กัปตันสุดเท์กับนักบินสาวสุดป่วน

ลำดับตอนที่ #1 : คุณหมอเจสสิก้า

ณ บอร์ดประกาศผลแอดมิดชันคณะแพทยศาสตร์


ทุกคนกำลังมุงบอร์ดประกาศอย่างกับมดมุงก้อนน้ำตาล  แต่เจสสิก้ายืนกินกาแฟอยู่ห่างๆเพราะเธอไม่ชอบคนเยอะๆ 


"เฮ้ย !! เจสสิก้าเธอสอบติดแหน่ะ" ฮโยยอนที่กำลังมุงดูผลสอบท่ามกลางฝูงชนตะโกนเรียกเจสสิก้า เมื่อเจสสิก้าได้ยินดัง
นั้นเธอจึงคายกาแฟที่เธอกำลังกินอยู่ทันที

ห๊ะ !! อะไรนะนังม้า  ชั้นเนี่ยนะสอบติด  บ้าหรอตอนเรียนชั้นไม่ตั้งใจเรียน  โดดทุกคาบหลับทุกครั้งที่เข้าเรียน  แถมตอนสอบชั้นยังหลับตั้งแต่เค้าแจกข้อสอบ บลาๆๆ....  แล้วชั้นสอบติดได้ไง  ชั้นไม่เชื่อแกหรอก

ทันใดนั้นฮโยอนที่กำลังมุงดูป้ายประกาศก็เดินเข้ามาหาฉัน "งั้นแกก็มาดูที่บอร์ดเลยมา" 

เจสสิก้าสบถด้วยหน้าตาเซ็งๆ หึ !! ไม่เอาหรอกคนเยอะจะตายชั้นไม่ชอบ
"งั้นก็รอ" ฮโยสวนกลับด้วยท่าออกกำลังกาย

 

(เจสสิก้า : T___T)


ติ๊กตอกๆๆๆๆ  เฮ้ออออ  คนหมดสักที

"นี่ไงชื่อแก" ฮโยยอนจูงมือเจสสิก้าไปที่บอร์ดและชี้ที่ชื่อของเจสสิก้า

เฮ้อออออออออออออออออออออออออ เจสสิก้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเซ็ง
"ไม่ดีใจหรอ  กว่าจะได้ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะแก" ฮโยยอนถามเจสสิก้าด้วยน้ำเสียงที่มึนงง


 

"ชั้นไม่ได้อยากเป็นหมอสักหน่อย"


และเจสสิก้าก็เดินคอตกกลับบ้าน  ........



 

6 ปีต่อมา


 

หลังจากเจสสิก้าเรียนจบเธอก็ได้เป็นหมอแผนก ER (แผนกฉุกเฉิน)

กรี๊งงๆๆ  ............ เจสสิก้ากดรับสายเสียงโทรศัพที่ดังในขณะที่เจสสิก้ากำลังขับรถกลับบ้าน
"ฮัลโหล  ว่าไงนะ !!  ได้ๆไปเดี๋ยวนี้แหละ" 
แล้วเธอก็กดวางสายและขับรถกลับไปยังโรงพยาบาลอีกครั้ง  

อะไรอีกเนี่ยชั้นเพิ่งจะเลิกงานแล้วชั้นต้องกลับไปอีกหรอ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน  น้ำก็ยังไม่ได้อาบ  ฉันชักจะหมดความอดทนแล้วจริงๆ ชั้นกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย เพื่อนของชั้นเฮฮาปาร์ตี้กันทุกวัน แต่ชั้นกลับมานั่งรักษาคนไข้ทั้งวันทั้งคืน  บ้านก็ไม่ได้กลับ  บลาๆๆๆๆ  เธอสบถด้วยความเบื่อหน่าย
.
.
.
เมื่อถึงโรงพยาบาล  เจสสิก้าก็มุ่งไปยังแผนก ER ทันที
"หมอคะ คนไข้ถูกยิงที่ต้นขาซ้าย  ชีพจร 60 การหายใจปกติค่ะ" พยาบาลบอกอาการของคนไข้อย่างรวดเร็ว
"คืนนี้หมอคนไหนอยู่เวร ??"  เจสสิก้าถามพยาบาลที่กำลังนำเครื่องมือมาให้เจสสิก้า
"หมออันค่ะ" เอาอีกแล้วนะไอหมอบ้า  เจสสิก้าด่าในใจ





"โทรไปยัง"  เจสสิก้าถามพยาบาลด้วยอาการเซ็ง
"โทรแล้วค่ะ" พยาบาลรีบตอบทันที
"แล้วทำไมยังไม่มา" เจสสิก้าถามด้วยอาการเซ็งอีกรอบ
พยาบาลอะอะอืออืออยู่ครูหนึ่ง  จากนั้นจึงตอบเจสสิก้าว่า "คะ คะ คือ เขาอยู่ข้างนอกค่ะ"

"หมอมีน้อยแล้วยังออกไปอีกนะ ไม่ไหวจริงๆ" เจสสิก้าพูดด้วยความเหนื่อยพลางทำแผลให้คนไข้  ทันใดนั้นหมออันก็เข้ามา
"คนไข้เป็นไงบ้าง" หมออันถามเจสสิก้าด้วยหน้าตาระรื่นเหมือนเพิ่งถูกหวยมา
เจสสิก้าทำหน้าเซ็งๆใส่หมออันและตอบว่า "ฆ่าเชื้อแล้ว เลือดหยุดไหลแล้ว เหลือแค่เอากระสุนออก กระสุนไม่ได้ทะลุ  ดูจากแผลแล้วกระสุนอยู่ยังในนั้นนะคะ" และแล้วหมออันก็ตรวจหากระสุน  เจสสิก้าก็มองดูอยู่ห่างๆและถอดถงมือออก

"ไม่มีกระสุนนะครับ  ผมหาแล้วไม่มีเลย" หมออันหากระสุนที่แผลแต่ไม่พบกระสุน
ทันใดนั้นพยาบาลก็ถามหมออันด้วยความตกใจ "กระสุนไม่ได้ทะลุไป แล้วหาไม่เจอได้ยังไงคะ"
"ไม่มีทางเลือก  คนไข้อาจติดเชื้อได้  เราต้องเอาเซลล์ที่ตายแล้วออก" หมออันพูด



กระสุนไม่ได้ทะลุแต่หาไม่เจอแล้วมันหายไปไหนล่ะ  เจสสิก้าครุ่นคิด  หรือว่า !  
"เดี๋ยวค่ะ !!  กระสุนอาจจะไหลไปตามกระแสเลือดแล้วก็ได้นะคะ" เจสสิกาพูด
"เป็นไปได้ด้วยหรอคะ" พยาบาลถามด้วยความตกใจเพราะเธอไม่เคยเจอเคสแบบนี้

"ใครที่มีหน้าที่กลับบ้านก็กลับไปนะครับ"
หมออันแขวะเจสสิก้าพลางถือมีดเพื่อจะตัดเซลล์ที่ตายของคนไข้ออก   เจสสิก้ากลอกตาและครุ่นคิด  อะไรของนายเนี่ยไอหมอบ้าโดดเวรแล้วแถมยังมาแขวะชั้นอีก  โอย  ทำไมชั้นต้องมาทนกับอะไรบ้าๆนี้ด้วยเนี่ย




หลังจากด่าหมออันอยู่ในใจได้ไม่นานเจสสิก้าก็พูดขึ้นมาว่า "เดี๋ยวนะคะหมออัน  น่าจะรีบหากระสุนที่ฝังอยู่ก่อนจะเอาเซลล์ที่ตายแล้วออกนะคะ  เราต้องอัลตร้าซาวน์เพื่อหากระสุน  ถ้าเกิดมันไหลเข้าปอดไป  มันจะอันตรายนะคะ"
"นี่คุณ !!  ในห้องนี้ใครเป็นคนสั่งกันแน่  ผมจะตัดสินใจเอง" หมออันที่กำลังจะตัดเซลล์ที่ตายแล้วของคนไข้ตะคอกใส่เจสสิก้า
ทันใดนั้นพยาบาลที่ทำหน้าที่อยู่ก็โพล่งพูดขึ้นมาด้วยความเหลืออดว่า "ถ้าคุณทำไม่ได้ฉันทำเองดีมั้ยคะ !! " (ต้องให้พยาบาลสั่ง ถถถ)
.
.
เกิดความเงียบอยู่ครูหนึ่ง  หมออันจึงตัดสินใจอัลตร้าซาวน์ตามที่เจสสิก้าบอก
หมออันตรวจอัลตร้าซาวน์บริเวณแผลที่ขาซ้ายแต่ก็ไม่พบกระสุน  
"สูงขึ้นอีกค่ะ" เจสสิก้าสั่งหมออันที่กำลังอัลตร้าซาวน์คนไข้อยู่
"นี่ก็ตรวจแทบจะทั้งตัวแล้ว" หมออันสบถ
"หยุดก่อนค่ะ  ตรงนั้นกระสุนปืนนี่คะ" เจสสิก้าพูด
พยาบาลพูดด้วยความตกใจว่า "นี่เกือบจะถึงหัวใจเลยนะคะ  โหมาไกลได้ขนาดนี้เลยหรอ  ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเรื่องแบบนี้ด้วย"
หมออันไม่พูดอะไรนอกจากถอนหายใจและสั่งเตรียมห้องผ่าตัด
.
.
.
อวดเก่งนักนี่  สมน้ำหน้าเป็นไงล่ะไอหมอบ้า 5555+





"หมอเจสสิก้าเก่งมากๆเลยนะคะ  เยี่ยมจริงๆ" พยาบาลพูดชมเจสสิก้า
"ขอบคุณนะคะ" เจสสิก้าพูด

เฮ้อออออออออ......

หมดไปอีกหนึ่งวันกับการเป็นหมอเจสสิก้า

V
V
V
V
V

 คอมเม้นให้ด้วยน้าชอบตรงไหนไม่ชอบตรงไหน
อยากให้ปรับปรุงอะไรบอกได้เลย
 

ปล. เหตุการณ์ในห้องฉุกเฉินเลียนแบบมาจากซีรี่ย์เรื่อง emergency man and women