ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : FOR YOU .. ทำตามหัวใจ
FOR YOU .. ทำตามหัวใจ
............................
...
........[RITZ]..........
หลังจากที่ผมไปกินข้าวกับพี่สน และเราก็ได้แยกย้ายเนื่องจาก พี่สนหรือคนรักของผมนั้นยังคงต้องขึ้นวอร์ดซึ่งเป็นหน้าที่ของนักศึกษาแพทย์แต่ผมก็ยังคงรู้สึกดีที่เขายังพอมีเวลาให้ผมอยู่บ้างถึงแม้จะไม่เหมือนแต่ก่อนและนั้นคงเป็๋นเหตุผลที่ผมทำตัวงี่เง่า เอาแต่ใจมากขึ้น แต่เขาก็ยังคอยตามใจผมเสมอ และนี่คงเป็นเหตุผลที่ผมรักเขาแล้วยอมอยู่ข้างๆเขาจนถึงทุกวันนี้
หลังจากนั้นผมก็ขับรถมาที่ร้านร้านนึง ซึ่งเป็นร้านกาแฟที่ไม่เล็กและก็ไม่ใหญ่มากนัก แต่มีความพิเศษตรงที่ร้านกาแฟนี่มีแอลกอฮอล์ขายด้วย แต่ก็ต้องขายตอนหลังห้าโมงเย็น เนื่องจากเป็นเวลาตามกฏหมายนั้นเอง และยังมีเวทีเล็กสำหรับการแสดงดนตรีสดเพื่อให้คนในร้านได้ฟังเพลงสบายๆด้วย
เหตุผลที่ผมมาร้านนี่ นั้นก็คือ ผมรู้จักกับเจ้าของร้านนั้นเอง ^^
แอ๊ดดด..
..
"อ่าว ริท ไม่เจอนานเลยน่ะเนี่ย มีแฟนแล้วหายไปเลยน่ะ" เสียงเจ้าของร้าน หนุ่มหล่อทักทายขึ้นมาหลังจากที่ปิดประตูแล้วเข้ามาในร้าน
"โหย พี่รุจละก็ ผมไม่ได้หายสักหน่อยช่วงนี้เรียนหนักตังหาก" ผมตอบพี่รุจด้วยน้ำเสียงติดงอนเล็กน้อยแล้วยืนอยู่ที่เดิมไม่ยอมเดินไปหาเขา
"ฮ่าๆ พี่ล้อเล่นน่ะ เดี๋ยวพี่ทำนมเย็นเป็นการง้อน้าครับ มานั่งหน้าเค้าน์เตอร์รอก่อนนะ" พี่รุจพูดแล้วยิ้มหวานๆให้ผมก่อนที่จะเดินหันหลังไปตรงที่ทำกาแฟแล้วลงมือทำนมเย็นให้ผม
ตอนนี้เป็นเวลาประมาณห้าโมงกว่า ร้านเลยไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ มีอยู่ประมาน 2-3 โต๊ะแต่ก็นั่งอยู่ทางฝั่งด้านนอกเหมือนเป็นพวกมานั่งอ่านหนังสือทำงานมากกว่า ผมเดินมานั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าเค้าน์เตอร์ ที่สูงๆคล้ายๆกับบาร์ตามผับ พลางมองคนที่กำลังทำนมเย็นให้ผม 'พี่รุจ' เป็นพี่ชายผมแต่ก็ไม่ใช่พี่ชาายแท้ๆนะฮะ เป็นลูกพี่ลูกน้องแต่ผมอยู่กับเขามาตั้งแต่เด็กเลยเพราะพ่อแม่ผมกับเขาทำธุรกิจอยู่ต่างประเทศด้วยกัน เลยทำให้ผมต้องอยู่กับเขาบ่อยๆ�
"อ่ะ ได้แล้ว" พี่รุจพูดแล้วยื่นแก้วนมเย็นสีชมพูทรงสูงมาวางตรงหน้าผม
"ขอบคุณครับ" ผมตอบและดูดนมขึ้น หิวน้ำที่สุดเลยไม่อยากจะบอก แหะๆ
....
"ร้านศุภรุจ ยินดีต้อนรับครับ รับอะไรดีครับ" เสียงพี่รุจทักหญิงสาวที่เดินเข้ามาในร้าน ผู้หญิงคนนี้มาบ่อยมากจนผมจำหน้าเขาได้เลยทีเดียวคงไม่แปลกหรอกครับที่เขามาบอก เพราะเขาคงชอบพี่รุจ เนื่องจากรูปร่างหน้าตาของพี่รุจไม่ธรรมดานั้นเอง สูง ขาว ทรงผมที่ยาวปะบ่า พร้อมกับจุกยางสีแดงที่มัดรวบผมข้างหน้าของพี่รุจขึ้นไปหรือบางวันก็เป็นที่คาดผมซึ่งทำให้เห็นโครงหน้าที่เรียวแหลมนั้นชัดขึ้น อีกทั้งยังเป็นหนุ่มไฟแรงเพิ่งจบบริหารมาอีกตังหาก ...
...ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องน่ะ หึหึ ...อุ๊ย! ผมคิดอะไรเนี่ย
"เออใช่ วันนี้ริทมาพอดีเลย พี่จ้างนักร้องมาใหม่นะ ช่วยพี่ฟังหน่อยนะว่าร้องดีรึป่าว" พี่รุจพูดหลังจากที่บริการหญิงสาวคนนั้นเรียบร้อยแล้ว
"อืออออออ" ผมพูดทั้งๆที่ยังดูดนมเย็นและกัดหลอดไปด้วย
"อ่ะ นั้นไง มาพอดีเลย" หลังจากมีเสียงเปิดประตูและตามมาด้วยเสียงพี่รุจ ผมก็หันไปตรงประตูทันที
.......
กึก�
..........
....
.................... คนที่ผมเพิ่งเจอเมื่อตอนเย็นนี้เอง แต่ไม่ใช่คนที่ผมไปกินข้าวด้วยนะ�
เราสองคนมองหน้ากันเหมือนตกใจเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะเป็นคนหันหน้าหนี
"สวัสดีคับ" คนคนนั้นหรือพี่โตโน่และเพื่อนเค้าอีกสองคนทักพี่รุจพร้อมกับยกมือไหว้
"อ่า ไม่ต้องไหว้ก็ได้ครับ" พี่รุจพูดขึ้นแล้วเดินดันหลังคนพวกนี้ไปนั่งที่โต๊ะตรงหัวมุมของร้าน
พลางกวักมือเรียกผมให้เดินตามไปด้วย
"ผมชื่อโตโน่ ส่วนนี่ชื่อดิน คนนี่ชื่อไม้ ครับ" หลังจากนั่งลงกันครบทุกคนโดยที่ผมนั่งในสุดซึ่งตรงข้ามกับพี่โตโน่และข้างผมเป็นพี่รุจ และตามด้วยเพื่อนของพี่เขาทั้งสองคน ผมสังเกตได้เลยว่าพี่โตโน่เขามองผมตลอด ผมไม่ได้หลงตัวเองนะฮะ จริงจริ๊งง
"โอเคครับ งั้นลองเล่นให้ผมฟังเลยก็ได้ครับ" พี่รุจพูดขึ้นหลังจากที่เขาแนะนำตัวเสร็จ
"ครับ" พี่โตโน่ตอบรับแล้วหันไปคุยกับเพื่อนเค้าสองคน "กูขอเปลี่ยนเพลงได้ไหม เอา โอ๊ย โอ๊ย นะ" พี่โตโน่พูดไปด้วยพลางหยิบกีต้าร์ออกมาจากซองแล้วเอามาวางบนตัก แล้วเกาเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มร้องออกมา
"ตั้งแต่วันที่ชั้นได้คุยเคียงคู่สองคนกับเธอ .. ครั้งก่อน
กลับมานอนครวญครางละเมอ
คอยพร่ำหาเธอเหมือนจะอ้อนวอน ... "
ตั้งแต่เริ่มร้องเพลงจนถึงท่อนนี่ผมเห็นเขาจ้องผมตลอด ผมหลบตาเขาพอหันกลับไปเขาก็ยังคงมองมาที่ผมอยู่ พี่รุจเอนหลังนิดหน่อยแล้วหลับตาฟัง ส่วนเพื่อนของเขา พี่ดินเล่นเบส ส่วนอีกคนที่ชื่อพี่ไม้นั้นเป่าแซก
เหมือน ตอนนี้มีแค่ผมกับเขา และคนอื่นเป็นเพียงตัวประกอบ
"เกิดอะไรขึ้นมาละเออ มันอยากรู้นัก
เปลี่ยนฉันไปจากเดิม ... โอ๊ย โอ๊ย...."�
พอถึงท่อน 'โอ๊ย โอ๊ย' ผมกลับรู้สึกสะดุ้งและร้อนขึ้นมาทันที อาจเป็นเพราะสายตาเขาที่มองมาที่ผมตลอด หรือไม่ก็น้ำเสียงเขา เสียงเขาเพราะมากจริงๆ แถมหน้าตาเขาตอนเวลาร้องเพลงนั้นดูดีมาก และยังมีความเซ็กซี่เล็กน้อย
"จะเป็นเพียงแววตาทั้งคู่ของเธอ ฉายมาสะกดรึป่าว
อาจป็นดาวดวงใดใช่เธอมาหลอกเล่นกล เป็นไปไม่ได้
ออกจะงง คงเป็นเพราะเธอทำสับสน
โอ๊ย เดี๋ยวอยากรัก .."
พอจบคำนี้ พี่โตโน่เงียบไปพักนึงจนเพื่อนๆที่เล่นด้วยเล่นเลยไปต้องหยุด พร้อมกับพี่รุจที่ลืมตาขึ้นมายังงงๆ แต่ดวงตาของพี่โตโน่นั้นยังคงจ้องมาที่ผมอยู่เหมือนเดิม ในแววตานั้นผมไม่อยากคิดเลยว่าหมายความว่าอะไร หรือบางทีเขาแค่ไม่รู้จะมองอะไร
.....................
หรือเขา .....
เขา .....
.....
..
ตาเหล่นะ ผมล้อเล่นนะ
"เดี๋ยวอยากลืม โอ๊ย โอ๊ย ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเพราะเธอ"
เขาหยุดไม่นานนักก็ร้องต่อขึ้นมาพร้อมๆกับเพื่อนเขาสองคนก็รับเข้าจังหวะตาม
"เธอทำให้ฉันรักเธอก่อน ไม่อาจถอน
หัวใจมันคอย แอบแอบมอง แบบซึ้งซึ้ง
เธอทำให้ฉันหลงใจอ่อน นอนกอดหมอนทุกคืน
จะทนได้นานสักเท่าไหร่ หากคิดถึง โอ๊ย โอ๊ย"
ผมรู้สึกว่าเพลงนี้มันยาวนานมาก อาจเป็นเพราะสายตาคู่นั้นที่จ้องมองผมตลอดทั้งเพลงนั้นทำให้ผมรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว รู้สึกว่าใบหน้าของผมร้อนไปทั้งหน้า เหมือนว่าเขาตั้งใจร้องเพลงนี้ให้ผม .....
งั้นเหรอ .. เป็นไปไม่ได้หรอก
"โหยยยย เพราะมากเลยนะ พี่ฟังแล้วเคลิ้มเลย
รู้สึกเหมือนแอบหลงรักใครจริงๆ หรือโตโน่กำลังแอบหลงรักใครอยู่รึป่าว" พี่รุจพูดขึ้นหลังจากพี่โตโน่ร้องเพลงนี่จบ
"ไม่มีทางหรอกคับ พี่รุจ ก็หมอนี่มันมีแฟนอยู่แล้วละสิ" คนที่ชื่อพี่ดินพูดพลางยิ้ม
"อ่าวหรอ ตอนแรกพี่คิดว่าเราคิดอะไรกะนอนพี่น่ะเนี่ย เห็นมองตลอดเลย" พี่รุจพูดแล้วมองมาทางผม
"ตลกแล้ว พี่รุจ แฟนพี่โตโน่เป็นเพื่อนริทนะ เกรซไง พี่รุจจำได้รึป่าว" ผมพูดทันทีหลังจากคำแซวของพี่รุจ
"อ่อ คนที่ชอบโวยวาย นั้นอ่ะนะ" พี่รุจพูดแล้วหัวเราะเล็กน้อย "เห้ย!! เดี๋ยวก่อนนี่รู้จักกันหรอ" พี่รุจหยุดหัวเราะแล้วทำน่าตาตกใจมองผมกับพี่โตโน่สลับกัน 2-3 ที หลังจากถามคำถามนั้น
"อ่อ ก็พอดี น้องริทเขาก็เป็นแฟนเพื่อนผม เหมือนกันครับ" ประโยคคุ้นๆ เหมือนผมกับพี่โตโน่พูดเพื่อทวนความจำอะไรบางอย่างเนื่องจากตอนที่ฟังเขาร้องเพลงนั้น ในหัวผมไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากสงสัยในดวงตาคู่นั้นที่มองมาตลอด
"โลกกลมแฮะ งั้นเราทำงานคืนนี้เลยน่ะ " พี่รุจพูดกลับพี่โตโน่เสร็จแล้วหันมาทางผม
"เออ .. ริท น้องริทคร้าบบบ วันนี้ช่วยงานพี่หน่อยนะ พอดี ไอ่แม๊กมันลานะ" แล้วพี่รุจก็อ้อนผม เอิ่ม .. ผมแพ้ทางคนอ้อนครับบอกเลยไม่ว่าจะผู้หญิงผู้ชาย คนหนุ่มสาว คนแก่ เด็กเล็ก ผมแพ้หมด และเหมือนเจ้าตัวก็จะรู้
"อื้มมม ฮะ แต่ริทกลับไม่ดึกน่ะพี่รุจ"
"โอเค ขอบคุณมากครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปเตรียมของก่อนนะ เดี๋ยวหกโมงลูกค้าก็มาแล้ว ริทรอเสิร์ฟอย่างเดียวแล้วกันนะ เออ รับออเดอร์อีกอย่าง แฮะๆ พี่ไปเตรียมของแล้ว" พี่รุจพูดเสร็จแล้วก็วิ่งเข้าไปหลังร้าน ทิ้งผมนั่งกับพี่โตโน่ และก็เพื่อนเขาอีกสองคน
.......
..........................
เงียบ�
เงียบ
แล้วก็เงียบ�
"...." ทุกอย่างอยู่ในความเงียบพร้อมกับสายตาของพี่ดินและพี่ไม้ที่มองมาทางผม ส่วยพี่โตโน่ก็นั่งกดโทรศัพท์และทำคิ้วขมวด
"นี่น้องริทที่เป็นเดือนคณะแพทย์ ใช่ไหมเนี่ย" พี่ดินถามขึ้น
"..." ผมพยักหน้าเล็กน้อย
"ดูไกลๆ ว่าน่ารักแล้วนะ พอดีใกล้ๆ แม่งยิ่งน่ารักวะ ขาวสัส" เออ สัส เต็มหน้าผมเลย เนื่องจากพี่ดินย้ายมานั่งแทนที่พี่รุจแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆผม
"ไอ่ดิน มึงไปเช็คเครื่องเสียงไป" พี่ดินทำหน้างง
"แล้วมึงไม่เช็ครึไงไอ่โน่"
"เออ เดี๋ยวกูตามไป ไอ่ไม้มึงไปเช็คแซ็กโซโฟนมึงด้วย" พี่โตโน่พูดหรือไล่สองคนนั้น
"เห้ย แซ็กกูไม่ต้องเช็คนะ" พี่ไม้หันมาบอกพี่โตโน่ด้วยหน้างงๆ
"เออ น่าไปเหอะ" พี่โตโน่โบกมือไล่ทั้งสองคน พี่ทั้งสองคนเลยเดินไปที่เวทีอย่างงง ไม่เข้าใจพวกพี่ๆเขาเลย
"......" แล้วก็เข้าสู่โหมดเงียบอีกครั้ง
ผมมองพี่โตโน่ที่กำลังเกากีต้าร์เบาๆ จริงๆเขาอาจจะต้องการความเป็นส่วนตัวแต่คงไม่กล้าไล่ผม เพราะฉะนั้นผมจะไปเอง พอคิดได้เท่านั้นผมก็ลุกขึ้น แต่ก็ยังลุกขึ้นไม่เต็มความสูง(?) ก็มีเสียงเข้มๆดังออกมาจากคนที่นั่งตรงข้ามผม
"เดี๋ยว อย่าเพิ่งไปสิ" ผมหันไปมองหน้าเจ้าของเสียงก่อนจะนั่งลงที่เดิม
"....."
"เป็นอะไรกับเจ้าของร้านนะ" พี่โตโน่ถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบมาก
"ลูกพี่ลูกน้องฮะ"
"อืม" เขาตอบออกมาบ่อยๆ
"....." ทำไมวันนี้ผมเงียบบ่อยจัง ปกติผมเป็นคนพูดมากนะ
"เอ่ออ เพลงเมื่อกี้ ..."�
"...."
"เพลงเมื่อกี้ ทั้งหมดพี่ร้องให้ริทน่ะ" พี่โตโน่พูดเสร็จก็ลุกออกจากเก้าอี้พร้อมกับกีต้าร์และเดินไปที่เวทีตรงอีกมุมนึงของร้านข้างๆบาร์นั้น
ส่วนผม ..�
กำลังทำความเข้าใจกับประโยคเมื่อกี้ หมายความว่าอะไร พี่โตโน่พูดอย่างนั้นทำไม ในเมื่อเราทั้งสองก็มีแฟนอยู่แล้ว และแฟนของเราก็ต่างเป็นเพื่อนของเราทั้งคู่ พี่โตโน่ต้องการอะไรเนี่ย ผมว่าหลังจากพี่เขาเล่นดนตรีต้องคุยกันให้รู้เรื่องแล้ว ผมเหนื่อยที่จะคิดมาก และปวดหัวกับประโยคที่ไม่ชัดเจนของพี่โตโน่แล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบอีกตอนแล้ว ขอบคุนสำหรับคนที่ติดตามนะค่ะ�
ช่วยเม้นกันด้วยน้าาาา
............................
...
........[RITZ]..........
หลังจากที่ผมไปกินข้าวกับพี่สน และเราก็ได้แยกย้ายเนื่องจาก พี่สนหรือคนรักของผมนั้นยังคงต้องขึ้นวอร์ดซึ่งเป็นหน้าที่ของนักศึกษาแพทย์แต่ผมก็ยังคงรู้สึกดีที่เขายังพอมีเวลาให้ผมอยู่บ้างถึงแม้จะไม่เหมือนแต่ก่อนและนั้นคงเป็๋นเหตุผลที่ผมทำตัวงี่เง่า เอาแต่ใจมากขึ้น แต่เขาก็ยังคอยตามใจผมเสมอ และนี่คงเป็นเหตุผลที่ผมรักเขาแล้วยอมอยู่ข้างๆเขาจนถึงทุกวันนี้
หลังจากนั้นผมก็ขับรถมาที่ร้านร้านนึง ซึ่งเป็นร้านกาแฟที่ไม่เล็กและก็ไม่ใหญ่มากนัก แต่มีความพิเศษตรงที่ร้านกาแฟนี่มีแอลกอฮอล์ขายด้วย แต่ก็ต้องขายตอนหลังห้าโมงเย็น เนื่องจากเป็นเวลาตามกฏหมายนั้นเอง และยังมีเวทีเล็กสำหรับการแสดงดนตรีสดเพื่อให้คนในร้านได้ฟังเพลงสบายๆด้วย
เหตุผลที่ผมมาร้านนี่ นั้นก็คือ ผมรู้จักกับเจ้าของร้านนั้นเอง ^^
แอ๊ดดด..
..
"อ่าว ริท ไม่เจอนานเลยน่ะเนี่ย มีแฟนแล้วหายไปเลยน่ะ" เสียงเจ้าของร้าน หนุ่มหล่อทักทายขึ้นมาหลังจากที่ปิดประตูแล้วเข้ามาในร้าน
"โหย พี่รุจละก็ ผมไม่ได้หายสักหน่อยช่วงนี้เรียนหนักตังหาก" ผมตอบพี่รุจด้วยน้ำเสียงติดงอนเล็กน้อยแล้วยืนอยู่ที่เดิมไม่ยอมเดินไปหาเขา
"ฮ่าๆ พี่ล้อเล่นน่ะ เดี๋ยวพี่ทำนมเย็นเป็นการง้อน้าครับ มานั่งหน้าเค้าน์เตอร์รอก่อนนะ" พี่รุจพูดแล้วยิ้มหวานๆให้ผมก่อนที่จะเดินหันหลังไปตรงที่ทำกาแฟแล้วลงมือทำนมเย็นให้ผม
ตอนนี้เป็นเวลาประมาณห้าโมงกว่า ร้านเลยไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ มีอยู่ประมาน 2-3 โต๊ะแต่ก็นั่งอยู่ทางฝั่งด้านนอกเหมือนเป็นพวกมานั่งอ่านหนังสือทำงานมากกว่า ผมเดินมานั่งเก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าเค้าน์เตอร์ ที่สูงๆคล้ายๆกับบาร์ตามผับ พลางมองคนที่กำลังทำนมเย็นให้ผม 'พี่รุจ' เป็นพี่ชายผมแต่ก็ไม่ใช่พี่ชาายแท้ๆนะฮะ เป็นลูกพี่ลูกน้องแต่ผมอยู่กับเขามาตั้งแต่เด็กเลยเพราะพ่อแม่ผมกับเขาทำธุรกิจอยู่ต่างประเทศด้วยกัน เลยทำให้ผมต้องอยู่กับเขาบ่อยๆ�
"อ่ะ ได้แล้ว" พี่รุจพูดแล้วยื่นแก้วนมเย็นสีชมพูทรงสูงมาวางตรงหน้าผม
"ขอบคุณครับ" ผมตอบและดูดนมขึ้น หิวน้ำที่สุดเลยไม่อยากจะบอก แหะๆ
....
"ร้านศุภรุจ ยินดีต้อนรับครับ รับอะไรดีครับ" เสียงพี่รุจทักหญิงสาวที่เดินเข้ามาในร้าน ผู้หญิงคนนี้มาบ่อยมากจนผมจำหน้าเขาได้เลยทีเดียวคงไม่แปลกหรอกครับที่เขามาบอก เพราะเขาคงชอบพี่รุจ เนื่องจากรูปร่างหน้าตาของพี่รุจไม่ธรรมดานั้นเอง สูง ขาว ทรงผมที่ยาวปะบ่า พร้อมกับจุกยางสีแดงที่มัดรวบผมข้างหน้าของพี่รุจขึ้นไปหรือบางวันก็เป็นที่คาดผมซึ่งทำให้เห็นโครงหน้าที่เรียวแหลมนั้นชัดขึ้น อีกทั้งยังเป็นหนุ่มไฟแรงเพิ่งจบบริหารมาอีกตังหาก ...
...ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องน่ะ หึหึ ...อุ๊ย! ผมคิดอะไรเนี่ย
"เออใช่ วันนี้ริทมาพอดีเลย พี่จ้างนักร้องมาใหม่นะ ช่วยพี่ฟังหน่อยนะว่าร้องดีรึป่าว" พี่รุจพูดหลังจากที่บริการหญิงสาวคนนั้นเรียบร้อยแล้ว
"อืออออออ" ผมพูดทั้งๆที่ยังดูดนมเย็นและกัดหลอดไปด้วย
"อ่ะ นั้นไง มาพอดีเลย" หลังจากมีเสียงเปิดประตูและตามมาด้วยเสียงพี่รุจ ผมก็หันไปตรงประตูทันที
.......
กึก�
..........
....
.................... คนที่ผมเพิ่งเจอเมื่อตอนเย็นนี้เอง แต่ไม่ใช่คนที่ผมไปกินข้าวด้วยนะ�
เราสองคนมองหน้ากันเหมือนตกใจเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะเป็นคนหันหน้าหนี
"สวัสดีคับ" คนคนนั้นหรือพี่โตโน่และเพื่อนเค้าอีกสองคนทักพี่รุจพร้อมกับยกมือไหว้
"อ่า ไม่ต้องไหว้ก็ได้ครับ" พี่รุจพูดขึ้นแล้วเดินดันหลังคนพวกนี้ไปนั่งที่โต๊ะตรงหัวมุมของร้าน
พลางกวักมือเรียกผมให้เดินตามไปด้วย
"ผมชื่อโตโน่ ส่วนนี่ชื่อดิน คนนี่ชื่อไม้ ครับ" หลังจากนั่งลงกันครบทุกคนโดยที่ผมนั่งในสุดซึ่งตรงข้ามกับพี่โตโน่และข้างผมเป็นพี่รุจ และตามด้วยเพื่อนของพี่เขาทั้งสองคน ผมสังเกตได้เลยว่าพี่โตโน่เขามองผมตลอด ผมไม่ได้หลงตัวเองนะฮะ จริงจริ๊งง
"โอเคครับ งั้นลองเล่นให้ผมฟังเลยก็ได้ครับ" พี่รุจพูดขึ้นหลังจากที่เขาแนะนำตัวเสร็จ
"ครับ" พี่โตโน่ตอบรับแล้วหันไปคุยกับเพื่อนเค้าสองคน "กูขอเปลี่ยนเพลงได้ไหม เอา โอ๊ย โอ๊ย นะ" พี่โตโน่พูดไปด้วยพลางหยิบกีต้าร์ออกมาจากซองแล้วเอามาวางบนตัก แล้วเกาเล็กน้อย ก่อนจะเริ่มร้องออกมา
"ตั้งแต่วันที่ชั้นได้คุยเคียงคู่สองคนกับเธอ .. ครั้งก่อน
กลับมานอนครวญครางละเมอ
คอยพร่ำหาเธอเหมือนจะอ้อนวอน ... "
ตั้งแต่เริ่มร้องเพลงจนถึงท่อนนี่ผมเห็นเขาจ้องผมตลอด ผมหลบตาเขาพอหันกลับไปเขาก็ยังคงมองมาที่ผมอยู่ พี่รุจเอนหลังนิดหน่อยแล้วหลับตาฟัง ส่วนเพื่อนของเขา พี่ดินเล่นเบส ส่วนอีกคนที่ชื่อพี่ไม้นั้นเป่าแซก
เหมือน ตอนนี้มีแค่ผมกับเขา และคนอื่นเป็นเพียงตัวประกอบ
"เกิดอะไรขึ้นมาละเออ มันอยากรู้นัก
เปลี่ยนฉันไปจากเดิม ... โอ๊ย โอ๊ย...."�
พอถึงท่อน 'โอ๊ย โอ๊ย' ผมกลับรู้สึกสะดุ้งและร้อนขึ้นมาทันที อาจเป็นเพราะสายตาเขาที่มองมาที่ผมตลอด หรือไม่ก็น้ำเสียงเขา เสียงเขาเพราะมากจริงๆ แถมหน้าตาเขาตอนเวลาร้องเพลงนั้นดูดีมาก และยังมีความเซ็กซี่เล็กน้อย
"จะเป็นเพียงแววตาทั้งคู่ของเธอ ฉายมาสะกดรึป่าว
อาจป็นดาวดวงใดใช่เธอมาหลอกเล่นกล เป็นไปไม่ได้
ออกจะงง คงเป็นเพราะเธอทำสับสน
โอ๊ย เดี๋ยวอยากรัก .."
พอจบคำนี้ พี่โตโน่เงียบไปพักนึงจนเพื่อนๆที่เล่นด้วยเล่นเลยไปต้องหยุด พร้อมกับพี่รุจที่ลืมตาขึ้นมายังงงๆ แต่ดวงตาของพี่โตโน่นั้นยังคงจ้องมาที่ผมอยู่เหมือนเดิม ในแววตานั้นผมไม่อยากคิดเลยว่าหมายความว่าอะไร หรือบางทีเขาแค่ไม่รู้จะมองอะไร
.....................
หรือเขา .....
เขา .....
.....
..
ตาเหล่นะ ผมล้อเล่นนะ
"เดี๋ยวอยากลืม โอ๊ย โอ๊ย ทุกสิ่งเปลี่ยนไปเพราะเธอ"
เขาหยุดไม่นานนักก็ร้องต่อขึ้นมาพร้อมๆกับเพื่อนเขาสองคนก็รับเข้าจังหวะตาม
"เธอทำให้ฉันรักเธอก่อน ไม่อาจถอน
หัวใจมันคอย แอบแอบมอง แบบซึ้งซึ้ง
เธอทำให้ฉันหลงใจอ่อน นอนกอดหมอนทุกคืน
จะทนได้นานสักเท่าไหร่ หากคิดถึง โอ๊ย โอ๊ย"
ผมรู้สึกว่าเพลงนี้มันยาวนานมาก อาจเป็นเพราะสายตาคู่นั้นที่จ้องมองผมตลอดทั้งเพลงนั้นทำให้ผมรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว รู้สึกว่าใบหน้าของผมร้อนไปทั้งหน้า เหมือนว่าเขาตั้งใจร้องเพลงนี้ให้ผม .....
งั้นเหรอ .. เป็นไปไม่ได้หรอก
"โหยยยย เพราะมากเลยนะ พี่ฟังแล้วเคลิ้มเลย
รู้สึกเหมือนแอบหลงรักใครจริงๆ หรือโตโน่กำลังแอบหลงรักใครอยู่รึป่าว" พี่รุจพูดขึ้นหลังจากพี่โตโน่ร้องเพลงนี่จบ
"ไม่มีทางหรอกคับ พี่รุจ ก็หมอนี่มันมีแฟนอยู่แล้วละสิ" คนที่ชื่อพี่ดินพูดพลางยิ้ม
"อ่าวหรอ ตอนแรกพี่คิดว่าเราคิดอะไรกะนอนพี่น่ะเนี่ย เห็นมองตลอดเลย" พี่รุจพูดแล้วมองมาทางผม
"ตลกแล้ว พี่รุจ แฟนพี่โตโน่เป็นเพื่อนริทนะ เกรซไง พี่รุจจำได้รึป่าว" ผมพูดทันทีหลังจากคำแซวของพี่รุจ
"อ่อ คนที่ชอบโวยวาย นั้นอ่ะนะ" พี่รุจพูดแล้วหัวเราะเล็กน้อย "เห้ย!! เดี๋ยวก่อนนี่รู้จักกันหรอ" พี่รุจหยุดหัวเราะแล้วทำน่าตาตกใจมองผมกับพี่โตโน่สลับกัน 2-3 ที หลังจากถามคำถามนั้น
"อ่อ ก็พอดี น้องริทเขาก็เป็นแฟนเพื่อนผม เหมือนกันครับ" ประโยคคุ้นๆ เหมือนผมกับพี่โตโน่พูดเพื่อทวนความจำอะไรบางอย่างเนื่องจากตอนที่ฟังเขาร้องเพลงนั้น ในหัวผมไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจากสงสัยในดวงตาคู่นั้นที่มองมาตลอด
"โลกกลมแฮะ งั้นเราทำงานคืนนี้เลยน่ะ " พี่รุจพูดกลับพี่โตโน่เสร็จแล้วหันมาทางผม
"เออ .. ริท น้องริทคร้าบบบ วันนี้ช่วยงานพี่หน่อยนะ พอดี ไอ่แม๊กมันลานะ" แล้วพี่รุจก็อ้อนผม เอิ่ม .. ผมแพ้ทางคนอ้อนครับบอกเลยไม่ว่าจะผู้หญิงผู้ชาย คนหนุ่มสาว คนแก่ เด็กเล็ก ผมแพ้หมด และเหมือนเจ้าตัวก็จะรู้
"อื้มมม ฮะ แต่ริทกลับไม่ดึกน่ะพี่รุจ"
"โอเค ขอบคุณมากครับ งั้นเดี๋ยวพี่ไปเตรียมของก่อนนะ เดี๋ยวหกโมงลูกค้าก็มาแล้ว ริทรอเสิร์ฟอย่างเดียวแล้วกันนะ เออ รับออเดอร์อีกอย่าง แฮะๆ พี่ไปเตรียมของแล้ว" พี่รุจพูดเสร็จแล้วก็วิ่งเข้าไปหลังร้าน ทิ้งผมนั่งกับพี่โตโน่ และก็เพื่อนเขาอีกสองคน
.......
..........................
เงียบ�
เงียบ
แล้วก็เงียบ�
"...." ทุกอย่างอยู่ในความเงียบพร้อมกับสายตาของพี่ดินและพี่ไม้ที่มองมาทางผม ส่วยพี่โตโน่ก็นั่งกดโทรศัพท์และทำคิ้วขมวด
"นี่น้องริทที่เป็นเดือนคณะแพทย์ ใช่ไหมเนี่ย" พี่ดินถามขึ้น
"..." ผมพยักหน้าเล็กน้อย
"ดูไกลๆ ว่าน่ารักแล้วนะ พอดีใกล้ๆ แม่งยิ่งน่ารักวะ ขาวสัส" เออ สัส เต็มหน้าผมเลย เนื่องจากพี่ดินย้ายมานั่งแทนที่พี่รุจแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆผม
"ไอ่ดิน มึงไปเช็คเครื่องเสียงไป" พี่ดินทำหน้างง
"แล้วมึงไม่เช็ครึไงไอ่โน่"
"เออ เดี๋ยวกูตามไป ไอ่ไม้มึงไปเช็คแซ็กโซโฟนมึงด้วย" พี่โตโน่พูดหรือไล่สองคนนั้น
"เห้ย แซ็กกูไม่ต้องเช็คนะ" พี่ไม้หันมาบอกพี่โตโน่ด้วยหน้างงๆ
"เออ น่าไปเหอะ" พี่โตโน่โบกมือไล่ทั้งสองคน พี่ทั้งสองคนเลยเดินไปที่เวทีอย่างงง ไม่เข้าใจพวกพี่ๆเขาเลย
"......" แล้วก็เข้าสู่โหมดเงียบอีกครั้ง
ผมมองพี่โตโน่ที่กำลังเกากีต้าร์เบาๆ จริงๆเขาอาจจะต้องการความเป็นส่วนตัวแต่คงไม่กล้าไล่ผม เพราะฉะนั้นผมจะไปเอง พอคิดได้เท่านั้นผมก็ลุกขึ้น แต่ก็ยังลุกขึ้นไม่เต็มความสูง(?) ก็มีเสียงเข้มๆดังออกมาจากคนที่นั่งตรงข้ามผม
"เดี๋ยว อย่าเพิ่งไปสิ" ผมหันไปมองหน้าเจ้าของเสียงก่อนจะนั่งลงที่เดิม
"....."
"เป็นอะไรกับเจ้าของร้านนะ" พี่โตโน่ถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบมาก
"ลูกพี่ลูกน้องฮะ"
"อืม" เขาตอบออกมาบ่อยๆ
"....." ทำไมวันนี้ผมเงียบบ่อยจัง ปกติผมเป็นคนพูดมากนะ
"เอ่ออ เพลงเมื่อกี้ ..."�
"...."
"เพลงเมื่อกี้ ทั้งหมดพี่ร้องให้ริทน่ะ" พี่โตโน่พูดเสร็จก็ลุกออกจากเก้าอี้พร้อมกับกีต้าร์และเดินไปที่เวทีตรงอีกมุมนึงของร้านข้างๆบาร์นั้น
ส่วนผม ..�
กำลังทำความเข้าใจกับประโยคเมื่อกี้ หมายความว่าอะไร พี่โตโน่พูดอย่างนั้นทำไม ในเมื่อเราทั้งสองก็มีแฟนอยู่แล้ว และแฟนของเราก็ต่างเป็นเพื่อนของเราทั้งคู่ พี่โตโน่ต้องการอะไรเนี่ย ผมว่าหลังจากพี่เขาเล่นดนตรีต้องคุยกันให้รู้เรื่องแล้ว ผมเหนื่อยที่จะคิดมาก และปวดหัวกับประโยคที่ไม่ชัดเจนของพี่โตโน่แล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบอีกตอนแล้ว ขอบคุนสำหรับคนที่ติดตามนะค่ะ�
ช่วยเม้นกันด้วยน้าาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น