คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ch.4
"จูบยุนหน่อยสิ" ร่างสูงพูดเสียงแผ่วเบา
"เฮ่ย แกจะบ้าหรือไง" มือเล็กที่ประคองใบหน้าดูดีไว้นั้นผลักออกด้วยความตกใจ คิดไม่ถึงว่าเด็กนี่จาพูดตรงๆแบบนี้
"ไม่บ้า พูดจริงๆ" ร่างสูงที่เกือบหงายหลังเพราะแรงผลักของคนตัวเล็กนั้นพูดขึ้นมาพร้อมใช้แขนยาวๆยันตัวกลับมานั่งเหมือนเดิม
"เอ่อ...มัน..จะดีเหรอ" เสียงใสอั้มอึ้ง จริงๆเขาเองก็ไม่ได้รังเกรียจอะไรเด็กคนนี้ เขาทั้งรักและรู้สึกดีด้วย แต่อาจจะไม่ใช่แบบนี้?
"ยุนแค่อยากมั่นใจ" ใบหน้าดูดีนั้นค่อยเลื่อนเข้าไปใกล้หน้าใส 'พี่คงไม่ปฏิเสธยุนจนถึงที่สุดใช่ไหม'
เมื่อร่างสูงเห็นว่าอีกคนไม่มีท่าจะเบือนหน้าหนีหรือถอยออกห่าง ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ
"อยากมั่นใจอะ...อุ๊บ" ยังไม่ทันที่เสียงใสนั้นจะเอ่ยจบ คำพูดก็ต้องถูกกลืนไปกับรสจูบที่นุ่มนวน
ริมฝีเรียวนุ่มนั้นค่อยบดเบียดเข้ามาอย่างอ่อนโยนทำเอาร่างเล็กเผลอจูบตอบกลับไปอย่างง่ายดาย
"ยุน...พอแล้วพี่ไม่ใช่สิก้านะ" มือเล็กดันไหล่อีกคนออกเบาๆเมื่อตั้งสติได้
"ถึงพี่สิก้ายุนก็ไม่ทำแบบนี้หรอก หวังว่าพี่จะไม่โกรธยุนนะ" แขนยาวๆเลื้อยไปโอบเอวเล็กไว้อย่างแนบเนียน
แล้วค่อยๆเบียดร่างเข้าหาร่างเล็กนั้นก่อนจะก้มหน้าลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียนประดุจน้ำนมอย่างโหยหา
"อื้ออ~ยุนน..เดี๋ยวก่อน พี่ไม่อยากทำผิดต่อฟานี่นะ" ตัวเล็กพยามฝืนแรงอีกคนไว้เพราะเขาเองก็รู้ดีว่าถ้าร่างสูงไม่หยุดเขาก็คงทนไม่ไหว
ร่างกายที่เคยชินกับเรื่องพันธ์นี้ของเขาแค่เพียงโดนปลุกเล้าเล็กน้อยอารมณ์ก็พุ่งขึ้นอย่างง่ายดาย
'ฟานี่ อย่าโกรธแทนะ แทขอโทษ ถ้าแททนไม่ได้'
'พี่แทพี่ทำแบบนั้ได้ยังไงกันพี่ทำเหมือนลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นได้เร็วขนาดนั้นยังไงกัน'
'ทำไมยุนยังเห็นภาพพวกนั้นชัดเจนเหมือนมันยังเกิดขึ้นอยู่แบบนี้ มันคงเป็นเพราะว่าพี่ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับยุนใช่ไหม'
'เพราะตลอดเวลาที่เรามีสัมพันธ์ลึ้กซึ้งกัน หัวใจพี่ยังคงคิดถึงแต่พี่ฟานี่อยู่จริงๆใช่ไหม'
ร่างเล็กที่เดินเข้าห้องน้ำมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองหยุดก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
เนื่องจากเพราะกิจกรรมที่ผ่านมาเมื่อครู่มันพาให้กางเกงขาสั้นของเขานั้นเลอะเทอะแฉะชื้นซะเกือบทั่ว
'เอาไงดีเนี่ยถ้าฟานี่รู้เอาเราตายแน่เลย เฮ้ออ'
หน้าใสๆที่ตอนนี้นั้นดูยุ่งไปหมด ก่อนคนตัวเล็กจะตัดสินใจเดินไปยังอ่างอาบน้ำและจัดการชำระล้างผิวขาวๆของเขาให้เสร็จเรียบร้อยซะก่อน
แทยอนที่ยังคงทำหน้ายุ่งๆเดินมายังเตียงสีขาวที่มีร่างสูงนั้นนั่งอยู่ท่าเดิม ก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจ
"ทำไม..พี่ทำหน้าเครียดแบบนั้นล่ะคะ" เป็นร่างสูงที่เอ่ยถามขึ้นมาเมื่อเห็นตัวเล็กนั้นเดินทำหน้าเหมือนคนตกงาน
"ก็...พี่ไม่รู้จะบอกฟานี่ว่าไง" ร่างเล็กพูดเสียงอ่อยๆ ก่อนที่ขาสั้นๆนั้นจะก้าวขึ้นมานั้งข้างๆร่างสูงและโอบกอดอีกคนไว้อย่างต้องการที่พึ่ง
"ไหนพี่บอกว่าไม่ต้องบอกใครไงคะ" ร่างสูงที่ยังไม่เข้าใจเท่าไรก็ได้แต่ถามคนทีโอบกอดเอวของเขาอยู่
"ก็หลักฐานมันมีให้เห็นอยู่ ถึงไม่บอกฟานี่ก็ต้องรู้" เสียงอู้อี้เอ่ยเนื้องจากใบหน้าใสนั้นยังคงซุกอยู่ที่ไหลของอีกคน
ร่างสูงครุ่นคิดเล็กน้อยว่าร่างเล็กกำลังพูดถึงอะไร 'เออใช่ พี่แทไม่ได้ถอดกางเกงนี่นา' เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างก็โอบตัวเล็กไว้หลวมๆเชิงปลอบ
"งั้นเดี๋ยวยุนคุยกับพี่ฟานี่เอง"
"ยุนจะบอกยังไง"
"เอาเถอะ ยุนทำยุนก็ต้องรับผิดชอบสิ" มือเรียวประครองหน้าใสขึ้นมาสบตากัน
"จะดีเหรอ ฟานี่ต้องพาลเกลียดยุนเป็นแน่"
"ไม่เป็นไรหรอก อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดสิ" สายตาจริงจังนั้นยังคงจับจ้องใบหน้าใสไม่ละสายตา
"เฮ้ออ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะลองหาวิธีก่อนแล้วกัน" ร่างเล็กเอ่ยพร้อมกดบมูกโด่งลงที่แก้มของอีกคนเป็นเชิงขอบคุณ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน
ร่างเล็กที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งแต่เกือบๆจะ 7 โมงเช้ายืนอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในห้องนอนของยุนอา
เพื่อส่องกระจกมองหน้าตัวเองไปพลางถอนหายใจไป ก่อนที่มือเล็กจะหยิบเครื่องมือสื่อสารมากดหยุกหยิกและยกขึ้นแนบหู
"ฟานี่~ตื่นยังคะ" เสียงสดใสเอ่ยทันทีที่ปลายสายรับ
[อื้ออ~แทตื่นแล้วเหรอคะ] เสียงที่ฟังดูงัวเงียนั้นทำหน้าใสต้องยกยิ้มที่มุมปากทันที
"งั้นอีกสักพัก แทกับยุนจะไปหาที่บ้านสิก้านะคะ" เสียงใสเอ่ยก่อนจะตัดสายไปโดยที่ไม่รอให้ปลายสายได้ตอบหรือคัดค้านอะไร
มือเล็กรีบเก็บเครื่องมือสื่อสารเข้ากระเป๋าด้วยสีหน้าร่าเริงผิดกับตอนแรกโดยสิ้นเชิง
"พี่ฟานี่ยังไม่ตื่นใช่ไหมคะ" ร่างสูงเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกคนยืนยิ้มร่าอยู่หน้ากระจก
"งั้นเรารีบไปบ้านพี่กันดีกว่า" ตัวเล็กเอ่ยพร้อมเดินออกไปที่รถของร่างสูง
บ้านแทแท
เมื่อถึงแล้วไม่รอช้าร่างเล็กรีบจัดการเอาเสื้อผ้าที่เลอะเทอะยัดใส่ใต้สุดของตระกร้าผ้าซัก พร้อมยกไปวางรวมกับตะกร้าผ้าซักของพ่อและแม่
เพื่อรอให้คนรับซักผ้ามาเก็บไป แล้วร่างเล็กก็รีบกลับไปขึ้นรถที่มีร่างสูงนั่งรออยู่ โดยที่ไม่ลืมจะหยิบเสื้อผ้าสำหรับคืนนี้และพรุ่งนี้ไปด้วย
"ไปกัน" ร่างเล็กก้าวขึ้นมานั่งยังฝั่งคนนั่งพร้อมคาดสายเบลเรียบร้อย
ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงบ้านของเจสสิก้าก่อนจะเห็น2สาวที่นั่งเล่นอยู่ที่ม้าหินอ่่อนในสนามหญ้าหน้าบ้านที่ร่มรื่นไปด้วยล่มไม้
"กินไรยังจ๊ะสาวๆ" ร่างเล็กที่เพิ่งเดินเข้ารัวบ้านมาก็รีบตรงไปหาหน้าหวานทันทีพร้อมกดจูบลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั่น 1ที
"ยังเลยค่ะก็ เห็นซอบังบอกจะมาหา ก็เลยอาบน้ำแต่งตัวสวยมานั่งอ่อย เอ้ย นั่งรออยู่นี่ไงคะ"
ร่างบางพูดกลัวหัวเราะพร้อมหันไปมองซอบังตัวน้อยที่นั่งยิ้มหวานอยู่ข้างๆ
"แทว่านั่งอ่อยหน้าจะถูกแล้วนะคะ อิอิ" หน้าใสพูดกลั้วหัวเราะพร้อมสายตาวิบวับ ก็แหมเธอเล่นใส่ซะเสื้อเปิดไหล่แล้วมานั่งเท้าโต๊ะโชว์
เห็นไปถึงไหนต่อไหน
"ยุน..ยูลชวนไปกินข้าวด้วยกันน่ะ" เสียงแหลมเอ่ยบอกแฟนสาวที่กำลังหยอกล้อกับแมวน้อยอยู่ข้างๆ
"ค่ะ..พี่ยูลชวนไปกินที่ไหนหรอ" ยุนอาละสายตาจากเจ้าแมวน้อยและเงยหน้าวขึ้นมองหน้าสวย
"ร้านอาหารอิตาเลี่ยนค่ะ"
"พี่ยูลนี่เจ๋งเรื่องพวกนี้จริงๆเลย"
"ไปกันยัง..ฉันหิวแล้วนะ" เสียงใสเอ่ยเมื่อรู้ว่ามีจุดหมายปลายทางแล้ว
"เป็ด..กุญแจรถฉันล่ะ"
"นี่..." เจสสิก้าเอ่ยพร้อมยื่นกุญแจให้ร่างเล็ก มือเล็กรับมาพร้อมจูงมือร่างบางข้างๆไปที่รถของตน
"ยุน..ขับนำเลยพี่ไม่รู้จักร้าน"เสียงใสตะโกนบอกร่างสูงที่กำลังเดินไปยังรถของตนพร้อมกับร่างบางของเจสสิก้า
ร่างสูงพยักหน้ารับเล็กน้อยก่อนจะก้าวขึ้นรถไป
ร่างเล็กที่กำลังขับรถไปฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดี เมื่อตอนนี้มันไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องทำให้กังวนอีก
เขาแทบจะลืมไปซะสนิทเลยด้วยซ้ำว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างเขากับยุนอานั้น
แค่เพียงเพราะว่าเขาได้เจอหน้าคนที่เขาคิดถึงมาทั้งคืน คิดถึงตลอดเวลาไม่เว้นแม้กระทั้งตอนที่ตัวเล็กเองมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับร่างสูง
"เมื่อคืนติวให้ยุนเป็นไงบ้างคะแท" เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นพร้อมหันไปมองอีกคนที่กำลังยิ้มร่าเริงอยู่
"เอ่อ...เป็นไงนี่หมายถึงอะไรอ่ะคะ" รอยยิ้มนั้นจางไปเล็กน้อย
"ก็แบบ..น้องมันเข้าใจดีไหมอะไรแบบนั้น" หน้าสวยหันกลับไปมองข้างหน้าอีกครั้ง
"แหม..ฟานี่ก็รู้น้องมันก็ไม่ใช่คนหัวแย่อะไรขนาดนั้นบอกรอบเดียวมันก็จำได้แล้ว" ร่างเล็กเอ่ยไปตามความจริง
"แท...." เสียงหวานออดอ้อนพร้อมมือเรียวที่เอื้อมไปลูบไล้ใบหน้าใสของอีกคนเบาๆ
"อยากกอดแทล่ะสิ อิอิ" เสียงใสเอ่ยพร้อมปรายมองมองร่างบางที่กำลังหน้าหมีน้อยอ้อนอยู่นั้นก็อดยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของร่างบางนั้น
"ไอ่หมาบ้านิก็รู้อยู่ ยังจะแกล้งอีก เดี๋ยวพาโดดเรียนตอนบ่ายเลยนิ" หน้าหวานพูดพร้อมยู่หน้าเล็กน้อยมือเรียวก็หยิกเข้าที่แก้มใสด้วยความหมั่นไส้
"งอนอ่ะ...แค่อยากกอดเองเหรอคะ" ร่างเล็กแอ๊บเสียงงอนๆเล็กน้อย
"พูดแบบนี้ อยากโดนกดตอนนี้หรอคะ" ร่างบางพูดเสียงแผ่วเบาพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าใสนั้น ก่อนจะงับเข้าที่ใบหูขาวๆของคนตัวเล็กนั้น
"อ๊ะ...ฟานี่อาา แทขับรถอยู่นะคะ" มือเล็กก็พยามดันไหล่บางนั้นเบาๆ
"ฟานี่รู้..ว่าแทชอบ" หน้าหวานผละออกมาเล็กก่อนจะซิบที่ข้างหู เมื่อพูดจบก็ส่งลิ้นนุ่มไปทักทายใบหูขาวๆนั่นอย่างเย้ายวน
"งั้น...แทจอดรถก่อนดีมั้ยคะ" เมื่อเห็นว่าร่างบางยังคงไม่หยุด ร่างเล็กจึงแกล้งทำเป็นจะเลี้ยวเข้าข้างทาง
และมันได้ผลเมื่อคนอีกผละออกไปพร้อมตีเข้าที่ไหล่เล็กเบาๆ
"ไอ้บ้า เอาจริงหรอ" ร่างบางถามเสียงทีเล่นทีจริง
"ก็ฟานี่ทำอยู่แบบนี้ แทจะเอาสมาธิที่ไหนขับรถล่ะคะ หื้ม" หน้าใสหันไปถามอีกคน
"ก็ฟานี่คิดถึงแทนี่นา เมื่อคืนก็เผลอนอนกอดยัยเป็ดไปตั้งแต่ไม่ไรไม่รู้ ตื่นมาก็เห็นยัยเป็ดนั่นมันซุกอกอยู่" ร่างบางเอ่ยไปตามความจริง
"นี่แอบลวนลามเป็ดไปแล้วด้วยเปล่าเนี่ย" เสียงใสถามหยอกๆ
"บ้า...ว่าแต่แทเหอะไปลวนลามยุนเปล่าเถอะ" คำถามที่ร่างบางเอ่ยอย่างไม่คิดอะไรนั้นทำเอาอีกคนหน้าเจื่อนไปอย่างเห็นได้ชัด
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ" หน้าหวานถามขึ้นเมื่อเห็นว่าตัวเล็กนั้นหน้าเจื่อนและนิ่งไป
"ยุน...อ่ะ...ลวนลามแท" ร่างเล็กพูดออกมาเพียงแผ่วเบาเพราะเขารู้ดีว่าเขาไม่มีทางปิดบังร่างบางได้อยู่แล้ว
ในเมื่อตัวเข้าเองแสดงสีหน้าออกมาขนาดนั้น
"..." ร่างบางนิ่งไปอยู่หลายอึดใจ เธอรู้ดีว่าตัวเล็กนั้นพูดความจริง
"โกรธหรือเปล่า" เมื่อเห็นร่างบางนิ่งให้เสียงใสจึงเอ่ยถามขึ้น
"ปะ...เปล่า ไม่ได้โกรธ" หน้าหวานตอบไปตามความจริงเธอไม่ได้โกรธ
แต่เธอแค่ตกใจไม่คิดว่าเรื่องที่ร่างเล็กนั้นเคยถามเธอมันจะเกิดขึ้นจริงๆ
และเมื่อมันเกิดขึ้นไปแล้วก็คงจะกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้
"อย่าคิดมากนะคะ อยากรู้อะไรก็ถามแทนะ" ร่างเล็กพูดต่อเพียงเท่านั้น
ก่อนจะเลี้ยวตามรถของยุนอาเข้าไปที่ร้านร้านอาหารที่นัดกับยูริไว้ ร่างบางไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้ารับคำ
เมื่อจอดรถเรียบร้อยแล้วร่างเล็กก็รีบลงเพื่อเดินอ้อมไปยังอีกฝั่งนึงของรถเพื่อเปิดประตูให้ร่างบาง
"ฟานี่...โอเคไหมคะ" เสียงใสเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อเปิดประตูให้อีกแล้ว ร่างบางยังคงนั่งอยู่แบบเดิม
หน้าใสค่อยๆโน้มลงไปกดจูบที่ริมฝากปากอวบอิ่มอย่างนุ่มนวนและเนิบนาบ เพราะเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าร่างบางนั้นจะปฎิเสธเขาหรือเปล่า
แต่แล้วแขนเรียวถูกยกขึ้นโอบคอร่างเล็กไว้และรั้งเข้าหาตัวเอง ริมฝีปากอวบอิ่มนั้มเผยอขึ้นอย่างเชิญชวน
ก่อนที่ลิ้นร้อนจะถูกส่งเข้าไปกวาดชิมความหอมหวานของร่างบางอย่างโหยหา รสจูบนุ่มนวนและเร้าร้อนที่เกิดจากหัวใจนั้น
มันช่างรู้สึกดีเสียจนสามารถลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปได้อย่างง่ายดายราวกับว่าบนโลกนี้มีเพียงแค่เธอและเขาเท่านั้น
"ย๊าา ไอ่คู่หื่นนี่มันหน้าร้านอาหารนะยะ" เสียงแหลมแสบทรวงวีนขึ้นทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า
เป็ดน้อยที่หวังดีอุส่าห์จะเดินมาตามเพื่อนสาวทั้งสองคน ที่จอดรถเสร็จตั้งนานแล้วแต่ก็ยังไปเดินเข้าร้านไปสักที
ทำเอาทั้งคู่ผละออกจากกันทันทีก่อนจะหัวเราะคิกคักกันเบาๆ นี่ถ้ายัยเป็ดไม่มาวีนซะก่อนคงไม่จบง่ายๆ
"เดี๋ยวกินเสร็จ พวกแกค่อยกลับไปต่อกันที่บ้าน มาเร็วๆ" พูดจบเป็ดก็เดินฉับๆไปทันที
"กลับบ้านไป....ต่อกันมั้ยคะแท" เสียงหวานเอ่ยเบาๆพร้อมมองไปที่หน้าใสอย่างเย้ายวน
"จะถามแทอีกทำไมคะ คึคึ" เสียงใสตอบพร้อมทำหน้าทะเล้นใสอีกคนก่อนจะจูงมือกันเดินเข้าร้านไป
'ยัยหมีบ้าจะยั่วขนาดนี้แล้วยังจะมีหน้ามาถามอีก'
เมื่อทั้งคู่มาถึงโต๊ะที่มี ทั้งเป็ด กวาง และลิง นั่งอยู่แล้ว หมาและหมีจึงไม่รอช้ารีบนั่งลงทันที
"ฮั่นแน่...มะกี้แอบทำไรกันเหรอ" ร่างสูงของยูริเอ่ยแซวอีกสองคนทันทีที่มาถึง
"ยัยเป็ดคงเล่าแล้วนี่" ร่างเล็กเอ่ยอย่างไม่สนใจอะไรเพราะเขากำลังสนใจอาหารบนโต๊ะที่วางเรียงรายกันอยู่
และแน่นอนว่าเขาไม่ได้สังเกตุว่าสายตาที่ยุนอามองเขาในตอนนี้มันเต็มไปด้วยคำถาม
'คงไม่มีอะไรเปลี่ยนใจพี่จากพี่ฟานี่ไปได้สินะ ยุนคงต้องทำใจจริงๆใช่ไหม '
'การที่เรามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมันไม่ได้ช่วยให้พี่รักกันน้อยลงได้เลยสินะ '
"ยุนเป็นอะไรเปล่า" เป็นเสียงหวานที่เอ่ยขึ้นทักร่างสูงเมื่อเธอเห็นว่าร่างสูงนั้นมองตัวเล็กด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ
"เอ่ออ..ปะ..เปล่าไม่เป็นยุนแค่คิดอะไรไปเลื่อยน่ะ" เมื่อเรียกสติกลับมาได้ร่างสูงก็ทำเหมือนร่าเริงปกติดี
"ยูลล~อันนี้อะไรอ่ะ" เจสสิก้าเอ่ยเสียงอ้อนๆพร้อมคีบอาหารบางอย่างที่หน้าตาประหลาดยื่นให้ยูริดู
"ลองกินดูสิ เดี๋ยวจะบอก อร่อยแล้วกัน" ยูริเอ่ยพร้อมประครองมือเจสสิก้าที่ถือตะเกียบอยู่แล้วดันเบาๆกลับไปเบาๆ
เพื่อให้เจสสิก้าเอาอาหารชิ้นนั้นเข้าปากไป
"อร่อยป๊ะ" ยูริถามพร้อมยิ้มกว้างให้เจสสิก้า
"อื้มม อร่อยอ่ะมันคืออะไรเหรอ" ดวงตาสวยเบิกกว้างทันทีที่ส่งอาหารชิ้นนั้นเข้าปากไป
"มันคือไข่กวนแซลมอนรมควัน"
ยุนอาที่นั่งอยู่ข้างเจสสิก้านั้นก็ลอบมองการกะทำของทั้งคู่อยู่เป็นพักๆ
'เฮ้ออ..ทำไมเราถึงไม่รู้สึกอะไรขนาดนี้นะ เวลาพี่สิก้ายุ่งกับพี่ยูล'
'แต่เพียงแค่ที่พี่สิก้าเล่าว่าพี่แทกับพี่ฟานี่มัวแต่จูบกันอยู่กลับรู้สึกแย่ขึ้นมาซะเฉยๆ ทั้งๆที่มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่พี่2คนนั้นจะสดงความรักต่อกัน'
"นี่ตัวเล็ก ก้มหน้าก้มตากินขนาดนั้นอ่ะรู้ป่ะว่ามันคืออะไรมั่งอ่ะ" ยูริที่แทยอนก้มหน้าก้มตากินแบบไอด๊อนแคร์อยู่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซว
"อ่อ...ไม่รู้อ่ะ รู้แค่มันอร่อยทุกอย่างเลย" หน้าใสเงยหน้าขึ้นมาตอบเล็กน้อยและก้มหน้าก้มตากินต่อ
"ฟานี่..ลองชิมนี่ดูยัง" มือเล็กยื่นช้อนที่ตักลาซานญ่าไปหยุดตรงหน้าบางร่าง
//อ้ามม// หน้าหวานงับเข้าไปอย่างไม่รีรอ
"อื้ม~อร่อยจัง" ร่างบางยิ้มกว้างให้ร่างเล็กที่นั่งมองหน้าเธออยู่ แต่แล้วตาตี่ๆก็เผลอลดระดับสายตาลงมาเล็กน้อย พร้อมกลืนน้ำลายดังเอื้อก
"แท..." มือบางโบกไปมาเล็กน้อยเมื่อเห็นคนตัวเล็กนิ่งไป
"เอ่ออ..ฟานี่ แทขอไปห้องน้ำแป๊บนึงนะ" เมื่อเรียกสติกลับมาได้ร่างเล็กก็ค่อยๆลุกเดินไปตรงไปยังห้องน้ำร้านอาหาร
ที่เวลานี้ไม่ค่อยจะมีผู้คนสักเท่าไรเนื่องจากมันเป็นวันธรรมดาทั้งยังเป็นช่วงเวลาที่คนเข้างานกันอีกต่างหาก
ร่างเล็กเดินมาหยุดที่หน้ากระจกบานกว้างในห้องน้ำ เขายืนสบตาตัวเองในกระจกเพื่อสงบอารมณ์เล็กน้อย ไม่นานประตูทางเข้าห้องน้ำก็ถูกเปิดอีกครั้ง
"คุณนกหงส์หยกคะ" ทิฟฟานี่ที่เพิ่งเดินเข้าก็อดแซวไม่ได้เมื่อคนตัวเล็กนั้นยืนส่องกระจกอยู่
ขาเรียวสาวก้าวเข้าไปยืนข้างๆอีกคนก่อนจะมองหน้าใสผ่านกระจกบานกว้างนั้น
"ฟานี่..ทำไมฉันถึงเลิกจ้องหน้าอกเธอไม่ได้สักที" เสียงใสเอ่ยแผ่วเบา
"แทถามฟานี่แล้ว...ฟานี่จะถามใครล่ะคะ" เสียงหวานตอบพร้อมมือจับไหล่อีกคนไว้
ก็จริงอยู่ที่เธอเองก็ชอบเวลาที่เขามองเรือนร่างเธอ แต่บางครั้งมันก็ดูจะโจ่งแจ้งเกินไป
มือบางที่จับไหล่เล็กอยู่ออกแรงดันเบาให้คนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำห้องไป มือบางจัดการล็อคประตูให้เรียบร้อย
ในขณะเดียวกัน
"ยุน เป็นอะไรหรือเปล่าคะ วันนี้ดูไม่สดใสเลย" เสียงแหลมเอ่ยถามคนที่นั่งข้างๆ ที่เอาแต่นั่งนิ่งค่อยๆกินอาหารอย่างเงียบๆ ซึ่งมันดูไม่ใช่ยุนอาเลยสักนิด
"ยุนแกคิดมากที่ฉันกับสิก้าหยอกกันหรือเปล่า" ยูริที่นึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่มาถึงเขากับเจสสิก้าก็เอาแต่หยอกล้อกัน ทั้งๆที่ยุนอาก็นั่งอยู่ข้างเจสสิก้า
"อ่อ..เปล่ายุนไม่ได้คิดมากเรื่องพี่2คนหรอก" ยุนอาตอบเสียงแผ่วเบาตามความจริง
"ยุน...ตั้งแตคบกันมาเนี่ยเคยหึงพี่สักครั้งป่ะ" เจสสิก้าแกล้งถามเสียงงอนๆ
"เอ่ออ..." ใบหน้าดูดีเหลือบมองเจ้าของเสียงแหลมเล็กน้อย
"พี่สิก้า...."
"หื้มม"
"พี่จะเสียใจไหม ถ้า...เราเป็นแค่พี่น้องกัน" ร่างสูงเอ่ยสิ่งที่ยังค้างคาในใจอีกเรื่อง ซึ่งแน่นอนว่าถึงแม้มันจะทำให้เขารู้สึกแย่ได้ไม่เท่าเรื่องของแทยอน
แต่เขาก็ไม่อยากเก็บเอาไว้อยู่ดี สุดท้ายเขาก็หยั่งเชิงด้วยการพยามหาคำถามที่มันจะทำเจสสิก้ารู้สึกแย่น้อยที่สุด
"หือ?..ทำถามแบบนี้ล่ะคะ" หน้าสวยหันมาสบตากับใบหน้าดูดี ใช่ว่าเธอเองจะรู้สึกแย่ แต่เธอแค่แปลกใจที่อยู่ๆ ยุนอาก็ถามเธอแบบนี้
เพราะในความรู้สึกเธอยุนอาเป็นคนดีมากเลยทีเดียว ดูแลเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดีมาตลอด5เดือนที่คบกันมา
"ก็...มีแต่คนบอกว่าเราเหมือนพี่น้องกันมากกว่า" ใจจริงแล้วยุนอาก็แค่ไม่อยากผูกมัดเจสสิก้าไว้กับตัวเอง แต่ก็ไม่มั่นใจว่าเจสสิก้านั้นรู้สึกอย่างไรกับเขา
"อื้ม...พี่เองก็ยังรู้สึกแบบนั้นเลย" เสียงแหลมเอ่ยและยังคงมีรอยยิ้มบางๆประดับอยู่บนใบหน้าสวยนั้น
"พี่รักยุนหรือเปล่า" ใบหน้าดูดีหันไปสบตากับใบหน้าสวย พร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความหมาย
"รักสิ"
"แล้วพี่รักยุนแบบ..คนรักหรือแบบเพี่น้อง" ทั้งคู่ยังคงสบตากันอยู่ และทั้งคู่ก็เห็นแล้วว่าไม่มีแววตาที่ดูเศร้าจากอีกฝ่ายเลย
"....."
"พี่ตอบมาเถอะนะ ตอบมาตามตรงนั่นแหละ" ร่างสูงยังคงคะยั้นคะยอจะเอาคำตอบ
"ไม่โกรธพี่นะ...ไม่เสียใจนะ" เสียงแหลมถามเพื่อความมั่นใจ ร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มบางๆ
"พี่คงรักยุนได้แค่เหมือนน้องคนนึง" เสียงแหลมเอ่ยแผ่วเบาเหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะเสียใจ แต่มันกลับเป็นรอยยิ้มที่ถูกส่งมาแทน
"งั้นเราเป็นพี่น้องกันดีกว่านะ ยุนไม่อยากผูกมัดพี่" เสียงร่าเริงเอ่ย
"เดี๋ยวนะๆ ขอขัดหน่อยได้ป่ะ" ยูริที่นั่งเกาะติดสถานการณ์มาครู่นึงเอ่ยขึ้น และทั้งคู่ก็หันไปมองที่ร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งเพื่อรอฟัง
"คือพี่งงอ่ะยุนแล้วแกไปคบกันได้ไง" หน้าคมเอียงคอด้วยความสงสัย แต่เมื่อสิ้นสุดคำถามนั้น เป็ดและกวางนั่งครุ่นคิดอยู่ไม่ถึง5วิ
ก็ระเบิดหัวเสียงอาจุมม่าขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึกเหตุผลที่เขา2คนคบกัน ทำเอาคนถามนั่งหน้าเอ๋อไปตามระเบียบ
แต่ยุนอาคงพูดไม่ได้หรอกว่าเขาเลือกไปจีบเจสสิก้าเพราะเหตุผลอะไร
ความคิดเห็น