ฟิคสั้น Vkook Kookv

ตี๊ดๆ ตี๊ดๆ ~~

เสียงนาฬิกาปลุกบ่งบอกเวลา 06.40 น.

เป็นเวลาที่ต้องอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานของ

เด็กหนุ่มอายุ20ผู้มีนามว่า "จอน จองกุก"

หนุ่มน้อยจากปูซาน จองกุกเป็นคนหน้าตาดี

 สูงขาว ผมสีเทาหม่น จมูกโด่งเป็นสัน

มีหลายคนบอกว่าหน้าเขาคล้ายกระต่ายด้วยแหละ

เรียกได้ว่าเพอร์เฟ็คเลยทีเดียว

เขาสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดังกลางกรุงโซล

ที่มีชื่อว่า "มหาวิทยาลัยบิ๊กชั่น ยูนิเวอร์ซิตี้"

                                     Jk.

สายแล้วววๆ!!

ตอนนี้เป็นเวลา06.40 น. ร้านจะเปิดตอนเจ็ดโมงตรงผมต้องไปไม่ทันแน่ๆผมทำงานเป็นพนักงานร้านกาแฟแห่งหนึ่งใกล้ๆมหาวิทยาลัย 

วันนี้เป็นการทำงานวันแรกของผมครับตื่นเต้นมากๆ

ผมทำพาร์ทไทม์ช่วงปิดเทอมกว่าจะได้งานนี้มาไม่ง่ายเลยต้องแย่งดีชิงเด่นกับคนอื่นแทบตายย

ผมจะชักช้าไม่ได้ ผมใช้เวลาไม่ถึง15นาทีในการรีบทำทุกอย่างแล้วไปถึงร้านให้เร็วที่สุด

ปั้งงง//เสียงปิดประตูห้องดังสนั่นลั่นบ้านน

        'แม่ครับผมไปก่อนนะสวัสดีครับ"

ผมพูดด้วยความเร่งรีบซึ่งไม่รู้ว่าแม่บ่นอะไรตามมาได้ยินแว้วๆแค่ว่าซอกๆอะไรซักอย่างแต่ช่างเถอะถ้าผมกลับไปถามต้องไม่ทันงานแน่ๆ

ขอทางหน่อยครับๆๆวันนี้คนเยอะมากเลย ทำไมต้องมาเยอะวันนี้ด้วยย

ตายแน่ๆกุกเอ้ยยไม่น่าเล่นเกมดึกเลยย

ตุ๊บบ/โอ้ยย!! ขอโทษครับ ผมกำลังรีบไม่รู้ว่า

มีใครที่ไม่มีตาเดินมาชนผมถึงจะไม่แรง

แต่ก็จุกอยู่นะครับ^~^

เฮ้ย!พี่เดินไงเนี่ยคนกำลังรีบไม่มีตาหรือไงครับ

ผมรีบลุกขึ้นด้วยความเร็วแสงในหัวตอนนี้มีแค่เรื่องงานอย่างเดียวเจ็บแขนก็เจ็บรีบก็รีบอะไรจะซวยขนาดนี้.

??/ขอโทษครับผมไม่ทันมอง เจ็บตรงไหนไหมครับ

ไม่เจ็บครับขอตัวนะผมรีบ ความจริงคือเจ็บอ่ะครับ

แต่ตอนนี้ผมไม่มีเวลา มาเถียงกับใครทั้งนั้น

ซอยถัดไปก็จะถึงร้านแล้วค่อยตามเอาค่าทำแผลทีหลังเพราะตรงที่ผมชนกับเขามันมีกล้องวงจรปิดอยู่

      "ดะ เดี๋ยวก่อนสิครับคุณลืมโทรศัพท์"

ไม่ทันซะแล้ววทำไมเขารีบขนาดนั้นนะ

 แล้วโทรศัพท์นี่จะเอาไงล่ะ???แต่เดี๋ยวค่อยคิดละกัน.

  กริ๊งงงงง เสียงประตูของร้านกาแฟ

ร้านไม่ใหญ่มากแต่ดูอบอุ่นและน่าเข้าไปอุดหนุนอยู่ไม่น้อย

แฮ่กก แฮ่กก ขอโทษที่มาสายครับผมมาสายไป5นาที ตอนนี้อยู่ในสภาพที่เหงือโชกทั้งตัว

ผมสังเกตเห็นเลือดชิบๆที่ข้อศอกด้านซ้ายด้วยสงสัยจะเป็นตอนที่ผมเดินชนกับคนที่ไม่มี ตาคนนั้นแน่ๆกลิ่นน้ำหอมเขาหอมมากเลยนะครับ

เห็นแว้บๆหน้าตาดีอยู่เหมือนกันเสียงหวานด้วย

  แต่เดี๋ยว/มันไม่ใช่ละๆคิดไรวะเนี่ยยย

ผมไม่ยอมหรอกเดี๋ยวจะไปเอาคืน!!!!

  จะหาเจอไหมค่อยว่ากัน

อ้าวววว.จองกุกมาทำไมมีอะไรรึป่าวเหงื่อออกเยอะเลยแขนก็มีเเผลด้วยไปโดนอะไรมา

เสียงพี่จินเจ้าของร้านถามด้วยเป็นห่วง

เอ่อออ/มีใครไม่รู้ครับเดินชนผมแต่ไม่เป็นไรครับแค่ถลอกนิดหน่อย

 แต่ทำไมพี่จินถึงถามผมว่ามาทำไมล่ะผมก็มาทำงานสิครับ?

ห้ะะมาทำงาน?จองกุกนายไม่สบายหรอมาทำงานวันนี้เนี่ยขยันเกินไปมั้งงง.

ผมขยันแน่นอนอยู่แล้วครับแต่ผมมาทำงานวันนี้ก็ถูกแล้วนะหรือมีอะไรผิดพลาด

  จองกุกนายฟังนะ วันนี้วันหยุดชูซอกร้านเราปิด

นายลืมหรอ 'คิม ซอกจิน' เจ้าของร้านสุดหล่ออ

แสนใจดีที่พนักงานทุกคนเคารพรักมาก

เพราะมีน้ำใจต่อคนอื่นตลอดเวลาบอกจองกุก

          ที่สภาพตอนนี้ดูไม่ได้สงสัยคงรีบจริงๆ

อะไรนะครับ.!?

วันนี้วันหยุดชูซอก...วันหยุดชูซอก...วันหยุดชูซอก...

นี่ผมตื่นแต่เช้า(ไม่เช้านะ)เพื่อรีบมาทำงานไม่สนอะไรใดๆวิ่งชนทุกอย่างแต่นี่มัน

จองกุกทำหน้าสตั้นยืนตัวแข็งไปหลายวิ

     ผมต้องโทรหาแม่ก่อนทำไมเมื่อเช้าแม่ไม่บอกผมว่าวันนี้วันหยุดชูซอกหรือว่าแม่บอกไม่หรอก

   แม่ไม่ได้บอกมีงอลแน่งานนี้

เอ๊ะ!โทรศัพท์ไปไหนน ไม่นะอย่าหายนะ

   ค้นเท่าไหร่ก็ไม่เจอมันหายได้ไงงอย่าบอกนะว่า        ตอนนั้น.....

นายคนนั้นต้องเป็นมิจฉาชีพแน่ๆ

       เขาขโมยโทรศัพท์ผม

โอ้ยยยยยยยยย!ชิบหายยยยยย

วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ยยยยยยยยยย!!??

หื้มม. วันชูซอกไงล่ะจองกุกซอกจินพูดเสร็จก็เดินไปหลังร้านปล่อยให้จองกุกยืนวิญญาณออกจากร่างคนเดียว

                    "อ่าาครับหัวหน้าา"

                            20%

กราบสวัสดีทุกคนนะคะแอดมีนามว่า "อากาศ"

ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยนะคะ ติชมได้ไม่น้อยใจ พร้อมนำปรับปรุง

                 #กราบลาา#