[โน่ริท] รักวุ่นๆของพี่เทคน้องเทค :)

ลำดับตอนที่ #1 : รักวุ่นๆไอ่พี่หน้าตี๋เป็นพี่เทคผม

CHAPTER 1

รักวุ่นของพี่เทคน้องเทค

“ไม่มีพี่รหัสสิน่ะ เดี๋ยวผมเป็นพี่เทคคุณเอง”

“O.O”

สวัสดีฮะ ผมชื่อ นายเรืองฤทธิ์ ชื่อเล่นก็ ริทครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในเมืองหลวงของประเทศไทย คณะวิศวกรรมศาสตร์ละตอนนี้ก็กำลังทำหน้าที่เป็นรุ่นน้องลองรับอารมณ์อันหลายหลากของรุ่นพี่ หรือเรียกสั้นๆก็คือ เข้าเชียร นั้นเอง

“นี่พวกคุณ ถึงเวลาที่ต้องเปิดสายรหัสแล้ว หลับตา” รุ่นพี่หน้าขาวตาตี่พูดขึ้นมา รุ่นพี่คนนี้ถือว่าเป็นรุ่นพี่ที่ผมกลัวมากเลยที่เดียว
เขาเป็นพี่ว้ากที่น่ากลัวมาก เนื่องจากใบหน้าอันคมเข้มของเขา ดวงตาตี่ๆเล็กๆที่เสมือนเหยี่ยวคอมเขม่นรุ่นน้องทุกคน
และที่สำคัญคือรอยยิ้มที่ผมไม่เคยได้เห็นจากบนใบหน้าของเขาเลย เลยทำให้เขาดูหน้ากลัวมากเลยทีเดียว

“หลับตา!! /หลับตา!!” หลังจากที่ไอ้รุ่นพี่หน้าขาวนั้นพูดเสร็จก็มีเสียงจากรุ่นพี่คนอื่นๆตามมาเรื่อยๆจนทำให้พวกผมทุกคนต้องรีบหลับตาและยืนนิ่งๆ

พอหลังจากหลับตา ผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกรุ่นพี่เดินผ่านไปมาทั้งด้านหน้าและด้านหลังผมคงเดินไปยืนหน้าน้องรหัสหลานรหัสของตนเองสินะ

ผมหลับตาสักพักก็รู้สึกถึงเงาดำๆมายืนอยู่ตรงหน้า คงเป็นพี่รหัสสินะ ผมรู้สึกตื่นเต้นมากเลยทีเดียว รู้สึกอยากจะลืมตาเหลือเกิน แต่ก็กลัวไอ่พี่หน้าขาวนั้นมันโหดใส่ อย่าให้ถึงทีผมเป็นรุ่นพี่นะ จะข่มรุ่นน้องเอาคืนซะเลย

“ไม่มีพี่รหัสสิน่ะ เดี๋ยวผมเป็นพี่เทคคุณเอง” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากคนที่อยู่ตรงหน้าผม เสียงที่คุ้นเคยนั้นทำให้ผมลืมตาขึ้นในทันที
‘ไอ่พี่หน้าตี๋’

“O.O” ไม่น่ะ ไม่เอา ผมหลับตาลง และลืมตาอีกครั้ง พยายามคิดว่าผมตาฝาด แต่ก็ไม่ใช่ ตรงหน้าผมยังคงเป็นไอ่พี่หน้าตี๋อยู่ดี

“สายคุณซิ่วทั้งสายเลย ส่วนผมไม่มีน้องปีสอง ซิ่วเหมือนกัน” ร่างสูงตรงหน้าผมพูดขึ้นมาเสียงเรียบ

“คะ...ครับ” ผมตอบไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างชัดเจน

“เลิกเชียรแล้ว ไปพบผมหน้าห้องสโมด้วยแล้วกัน” ห้องสโม ชื่อเต็มก็คือ ห้องสโมสรนักศึกษา คณะวิศวกรรมศาสตร์
ซึ่งเป็นที่อยู่ของพวกนายกสโม ที่คอยบริหารงานเกี่ยวกับคณะ รวมถึงประธานเชียรซึ่งก็คือคนตรงหน้าผมนั้นเอง

“...” ผมพยักหน้าเล็กน้อย ช้าๆ

“ตอบ!!” ฮึ้ก..สะดุ้งเลยครับ นี่ขนาดผมเป็นน้องเทค ที่ย่อมาจาก เท็คแคร์ ซึ่งก็คล้ายๆกลับน้องรหัสแต่แค่รหัสท้ายไม่เหมือนกัน

“ครับ” ผมตอบเสียงหนักแน่นกลับไป สิ่งที่ได้รับคือ ท่าทางพยักหน้าจากอีกฝ่ายแล้วเดินจากไป

จากไปไหนหรอครับ ก็เดินไปด้านหน้าแถว พร้อมที่จะตะโกนอีกนะสิ

“วันนี้พวกคุณคงได้เห็นหน้าของสายรหัสพวกคุณแล้ว ซึ่งพวกเขาจะต้องทำหน้าที่ดูแลพวกคุณ พวกคุณสามารถถามอะไรก็ได้ ไม่ว่าเรื่องเรียน หรือเรื่องอะไร แต่พวกคุณสามารถถามได้กับแค่พี่ปีสองเท่านั้น!!” อ่าว แล้วผมละ ผมไม่มีพี่ปีสอง ผมจะทำยังไงดี

“เพราะว่าพวกผมและพี่ของพวกผมยังไม่ได้รับคุณเป็นน้อง!! หรือรับเป็นรุ่น!! เข้าใจไหม!!!!!” ผมเซ็งยิ่งกว่าเดิม ความฝันที่จะได้พี่รหัสน่ารักๆ เป็นสาวสวย ที่ตามคอยดูแลหาหนังสือเก่าๆมาคอยสอนการเรียนที่ไม่รู้เรื่องให้ผมกับพังทลายในทันที นอกจากไม่ได้รุ่นพี่สาวสวยแล้วยังได้ไอ่พี่หน้าตี๋หน้าโหดนี่มาแทนอีกตังหาก

“เข้าใจครับ/เข้าใจค่ะ” เสียงพวกเพื่อนผมตอบกลับไป

“ดีมาก!! พุ่งนี้ผมขอนัดพวกคุณเวลา!! หกโมงเย็น!! ห้ามลา!! ห้ามขาด!! ห้ามสาย!! วันนี้ก็กลับไปกินยาด้วย!! เลิกเชียร!!” พี่หน้าตี๋พูดเป็นประโยคที่เขาคอยพูดทุกครั้งหลังเลิกเชียรต่อให้ดุให้โหดแค่ไหนแต่ก็ยังแฝงความห่วงใยเสมอพอไอ่พี่หน้าขาวพูดเสร็จแล้วก็เดินออกไป พร้อมกับพวกรุ่นพี่ปีสามปีสี่ที่ค่อยๆทยอยเดินออกไปหลังจากที่ยืนเป็นวงกลมล้อมรอบพวกผมไว้ ตอนนี้เหลือพียงพี่ปีสองที่เดินเข้ามาแทน

“เอ้า! เดี๋ยวพุ่งนี้พี่จะเลือกผู้สืบสานเพลงเชียรของคณะเราน่ะค่ะ” พี่ปีสองเดินเข้ามาพูด ผู้สืบสานเพลงเชียรพูดง่ายๆก็คือเชียรลีดเดอร์นั้นเอง

“วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกันน่ะค่ะ ปีสองอย่าลืมพาน้องไปเลี้ยงด้วยละ” พอพี่ปีสองเขาพูดเสร็จทุกคนก็เดินออกแถวบางคนไปหาพี่รหัส บางคนก็เดินกลับหอ

“เซน กูไม่มีพี่รหัสวะ เขาซิ่วกันหมด มีแต่พี่เทคปีสามวะ” ผมหันไปคุยกับเซนเพื่อนสนิทผมตั้งแต่มัธยมแล้ว
เราเลือกที่จะเข้าคณะเดียวกัน เราจะไม่ทิ้งกัน

“อ่าว แล้วมึงจะทำไงอ่ะ เดี๋ยวกูต้องไปเลี้ยงกับพี่ปีสองนะ ไปด้วยกันสิ พี่เขาไม่ว่าหรอก” เซนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงผม

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูต้องไปหาพี่ปีสาม มึงรู้ไหม พี่ปีสามกูเป็นใคร”
ผมหันพูดกับเซนด้วยน้ำเสียงห้วนเพราะอารมณ์เสียกับพี่เทคปีสามมาก

“กูจะรู้ไหมละ” เซนกวนผมกลับมา

“ไอ่พี่หน้าตี๋ ประธานเชียรที่ยืนว้ากทุกวันเนี่ย!!” ผมตะโกนเบาๆ ด้วยอารมณ์ที่ขุ่นเคืองมาก

“ห่ะ ขอให้โชคดีนะมึง กูไปดีกว่า บาย” ไอ่เพื่อนรักผม พูดเสร็จก็เดินไปเลย

ผมนี่มันโขคร้ายใช่ไหมเนี่ย นอนจากไม่มีพี่รหัสแล้ว ยังเจอพี่เทคที่โหด อำมหิต ดิบ? เถื่อน? เว่อร์ไปสินะ แต่ดูจากภายนอกผมว่าภายในเป็นยังงี้ชัวร์ ผมเดินไปที่หน้าห้องสโม ตามคำสั่งของพี่เทคที่น่ารัก? ของผม

“ไอ่โน่ น้องมึงนิ มาแล้วๆ” รุ่นพี่ปีสาม ที่หน้าขาวกว่าไอ่พี่หน้าตี๋ของผม เห้ย ไม่ใช่ของผม เป็นพี่เทคตักหาก
ไอ่พี่หน้าขาวนั้นหันไปบอกพี่เทคของผม อ่อ ชื่อ พี่โน่ หรอ

“ชื่ออะไร” ไอ่พี่โน่เดินมายืนตรงหน้าผมแล้วถามผม

“ริทครับ” ผมตอบกลับไป ไอ่พี่หน้าขาวหัวเราะ หึหึ หัวเราะทำไม ชื่อผมตลกรึไง ไอ่พี่โน่หันไปมองค้อนไอ่พี่หน้าขาวนั้น

“รู้แล้วยังถามอีกน่ะมึง” ผมได้ยินไอ่พี่หน้าขาวพึมพำอะไรไม่รู้ได้ยินไม่ค่อยถนัด

“หุบปากเลยนะ มึง” ไอ่พี่หน้าตี๋หันไปดุเพื่อนมัน เห็นไหม ผมบอกแล้ว ดิบ เถื่อน หึหึ

“ป่ะ คุณเดี๋ยวผมพาไปเลี้ยงเอง” ไอ่พี่หน้าตี๋ หรือ ไอ่พี่โน่ นั้นพูดขึ้นแล้วดึงแขนผมทันที

“เห้ย เดี๋ยวไอ่โน่ เอาสายกูไปด้วย เลี้ยงพร้อมกันเลย” ไอ่พี่หน้าขาวนั้นตะโกนขึ้น ทำให้ ไอ่พี่โน่หยุดเดินแล้วหันไป

“เขายังไม่ให้ปีสามเข้าเลี้ยงสาย มึงจะเลี้ยงได้หรอ ไอ่เก่ง”

“แล้วมึงละ” เออ ใช่ แล้ว ไอ่หน้าตี๋นี่ละ มะกี้บอกผมอยู่เลยว่าจะพาไปเลี้ยง

“เออ จะไปก็ไป เร็วๆ” พี่มันยืนเร่งเพื่อน ทั้งๆทีมือก็ยังไม่ปล่อยจากแขนผม

“นั้นไงๆ มาแล้ว” ผมกับไอ่พี่โน่หันตามไอ่พี่หน้าขาวไป

.....

..

.......

เห้ย ไอ่เซนนี่ว่า มันเป็นน้องรหัสสายไอ่พี่หน้าขาวรึเนี่ย

“ป่ะ ไปกันได้แล้ว” ไอ่พี่หน้าขาวเดินนำไป ตามด้วยไอ่พี่โน่ที่ลากแขนผมไปด้วย ผมกับไอ่เซนมองหน้ากัน
แล้วยิ้มรับชะตากรรมตัวเองเล็กน้อย

“กูไปกับริท มึงไปอีกคันแล้วกัน” ไอ่พี่โน่พูดเสร็จลากผมไปที่รถมัน ผมจะไปกับเซนนนนนน ฮืออออ ผมได้แต่ร้องอยู่ในใจไม่กล้าที่จะพูดออกไป กลัว

ผมยืนอยู่ที่ประตูข้างคนขับของรถไอ่พี่มัน เป็นรถสปอร์ตสีดำสองประตู บีเอ็มดับบิว หึหึ  หลังคาเป็นผ้าใบเปิดได้ โหหห
ผมควรจะดีใจดีไหมเนี่ย ครั้งแรกในชีวิตเลย ผมต้องขอบคุณฟ้าที่ประทานพี่เทคที่รวยมาให้ผมสินะ สบายตลอด 1 ปี นี่แล้วสินะ



หึหึ

“ขึ้นรถสิ ทำอะไร” ไอ่พี่โน่ยื่นหน้าหล่อๆออกมาจากกระจกข้างตรงฝั่งผมออกมาถาม

“ฮะๆ” พอไอ่พี่มันเอาหน้าเข้าไปผมก็เปิดประตูแล้วค่อยๆหย่อนก้นลงไปอย่างเบาที่สุดในชีวิต
พร้อมกับค่อยๆปิดประตูให้เบาที่สุดในชีวิตเหมือนกัน

“หึหึ” พี่มันยิ้มมุมปากเล็กน้อยหลังจากที่หัวเราะเบาๆ ก่อนจะขับรถออกจากคณะ คงขำผมสินะที่ไม่เคยได้นั่งรถแบบนี้ ใช่สิ
ผมมันไม่มีเหมือนเขา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

TBC