~๐ Body and heart ๐~

ลำดับตอนที่ #2 : Ch.3

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4เดือนผ่านไป

 

 

 

โรงอาหารมหาลัยทั้ง4คนที่นั่งกินข้าวไปเมาส์กันไปเหมือนทุกๆวัน

 

"ยุนจะสอบแล้วอ่านหนังสือมั่งป่ะเนี่ย พี่จะไม่มีเวลาไปติวให้แล้วนะเพราะพี่เองก็ต้องอ่านหนังเหมือนกัน แถมยังต้องติวให้ฟานี่ด้วย" 

เสียงใสเอ่ยขึ้นแกมบ่น

 

"งั้นยุนขอให้พี่ไปติวเข้มให้ยุนที่บ้านอีกสองวัน" ร่างสูงเอ่ยพร้อมใบหน้าคุ้นคิดเล็กน้อย

 

"2วัน แกมั่นใจนะว่าพออ่ะ" เป็นเสียงหวานที่เอ่ยขึ้นถามพร้อมส่งอาหารเข้าปากตัวเองเคี้ยวตุ้ยๆ

 

"ก็เดี๋ยววันนี้ยุนจะกลับไปจัดการ ไอ้ที่ต้องให้พี่แทติวให้ก่อนแล้วพรุ่งนี้กับมะรืนยุนขอยืมตัวพี่แทไปนอนบ้านยุนแล้วกันนะคะ" เด็กยาวเอ่ยติดตลกแต่ก็อยากให้เป็นแบบนั้น

เพราะเขาเองก็เป็นห่วงเวลาที่รุ่นพี่ตัวเล็กนั้น ขับรถกลับคนเดียวกลางดึก อีกอย่างถ้านอนด้วยกันก็มีเวลาติวมากขึ้น

 

"โอเคตามนั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวฟานี่ไปนอนกับสิก้าแล้วกันนะคะ 2คืนนั้นอ่ะเผื่อจะช่วยสิก้าได้บ้าง" เสียงหวานเอ่ยพร้อมส่งยิ้มให้เพื่อนหน้าเป็ดที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม 

จะว่าไป2คนนี้ก็ดูจะสนิทกันในระดับนึงตั้งแต่วันที่ไปงานเลี้ยงคืนนั้น

 

"วันนี้แกมีเรียนอีกปะเนี่ยยุน" เสียงใสถามขึ้นก่อนจะรวบช้อนในจาน

 

"มีอีกทีตอนบ่ายสอง" เด็กร่างยาวตอบพร้อมส่งยิ้มให้หน้าใส 

 

 

 

"แทยอนอา~วันนี้เราไปกินติมกันนะไหนๆก็ไม่มีเรียนแล้ว" เสียงหวานเอ่ยอ้อนพร้อมเอาหน้าถูไหล่คนข้างๆ ทำเอาอีก2คนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเกิดอาการหมั่นไส้

 

"อ้าวว..ยัยหมีแล้วฉันล่ะ" เสียงแหลมแสบทรวงเอ่ยกึ่งวีนด้วยความหมั่นใส้

 

"แกจะไปด้วยมั้ยล่ะ" หน้าหวานสะบัดหันไปถามเพี่อนหน้าสวยทันที

 

"ฉันไม่อยากไปเป็น กขค แต่ฉันก็ไม่อยากอยู่คนเดียว" เสียงแหลมแผ่วเบาลงเล็กน้อย

 

"บ้า กขค อะไรกันก็ไปด้วยกันเนี่ยแหละ" เสียงใสเอ่ยบอกเพื่อนสาวอย่างร่าเริง

 

 

 

 

 

 

ร้านไอติมในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

 

 

 

สามสาวกำลังนั่งเมาส์กันอย่างสนุกสนานพร้อมทั้งตักไอติมส่งเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

 

"อ้าว..สาวๆเจอกันอีกแล้วนะ" ร่างสูงผิวสีน้ำผึ้งเอ่ยขึ้น

 

"อ๊ะ...ยูริมาทำอะไรแถวนี้คะ" เสียงแหลมทักตอบพร้อมดึงมือคนที่ยืนอยู่ให้นั่งลงข้างๆ

 

"พอดีมันเบื่อๆน่ะ ก็เลยมาเดินเล่นเผื่อจะได้นักร้องกลับไปร้องที่ร้านสักคน" หน้าคมพูดยิ้มๆพร้อมส่งสายตาไปทางคนตัวเล็กที่ก้มหน้าก้มตาตักไอติมเข้าปากอยู่

 

"ให้เจสไปร้องให้ไหมล่ะคะ" หน้าสวยพูดกึ่งแซวเมื่อเห็นสายตาอีกคนว่ามองไปที่ใคร

 

"เสียงแหลมแบบเธอน่ะ ลูกค้าฉันหนีหมดพอดีสิ" ร่างสูงเอ่ยติดตลกพร้อมยกมือขึ้นขยี้ผมสีบลอนอ่อนของอีกคนด้วยความหมั่นไส้

 

"แล้วนักร้องที่ร้านไปไหนหมดหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง

 

"มันไม่ได้ไปไหนหรอก แต่มันร้องไม่เพราะเท่าไร" หน้าคมตอบพร้อมก้มหน้าลงเล็กน้อย ใจจริงก็อยากจะเอ่ยชวนให้คนตัวเล็กนั้นไปร้องเพลงที่ร้าน

 แต่ก็กลัวจะโดนหมีตะปบเอาซะก่อน

 

"หมายความว่าไงคะ" เสียงใสถามขึ้นมาบ้างหลังจากที่จัดการกับไอติมในถ้วยเรียบร้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

 

"ก็..มันร้องแล้วลูกค้าไม่หลงใหล เหมือนเวลาที่เธอร้องไง แทยอน" ร่างสูงเอ่ยน้ำเสียงแผ่วเบาลงเล็กน้อยอย่างกล้าๆกลัวๆ

เพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่ายัยแม่หมีนั่นจะวีนขึ้นมาอีกหรือเปล่า

 

"เอาง่ายคือเธออยากให้แทยอนไปร้องเพลงที่ร้านให้ใช่ไหม" เป็นเสียงแหลมที่เอ่ยช่วยคนข้างๆที่ไม่ค่อยกล้าพูดอะไร

 

"เอ่อ.." หน้าคมเงยหน้ามองหมีน้อยที่นั่งยิ้มฝั่งตรงข้ามก็แอบแปลกใจ

 'นี่ยัยหมีนั่นมันอะไรของมันวะเนี่ย วันนั้นแค่ถามชื่อแทยอนก็วีนแตกซะ แต่ทำไมวันนี้มันนั่งยิ้มอะไรก็ไม่รู้อีก เอาวะไม่ลองพูดก็ไม่รู้ '  ร่างสูงสูดหายใจเข้าเต็มปอด

 

"ก็ตั้งแต่ที่แทยอนไปร้องวันนั้นน่ะ ก็มีแต่คนถามถึง" เมื่อพูดออกไปก็แทบจะกลั้นหายใจด้วยความตื่นเต้นว่าหมีน้อยจะวีนขึ้นมาหรือเปล่า

 

"ช่วงนี้ก็ใกล้สอบแล้ว งั้นสอบเสร็จแทไปร้องไหมล่ะ" เสียงหวานเอ่ยพร้อมส่งยิ้มตาปิดให้คนตัวเล็ก ทิฟฟานี่เองก็รู้ดีว่าแทยอนนั้นก็ชอบร้องเพลงอยู่เหมือนกัน

 

"เอางั้นเหรอ..เอ่อ..งั้นขอไปแบบสบายๆได้ไหมอ่ะ" หน้าใสคุ้นคิดเล็กน้อยแล้วมองไปที่ร่างสูงเชิงขอคำตอบ

 

"โหยแบบไหนก็ได้เลย ยังไงเสียงแทก็มัดใจคนฟังทุกคนอยู่แล้ว" ลิงที่เพิ่งหายใจได้ทั่วท้องตอบน้ำเสียงร่าเริงทันที

 

"จริงเหรอ เขินจัง" แก้มใสๆขึ้นแดงเรื่อพร้อมก้มหน้างุดๆ ไม่ค่อยมีใครได้ชมร่างแบบนี้ เพราะร่างเล็กเองก็ไม่ค่อยจะได้ร้องเพลงให้ใครฟังเท่าไร

 

"เอ่อ..ว่าแต่เธอ..." ยูริค่อยยกมือขึ้นชี้นิ้วไปทางไปทางทิฟฟานี่เล็กน้อยเหมือนจะถามอะไร

 

"ฉันทำไมเหรอ" หน้าหวานนั้นดูยุ่งๆเพราะอาการงงเล็กน้อย

 

"เธอไม่..เอ่อ..ว่าอะไรเหรอ" ร่างสูงพูดกล้าๆกลัวๆพร้อมก้มหน้าหลบสายตาจากทิฟฟานี่เล็กน้อย

 

"ว่าอะไรล่ะ" หน้าเธอยังคงยุ่งไม่เลิก

 

"ก็วันนั้น...เธอวีนหัวแตกเลยนี่นา" แล้วยูริก็พูดประโยคที่อยากพูดมานานได้

 

"5555 เธอนี่ตลกนะยูริฉันก็แค่หวงไอ้หมานี่เฉยๆ ถ้าเธอบอกตั้งแต่แรกฉันก็ไม่วีนขนาดนั้นหรอก" ทั้งทิฟฟานี่และแทยอนต่างพากันขำกลิ้งกับสิ่งที่ยูริพูด

 

"นี่ฉันผิดใช่ป่ะที่เลือกจะชมตัวเล็กเนี่ย" เมือนึกขึ้นได้ ลิงก็รีบถามขึ้นเพื่อปลดตัวเองจากความโง่

 

"ใช่" เสียงใสตอบชัดเต็มสองหู

 

"งั้นก็ดีเลยเราสองคนจะได้ไปนั่งเล่น ที่ร้านคุณลิงด้วยเนอะฟานี่" เป็ดน้อยที่นั่งฟังบทสนทนากึ่งตลกอยู่ครู่นึง รีบพูดขึ้นก่อนจะได้นั่งฟังต่อ

 

"อื่มก็ดีเหมือนกัน ยังไงช่วงที่มีดนตรีสดก็เลิกไม่ดึก ฉันจะได้กลับบ้านพร้อมแทเลย...ดีมั้ยคะแทแท" หมีน้อยตอบเป็ดแล้วหันไปยิ้มให้หมาตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

"ค่ะดีเหมือนกัน" หน้าใสหันมายิ้มตอบเพื่อนรักแล้วโขมยจุ๊บแก้มนิ่มๆของร่างบางไป1ที

 

"วู๊วว ดีใจว่ะที่ได้เธอมาร้องเพลงที่ร้านให้" ลิงทำถ้าดี๊ด๊ากลบเกลื่อนความเขินที่เห็นหมีหมาเขาสวีทกัน 

 

"ลิงงั้นขอเบอไว้หน่อยเผื่อติดต่ออะไร" เจสซี่ยื่นโทรศัพท์ของตัวเองเพื่อให้ยูริกดเบอร์ให้ เสร็จแล้วก็กดโทรออกไปยังเครื่องมือสือสารของร่างสูงที่อยู่ในกระเป๋า

ทันทีที่โทรศัพท์ของยูรินั้นดังขึ้นมือเรียวก็กดตัดสายทิ้งทันที แล้วยื่นเครื่องมือสื่อสารคืนเจสสิก้าไป

 

"อ่ะนี่โอเคนะ งั้นฉันขอตัวก่อนละ บายสาวๆ" เสร็จธุระขายาวๆก็สาวเท้าเดินออกจากร้านไอติมไปทันที

 

"เราจะไปไหนกันต่อดี" เสียงใสเอ่ยขึ้นพร้อมหันหน้ามองอีกสองคนสลับกันไปมา

 

"เดี๋ยวยุนจะมาถึงแล้ว" เสียงแหลมตอบหมาน้อยที่นั่งหาหน้าไปมาจนเวียนหัวแทน

 

"งั้นเรานั่งเล่นที่นี่รอยุนก่อนแล้วเราไปช๊อปปิ้งกันนะ" เสียงหวานเอ่ยต่อพร้อมดึงคนข้างๆมากอดอ้อนตามสเต็ป

 

"โอเค" รอยยิ้มผุดขึ้นมาบนหน้าใสแล้วก็ขโมยหอมแก้มนุ่มๆไปอีก1ที

 

 

 

 

 

 

 

"แท~....ตัวนี้น่ารักกก~" ทิฟฟานี่เอ่ยพร้อมยกชุดเดรสสีชมพูหวานจับใจให้ร่างเล็กดู 

 

"อื้อ น่ารักดี...ปะแทพาไปลอง" มือเล็กคว้าเอามืออีกคนแล้วพาเดินไปยังห้องลองชุดทันที เขาคิดว่าถ้าร่างบางใส่ชุดนี่คงจะน่ารักมากเลยทีเดียว

 

 

 

"แท..เข้ามาด้วยสิ" มือเรียวคว้าเอาคอตัวเล็กแล้วลากเข้าห้องลองชุดไป

 

"ฟานี่~...สวยจัง~..." เสียงใสพูดเหมือนเพ้อเมื่อเห็นร่างบางที่เปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว

 

"จริงเหรอ~" เสียงหวานเอ่ยเขินๆเมื่อถูกชมตรงๆแบบนี้ ก็จะไม่ให้เขินได้ไงล่ะตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา นับครั้งได้เลยเลยว่าคนตัวเล็กเคยเอ่ยชมเธอได้สักกี่ครั้งกัน

 

"จริงๆ...เปลี่ยนๆใส่ชุดเดิมได้แล้ว และไปจ่ายเงินเลย" ร่างเล็กพูดรัวๆก่อนจะรีบช่วยอีกคนรูดซิบที่ด้านหลังของชุด

 

"อ้าว..ยังไม่ได้ออกไปให้คนอื่นดูเลยนะคะ" ทิฟฟานี่เอ่ยพร้อมเลิกคิ้วทั้ง2ข้างขึ้นด้วยความสงสัย

 

"ไม่เอา..ให้แทดูคนเดียวก็พอแล้ว" ไม่พูดเปล่ามือเล็กรูดชุดเดรสสีชมพูหวานลงไปกองกับพื้น แล้วค่่อยๆหยิบขึ้นมาพร้อมส่งยิ้มหวานให้ร่างบาง1ที 

'ก็ฉันหวงเธอนี่ ฉันผิดเหรอทิฟฟานี่ ที่ฉันไม่อยากให้ใครเห็น'

 

"หวงเหรอ.." ร่างบางถามยิ้มๆ

 

"หวงสิ" หน้าใสมองใบหน้าหวานผ่านกระจกด้วยสายตาจริงจัง

 

"หวงอะไรอ๊ะ.." หน้าหวานถามทีเล่นทีจริง

 

"ก็อยากสวยทำไมล่ะคะ" ร่างเล็กตอบพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่ก่อนจะขโมยจุ๊บคนตรงหน้าไป1ที

 

"เอ้า!! ใส่ชุดได้แล้วเดี๋ยวแทจะทนไม่ไหวซะก่อน คึคึ" มือเล็กยื่นเสื้อผ้าที่ถืออยู่ให้อีกคนไป

หน้าหวานอมยิ้มนิดๆก่อนจะรับชุดมาใส่

'อยากกินฉันล่ะซี๊ คิมแทยอน'

 

 

 

 

"พี่เจส..เห็นพี่แทกับพี่ฟานี่ปะ" กวางเอ่ยถามเป็ดที่กำลังยืนดูเสื้อผ้าอย่างสบายอารมณ์

 

"อ้าว..เมื้อยังอยู่ตรงนั้นอยู่เลยนี่" เสียงแหลมเอ่ยพร้อมชี่้นิ้วบอกอีกคน 

 

"เอ้า!..นั่นไงเพิ่งออกมาจากห้องลองชุด" ร่างสูงบอกพร้อมชี้นิ้วไปยังส่วนของห้องรองชุด

'นั่นพี่2คนทำไมต้องเข้าไปพร้อมกันด้วย หรือว่าพี่เข้าไปทำอะไรกัน'

 

 

 

 

เมื่อทั้งสี่คนช๊อปปิ้งเสร็จแยกย้ายกันกลับบ้าน

 

 

 

 

 

บ้านแทแท

 

 

"อ่า...ไม่มีใครอยู่เหรอเนี่ยบ้านมืดเชียว" เสียงใสโวยวายขึ้นนี่ก็ทุ่มกว่าแล้วทำไมยังไม่มีใครกลับมาอีก

 

"แม่คงไปดินเนอร์กับพ่อมั้งคะ" เสียงหวานเอ่ยหยอกล้อคนตัวเล็กที่เดินบ่นไปเปิดไฟ

 

"อ๊า เราไปอาบน้ำกันดีกว่านะคะ" มือเล็กคว้ามืออีกคนแล้วลากเข้าห้องทันที สายตาเจ้าเลห์นั้นทำเอาหน้าหวานเผลออมยิ้มเล็กน้อย

 

"จะอาบน้ำแน่เหรอคะ มองฟานี่แบบนี้เนี่ย" เสียงหวานเอ่ยแซวมือเรียวก็จิ้มๆไปที่หน้าผากใสด้วยความหมั่นไส้

 

"ก็แหม..ฟานี่ก็..อ่ะฮี่" ร่างเล็กทำท่าบิดตัวไปมาก่อนจะกะตุกไหล่ทั้งสองข้างขึ้นอย่างกวนๆแล้วจัดการเปลือยร่างทันที

 

"ไม่ต้องเลยนะ แทยอนจอมรามกอาบน้ำเฉยๆเลย เดี๋ยววันนี้ฟานี่อาบให้" ร่างบางเอ่ยแกมบ่นเล็กน้อยก่อนจะจัดการเปลือยร่างตัวเองบ้าง

 

"ง่า..ก็ด้ายยยย.." เสียงหมาหง่อยเอ่ยตอบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ทำเอารอยยิ้มผุดขึ้นมาบนหน้าหวานที่ยื่นมองความน่ารักของคนตัวเล็ก

'คิมแทยอน เธอน่ะหื่นได้โล่เลยรู้ตัวไหม' ขาเรียวก้าวเข้าห้องน้ำไปก่อนจัดการอาบน้ำทั้งสองร่าง

 

 

"อ๊า...พรุ่งนี้แทก็ต้องอาบน้ำคนเดียวสิไปนอนบ้านยุนแบบนี้" หมาน้อยทำหน้าหงอยๆเดินตามหมีต้อยๆมายังเตียง

 

"แทก็ขออาบกับยุนสิคะ อิอิ" เสียงหวานเอ่ยขำก่อนคว้าคออีกคนให้ถลาเข้าหาร่างตัวเอง

 

"โหยย ถ้ากล้านะทำไปและ" หน้าใสที่ซุกอยู่กับเนินอกขาวนั้น เงยหน้าขึ้นมามองหน้าหวานเล็กน้อยด้วยสายตากวนๆ

 

"ก็ลองกล้าดูสิ...แม่จาตบไม่เลี้ยงเลยไอ่หมาหื่น" มือเรียวดึงหูคนตัวเล็กทันทีด้วยความหมั่นไส้ 

 

"ฟานี่อา~แทก็หื่นแต่กับฟานี่คนเดียวแหละ" มือเล็กถูกยกขึ้นมากุมหูตัวเองพร้อมส่งสายตาอ้อนๆให้คนใต้ร่าง

 

"ให้มันจริงเถอะ อย่าให้ฟานี่รู้นะว่าไปนอนกับยุนแล้วแอบลวนลามน้องอ่ะ" นิ้วเรียวจิ้มเข้าที่หน้าผากใสเชิงขู่หยอกล้อคนบนร่าง

 

"แล้ว..ถ้าแทโดนยุนลวนลามอ่ะ" หน้าใสยู่ปากเล็กน้อยพร้อมทำตาปริบๆ

 

"ไอ่บ้า น้องมันไม่หื่นเหมือนเธอหรอก" เสียงหวานเอ่ยกึ่งหัวเราะพร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

 

"ก็ไม่รู้นิ" เสียงใสเอ่ยแผวเบาลงก่อนซุกหน้าลงที่เนินอกขาวเชิงอ้อน 

'ใครจะไปรู้ล่ะ ก็เวลาที่เด็กนั่นมันทำสายตาวิบวับน่ะดูหื่นจะตาย เธอไม่เคยเห็นหรือไงนะทิฟฟานี่'

 

 

"อื้ออ~หยุดทำไมคะ" ร่างบางเอ่ยขึ้นอย่างขัดอารมณ์เมื่อร่างเล็กที่ซุกไซร้เนินอกนั้นจู่ๆก็นิ่งไป

 

"อยากให้ต่อเหรอคะ" เมื่อหลุดจากห้วงความคิด ก็ทำหน้าทะเล้นใส่อีกคนทันที่ เพราะกลัวว่าทิฟฟานี่เองจะรู้ทันว่าคิดถึงเรื่องที่พูดถึงเมื่อกี้อยู่

 

"ฟานี่เคย~....ไม่อยากให้ต่อด้วยเหรอคะ~" เสียงกระซิบข้างหูที่ดูเซ็กซี่ไม่น้อยนั้นทำเอาหน้าใสร้อนผ่าวขึ้นมาและลืมความคิดบ้าๆนั้นไปจนหมด 

ตาเล็กๆกวาดสายตาโลมเลียร่างเปลือยเปล่าของคนใต้ร่าง ริมฝีปากล่างถูกกัดโดยเจ้าตัว ที่หยุดความร้อนในร่างกายไม่ไหว 

เมื่อร่างบางตรงหน้านั้นเย้ายวนเสียจนเขาแทบคลั่ง มือเล็กนั้นลากมาหยุดที่เนินอกสวยและบีบเคล้นเบาๆ ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่ซอกคอขาวนั้น

 

"อื้มม~" เสียงหวานครางอย่างพึงพอใจเมื่ออีกคนกำลังเล่นสนุกอยู่บนเรือนร่างอันแสนเซ็กซี่ของเธอนั้นฉุดอารมณ์ให้พุ่งขึ้นสูงไปตามกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"สิก้า"

 

 

"...."

 

 

"เจสสิก้า"

 

"...."

 

 

"จอง เจสชิคก้า!!!!!" เสียงใสตะโกนลั่นเมื่อเพื่อนทุกคนเดินออกจากห้องกันไปหมดแล้ว เหลืออยู่แค่3สาว

 

 

"อ๊าา..แทยอน เธอจะเสียงดังทำไมเนี่ย"เสียงงัวเงียของเป็ดน้อยขี้เซาที่ยังคงไม่รู้ตัว

 

 

"แท..เดี๋ยวฟานี่เองดีกว่า"ร่างบางพูดพร้อมเดินไปหยุดข้างๆเป็ดน้อยที่ยังคงฟุบหน้าลงกับโต๊ะ

 

 

 

 

 

z  z Z Z z Z

 

 

"เจสซี่!!!....ถ้าเธอไม่ตื่น!! ฿!&฿#€!@฿!%&€$!!$¥&฿#!%#¥ งั้นก็นอนที่นี่ไปเลยแล้วกันฉัน2คนจะกลับแล้ว!!!!" 

อุ้งมือหมีฟาดลงที่ไหล่ของเพื่อนสาวดัง //ป้าบบ// ก่อนจะเดินสะบัดก้นอันเซ็กซี่เดินออกไป 

โดยมีหมาน้อยที่ยื่นขำท้องแข็งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ก่อนขาสั้นๆจะย่างตามหมีต้อยๆออกไปอีกคน ทิ้งให้เป็ดน้อยที่สะดุ้งสุดแรงนั่งแข็งทื่ออยู่ประมาณ5วิ 

เมื่อได้สติหน้าสวยกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อเช็คว่ายัยหมีหมาคู่นั้นมันไม่ได้แกล้งเธอ (ยังจะคิดว่าเขาแกล้งอีกเหรอนั่น) ก็รีบลุกวิ่งตามทั้งคู่ออกไป

 

 

 

"เอ้า..ไม่นอนต่อแล้วเหรอสิก้า" เสียงใสเอ่ยแซวทันทีที่รู้สึกว่าเป็ดวิ่งตามมาจนทันพวกเธอแล้ว

 

"..." ไร้เสียงตอบรับจากจากเจสสิก้า จนเพื่อนสาวทั้งสองต้องหันไปมองว่ามันเดินละเมอมาหรือเปล่า 

แต่ทั้งคู่ก็ต้องหันกลับมาเมื่อเป็ดน้อยยังดูเป็นปรกติดี เพียงแต่ยู่หน้าใส่เล็กน้อย

 

 

!!! แต่แล้วหน้าใสและหน้าหวานก็ต้องหันไปมองที่มือของตนเมื่อรู้สึกได้ถึงความอุ่นที่ถูกกุมไว้โดยเป็ดน้อยที่เดินแทรกมาตรงกลางระหว่างเขา2คน 

 

"จะแปรงร่างเป็นแมวอีกแล้วสิ" เสียงหวานเอ่ยเอือมๆ เธอรู้ดีว่าเพื่อนสาวคนนี้ขี้อ้อนยังกับอะไร

 

"อื้ออ~หิววง่ะ~" เจสสิก้าเอ่ยพร้อมเอาหน้าถูๆที่ไหลเพื่อนทั้งสอง

 

"กินไรกันดีอ่ะ" เสียงใสถามพร้อมหันไปมองเป็ดที่ตอนนี้แปรงร่างเป็นแมวน้อยเกาะแขนของเขาและทิฟฟานี่อยู่ ก่อนจะสลับไปมองหน้าหวาน

ที่หันมารอคำตอบจากคนตรงกลางเช่นกัน

 

 

"เฮ้..3สาวนั่นอ่ะ" เสียงกวางดังขึ้นพร้อมขายาวๆก้าวเข้าไปควงแขนที่ว่างอยู่ของร่างเล็กทันที

 

"ยุน..แกมาก็ดีและ เอายัยขี้เซาขี้อ้อนนี่ไปเก็บที พี่กับฟานี่จะได้กลับไปเอาเสื้อผ้า" ร่างเล็กเอ่ยทันที

 

"เอาไปเก็บ?" ร่างสูงย้ำคำที่ร่างเล็กพูดพร้อมเอียงคอด้วยความสงสัย

 

"เออ ยัยเป็ดมันหิวแกก็พามันไปกินข้าว เดี๋ยวฉัน2คนตามไป ร้านไหนก็เมจเสจมาบอกแล้วกัน" เสียงหวานเอ่ย 

พร้อมลากคนตัวเล็กให้หลุดจากการกอบกุมของเป็ดและกวางไปที่รถทันที โดยทิ้งอีก2คนให้ยืนเถียงกันอยู่พักใหญ่ว่าจะไปกินอะไร

 

 

 

 

"ฟาเน้~" เสียงใสเอ่ยพร้อมหันไปมองคนข้างด้วยสายตาออดอ้อน

 

"คะ..จะอ้อนอะไรอีกคะ..หื้ม" เมื่อเห็นสายตาวิบวับนั้นร่างบางก็รู้ทันทีว่าตัวเล็กจะต้องอ้อนอะไรอีกเป็นแน่

 

"ก่อนออกไป./จะขอกินฟานี่ก่อนใช่มั้ยคะ^^" ไม่ทันที่ร่างเล็กจะพูดจบ เสียงหวานก็เอ่ยตัดบทด้วยเรื่องที่เขาคิดจะขออยู่พอดี 

หน้าใสอมยิ้มเล็กน้อยที่ร่างบางนั้นเดาความต้องการของเขาไม่เคยพลาด 

 

"ฟานี่อา~รู้ใจแทจริงๆเลย" ร่างเล็กพูดยิ้มๆ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้ารั้วบ้านของทิฟฟานี่ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ห้องนอนแทแท

 

 

 

 

 

 

 

 

ในขณะเดียวกัน

 

"ใจเย็นๆก็ได้พี่ ไปอดอยากมาจากไหนเนี่ย" ยุนอาเอ่ยทักร่างบางตรงหน้าที่ตั้งแต่มาถึงก็จัดการสั่งเสร็จสรรพ์

และตอนนี้ก็ก้มหน้าก้มตากินอาหารญี่ปุ่นที่วางเรียงรายอยู่บนโตะ

 

"..." หน้าสวยไม่ตอบอะไรเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้ร่างสูง1ทีก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอาหารตราหน้าต่อ

 

มือเรียวหยิบเครื่องมมือสื่อสารที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนจะพิมพ์อะไรบางอย่างลงไปแล้ววางกลับตามเดิม 

 

 

 

 

 

เมื่อแทยอนและทิฟฟานี่ก็มาถึงที่ร้านอาหารญี่ปุ่นตามที่ยุนอาได้ส่งเมจเสจไปบอก ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมโบกมือให้รุ่นพี่สองคนที่เพิ่งลงจากรถ

 

"โห่ววยัยเป็ด กินไม่รอเลยยะนะ" ทันทีที่ทั้งคู่เดินมาที่โต๊ะก็พบว่าเป็ดน้อยก้มหน้าก้มตากินแบบ ไอด้อนแคร์ อยู่

 

"อ้าว..ก็พวกแกมาช้า มัวทำไรกันอยู่ ห๊ะะ" เสียงแหลมบ่นขึ้นมาอย่างไม่คิดอะไร แต่อีก2คนที่โดนบ่นเนี่ยสิ นั่งนิ่งยังกับว่าโดนจับได้ว่าแอบไปทำอะไรกันก่อนมา

 

"เอ้าพี่ สั่งอาหารสิ นั่งตัวแข็งอย่างกับได้มาทานอาหารร่วมโต๊ะกับซูปเปอร์สตาร์ไปได้" ร่างสูงเอ่ยติดตลกพร้อมทำท่าสะบัดผมโปรยเสน่ห์แบบซุปตาร์ 

ทำเอารุ่น2สาวที่นั่งนิ่งกับอีก1สาวที่ก้มหน้าก้มตากิน พร้อมใจกันหัวเราะเสียงอาจุมม่าขึ้นมาทันที 

รวมไปถึงพนักงานร้านอาหารที่ยืนรอรับออร์เดอร์อยู่ถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อกลั้นหัวเราะ

 

"น้อง..หัวเราะออกมาก็ได้พี่ไม่ว่า555" แทยอนพูดแซวพนักงานพร้อมยังหัวเราะเสียงอาจุมม่าโชว์

 

"งั้น..เอา..ซูชิ#%!?$€¥%#!?$€%#¥!?#$" หลังจากที่เริ่มควบคุมสติได้ทิฟฟานี่ก็เริ่มสวดรายการอาหารใส่พนักงานทันที

 

 

 

ไม่นานทั้งก็จัดการกับอาหารบนโต๊ะทั้งหมด

 

 

 

"งั้น..สิก้าขับรถแทไปกับฟานี่แล้วกัน เดี๋ยวแทนั่งไปกับยุน" ไม่พูดเปล่า มือเล็กยื่นกุญแจรถไปให้ร่างบางของเจสสิก้า 

ก่อนจะโน้มตัวไปไปหาร่างบางเพื่อจุ๊บที่ริมฝีปากอวบอิ่ม1ที แล้วผละออกมาส่งยิ้มหวานไปให้ แล้วเดินไปขึ้นรถของยุนอา

 

 

 

 

 

 

ห้องน้องยุน

สองสาวที่กำลังนั่งติวหนังสือกันบนเตียงนุ่มตั้งแต่เย็นๆอยู่ในห้องนอนสีขาวของยุนอา

 

"โอ๊ยย พี่แทยุนขอพักสิบนาทีนะ สมองฝืดหมดแล้ว"ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมลุกขึ้นบิดขี้เกลียด

 

"ก็พักสิ พี่ไปห้ามแกเมื่อไรล่ะ"เสียงใสเอ่ยปนขำๆเล็กน้อยกับท่าทางของอีกคน

 

"เดี๋ยวยุนออกไปหาไรกินแป๊บนึงนะเอาไรปะพี่"ขายาวๆเดินไปหยุดที่หน้าประตูพร้อมหันมาถามคนตัวเล็กที่นั่งกดโทรศัพท์ยิกๆ

 

"เอาเหอะ เดี๋ยวพี่แจมกินกับแกแล้วกัน"ตาเล็กๆละสายตาจากเครื่องมือสือสารเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มให้เด็กยาวไป1ที ก่อนที่ขายาวๆนั้นจะก้าวออกจากห้องไป

 

 

ไม่นานร่างสูงก็กลับมา พร้อมกับขนมกองโตในอ้อมกอด

 

"โอ้ว!!!!  แกไปเหมาร้านเขามาหรือไงเนี่ย"เมื่อเห็นสิ่งที่คนตัวหอบเข้ามาในห้องตาเล็กๆก็พยามถลึงตาให้โตที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

"บ้า พี่ก็ว่าไป พวกนี้อ่ะแม่ยุนซื้อไว้ให้ยุนเองแหละ"กวางเอ่ยพร้อมวางขนมที่หอบมาลงบนเตียง

 

"นี่ลำไส้แกทำด้วยอะไรวะ"เสียงใสเอ่ยติดตลก

 

"โหยพี่ถ้ายุนไม่ได้กินอะไรสมองยุนจะไม่แล่น"แขนยาวๆคว้าเอาถุงมาแกะวางเลียงกันไว้หลายๆอย่าง

 

"โอเคๆ พี่จะพยามคิดว่ามันไม่เยอะแล้วกัน"หมาน้อยยิ้มแหยๆก่อนหยิบขนมส่งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆ

 

"พี่นี่น่ารักจริงๆเลย มิหน้าล่ะพี่ฟานี่ถึงหวงนักหวงหนา คิคิ" ใบหน้าดูดีนั้นมองท่าทางของอีกคนก็อดอมยิ้มให้กับความน่ารักของคนตัวเล็กนั้นไม่ได้

 

"หึ๊ยไม่จริงม๊างงง แกก็พูดไป"ตาเล็กๆยังคงจับจ้องอยู่โทรศัพท์ในมือ

 

"เออว่าแต่พี่กับพี่ฟานี่คบกันมานานยังอ่ะ"ร่างสูงถามพร้อมส่งขนมเข้าปากบ้าง

 

"7ปีแล้ว"เสียงใสตอบตามความจริง

 

"เฮ่ยย นานจังแต่ทำไมพี่สองคนยังดูเหมือนข้าวใหม่ปลามันอยู่เลย"กวางที่ทำหน้าตกใจไม่น้อยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น 

'ถ้าคบกันมา7แล้วยังหวานกันได้ตลอดเวลาขนาดนี้สุดยอดเลย' 

 

"ก็..ไม่รู้ดิพี่สองคนก็เป็นกันแบบนี้แหละ"เสียงใสยังตอบเหมือนมันไม่หน้าเป็นเรื่องตื่นเต้นอะไร 

ก็แหงล่ะคบกันมา7ปีก็แอบชอบกันไม่มีใครกล้าบอกใครเพิ่งจะมามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา

 

"พี่ถ้ายุนถามอะไรไปพี่จะว่าอะไรป่ะ"ใบหน้าดูดีถามด้วยเสียงจริงจัง

 

"อะไรล่ะ"หน้าใสละสายจากเครื่องมือสือสารเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าดูดีด้วยสายตาอบอุ่น

 

"พี่เป็นภรรยาพี่ฟานี่จริงอ่ะ ยุนสงสัยมาตั้งแต่วันที่ไปกินเลี้ยงกันแล้ว"ถามเสร็จร่างสูงก็ก้มหน้าลงเล็กน้อย

เพราะยังกังวนอยู่ว่าคนตัวเล็กนั้นอาจจะไม่พอใจ แต่ความคิดนั้นก็ต้องหยุดลง

 

"555  แกเชื่อฟานี่เหรอ"ตัวเล็กขำกลิ้งทันทีที่ได้ยินคำถาม

 

"อ้าวก็ใครจะไปรู้อ่ะ"ใบหน้าดูดีเงยหน้าขึ้นมามองหน้าใส

 

"พี่เป็นเมะนะเว่ยย"เสียงใสเอ่ยพร้อมตบไหล่ร่างสูงเบาๆ

 

"แล้วทำไมพี่ฟานี่ถึงพูดว่าพี่เป็นภรรยาอ่ะ"กวางถามต่อเพราะในความรู้สึกลึกๆเแล้ว เขาเองก็รู้สึกดีกับแทยอนในระดับนึง 

แต่ด้วยความเข้าใจผิดที่คิดว่าร่างเล็กเป็นเคะนั้นทำให้ความรู้ดีดีพวกนั้นมีมากขึ้นอย่างหาสาเหตุไม่ได้

 

"ไม่รู้เหมือนกันพี่ลองถามฟานี่แล้วมันก็ตอบแค่มันหวงพี่แค่นั้น"เสียงใสตอบแบบไม่คิดอะไรมาก 

ก็แน่ล่ะทั้งเขาและทิฟฟานี่เองก็เป็นภรรยาของกันและกันอยู่แล้วจะคิดมากทำไม

 

"จริงอ๊ะ"ร่างสูงถามกวนๆ

 

"อ้าว ไอ้น้องคนนี้เห็นพี่แกเหมือนเคะขนาดนั้นเลยหรือไงห๊ะ"เสียงใสเอ่ยกึ่งวีนพร้อมมองค้อนเด็กยาวที่แอบขำคิกคักอยู่นั้น

 

"เปล่าหรอก..แต่ว่าถ้าพี่เป็นเคะนะพี่จะน่ารักมากเลยรู้ป่ะ"กวางพยามอธิบายพร้อมทำสายตาวิบวับให้อีกคน

 

"ไม่อะ"มือเล็กหยิบขนมเข้าปากต่อโดยที่ไม่ได้สังเกตุว่าร่างสูงนั้นจ้องมองเขาด้วยสายตาที่หลงไหลอยู่

 

"จริงๆนะ พี่ถ้าพี่เป็นเคะยุนก็คงชอบพี่แล้วจีบพี่ไปแล้ว"ใบหน้าที่ดูดีนั้นพูดออกทั้งที่สายตายังจับจ้องอีกคนอยู่เขาโลมเลียคนตัวเล็กด้วยสายตาที่หวานเยิ้ม 

'พี่แทพี่เคยรู้ตัวบ้างไหมว่า...ตัวพี่น่ะมีเสน่ห์ดึงดูดใจฉันเสียจนฉันไม่อยากปล่อยพี่ไปเฉยๆ'

 

"อ่าวแกพูดเหมือนพี่เป็นเมะแล้วมันผิดงั้นแหละ"หน้าใสพูดแกมบ่นแล้วก็ต้องหยุดชะงักเมือหันไปสบตากับร่างสูงที่โลมเลียเขา

 

"เปล่าซะหน่อย" ยุนอายื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าใสที่นิ่งไปนั้น

 

"แต่ยุนก็ว่าพี่น่ารักอยู่ดีนั่นแหละ"เสียงกระแหบพร่าทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงเรื่ออาจเป็นเพราะใบหน้าที่ดูดีนั่นอยู่ใกล้แแค่คืบหรือเพราะสายตาที่หวานเยิ้มของใครอีกคนที่ไม่ใช่ทิฟฟานี่ที่เขานั้นคุ้นเคยและมันทำให้หัวใจดวงน้อยๆของแทยอนเต้นไม่เป็นส่ำ

 

"ไอ่เด็กบ้าเล่นอะไรเนี่ยพี่เขินเป็นนะเว่ย"มือเล็กผลักหน้าอีกคนให้ออกห่างด้วยความเขิน

 

"555 พี่เขินยุนจริงอ๊ะ"ร่างสูงที่หัวเราะกลบเกลื่อนเสียงหัวใจตัวเองที่เต้วรัวไม่แพ้อีกคนนั้น

 

"ว่าแต่แกกับสิก้าเหอะคบกันไปถึงไหนแล้ว"หน้าเลิกคิ้วถามก็สองคนเนี่ยวันๆก็แค่เจอกันคุยกันกินข้าวเที่ยงด้วยกันไม่เห็นจะเคยสวีทหวานแหววหรือหึงหวงกันมั่งเลยถ้าไม่บอกว่าเป็นแฟนกันยังไงคนอื่นก็มองสองคนนี่เป็นเพื่อนกัน

 

"เฮ้ออ  ก็อย่างที่เห็นแหละพี่ ยุนกับพี่สิก้าน่ะเหมือนพี่น้องกันมากกว่า"ร่างสูงพูดตามความจริงนี่แม้กระทั่งเขาเองยังรู้สึกเลยว่าเขากับเจสสิก้านั้นไม่เหมือนคนเป็นแฟนกัน

 

"เอ้า แล้วแกรู้สึกยังไงกับสิก้าล่ะ"ร่างเล็กถามอย่างอดสงสัยไม่ได้

 

"ยุนก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะแต่ถ้าเลิกกันไปก็คง..."เสียงที่ดูจะแผ่วเบากว่าตอนแรกและใบหน้าดูดีนั้นค่อยก้มลงเพื่อหลบสายตาอีกคน

 

"แล้วแกเคยสนใจคนอื่นมากกว่าสิก้าไหมล่ะแบบว่าอยากดูแลอยากเอาใจอะไรประมาณนั้นอ่ะ"เสียงใสยังพยามเอ่ยถามต่ออย่างไม่เข้าใจในรุ่นน้องคนนี้เอาซะจริงๆ

 

"ก็ไม่นะพี่ นั่นแหละที่ทำให้ยุนไม่รู้ใจตัวเอง"ใจจริงร่างสูงเองก็อยากจะพูดแทบตายว่าเป็นร่างเล็กนั่นแหละที่ทำให้เขาเป็นอยู่แบบนี้ แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวว่าคนตัวเล็กนั้นจะไม่พอใจเอาน่ะสิ

 

"แล้วแกต้องการสิก้ามากน้อยแค่ไหนเหรอ"เสียงใสเอ่ยถามตาเล็กๆนั้นก็พยามจะมองเข้าไปนัยตาของอีกคนเพื่อให้เข้าใจถึงความรู้สึกของร่างสูงจริงๆ

 

"เฉยๆอ่ะเพราะพี่ิก้าก็เป็นคนเฉยๆด้วยมั้งยุนเลยไม่ค่อยกล้าเริ่มอะไรด้วยก่อน"ใบหน้าดูดีคุ้นคิดเล็กน้อย

 

"แล้วสิก้าก็ไม่เคยเรียกร้องจากแกเลยเหรอ"

 

"อืมไม่เคยเลย"

 

"นี่แกสองคนคบกันได้ไงเนี่ย"คิ้วบางๆขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย

 

"ก็..ยุนไปจีบพี่สิก้าเองแหละแต่ตอนแรกก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากแต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงยอมเลิกเจ้าชู้เพราะพี่สิก้า 

ยุนก็เลยคิดเอาเองว่าพี่สิก้าอาจจะเป็นคนสุดท้ายของยุนมั้ง" แขนยาวยกขึ้นเกาหัวแกรกๆ เพราะเจ้าตัวเองนั้นก็ไม่ได้มั่นใจอะไรเท่าไร 

ใจก็อยากจะพูดว่าจีบเจสสิก้าแค่เพราะว่าจะได้มีเรื่องมาเจอกับคนตัวเล็กนั่นแหละเพราะรู้อยู่แล้วว่าเขาอยู่ห้องเดียวกัน

 

"แล้วแกรักยัยสิก้ามั่งป่ะเนี่ย" มือเล็กทั้งสองข้างประคองใบหน้าดูดีที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ให้เงยหน้ามาสบตากัน

 

"ไอ่รักอ่ะมันก็รัก" ร่างสูงยังคงพยามหลบสายตาคนตัวเล็กอยู่

 

"แกตอบเหมือนไม่ค่อยมั่นใจเลยวะยุน"คิ้วบางนั้นพันกันยุ่งไปหมดด้วยความไม่เข้าใจ

 

"พี่แท..." เสียงแผ่วเบาจนแทบกระซิบเอ่ยพร้อมค่อยๆเปลี่ยนระดับสายตาจากมองเตียงเป็นมองตาเล็กๆที่อยู่ไม่ห่างจากใบหน้าดูดีสักเท่าไร

 

"หื้มม..." คิ้วบางเลิกขึ้นอยากรู้ว่าคนตรงหน้าจะพูดอะไร

 

 

"ยุนขอลองพิสูจน์อะไรบางอย่างพี่จะว่ายุนมั้ย" ใบหน้าดูดีค่อยๆขยับเข้าไปใกล้อีกคนพร้อมไล่สายตาลงมาและหยุดที่ริมฝีปากเรยวสวยนั้น

 

 

"อะไรล่ะ"

 

 

"จูบยุนหน่อยสิ"ร่างสูงพูดเสียงแผ่วเบา