คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รักวุ่นๆจีบใครกันแน่
รักวุ่นของพี่เทคน้องเทค
เช้านี้ผมก็มารอเซนที่หน้าหอผมเหมือนเดิม พลางชะโงกมองหารถฟีโน่คู่ใจของเซน แต่กลับแปลกที่กลายเป็นรถ โตโยต้า แคมรี่ สีขาวที่มาจอดอยู่ตรงหน้าผมพร้อมกับเพื่อนรักของผมที่เปิดกระจกทางด้านคนนั่งข้างคนขับลง
“ขึ้นรถดิ” เพื่อนรักของผมพูดออกมาหลังจากลดกระจกข้างลง ผมรีบเปิดประตูทางด้านหลังแล้วขึ้นไปนั่งบนรถ และก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหน้าคนขับ ‘พี่เก่ง’
“อย่าเพิ่งถามอะไรทั้งนั้นเดี๋ยวถึงมอกูจะเล่าให้ฟังทุกอย่าง” ขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากถามก็โดนสกัดไว้จากเพื่อนรัก ผมมองพี่เก่งที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สลับกับมองไอ้เซนที่ทำน่าบูดน่าบึ้ง อะไรกันเนี่ยสองคนนี้..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เอ่อ..” หลังจากที่ลงจากรถแล้ว เราสองคนก็เดินมาที่โรงอาหาร ทันทีที่นั่งลงที่โต๊ะอาหารผมก็เอ่ยปากที่จะถามทันที
“ไม่ต้องถามเดี๋ยวกูตอบเอง” ยังไม่ทันที่ผมจะถามอะไรมันก็บอกว่าจะตอบเองแล้ว
“วันนั้นที่เลี้ยงสาย กูแข่งกินเหล้ากับไอ่พี่เก่งใช่ไหม มึงจำได้ใช่ไหม”
“อืม” ผมพูดพร้อมกับพยักหน้า
“นั้นแหละ กูแพ้เลยต้องทำตามที่ตกลงกันไว้” เซนพูดแล้วขยี้ผมตัวเองไปด้วย
“ตกลงอะไรวะ”
“ถ้ากูแพ้ต้องเป็นแฟนกับมันนะ”
“ห่ะ!!! เป็นแฟน!!!” ผมตะโกนเสียงดังเนื่องจากตกใจมาก
“เบาๆดิวะ กูอาย” เซนพูดแล้วหันมองไปรอบๆ
“เห้ย พี่เขาเป็นพี่ว้ากไม่ใช่หรอวะ แล้วมาคบกับมึงที่อยู่ปีหนึ่งนี่ไม่โดนด่าหรอวะ” ผมถามกลับไป งงเหมือนกัน ถ้าคนอื่นรู้ก็กลัวว่าเซนจะโดนมองไม่ดี
“พี่เก่งมันบอกว่าไม่เป็นไรหรอก มันไม่ค่อยมีบทบาทในการตัดสินใจอะไร เป็นแค่ตัวประกอบ แต่กูก็ไม่อยากให้ใครรู้หรอก มึงก็อย่าไปบอกใครละ” ผมพยักหน้าตอบไอ่เซนมัน
หลังจากคุยเรื่องระหว่างเราเสร็จ(?) ผมกับเซนก็ลุกไปซื้อข้าวและมานั่งกินกันสองคน
“ขอนั่งด้วยได้ไหมค่ะ” เสียงหวานๆดังขึ้นทำให้ผมต้องหันหลังไปตามเสียง
“อ้าว แกรนด์ เกรซ เชิญเลยครับ” ผมตอบกลับไปอย่าสุภาพ แกรนด์นั่งลงข้างผม ส่วนเกรซก็นั่งลงข้างเซน
“นี่ริท ริทไปกินบะหมี่กับพี่โตโน่ได้ยังไงอ่ะ” เกรซถามขึ้นทำให้ทั้งโต๊ะหยุดการรับประทานมามองที่หน้าผมกันหมด พี่โตโน่? อ่อ ชื่อเต็มๆเขาสินะ ปกติผมก็เรียกแต่พี่โน่ๆ อย่างเดียว
“อ๋อ เขาเป็นพี่เทคริทนะ สายริทเขาซิ่วหมดเลย ก็เลยพาไปเลี้ยงข้าว” ผมตอบกลับไป ก็ต้องเพราะว่าพี่โน่เป็นพี่รหัสนะสิ จะให้เป็นอะไรได้ไง
“แต่ปีสามเขายังไม่ให้ไปเลี้ยงน้องไม่ใช่รึไง เขายังไม่ได้รับเราเป็นน้องเลยนะ” เกรซถามขึ้นอีกครั้ง
“พอดีสายพี่โน่เขาไม่มีพี่ปีสองนะ พี่โน่เขาเลยต้องเลี้ยงแทนนะ” ผมตอบกลับอีกครั้งไม่รู้ว่าเกรซจะสงสัยอะไรหนักหนา
“แกจะถามอะไรมากมาย ตอนนี้แกคุยกับพี่โตโน่อยู่ไม่ใช่รึไง ทำไมไม่ถามเขาเองละ” แกรนด์พูดขึ้น หมายความว่าไง พี่โน่คุยกับเกรซ(?)
“อะ..อ.อืม พอดีไม่ค่อยได้คุยเรื่องพวกนี้นะ เราคุยเรื่อยเปื่อย แหะๆ” เกรซพูดพลางยิ้มออกมาเล็กน้อย
ผมกับเซนมองหน้าแกรนด์กับเกรซอย่างงงๆ คุยกันหมายความว่าไง
“ไม่ต้องงงหรอก พอดีพี่โตโน่เขาจีบเกรซนะ” แกรนด์พูดพร้อมกับเกรซที่ทำหน้าเขินอาย บิดตัวไปมา
O.O พี่โน่จีบเกรซหรอ ทำไมไม่เห็นบอกกันเลยเนี่ย มิน่าถึงบอกเราว่าชอบ ตัวเล็กๆ ขาวๆ คือเกรซนี่เอง
“จริงเหรอ เกรซ” ไอ่เพื่อนรักผมถามขึ้น แล้วมองหน้าเกรซอย่างน่ากลัว หรือไอ่เซนมันจะชอบเกรซเหมือนกัน เฮ้ย ไม่ใช่ละ รักสามเศร้าหรือเนี่ย
“จะ..จริงสิ ทำไมเซนถามแบบนี้ละ” เกรซตอบแบบอึ้งๆ สงสัยจะกลัวไอ่เซนมั้ง
“ป่าว หึหึ” ไอ่เซนมันยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะก้มลงกินข้าวต่อ ซึ่งทุกคนก็ทำอย่างนั้น พอกินเสร็จก็แยกย้ายกันไปเรียน ผมเรียนกับเซน ส่วนสองสาวนั้นเรียนอีกวิชาเพราะผมกับเซนเราอยู่เมเจอร์ไฟฟ้า หรือ วิศวะไฟฟ้านั้นเอง และสองสาวนั้นอยู่ เมเจอร์อุตสาหการ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไอ่ริท เร็วๆสิ จะห้าโมงแล้วนะเดี๋ยวก็ถูกทำโทษหรอก” ไอ่เซนเร่งผม ตอนนี้ผมกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ครับ
“เสร็จแล้วๆ” ผมรูดซิบกางเกงสแล็คสีดำอย่างรวดเร็วและออกจากห้องน้ำไปหาเพื่อนรัก จากนั้นเราก็รีบวิ่งไปตึกที่พี่เขานัดพวกผมไว้เมื่อวาน
“แฮ่กๆ” พอมาถึงก็เจอไอ่พี่เทคหน้าโหดของผมยืนรอแล้วครับ
“สายห้านาที ลุกนั่ง 50 ครั้ง ทำ!!!” โหโหดชะมัด ใช่สิ ผมไม่ใช่เกรซนิ
ผมกับเซนที่มาสายกันแค่สองคนจึงต้องลุกนั่ง 50 ครั้งตามคำสั่งของพี่เทคหน้าโหดหรือประธานเชียรของคณะวิศวกรรมศาตร์ ต่อหน้าเพื่อน 8 คนที่นั่งรอพวกผมอยู่
“พอแล้ว!!! ไปนั่งได้” ผมกับเซนลุกนั่งได้ 28 ครั้งก็มีคำสั่งให้พอ ผมกับเซนจึงหยุดแล้วเดินไปนั่งรวมกับเพื่อนๆผมอีก 8 คน
“วันนี้ป.เชียร(อ่านว่า ปอเชียร ย่อมาจากประธานเชียร)เราใจดีแหะ ทุกทีนี้สั่งแล้วสั่งอีกเดี๋ยวบ่นไม่พร้อม ให้เริ่มใหม่ แต่ครั้งนี้ทำไมให้ทำครั้งเดียวแถมไม่ครบอีกตังหาก” พี่น้ำหวานพูดขึ้นพลางยิ้มเล็กน้อยเหมือนแซวพี่โน่อยู่
“เดี๋ยวไม่มีแรงซ้อม” พี่โน่ตอบกลับเสียงเรียบ แค่ 28 ที ขาผมก็สั่นริกๆแล้ว ถ้า 50 ทีผมคงลงไปกองกับพื้นแน่ๆเลย
“ไอ่โน่ มึงไม่ไปคุมที่ตึกนู้นวะ มายุ่งกับพวกหลีดทำไม แหนะ อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ” พี่หน้าขาว หรือ พี่เก่ง พูดขึ้น
“อ้าว กูก็เป็นหลีดน่ะ ทำไมจะมาไม่ได้วะ” พี่โน่พูด
“หรออ แต่พอขึ้นปีสองมึงก็ไม่มายุ่งกับฝ่ายนี้เลยนิ ไม่ใช่ว่ามาเฝ้าใครหรอกนะ” พี่เก่งพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่พี่โน่
“อะไรของมึงวะไอ่เก่ง อ้าว ปีสอง เข้าหาน้องสิ!!!” พี่โน่สั่งปีสองเสร็จ แล้วก็เดินออกไปนั่งตรงที่นั่งที่อยู่ข้างๆตึก ส่วนพวกผมนั้นนั่งอยู่ที่พื้นฮะ แต่ก็แปลกทำไมพี่โน่ไม่ไปคุยเชียร และที่ไอ่พี่เก่งบอกมาเฝ้าใคร...?
อ่ออออออ มาเฝ้าเกรซแน่ๆเลย แหนะ หน้าโหดๆแบบนั้นก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย สงสัยกลัวคนที่จีบโดนแย่งแน่ๆเลย อิอิ
“แก ที่พี่เก่งแซวนี่หมายถึงแกรึเปล่า” แกรนด์ที่นั่งตรงหน้าผมถามคนข้างๆซึ่งก็คือเกรซนั้นเอง
“อื้ม ใช่แล้ว เมื่อคืนพี่โตโน่บอกจะมาเฝ้านะ” เกรซตอบกลับแล้วยิ้มหวาน
มิน่าเมื่อคืนถึงรีบส่งไลน์มาบอกฝันดีทุกทีเห็นชอบโทรมากกว่า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“วันนี้พอแค่นี้นะคะ พุ่งนี้ห้าโมงเหมือนเดิมน้า” เสียงพี่น้ำหวานเหมือนเสียงสวรรค์ที่เอ่ยมาหลังจากที่พวกผมต้องยืนยกแขนทำท่าหลีดแล้วนับเลขจาก 1 ไปเรื่อยๆจนถึง 500 พี่เขาถึงสั่งให้พอ
ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มครึ่งแล้ว ผมหันไปมองที่นั่งข้างๆตึกก็กลับไม่เห็นพี่เทคของผมแล้ว สงสัยไปทำหน้าโหดใส่เพื่อนๆผมที่ตึกโน้นมั้ง
“อ้าว พี่โตโน่หายไปไหนแล้วอะแก” แกรนด์ถามเกรซ
“ไม่รู้สิ เดี๋ยวดึกๆเขาก็โทรมาแหละ เวลาอยู่มหาลัยคุยกันไม่ได้หรอก ปีสามกับปีหนึ่งนะ มันจะไม่ดี” เกรซพูดขึ้น
“งั้นแกรนด์กลับแล้วนะ ริท พุ่งนี้เจอกัน” ผมโบกมือลาแกรนด์กับเกรซที่เดินออกไป
“ริทกูกลับแล้วนะ เดี๋ยวพี่เก่งไปส่ง” เพื่อนรักของผมบอกผมด้วยใบหน้าที่น่ารัก!!! อ่าว แล้วกูละ!!!
“กูล้าาาา แล้วกูจะกลับยางงายยยยย” ผมพูดแล้วเขย่าตัวไอ่เซน มึงทิ้งกูได้ไง มึงมีแฟนแล้วถึงเพื่อนหรอ แล้วที่ผ่านมาของเราละ มึงลืมไปแล้วรึไง T_T
“เห้ย อะไรของมึงเนี่ย ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวมีคนพามึงกลับหออย่างปลอยภัยแน่นอน” หลังจากที่พูดเสร็จ ไอ่เซนก็สะบัดตัวออกจากอ้อมแขนผม แล้ววิ่งไปหาพี่เก่งทันที หึ อย่าให้กูมีบ้างนะ ว่าแต่คนที่จะพาผมกลับหอคือใคร
‘ตือดึ้ง’
เสียงไลน์ผมดังขึ้น ผมจึงล้วงไอโฟนสี่เอสที่เก็บหอมรอมริบกว่าจะได้ในกระเป๋ากางเกงสแล็คสีดำขึ้นมาดู
‘เจอกันที่รถนะ จอดที่เดิม’
เป็นไลน์ของพี่เทคผมนั้นเอง อย่าบอกนะว่าคนที่ไอ่เซนพูดถึงคือไอ่พี่โน่
หลังจากที่ได้รับข้อความไลน์จากพี่เทค ผมก็เดินไปยังที่จอดรถของเขาทันที พอเดินไปถึงก็พบกับพี่เทคที่ยืนพิงรถแล้วสูบบุหรี่อยู่นั้นเอง แหม่ คิดว่าตัวเองเป็นนายแบบรึไงยืนซะเท่เชียว
พอเขาเห็นผม เขาก็ทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วก็เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถทันที ส่วนผมก็เดินไปที่รถของเขาแล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งเช่นกัน
เราสองคนไม่มีบทสนทนาใดๆเลยจนกระทั่งรถมาจอดที่หน้าหอผม
“วันนี้ผมคงพาคุณไปกินข้าวไม่ได้ ส่วนคุณก็ไม่ต้องออกไปไหนแล้วนะมันดึกแล้ว อ๊ะ นี่ผมซื้อมาไว้ให้” พี่โน่พูดแล้วยื่นถุงที่ข้างในมีกล่องโฟมอยู่ ให้ผมเดาก็คงจะเป็นข้าวสินะ
“อ๊ะ..ขอบคุณครับ” ผมรับถุงกล่องข้าวมาอย่างงงๆ
“ฝันดีนะคุณ วันนี้คงไม่ได้บอกทางโทรศัพท์นะ” แหน่ สงสัยจะคุยกับเกรซแน่เลย
“อ๊ะๆๆ ริทรู้นะทำไมถึงไม่ได้บอกทางโทรศัพท์” คนตรงหน้าผมขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนงงกับประโยคที่ผมพูด
“ทำไม”
“ก็ต้องรีบกลับไปโทหาเกรซใช่ไหมละ”
“ทำไมต้องโทหาเกรซ เกรซคือใคร” เขาทำคิ้วขมวดมากขึ้นกว่าเดิม
“อ่าว พี่จีบเกรซอยู่ไม่ใช่หรอ ริทรู้น่าไม่ต้องมาปิดบังริทเลย” ผมพูดพลางหรี่ตาลงข้างนึง เป็นนัยๆว่าปิดผมไม่ได้หรอก คิคิ
“เห้ย ไม่ใช่ ผมไม่ได้จีบใคร” ไอ่พี่โน่ส่ายหัว
“ริทไม่บอกใครหรอกพี่โน่ ไม่ต้องห่วง”
“ผมจะจีบใครได้ไง ก็ในเมื่อผมจีบคุณอยู่เนี่ย” O.O เงิบบบ พี่โน่จีบผม พอคิดยังงั้นใบหน้าผมก็รู้สึกวูบวาบ พร้อมกับใจที่เต้นแรงขึ้น
“แหะๆ ตลกนะพี่โน่” ผมยิ้มแห้งๆให้พี่โน่
“ผมก็ไม่ตลก ผมพูดจริง” อ่าว มาทำหน้าตาจริงจังใส่อีก อะไรของไอ่พี่โน่เนี่ย มันพูดจริงหรอวะ เป็นไปไม่ได้หรอก ก็แกรนด์ยังบอกเลยว่ามันจีบเกรซ
“แล้วเรื่องเกรซละ พี่โน่อย่ามาอำนะ”
“เรื่องคนชื่อเกรซผมไม่รู้คุณไปได้ยินมาจากไหน ผมยังไม่เคยรู้จักเขาเลย”
“ก็เขาบอกเองนะ ว่าคุยกับพี่โน่อยู่ อีกอย่างเขาบอกว่าคืนนี้พี่โน่ก็จะโทรหาเขา”
“เห้ย ผมไม่มีเบอร์เขาเลย จะโทรหาเขาได้ยังไง” พี่โน่พูดพลางทำหน้าตกใจเหมือนกับไม่รู้เรื่องจริงๆ
“ริทจะเชื่อใครดีละ” แล้วผมควรจะเชื่อใครดี อีกอย่างพูดชายหน้าตาแมนๆทำตัวแมนๆ อย่างพี่โน่เนี่ยนะจะชอบ ผู้ชาย
“เชื่อผมสิ เอางี้” พี่โน่พูดเสร็จแล้วหยิบ ไอ่โฟนห้าเอส สี่ดำออก
“...”
“เอาโทรศัพท์คุณมาที” ผมยื่นโทรศัพท์ผมให้เขาอย่างว่าง่าย
“พี่โน่จะทำอะไรอ่ะ” ผมถามหลังจากรับไอโฟนห้าเอสสี่ดำมาจากมือพี่โน่
“คุณเอามือถือผมไปใช้ และดูว่าผมมีเบอร์คนชื่อเกรซหรือป่าว แล้วเอาไว้ที่คุณเลย คุณจะได้รู้ว่าคืนนี้ผมไม่ได้คุยกับเขา ส่วนมือถือคุณผมจะเอาไปเพื่อติดต่อกับคุณนะ” พี่โน่พูดเองเออเองหมดเลย
“เห้ย ได้ไงพี่โน่ และผมจะติดต่อเพื่อนผมได้ยังไง”
“ดึกขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องโทรหาใครถ้าจะโทรก็บอกผมเดี๋ยวผมบอกเบอร์ให้ คุณลองไปได้แล้ว ผมรีบไป”
“...” ผมลงรถไปอย่างงงๆ พร้อมกับอีกมือที่ถือถุงกล่องข้าว และอีกมือที่ถือไอโฟนห้าเอสสีดำ
“อย่าลืมละ ผมจีบคุณอยู่นะ จีบคุณแค่คนเดียว” ไอ่พี่โน่ลดกระจกลงมาแล้วพูดกลับผม
“เห้ย ผมชอบผู้หญินะพี่!!!” ผมตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว ได้รับกลับมาเพียงรอยยิ้มจากคนในรถ แล้วก็เสียงเครื่องยนต์ที่แล่นออกไป
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ผมเข้ามาที่ห้องผมแล้วเปิดข้าวกล่องด้วยความหิวมากกก ตั้งแต่เย็นก่อนจะซ้อมหลีดผมยังไม่ได้กินอะไรเลยหิวจะตายแล้ว ผมเปิดออกมาก็รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นรัวทั้นที ‘ข้าวผัดหมูไม่ใส่ผัก’ ที่หัวใจเต้นรัวนั้นคงเป็นเพราะที่ข้าวกล่องนี่ ‘ไม่ใส่ผัก’ เขาจำได้ด้วยว่าผมไม่กินผัก ถ้าผมคิดว่าเขาใส่ใจ และแคร์ผม ผมคงไม่ใช่คนหลงตัวเองใช่ไหมครับ >///////<
หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จผมก็ไปอาบน้ำ แล้วมานอนเล่นไอโฟนห้าเอสอยู่บนเตียง พี่เทคของผมถ้าจะรวยมากจริงๆ มันยังดูใหม่อยู่เลย สงสัยพอมันออกก็ซื้อเลยสินะ ไหนๆมันก็เอามาไว้ที่ผมแล้ว ผมก็มีสิทธิที่จะค้นสินะ ดูสิที่บอกว่าจีบผมเนี่ยจีบผมคนเดียวรึเปล่า
ผมดูไปรื่อยๆ ผมจิ้มเข้าไปที่ไลน์ เพราะมันมีตัวเลขตรงมุมไลน์ถึง 700 กว่าเชียว ผมจึงอดสงสัยไม่ได้ทำไมไอ่พี่โน่มันไม่คิดจะเข้าไปอ่านเลยรึไง พอผมจิ้มเข้าไปเท่านั้นแหละ อัตราการเต้นของหัวใจผมก็กลับมาเต้นแรงอีกครั้ง ผมกลับรอยยิ้มที่ยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัวของผม สาเหตุก็เพราะว่า บทสนทนาในไลน์นั้น ไอ่พี่โน่ไม่ตอบใครเลย ยกเว้น ผมคนเดียว
ผมจิ้มดูตรงรายชื่อเพื่อนไปเรื่อย ก็ไม่เห็นว่ามี เกรซ เลย ผมจึงออกจากไลน์ไปที่คอนแทค รายชื่อเบอร์โทรในเครื่อง ผมเลื่อนไปเรื่อยๆ ก็ต้องสะดุดกลับชื่อที่เมมไว้ว่า ‘น้องหน้าหวาน’ พร้อมกับอีโมชั่นรูปหมูต่อท้าย ผมอดไม่ได้ที่จะจิ้มเข้าไปดู อัตราหัวใจที่เต้นแรงอยู่นั้นกลับต้องเต้นแรงขึ้นอีกเท่าตัว เพราะเจ้าของชื่อนั้นคือผมเอง พร้อมกับรูปของเบอร์นั้น ก็เป็นรูปผมในวันปฐมนิเทศ วันแรกที่เข้ามาในมหาลัยนี้หลังจากสอบติดเลย
ผมออกมาจากหน้านั้นและจิ้มเข้าไปใน โฟโต้ หรือ อัลบั้มรูปนั้นเอง ก็เป็นอย่างที่ผมคาดไว้จริงๆด้วย ในนั้นมีแต่รูปผมตั้งแต่วันที่ปฐมนิเทศ ประกวดดาวเดือน รับน้อง จนถึงวันนี้ที่ผมยืนกลางแขนทำท่าหลีดนั้น ไอโฟนห้าเอสสีดำเครื่องนี้ทำผมใจเต้นตลอดเวลาที่ดูมันนี่ขนาดเจ้าของเครื่องไม่อยู่นะ ถ้าผมเจอกับเจ้าของเครื่องผมไม่รู้ว่าผมจะใจเต้นยิ่งกว่านนี้หรือเปล่า..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC...
ความคิดเห็น