยูริ-ยุนอา กาฮี-ฮยอนอา นิโคล-ลูน่า
พอคุยๆกันไปก็เริ่มมาจับคู่ว่าใครสู้กับใครโดยโหวตจากคะเสียงของทุกคนว่าอยากเห็นใครสู้กับใครแล้วแทงกูก็แทบจะอ้าปากค้าง
โธ่เอ้ยไม่สงสารเธอเลยเหรอให้เธอมาสู้กับกาฮีเนี่ยแค่หุ่นเค้าก็นำขาดไปแล้วให้ไปสู้กับยูริหรือยุนอายังพอว่า ฮ่อย.. และดูดิให้ยูริสู้กับนิโคลเงี่ย
ทำไมเค้าไม่ให้เธอสู้กับฮยอนอาหรือลูน่าง่ะหุ่นไม่หนีกันมากดี ว่าแล้วก็ไล่ยูริกับนิโคลไปประเดิมก่อน ส่วนเธอก็นั่งป้อสาวๆที่เหลือไปอะฮี่~
นั่งดูคู่นั้นสู้กันอย่างเมามันส์คือเรามีกติกาแค่ใช้อาวุธได้แค่จำพวกมีดหรือดาบอะไรประมาณนั้นเพื่อป้องกันการบาดเจ็บร้ายแรง
และตอนนี้ทั้งยูริและนิโคลก็ถือมีดอยู่ทั้งสองฝ่ายตามร่างกายเริ่มมีเลือดซิบๆไหลออกมาบ้างแล้วดูๆไปเธอว่านิโคลนี่ก็ดูเซ็กซี่ไม่เบาเลยแหะ
มองไปก็เริ่มส่งปลายลิ้นออกมาตวัดเลียริมฝีปากตัวเอง นี่เธอไม่ได้อะไรเลยนะไม่เล๊ยย ยูรินี่ก็ช่างจะเข้าใจเฉือนไปโดนแต่ละจุดเนอะ
หรือยูริก็แอบมองอยู่เหมือนกันวะแบบข้างๆลำตัวเงี่ยะแล้วสาวเจ้าก็เสื้อเอวลอยอยู่แล้วไงแถวๆคอเสื้อเงี่ยะยิ่งมองแล้ว....แฮ่เธอเปล่าหื่นเลยจริ๊งๆ
แต่บนตัวยูริก็ใช่ว่าจะโดนไปน้อยที่ไหนล่ะเนี่ยสาวๆจ้องกันตาเป็นมันเลยไม่เว้นแม้แต่เจสสิก้างั้นเธอก็คงไม่ผิดสินะหึหึ
พอสองคนนั้นสู้กันเสร็จและแน่นอนว่าคือยูริชนะอยู่แล้วเพราะดูท่านิโคลแทบเดินเซกลับมาเลยแหละ
ไหนๆก็ลวนลามเค้าทางสายตามาเยอะขนาดนี้และลุกไปประคองเค้าหน่อยละกัน หูยย เสียงคนอื่นๆแอบแซวเบาๆ
เธอก็ยิ้มแก้เขินไปหน่อยแล้วแกล้งหันไปคุยกับนิโคลถามเป็นไงบ้างอะไรนั่นแหละให้มันแลดูเหมือนเธออยากจะต่อสายใยกับเค้าหน่อยคึคึ
ดูเหมือนเค้าก็เขินๆเธออยู่นะไม่รู้จะใจตรงกันหรือเปล่า แต่ตอนนี้เธอโคตรอิจฉาเจสสิก้าเลยว่ะดูสิได้ลูบไปทั่วเลย อร๊ายย
ไม่นานกาฮีก็ลุกขึ้นมาจิ้มไหล่เธอยิกๆพอหันไปเค้าก็เพยิดหน้าชวนลงสนาม เธอก็ไม่ได้อะไรเดินตามเค้าไป
แทงกูเลือกจะใช้มือเปล่าไปก่อนเธอเหวี่ยงหมัดสวนกับกาฮีอยู่พักนึงเลยล่ะจนมุมปากของเราทั้งคู่มีเลือดซิบและโดนคนอื่นๆแซวว่าคู่นี้โรคจิต
เธอหันไปเลิกคิ้วใส่กาฮีเชิงว่าเอามีดยังสาวเจ้าก็ยิ้มตอบพยักหน้าเบาๆ
แทงกูเลือกจะใช้มีดเล่มเล็กๆแต่อาศัยความไวช่วยให้เฉือนร่างของกาฮีได้เรื่อยๆส่วนเค้าก็เฉือนโดนเธอบ้างไม่โดนบ้าง
ทีเด็ดมันอยู่ตรงที่เหมือนเราทั้งคู่จะใจตรงกันพยามๆเฉือนชุดอีกฝ่ายเสียมากกว่าเนี่ยแหละ จากชุดเอวลอยกางเกงขาสั้นธรรมดา
เริ่มกลายเป็นชุดวาบหวิวมากขึ้นๆเธอโดนเค้าเฉือนแถวๆคอเสื้อจนมันแหวกลงมาเกือบๆถึงบรา
แต่เค้าเริ่มเหมือนจะเหลือแต่บราแล้วแอบได้ยินเสียงกรี๊ดๆอยู่หน่อยเธอเริ่มเปลี่ยนเป้าหมายไปเล่นที่กางเกงบ้างจนไปๆมาๆ
เธอเริ่มจะแอบโลมเลียหุ่นสุดเพอร์เฟคของเค้าเสียเองแล้วเลยตัดสินใจรีบจบเกมด้วยการรัวเฉือนลำตัวเค้าไป
จนสุดท้ายเธอต้องประคองเค้ากลับมานั่นแหละแล้วก็ไม่วายจะแอบโลมเลียร่างเค้าอย่างไม่ปิดบัง
มีแรดไปบอกเค้าอีกนะว่าเธอชอบหุ่นเค้ามันเซ็กซี่ดีเค้าก็ยิ้มกริ่มกลับมาแกล้งถามว่าสนใจเค้าหรือไงเธอก็เลยหัวเราะบอกได้ก็ดีสิ
เธอไม่จำเป็นต้องปิดกลั้นตัวเองจริงมั้ยล่ะนานๆทีจะเจอใครที่น่าสนใจถึงแม้จะยังไม่เทียบเท่ากับที่เธอสนใจทิฟฟานี่ก็เถอะ
แต่อย่างน้อยเธอก็รู้ถิ่นฐานของคนพวกนี้มากกว่าที่เธอรู้เรื่องของทิฟฟานี่เพราะงั้นเธอจึงยืนยันได้ว่าคนพวกนี้ไว้ใจได้มากกว่าทิฟฟานี่อยู่หลายเท่า
พอเดินเข้ามาถึงตรงที่ทุกคนนั่งอยู่เจสสิก้าก็รีบเข้าช่วย(?)เรียกเสียงโห่แซวด้วยการรักษาแผลที่กลางหน้าอกเธอก่อนเลย
ระหว่างที่รอเจสสิก้ารักษาให้กาฮีเธอก็มานั่งอ่อยสาวๆต่อนั่งป้อจนเค้าขอเบอร์กันครบทุกคนนั่นแหละก็เลยแลกเบอร์กันไป
จริงๆแล้วทุกคนที่มาเจอกันวันนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นคนกระจอกเสียเมื่อไรมีตำแหน่งมีชื่อเสียงกันทั้งนั้นเพียง
แต่เธอไม่ได้สนใจเท่านั้นเองพอคุยๆกันไปคุยๆกันมาก็ชักจะถูกคอกันเลยชวนกันไปเที่ยวต่อ
แต่ยูริรายนั้นเค้าบอกว่าติดธุระต้องขอตัวก่อนมีแอบเสียดายด้วย แน่ล่ะเป็นเธอก็เสียดาย555
เราเลือกไปต่อกันที่ผับหรูระดับไฮโซที่เคยมากับยูริครั้งก่อนและด้วยชื่อเธอแล้วทำให้ได้รับความเป็นส่วนตัวสูงมากกว่าปกตินั่งดื่มนั่งคุยกันไปเรื่อย
แต่ดูเหมือนจุดประสงค์ในด้านชู้สาวมันจะรุนแรงนะถ้าคิดแบบเข้าข้างตัวเองเธอรู้สึกว่าสาวๆพวกนี้ก็อยากได้เธอเหมือนกันแหละ
แต่เค้าไม่กล้าออกตัวแรงมากเพราะยังไม่สนิทกันขนาดนั้นก็คงจะกลัวเธอไม่พอใจนั่นแหละมั้งเธอเลยเปิดประเด็นมันซะเอง
ด้วยการแซวกาฮีกับนิโคลไปว่าเซ็กซี่อย่างนั้นอย่างนี้ตบท้ายด้วยการให้ท่าเค้าไปว่าเธอสนใจพวกเค้าจัง
อื้มแล้วก็หันไปแซวลูน่ากับฮยอนอาไปอีกหน่อยว่าน่ารักแบบนี้มีของเจ้าหรือยัง
นั่งป้อม่อจนเจสสิก้าแอบหยิกหน้าท้องเธอจนแดงเลยแถมยังพูดรอดไรฟันใส่อีกว่าอย่าหื่นให้มันมากนักได้มั้ย
เธอหันไปฉีกยิ้มให้เพื่อนสาวแล้วบอกว่าก็เธออยากได้นิ อืมนั่นแหละบอกไปแบบตรงๆ
เจสสิก้ามักเป็นแบบนี้เสมอคอยเตือนเธอในเวลาที่เธอเริ่มจะหลวมตัวมากไป
จนสุดท้ายคืนนี้เธอก็ได้สมใจ แต่ได้นิโคลคนเดียวนะเพราะเธอแกล้งบอกไปว่าคืนละคนก็พอหลายคนดูแลไม่ไหว
พอออกมาจากร้านก็เห็นว่าเจสสิก้ามีคนมารับแล้ว พอเห็นว่ารถคันที่มารับเจสสิก้าแล่นไปไกลพอแล้วแทงกูเลยหันไปถามนิโคลว่าจะนั่งไปด้วยกันมั้ย
สาวเจ้าก็เดินไปคุยกับลูน่าครู่นึงก็เดินกลับมายิ้มให้แล้วตอบตกลง
From...Writer
อย่าๆๆๆว่าแทงกูมั่วนะแทงกูมันแค่หื่นนน
เรื่องที่เขียนให้แทงกูกดสาวๆหลายๆคนเนี่ยแค่พยามจะสื่อถึงอารมณ์พวกเจ้าพ่อมาเฟียอะไรแบบนั้น ที่มีสาวๆมารอพลีกายให้ถ้าถูกใจก็เอาไปอะไรแบบนั้น
ถ้าถามถึงเอ็นซีว่าเรื่องนี้มีมั้ย ตอบได้เต็มปากเต็มคำเลยค่ะว่ามี แต่จะเยอะเท่าอีกเวอร์ชั่นนึงมั้ยไม่แน่ใจ ที่แน่ๆความหื่นไม่แพ้กันแน่นอนค่ะ
*แต่ยังไม่ปล่อยนะคะ 555 หลอกให้อยากแล้วจากไปก่อน
ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร
แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่
ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา
ความคิดเห็น