[โน่ริท] รักวุ่นๆของพี่เทคน้องเทค :)

ลำดับตอนที่ #2 : รักวุ่นๆก็หวงอะ

CHAPTER 2

รักวุ่นๆก็หวงอะ

“คุณ ห้ามเป็นตัวแทนสืบสานเพลงเชียรเด็ดขาดนะ”

“....”

ตอนนี้ผมอยู่ในร้านเหล้าแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ด้านหลังมหาวิทยาลัยของผม เป็นร้านแบบเปิด กึ่งผับกึ่งร้านอาหาร เน้นเหล้ามากกว่า มีดนตรีสดวงเล็กๆ เพราะมีเพียงแค่กีตาร์ เบส แต่บางวงก็มีกลองมาเล่นด้วยเพื่อเพิ่มความมันส์ของเพลง พวกผมนั่งอยู่ด้านนอกจึงไม่ค่อยได้ยินเสียงเพลงเท่าไหร่ โต๊ะที่ผมนั่ง เป็นโต๊ะกลมเล็กๆและมีเก้าอี้กลมๆล้อมรอบ 6 ตัว ซึ่งผมนั่งอยู่ข้างกับพี่เทคผมหรือไอ่พี่หน้าตี๋หรือไอ่พี่โน่นั้นเอง ถัดจากผมก็เป็นไอ่เซน พี่เก่งหรือไอ่พี่หน้าขาว และก็พี่รหัสปีสองของเซน และเก้าอี้ที่ว่าง - -“

“ไอ่อ๋อง มึงสั่งเลย” ไอ่พี่โน่บอกพี่รหัสปีสองของเซน

“เหมือนเดิมนะครับพี่” พี่อ๋องตอบกลับมา

“...” พี่โน่พยักหน้าตอบ สักพักพี่อ๋องก็เรียกพนักงานมาแล้วสั่งเครื่องดื่ม ส่วนเซนก็นั่งก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรเหมือนกับผม ใครจะกล้าพูดอะไร มีพี่ปีสามสองคน ส่วนอีกคนเป็นประธานเชียรที่น่ากลัวสุดๆ

…

..

“เซน” ผมหันไปเรียกเพื่อนสนิทผมเบาๆ

“หื้อ” เซนหันมาตอบผม

“กูกลัววะ”

“กูไม่กลัวเลยมั้ง เหงื่ออกเต็มมือแล้วเนี่ย” เซนพูดแล้วเอามือมาจแตะที่หน้าผม มือเซนเปียกมากจริงๆ

ผมจับที่มือเซนที่จับที่หน้าผมแล้วดึงออก ผมมองไปรอบโต๊ะเหมือนทุกสายตาจ้องมาที่ผมกับเซน

“มึงสองคนรู้จักกันหรอ” พี่อ๋องถามขึ้นมา

“ฮะ ยิ่งกว่ารู้จักอีก เนอะ เซน” ประโยคหลังผมหันไปทางเซน แล้วขมิบตาใส่ เซนพยักหน้าตอบผมพลางยิ้มยี่ฟัน

“อย่าบอกนะว่า..” พี่เก่งพูดแล้วมองหน้าผมกับเซนสลับกันไปมา

“...” ผมมองหน้าพี่เก่ง รอคำพูดต่อไปของพี่เก่ง

“มึงสองคนมีซัมติงรองหรอ แอ๊ะๆ ปั๊ปๆ อึคึอึคึ ใช่ไม๊” อันนี้พี่อ๋องเป็นคนพูด งงเลยครับ อะไร ซัมตงซัมติง อึคึอึคึ อะไรก็ไม่รู้

“ป่าวฮะ ไม่ใช่อย่างนั้น เซนกับริทเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว ตั้งแต่เด็กๆแล้วครับ” ไอ่เซนตอบขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังงง ไอ่เซนมันเข้าใจภาษาอะไรพวกนี้ด้วยรึไง

“ฮ่าๆ กูก็ว่าแล้ว น่าตาแบบนี้เป็นรุกไม่ได้หรอก รับทั้งคู่เชื่อกูสิ” รุกรับอะไรของไอ่พี่เก่งเนี่ย ผมงงไปหมดแล้ว ผมใสใสนะฮะ

“รับอะไร!! ผมรุกน่ะพี่อย่ามากล่าวหาผม!! อีกอย่างผมชอบผู้หญิงด้วย” ไอ่เซน ลุกขึ้นยืน แขนเท้าโต๊ะแล้วพูดด้วยความโมโห มึงอย่าโมโหเลยเดี๋ยวกูจะโดนไปด้วย ผมดึงปลายเสื้อนักศึกษาเซนเบาๆบ่งบอกว่าให้รีบนั่งลงด่วน

“หึหึ แล้วผมจะคอยดูว่าคุณจะเป็นรุกได้อีกนานหรือป่าว” ไอ่พี่เก่งพูดพลางยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย พร้อมกับไอ่เซนที่ค่อยๆนั่งลงเหมือนเดิม

ผมว่าผมเริ่มเข้าใจว่าพวกเขาคุยอะไรกัน คงหมายถึงพวกผมชอบผู้ชายแน่เลย ขอบอกเลยครับไม่ใช่แน่นอน เพราะผมชอบผู้หญิงครับ โดยเฉพาะผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักๆ ส่วนไอ่เซนไม่ต้องพูดถึงไอ่หมอนั้นเสือผู้หญิงเลย พอได้ก็ทิ้งวนเวียนไปเรื่อยๆต่างกับผมซึ่งเกิดมา 18 ปี เคยมีแฟนแค่คนเดียวแต่ก็นะ ไปกันไม่รอดฮะ

“คุณ”  เสียงไอ่พี่เทคผมดังขึ้น หลังจากที่ทั้งโต๊ะเงียบอยู่นาน เนื่องจากมีเกมจ้องตาระหว่างไอ่เซนกับพี่เก่ง ส่วนพี่อ๋องก็กำลังไล่ชงแก้วให้ทุกคน เหล้าหมดทุกคนครับ รวมทั้งผมด้วยขอบอกไว้ก่อนเลย ผมกินไม่ค่อยบ่อย เมาง่ายด้วย ต้องให้ไอ่เซนลากกลับตลอด

“คะ..ครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมาตอบ พลางจ้องคนตรงหน้าที่มีผมยาวลงมาเกือบถึงไหล่ ผมเป็นลอนๆเล็กน้อยเนื่องจากไม่ใช่คนผมตรง ใส่ที่คาดผมทำให้เห็นโครงหน้าที่วีเซฟได้อย่าชัดเจน คางแหลมนั้นมีหนวดเล็กน้อยทำให้ดูเซ็กซี่ขึ้นมาเลยทีเดียว

“เบอร์” ห่ะ เบอร์อะไร

“ห่ะ” ผมจ้องหน้าพี่โน่

“เบอร์โทรศัพท์นะ เอามาสิ ผมจะติดต่อคุณยังไงละ!!” อ่อ ก็พูดตั้งแต่แรกสิ ไอ่บ้า มาว้ากใส่ทำไมเนี่ยยย

ผมบอกเบอร์ให้ไอ่พี่หน้าตี๋ไป มันพิมลงในไอโฟนของพี่มัน และสักพักไอโฟนของผมก็ดังขึ้น ผมหยิบขึ้นมาดู

“นั้นเบอร์ผม เมมไว้ซะ” ไม่บอกก็รู้

พอผมแลกเบอร์กับไอ่พี่โน่ พวกพี่เก่งพี่อ๋องและไอ่เซนก็ทำเหมือนกัน

...

......
..

นั่งไปสักพัก ผมก็เริ่มรู้สึกมึนๆ มองไอ่พี่เก่งกับเซน นั่งดวลกัน ผ่านไปคนละสิบกว่าแก้วแล้วมั้ง ยังไม่เห็นมีที่ท่าว่าจะเมาเลย ส่วนไอ่พี่อ๋องก็ไปนั่งโต๊ะผู้หญิง สงสัยจะไปจีบสินะ ผมนั่งหัวเราะกับภาพที่เห็น ทั้งๆที่ไม่ได้ตลกกเลย แต่ผมกับหัวเราะซะงั้น

“พี่โน่ ไม่สนุกหรอฮะ เงียบจัง” ผมหันไปคุยกับคนข้างๆผม ไม่รู้ทำไมถึงกล้าคุย สงสัยเพราะเหล้าแน่นอน เพราะเวลาปกติผมไม่กล้าที่จะคุยกับเขาแน่นอน

“ป่าว นี่คุณ กินเยอะไปรึป่าว พอแล้ว” เขาพูด แล้วพยายามที่จะดึงแก้วเหล้าของผมไป ผมไม่ให้หรอกเรื่องอะไรจะให้

“ไม่เมาหรอก”

“ไม่เมาอะไร คุณ!! หน้าแดงหมดแล้วเนี่ย” สุดท้ายผมก็แพ้แรงเขา เขาดึงไปจนได้

“...” ผมมองหน้าเขา ไม่รู้ทำไมผมถึงอยากจะมองหน้าไอ่รุ่นพี่โหดคนนี่นัก ผมรู้สึกว่าใบหน้าของเขามองแล้วเพลิน มองแล้วรู้สึกหลงใหล มองแล้วรู้สึกอยากจะแตะต้อง ผมไม่ใช่แค่คิด ผมยื่นมือเข้าไปที่ใบหน้านั้นหวังที่จะแตะมัน

“เห้ย คุณจะทำอะไรนะ” ยังไม่ทันที่จะได้แตะ ไอ่พี่โน่ก็ลุกขึ้นยืน อะไรวะ อีกนิดเดียวแท้ๆ

“...” ผมไม่ตอบอะไร พยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ล้มลง ดีที่ไอ่พี่โน่มารับและประคองไว้ได้

“นี่นะไม่เมา กลับ!!” พี่โน่ดึงผมออกจะที่ตรงนั้น ผมมองไอ่เซนกับพี่เก่งที่ยังดวลกัน แล้วภาพนั้นก็ค่อยๆไกลออกไปเรื่อยๆ

....
..


.......

ตอนนี้ผมอยู่บนรถสุดหรูของพี่เทค ผมไม่เมาน่ะ ยังมีสติอยู่บ้าง แต่แค่รู้สึกทรงตัวไม่ค่อยอยู่แค่นั้นเอง มันมึนๆ แต่ก็ยังพอรับรู้อะไรได้บ้าง พี่โน่ถามทางไปหอผม ผมก็บอกเขาไป จนตอนนี้มาถึงที่หน้าหอผมแล้ว

ผมกำลังจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถ แต่ก็มีเสียงนุ่มเอ่ยขึ้นมาเสียก่อน

“คุณ ไหวไหม” ไอ่พี่โน่ถามผม

“...” ผมพยักหน้าตอบ แล้วเปิดประตู พอลงจากรถ ก็รู้สึกเหมือนจะล้ม แต่ไม่ทันที่จะได้ล้มก็มีมือหนามาประคองที่เอวผมไว้

......

..

ไอ่พี่โน่ มันลงรถมาตอนไหนเนี่ย? จากนั้นพี่โน่ก็ประคองผมมาจนถึงห้อง ห้องผมเป็นเหมือนหอพักทั่วไปเป็นห้องเดี่ยวไม่เล็กแต่ก็ไม่ใหญ่ มีแค่เตียงนอน โต๊ะอ่านหนังสือ ทีวี แอร์ ตู้เย็น และก็เคาน์เตอร์ไว้ทำอาหารซึ่งก็มีแค่ไมโครเวฟ กระติกน้ำร้อน กระทะไฟฟ้า และก็หม้อหุงข้าว มีห้องน้ำและก็ระเบียงอีกเล็กน้อยไว้พอตากผ้าได้ เพราะฉะนั้นพอไอ่พี่โน่ประคองผมเข้ามาในห้องก็ต้องพาผมมานั่งที่เตียงนอน ไอ่พี่โน่ยืนอยู่ตรงหน้าผมเหมือนทำตัวไม่ถูก

“นั่งบนเตียงก็ได้ ริทไม่ถือ” ผมพูดแล้วยิ้มให้พี่โน่ ไอ่พี่โน่ยืนนิ่งๆสักพัก แล้วนั่งลงข้างๆผม

“คุณ อยู่คนเดียวหรอ” ไอ่พี่โน่ถาม ผมพยักหน้าตอบ

“...”

“ไม่มีแฟนรึไง”

“เคยมี เลิกไปแล้ว”

“อืม” เขาตอบ ก่อนที่จะยืนขึ้น

“ผมกลับแล้ว ล๊อคประตูดีดีละ” พอเขาพูดเสร็จ ผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปส่งเขาที่หน้าห้อง โบกมือบ๊ายบายเล็กน้อย

“ขับรถดีดีนะฮะ พี่โน่” ผมตะโกนบอกเขา หลังจากเขาเดินไปได้สักพัก พี่โน่หยุดเดินพยักหน้าเล็กน้อย ทั้งๆที่ไม่ได้หันหลังกลับมา และเขาก็เดินไป

 

....
..




....

ผมกลับเข้ามาในห้องแล้วก็อาบน้ำ แล้วตอนนี้ก็นอนอยู่บนเตียงนั่งเล่นไอโฟน ทักไลน์ไอ่เซนไป เมื่อกี้ผมทิ้งมันมาไม่รู้มันกลับยังไง แต่มันก็ไม่ตอบผม เป็นห่วงมันโทรไปก็ไม่รับ พรุ่งนี้ก็คงเจอกัน ผมนั่งดูไลน์ไปสักพัก ก็มีเตือนเพื่อนใหม่ขึ้นมา ผมกดดูก็ปรากฏว่าเป็น ‘ไอ่พี่หน้าตี๋’ นั้น ผมกดเข้าไป พิมพ์ข้อความไปหาเขา

- ถึงรึยังฮะ -

......

...




....

ขึ้นว่าอ่านแล้ว

แต่ไม่ตอบผม อาบน้ำอยู่มั่ง ช่างเขาเหอะ ผมตั้งนาฬิกาปลุก กำลังจะวางไอโฟนไว้บนหัวเตียงแต่ยังไม่ทันวางเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมดูหน้าจอ มันขึ้นว่า ‘พี่โน่พี่เทค’ ผมกดรับ

“ครับ”

“ถึงแล้ว เมื่อกี้อาบน้ำอยู่” ปลายสายตอบกลับมาเสียงนุ่ม ถ้าผมเป็นผู้หญิงผมคงละลายคาโทรศัพท์แน่นอน

“อ่า”

“กำลังจะนอนแล้วรึไง เสียงอ่อยเชียว” อย่าว่าแต่เสียงอ่อยเลยตาจะปิดแล้วด้วย

“ครับ” ผมไม่สามารถตอบอะไรยาวกว่านี้ได้จริงๆ เนื่องจากความง่วงมาเข้าคลอบงำ

“คุณ ห้ามเป็นตัวแทนสืบสานเพลงเชียรเด็ดขาดนะ!!”  ปลายสายพูดออกมาด้วยความรวดเร็ว เหมือนกับเพิ่งนึกได้

“ห่ะ?” ผมงงบวกกับตกใจกับน้ำเสียงของประโยคนั้นเล็กน้อย

“หลีดนะ ห้ามเป็นนะ ถ้าพรุ่งนี้ปีสองเลือกคุณนะ” ปลายสายพูดเน้นย้ำด้วยน้ำเสียงเข้มๆ ทำให้ผมรู้สึกกลัว

“ทำไมอ่ะ” ผมถามกลับไปอย่างงงๆ

“บอกว่าไม่ก็คือไม่ นี่คือคำสั่ง!” ห่ะ

“อะ..เอ่ออ”

“ตามนี้นะ นอนได้แล้ว ฝันดีคุณ...แกร๊ก” ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร ไอ่พี่โน่ก็วางหูไปแล้ว อะไรของเขาเนี่ย นอกจากจะ โหด ดิบ เถื่อน แล้วยัง เผด็จการ อีกรึไง!!!!!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

TBC



ช่วยเม้นท์ ติชมด้วยนะค่ะ 

จะได้ปรับปรุงแก้ไข ขอบคุณค่ะ