คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Ch.13
Shot.13
"เชื่อปะกว่าฉัน2คนจะเลือกชุดใส่ได้นะแทบตาย" แทยอนเอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงที่ซันนี่ถามมาเมื่อครู่ พลางหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาคลุมร่างตัวเองก่อนจะไปคลุมให้ร่างบางของทิฟฟานี่ด้วย
"ทำไมอ่ะ พี่แท" ยุนที่รู้สึกว่าคนอย่างแทยอนเนี่ยนะจะเลือกชุดยากจึงเอ่ยถามขึ้นให้หายข้องใจ
"ก็ตอนแรกอ่ะฉันว่าจะใส่อีกชุดนึง แต่อิเตี้ยเนี่ยดิ บ่นเป็าอาจุมม่าเลย" ทิฟฟานี่เอ่ยเชิงจิกแขวะแถมยกนิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าใสของคนนั้งข้างๆจนร่างเล็กแทบจะนอนตักเจสสิก้าที่นั่งติดกันอีกข้างอยู่แล้ว
55555 เสียงหัวเราะดังขึ้นให้กับท่าทางของคู่หื่นที่จิกแขวะกันเล่นเป็นเรื่องปกติ
"แหม...ฉันว่าถ้าเธอเอาชุดนั้นมาให้พวกนี้ดู ฉันว่าเธอโดนเยอะกว่านั้นอีก" แทยอนที่พยามยันตัวลุกขึ้นนั่งอีกครั้งพูดต่อ
"ชุดอะไรของมันวะแท" เจสสิก้าที่ได้ยินแบบนั้นก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไอ่เพื่อนหน้าหมีนี่มันจะใส่ชุดอะไรมา
"ก็อิชุดสีแดงที่เราไปซื้อกันวันนั้นไง อิสายเดี่ยวเส้นเล็กๆแบบไม่ต้องมีก็ได้แถมสั้นจนไม่ต้องใส่อะไรเลยยังดีกว่า"
ได้ทีเสียงใสก็ร่ายยาวเชิงจิกแขวะคืนร่างบางไปพร้อมทำท่าประกอบว่าชุดมันเป็นประมาณไหน
"อ่ออ...เอออิหมีคะ ถ้าแกใส่ชุดนั้นฉันจะกระชากชุดแกบนเวธีให้ดู 555"
เจสสิก้านึกตามที่แทยอนพูดก็นึกขึ้นได้ว่าชุดนั้นมันก็หน้าโดนบ่นจริงๆนั่นแหละก็เลยซ้ำเติมอิเพื่อนหน้าหมีซะเลย
"ชิส์..และดูดิ๊ อิเตี้ยมันยังมีหน้าจะมาใส่เอวลอยโชว์พุงอีก" นั่นอารมณ์อาร์ตตัวแม่เริ่มมาซะงั้น
"โหยย..แต่มันก็ไม่เรียกเลือดเท่าชุดนั้นของเธอนะหมีน้อยย" ทำเสียงอ้อนๆจะได้ไม่โดนหมีงอนพลางยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มนุ่มๆเบาๆ แล้วผละออกมาฉีกยิ้มกว้างใส่หน้าหน้า
\\แปะ// นั่นไงแล้วก็ได้อุ้งมือหมีมารับประทาน1ทีที่ต้นแขน
"นี่..พี่สงสัยอ่ะ 2คนนี้คบกันมานานยัง แต่ดูแล้วเหมือนจะนานเลย"
กาฮีที่ได้เห็นและได้รู้อะไรเกี่ยวกับสาวๆกลุ่มนี้มากขึ้นเรื่อยๆแต่ความสงสัยและคำถามก็มีเยอะขึ้นเรื่อยๆตามมาจากสิ่งที่ได้รู้เช่นกัน
"เอาจริงๆแล้วอ่ะ เราเพิ่งจะคบกันจริงๆจังๆมาแค่เกือบๆ5เดือนเองนะคะ" แทยอนเอ่ยตอบพลางทำท่านึกๆคิดๆ
"จริงปะ? แล้วทำไมดูเหมือนคบกันมาน๊านนาน ทั้งกิริยา ท่าทาง คำพูด" นั่นไงเห็นไหมยิ่งได้รู้ก็ยิ่งเกิดความสงสัย
ซึ่งถ้าเป็นคนอย่างกาฮีด้วยแล้วปกติเธอเป็นคนเก็บข้อมูลเล็กๆยิบย่อยไว้ทั้งหมดเท่าทีจะจำได้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร อีกทั้งยังเป็นคนช่างสังเกตุอีกมันก็เลยเป็นประการนี้แหละ คริคริ
"อาจจะเป็นเพราะเราเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่อยู่ เกรด6 แล้วค่ะ แต่เพิ่งมาคบกัน" ทิฟฟานี้พยามอธิบายพลางยิ้มหวานให้กับคนแก่ช่างสงสัย
และด้วยเพราะเรื่องที่พูดถึงมันก็ยิ่งทำให้เธอยิ้มกว้างเข้าไปใหญ่
"อ่อ..แบบนี้นี่เองมิหน้าล่ะถึงดูสนิทกันขนาดนี้" กาฮีที่เออออหห่อหมกไปกับน้องๆ แต่ที่จริงแล้วคำถามในหัวมันก็ยังมีมากขึ้นอีกอยู่ดีแต่ก็คิดว่าถ้ารู็จักกันไปนานกว่านี้หรือสนิทกันมากกว่าค่อยถามก็ได้
"พี่กาฮี..แล้วปิดเทอมแบบนี้พี่ไปไหนบ้างไหมอ่ะคะ" เจสสิก้าเอ่ยถามขึ้นแอบหวังเล็กๆว่าอยากให้อาจารย์สาวมาที่นี่ทุกวันแต่ก็ไม่กล้าถามตรงๆ
"ก็ไม่ได้ไปไหนนะ อาจจะมีแบบไปเที่ยวกับน้องบ้างปิดเทอมอะไรแบบเนี้ย" กาฮีตอบไปตามความจริงเพราะนอกจากเป็นอาจารย์แล้วเธอก็ไม่ได้รับงานพิเศษอย่างอื่น
"เอ้ออ...จะว่าไปปิดเทอมเราไปเที่ยวกันมั่งไหม" ยูริเอ่ยขึ้นใจก็นึกอยากไปเที่ยวกับเพื่อนๆบ้างสัก3-4วันก็ยังดีอยู่แต่ร้านบางที่มันก็เบื่อ
"นั่นดิไปเที่ยวทะเลกันสักอาทิตย์ไหมล่ะ" ซันนี่เอ่ยปากชวนต่อเธอรู้ดีว่าเพื่อนสาวร่างสูงของเธอน่ะอยากปิดร้านไปเที่ยวยังกับอะไรถึงแม้วันๆจะไม่ค่อยได้คุยกันก็เถอะ
แต่มันก็ชอบบ่นอะไรไปเรื่อยก็แค่บังเอิญได้ยินแทบทุกเรื่อง
"ไปดิๆยุนก็อยากไปเหมือนกัน ไปด้วยกันไหมคะพี่กาฮี" ยุนอาเอ่ยอย่างร่าเริงแต่ก็ไม่ลืมจะหันไปชวนคนนั่งข้างๆเพราะรู้อยู่แล้วว่าพี่ๆของเธอน่ะคงดีใจไม่น้อยถ้าเขาไปด้วย
"อื่มม ไปก็ไป แต่ถ้าอย่างพี่คงต้องมีน้องติดไปด้วยอีกคนนะ" กาฮีตอบรับยิ้มๆเธอเองก็รู้สึกดีกับเด็กกลุ่มนี้ไม่น้อยเพราะที่ผ่านมาเธอเจอแต่พวกที่เข้าหาเพื่อหวังผลประโยชน์
แต่กับเด็กพวกนี้ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกเหมือนอบอุ่นถึงแม้จะพึ่งรู้จักกันแต่ก็เหมือนสนิทกันมานาน
"พี่มีน้องด้วยเหรอคะ ผู้ชายผู้ญิงอ่ะคะ ถ้าผู้หญิงจะสวยเหมือนพี่หรือเปล่า" แทยอนเอ่ยถามทีเล่นทีจริงเรียกความหมั่นไส้จากเพื่อนๆได้ไม่น้อยกับความทะเล้นของคนตัวเล็กนั้น
"ผู้หญิง สวยไม่สวยเดี๋ยวพรุ่งนี้เขาจะมาด้วย ปกติเขามากับพี่ทุกวันแหละแต่พอดีเมื่อเช้าตื่นมาดันน็อคพี่เลยมาคนเดียวเนี่ย" กาฮีพูดกลั้วหัวเราะเมื่อนึกถึงอาการของน้องสาวตัวเอง
"อ่อ...งั้นถ้าสวยแทขอนะ คิคิ" ว่าแล้วก็ป้อต่อไปยิ้มแก้มปริใส่อาจารย์สาว
"อ้าว..แล้วพี่เอายุนไปไว้ไหนอ่ะ" ยู่หน้าเล็กน้อยทำตาปริบๆขอความเห็นใจ แต่เหมือนที่ได้มาคงเป็นความหมั่นไส้นะ
"ฉันก็คงอนุญาตให้มันเอาไว้แค่ตรงที่แกอยู่นั่นแหละ555" ทิฟฟานี่เลยจัดให้ไปซักดอกทำเอาเสียงหัวเราะจากคนอื่นๆดังขึ้น
"ชิส์ มีใครออกไปเต้นปะ" ยุนอาถามแบบติดจะงอนๆ ทุกคนพร้อมใจกันส่ายหน้าเบาๆให้เด็กร่างสูงนั้นต้องยู่ปากเล็กๆ ด้วยความน้อยใจอีกครั้ง
"555 พี่ไปกับแกก็ได้ ดูทำหน้าเข้า" แทยอนเอ่ยกลั้วหัวเราะพลางลุกขึ้นถือแก้วเครื่องดื่มติดมาด้วย1แก้ว ก่อนหยิกแก้มของเด็กร่างสูงเบาๆด้วยความหมั่นไส้
ให้ใบหน้าดูดีนั้นต้องฉีกยิ้มกว้างกลับมาทันที จริงๆก็ไม่ค่อยอยากนั่งนานเท่าไรหรอก เดี๋ยวจะนัวเนียกับทิฟฟานี่จนได้ขึ้นห้องก่อน 555
"มองผ่านๆสองคนนั้นน่ะเหมือนแฟนกันมากกว่าอีกนะ" กาฮีเอ่ยขึ้นยกมือลูบคางเล็กน้อยสายตาก็มองตามพี่น้องยุนแทที่เดินออกไปแดนซ์
"555 งี้แหละพี่ ฟานี่มันชอบใช่แรงงานเด็กดูแลภรรยามัน" เจสสิเอ่ยแซวเพื่อนสาวหน้าหมีที่นั่งแยกเขี้ยวเป็นเสืออยู่นั่น
"เออใช่...ฟานี่แกควรให้ค่าดูแลกับน้องมันมั่งนะเว่ยมันดูแลภรรยาแกดีขนาดนี้" ยูริที่เพิ่งจะมีโอกาสได้แซวบ้างก็เอาซะหน่อย คิคิ
"แกไม่รู้อะไร..ถามมันมั่งเหอะว่าฉันให้มันแค่ไหน ว่าแต่แทเหอะมันเป็นใจด้วยไหม" ทิฟฟานี่เอ่ยเสียงไม่จริงจังมากแต่ก็ฟังออกว่าเธอไม่ได้พูดเล่น
"พวกเธอนี่แปลกจัง..ทำไมยิ่งได้รู้จักพวกเธอมากขึ้นความสงสัยและความไม่เข้าใจมันก็มากขึ้นตามมาเหมือนกัน" สุดท้ายกาฮีก็ทนความสงสัยของตัวเองไม่ได้
ทั้งๆที่เพิ่งจะได้รู้จักกับเด็กกลุ่มนี้จริงจังก็วันนี้เองแต่ทำไมสาวๆพวกนี้ถึงได้มีแต่เรื่องอะไรแปลกๆหน้าข้องใจมาให้เธอได้สงสัยเยอะขนาดนี้
"5555 พี่หมายถึงเรื่องอะไรล่ะคะ เรื่องยุนกับแทเหรอ" เสียงหัวเราะของสาวๆดังขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่กาฮีเอ่ยออกมา แล้วก็เป็นซันนี่ที่เอ่ยถามต่อ
"เรื่องนั้นก็ด้วยแหละ แต่จริงๆแล้วก็แทบทุกเรื่องแหละ" กาฮีเอ่ยอย่างไม่จริงจังเท่าไรเพราะเธอเองก็ไม่ได้อยากบังคับให้พวกสาวๆเล่าไปซะทุกเรื่องที่เธอสงสัย
แล้วเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าสาวๆต้องการให้เธอรู้ทั้งหมดอย่างเต็มใจหรือเปล่า
RRRRRRR
ก่อนที่จะมีใครได้พูดอะไรต่อ กาฮีก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมาพอเห็นชื่อแล้วก็ต้องขอตัวออกไปคุยข้างนอก
"ยัยหมีแกไม่ออกไปเต้นกับแทจริงอ่ะ ระวังนะยะ มันยิ่งฮ๊อทๆอยู่" เสียงเล็กแหลมเอ่ยแซวเพื่อนสาวที่นั่งทำหน้าหมีหมดอายุอยู่นั่น
"ระวังอะไร มันไปกับยุนก็พอแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ามันจะได้กับใคร คนนั้นก็คงเป็นยุนนั่นแหละ ฉันเหนื่อยเป็นบ้าเลยกะอิแค่ร้องเพลงเนี่ย แทมันทำไงของมันก็ไม่รู้ดูไม่เห็นค่อยเหนื่อยเลย"
ทิฟฟานี่ร่ายยาวพืดด นั่งไหลๆจนแทบจะนอนตักซันนี่อยู่แล้วมั่งน่ะ เห็นเพื่อนสาวแบบนั้นก็แอบสงสารมันอยู่หรอกนะแต่ก็อดขำกับท่าทางมันไม่ไหว 555
ดีนะมันเอาเสื้อคลุมมาใส่แล้วไม่งั้นคงได้เห็นอะไรงามตา
"ทำไมแกพูดเหมือนถ้าไอ่เตี้ยนั่นมันไปกับยุนแล้วมันจะปลอดภัยจากคนอื่นแน่ๆ ยังไงอย่างงั้นแหละ" ยูริถามถึงข้อข้องใจจากประโยคบอกเล่าของทิฟฟานี่เมื่อครู่
เพราะถึงเธอจะพอรู้เรื่องของ4Pอยู่า้างแต่ก็ไม่ได้รู้ละเอียดลึกซึ้งสักเท่าไรนัก
"โอ๊ยย ยูลล ยุนน่ะมันหวงแทยิ่งกว่ายัยหมีหวงอีก" เป็นเจสสิก้าทำตอบคำถามของร่างสูงแทนเพื่อนหน้าหมี(แพนด้า)ที่เอนกายพิงซันนี้ไปแล้วเรียบร้อย
"โหย แต่จะว่าไปจนถึงตอนนี้ฉันยังไม่หายตื่นเต้นเลยอ่ะเวลาเห็นพี่กาฮีอ่ะ" ซันนี่เอ่ยขึ้นพร้อมทำท่าเขินบิดไปมา
ก็จริงอยู่ที่ว่าเธอเองก็เคยเจอเขาอยู่บ่อยๆเคยทักบ้างแต่ก็ไม่ทุกครั้ง แล้วนี้ก็เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ใกล้ๆเขานานขนาดนี้
"เออ ตอนแรกว่าจะบอกอยู่ว่าไม่เห็นสวยเท่าไรเลย แต่..ตอนนี้เปลี่ยนใจและ" ยูริเอ่ยตามความรู้สึกตัวเองจากที่ได้เห็นอาจารย์สาวครั้งแรกเธอรู้สึกจริงๆว่าหน้าตาก็งั้นๆแหละ
แต่เอาเข้าจริงไม่รู้ผู้หญิงคนนั้นเขาทำด้วยอะไรแต่ไม่ว่าเขาจะทำอะไรขยับไปทางไหนหรือพูดอะไรออกมาก็ดูดีไปซะทุกอย่าง
ถึงตอนนี้ยูริเองก็ได้กระจ่างแล้วว่าทำไมทุกคนถึงได้รุมชอบอาจารย์สาวคนนี้กันขนาดนั้น
แทยอนกับยุนอาที่กำลังแดนซ์อยู่บนฟลอร์กลางอย่างเมามันส์นั้น จริงๆแล้วที่แทยอนเลือกออกมากับยุนอานั่นก็ไม่ใช่อะไรหรอกออกมาเป็นเพื่อนน้องน่ะมันก็ด้วยแหละ
แต่อีกเหตุผลนึงก็คือร่างเล็กแค่อยากรู้ว่าไอ่ที่คิดไว้ว่าถ้าประกาศไปบนเวธีว่ามีแฟนเป็นผู้หญิงซะเลยน่ะมันจะใช่ได้ผลไหม
แต่ก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญหรือมันใช่ได้ผลก็ตามแต่ตอนนี้รอบๆตัวทั้งคู่ก็มีแต่ผู้หญิงนั่นแหละ
"อ้าวไหนว่าไม่ออกมาไงคะ" แทยอนเอ่ยขึ้นเมื่อเงยหน้ามองร่างสูงอีกคนที่คุ้นตาอยู่ข้างตัวเอง
"อ่อ พอดีเมื่อกี้พี่ออกไปคุยโทรศัพท์มาน่ะ ก็เลยแวะขึ้นมาบนฟลอร์ซะหน่อยเห็นสาวๆเยอะกว่าปกติ 555"
กาฮีเอ่ยทิ้งท้ายด้วยเสียงหัวเราะร่วนพาเอาแทยอนและยุนอาอดขำตามไปไม่ได้
ทั้ง3คนเลือกที่จะเต้นกับสาวๆคนอื่นแต่ก็ยังเกาะกลุ่มอยู่ใกล้ๆกันจนสามารถมองเห็นกันได้ไม่ยาก
ร่างเล็กที่ตอนนี้มีสาวๆเต้นประกบร่างตัวเองอยู่ถึงแม้ว่าจะประกาศไปว่ามีแฟนแล้วก็เถอะแต่คนพวกนี้ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ถ้าไม่มีใครมาจิกตาดุใส่เขาก็เต้นกันไปเรื่อย
และแทยอนก็อาจจะเป็นแบบนั้นถึงจะไม่มากมายแต่เธอเองก็ไม่ได้หวงเนื้อหวงตัวเท่าไรโดยเฉพาะกับสาวๆที่อาจจะหมายปองร่างเล็กอยู่ก็เป็นได้
แทยอนที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับการแดนซ์ที่มีสาวๆรายล้อมนั้นอาจจะไม่ทันระวังตัวหรืออาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้คิดมากถ้ามีมือของใครต่อใครนั้นมาลูบไล้ผิวขาวๆที่โผล่พ้นเสื้อเอวลอยอยู่ไม่ห่าง
แต่จู่ๆก็มีมือเรียวมาคว้าแขนเธอรั้งให้เธอเซไปตามแรงจนร่างเล็กนั้นแนบชิดกับร่างสูงที่เป็นคนดึงเธอมา
ไม่นานเรียวแขนทั้งสองข้างก็โอบเอวร่างเล็กไว้ราวกับว่าเขาหวงร่างกายนี้อยู่ไม่น้อย คงไม่ใช่แค่แทยอนที่ยังมึนๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในเวลาไม่ถึง5วิ
สาวๆที่เธอเพิ่งจะเต้นกับเขาอยู่เมื่อ5วิที่ผ่านมายังคงทำหน้างงๆมองตามร่างเล็กที่ตอนนี้พยามเงยหน้าขึ้นมองหน้าเจ้าเรียวแขนที่โอบรัดเอวเล็กไว้
"อย่าทำแบบนั้นอีกนะ" เสียงกระซิบแผ่วเบาเอ่ยข้างๆหูน้ำเสียงที่คุ้นเคยนั้นแทยอนรู้ทันที่ว่าร่างสูงตรงหน้านี้คือใคร
"เป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงใสเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อรู้สึกถึงน้ำเสียงที่รู้สึกว่าเขากำลังขอร้องเธอ
"เปล่า..แค่ไม่อยากให้ทำ" ร่างสูงยังคงกระซิบเสียงแผ่วพลางซบใบหน้าลงที่ซอกคอขาวนั้นสูดดมกลิ่นของร่างเล็กให้ชื่นใจ
"หวงพี่หรือไงคะ หื้มม ฟานี่มันยังไม่หวงแบบนี้เลยนะ" สิ้นเสียงใสก็เขย่งตัวงับหูอีกคนเบาๆ
"หวง..ไม่ได้เหรอ" น้ำเสียงติดจะฟังดูน้อยใจเอ่ยขึ้นก่อนจะผละใบหน้าออกมาสบตากับร่างเล็กที่ยืนยิ้มหวานอยู่ตรงหน้าแขนเรียวกระชับกอดให้แน่นขึ้น
แทยอนเองก็อดไม่ได้ที่วาดแขนโอบคอร่างสูงไว้เช่นกัน ใบหน้าดูดีนั้นโน้มลงมาประกบจูบที่ริมฝีปากเรียวบางดูดดุนเบามันเบาๆ
ก่อนที่ลิ้นเรียวจะถูกส่งเข้าไปในโพรงปากของร่างเล็กตรงหน้าเพื่อกวาดชิมความหอมหวานอย่างลืมตัว จนสายตานับ10คู่รอบข้างหันมาจับจ้องที่ร่างของทั้งคู่
"นี่...คนมองกันใหญ่แล้ว" ไม่นานก็มีแรงสะกิดเบาๆที่ไหล่ทั้งคู่พร้อมเอ่ยเตือนจากอาจารย์สาวที่ยืนสังเกตการณ์อย่างงงๆมาตั้งแต่แรก ทำเอาทั้งคู่รีบผละออกจากกันอย่างยิ้มๆทันที
"เดี๋ยวขอตัวไปห้องน้ำแป๊บนะคะ" ก่อนที่จะมีใครพูดอะไรต่อร่างเล็กก็เอ่ยขอตัวออกมาอันที่จริงก็ไม่เชิงหนีสถานการณ์เท่าไรแต่ก็ปวดฉี่จริงๆนี่นา
"พี่แท...ยุนไปเป็นเพื่อนไหม" ร่างสูงรีบเสนอตัวไปเป็นเพื่อนทันที เธอแค่ไม่ค่อยอยากให้ร่างเล็กคลาดสายตาสักเท่าไรยิ่งตอนนี้คนในที่นี้กำลังหมายปองร่างเล็กกันอยู่ไม่น้อยด้วย
"ไม่เป็นไรยุนพี่ไปฉี่แป๊บเดียว เดี๋ยวมา" เมื่อได้ยินแบบนั้นยุนอาก็จำต้องปล่อยให้ร่างเล็กไปเองถึงแม้จะยังห่วงๆอยู่ก็เถอะ
แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงต้องห่วงขนาดนี้ห้องน้ำก็แค่เดินออกไปหลังร้านนี่เองแถมยังรู้อยู่ว่าคนอย่างแทยอนน่ะไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก จะเว้นก็แต่ไม่มีทางสู้
"ทำไมทำหน้างั้นอ่ะยุน" กาฮีเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเด็กร่างสูงนั้นนิ่งไปแถมหน้าก็ยุ่งคิ้วเรียวขมวดเป็นปมไปซะเฉยๆแบบนั้น
"อ่อ..เปล่าค่ะ แค่คิดอะไรไปเรื่อยน่ะ" เมื่อเรียกสติกลับมาได้ใบหน้าดูดีก็ฉีกยิ้มกว้างให้อีกคนทันทีแต่ก็ยังเลิกคิดเรื่องของแทยอนไม่ได้อยู่ดี
"ถ้าเป็นห่วงก็ตามไปสิ" กาฮีเหมือนจะพอเดาออกแล้วล่ะว่าเด็กตรงหน้านั้นเป็นอะไร ปฏิกิริยาที่ชัดเจนและไม่ปิดบังของยุนอานั้นทำให้กาฮีเข้าใจอะไรได้อย่างรวดเร็ว
"ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวพี่แทปาระเบิดใส่" พูดน้ำเสียงเชิงน้อยใจพลางยู่ปากเล็กๆ ให้คนฟังได้แอบขำกับท่าทำและศัพท์ที่เด็กร่างสูงสรรหามาเปรียบเปย
'นี่ยุนอากับแทยอนเป็นอะไรกัน กันแน่เนี่ย...ทำไมถึงดูจะทั้งหวงทั้งห่วงกันขนาดนี้'
แทยอนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องหลังจากทำธุระเสร็จ
"อ้าวน้องแทยอน..บังเอิญจังมาเข้าห้องน้ำเหมือนกันเหรอครับ" เสียงชายหนุ่มดังขึ้นจากด้านหลังนั้นทำให้หน้าใสจำต้องหันไปมองที่ต้นเสียงตามสัญชาตญาณ
"อ่อ..ค่ะ บังเอิญจังเลยนะคะพี่อีทึก" เมื่อรู้ว่าเจ้าของเสียงทุ้มนั้นเป็นใครก็อดแสยะยิ้มเล็กๆไม่ได้พร้อมเอ่ยน้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนประชดเบาๆ
มันคงจะบังเอิญมากเลยสินะที่คนมาเข้าห้องน้ำจะถือแก้วเครื่องดื่มมาด้วยน่ะ
"งั้นแทขอตัวก่อนนะคะคนอื่นๆรออยู่" เห็นท่าทีแปลกๆของชายหนุ่มร่างเล็กก็รีบขอตัวทันที แต่ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้สาวเท้าเดินออกไป
ก็ถูกมือหยาบกร้านของชายหนุ่มคว้าเข้าที่ข้อมือเล็กอย่างไร้ยางอาย
"เดี๋ยวสิครับจะรีบไปไหนพี่ยังไม่ได้คุยกับน้องแทยอนเลยนะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนฟัง หากแต่ใบหน้านั้นกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"ปล่อยนะคะ แทไม่มีอะไรต้องคุยกับพี่ แทก็บอกไปแล้วไงคะแทชอบผู้หญิง" แทยอนร่ายยาวด้วยน้ำเสียงที่แข็งขึ้นมาจากเดิมเล็กน้อย
แต่ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ปล่อยเธอแต่กลับยื่นแก้วเครื่องดื่มในมือมาให้แทน
'ก็ชิมผู้ชายดูสักครั้งสิ...เผื่อเธอจะติดใจ คิม แทยอน'
"งั้นหมดแก้วนี้แล้วพี่จะให้น้องแทยอนกลับเข้าไปแล้วกันถ้าไม่อยากคุยกับพี่ขนาดนั้น" เห็นแบบนั้นแทยอนก็ได้แต่รับแก้วมาอย่างงงๆ
พลางใช่ความคิดว่าในแก้วนี้มันต้องมีอะไรไปมากกว่าเครื่องดื่มธรรมดาแน่ๆ แล้วถ้าเธอดื่มอีทึกจะปล่อยเธอแน่เหรอ ใบหน้าใสเงยหน้าสบตากับคนที่สูงกว่า
และไม่ต้องใช้เวลามากมายแทยอนก็รู้ได้เลยว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังคิดจะทำอะไรอยู่ เขายิ้มบางๆพร้อมพยักเพยิดหน้าให้เธอดื่มของเหลวสีสวยในมือซะ
แทยอนที่รู้สึกถึงแรงบีบที่ข้อมือนั้นมันเบาลงอาจเป็นเพราะเขากำลังใจจดใจจ่ออยู่กับแก้วทรงสูงในมือเธอ เมื่อคิดได้ดังนั้นมือเล็กก็ค่อยๆยกแก้วจรดกับริมฝีปากบางช้าๆ
ก่อนจะกลั้นใจซดมันเข้าไปรวดเดียวจนหมดแล้วออกแรงบิดข้อมือที่ถูกเกาะกุมไว้อย่างแรงจนหลุดจากพันการของชายหนุ่มขาสั้นๆรีบวิ่งเพื่อจะกลับเข้าไปข้างใน
แต่ยังไม่ทันที่มือเล็กนั้นจะออกแรงดันประตูที่อยู่ตรงหน้า ร่างกายก็ต้องทรุดลงกองกับพื้นเนื้องจากความจุกแน่นที่โดนชายหนุ่มอีกคนชกเข้าที่หน้าท้องอย่างจัง
ชินดงที่ถูกเพื่อนขอร้องให้ช่วยนั้นก็ได้แต่ค่อยๆประครองร่างเล็กให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้งก่อนจะพาตัวขึ้นไปยังห้องที่เพื่อนตนเปิดไว้
"นี่คุณครับผู้หญิงเป็นอะไรหรือเปล่าครับ" พนักงานที่ประจำอยู่ในส่วนห้องนอนของร้านตะโกนถามขึ้นเมื่อเห็นผ่านๆแล้วมันคุ้นๆตาเหมือนจะเป็นเพื่อนเจ้านายแต่ก็ไม่กล้าถามไปตรงๆ
"หุบปากไว้ถ้าไม่อยากเจ็บตัว" อีทึกควักเงินจำนวนนึงกองไว้บนเค้าเตอร์พร้อมเอ่ยคำขู่ให้ชายผู้เป็นพนักงานต้องรูดซิบปากทันที
ได้แต่ปล่อยให้ชายหนุ่ม2คนพาตัวสาวร่างเล็กขึ้นห้องไป แทยอนที่เหมือนจะเริ่มได้สติก็เริ่มใช้สมองที่มีคิดหาหนทางเอาตัวรอดเธอแอบชำเรือง2ข้างทางเงียบๆ
อย่างไม่ให้ชายหนุ่มรู้ตัวไม่นานทั้ง3ก็หยุดอยู่ที่หน้าห้องนึงซึ่งคิดว่าหน้าจะคือห้องที่อีทึกเปิดไว้
แกร๊กก
แกร๊กก
"โอ๊ยย....แกจะรีบไปไหนเนี่ยพี่ยังกินไม่อิ่มเลยนะ" เสียงประตูห้อง2ห้องถูกเปิดออกพร้อมกัน แถมมีเสียงชายร่างบางบ่นอุบอิบกับหญิงสาวอีกคนที่ดูแล้ว
เหมือนจะพยามลากชายร่างบางออกมาจากห้อง พัลนสายเหลือบมาเห็นอีก3คนที่กำลังจะเดินเข้าห้องไป
"พี่แทยอนนี่..." หญิงสาวเอ่ยออกมาเบาๆพลางนึกคิดว่าทำไมถึงดูมันยังไงชอบกลนะ
"ฮยอนอา!! ช่วย..ด้... อัก" แทยอนที่พยามเคล้นเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากหญิงสาวที่เดินออกมาจากห้องข้างๆ ก็โดนมือหนาชกเข้าที่กลางลำตัวอีกระรอก
ก่อนชายหนุ่มทั้งสองจะพยามพาร่างเล็กเข้าไปในห้อง
"พี่ไปช่วยพี่แทยอนไว้ทีแค่ถ่วงเวลาไว้ก็ได้ เดี๋ยวฉันไปตามคนมาช่วย" เห็นดังนั้นฮยอนอาก็รีบเอ่ยรัวๆพลางดันหลังให้พี่ชายร่างบางถลาไปยังประตูของห้องข้างๆ
ก่อนที่จะรีบสาวเท้าลงไปที่โต๊ะ V.I.P ที่เธอเคยไปนั่งอยุ่กับพวกรุ่นพี่
"พี่!!! พี่ใครก็ได้ไปช่วยพี่แทด้วย พี่แทโดนฉุดดด!!!" ฮยอนอาที่วิ่งลงมาจากชั้นบนก็ตรงดิ่งมายังโต๊ะทันทีไม่ต้องรอให้มั่นใจว่ามีใครอยู่บ้างรีบโพร่งขึ้นเสียงดังฟังชัด
"เฮ่ย!!! ที่ไหนยังไงเล่ามา" ยูริที่ได้ยินดังนั้นก็รีบเอ่ยถามอย่างมีสติทันที ในขณที่คนอื่นๆยังคงตกใจกับเรื่องที่ได้ยินจากปาดเด็กสาว
"ห้องริมขวาสุดค่ะ!!! พี่เร็วๆสิคะเราต้องทำอะไรซักอย่าง" ฮยอนอาเอ่ยตอบพลางเร่งพี่ๆไปด้วย
"ซันบันนน โทรแจ้งตำรวจนะแล้วสั่งห้ามทุกคนออกจากที่นี่จนกว่าจะจับมันได้ ฉันจะไม่ปล่อยมันไว้แน่" ยูริร่ายยาวให้เพื่อนสาวตัวเล็กตกพยักหน้ารับรู้ก่อนจะรีบวิ่งตามฮยอนอาไป
โดยมีทิฟฟานี่กับเจสสิก้าตามไปด้วย
"นั่นไงห้องนั้น พี่ชายหนูจะเป็นยังไงมั่งเนี่ย" ระหว่างทางที่วิ่งขึ้นมาฮยอนอาก็เอ่ยบอกเรื่องที่เจอให้ทุกคนฟังไปด้วย เมื่อห้องหน้าห้องไม่รอช้ายูริรีบจัดการใช้กุญแจสำรองที่มีอยู่ทันที
ปัง!!!!!
ยูริถีบประตูไปจนสุดแรงและภาพที่ได้เห็นคือร่างของแทยอนที่เหลือแค่บราสีเข้มนอนหงายอยู่บนเตียงอย่างไร้หนทางที่จะสู้
และร่างชายหนุ่มที่ร่างกายเปลือยเปล่าคร่อมร่างของแทยอนอยู่นั้นมันทำให้ทุกคนนิ่งไปชั่วขณะ
แต่ไม่ใช่กับทิฟฟานี่ที่วิ่งตรงเข้าไปกระโดดขึ้นเตียงแล้วผลักชายหนุ่มให้พ้นจากร่างของแทยอนทันที
อีทึกที่ถูกผลักออกมาก็เกิดอาการทำอะไรไม่ถูกเนื่องจากบนร่างของเขานั้นไม่ได้มีอะไรมาบดบังความหน้าอายอยู่เลยก็ได้ดึงผ้าห่มผื่นหนามาคลุมร่างตัวเองไว้
"แท!!!...แท!!!....เป็นอะไรหรือเปล่าา" ทิฟฟานี่ตบเบาๆที่แก้มใสเพื่อเรียกสติของร่างเล็ก แทยอนเพียงยิ้มบางๆส่ายหน้าเล็กน้อย
"มันมอมยาฉัน..."แทยอนเอ่ยเสียงแผ่วความจุกที่ท้องมันคงไม่หมดไปเพราะตั้งแต่ที่ถูกลากเข้าห้องมาไม่ว่าเธอจะพยามขัดขืนหรือหลีกหนีก็โดนชกที่หน้าท้องเข้าเรื่อย
ทั้งริดยาที่ที่อีทึกใส่ลงไปในเครื่องดื่มนั้นให้คิดดูแล้วคงเยอะหน้าดูร่างกายเธอถึงได้ร้อนรุ่มเป็นไฟแบบนี้
ทิฟฟานี่เห็นสภาพของแทยอนแล้วก็พอจะเข้าใจแต่ตอนนี้ทำได้แค่ถอดเสื้อคลุมของตัวเองมาคลุมให้ร่างเล็กก่อนรอให้ตำรวจจัดการเรื่องชายหนุ่ม2คนนั้นเสร็จ
ไม่นานตำรวจก็มาถึงพร้อมกับล็อคตัวอีทึกไว้ ก่อนที่ประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออกโดยยูริและก็ได้เจอชายร่างบางถูกชินดงกดให้ติดอยู่ที่พื้นทั้ง2ดูจะตกใจไปไม่น้อย
ก่อนที่ชายร่างบางจะได้รับความช่วยเหลือจากตำรวจ
"พี่ฮยอนซึงเป็นอะไรหรือเปล่าเดี๋ยวเราต้องไปให้ปากคำที่โรงพักด้วย" ฮยอนอารีบวิ่งเข้าไปหาพี่ชายทันทีเอ่ยถามพร้อมบอกเล่า
"อื้มม พี่ไม่เป็นไรหรอกว่าแต่..." ฮยอนซึงเอ่ยพลางมองไปที่ร่างของแทยอมที่ตอนนี้นอนกอดเอวบางของทิฟฟานี่ที่นั่งอยู่ข้างไว้แน่น
"อ่อ..พอดีพวกเราเข้ามาก่อนที่ไอ้นั่นมันจะได้ทำอะไรน่ะ เราไปกันเถอะ" ฮยอนอาเอ่ยก่อนจะชวนชายร่างบางให้เดินตามตำรวจและผู้ต้องหาออกไป
"ทนอีกแป๊บนึงนะคะ...ที่รัก" ทิฟฟานี่หันมากระซิบข้างหูของคนที่นอนหน้าแดงกล่ำอยู่ก่อนที่ทั้งหมดจะออกไปจากห้อง
"แกช่วยแทยอนไปนะให้ฉันตามยุนมาช่วยไหม...เดี๋ยวเรื่องไอ้2คนนั้นน่ะฉันจัดการเอง มารสังคมแบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้" ยูริหันมาทิ้งท้ายให้เพื่อนหน้าหมีได้สบายใจขึ้น
"เออ...เรียกยุนมาก็ได้ดูแล้วยาคงแรงหน้าดู....ขอบใจนะยูล" ทิฟฟานี่เอ่ยพลางยิ้มบางก่อนที่ยูริจะเดินออกไปพร้อมกับประตูห้องที่ปิดลง
"ฟานี่..แทไม่ไหวแล้วนะ" เสียงแหบพร่าของแทยอนเอ่ยขึ้นกอดเอวบางของทิฟฟานี่ไว้แน่น
"ทนอีกแป๊บนึงสิคะไปห้องเราก่อนดีกว่านะ" ทิฟฟานี่เอ่ยพลางลูบเรือนผมสีทองของคนที่กอดเธอเบาๆ
แกร๊ก
ไม่นานประตูก็เปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างของยุนอาที่รีบวิ่งขึ้นมาบนเตียง
"พี่แท!!!เห็นไหมบอกแล้วให้ยุนไปด้วย" มาถึงก็วีนด้วยความเป็นห่วงจนทิฟฟานี่ต้องบอกให้เอาไว้ก่อนตอนนี้ควรรีบพาร่างเล็กกลับห้องแล้วจัดการสนองให้ร่างกายมันก่อน
ยุนอาได้ยินแบบนั้นก็รีบจัดการหยิบเสื้อผ้าของแทยอนที่ถูกทิ้งอยู่ตามพื้นก่อนจะช่วยทิฟฟานี่ประคองร่างเล็กกลับไปยังห้องตัวเอง
ปล่อยค้างงงงงง
คลิ๊กที่รูป
ความคิดเห็น