คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ۞ Amulet Classic ۞ [Chapter IV]
Chapter IV
"นี่อาบน้ำหรือวิ่งผ่านน้ำเนี่ย" แทยอนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว ยุนอาเพียงแค่ยิ้มบางๆ
"อาบน้ำสิ มันเร็วไปเหรอ" ยุนอาย่นคิ้วเล็กน้อยแล้วถามกลับไป แทยอนเพียงครางรับเชิงว่าใช่ ก่อนที่ร่างเล็กจะก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป
น่าตกใจ..ไม่เคยคิดเลยว่าจะรักใครได้เร็วขนาดนี้ ยิ่งกับคนที่เย็นชาแถมเดาใจไม่ถูกแบบนี้...เฮ้ออ
ยุนอานอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงพลางนึกถึงคำพูดของคนตัวเล็กแล้วก็อดอยากรู้ไม่ได้ว่าแทยอนนั้นหมายถึงอะไร
อยากจะแอปไปถามเจสสิก้าเสียตอนนี้แต่ก็เกรงใจเค้า อยากรู้จังว่าที่เค้าบอกว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นน่ะมันคืออะไร
"คิดอะไรอยู่คะ" จู่ๆเสียงใสก็เอ่ยแทรกความเงียบขึ้นมาทำเอาร่างสูงสะดุ้งเล็กน้อย
พลางยันตัวลุกขึ้นนั่งหันไปทำหน้าเหรอหราใส่อีกคน แต่พอเห็นชุดนอนซีทรูตัวบางของคนตัวเล็กแล้ว
ใบหน้าก็ร้อนผาวขึ้นมาเสียดื้อๆต้องรีบหันหน้าหนีทันทีแทยอนเห็นแบบนั้นก็ได้แต่รอบอมยิ้มเบาๆ
แล้วก็อดส่ายหน้าเล็กน้อยไม่ได้ ก่อนจะเดินไปโยกศีรษะเด็กร่างสูงเบาๆแล้วทิ้งร่างนอนลงกับเตียงข้างๆร่างสูงที่ยังคงนั่งมึนๆอยู่
"เป็นคาสโนวี่จริงเปล่าเนี่ย หึ้มม"
เสียงใสเอ่ยแซวเด็กน้อยที่มันยังคงไม่กล้าหันมามองเธอกับชุดนอนซีทรูตัวบาง เธอไม่ได้คิดจะยั่วเด็กนะไม่คิดเลยจริ๊งๆ
"ก..ก็ชุดพี่มัน..." ยุนอาอึกอักเล็กน้อยเพราะบางครั้งเธอก็แค่ตามอารมณ์ของแทยอนไม่ทัน
ก็สาวเจ้าเล่นมาหลายโหมดในเวลาไม่ถึงชั่วโมงแบบนี้ใครมันจะไปตามทันกันล่ะ
แล้วชุดนั่นก็บางเสียจนเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เธอเองก็ใช่ว่าจะห้ามใจได้เก่งอะไรมากมาย
ถ้าเผลอไปทำอะไรให้ร่างเล็กระเบิดลงอีกล่ะก็เธอคงหมดสิทธ์มาเจอหน้าเค้าเลยมั้ง
"ทำไมอ่ะ พี่ว่าใส่แบบนี้มันสบายดีออก...ถ้าไม่อยากเห็นก็ไปปิดไฟสิ"
แทยอนเอ่ยยิ้มๆ ร่างสูงหันมายู่ปากใส่เล็กน้อยแต่ก็ยอมลุกไปปิดไฟทันทีโดยที่แทยอนก็เอื้อมมือไปเปิดไฟดวงเล็กที่หัวเตียงไว้
พอหันกลับมาก็เหลือบเห็นว่าอีกคนนั้นยืนเก้ๆกังๆอยู่ข้างเตียงคิ้วบางถูกยกขึ้นข้างนึงเชิงถามว่ามีอะไรเหรอ
เค้าก็ถามกลับว่าจะให้เค้านอนไหน
เธอหัวเราะเบาๆแล้วบอกเค้าไปว่านอนบนเตียงด้วยกันเนี่ยแหละ
ไม่พูดเปล่ามือเล็กก็คว้าเอาข้อมือเรียวของร่างสูงดึงรั้งให้อีกคนนอนราบลงกับเตียงพลางขยับตัวเข้าใกล้
ให้เด็กตัวสูงนั้นต้องนอนเกร็งตัวแข็งทื่ออยู่แบบนั้น
"นี่..ถามจริงเคยนอนกับสาวมากี่คน"
ร่างเล็กนึกสงสัยขึ้นมาเพราเห็นว่าเด็กร่างสูงนั้นเหมือนจะเกร็งอยู่ไม่น้อยก็เลยถามออกไปตรงๆ ก็แหมเวลาปกตินี่ดูเจ้าชู้กะล่อนขนาดนั้น
แต่เวลาอยู่บนเตียงเนี่ยทำไมถึงได้ดูเบบี้อะไรขนาดนี้คะ
"ท..ทำไมเหรอ" ร่างสูงยังคงอึกอักพาเอาคนตัวเล็กต้องแอบขำพลางใช้สายตาโลมเลียใบหน้าดูดี
จนเจ้าของมันต้องมุดหน้าลงกับหมอนอย่างเขินอาย ทั้งที่ความจริงแล้วยุนอาก็แทบจะไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย
แต่ทำไมพอคนตรงหน้านี้เป็นแทยอนเธอกลับศูนย์เสียความเป็นตัวเองไปได้มากขนาดนี้
หรืออาจจะเป็นเพราะเธอเองยังคงไม่มั่นใจว่าคนตัวเล็กตรงหน้านี้ต้องการอะไร และทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร
ในเมื่อตอนเย็นที่ผ่านมาเค้ายังไม่พอใจเธอเอามากๆอยู่เลย ทั้งที่เธอนั้นเพียงแค่เผลอไปหอมแก้มเค้า
แล้วนี่จู่ๆแทยอนก็มาทำแบบนี้ให้เธอคิดเข้าข้างตัวเองมันไม่ต่างอะไรจากเค้ายั่วเธอเลยนะ
หรือว่าเธอควรจะเข้าใจว่าอย่างไรดี เอ๊ะ ..จะว่าไปแทยอนไม่ชอบให้ใครเริ่มก่อน..งั้นก็แปลว่า...
"ถึง10ไหม"
เมื่อเห็นว่ายุนอายังคงอั้มอึ้งเลยเปิดปากถามเสียเองร่างสูงส่ายหน้ารัวๆ
แล้วมันก็ทำให้แทยอนตีความหมายในความซึนของอีกคนได้แล้วล่ะ
"งั้นถ้าบอกว่าพี่เคยมากกว่านั้นจะเชื่อไหม"
ร่างเล็กถามต่ออยากรู้เหมือนกันว่าร่างสูงจะว่าไง ยุนอาหันขวับทันทีพร้อมสีหน้าอึ้งสุดๆ
มองใบหน้าใสทำตาปริบๆ เหมือนไม่อยากเชื่อ
"แบบนี้พี่ก็โปรเลยสิ"
พอตั้งสติได้ก็ปล่อยมุขกวนๆใส่คนอายุมากกว่านิดนึงเพื่อปกปิดความเอ๋อตัวเองเสียหน่อย แหะๆ
"อยากรู้มั้ยล่ะ"
เมื่อเด็กมันกวนมามีเหรอแทยอนจะไม่กวนกลับ แต่ร่างสูงก็ยังพยักหน้ารัวๆใส่เธออยู่อีกแหน่ะ
แทยอนกระตุกยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้อย่างรวดเร็ว
ยุนอาก็รีบขยับหนีด้วยความตกใจและคิดไม่ถึงว่าแทยอนจะเล่นอะไรแบบนี้
แต่จริงๆก็แอบเสียดายอยู่เหมือนกันนะที่ดันหลบได้ถ้ารู้แบบนี้เธอไม่หลบหรอก หึ๊ย
แทยอนพลิกตัวหันไปหยิบไอโฟนขึ้นมาดูเวลานี่มันก็เพิ่งเกือบจะสี่ทุ่มเอง
ว่าแล้วก็กลับมานอนตะแคงหันหน้าเข้าหาอีกคนที่เค้าก็นอนหันมาทางเธอเช่นกัน
มือเล็กยกขึ้นมาลูบไล้ใบหน้าของอีกคนแผ่วเบา ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบยุนอานะแต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงยังรู้สึกแปลกๆอยู่
ราวกับว่าเธอกลัว..กลัวว่าเธอนั่นแหละที่จะทำให้เค้าเสียใจ เพราะนิสัยเดิมๆของเธอเอง
ร่างสูงยังคงนอนนิ่งมองใบหน้าใสที่อยู่ใกล้แค่คืบแม้ว่าแสงสว่างจะมีเพียงน้อยนิด
แต่ก็พอมองเห็นใบหน้าขาวๆของคนตัวเล็กอยู่ และลหายใจอุ่นๆที่เป่ารดใบหน้าของกันและกันนั้น
ทำให้ทั้งคู่มั่นใจว่าใบหน้าเราอยู่ใกล้กันแค่ไหน มือเล็กเลือนไปโอบรอบคออีกคน
ปลายนิ้วเรียวไล้กดสัมผัสไปตามต้นคอของร่างสูงราวกับว่าพยามจะรั้งให้ใบหน้าดูดีนั้นขยันเลื่อนเข้ามาใกล้อีก
"พ..พี่แท"
ร่างสูงดูจะตกใจไม่น้อยที่จู่ๆแทยอนนั้นก็รั้งใบหน้าเค้าเข้ามาแนบชิดกันแบบนี้
ใบหน้าใสเชิ่ดคางมนขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ใบหน้าดูดีนั้นได้ซุกเข้ากับลำคอระหงของเธอ
"ไม่ชอบเหรอคะ หึ้มม" อีกครั้งที่แทยอนนั้นเล่นอะไรให้คนตัวสูงต้องตามไม่ทัน
ยุนอายังคงนิ่งตัวแข็งทื่อพยามหักห้ามใจจากกลิ่นหอมอ่อนๆจากลำคอระหงนั้น
เพราะกลัวว่าตัวเองจะเผลอไปทำอะไรมากกว่านั้นจนทำให้แทยอนนั้นไม่พอใจขึ้นมาอีก
วันนี้แทบจะเป็นวันที่หัวใจเธอทำงานหนักที่สุดตั้งเกิดมาเลยก็ว่าได้ คนอะไรเปลี่ยนโหมดอารมณ์เร็วขนาดนี้
ไม่นานร่างสูงก็รู้สึกว่าแรงดึงจากอีกคนนั้นเบาลงแล้วก็รอบถอนหายใจออกมาเบาๆ
แต่มือเล็กยังลูบไล้เนิบนาบอยู่แถวต้นคอเธออยู่
จนยุนอาเริ่มรู้สึกถึงความปั่นป่วนของร่างกายตัวเอง จนต้องเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าออกมาอีกครั้ง
แทยอนครางรับสั้นๆเชิงรับรู้แต่ก็ไม่ได้หยุดไล้ปลายนิ้ว ร่างสูงพยามคิดหาคำถามที่มันดูไม่น่าเกลียดจนเกินไป
เพื่อจะได้รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรให้ร่างเล็กนั้นพอใจ
"เค้าจะมั่นใจได้ไงว่านี่ไม่ใช่การเริ่มก่อน" ยุนอาเลือกใช้คำถามกำกวมเชิงกวนๆเล็กน้อยเพื่อให้ดูไม่แย่
แต่เธอรู้ว่าแทยอนต้องเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร และปลายนิ้วที่เคยลากวนไปมาเริ่มหยุดนิ่ง
แทยอนเองก็รู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังทำอะไรที่มันส่อไปในเชิงด้านนั้นอยู่ ก็หัวเราะออกมาเบาๆ
พลางถามคนในอ้อมกอดว่ากลัวเหรอ ยุนอาพยักพยักหน้าช้าๆ
ร่างเล็กจึงผละออกมาเพื่อมองหน้าอีกคน สีหน้าของเด็กร่างสูงนี้ดูกังวลอยู่มากจริงๆ
จนอดถามไปไม่ได้ว่ากลัวทำไมหรือกลัวอะไร
"พี่ก็รู้นี่ว่ายุนคิดยังไงกับพี่ แล้วก็อยากให้พี่คิดเหมือนกัน และในเวลาเดียวกันยุนไม่อยากทำให้พี่ไม่พอใจ
ถ้าพี่ไม่รีบยุนก็จะใจเย็นรอ แต่อย่าทำอะไรให้ยุนห้ามใจไม่ไหวได้มั้ยคะ"
ยุนอาพูดเสียงแผ่วพยามอธิบายทุกอย่างที่ร่างเล็กนั้นพาให้เธอทำตัวไม่ถูก
แทยอนหรี่ตาจับเชิงผิดเล็กน้อยแล้วถามว่า ไอ้ที่บอกว่าไม่รีบนี่หมายถึงเรื่องอะไร
ถามจบก็แทบไม่ต้องรอฟังคำตอบของร่างสูงเลย
เพราะแค่รอยยิ้มที่มันส่งกลับมาในตอนนี้เธอก็เข้าใจทะลุปรุโปร่งแล้วล่ะ
"น่ารักแบบนี้ กลัวว่าพี่จะใจร้อนขึ้นมาแล้วสิ ยุนอายา"
แทยอนเอ่ยเสียงพร่ามือก็ลูบไล้ใบหน้าดูดีนั้นอย่างหลงใหล ในเวลานี้เธอปฏิเสธไม่ได้เลยจริงๆว่าเธอชอบเค้ามาก
ร่างสูงยิ้มบางๆพลางหลบสายตา มันเขินนะที่จู่ๆคนตัวเล็กก็มาพูดแบบนี้เนี่ยทั้งน้ำเสียง
ทั้งสายตานี่เล่นเอาคาสโนวี่อย่างยุนอากลายเป็นเด็กเวอร์จิ้นกันเลยทีเดียวเชียว
...แบบนี้สินะที่แทยอนบอกว่าถ้าเกิดอะไรขึ้น....
หลังจากที่เจสสิก้าถามสเตฟานี่ว่าคืนนี้เธอค้างด้วยได้ไหม (ไม่ค่อยเลย)
มีเหรออย่างสตฟานี่จะปล่อยไป ก็ต้องให้ค้างด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยสิ
ตกลงกันเรียบร้อยทั้งคู่ก็มานอนเล่น(?)กันอยู่บนเตียงเมื่อสลับกับอาบน้ำเสร็จแล้ว
เจสสิก้ารู้สึกได้อย่างชัดเจนเลยว่าตั้งแต่ที่ตกลงคบกันมาไม่ถึงสองชั่วโมง
สเตฟานี่ก็เอาแต่คลอเคลียร์อยู่ใกล้ๆเธอตลอด ซึ่งต่างจากก่อนที่จะตกลงคบกันโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้เธอเริ่มจะไม่มั่นใจแล้วสิว่าเธอจะใจแข็งต่อไปได้อีกนานแค่ไหน แต่เธอก็จะพยามให้ถึงที่สุดนั่นแหละ
"สิก้า..กลัวเค้าเหรอ นอนตัวแข็งเชียว" เสียงหวานเอ่ยแซวพลางผละใบหน้าออกมาจากแก้มนุ่มๆของอีกคน
แล้วส่งยิ้มหวานให้คนที่นอนตัวแข็งทื่ออยู่นั้นต้องอ่อนยวบลงในทันตา
เจสสิก้าบู้ปากใส่หน้าหวานอย่างงอนๆ แหมถามมาได้นะ
ใครจะไม่กลัวมั่งล่ะ ถึงไม่กลัวก็ต้องตกใจมั่งแหละ แล้วยังจะมีหน้ามายิ้มหวานให้อีก
"เปล่านะ เค้าแค่กำลังคิดอะไรอยู่เฉยๆ" แถ...หน้ายั่ว(?) กลีบปากเรียวเอ่ยเสียงหวาน
มือบางก็ยกไปลูบใบหน้าอีกคนเบาๆหรี่ตาลงเล็กน้อย ให้คนที่ถามต้องกัดริมฝีปากล่างไว้แน่นเพื่อข่มอารมณ์
ก่อนที่มือบางจะรั้งให้ใบหน้าหวานนั้นขยับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนทั้งคู่สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนๆของอีกฝ่าย
ที่เป่ารดแก้มตัวเอง ไม่นานริมฝีปากของทั้งสองก็สัมผัสกันและมันก็แนบแน่นขึ้น
สเตฟานี่ขยับกดจูบลงและเจสสิก้าก็เผยอริมฝีปากเรียวบางขึ้นเล็กน้อย
จากจูบที่อ่อนโยนก็เริ่มกลายเป็นจูบที่ร้อนแรงเมื่อสเตฟานี่นั้นส่งลิ้นเรียวลุกล้ำเข้าไปในโพรงปากของอีกคน
เพื่อกวาดชิมความหอมหวานของร่างบางตรงหน้า
"อื้อ....ฝันดีนะคะหมีหื่น คิคิ"
เจสสิก้าครางท้วงในลำคอก่อนจะผละจูบออกมาอย่างเสียดายแล้วเอ่ยบอกอีกคนพลางยิ้มหวาน
สเตฟานี่ได้แต่อ้าปากค้างกับการกระทำของร่างบางตรงหน้า...แหมคิดว่าจะได้มากกว่านี้ซะอีกเฮ้อ หมีเซ็ง
"ขี้โกงอีกแล้วอ่ะ หลอกให้ฟินแล้วชิ่งหนีเหรอ"
เสียงหวานเอ่ยขึ้นเชิงแกล้งวีน แต่ก็ยอมเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วสอดตัวเข้าใต้ผ้าห่ม
พลางขยับเข้าใกล้แล้วสวมกอดอีกคนไว้ ใบหน้าหวานก็ซุกอยู่ตรงซอกคอ
เจสสิก้าที่นอนหงายอยู่นั่นก็ได้แต่กัดริมฝีปากล่างไว้แน่นพลางบ่นคนที่นอนกอดเธออยู่ในใจ
เพราะบางอย่างที่แนบกับท่อนแขนเธอนั่นน่ะ...
อร๊ายยย อยากจะบ้าตาย นี่คนสวยๆเค้าเป็นแบบยัยหมีหื่นนี่กันทุกคนป้ะวะคะ
หื่นไม่พอแถมยังยั่วอีก ยัยหมีบ้าาา ทำไมไม่ใส่บราย๊าาา
"อื้ออ..อร๊ายยย!!สเตฟเธอแอบทำอะไรเค้าเปล่าเนี่ย"
เจสสิก้าสะดุ้งตื่นขึ้นเมื่อรู้สึกว่าถูกจมูกโด่งๆกับมือซนๆของอีกคนกำลังมารบกวนการพักผ่อนของเธอ
"หึ้มม..เค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ" สเตฟานี่เอ่ยพลางหยุดทุกการกระทำไว้แค่นั้น
เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆนะ ก็แค่ซุกไซร้ซอกคอกับลูบไล้เอวบางๆหน้าท้องนุ่มๆนั่นแค่นั้นเอ๊งงง
"แล้วเมื่อกี้เค้าไม่เรียกทำเหรอคะคุณหมีหื่นน" เจสสิก้าแซวขึ้นพลางหันไปจุ๊บแก้มนุ่มๆของอีกคน
"คำก็หื่นสองคำก็หมีหื่น อยากให้หื่นจริงๆมั้ยค๊ะที่รัก"
ว่าแล้วก็แซวกลับพลางทำหน้าทะเล้นใส่ใบหน้าสวย เจสสิก้าเบะปากด้วยความหมั่นไส้พลางแอ๊บสะบัดหน้าหนี
สายตาเหลือบไปเห็นไอฟนตัวเองวางอยู่จึงหยิบขึ้นมาดูเวลา ..เจ็ดโมงแล้วแทยอนมันเป็นไงมั่งนะ
ไวเท่าความคิดนิ้วเรียวจิ้มเข้าแอปทันที
เตี้ยย เป็นไงมั่ง
อยู่ไหนเนี่ย
ร้านเปิดแล้วนะ
เออ อยู่ร้าน
อ่าวนอนร้านเหรอ
แล้วเด็กนั่นอ่ะ
อยู่เนี่ย
สรุปโกรธมันป่ะ
หรืออะไรยังไง
เล่ามา
ไม่โกรธ
ไม่มีอะไรด้วย
เหรองั้นก็ดีแล้ว
เด็กนั่นดูแล้วมันสนใจเธอมากเลยนะ
มันถามฉันตลอดเลย
สนใจ? ถาม?
อื้อตอนที่ฉันออกมากินข้าวอ่ะมันก็ทักแอปมา
ประมาณเหมือนขอคำปรึกษาอ่ะ
ว่าทำไงดี จะง้อเธอยังไง ฟูมฟายไปพักนึง
เหรอ
เออมันบอกว่ากลัวฉัน
จริงอ่ะไม่หน้าเชื่อว่ามันจะกล้าบอก
อ่าวแล้วแบบนี้ก็...
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอ่ะดิ
"ทำไรคะ หึ้มม" เสียงหวานเอ่ยอย่างออดอ้อนเชิงเรียกร้องความสนใจเมื่อเธอรู้กว่าอีกคนเอาแต่นั่งจิ้มไอโฟน
"อ่อ คุยกับเพื่อนค่ะ พอดีเมื่อวานมันทะเลาะกับเด็กมันน่ะ เลยเป็นห่วง"
เจสสิก้าเห็นแบบนั้นก็เอ่ยบอกไปไม่อยากให้อีกคนคิดมาก
สเตฟนี่ก็พยักหน้าเชิงเข้าใจแล้วขยับซุกใบหน้าไว้ที่ซอกคอของอีกคน
"สเตฟ..เธอรักเค้าหรือยัง หรือแค่ชอบ"
เจสสิก้าเอ่ยถามอย่างไม่จริงจังนักแต่เธอก็อยากรู้ว่าสาวหน้าหวานคนนี้รู้สึกกับเธออย่างไร
เพราะบางทีเธออาจจะเผลอใจรักเค้าไปแล้วก็ได้
"งึมม..ไม่รู้เรียกว่ารักได้หรือยัง แต่เค้าก็คิดถึงอยากเจอเธอตลอดเวลาที่ห่างกัน เวลาเห็นเธอจิ้มไอโฟนก็รู้สึกว่ามันขัดใจ
ไม่อยากให้เธอเข้าใกล้ใครเพราะเค้าขี้หวง แบบนี้เรียกว่ารักหรือเปล่า"
สเตฟานี่ร่ายยาวยืดให้เจสสิก้าที่นอนทำตาปริบๆฟัง ได้ยินแบบนั้นใบหน้าสวยก็เผยรอยยิ้มบางๆออกมา
แล้วก็จุ๊บลงที่ริมฝีปากอวบไปหนึ่งทีก่อนจะลุกไปอาบน้ำ
"นี่ไม่มีเรียนหรือไง ถึงได้ยังนั่งมองหน้าพี่อยู่เนี่ย"
แทยอนที่เพิ่งจะชงกาแฟเสร็จเหลือบเห็นเด็กร่างสูงนั่งท้าวคางมองเธอตาแป๋วอยู่นั่น
เมื่อคืนยังนอนเกร็งตัวแข็งทื่ออยู่เลย นี่จะมาทำตัวคาสโนวี่ใส่เธออีกแล้ว เฮ้อ
"มี..แต่ไม่ไป อยากอยู่กับที่รักมากกว่า" ยุนอาเอ่ยพลางฉีกยิ้มกว้างให้คนอายุมากกว่า
แต่แทยอนกลับหันมาขมวดคิ้วทำหน้าดุใส่เสียจนร่างสูงนั้นต้องผงะไปเล็กน้อย
"ถ้าจะทำแบบนั้นพี่ก็จะไม่คุยกับเธอ"
ร่างเล็กเอ่ยนิ่งๆก่อนจะเดินออกมาจากด้านในเค้าเตอร์แล้วคว้าข้อมือร่างสูงจัดการลากออกไปหน้าร้าน
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เจสสิก้าขับรถกลับเข้ามาพอดี
"ทำอะไรกันน่ะ นี่มันหน้าร้านนะยะ"
เจสสิก้าที่เห็นว่าคนตัวเล็กนั้นกำลังลากเด็กร่างสูงไปไหนสักที่ก็อดเลื่อนกระจกแซวไม่ได้
"ไอ้เด็กบ้านี่มันโดดเรียนมานั่งร้านเรา" แทยอนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยทัก ก็ตะโกนตอบทันที
พลางเหวี่ยงร่างของยุนอาให้เซไปที่มอเตอร์คันโตที่จอดแน่นิ่งอยู่นั่น แล้วสะบัดตูดก้าวฉับๆเดินกลับเข้าร้านไป
เจสสิก้าได้ยินอย่างนั้นก็ได้แต่พยามเพยิดเชิงบอกให้ยุนอาทำตามที่แทยอนสั่งไป ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าที่จอดของตัวเอง
"อย่าขัดใจมันมาก แทยอนน่ะมันเหมือนคนปกติที่ไหน เลิกเรียนแล้วค่อยมา"
เจสสิก้ารีบวิ่งมากระซิบบอกร่างสูงหลังจากขับรถไปจอดเข้าที่แล้ว ยุนอาพยักหน้าเชิงเข้าใจแล้วทำตามอย่างว่าง่าย
"ไง.. คิ้วผูกโบอีกแล้วนะ"
เสียงเอ่ยทักเพื่อนตัวเล็กที่นั่งอยู่โต๊ะริมกระจกพลางเอานิ้วจิ้มๆเข้าไปที่ระหว่างคิ้ว แล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ
"ไม่รู้จะยังไงแล้ว" แทยอนเอ่ยพร้อมกับหันหน้ามามองใบหน้าสวย
"ถ้าเธอรำคาณมาก ทำไมไม่บอกมันไปตรงๆล่ะ" เจสสิก้าเอ่ยอย่างใจเย็นมือบางก็เลื่อนลงมาลูบแก้มขาวๆ
ที่ตอนนี้ออกจะขึ้นสีเล็กน้อยเนื่องจากอารมณ์ขุ่นๆของคนตัวเล็ก เธอรู้ดีว่าเพื่อนสาวเธอคนนี้น่ะเข้าใจยากแค่ไหน
และมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ใครจะมาเข้าใจแทยอนได้ภายในเวลาไม่กี่วัน
"เคยบอกแล้ว" ได้ยินคำตอบของคนตัวเล็กแล้วเจสสิก้าก็รอบถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้
เพราะจากที่รู้สึกแล้วยุนอาก็คงตามแทยอนไม่ทันนั่นแหละ ถึงได้เป็นอยู่แบบนี้
"เฮ้ออ งั้นก็ช่วยไม่ได้แฮะ เด็กนั่นมันดูหลงเธอมากจริงๆนะ"
สิ้นเสียงแหลมแทยอนก็พยักหน้ารับแล้วหันกลับมาสนใจหนังสือในมือต่อพลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
ถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าทำไมถึงยังเด็ดขาดเรื่องยุนอาไม่ได้อยู่อีก บางทีเธอก็รู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้ๆเค้า
แต่บางทีมันก็รู้สึกว่ารำคาณเค้าอยากไล่เค้าไปแต่อีกใจมันกลับบอกว่าเธอชอบเค้า เฮ้อนี่เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย
ในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรูหรา
ทิฟฟานี่กำลังตรวจเช็คข้อมูลอะไรบางอย่างในหน้าจอสี่เหลี่ยมนั้นก็ต้องขมวดเป็นปมใหญ่
เมื่อสิ่งที่เผยอยู่บนหน้าจอโน๊ตบุคเครื่องงามนั้นทำเอาเธอแทบไม่เชื่อสายตา
ว่ามันจะมีรายชื่อของบุคคลที่เธอรู้จักและคุ้นเคยดีกับอีกคนที่เธอแทบไม่เคยเห็นเลยแม้แต่เงาของเค้า
แต่ก็รู้เรื่องราวของเค้ามาไม่น้อยเลยทีเดียว
แล้วที่ไม่น่าจะเป็นความจริงนั่นก็คือรายชื่อของสองคนนี้ไม่น่าจะมาอยู่หน้าเดียวกันได้ด้วยซ้ำ
"ยูริกับแทงกูจริงๆเหรอเนี่ย"
ริมฝีปากอวบขยับพูดออกมาอย่างไม่มั่นใจว่า
ข้อมูลที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าเธอนั้นไม่ได้ผิดพลาด
เบื้อนบนกำลังคิดจะเล่นตลกหรือไงกันที่เลือกให้สองคนนี้มาประชันฝีมือกันแบบนี้
มือเรียวเอื้อมหยิบไอโฟนที่วางอยู่ข้างๆยกขึ้นมาเข้าหน้าแอปทันทีไล่ไปยังรายชื่อที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าใคร
ว่างหรือเปล่า
มีเรื่องอยากถาม
ว่าไง
ไม่ว่างมากแต่ตอบได้
ฉันไปเช็คในเว็บมา
เห็นชื่อยูริกับแทงกูแข่งกัน
ข้อมูลผิดหรือเปล่า
555 ไม่ผิดหรอก บอสสั่งมาจริงๆ
อย่าว่าแต่เธอเลยพี่เองก็ตกใจเหมือนกัน
แต่บอสให้เหตุผลว่า แฟนๆในฮาเร็มของสองคนนั้นเรียกร้องมา
แบบนี้มันจะไม่มีปัญหากันเหรอ
ใครๆก็รู้ว่าสองคนนั้นน่ะเป็นยังไงทำไมถึงได้เรียกร้องอะไรแบบนี้กัน
พี่คิดว่าไม่นะเพราะสองคนนั้นอยู่ในเอเอ็มแอลมาก็นานแล้วนะ
เค้าน่าจะโตและเก่งพอที่จะรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร
ว่าแต่เธอจะไปเปล่าล่ะพี่จะได้จัดการให้
ไปสิขอที่เจ๋งๆนะพี่
ฉันอยากเห็นแทงกูชัดๆ
555
ชอบเค้าหรือไง
เดี๋ยวยูริก็ยิงไส้แตกหรอก
555
โธ่ พี่ฉันเคยได้ยินได้เรื่องของแทงกูมาหลายปีแล้วนะ
ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเค้าชัดๆเลย
จริงเหรอ พี่นึกว่าเธอเคยไปกับเค้าแล้วนะเนี่ย
แต่ยัยนั่นน่ะก็รสนิยมแบบเธอนี่
เห็นว่าเลือกเยอะด้วยนะ ไม่สวย ไม่เอ็กซ์แตก ไม่ถูกใจ ไม่สนด้วย
แต่พี่ว่าถ้าเธอคิดจะสนใจเรื่องนั้นคงไม่ยากหรอก
5555
นี่พี่คิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย
ฉันแค่อยากเห็นหน้าคนที่มีประวัติเลือดเย็นแบบนั้นต่างหากเล่า
ไม่ได้จะไปอ่อยเค้า
อ่าวงั้นเหรอสงสัยพี่จะคิดว่าเธอเป็นเหมือนพี่มั้ง 555
แต่รุ่นน้องพี่คนนึงที่เคยไปกับเค้าบอกว่าสุดยอดมากเลยนะ
ไม่สนจริงเหรอ
โอ๊ยย ทำไมต้องเหมือนยัดเหยียดเค้าให้ฉันขนาดนี้
ต้องการอะไรจากเค้าหรือไง
555
เธอมันช่างรู้ใจพี่จริงๆ
เธอรู้ใชไหมว่าแทงกูน่ะลึกลับแค่ไหน
รู้แค่ว่านอกจากสนามแข่งกับโรงแรม xxx ก็ไม่มีใครเคยเจอเค้า
ใช่..นั่นแหละที่พี่อยากรู้
เธอรู้มั้ยว่ามีคนมาขอซื้อข่าวยัยนั่นเยอะมากแล้วให้ไม่อั้นด้วย
พี่พยามหลายครั้งแล้วที่จะสืบเรื่องของแทงกู
แต่ก็ไม่เคยได้อะไรมาเลย
สุดท้ายพี่ก็ยังเห็นแก่เงินอยู่ดีสินะ
แน่นอนเพื่อความสบาย555
ถ้าเธอช่วยพี่ พี่จะแบ่งเปอร์เซนให้ สนมั้ย
ถ้าตอนนี้ที่ฉันอยากได้ไม่ใช่เงินล่ะ
แล้วเธออยากได้อะไร
ยังไงเงินก็ซื้อได้หมดนั่นแหละ
ฉันอยากอัพอุปกรณ์
แค่นั้น พี่ให้ฉันทำอะไรก็ได้
อัพอีกแล้วเหรอ
บอสเพิ่งอัพให้เธอไปไม่ใช่หรือไง
ก็ใช่แต่มันก็ตั้งเดือนที่แล้ว
แถมบอสของพี่น่ะยังอัพให้แค่สามอย่างเอง
งั้นเหรอ เดี๋ยวพี่ถามบอสให้อีกที
เอาเป็นว่าเธอไปหาข้อมูลแทงกูมาแล้วกัน
นิ้วเรียวกดลบบันทึกสนทนาออกทันที ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนกับเตียงครุ่นคิดถึงข้อตกลง
ที่รุ่นพี่ชายหนุ่มเสนอมาและเธอก็คิดว่าเธอจะตอบรับกลับไป
สายตาเหลือบมองประตูที่ถูกซ่อนไว้หลังวอลเปปเปอร์ลายกราฟฟิค
ร่างบางผุดลุกขึ้นเดินไปล็อคประตูห้องของตัวเองให้มิดชิดก่อนจะใส่รหัสให้ประตูลับนั้นเปิดออก
ห้องขนาดไม่เล็กแต่ก็ไม่ใหญ่มาก ที่เธอใช้สำหรับเก็บอาวุธมากมายหลายชนิด
เพื่ออำนวยความสะดวกในเวลางานของเธอ
และในเวลาเดียวกันมันก็เป็นคล้ายกับแล็บเล็กๆไปในตัวนิ้วเรียวถูกยกขึ้นมาแตะริมฝีปากอวบ
พลางใช้ความคิดว่าเธอควรจะพกอะไรไปต่อกรกับเหยื่อรายใหญ่ที่น่ากลัวนี้ดี
ไม่นานมือเรียวก็หยิบGpsขนาดเล็กขึ้นมาสามชิ้นด้วยกัน จ้องมองมันอย่างช่างใจแค่นี้คงพอมั้ง
แต่ถ้ามันง่ายขนาดนั้นทำไมถึงยังไม่มีใครทำได้ล่ะ
นั่นสิถ้างั้นเธอควรไปตัวเปล่าก่อนจะดีกว่า เพราะแค่จะได้เข้าใกล้ตัวแทงกูเธอก็ยังไม่รู้เลย
ว่าจะได้มีโอกาสนั้นหรือเปล่าเพราะงั้นรอบนนี้เธอไปดูเชิงก่อนแล้วกัน
คิดได้ดังนั้นทิฟฟานี่ก็เดินออกไปจากห้องลับจัดการปิดให้เรียบร้อยเหมือนเดิม
งั้นพรุ่งนี้เธอก็ควรจะสวยให้มากที่สุดสินะ...
ในยามค่ำคืนที่ผู้คนมากมายหลับไหลนั้น ในสังเวียนแห่งความเร็วที่วัดกันด้วยไหวพริบ
และมีผู้คนที่ยอมสังเวยตัวเองหรือทรัพสินเงินทองเป็นเดิมพัน ไม่ว่าใครหน้าไหนเมื่อก้าวเข้ามาในวงโครจรนี้แล้ว
ย่อมมีภัยอันตรายตามมาเสมอ และพวกเราก็เรียกมันว่า เอเอ็มแอล
ทิฟฟานี่ก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกันเธอนั่งอยู่ใกล้ๆกับจุดสแตนบายของพวกนักแข่ง ตามความต้องการที่ได้บอกชายหนุ่มไว้
เธอเจอเป้าหมายตั้งแต่เค้าพึ่งมาถึงนี่ด้วยซ้ำ ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะจำได้ว่าเค้าคือคนไหนทั้งๆที่เคยเห็นแค่ผ่านๆไกลๆจากในข่าวของเอเอ็มแอล
แต่เธอกลับมั่นใจตั้งแต่ยังไม่เห็นใบหน้าเค้าด้วยซ้ำ และพอได้เห็นเต็มๆตาร่างบางก็ถึงกับอ้าปากค้าง
เค้าดูตัวเล็กกว่าที่เธอคิดไว้อีกเหรอเนี่ยแล้วผิวขาวๆจนแทบจะสะท้อนแสงได้ถูกปกปิดด้วยผ้าหนังสีดำมันเงาน้อยชิ้น
ผมสีบลอนด์สว่างยาวเกือบถึงกลางหลังกับไฮท์ไลท์สีแดงสดนั่นช่างตัดขั้วกันได้ดี
ทิฟฟานี่นึกขัดใจอยู่ไม่น้อยที่วันนี้แทงกูดันใส่แว่นตาดำมาน่ะสิ เธอได้แต่ภาวนาให้เค้าถอดๆมันไปให้พ้นๆสักที
"คุณแทงกูคะ...วันนี้อยากจะรับอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่าคะ"
ยูอีสาวร่างสูงหุ่นเอ็กซ์แตกคนเดิมเอ่ยถามสาวร่างเล็กพริกขี้หนู แทงกูส่ายหน้าพลางกวาดสายตาไปรอบๆ
เธอไม่เคยอยากได้อะไรมากอยู่แล้วนี่แต่แล้วสายตาเธอก็ไปสะดุดเข้ากับเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของหญิงสาวคนนึง
แทงกูยกปลายนิ้วขึ้นมาแตะที่ขอบแว่นตาสีดำเพื่อโฟกัสภาพจนมั่นใจ ก่อนจะชี้นิ้วไปที่หญิงสาวคนนั้นและเอ่ยขึ้น
"ผู้หญิงคนนั้น" สิ่งที่แทงกูต้องการนั้นทำเอาสาวร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นราวกับไม่อยากเชื่อ
"ล้อเล่นหรือเปล่าคะเนี่ย" ยูอีเอ่ยกลั้วหัวเราะไม่มีทางที่คนอย่างแทงกูจะอยากจะได้ผู้หญิงขนาดชี้ตัวบอกแบบนี้หรอก
"จริงๆ" ร่างเล็กย้ำเสียงจริงจังเล่นเอาคนที่ยืนหัวเราะอยู่หันขวับกลับมามองอย่างแปลกใจปนไม่เข้าใจ
แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูจริงจังของอีกคนแล้วก็ต้องรีบจัดการให้ทันที ทั้งที่ยังแปลกใจอยู่ไม่น้อย
แต่จากที่เธอเห็นหญิงสาวคนนั้นที่แทงกูเลือก...สวย..สวยมากๆจริงๆมองดูใบหน้าเรียวนั้นช่างไร้ที่ติใดๆ
ยูอีเลื่อนสายตาต่ำลงมาตามเรือนร่างที่ถูกปกคลุมด้วยชุดหนังรัดรูปถูกดีไซต์ให้เปิดโล่งช่วงไหล่ผาย
และเอวคอดนั้นอวดเนื้อผิวขาวเนียนช่างดูตัดกับสีชุด...เซ็กซี่เป็นบ้า
From...Writer
อั๊ยย๊ะ!!...แชปนี้ไม่รู้จะทอล์คอะไรอ๊ะ 555
สครีมเล็กๆอยู่ในใจ
เอาไว้ถ้ามีรีดเดอร์งงแล้วบีมค่อยทอล์คบอกดีกว่าเนาะ งิงิ
ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร
แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่
ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา
ความคิดเห็น