۞ Amulet Classic ۞ [TaeYeon Yoona Tiffany Jessica]

ลำดับตอนที่ #1 : ۞ Amulet Classic ۞ [ full intro ]

 

 

เมื่อห้าปีก่อน...

 

 

"แทยอนวันนี้เค้ากลับกับแอมเบอนะ" เสียงแหลมเอ่ยบอกเพื่อนตัวเล็กของเธอยิ้มๆ 

แต่ใบหน้าของอีกคนน่ะสิดูเหมือนจะไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรเลย 

คงเพราะว่านี่เป็นครั้งแรกล่ะมั้งที่เธอขอกลับกับแฟนสาวที่คบกับมาแปดเดือนเห็นจะได้ 

แต่คงเพราะเพื่อนสาวตัวเล็กที่เธอรักที่สุดคนนี้ยังคอยเตือนเธออยู่บ่อยๆ ว่าเค้าไม่ไว้ใจแอมเบอ 

ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เชื่อเซ้นของแทยอนหรอกนะ แต่เธอก็เกร็งใจแฟนอยู่เหมือนกัน

แอมเบอขอร้องจะไปส่งเธอหลายครั้งแล้วแต่เธอก็ปฏิเสธไป จนถึงทุกวันนี้

 

 

"อืมๆ ระวังตัวด้วย"

แทยอนพูดอย่างเอือมๆพลางเพยิดหน้าเบาๆเชิงว่า'เอาเหอะ'เจสสิก้ายิ้มกว้างออกมาพลางรวบตัวเพื่อนตัวเล็กมากอดไว้แน่นด้วยความดีใจ

แทยอนได้แต่รอบถอนหายใจเบาๆ แต่จะทำไงได้ล่ะเธอเองก็รู้ว่าเจสสิก้านั้นรักแอมเบอมากแค่ไหน 

แต่เซ้นเธอมันก็ยังร้องบอกว่าเจ้านั่นน่ะมันไม่ได้ดีอย่างที่เห็น สุดท้ายเธอก็ทำได้แค่เป็นห่วงและคอยเตือนเจสสิก้าอยู่เรื่อยๆ

"พี่แทยอน...เห?พี่เจสสิก้าไปไหนล่ะคะ"

เสียงเด็กสาวเอ่ยทักขึ้นหลังจากที่เจสสิก้าเดินออกไปได้สักพักแล้วแทยอนหันไปยิ้มหวานให้แฟนเด็กเล็กน้อย

"ไปกับแฟนค่ะ" ตอบพลางจูงมือเด็กสาวเดินไปยังรถที่จอดไว้ไม่ใกล้ไม่ไกล

 

"งั้น..วันนี้เราไปกินไอติมกันไหมคะ"

เสียงเจื้อยแจ้วดังขึ้นหลังจากที่ร่างเล็กนั้นขับรถออกมาได้ไม่นาน 

แทยอนหันไปมองหน้าเด็กสาวที่เมื่อไรก็ดูสดใสอยู่ตลอดเวลา เห็นแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้ 

และคงเพราะแบบนี้ล่ะมั้งเธอถึงชอบเด็กคนนี้และตกลงยอมคบด้วย

แทยอนพยักหน้ายิ้มรับแล้วหันกลับไปสนใจถนนตรงหน้าต่อ

 

"ไอยูคะ..เคยเบื่อพี่หรือเปล่า" จู่ๆคนตัวเล็กก็ถามขึ้นมาเสียดื้อๆ สายตาก็ยังคงจ้องมองไปยังถนนข้างหน้า

แฟนเด็กได้ยินอย่างนั้นก็หันไปมองคนรัก แปลกใจอยู่ไม่น้อยที่แทยอนถามออกมาอย่างนั้น

"ทำไมถามแบบนี้ล่ะคะ" ไอยูถามกลับเสียงแผ่วลงเล็กน้อย

"ไม่รู้สิ พี่รู้ตัวมั้งว่าเย็นชาแค่ไหน" แทยอนหันมามองหน้าเด็กสาวที่นั่งทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจสิ่งที่เธอเอ่ยอยู่นั้น

"ไม่เบื่อหรอกค่ะ ยูว่าพี่แทยอนเป็นแบบนี้แหละน่ารักแล้ว แล้วมันก็เข้ากับพี่ที่สุดแล้ว"

ไอยูยังคงยิ้มในเวลาเดียวกันก็ตอบคำถามของคนรักไปด้วย แทยอนเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มตามออกมาอย่างอดไม่ได้

 

"รู้ไหมไม่มีใครคบพี่ได้นานเท่านี้เลย"

แทยอนเอ่ยต่อถึงความในอดีตที่เคยผ่านมา มีคนมากหน้าหลายตาที่มาตามจีบเธอขอคบเธอ 

แต่สุดท้ายก็จบด้วยเลิกรากันไปทั้งๆที่เพิ่งคบกันได้ไม่ถึงสองสัปดาห์ด้วยซ้ำ 

แล้วนี่เธอคบกับเด็กคนนี้มาจะสองเดือนแล้วก็คงไม่แปลกที่เธอจะสงสัยและเอ่ยถามออกไปอย่างนั้น

ไอยูไม่ได้ตอบอะไรมีเพียงรอยยิ้มสดใสที่ระบายอยู่บนใบหน้าของเด็กสาวไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ 

 

แต่เธอรู้ดีเลยแหละเพราะนับๆดูก็ราวๆสิบกว่าคนได้ที่เตือนเธอเรื่องแทยอนก็ทั้งเรื่องจริงบ้างไม่จริงบ้าง 

หลายคนก็บอกว่าแทยอนน่ะเจ้าชู้กระล่อนและอีกหลายคนก็บอกว่าแทยอนน่ะคบแค่หวังจะฟันพอได้แล้วก็เขี่ยทิ้ง 

แต่เธอไม่สนหรอกตราบใดที่เธอยังไม่มั่นใจว่าความจริงแล้วเป็นยังไง จนเมื่อเธอได้สัมผัสเค้ากับตัวเองแล้วเธอก็พูดได้เต็มปากเลย

ว่าสำหรับเธอแล้วแทยอนน่ะเป็นคนที่เพอร์เฟคมากเลยล่ะถึงแม้จะดูเย็นชาไปบ้างก็ตาม ความเจ้าชู้กระล่อนที่เคยมีก็สลัดทิ้งไปจนหมด

และยิ่งที่บอกว่าฟันแล้วทิ้งน่ะไม่มีอะไรใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำ เพราะทุกครั้งที่เธอไปค้างที่ห้องของแทยอนนั้น

ไม่มีครั้งไหนเลยที่แทยอนจะทำอะไรล่วงเกินเธอเลย อาจจะมีแบบหยอกล้อกันบ้างตามประสาคนรักกันทั่วไป 

แต่ถ้าเป็นไปในทางที่ส่อแววเซิงด้านอารมณ์เร่าร้อนน่ะไม่เคยเลย จะมีก็แต่เธอนั้นแหละที่เป็นคนแอบเริ่มก่อนเบาๆ

 

 

 

 

หลอดทดลองที่จรรจุของเหลวสีม่วงถูกวางลงตัวหน้าคนตัวเล็ก หญิงสาวร่างบางจัดการใช้เข็มดูดสารเคมีเหล่านั้นขึ้นมาจนเต็ม

เค้าเหลือบมองหน้าเธอเล็กน้อยก่อนจะเม้มปากแน่นแล้วจรดปลายเข็มสอดเข้าไปในผิวเนื้อบริเวณใต้ไหปลาร้าข้างซ้าย

แล้วกดสารเคมีสีม่วงเข้าสู่ร่างกายเธอจนหมดเข็ม หลังจากนั้นมือเรียวก็ถอนปลายเข็มออกมา

และเปลี่ยนใช้เข็มอันใหม่ดูดสารเคมีในหลอดทดลองอีกครั้ง แล้วทำแบบเดียวกันที่ใต้ไหปลาล้าข้างขวา ข้อสะโพกทั้งสองข้างและ

จุดสุดท้ายต้องใช้เข็มที่มีปลายยาวกว่าปกติเพื่อสอดผ่านผิวเนื้อบริเวณหน้าอกข้างซ้ายให้ลึกเข้าไปจนถึงก้อนเนื้อที่อยู่ด้านใน

เพียงแค่หญิงสาวเริ่มกดสารเคมีสีม่วงเข้าไปเธอก็ต้องปิดเปลือกตาลงเงยหน้าขึ้นสู่เพดานของห้องแล็บขนาดใหญ่

สันกรามขบกันแน่นพร้อมมีเสียงซื๊ดปากเร็ดลอดออดมา 

เมื่อความรู้สึกที่ได้รับนั้นเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังวิ่งพล่านอยู่ตามเส้นโสตประสาทในร่างกาย

จากหน้าอกไปจนถึงปลายนิ้วทุกนิ้วทั้งมือและเท้าไม่เว้นแม้กระทั่งใบหน้า....บางทีก็รู้สึกแปลบขึ้นมาเฉยๆ

เธอกัดริมฝีปากไว้แน่นกับความรู้สึกประหลาดในร่างกายไม่รู้จะเรียกว่าเจ็บก็ไม่เชิงจั๊กจี้หรือก็ไม่ใช่

มันวืดๆหนึบๆมึนๆไปทั้งตัว

 

ผ่านไปพักใหญ่ร่างเล็กก็รู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ก็ไม่ปานมันรู้สึกกระชุ่มกระชวยเหมือนมีแรงมหาศาล

การขยับร่างกายการเคลื่อนไหวก็รู้สึกได้ว่ามันคล่องตัวขึ้นเยอะกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

 

ปลายกระบอกปืนอันเล็กสีเงินถูกยกขึ้นจ่อที่กลางศีรษะด้านบนของอีกคนที่ยังไม่ทันจะได้เอาส้นร้องเท้าแตะพื้นดี

จ้องมองใบหน้ามันด้วยความโกรธเกรี้ยว ดวงตาสีฟ้าครามวาววับราวกับมีกระกายไฟอยู่ในนั้นสบเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ดูฉุนเคืองไม่ต่างกัน

 

"กูก็ขอโทษมึงไปแล้วไง!! แล้วมึงจะเอาอะไรจากกูอีกวะไอ้แทยอน!!" 

น้ำเสียงโกรธเกรี้ยวหยาบกระด้างของคนที่ยังนั่งอยู่ในรถสปอตคันหรูดังขึ้นด้วยอารมณ์ฉุนเคืองอย่างมาก

โดยไม่ได้สนใจว่าปลายกระบอกปืนที่อีกฝ่ายถืออยู่นั้นจ่ออยู่ที่กลางศีรษะของตัวเอง

"แล้วมึงคิดว่าแค่คำขอโทษมันทำให้สิ่งที่เพื่อนกูเสียไปกลับมาได้ไหมล่ะ 

แล้วก็ช่วยจำใส่กระโหลกมึงไว้ด้วยว่ากูไม่ใช่แทยอนคนอย่างไอ้แทยอนน่ะมันไม่กล้ามาทำอะไรแบบนี้หรอก"

ร่างเล็กที่ยืนอยู่หน้าประตูรถที่ถูกเปิดออกจากคนด้านในเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกบวกกับนัยน์ตาสีฟ้าครามวาวโรจนั้น

ยิ่งพาให้รู้สึกได้ถึงความโหดเหี้ยมเลือดเย็นของคนตัวเล็กได้เป็นอย่างดี

"แล้วมึงเป็นใครเสือกอะไรด้วยวะ!! และมึงจะให้กูทำยังไงวะเพื่อนมึงก็มันเสียไปแล้ว!!"

 

ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!!

 

แทงกูไล่ยิงไปที่ช่วงต้นแขนและต้นขาทั้งสองข้าง ก่อนจะเลื่อนขึ้นมายังหน้าอกของร่างที่กำลังร้องโอดครวญอยู่ที่เบาะคนขับในรถสปอตคันหรู 

ของเหลวสีแดงไหลออกมาจากจุดที่กะสุนฝังลงบนร่างอีกฝ่ายเยิ้มหยดลงยังบริเวณนั้น

ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะได้ลั่นไกปืนฝังกระสุนลงไปที่อกข้างซ้ายของอีกฝ่ายเธอก็ต้องชะงักไปแล้วลดระดับปลายกระบอกปืนลงข้างตัวช้าๆ

เมื่อได้ยินเสียงที่แผ่วเบาเอ่ยขึ้นจากด้านหลังของเธอและเธอก็รู้ดีว่านั่นคือของเพื่อนรักเธอเองที่เปล่งออกมา

ราวกับว่าเค้าไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไร ได้แต่เอ่ยเสียงแผ่วอย่างออดอ้อนขอให้เธอหยุดการกระทำโหดร้ายนี้ลงเสียที

"ฉัน 'แทงกู' ไม่ใช่ 'แทยอน' จำไว้ และสิ่งที่เพื่อนฉันต้องเสียไปแกก็ต้องชดใช้ด้วยสิ่งเดียวกัน"

ซุ่มเสียงถูกกดลงต่ำแทงกูพูดรอดไรฟันใส่หน้าอีกคนที่พยามปรือตามองหน้าเธออยู่แล้วฟาดกระบอกปืนเข้าใบหน้าของเค้าสุดแรงจนหมดสติไป