คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : take off
“แทยอน มาดูนี่เร็วลูก”
เสียงของผู้เป็นแม่ดังขึ้น ทำให้ลูกสาวคนสวยต้องเดินมาตามเสียงของเธอ
“อะไรหรอแม่”
“ดูนี่สิ ‘ค่ายทดสอบส่วนที่สำคัญที่สุดของร่างกาย’ แทยอนก็ชอบเล่นกีฬานี่ ลองไปเข้าค่ายดูหน่อยไหมล่ะ”
“โหยไม่เอาอ่ะ ถึงฉันจะชอบเล่นวอลเล่บอลแต่เข้าค่ายบ้าๆนี่ฉันไม่ไปแน่”
“โถ่แทยอน ปิดเทอมตั้ง3เดือนอีกอย่างลูกก็สอบเข้ามหาลัยได้แล้ว อยู่บ้านเฉยๆก็น่าเบื่อเปล่าๆ”
“แต่ฉันไม่อยากไปนี่ ต้องไปอยู่กับใครก็ไม่รู้”
“แทยอน ถือว่าแม่ขอนะ แม่อยากให้ลูกออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง”
“เอ่อ...”
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะไป”
..
..
WOOYOUNG TALKS
“ไม่เอา!ผมไม่ไป!”
“เอาน่าอูยอง ถือว่าหาประสบการณ์ใหม่ๆ”
“ผมไม่อยากได้หนิพ่อ ขอผมอยู่บ้านสบายๆเถอะ”
ผมพูดแล้วหันไปจดจ่อกับทีวีต่อ เรื่องอะไรจะต้องไปค่ายบ้าๆนี่ด้วยหล่ะ ไกลก็ไกลแถมต้องนั่งเครื่องบิน7ตั้งชั่วโมง
“แล้วไปที่นู่นมันไม่สบายตรงนี้ พักโรงแรมสุดหรูใจกลางเมืองแถมได้ไปเที่ยวอีกต่างหาก นี่มันเรียกว่าดีสุดๆเลยนะ”
“ผมไม่ไป”
“ไม่ทันแล้วล่ะ เพราะพ่อสมัครผ่านทางเว็บให้ลูกแล้ว อีก3วันจะออกเดินทางเตรียมตัวไว้นะลูก”
“พ่อ!!”
ทำไมผมจะต้องทำอะไรปัญญาอ่อนๆอย่างนี้ด้วย!? พ่อก็อีกคน.. จัดการซะเสร็จสรรพแล้วยังจะมาขอความเห็น ไม่บอกผมตอนถึงวันกำหนดการเลยล่ะครับ = = ทันทีที่พ่อเดินออกจากห้องรับแขกไป ผมหยิบโน้ตบุ๊คแล้วเข้าเว็บของhigh skyเพื่อหาข้อมูล ผมไม่ได้อะไรหรอกนะก็แค่จะดูรายละเอียดเฉยๆ
“พักโรงแรมMarina bay sandsสุดหรู 3ห้องนอน 2ห้องน้ำ 1ห้องครัว 1ห้องรับแขกในห้องเดียวกัน .. เขียนซะอย่างกับจะขายคอนโด= =”
ผมอ่านข้อมูลจากเว็บของhighskyไปเรื่อยๆแล้วก็ดูรูปโรงแรมที่จะไปพัก นี่มันหรูมากนะ !
ถ้าจะบอกว่า ผมเกิดสนใจทริปนี้แล้วล่ะ..?
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
สนามบินอินชอน
วันเดินทาง
“แทยอนลูก ดูแลตัวเองดีๆนะแม่เป็นห่วง”
“แม่เป็นห่วงแล้วจะให้หนูไปทำไมเนี่ย”
“ก็แม่อยากให้หนูไปข้างนอกบ้างนี่นา”
“อูยอง เที่ยวให้สนุกนะลูก”
“ครับพ่อ”
“โทรหาแม่บ้างนะลูก”
“ครับแม่”
อูยองกอดลาผู้เป็นพ่อกับแม่ของเขาก่อนเดินเข้าไปรวมกลุ่มกับเพื่อนคนอื่นๆที่มาในทริป
“สวัสดีน้องๆทุกคน พี่ชื่อกิลส่วนผู้หญิงคนนี้ชื่อบงซอน พวกพี่เป็นพี่ที่คุมทริปสิงคโปร์ของน้องๆทุกคนนะ”
“สวัสดีค่ะ/ครับ”
“เครื่องบินไฟลท์เราจะออกตอนเวลา11โมง ตอนนี้ก็9โมงแล้วพี่ว่าเราเข้าไปด่านตม.ก่อนดีกว่า มีใครลืมพาสปอร์ตไหมจ๊ะ?”
บงซอนพูดขึ้น
“.........”
“ไม่มีนะ งั้นก็ดีแล้วงั้นเราเข้าไปด้านในกันเถอะ”
กิลเดินนำหน้าส่วนบงซอนเดินตามหลังน้องๆทุกคนและเดินเข้าไปด้านใน
บนเครื่องบิน
“เอาล่ะ เนื่องจากผู้ปกครองของน้องๆทุกคนได้จ่ายเงินค่าทริปนี้ให้ทางเราเป็นจำนวนมาก พวกพี่จึง.. จองที่นั่งแบบเฟิร์สคลาสให้น้องๆได้นั่งกันอย่างสบายๆกันจ้า”
“เย้!!~~~”
“เอาล่ะ ที่นี้ก็นั่งที่ตามหมายเลขที่ได้เลยนะ พี่กับกิลนั่งอยู่แถวหน้าสุดมีอะไรเรียกได้จ้า”
TAEYEON TALKS
ฉันได้ที่นั่งหมายเลขH14 อยู่ตรงไหนน้า
อ๊ะ! เจอแล้ว ได้นั่งข้างผู้ชายคนนึง.. เขากำลังก้มหน้ารัดเข็มขัดอยู่เขาสูงประมาณ180ถ้าฉันกะไม่ผิดนะ ดูดีใช่ย่อยเลยล่ะ
“หวัดดี!”
“เฮ้ย!!”
ตกใจหมด! อยู่ดีๆนายนี่ก็ทักขึ้นมา เอาซะฉันตกใจเลย- -
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
เขาหันหน้ามามองฉัน
“เปล่า^^”
“อ่า.. ดีแล้วล่ะ เธอชื่ออะไรหรอ”
“ฉันชื่อแทยอน อายุ19 แล้วนายล่ะ”
“อายุเท่ากันเลย ฉันชื่อจุนโฮนะยินดีที่ได้รู้จัก”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะจุนโฮ^^ ฝากตัวด้วยล่ะ”
“เช่นกัน^^:;”
จุนโฮยิ้มซะตาปิด หมอนี่ก็น่ารักเหมือนกันแฮะ
ผ่านไปสักพักพวกเราก็เงียบกันหมด คนอื่นๆที่มากับทริปhigh skyก็เงียบกันทุกคน เป็นเพราะว่าเราต้องนั่งในนี้อีกตั้ง7ชั่วโมงทุกคนคงนอนเอาแรงล่ะมั้ง มีก็แต่ฉันที่ไม่นอน ที่นั่งบนเครื่องบินนี้เป็นผังแบบ xx xx xx ฉันได้นั่งตรงxที่2 ฉันหันไปมองทางด้านขวาของฉัน.. เขานั่งตรงxที่3 เขาเป็นผู้ชายตัวขาวมากๆแถมทำผมสีทองอีก ตัวสูงพอๆกับจุนโฮเลยล่ะแถมดั้งของเขาก็สวยมากๆ ฉันหยุดมองคนๆนี้ไม่ได้เลยเพราะเขาดูดีมาก ดูดีอย่างกับดาราเลยหล่ะ
“เธอแอบปิ๊งฉันหรือไง”
อยู่ดีๆเขาก็หันหน้ามาทางฉัน นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก- -
“จะบ้าหรอ! -0-”
“แต่เธอมองฉันตั้งนานสองนาน”
“ฉันมองนายไม่ได้รึไง โอเคฉันไม่มองก็ได้= =”
ฉันเบือนหน้าหนีจากเขา คนบ้าอะไรทำไมกวนขนาดนี้นะนี่ขนาดเจอกันครั้งแรกนะเนี่ย..
“ไม่ได้ห้ามซะหน่อย”
“นายนี่มัน..”
“ทำไมหรอ ฉันทำไมงั้นหรอ”
“กวน!”
“แล้วไงต่อ?”
อ๊ายยย นายนี่นี่มันมากไปแล้วนะ! แต่ฉันก็เถียงไม่ออกแล้วอ่ะT T
“ไม่มีแล้ว”
“งั้นก็ดีเพราะฉันจะฟังเพลงต่อแล้ว”
“อย่าเพิ่งๆๆ”
ฉันเบรกเขาไว้ระหว่างที่เขากำลังจะใส่หูฟัง
“อะไรอีกล่ะ เธอนี่พูดมากจัง”
“ทำไมนายได้นั่งคนเดียวอ่ะ”
ฉันก็แค่อยากรู้เฉยๆ นายนี่ดูโลกส่วนตัวสูงจังแฮะขนาดอยู่บนเครื่องบินยังนั่งคนเดียว- -
“อยากจะมานั่งข้างฉันรึไง”
“หลงตัวเอง!! = =”
เรียนท่านผู้โดยสารเครื่องบินSingapore Airlineทุกท่านค่ะ ขณะนี้ทางเราจะนำอาหารไปเสิร์ฟท่านขอให้ท่านดึงที่รองอาหารที่ติดอยู่กับเบาะด้านหน้าของท่านลงด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
“จุนโฮๆ เดี๋ยวอาหารจะมาเสิร์ฟแล้ว”
ฉันหันไปปลุกจุนโฮที่นอนหลับสนิท
“จุนโฮ!”
“หา.. มีอะไรหรอ?”
จุนโฮลืมตาขึ้นในสภาพแบบว่างัวเงียสุดฤทธิ์= =
“เดี๋ยวอาหารจะมาเสิร์ฟแล้ว ฉันแค่ปลุกเฉยๆ”
“อ๋อ ขอบใจนะ”
ฉันยิ้มให้จุนโฮบางๆก่อนหันหน้าไปด้านขวาของตัวเอง นายบ้าหัวทองมองฉันอยู่
“อะไร?”
ฉันถาม
“เปล๊า!”
เขาตอบเสียงสูง
“ก็เห็นอยู่ว่านายกำลังมองฉัน”
“ทีเมื่อกี๊เธอยังแอบมองฉันเลย”
“แล้วไงต่อ?”
“เธอพูดตามฉันนี่นา”
“ไม่ได้จดลิขสิทธิ์ไว้นี่”
ฉันตอบอย่างเซ็งๆแล้วเบือนหน้าหนีนายหัวทองนั่น คนอะไรกวนที่สุดเลย!
“เธอ2คนรู้จักกันด้วยหรอ?”
จุนโฮถามฉัน
“เพิ่งรู้จักเมื่อกี๊เนี่ยแหล่ะ แหะๆ”
“อ๋อ^0^”
เวลาจุนโฮยิ้มจนตาปิดเขาดูน่ารักมากๆเลยล่ะ
“ทำไมหน้านายเหมือนเรนจังเลยล่ะ”
“ฮ่าๆ มีคนเคยบอกฉันเหมือนกันแหล่ะ”
“นี่จุนโฮเรามาถ่ายรูปกันเถอะ ฉันจะเอาไปหลอกแม่ฉันว่าฉันเจอเรน ฮ่าๆๆ”
“นี่ฉันเหมือนเรนขนาดนั้นเลยหรอ? งั้นก็โอเคฮ่าๆ”
“รับเป็นสปาเก็ตตี้กุ้งไวท์ซอสหรือข้าวหน้าไก่ย่างดีคะ?”
ทันทีที่แอร์โฮสเตสเดินมาเสิร์ฟอาหาร ฉันก็หยุดถ่ายรูปกับจุนโฮก่อน
“สปาเก็ตตี้แล้วกันค่ะ”
“อีกท่านล่ะคะ?”
“เหมือนกันครับ”
“ผมเอาสปาเก็ตตี้ด้วยครับ”
เสียงของนายหัวทองดังขึ้น เขาพูดพรางมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่ฉันเองก็อธิบายไม่ถูก= =
“นี่ค่ะ”
แอร์โฮสเตสเสิร์ฟอาหารให้เขาแล้วเดินไปเสิร์ฟอาหารให้กับคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“มองอะไร?”
ฉันหันไปถามนายหัวทองอีกครั้ง
“ไม่ได้มองเธอซะหน่อย”
“นายมองฉันอยู่นะ”
“ฉันบอกว่าฉันไม่ได้มองเธอซะหน่อย”
เขาพูดแล้วจ้องตาฉันเขม็ง- o - แล้วยังจะมาบอกว่าไม่ได้มอง
“เชิญมองต่อไป เพราะฉันจะกินแล้ว”
“แทยอน สรุปเธอกับผู้ชายคนนั้นเพิ่งรู้จักกันจริงหรอ- -”
จุนโฮหันมาถามฉัน
“ก็จริงน่ะสิ นายนั่นน่ะกวนใจฉันชะมัด รำคาญจะแย่อยู่แล้ว”
“ฮ่าๆ เธอก็ไม่ต้องไปสนใจสิ”
“ฉันก็ว่างั้นแหล่ะ”
ฉันพูดจบก็ตักอาหารเข้าปาก อ๊ายยอาหารบนเครื่องบินมันอร่อยอย่างนี้เองสินะ>0<
“รับน้ำอะไรดีคะ มีโค้ก สไปรท์ แฟนต้า น้ำส้ม น้ำแอปเปิ้ลและไวน์องุ่นค่ะ”
แอร์โอสเตสเดินมาอีกครั้ง- -
“ฉันขอเป็นน้ำแอปเปิ้ลแล้วกันค่ะ”
“ผมเอาโค้กครับ”
“ผมก็เอาน้ำแอปเปิ้ลครับ^^;:”
นายหัวทองพูดขึ้นอีกครั้งแถมคราวนี้ทำหน้าตายิ้มแย้มจนหน้าหมั่นไส้ด้วย- -
“นายกินตามฉันหรอ”
“เปล่านี่”
“งั้นก็แล้วไป ฉันจะนอนแล้วนายห้ามกวนฉันล่ะ”
“ฉันจะปลุกเธอทุกๆ10นาที ฝันดีนะ”
ไอ่ประโยคหลังก็ฟังดูดีอยู่หรอกนะ แต่ประโยคแรกมันชอบกลๆอยู่- _ - แต่ช่างเถอะถ้านายบ้านั่นปลุกฉันจริงๆล่ะก็.. จะต่อยให้ดั้งยุบเลย! หาววว.. ฉันง่วงแล้วล่ะ ขอตัวไปนอนก่อนนะทุกคน เจอกันที่สิงคโปร์> w <
_________________________________
แชพเตอร์แรก เป็นไงมั่งคะ? ติชมได้นะ คอมเม้นกันหน่อยเน้อ T w T
ธีมขึ้นแล้ววว ดีใจ - 0 -
super cell
ความคิดเห็น