คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ۞ Amulet Classic ۞ [Chapter II ]
Chapter II
ณ สนามเฟิร์ทเฮลล์ ซึ่งจัดอยู่ในสนามประรองความเร็วที่มีความอันตรายน้อยที่สุดของเหล่าบรรดเชลล่า
เพราะเนื่องจากเฟิร์ทเฮลล์นั้นมีลักษณะคล้ายกับสนามแข่งรถทั่วไปของมนุษย์ธรรมดา
เพียงแต่มันมีเส้นถนนที่แคบและโค้งที่โหดกว่าเท่านั้นเอง
"คุณแทงกูคะมีสาวๆมาเสนอค่ะสนใจรับไว้สักคนมั้ยคะ"
ยูอีผู้จัดหาสาวๆไนท์ช็อตให้กับหมู่คนดังในเอเอ็มแอลเอ่ยขึ้นเมื่อเธอเล็งเห็นว่าวันนี้แทงกูไม่มีแข่ง
เลยคิดว่าเค้าอาจจะเซ็งๆเลยแวะเข้ามายังสนามก็เลยลองถามคนตัวเล็กนั้นดู
"อื้ม..เอามาดูสิ"
ร่างเล็กแว่นดำสุดหรูตามสเต็ปนั่งไขว่ห้างอยู่ข้างๆกับเพื่อนสาวสุดที่รักอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่
และมันคือจุดพักของพวกนักแข็งที่เข้ามาพบปะกันหรืออาจจะรอให้ถึงเวลาที่ตัวเองต้องลงสนาม
ห้องโถงที่ถูกสร้างขึ้นให้อยู่ในใจกลางอัฒจรรย์ทรงกลมขนาดใหญ่
ซึ่งมีเส้นถนนตัดผ่านเข้ามาจนทะลุออกอีกด้านนึงได้และทอดยาวออกไปจนกลับมาบรรจบกัน
ที่ต้องเป็นอย่างนี้ก็เพราะเพื่อให้บรรดาแฟนคลับได้จับตามองเหล่าเซเล็บที่ตัวเองชื่นชอบได้สะดวกขึ้น
วันนี้แทงกูและเจสสิก้ามาที่สนามก็แค่เพราะเบื่อไม่มีอะไรทำเลยมานั่งเล่นเผื่อเจอเพื่อนเจอฝูง
เจสสิก้ากระทุ้งศอกเบาๆเมื่อเห็นสาวๆที่เดินเรียงแถวเข้ามาประมาณหกเจ็ดคนเพื่อให้แทงกูเลือก
และเดินมาผ่านแสกนเกรดสูงจากร่างเล็กทีละคน คนแรกนี่หน้าไม่ผ่านหุ่นก็..
นี่ฟองน้ำหรือเปล่าเนี่ย มือเล็กจับๆบีบๆก้อนเนื้อของหญิงสาว แล้วลูบต่ำลงมาหน้าท้องสะโพกบั้นท้ายอืม..
เสร็จแล้วก็ดันให้นางเดินผ่านไปก่อน เพราะเธอต้องแสกนให้ครบทุกคน
อย่างเมื่อก่อนเธอเลือกแสกนแค่บางคนแล้วพอมีแสกนไม่ครบมันไปจิกแขวะกันว่าเธอไม่แสกนอีนั่น
แต่ไปแสกนอีนี่เธออยากจับของอีนู้นสรุปแม่มตบกันเองจนหน้าแหก
ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจนะว่าทำไมจะต้องอยากโดนเธอลวนลามขนาดนั้นกันไม่คิดจะหวงบ้างหรือไง
"อืมจริงๆอยากได้อยู่สองคนนะแต่เอาคนไหนดีล่ะ" หลังจากที่แสกนครบทุกคนแล้ว
แทงกูกระดิกนิ้วไปมาระหว่างคนที่สามกับคนที่เจ็ดพอหันไปมองหน้าเพื่อนสาวมันก็ยักคิ้วใส่ซะงั้น
เธอเลยถามมันว่าทำไมจะเอาเหรอแล้วมันก็ทำท่าจะเอาเงิงเฉาะหน้าเธอ
แทงกูเลยหันกลับไปบอกสาวๆว่าให้คนอื่นออกไปได้เหลือไว้แค่สองคนที่เธอเลือก
แล้วหันกลับไปถามเจสสิก้าอีกทีว่าถ้าเป็นมัน มันจะเลือกคนไหน
ระหว่างคนนึงหน้าโคตรสวยโคตรน่ารักแต่หุ่นไม่เป๊ะเท่าไรแต่ก็ไม่ถึงกับน่าเกียจนะแค่ไม่เอ็กแตก
กับอีกคนหน้าไม่สวยเท่าไรพอดูดีอยู่แต่หุ่นโคตรเอ็กแตกน่าฟัด เจสสิก้าบอกมันเอาสองคนเลย
บร๊ะให้กูสามพีเลยอ่อ เปลี่ยนไปถามสองสาวนั้นมั่งถ้าสามพีโอเคมั้ย ไม่มีปัญหาค่ะได้หมด
ป๊าดอีเวรมึงผ่านมากี่คนแล้ววะคะ กูชอบของสดๆไม่หย่อนยาน
แต่เธอก็ไม่อยากสามพีอยู่ดีเธอไม่ชอบรู้สึกเหมือนมันก็แค่ได้เห็นสองคนพร้อมกัน
ทำแล้วไม่มันส์ไม่สะใจเท่าสองพี งั้นเอาแบบเรียงคิวดีกว่าขี้เกียดเทคแคร์พร้อมกัน
ตกลงกับสาวๆเสร็จสรรพแล้วแทงกูก็เดินออกมายังที่จอดรถแต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขึ้นไป
ก็มีหญิงสาวคนนึงวิ่งมาเรียกเธอไว้ ร่างเล็กหันกลับไปมองเค้านิ่งๆ
เป็นหญิงสาวหน้าตาธรรมดาๆไม่ได้ดูดีมีเสน่ห์อะไรมากมายหุ่นก็งั้นๆปกติแต่นมนี่ฟาดหน้ากูเลยมั้ยวะคะ
บังเอิญว่าเธอชอบแบบพอดีมืออะนะ เค้าเดินเข้ามาใกล้แล้วก็แอ่นนมจะทิ่มหน้าเธออยู่แล้ว เธอเลิกคิ้วเชิงว่ามีอะไร
เค้าก็ดึงเกาะอกตัวเองลงเผยก้อนเนื้อขนาดบึ้มๆให้เธอดูแล้วพูดว่า ของจริงนะคะสนใจมั้ย
เธอพ่นลมหายใจแรงๆใส่เค้าไปทีนึงเชิงว่ากูไม่สน พอกำลังจะเปิดประตูรถเค้า
ก็คว้าข้อมือเธอไปสอดเข้าใต้กระโปรงอันสั้นกุด
..เอ่อนี่มึงกะเจอใครเอามึง มึงก็โอเคเลยป่ะชั้นในมึงก็ไม่ใส่ตอนแรกว่าบราไม่ใส่ยังไม่เท่าไรนะ
แต่คือแบบนี้กูรับไม่ได้ว่ะมึงคันมากป้ะ แทงกูขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์อยู่ไม่น้อยเลยที่
จู่ๆสาวเจ้าก็มาจับมือเธอไป..เอ่อ..เอ่อ..นั่นแหละลากผ่านๆ แหย่ๆ
อาการหมั่นไส้มันเริ่มไม่ปราณีเธอเท่าไรเธอเลยจัดให้กระแทกยัดแม่มเข้าไปมันทั้งแห้งๆเนี่ยสามนิ้ว
หญิงสาวกรีดร้องโอดครวญ เธอชักนิ้วกลับออกมาแล้วไปบีบหน้าหญิงสาวไว้เพื่อให้เธอได้เห็นหน้าเค้าชัดๆ
ก่อนจะใช้มืออีกข้างชักปืนออกมาจากเข็มขัด เธอกดเสียงต่ำถามรอดไรฟันนิ่งๆ
"คันนักหรือไง" พูดจบก็ลั่นปืนใส่ระหว่างขามันนั่นแหละโดยไม่สนใจเสียงร้องครวญครางของมัน
เสียงแฟนๆฮือฮาดังขึ้นตั้งแต่ที่เห็นว่าหญิงสาวเปิดหน้าอกโชว์จนตอนนี้ก็ยังไไม่เงียบลงไปเลย
บ้างก็ชอบใจในความเลือดเย็นบ้างก็กร่นด่าทำไมต้องทำขนาดนั้น
แต่เธอไม่สนหรอกว่าแล้วก็โบกมือเรียกทีมงานมาลากอีแรดนี่ไป
ที่สนามจะมีทีมงานคอยดูแลเรื่องพวกนี้อยู่เพราะมันเกิดขึ้นจนกลายเป็นเรื่องปกติของคนในเอเอ็มแอลอยู่แล้ว
ร่างเล็กนั่งพิงหัวเตียงโดยมีร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวคร่อมอยู่ มือข้างซ้ายถึงแก้วไวน์ราคาแพง
ส่วนอีกข้างก็บีบเคล้นก้อนเนื้อของสาวหน้าสวยเธอไม่คิดอยากจะรู้จักชื่อสาวๆพวกนี้
ไม่คิดอยากจะมีอารมณ์ร่วมด้วยเท่าไรเพราะสำหรับเธอผู้หญิงพวกนี้ก็แค่ของแก้เซ็ง
มันอาจจะดูน่าเบื่อมากถึงมากที่สุดแต่เธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงยังมีสาวๆอยากจะร่วมเตียงกับเธออยู่
แถมพวกเค้ายังเอาไปเล่ากันเกินความจริงว่าเธอเร่าร้อนอย่างนั้นร้อนแรงอย่างนี้
แต่ที่เธอรู้สึกว่าปฏิกิริยาของตัวเองนั้นมีแค่คำว่าตายด้านเท่านั้นแหละ
เธอลากมือต่ำลงมาลูบไล้แถวๆท้องน้อยแล้วเลื่อนต่ำลงมายังกลางกายที่ฉ่ำเยิ้มลากผ่านอยู่ครู่
ก็สอดใส่เข้าไปในร่างหญิงสาว
จริงหรือที่ว่าคนสวยไม่เล้าใจเธอว่าเธอเจอและคนนึงไม่รู้สิหรือเค้าอาจจะเกร็งมั้ง
แต่พอมาคนที่สองอื้มค่อยรู้สึกกระชุ่มกระชวยหน่อยเธอเผลอซี๊ดปากไปด้วยล่ะตอนที่เค้ายั่ว
มือเล็กวางแก้วไวน์ไว้ข้างเตียงในเมื่อเค้ายั่วถูกใจก็ไม่แปลกจริงมั้ยถ้าเธอจะลดความเฉยชาลงจริงมั้ย
มือเล็กทั้งสองข้างบีบขย้ำบั้นท้ายเค้าอย่างหนักหน่วง
เค้าครางเสียงกระเส่าเรียกชื่อเธออยู่ตลอดมือขวาเลื่อนมายังด้านหน้า
แมะมันโชว์อีกแหนะยั่วสุดตรีนมากกดไลค์ นับไม่ท้วนเลยว่าเธอยิ้มให้เค้าไปกี่ครั้งแล้ว
เธอลากปลายนิ้วผ่ากลางกายหยอกล้อกับจุดอ่อไหวของเค้าอยู่พักนึงจึงสอดนิ้วเข้าไป
"อื้มรับอีกมั้ยคะคุณแทงกู รับอีกบอกนะคะ ฉันยินดี"
แทงกูยิ้มบางๆให้หญิงสาวทั้งสองที่และเล็มเรียวนิ้วเธออยู่ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นกระดก
"เธอน่ะถ้ายั่วกว่านี้อีกหน่อยฉันจะเอาอีกรอบ"
เธอเพยิดหน้าไปทางสาวหน้าสวยคือไม่ได้พิศวาดอะไรหรอกแค่อยากรู้ว่าเค้าแค่เกร็งหรือเค้ายั่วแบบนั้นอยู่แล้ว
แต่เค้าโอเคมาแล้วแหละเธอเลยเพยิดหน้าบอกอีกคนให้นั่งรอก่อน
เออรอบนี้ค่อยน่ามีอารมณ์ร่วมหน่อยเธอเริ่มวางแก้วไวน์แล้วมาบีบเคล้นก้อนเนื้อทั้งสองข้างของหญิงสาว
แมะถ้านางร่อนสะโพกพริ้วแบบนี้แต่แรกนะจะรู้สึกดีมาก
มือเล็กเลื่อนต่ำลงมายังบั้นท้ายบีบหน่วงอย่างสนุกมือแล้วลากเรียวนิ้วผ่านกลางกายเค้า
ผ่านไปพักใหญ่หลังจากที่ส่งสาวๆถึงปลายทางแล้ว ร่างเล็กยืนมองหญิงสาวสองคนนอนหมดสติอยู่บนเตียง
เธอจัดการเช็คตัวเองให้เรียบร้อยแล้วโยนเงินทิ้งไว้บนเตียงอีกสองปึก ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
"อ้าวกลับมาเร็วจังไม่แซ่บเหรอ"
เจสสิก้าถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอกลับมาหย่อนกายนั่งลงข้างๆเค้าตามเดิม "ก็เฉยๆอ่ะ" ตอบไปสีหน้าปกติ
เค้าก็หันมาถามว่าแล้วแบบไหนล่ะที่จะเรียกว่าไม่เฉยๆ เธอหัวเราะเบาๆแกล้งไปกระซิบข้างหูเค้า
"แบบเธอมั้ง" พูดจบก็โดนมือเรียวฟาดมาอย่างไว
ยูอีเดินกลับเข้ามาก็ชะงักไปเล็กน้อยเฮ่ยเมื่อครู่นี้เธอเห็นแทงกูออกไปแล้วไม่ใช่เหรอแล้วนี่
เค้ากลับมานั่งอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไร
"คุณแทงกูคะมีอะไรไม่ถูกใจหรือเปล่าคะ" ว่าแล้วก็เดินเข้าไปถามพลางนั่งลงข้างๆร่างเล็ก
เค้ายิ้มบางๆกลับมาเอื้อมมือมาดึงไหล่เธอเข้าไปกระซิบเบาๆ
"อยากได้แบบสดๆสวยๆหุ่นน่าฟัดนมไม่ใหญ่มากอ่ะมีบ้างป่ะ" เธอยิ้มกริ่มกระซิบแซวเค้ากลับไปว่า
"นมไม่ใหญ่แล้วมันจะน่าฟัดเหรอคะ" เค้าก็หันมายู่หน้าใส่บอกห้ามใหญ่เกินเจสสิก้าพอ
ร้อนถึงเจ้าของชื่อเลยไงมือบางกระชากไหล่เล็กหันกลับไปถามอะไรมีชื่อเจสสิก้าเนี่ยห้ะ
แทงกูก็ตอบไปตามตรงว่าแค่ประมาณไซต์หน้าอกให้ยูอีหามาให้เฉยๆ
เจสสิก้าก็ทำหน้าเหมือนจะเอาเงิงเฉาะหน้าแทงกูแล้วก็ปล่อยร่างเล็กมา
"ประมาณนั้นแหละเอาก้นเซ็กซี่ๆยั่วเก่งๆนะ" ยูอีพยักหน้ารับพลางบอกเดี๋ยวลองหามาให้แล้วกัน
หลังจากที่ยูอีเดินออกไปแล้ว เจสสิก้าก็ชะเง้อหน้ามาถาม ชาติไหนเธอจะหาได้เนี่ยอกเล็กหน้าสวยก้นเซ็กซี่ยั่วเก่งๆ
เธอเลยหันกลับตอบ ที่แน่ๆชาตินี้ยังไม่เคยเจอพูดจบทั้งคู่ก็หลุดขำออกมา
"พี่ยูลเช้านี้ทำไรกินอ่ะ"
เสียงแว๊ดดังขึ้นตั้งแต่เจ้าตัวยังไม่ทันจะปิดประตูห้องนอนด้วยซ้ำน้องสาวร่างเพียว
เอ่ยถามผู้เป็นพี่ระหว่างที่กำลังจะเดินลงมาจากห้อง
"เบอร์เกอร์" ยูริตอบอย่างไม่ใส่ใจนักแต่มันก็เป็นคำตอบง่ายๆที่ทำให้อีกคนฉีกยิ้มกว้างออกมา
"ไปก่อนนะพี่วันนี้มีนัดทำรายงานบ้านเพื่อน"
มือเรียวคว้าแฮมเบอร์เกอร์อันโตมากัดหนึ่งคำก่อนจะรีบคว้ากุญแจมอเตอร์ไซต์สุดรักแล้ววิ่งออกไป
โดยที่ไมลืมจะเอ่ยบอกผู้เป็นพี่ให้ต้องหันมามองน้องสาวตัวเองอย่างงงๆ
...อย่างแกเนี่ยนะทำรายงานบ้านเพื่อน ท่าทางเหมือนจะไปติดสาวใหม่มากกว่ามั้งเนี่ย แต่ก็ดีแล้วแหละ
"พี่เจสสิก้า ช็อคโกแล็ตปั่นที่นึงค่ะ" เสียงร่าเริงเอ่ยพลางยิ้มกว้างพลางหย่อนตัวนั่งลงที่เดิมที่นั่งเมื่อวาน
"ที่นี่เนี่ยช่างเป็นที่ที่วิเศษจริงๆเลย อยู่แล้วมีความสุขมากก" ร่างสูงเอ่ยขึ้นมาลอยๆไม่ดังมาก
แต่ก็พอจะให้ร่างเล็กที่นั่งอ่านหนังอยู่ได้ยินและเหลือบตาขึ้นมองต้นเสียงเล็กน้อยเชิงสงสัย
"จริงอ๊ะ ที่พูดเมื่อครูู่น่ะ"
แล้วก็เป็นเจสสิก้าที่เอ่ยถามขึ้นพร้อมยื่นแก้วช็อคโกแลตปั่นให้อีกคน
ยุนอาพยักหน้ารัวๆ พลางรับแก้วช็อคโกแลตปั่นมาดูดทันที
ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็เห็นว่าเจสสิก้าพยักเพยิดหน้ารามกับจะบอกให้เธอหันหลังไป
ยุนอาก็ลองหันตามแล้วก็อ๋ออ..เห็นอย่างนั่นแล้วก็หันกลับมายิ้มหวานให้เจสสิก้าซึ่งทางนั้นก็ยิ้มตอบมา
ไม่รอช้าขายาวๆรีบเดินไปยังโต๊ะโซฟาโต๊ะแรกที่อยู่ติดริมกระจกหน้าร้านและประตูทางเข้า
"ทำอะไรอยู่คะที่รัก..."
ร่างสูงแกล้งเดินหย่อนตัวนั่งลงข้างๆร่างเล็กเรียวแขนวาดโอบไหล่อีกคนไว้หลวมๆ
แทยอนหันมาขมวดคิ้วใส่เล็กน้อยแต่ก็รู้ว่าอีกฝ่ายแค่หยอกเล่นๆ จึงหันกลับมายังหนังสืออีกครั้ง
"พี่ก็เก็บความรู้อะไรที่อยากรู้ไปเรื่อยน่ะ" แทยอนตอบพลางเขียนอะไรยุกยิกกลงไปในสมุด
"หึมม..คงมีแค่เรื่องขยันนี่ล่ะมั้งที่ไม่เปลี่ยนไปเลย" ยุนอาเอ่ยยิ้มๆพลางลุกไปนั่งฝั่งตรงข้ามแบบที่มันควรจะเป็น
แทยอนเพียงเงยหน้ามองว่างสูงซึ่งเขาก็มองเธออยู่เช่นกันก่อนจะส่งรอยยิ้มบางๆให้เขาไป
จะว่าไปพอเห็นใกล้ๆชัดๆแล้วยุนอาก็ดูดีในระดับนึงเลยล่ะ สบตากันอยู่ครู่สทยอนก็ละสายตาออกมา
"พี่เปลี่ยนไปขนาดนั้นเลยเหรอ"
ร่างเล็กเอ่ยถามพลางเลิกคิ้วขึ้นสูง ร่างสูงเพียงพยักหน้าให้เห็นชัดๆหนึ่งที
ก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆออกมา แทยอนเห็นแบบนั้นก็อดยิ้มตอบไม่ได้
"เพราะเมื่อก่อนเรายังเด็กมั้ง"
แทยอนเอ่ยใบหน้าใสยังคงระบายไปด้วยรอยยิ้มบางๆ ยุนอาได้เห็นอย่างนั้นก็ไม่รู้จะไปต่อยังไง
จู่ๆหัวใจมันก็เต้นผิดจังหวะขึ้นมาเสียดื้อๆอีกแล้ว จึงทำได้แค่ยิ้มตอบคนตรงหน้าไป
นี่เธอเป็นอะไรไป..ทำไมหัวใจมันถึงเต้นไม่เป็นจังหวะแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อวานยังคิดถึงคนๆนั้นอยู่เลย
"พี่แทยอน คือสงสัยอะพี่เรียนอะไรมาง่ะ" เมื่อยุนอาเรียกสติกลับมาได้ก็เอ่ยถามต่อถึงความเป็นไป
จริงๆก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องอยากรู้เรื่องของแทยอนไปซะทุกเรื่องแบบนี้
นี่ท่าไม่เกรงใจนะเธอคงร่ายยาวตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบไปแล้วล่ะ
"ทำไมถึงสงสัยล่ะคะ" ร่างเล็กเอ่ยถามออกไปก็ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องเรียนกันนี่นา
หรือแค่นึกถึงเรื่องสมัยเด็กๆก็เลยอยากถามความเป็นไป
"ก็จากที่ถามๆมาแล้วเหมือนพี่จะทำได้ทุกอย่างจนเดาไม่ถูกว่าพี่เรียนอะไรมา"
ร่างสูงพยามหาเหตุผลแต่มันก็ยังดูไม่ค่อยจะเป็นเหตุผลเท่าไรว่าแล้วก็ดูดช็อคโกแล็ตปั่นฝีมือของเจสสิก้า
พลางส่งสายตาหวานฉ่ำใส่คนตรงหน้า
ไม่รู้อะไรทำให้เธอคิดได้นะว่าถ้าได้กินอันที่เป็นฝีมือของแทยอนนั้นมันคงจะอร่อยกว่าปกติ
"งั้น..ให้ทาย พี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเป็นแบบนั้นแล้วเธอจะเดาว่าไง" แทยอนเอ่ยพลางยิ้มบางๆ
"สถาปัตย์ไม่ก็พวกออกแบบอ่ะ หรือดนตรีดีนะ เอาเป็นว่าประมาณสามข้อนี้อ่ะค่ะ"
ร่างสูงนิ้วเรียวถูกยกมาแตะที่ริมฝีปากบางเมื่อใช้ความคิด
"คิคิ... พี่จบบริหารหรอก"
สาวน้อยหัวเราะคิกคักชอบใจที่ยังไงซะก็ไม่เคยมีใครเดาถูกว่าเธอเรียนอะไรมา
ผิดกับอีกคนที่นั่งนิ่งอ้าปากเหวอไปกับคำตอบของร่างเล็ก
"ล้อเล่นเปล่าเนี่ย.."
หลุดจากอาการอึ้งเพราะคาดไม่ถึง ก็เอ่ยถามต่ออย่างไม่เชื่อหูบวกกับใบหน้าดูดีที่เหรอหรานั่นแล้ว
เรียกรอยยิ้มจากแทยอนได้ไม่น้อย
"พี่จะล้อเล่นทำไมล่ะคะไม่เชื่อถามสิก้าก็ได้" เสียงใสเอ่ยอย่างอารมณ์ดีพลางดูดน้ำสตอเบอรรี่เชคในแก้ว
จริงๆแล้วเธอก็ยังไม่หายป่วยดีเท่าไรหรอกนะแต่มันอยากกินอ่ะ หึหึ
"ก็มัน...แปลกนี่นาดูแต่ละอย่างที่พี่ทำสิคะ"
ร่างสูงเอ่ยยู่ปากเล็กๆราวกับเขิลที่ร่างเล็กยังคงหัวเราะคิกคักเหมือนเด็กแต่ก็ดูน่ารักดีนะในสายตาเธอ
"เอ้า..พี่ก็แค่อยากทำอะไรก็ลองทำไปเรื่อยก็เลยทำได้มั้ง"
ร่างเล็กตอบไปตามความจริง เธอก็แค่เป็นพวกอยากลองทำอะไรแปลกใหม่ไปเรื่อยแล้วก็ต้องทำให้ได้เท่านั้นเอง
"งึมม..อ๊ะพี่คะมีอีกเรื่องสงสัยมาตั้งเมื่อวานที่มาแล้ว...คือชื่อร้านน่ะค่ะ"
ยุนอารับคำเชิงเข้าใจก่อนจะนึกได้ว่ามีอีกเรื่องที่ข้องใจ
"ชื่อร้าน...มันทำไมเหรอคะ" แทยอนเอียงคอเล็กน้อยเชิงสงสัย
"ก็..ทำไมถึงใช้ชื่อนี้เหรอคะ มันมีความหมายเป็นงพิเศษหรือเปล่า
ก็ดูแล้วมันไม่เห็นจะเป็นเรื่องเดียวกันได้เลย หรือตั้งพอให้คนงงเล่นคะ"
ร่างสูงเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้พร้อมตามด้วยเหตุผลที่ข้องใจ
สำหรับบางคนแล้วอาจจะรู้สึกแย่กับในบางคำพูดที่ดูจะตรงจนเกินไปของยุนอา
แต่กับแทยอนแล้วเธอรู้สึกว่าคำพูดแบบนี้ที่เธอชอบเพราะถึงมันอาจจะฟังแล้วแทงใจบ้าง
และก็เพราะแบบนั้นไงถึงเข้าใจและรู้สึกว่าเด็กคนนี้คิดอะไรลึกซึ้งจริงๆ
"อ่อ..ก็...ถ้าถามว่ามันพิเศษไหมก็คงใช่มั้งคะ"
ร่างเล็กเอ่ยตอบงึมงัมไม่รู้จะเรียงเรื่องยาวๆเกี่ยวกับชื่อร้านยังไงเพราะที่ผ่านมาก็ไม่มีใครเคยถามด้วย
"บอกได้หรือเปล่า..ถ้าเป็นความลับก็ไม่เป็นไรนะคะ"
เมื่อเห็นท่าทีงึมงัมของร่างเล็กยุนอาก็รีบเอ่ยบอกไปแบบนั้นทันที
"อ่อเปล่าๆ...พี่แค่กำลังเรียบเรียงอยู่น่ะ รู้ไหมไม่เคยมีใครถามเลยนะเรื่องชื่อร้านเนี่ย"
แทยอนรีบปฏิเสธทันทีเพราะกลัวว่าร่างสูงนั้นจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอไม่อยากบอก
เมื่อได้ยินแบบนั้นยุนอาก็เผยยิ้มหวานออกมาให้คนที่อายุมากกว่าต้องยิ้มตอบ
ก่อนที่จะรอฟังสิ่งที่ร่างเล็กกำลังจะเอ่ยต่อไป
"อืมม...เริ่มบอกไงดี...พูดสั้นๆก็คงประมาณว่าคนที่มุ่งมั่นและเข็มแข็งที่ซ่อนความอ่อนหวานไว้ข้างใน นั่นแหละ
แต่อย่าขอให้บอกละเอียดไปมากกว่านี้เลยพี่อธิบายไม่ถูกแล้ว 555"
"อื้อหืออ...แค่นี้มันก็ลึกซึ้งเกินไปแล้วค่ะ" ยุนอาเบิกตากว้างแทบจะเรียกได้ว่าตะลึงกับความหมายของชื่อร้าน
จะมีใครที่ไหนมาคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้อีกไหมบนโลกนี้ถึงแม้จะอยากรู้ทั้งหมดก็เถอะนะ
แต่แทยอนก็บอกแล้วว่าไม่รู้จะอธิบายยังไง
ยิ่งได้มองใบหน้าขาวๆแบบนั้น ก็ยิ่งทำให้หัวใจเธอมันเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งได้เห็นเวลาที่เค้าขยับริมฝีปากเอ่ยอะไรออกมาเธอก็ยิ่งรู้สึกว่า
เธอเริ่มอยากจะลิ้มลองความหอมหวานของร่างเล็กนี้จริงๆเสียแล้วสิ
"เป็นอะไรเปล่า" เมื่อเห็นว่าร่างสูงนิ่งไปพักนึงแล้วแทยอนจึงเอ่ยพลางเอื้อมมือไปเขย่าแขนอีกคนเบาๆ
"อ๊ะ!!..."
แต่ร่างสูงกลับสะดุ้งโหยงมือก็ปัดไปโดนแก้วช็อคโกแล็ตป่นหกใส่ตัวเองจนเลอะเทอะไปหมดทั้งเสื้อและกางเกง
ยุนอายังคงนั่งนิ่งทำอะไรไม่ถูกอยู่แบบนั้น
แต่แทยอนกลับรีบลุกพรวดออกมาคว้าทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดเสื้อและกางเกงให้
ใบหน้าดูดีนั้นได้แต่จับจ้องการกระทำของอีกฝ่ายพร้อมกับหัวใจที่เต้นโครมครามอยู่ในอกจนแทบจะหลุดออกมา
ใบหน้าใสที่อยู่ใกล้แค่คืบนั้นมันพาลให้ร่างกายเธอแข็งทื่อจนทำอะไรไม่ได้
รู้ตัวอีกทีก็โดนคนตัวเล็กลากมาถึงหน้าห้องน้ำแล้ว มือเล็กยังคงถือกระดาษทิชชู่คอยซับน้ำช็อคโกแล็ตอยู่ไม่ห่าง
"เปียกขนาดนี้..เปลี่ยนใส่ชุดพี่ก่อนดีมั้ย"
แทยอนเงยหน้าขึ้นถามคนตัวสูงซึ่งก็ก้มหน้ามองเธออยู่นั้น ทำให้ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กัน
เสียจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆเป่ารดพวงแก้มที่ขึ้นแดงระเรื่อของทั้งสอง
ยุนอาแทบจะเข่าอ่อนล้มพับลงไปกองกับพื้นเสียให้ได้ทั้งๆที่เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
แม้แต่กับเค้าคนนั้นก็ไม่เคย เธอเริ่มจะอดใจไม่ไหวแล้วสิอยากจะทำให้แทยอนใจตรงกันเร็วๆได้เหลือเกิน
"เอ่อ..โทษที"
แล้วก็เป็นแทยอนที่ผละออกมาและเอ่ยขอโทษซึ่งมันก็ช่วยเรียกสติของอีกคนกลับมา
ทำไมเธอจะดูไม่ออกว่าร่างสูงนั้นรู้สึกยังไง เพียงแค่เธอไม่ได้แสดงออกมาก็เท่านั้นให้เค้ารู้เท่านั้นเอง
"ม..ไม่เป็นไร..อ๋าา!"
ทันทีที่ร่างสูงพูดจบก็ต้องร้องเสียงหลงเมื่อแรงฉุดที่ข้อมือเรียวนั้นพาให้เธอเซถลาไปตามแรงดึงจากคนตัวเล็กกว่า
...แรงเยอะเป็นบ้า แทยอนพายุนอาขึ้นมายังห้องตัวเอง หลังจากประตูห้องปิดลง
แทยอนก็ปล่อยข้อมือเรียวแล้วเดินหายเข้าไปข้างในทิ้งให้อีกคนยืนเก้ๆกังๆอยูู่หน้าประตู
อะไรของเค้าเนี่ย มาทำแบบนี้ให้เธอทำอะไรไม่ถูกอยู่ได้ ไม่ได้การแล้ว
ร่างสูงสูดหายใจเข้าเต็มปอดพยามรวบรวมสติพลางสังเกตุรอบๆกาย
โห่วสวยเป็นบ้า..แปลกยันห้องนอนเลยเหรอเนี่ย
ห๊ะเด๊่ยวนะ!!!...ห้องนอน!!!!????
ยุนอาเบิกตากว้างทันทีที่นึกได้ว่าตัวเองนั้นได้ยืนอยู่ในห้องนอนของคนตัวเล็ก
ก็พลันใจเต้นไม่เป็นส่ำอีกแล้วรู้สึกร้อนผ่าวทั้งใบหน้า
"อ่ะนี่ลองดูว่าใส่ได้ไหม"
เสียงใสดังมาพร้อมกลับร่างเล็กที่กำลังเดินเข้ามาพลางยื่นเสื้อผ้าในมือให้คนตัวสูง
ก่อนจะดันให้อีกคนเดินเข้าห้องน้ำที่อยู่ในตัวห้องนอนไป
ไม่นานยุนอาก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นสบายๆ
เหลือบไปเห็นอีกคนที่นอนแผ่หลารออยู่บนเตียง
แล้วก็อดกลืนน้ำลายเอื้อกไม่ได้เมื่อสายตาไม่รักดีมันดันไปเห็นหน้าท้องขาวๆทีโผล่พ้นจากชายเสื้อที่ร่นขึ้นไปนั้น
"ไหนใส่ได้ใช่ป่ะ..จะว่าไปเธอแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักดีนะ"
แทยอนที่เห็นว่าอีกคนออกมาจากห้องน้ำแล้วก็ลุกขึ้นเดินไปดู
ร่างสูงในตอนนี้ดูน่ารักจริงๆน่ะแหละถึงแม้ว่าชุดมันจะดูสั้นไปนิดก็เถอะนะ
"มันแปลกๆอ่ะ" คนตัวสูงบ่นอุบอิบพลางเกาท้ายทอยแก้เขินที่อยู่ดีๆร่างเล็กก็มาชมเธอเสียอย่างนั้น
มือเล็กเอื้อมมาจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมให้คนตัวสูงกว่าเล็กน้อยพลางส่งยิ้มหวานให้อีกที
พี่จะไม่ทำให้ฉันใจเต้นแรงสักนาทีบ้างจะได้ไหมเนี่ย พี่แทยอน..
ร่างสูงพึมพัมอยู่ในใจสายตาก็เอาแต่จ้องมองใบหน้าใสๆนั้นไม่วางตา
"กล้าลงไปเปล่าเนี่ย"
แทยอนถามยิ้มๆพลางหย่อนตัวนั้งลงกับเตียงอีกครั้งเมื่อรู้สึกเหมือนว่าอีกคนยังดูไม่ค่อยพร้อม
"ไม่กล้าก็ต้องกล้านี่ อีกอย่างแค่พี่ชมคนเดียวยุนก็มั่นใจแล้วล่ะค่ะ"
ยุนอาพูดขึ้นมาอย่างหนักแน่นแต่ก็ยังคงแฝงความทะเล้นไว้ในๆ ทำเอาคนฟังก็อดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมาบ้าง
"ปากหวานจังเลยนะเราอ่ะ ใครได้เป็นแฟนโชคดีตายเลย 555"
เห็นแบบนั้นแทยอนเองก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งแหย่ไอ้เด็กทะเล้นนี่ที่มันกล้ามาปากดีหยอดใส่เธอ
ว่าแล้วก็คว้ามือมันลากมันลงไปชั้นล่าง
"แล้วพี่สนใจจะเป็นผู้โชคดี ที่มีแฟนปากหวานไหมล่ะคะ"
นั่น..ดูมันได้ทีล่ะเอาใหญ่เชียวนะ ไม่ได้ๆถึงร่างสูงนั่นจะดูน่าสนใจแค่ไหน
แต่ยังไงเธอก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยมากมายขนาดนั้นแทยอนไม่ได้ตอบอะไร
เพียงแต่แอบหัวเราะเบาๆให้อีกคนใจเสียเล่น
"ย๊าา!! นังแทยอน!! แกทำอะไรน้องยุนอาเนี่ยย"
นั่นไงนังเพื่อนบ้านี่ไม่รู้จะเป็นเพื่อนใครกันแน่แล้ว ทันทีที่แทยอนลากยุนอากลับมาถึงหน้าเค้าเตอร์
ก็โดนเจ้าของเสียงเล็กแหลมปรี๊ดเสียบเข้าโสตประสาททันทีแทยอนจึงค่อยๆอธิบายให้เจสสิก้าฟัง
ว่าหลังจากที่ช็อคโกแล็ตปั่นหกเลอะเทอะนั้นเธอพายุนอาไปไหนทำไมถึงกลับมาในสภาพนี้
"อ่าวงั้นเหรอ..ฉันนึกว่าเธอจะหิวกระหายเด็กจนอดใจไม่ไหวแล้วซะอีก คิคิ"
เจสสิก้าเอ่ยกลั้วหัวเราะพลางยกนิ้วไปจิ้มๆที่แก้มขาวๆของเพื่อนตัวเล็กที่ยืนยู่หน้างอนๆใส่เธออยู่นั่น
"หึ๊ยฉันไม่ใช่เธอนะยะ..ก็รู้นี่ฉันชอบแบบไหน"
แทยอนกดเสียงต่ำขู่ฟ่อๆใส่เพื่อนสาวที่ยืนยิ้มร่าอยู่ตรงหน้าเธอ ใช่เจสสิก้าเองก็รู้ดี
ว่าอย่างยุนอาน่ะคงมีแค่รูปลักภายนอกนั่นแหละที่เป็นแบบที่เพื่อนตัวเล็กของเธอชอบ
เพราะจากที่เห็นแล้วนิสัยนี่แทบจะไม่เข้าขั้นที่แทยอนจะสนใจเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังเอาแน่เอานอนไม่ได้นี่
"ย่ะ! อีเตี้ย..สเป็ค..สูงเอ๊ยย" สะบัดเสียงใส่อย่างหมั่นไส้ด้วยคำจิกแขวะที่เพื่อนรักคุ้นเคย
(สป็คสูงที่เจสสิก้าหมายถึงน่ะไม่ใช่ว่าจะต้องดูดีเพอร์เฟคไปซะทุกอย่างหรอกไม่ได้หมายถึงคนตัวสูงด้วย
แต่เพื่อนรักทั้ง2เข้าใจตรงกันอยู่แล้วว่าสเป็คสูงที่เจสสิก้าหมายถึงน่ะ
คือแทยอนน่ะเรื่องมากต้องให้มันเป๊ะๆแบบที่วางไว้นั่นเอง)
"พี่แทยอนสเป็คสูงจริงๆเหรอคะ" ว่าแล้วคนที่เหมือนจะโดนพาดพิงก็อดถามบ้างไม่ได้
แทยอนหันไปยักคิ้วใส่คนตัวสูงกว่าเชิงท้าทายจนยุนอาต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากเจสสิก้าแทน
"อ๋อพี่หมายถึงมันเรื่องมากน่ะสเป็คมันไม่ใช่คนดีๆแบบน้องยุนอาหรอก"
เอ๊ะเหมือนจะโดนด่า(?)เหรอ ทั้งแทยอนและยุนอาต่างก็ทำหน้ายุ่งและมองไปที่เจสสิก้าไม่วางตา
เชิงว่ากูควรดีใจไหม(วะ)คะ
"555 เอางี้ๆนั่งกันก่อนเดี๋ยวเคียร์ให้จบก็ได้"
เมื่อรู้สึกเหมือนภัยกำลังจะมาเยือนเป็ดน้อยจึงรีบพูดต่อพลางดันให้อีก2คนนั่งลงเพื่อรอฟัง(คำแก้ตัว?)
"คือจากที่พี่เจอยุนอามา2วันเนี่ยพี่รู้สึกว่าเธอก็เป็นเด็กน่ารักใสๆอยู่นะอาจจะทะเล้นขี้เล่นบ้างก็น่ารักดีพี่ยังชอบเลย"
เจสสิก้าเลือกอธิบายในส่วนที่ตัวเองคิดว่ายุนอาเป็นยังไงจากที่เธอรู้สึกได้
ก่อนที่จะบอกว่าเพราะอะไรถึงได้พูดเหมือนแทยอนไม่ชอบคนดีแบบนี้
"แต่สเป็คนังเตี้ยเนี่ยมันชอบแบบพวกแรงๆแต่ไม่ได้หมายถึงว่าจะต้องเลวนะแค่ไม่ใช่แบบใสซื่อน่ารักมากไป
ประมานนั้น อ่ออีกอย่างนะถ้าง้องแง้งงอแงมากไปก็ขาดกัน!!"
เจสสิก้าเอ่ยต่อพลางหันไปมองหน้าเพื่อนสาวที่นั่งพยักหน้างึกๆอยู่ข้างๆ
ยุนอากลืนน้ำลายเอื้อกเมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายที่เจสสิก้าพูด
"โหว...จริงง่ะพี่แทยอนชอบแบดบอยเหรอออ"
เด็กร่างสูงบู้ปากเอ่ยอย่างน้อยใจ เล่นเอาคนอายุมากกว่าทั้ง2ต้องยิ้มตามไปด้วย
"บ้า..พี่ไม่ชอบผู้ชาย พี่จะชอบแบดบอยได้ไง" คนตัวเล็กตอบกวนๆ พลางตีหน้านิ่งแล้วยกแก้วน้ำขึ้นจิบ
"ชิส์...ยุนก็แค่เด็กตาดำๆจะมีผู้ใหญ่หน้าตาดีที่ไหนมาสนใจล่ะ" ยุนอาแกล้งสะบัดหน้าเชิ่ดหนีไปอย่างทางอย่างงอนๆ
แต่ก็ยังไม่วายจะแอบเหลือบตากลับมามองสาวร่างเล็กที่นั่งอยู่ฝังตรงข้าม
แทยอนที่ยังนั่งอมยิ้มน้อยๆอยู่นั้นก็ได้แต่แอบคิดว่าเด็กร่างสูงคนนี้ก็ดูไม่เลวเลยจริงๆ
แต่ยังไงของแบบนี้มันก็ต้องใช้เวลา
"แหม..สรุปนี่จะชอบอะไรกันแน่คะ....ร้านหรือว่า...คน...ออกแบบร้านกันคะ"
เจสสิก้าเอ่ยแซวขึ้นมาด้วยความหมั่นไส้ ก็แหมเมื่อวานมาถามถึงแต่ร้าน
แต่พอจำแทยอนได้ก็....นะอย่างที่เห็นๆกัน555+
"ชอบร้าน..แต่เหมือนจะตกหลุมรักคนออกแบบร้าน คริคริ"
ยุนอาหันขวับตอบเจสสิก้าทันควันทั้งสีหน้าและน้ำเสียงนี่ทะเล้นจนหน้าตบมากค่ะ
แต่มีอยู่คนนึงที่มันเหมือนจะ4Dไปแล้ว
นั่น..นั่งเขินจนหน้าแดง หลุดโลกไปและ ไม่ได้เห็นเล๊ยว่าหน้าไอ้คนที่พูดน่ะทะเล้นยังกับอะไรดีนี่
"ไอ้บ้า..เจอกันแค่วันเดียวจะตกหลุมรักไง" แทยอนรีบเอ่ยพลางเก๊กเสียงให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้
"เอ้าพี่ไม่เคยเจอเหรอรักแรกพบอ่ะ"
ยุนอาเลิกถามพลางหันไปมองเจสสิก้าที่จู่ๆก็ลุกพรวดออกไปแต่พอมองตามไปแล้วก็..
อ่อไปรับลูกค้าที่เหมือนจะดูพิเศษกว่าลูกปกติทั่วไป
จึงหันกลับมาสนใจใบหน้าขาวใสที่ขึ้นแดงระเรื่ออยู่ตรงหน้าต่อ แทยอนเพียงส่ายหน้าเบาๆแล้วเอ่ยต่อ
"พี่ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้มากน่ะ"
"อ่อ..แล้วพี่เคยมีแฟนมาเยอะเปล่า สวยๆแบบนี้คนจีบเยอะแน่ๆ" ร่างสูงเลิกคิ้วถาม
"ไอ้เยอะน่ะก็เยอะแต่คบได้ไม่นานเค้าก็ขอเลิกกับพี่หมด" แทยอนตอบตามความจริง
ยุนอาขมวดคิ้วเชิงไม่เข้าใจ "ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นอ่ะ"
"ไม่รู้ แต่พี่ชอบเจอเหตุผลบอกเลิกแบบ..เธอเย็นชาเกินไป..เธอคงไม่ได้รักเราหรอก..เธอไม่ค่อยสนใจเราเลย อะไรประมาณนั้น" แทยอนร่ายยาวยืดให้ยุนอาที่นั่งฟังอย่างตั้งใจพยักหน้างึกๆ
ก่อนจะเผยยิ้มออกมาให้คนตัวเล็กต้องใจสั่นอีกครั้ง ถึงแม้ว่าแทยอนจะไม่รู้ว่าเด็กร่างสูงนั้นยิ้มเรื่องอะไร
แต่ที่แน่ๆเธอรู้ว่ารอยยิ้มของเด็กคนนี้มันเริ่มจะเล่นงานเธอขึ้นมาบ้างแล้วสิ
"แต่ยุนจริงจังกับพี่นะ ถึงแม้ว่ายุนจะดูไม่หน้าไว้ใจหรือเจ้าชู้ก็เถอะ"
ยุนอาเอ่ยอย่างจริงจังใบหน้าที่เคยดูทะเล้นกะล่อนเปลี่ยนเป็นสีหน้าหนักแน่น
แววตาที่ดูมุ่งมั่นนั้น ทำให้แทยอนมั่นใจว่าเด็กร่างสูงนี่พูดจริงๆ แต่ถึงยังไงร่างเล็กก็ยังไม่ตอบรับอะไร
เธอไม่อยากรีบจนเกินไปเดี๋ยวมันจะกลายเป็นพลาดเสียมากกว่า เธอจึงแค่พยักหน้ารับไป
เพราะแทยอนน่ะไม่ได้กลัวว่าจะเจอคนเจ้าชู้กะล่อนอะไรเท่าไรหรอกเพราะเธอเองก็ใช่ย่อยที่ไหนล่ะ
เพียงแต่ถ้านึกจะคบใครเป็นตัวเป็นตนจนเรียกว่าแฟนขึ้นมานั่นแหละถึงจะหยุดน่าม่อ
แต่ช่วงนี้มันก็เบื่อๆขี้เกียจจะไปเอาใจใครมากมายเลยอยู่เฉยๆดีกว่า
From...Writer
หึหึแชปนี้เอาความเลือดเย็นของแทงกูมาฝาก
แอร๊ยย พี่ยุนกับพี่แทเราไม่เบาเลยใช่ป่ะล๊ะ เอิ๊กสๆ น่าจะพอเดาๆกันได้แล้วมั้งเนอะ อิอิ
ใครรอมาดามใจเย็นๆเน้อววว เดี๋ยวนางจิออกมาให้เจอในอีกไม่ช้านี้ หุหุ
คนสวยต้องออกช้าๆหน่อยกร๊ากกก
ปล.สำหรับเรื่องคำผิดนะคะยังมีอยู่อีกเยอะแยะ 5555+ บางคำบีมก็ตั้งใจใช้วิบัติเพื่อสื่อถึงอารมณ์ตัวละคร
แต่บางคำก็อาจจะพลั้งมือพิมพ์ผิดไป 555+ ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคะ แฮ่
* เอเอ็มแอล [A.M.L] ย่อมาจาก Amulet(แอ็มมิวเล็ท) แปลว่าเครื่องรางของขลังอะไรประมาณนั้นแฮ่
ซึ่งเราได้หยิบมาใช้เป็นชื่อวงโครจรของกลุ่มนักสู้และนักแข่งที่ไม่ใช่คนธรรมดา
*'เชลล่า' หรือ 'มนุษย์สารเคมี' เข็มขัดของทุกคนที่เป็นเชลล่าจะสามารถใช้เป็นทีเก็บของได้
แต่จะเก็บได้มากน้อยแค่ไหนขึ้นอยู่กับระดับของคนนั้นๆ
ขอให้มีความสุขกับฟิคร่าา
ความคิดเห็น