SF/OS : [VGA/TAEGI] By Taegientheworld

ตอนที่ 17 : SF - Top Secret [INTRO]

Top secret [Intro]

**คำเตือน เรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรงทั้งทางด้านเพศ ภาษาและอารมณ์ 
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เรื่องราวเมะXเมะ หากไม่ชอบกรุณากดข้ามนะคะ

ปล.นิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับศิลปิน
เป็นเพียงเรื่องแต่งสำหรับอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

เมื่ออริต่างสถาบันกับคนที่เอากันทุกคืนคือคนๆเดียวกัน

คุณจะปิดบังความลับนี้กับเพื่อนของคุณยังไง?

'ติ๊ง'

ผมเดินออกจากลิฟต์เมื่อถึงชั้นเป้าหมาย ในมือถือถุงหนึ่งใบที่เต็มไปด้วยเบียร์กระป๋อง ผมก้าวไปตามทางเดินไม่เร่งรีบนัก แล้วระหว่างนั้นก็มีสาวผมแดงคนหนึ่งเดินสวนทางมา ความสวยประกอบกับหุ่นบางแต่ทรวดทรงอกเอวชัดเจนของเธอทำเอาผมต้องเหลียวตามองตามด้วยความสนใจ

แม่ง ชั้นนี้มีของดีว่ะ

หลังจากมองตามอีกฝ่ายจนลับสายตาแล้ว ผมก็เดินมาถึงหน้าห้องพอดี ผมหยิบคีย์การ์ดสำรองที่เจ้าของให้ไว้ขึ้นมา ใช่แล้ว ห้องนี้ไม่ใช่ห้องผมแต่เป็นห้องของ'ไอกวินท์' เราไม่ใช่คนรู้จักกัน ไม่ใช่เพื่อน แต่ถ้าจะให้อธิบายความสัมพันธ์ที่เราเป็นอยู่ ผมว่ามันค่อนข้างซับซ้อน เอาเป็นว่าเราสองคนคือ'คู่นอน' ที่ไม่ได้มีเรื่องของความรู้สึกหรือความโรแมนติกมาข้องเกี่ยวเลยแม้แต่น้อย รู้เพียงแค่ว่าเวลาผมต้องการผมก็ลงมาหามันตลอด และช่วงสองสามเดือนมานี้ผมชักจะใช้บริการมันบ่อยเกินไปหน่อย

สงสัยโดนแทงบ่อยจนเริ่มจะชิน

คิดแล้วก็ตลกตัวเองไม่น้อย เป็นเสือขย้ำเหยื่ออยู่ดีๆไม่ชอบ ชอบมาเป็นเหยื่อโดนขย้ำบนเตียงเองเฉย

หลังจากเข้าห้องเรียบร้อยแล้ว ผมจัดการเอาเบียร์ทั้งหมดแช่เย็นไว้จากตู้เย็นที่เคยว่างเปล่าในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยกระป๋องน้ำเมา ที่ซื้อมาเยอะขนาดนี้ไม่ได้จะเอามาแดกเผาหัวตัวเองคนเดียวทั้งหมดนะครับ นี่ซื้อมาเผื่อไอเจ้าของห้องด้วย หลังๆมานี้มันบ่นเรื่องที่ผมแอบกินเบียร์มันบ่อยจนผมรำคาญ เลยตัดปัญหาด้วยการซื้อเบียร์เพิ่มให้แม่งทุกอาทิตย์

เรื่องแก้ปัญหาด้วยการใช้เงินผมถนัดนักละ

ผมหยิบถุงขนมที่ไอกวินท์มันตุนไว้ขึ้นมากินพร้อมกับเปิดแอร์เปิดทีวีเพื่อไม่ให้ห้องมันเงียบเกินไป ผมเปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกอย่างที่อยากจะเปิดโดยไม่สนใจเลยว่าค่าไฟเดือนนี้จะขึ้น ในเมื่อไม่ใช่คนจ่ายก็ไม่จำเป็นต้องแคร์ป่ะครับ

"ไอเชี่ยแม่ง มันคลั่งจริงว่ะ"

ผมสบถออกมาด้วยน้ำเสียงขำ เมื่อเหลือบไปเห็นโปสเตอร์เกิลกรุ๊ปเกาหลีที่กวินท์มันติดไว้บนหัวนอน แถมยังวาดรูปหัวใจไว้ตรงกลางโปสเตอร์ไว้อีกต่างหาก

คนเหี้ยไรหน้าโหดแต่ใจโหมดคิตตี้สัดๆ

เมื่อนอนเล่นโทรศัพท์ไปสักพักก็รู้สึกเบื่อขึ้นมาเสียดื้อๆ ผมเลยจัดการหยิบแมคบุ๊คของเจ้าของห้องขึ้นมาเปิดเนตฟลิ๊กซ์ดู ใช้ของแม่งหมดทุกอย่างไม่ต้องเกรงใจไรมันหรอก เพราะทุกครั้งที่มันไปห้องผมมันก็ไม่เคยคิดจะขอเวลาต้องการใช้ของเหมือนกัน

หลังจากใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการเลือกซีรี่ย์ดู ผมก็นอนบนคลุมโปงบนเตียงเปิดพัดลมและหยิบขนมขึ้นมากิน นอนดูไปได้เกือบครึ่งตอนเสียงสัญญาณประตูก็ดังขึ้น

ไอ้เหี้ยกวินท์กลับมาแล้ว

ประตูห้องถูกเปิดพร้อมกับการปรากฏกายของผู้ชายร่างสูง ไอกวินท์มันสูงจริงๆครับ คนเหี้ยไรสูงเกือบร้อยแปดสิบเซน ต้องร้อยแปดสิบสามสิถึงจะสมส่วนกำลังดีสำหรับมาตราฐานชายไทย ผมมองมันหัวจรดเท้า ส่วนมันก็ได้แต่ทำหน้าเบื่อๆแล้วก็เดินเข้ามาในห้อง พอเห็นกูทำหน้ายังกับคนท้องผูกมาสิบวัน ทีตอนเห็นสาวละหน้าระรื่นชิบหาย

"ผิดหวังเหรอที่เป็นกู ไม่ใช่น้องโบ"

แซะมันหน่อยครับ เห็นหน้าแม่งแล้วขัดใจ ส่วนน้องโบที่พูดถึงก็คือเด็กมอปลายที่มันกำลังกุ๊กกิ๊กอยู่ตอนนี้ หน้าตาน้องเขาก็สวยปานนางฟ้า ไม่น่ายอมลงเอยกับคนห่ามๆแบบมันเลย แบบน้องโบอ่ะคู่ควรกับคนดีๆแบบพี่พายที่สุด แต่จะว่าไปตอนนี้เหมือนผมกำลังเป็นคนบ้าพูดคนเดียวเลยอ่ะ เพราะไอกวินท์มันไม่พูดอะไรสักคำ นอกจากส่ายหน้าเมื่อเห็นซองขนมที่ผมวางทิ้งไว้บนเตียง

"กินขนมบนเตียงกูอีกแล้วนะพาย"

"..........."

"ถ้ามึงยังทำตัวแบบนี้ กูจะยึดคีย์การ์ดมึงแล้วนะ"

อีกละคำขู่คำเดิมที่มันชอบใช้ขู่ผมเวลาผมทำอะไรไม่ถูกใจมัน แต่หน้าอย่างมันก็ทำได้แค่ขู่ละครับ พูดให้กูฟังเกือบร้อยรอบละ แต่ไม่เคยจะยึดคืนจริงๆสักที

"บ่นเก่งสัด เก่งกว่าแม่กูอีก"

กวินท์หันมามองผมตาขวาง ผมรู้ครับว่ามันไม่ชอบให้แซะแต่ผมชอบแซะนี่หว่า มันเป็นสันดานแก้ไม่ได้จริงๆ

ดูเหมือนว่าวันนี้กวินท์มันไม่อยากจะมีเรื่องเท่าไร มันเลยไม่เถียงอะไรผมต่อ ทำเพียงแค่หยิบเสื้อช็อปที่มันถอดไปแขวนเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า หลังจากนั้นท่อนบนที่เหลือก็ถูกมันจัดการถอดหมดไม่เหลือติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว กวินท์มันเป็นคนไม่ชอบใส่เสื้อเวลาอยู่ในห้อง เมื่อก่อนช่วงแรกที่ผมมาห้องมัน มันก็ใส่นะ แต่หลังๆสงสัยความยางอายจะลอยหายไปกับอากาศ บางครั้งมันเปลี่ยนชุดโดยไม่แคร์หัวผมที่นั่งอยู่เลยด้วยซ้ำ คิดจะถอดก็ถอด เห็นผมเป็นหัวหลักหัวตอกันเลยทีเดียว

แต่ถามว่าเห็นมันเปลือยมีหวั่นไหวบ้างมั้ยก็บอกเลยครับว่าไม่ เพราะผมเห็นจนชินแล้ว เห็นบ่อยจนถึงขั้นรู้ว่าบนตัวมันมีไฝกี่เม็ดด้วยซ้ำ

"มึงไปสักเพิ่ม?"

ผมเอ่ยถามเมื่อเห็นรอยน้ำหมึกสีดำที่ดูแปลกตาตรงบริเวณเชิงกรางของมัน ผิวบริเวณนั้นยังแดงช้ำแสดงว่ามันพึ่งสักเสร็จเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา กวินท์มันไม่ใช่คนชอบสัก มันจะสักเฉพาะรูปที่มีความหมายกับมันจริงๆ ก่อนหน้านี้รอยสักเดียวที่มันมีอยู่คือรอยสักรูปตัวจีตรงบริเวณหลังหู มันบอกกับผมว่าการสักก็เหมือนการบันทึกเรื่องราวในไดอารี่ เพียงแค่เปลี่ยนจากเขียนบนกระดาษมาเขียนบนเรือนร่างของเราแทน

"อืม"

กวินท์มันพูดแล้วเดินผ่านหน้าผมที่นั่งอยู่ปลายเตียงตรงไปทางตู้เย็นก่อนจะหยิบกระป๋องเบียร์ที่ผมพึ่งซื้อออกมาดื่ม สะโพกหนาทิ้งน้ำหนักลงตู้เย็นขนาดใหญ่แล้วมองมาที่ผมที่จ้องมันอยู่ก่อนแล้ว แต่แทนที่ผมจะจ้องหน้ามันเหมือนปกติ สายตาเจ้ากรรมดันมองต่ำลงไปตรงรอยสักที่โผล่เหนือขอบกางเกงยีนส์เล็กน้อย ถ้าให้ผมเดาผมคิดว่ามันคือตัวเลขโรมัน แต่ผมเดาไม่ออกว่ามันหมายความว่าออ

อืมจะว่าไป ผิวสีแทนแดงช้ำกับรอยน้ำหมึกสีดำนี่มัน …….. ฮอตเป็นบ้า

ผมกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก ขอถอนคำพูดเมื่อกี้ได้มั้ยที่บอกว่าไม่มีทางหวั่นไหวกับมัน แล้วลำคอของผมก็ต้องแห้งผากกว่าเดิมเมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบตากับกวินท์ เหมือนมันเองก็รู้ว่าผมรู้สึกยังไง ก็เลยยิ่งแกล้งด้วยการแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่เปียกชุ่มไปด้วยเบียร์ราวกับจะยั่วให้เส้นฟางความอดทนของผมขาด

และมันก็ทำสำเร็จด้วย!!

ผมลุกจากปลายเตียงเดินเข้าไปหาร่างแกร่งที่ยืนยิ้มอย่างผู้ชนะ เออ มึงชนะ ชนะขาดลอยด้วย

ริมฝีปากของผมจรดลงบนอกหนาของคนตรงหน้า ความร้อนผ่าวจากผิวหนังอีกฝ่ายส่งมาถึงผมเพียงแค่สัมผัสเบาๆ ผมผละออกแล้วเลื่อนขึ้นมายังลำคอที่ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆโชยมาตามลม ปกติผมไม่ชอบกลิ่นสังเคราะห์พวกนี้ แต่ปฎิเสธไม่ได้จริงๆว่าพอมาอยู่บนตัวกวินท์แล้วมันมัวเมาผมได้ดีเหลือเกิน

"พาย วันนี้กูไม่อยาก"

มันพูดห้ามแล้วดันผมออกเบาๆ เมื่อผมเริ่มกัดตามลำคอมันย้ำๆเหมือนเด็กน้อยที่คันเหงือกเพราะฟันกำลังขึ้น

ไม่มีอารมณ์?? แล้วไอที่ดุนขากูอยู่มันคืออะไรวะ??

"กูเหนื่อย"

เหนื่อยไม่อยากทำ แต่มายั่วให้กูขึ้น เจริญเถอะมึง ผมกร่นด่ามันในใจ

"พาย!"

กวินท์เอ็ดผมด้วยการเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงดุๆเมื่อผมไม่ฟังมันแถมยังพยายามปลดกางเกงยีนส์ที่มันใส่อยู่อย่างหน้าตาเฉย เมื่อโดนเรียกชื่อขัดอารมณ์ไม่หยุดตัวผมเองก็เริ่มไม่พอใจแล้วเหมือนกัน ผมเลยตัดสินใจหุบปากมันด้วยริมฝีปากของตัวเอง ทันทีที่ปากของเราสัมผัสกัน มันเหมือนขั้วแม่เหล็กบวกลบ ร่างกายของเราตอบสนองต่อสัมผัสของอีกฝ่ายด้วยความเต็มใจ ริมฝีปากของผมถูกกวินท์ดูดดึงจนเกิดเสียงดังน่าอาย แม้มันจะปฏิเสธแทบตายแต่สุดท้ายร่างกายของมันก็แสดงออกชัดเจนว่าต้องการผมมากแค่ไหน

ร่างกายของมันซื่อตรงกับผม

เหมือนที่ผมซื่อตรงกับมัน

กวินท์ป้อนจูบผมด้วยความร้อนแรงไม่หยุดราวกับคนขาดสติ มันกัดริมฝีปากล่างของผมแรงๆอยู่หลายหนจนผมรู้สึกเจ็บ ไม่อยากนึกสภาพเลยว่าปากผมตอนนี้จะบวมช้ำขนาดไหน ผมตวัดแขนโอบรอบเอวหนาในขณะที่มือของมันบีบเคล้นช่วงสะโพกของผมอย่างหนักหน่วง แม้ตัวเองจะตัวเล็กกว่าอีกฝ่ายอยู่มากโข แต่ผมก็พยายามออกแรงลากอีกฝ่ายให้เดินไปตามทางที่ตัวเองต้องการ

เมื่อขาชนกับขอบเตียง ผมรีบผละริมฝีปากออกแล้วผลักคนที่ยังไม่ทันตั้งตัวลงบนเตียงจนมันหน้าเหวอด้วยความตกใจ ผมรีบปีนขึ้นนั่งบนร่างของอีกฝ่ายอาศัยจังหวะที่กวินท์มันยังไม่ทันตั้งตัวจู่โจมมันอย่างรวดเร็ว สะโพกกลมของผมนั่งลงบนจุดยุทธศาสตร์แสนอันตราย ผมลูบไล้อกแกร่งลงต่ำเรื่อยๆปลุกเร้าอีกฝ่ายก่อนจะขยับสะโพกเบาๆแกล้งคนข้างล่าง แต่ดูเหมือนมันจะสุขสมมากกว่าทรมานแบบที่ผมต้องการ กวินท์ใช้ดวงตาคมของมันเปรยตาขึ้นมองผมที่ขยับบนตัวมันด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความต้องการ มือหนาปัดป่ายไปตามสีข้างของผมบีบเคล้นเนื้อผมอย่างแรงจนต้องร้องออกมา

สัมผัสกวินท์มันดุดันถึงใจแบบนี้ไงผมเลยติดใจ

"อืม พะ พาย"

เสียงทุ้มต่ำหลุดครางออกมาทำให้ผมพอใจมาก การที่ผมควบคุมกวินท์ได้ก็ไม่ต่างอะไรกับการที่ผมทำให้เสือก้มหมอบลงแทบเท้าตัวเอง ผมโน้มหน้าลงไปจูบเบาๆบนสันกรามของอีกฝ่ายเบาๆก่อนจะลากปลายจมูกต่ำลงมาเรื่อยจนถึงลำคอหนาที่มีเส้นเลือดปูดขึ้นมาเล็กน้อยเพราะความเกร็ง ผมแลบลิ้นออกมาไล้เลียไปตามลำคอแกร่งที่แสนดึงดูด ขบเม้มไปทั่วดูดบ้างกัดบ้าง ถ้าจังหวะไหนมันบีบก้นผมแรงหน่อยผมก็จะเอาคืนด้วยการกัดคอมันจนเขี้ยวจม

ถ้ามันรุนแรงกับผม ผมก็จะตอบสนองกลับไปด้วยความรุนแรงไม่ต่างกัน กลายเป็นว่าร่างกายของผมแทบจะแตกเป็นเสี่ยงทุกครั้งเมื่อเรามีอะไรกันเสร็จ

หลังจากกัดมันจนหนำใจแล้วผมก็ผละตัวออกมา จ้องมองรอยแดงที่ประดับบนผิวสีแทนด้วยความพึงพอใจแล้วส่งยิ้มหวานยั่วยวนให้ กวินท์ยันตัวเองลุกนั่งเพื่อให้ใบหน้าของเราอยู่ในระดับเดียวกัน ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆซบลงที่ลาดไหล่ผม เส้นผมหนาที่คลอเคลียอยู่ตรงบริเวณซอกคอทำผมจั๊กจี้ ไหนจะลมหายใจร้อนๆที่จรดรดรินบนผิวอีก ทุกการกระทำมันทำให้ผมรู้สึกร้อนรุ่มไปจนเหงื่อซึมตามไรผม รวมถึงความต้องการที่ตีตื้นขึ้นมาจนเอ่อล้นจนแทบจะทนไม่ไหว แล้วผมก็สะดุ้งเผลอกอดรัดลำคอแกร่งเมื่อโดนจู่โจมด้วยปลายลิ้นแสนร้ายกาจ

"อ่อนก็นอนเฉยๆ เดี๋ยวกูจัดการอะ-เอง"

ผมพูดกระแนะแหนมันสียงกระเส่า แม้จะรู้ดีว่าคนอย่างกวินท์มันห่างไกลจากคำว่า'อ่อน'อยู่มากโขแต่ก็อดไม่ได้จริงๆที่จะพูดเหน็บมัน

"นอนครางเฉยๆไปเถอะมึงอ่ะ"

พูดจบมันก็เงยหน้าขึ้นมาป้อนจูบผมอีกครั้งก่อนจะผลักผมนอนราบกับผืนเตียง ทุกอย่างมันดูง่ายดายไปหมดไม่เหมือนกับตอนที่ผมพยายามจะลากมันขึ้นเตียง กวินท์จับแขนของผมทั้งสองข้างไขว้เหนือหัวแล้วซุกหน้าลงบนซอกคอผม ส่วนผมก็ได้แต่เชิดหน้าขึ้นให้มันทำด้วยความเต็มใจ แล้วดูเหมือนว่าแผนการที่คิดจะเสียบมันในคืนนี้ต้องถูกพับเก็บไว้อีกแล้ว

= Taegientheworld=

TALK W. ME

สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคน กลับมาพบกันอีกแล้วพร้อมกับเรื่องใหม่

ยอมรับจริงๆเลยว่าช่วงนี้หายไป เพราะหัวไม่แล่น คิดฟิคไม่ออก

เรื่องเก่าๆก็เลยถูกดองไว้ ไม่มีอัพเดท เรื่องนี้ไม่มีข้อแก้ตัวจริงๆค่ะ

แต่เราจะพยายามเคลียร์เรื่องที่ค้างไว้เพื่อทุกคนที่รอคอยค่ะ

ระหว่างรอก็อ่านเรื่องนี้แก้ขัดก่อนได้นะคะ ฮ่าฮ่า

มาพูดถึงตัวละครของเรื่องนี้ดีกว่า ตอนนี้เปิดตัวแค่พาย(ยุนกิ)กับกวินท์(แทฮยอง)

ตัวละครหลักของเราทั้งคู่เป็นผู้ชายฉกรรจ์ที่มีนิสัยห่ามๆ

ตัวเคะเองก็ไม่ได้มีหวานหรือละมุนละไม นิสัยแบบผู้ชายห้าวทั่วไป

อย่างที่เปรยไว้ตอนแรกว่าทั้งคู่เป็นคู่อริกัน แต่แค่ถูกใจกันในเรื่องเซ็กส์เท่านั้น

บอกเลยว่าเรื่องนี้เนื้อหาค่อนข้างเข้มข้น เครียดและมีความรุนแรงแฝงอยู่

หากใครที่ไม่ประสงค์จะอ่านหรือทนอ่านไม่ได้จริงๆ แนะนำว่าให้ข้ามอ่านเรื่องอื่นนะคะ

เรื่องนี้เราลองเขียนโดยการใช้มุมมองของพายเป็นการดำเนินเรื่อง

ซึ่งเราห่างหายจากการเขียนแบบนี้ไปนานมาก การบรรยายอาจจะไม่สมูทเท่าไร

หากมีข้อติชมใดๆสามารถเม้นได้เลยนะคะ เรายินดีที่จะรับไปปรับปรุง

สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและยังติดตามผลงานของเราอยู่เสมอ

ปล.มีแฮชแท็กด้วยนะคะ ไปเล่นกันเถอะ #โลกของแทกิ

B
E
R
L
I
N
❀