ตอนที่ 4 : OS - เมื่อเจ้ายอนทันเหงา + Cut Scene
วันนี้เข้าสู่วันที่สี่แล้วที่ ‘มิน ยุนกิ’ ใช้ชีวิตกินนอนอยู่ในจีเนียสแลป ไม่ออกไปพบปะผู้คน ไม่แม้กระทั่งออกไปร่วมโต๊ะอาหารกับเหล่าเมมเบอร์6คนที่เหลือ แต่โชคดีหน่อยที่ทุกคนยังนึกถึงเขา คอยสลับกันเอาข้าวปลามาให้ตลอด หรือไม่ก็แพ็คเก็บไว้ให้อย่างดีในตู้เย็น
อยากจะขอบคุณเมมเบอร์สักร้อยพันครั้งที่คอยดูแลกันแบบนี้เสมอ
หน้าจอของไอแมคเครื่องใหญ่บนโต๊ะดับลงเนื่องจากไม่ถูกใช้งาน ตอนนี้เจ้าของจีเนียสแลปกำลังเอนตัวนอนพักผ่อนสมองและสายตาอยู่บนโซฟาริมห้อง
มินยุนกิเองก็เป็นคนเหมือนกัน ถึงจะบ้างานแค่ไหน
เขาก็ต้องการชาร์จแบตพลังงานเหมือนกับคนอื่นๆ
‘ก๊อกๆ’
ดวงตาคู่เล็กลืมขึ้นอย่างเชื่องช้า เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ใครกันนะมารบกวนเวลาพักผ่อนของเขา ท่าทางพรม Go away หน้าห้องคงจะเริ่มหมดความขลังแล้ว เพราะช่วงนี้ยุนกิรู้สึกว่าเมมเบอร์ที่เหลือแวะเวียนมากวนเขาบ่อยเหลือเกิน สองวันก่อนก็เป็นจองกุกที่เข้ามาก่อกวน เมื่อวานก็เป็นจีมินที่เอาขนมเข้ามากินในห้อง แถมยังทำให้โซฟาลูกรักของเขาเลอะไปด้วยเศษขนมอีกต่างหาก
แล้ววันนี้จะเป็นใครอีกละ?
ประตูของจีเนียสแลปถูกผู้บุกรุกเปิดออกโดยไม่รอให้เจ้าของห้องเปิดให้ ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มชะโงกโผล่เข้ามาเรียกชื่อยุนกิด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“ยุนกิอ่า~~”
ซึ่งคนๆนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลหรอกครับ
เป็นเจ้าคิมแทฮยอง แฟนเด็กของยุนกิเอง
“ยอนทันอ่า!”
แต่แทนที่จะเอ่ยทักทายแฟนตัวเอง คนพี่กลับเลือกทักทายเจ้าหมาตัวน้อยพันธุ์ปอมเปอเรเนียนที่อยู่ในอ้อมแขนของแทฮยองแทน ยุนกิน่ะหลงรักและเอ็นดูยอนทันมาก ถึงขนาดว่าถ้าให้เลือกระหว่างแฟนกับยอนทัน
แน่นอนว่ายุนกิต้องเลือกยอนทันลูกรักของตัวเองอยู่แล้ว
แทฮยองอุ้มเจ้ายอนทันตัวน้อยเดินเข้ามาหายุนกิที่ยังคงนอนขี้เกียจอยู่บนโซฟา หลังจากนั้นก็ค่อยๆวางลูกชายบนอกของคนตัวเล็กอย่างเบามือ ยุนกิมองเจ้าหมาตัวน้อยที่ยืนอยู่บนร่างตัวเองอย่างเอ็นดู มือขาวซีดค่อยๆจับเจ้าตัวเล็กอุ้มขึ้นก่อนจะพูดจาด้วยเสียงสิบของตัวเองกับลูกชายตัวน้อย
“ยอนทันอ่า คิดถึงป๊ากิมั้ยครับ?”
ท่าทางอ่อนโยนที่ไม่มีใครหน้าไหนได้รับจากยุนกิ นอกจากเจ้าหมาตัวโปรดอย่างฮลลี่และลูกชายตัวน้อยอย่างยอนทัน ถึงแม้แทฮยองจะเป็นเจ้าของและพ่อตัวจริงของยอนทัน แต่ยุนกิก็ช่วยเลี้ยงยอนทันตลอดเวลาที่แทฮยองไม่ว่าง แถมชื่อพยางค์แรกของยอนทันก็มาจากชื่อของยุนกิ
เพราะฉะนั้นตามทฤษฎีแล้วเขาก็ต้องเป็นป๊ะป๊าอีกคนของยอนทันสิ
“ยุนกิรู้มั้ย ช่วงนี้เจ้ายอนทันมันซึมมากเลยอ่า”
“เหรอ?”
“ใช่ครับ”
“ทำไมอ่ะ?”
“เจ้าตัวน้อยคงเหงามั้งครับ”
แทฮยองพูดออกไปตามที่ตัวเองคิด ช่วงนี้แม้กระทั่งเขาเองก็ไม่มีเวลาอยู่กับยอนทันสักเท่าไรเพราะต้องเตรียมคัมแบค ยิ่งยุนกิอย่าได้พูดถึงขลุกตัวอยู่ในจีเนียสแลปไม่โผล่หน้าโผล่ตาออกมาเลย ถ้าแทฮยองไม่เข้ามาหาเองก็ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่เขาจะได้เจอหน้าหวานๆของแฟนตัวเอง สุดท้ายแล้วก็เลยตัดสินใจเดินมาเคาะประตูจีเนียสแลปซะเลย
เพราะคิดถึงพี่ตัวเล็กจะแย่อยู่ละ
“ยอนทันเหงาเหรอครับ?”
เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามเจ้าหมาตัวเล็กในมือราวกับว่าสื่อสารกันรู้เรื่อง ร่างสูงโปร่งยืนมองแฟนตัวเองเล่นกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ สำหรับแทฮยองมันเหมือนความน่ารักของโลกทั้งใบมากองรวมอยู่ในที่เดียวกัน เวลาที่ยุนกิฮยองอยู่กับยอนทัน
“เหงามากครับ”
แทฮยองตอบแทนลูกตัวเอง
“ฉันถามยอนทัน ไม่ใช่นาย”
“ผมก็ตอบแทนยอนทันไงครับ”
เป็นอีกครั้งที่คู่รักฮาวายเริ่มเปิดฉากเถียงกัน
คู่นี้นี่จะพูดกันดีๆสักครั้งไม่ได้ใช่มั้ย??
“ยอนทันมาหาป๊าแทเร็ว”
อยู่ดีๆแทฮยองก็ยื่นมือไปคว้ายอนทันที่นอนอยู่บนอกเล็กของแฟนตัวเอง ซึ่งเจ้ายอนทันก็ให้ความร่วมมือไม่ดิ้นไม่ฝืนไม่ดื้อกับป๊าใหญ่ของตัวเองเลยแม้แต่น้อย
ลูกป๊าแทนี่เชื่องว่านอนสอนง่ายจริงๆ
“ยอนทันเหงาใช่มั้ยครับ?”
เสียงแห่บทุ้มถามย้ำลูกชายที่อยู่ในอ้อมแขนตัวเองอีกครั้ง ซึ่งเป็นคำถามเดียวกับที่ป๊าตัวเล็กถามไปก่อนหน้านี้ เจ้ายอนทันแลบลิ้นพลางจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพ่อตัวเองไม่ว่างตา และนั่นทำให้แทฮยองตีความท่าทีของลูกตัวเองว่า
‘ใช่’
“เดี๋ยวป๊าแทกับป๊ากิจะปั๊มน้องให้นะ”
“!!!!!!!!!!”
ยุนกิถึงกับขมวดคิ้วกับคำพูดของแทฮยอง ดวงตาคู่เล็กตวัดหันไปมองหน้าแฟนหนุ่มตัวเอง
“สติฟั่นเฟือนรึไงแทฮยอง ยอนทันเป็นหมา!”
“ผมรู้น่า!”
แทฮยอง(เถียง)ตอบกลับไปแทบจะทันทีเหมือนกัน นิ้วเรียวยาวเล่นขนยอนทันที่อยู่ในมือตัวเองด้วยความเอ็นดูระหว่างที่กำลังเดินไปเปิดประตูจีเนียสแลป
“ยอนทันอ่า ไปเล่นกับอาจีมินก่อนนะ”
พูดจบแทฮยองก็ปล่อยร่างยอนทันไว้ตรงพื้นหน้าห้อง ยุนกิที่นอนอยู่บนโซฟา มองท่าทีของแทฮยองอย่างไม่ไว้ใจเท่าไรนัก ทำไมเขารู้สึกสัมผัสได้ถึงอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาหาตัว เจ้ายอนทันตัวน้อยของแทกิก็วิ่งออกไปราวกับว่าเข้าใจในสิ่งที่ป๊าใหญ่ของตัวเองต้องการจะสื่อสาร
“อะ อะไร”
เมื่อได้สบตาเข้ากับนัยน์ตาคมกริบที่จ้องมองมาที่ตัวเองอย่างหื่นกระหาย ยุนกิก็รู้สึกคอแห้งผากขึ้นมาอย่างประหลาด ร่างเล็กค่อยๆยันตัวเองขึ้นมาจากโซฟาแล้วยืนขึ้น แต่ก็สุดท้ายแล้วโดนแทฮยองเดินต้อนจนหลังชนกับผนังแถมยังโดนกักขังด้วยแขนแกร่งทั้งสองข้าง
หมดกัน !! ไร้ทางหนี
“จะ จะทำอะไรแทฮยอง”
“ยอนทันเหงา”
“แล้วไง? ฉันก็ต้องทำงานเหมือนกันนะ”
ใบหน้าหล่อเหลาของแทฮยองเอียงคอเล็กน้อยตอนมองหน้าแฟนตัวเอง ตอนนี้เจ้าแมวตัวน้อยของเขากำลังตัวสั่น ท่าทีหวาดกลัวแบบนี้มันทำให้แทฮยองอดไม่ได้ที่จะแกล้งคุกคามคนตัวเล็กหนักขึ้น
“ยุนกิไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูดเหรอครับ”
เจ้าของชื่อเงยหน้าสบตากับแทฮยอง ซึ่งเขาคิดว่ามันเป็นความคิดที่ผิดมหันอย่างมาก แววตาของแทฮยองที่จ้องมองกันตอนนี้เหมือนกับเสือที่ต้องการจะขย้ำเหยื่ออย่างเขาให้แหลกคามือ
แววตาร้อนแรงแบบนี้ของแฟนหนุ่ม
มันทำให้ยุนกิอยากจะระเบิดตัวเองตาย
“เรามาปั๊มน้องให้ยอนทันกันเถอะ”
“แต่ยอนทันเป็นมะ”
“เป็นหมา”
“……………”
“ผมรู้ครับ”
“แต่เจ้ายอนทันเหงาจริงๆนี่นา เราต้องปั๊มน้องให้ยอนทันนะครับ”
“คราวนี้เอาเป็นคนเลย!”
ขออนุญาตCUTเจ้าค่ะ
ลิ้งอยู่ในไบโอทวิตจ้า @taegientheworld
= Taegientheworld =
‘ตึง ตึง ตึง’
จีมินที่นั่งอุ้มยอนทันเจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของแทฮยองและยุนกิกับเจโฮปจ้องมองหน้ากันด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก ทั้งคู่นั่งทนฟังเสียงดังตึงตังที่เล็ดลอดมาจากฝั่งจีเนียสแลปมาร่วมเกือบสองชั่วโมงแล้ว
ให้ตายสิ ! เจ้าสองคนนั้นทำอะไรไม่เกรงใจกันเลย
“ยอนทันอ่า ไปเดินเล่นกันมั้ย?”
เพราะไม่อยากทนอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีกแล้ว จีมินเลยตัดสินใจชวนยอนทันราวกับว่าเจ้าหมาตัวน้อยจะสามารถโต้ตอบกับตัวเองได้
“ฮยองไปด้วย”
เมื่อเห็นว่าจีมินกำลังพายอนทันออกไปเดินเล่น เจโฮปก็ขอห้อยติดตามจีมินไปด้วย ตอนนี้ที่หอมีเพียงแค่พวกเขาสี่คนเท่านั้น แต่เขาจะขอปล่อยให้คู่รักฮาวายอยู่ด้วยกันสองต่อสองละกัน
หวังว่าตอนกลับมาคงปั๊มน้องให้ยอนทันกันเสร็จแล้วนะ
FIN
= Taegientheworld =
TALK W. ME
ป๊าแทกับป๊ากิจะปั๊มน้องให้ยอนทันได้สำเร็จมั้ยน้า
แอบสงสารพี่โฮปกับจีมิน 555555555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เกือบ2ชม
เลยเรอะ!! ได้ลูกแฝดแล้วล่ะม้างงง55555 วงวารจีมินกะพิฮปจะต้องมาฟังเสียงอะไรแบบเน้55555
งุ้ยยยยย เขินน
คือแบบ...ร้อนแรงไม่เกรงใจใครหน้าไหนทั้งสิ้น หน้าร้อนไปหมดแล้ว คือแซ่บทั้งคู่
ไหนว่าไม่มีแรงไงคะพี่กิ ทำไมนางฟ้าของน้องถึงได้แซ่บสะเทือนจนแททนไม่ไหวขนาดนี้
-///////-
อยากเห็นฉากปั้มน้องจังค่ะ ;;