ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เมื่อความรักเติบโต - เป็นไปไม่ได้
หลัาที่ผมไ้บอับฟารีน่า ว่าผมอเธอเป็นแฟนนะ เธอไม่ไ้แสอาารอะไร แ่เธอพาผมมายัที่ๆหนึ่ เป็นสถานที่ๆเธออบมามา นั่นือ บึว้า ที่วิลเล แอนิมอล ฮิสอรี่
เธอไ้บอับผมว่า ถ้ามาถึที่นี่เธอะให้ำอบับผม และในอนนี้เรา็มาถึแล้ว
"ฟารีน่า เธอให้ำอบันไ้มั้ย" ผมถามเธอเพื่อทวสัา
"เธออยารู้มานานั้นเลย?" เธอถามผมลับ
"ใ่ อยารู้สิ" ผมยืนยันำเิม
"ั้น.. ันะบอให้็ไ้นะ" เธอเินเ้ามาหาผม "ันเป็นแฟนับเธอไม่ไ้หรอ โทนี่.. ันอโทษนะ"
"ทำไมล่ะ?.." ผมใับำอบนั้น
"เพราะว่า เธอับันน่ะ เป็นไ้แ่เพื่อนันเท่านั้นแหละ ไม่ใ่ว่าเธอไม่ีนะ แ่ันไม่พร้อมริๆ" เธอบอเหุผล
"เี๋ยวสิ ฟารีน่า ้อมีอะไรแน่ๆ เธอไม่พร้อม อันนี้ันรู้ แ่..เราูๆันไปไม่ไ้เหรอ?" ผมถามเธอ เพราะอยารู้ว่า ทำไมเธอถึบอับผมแบบนั้น
"เธอยัไม่รู้อะไรใ่มั้ยล่ะ?" เธอถามผม
ผมทำหน้าสสัย ่อนที่ผมะพูอะไรออมา เธอ็พูัประโยผม
"ันะบอให้็ไ้.. ที่ผ่านมานั้น ันมีนที่ันอบอยู่แล้ว และเมื่อวานนี้ันพึ่ะอบลไปเอ" หลัาที่เธอบอ
"ันะบอให้็ไ้.. ที่ผ่านมานั้น ันมีนที่ันอบอยู่แล้ว และเมื่อวานนี้ันพึ่ะอบลไปเอ" หลัาที่เธอบอ
ผมรู้สึเ็บ น้ำาเริ่มไหล ผมถามเธอ แล้วพยายามะเินไปหาเธอ แ่เธอลับบอผมว่า อย่าเ้ามาใล้เธอ เพราะเธอไม่อยาให้ผมเป็นอันราย
"โทนี่.. อย่าเ้ามานะ อร้อ ลับไปเถอะ" เธอบอผม แ่ผม็ยัึันที่ะอยู่
"ทำไมล่ะ? บอันมานะ ฟารีน่า" ผมถามเธออีรั้
ในะที่เธอำลัะอบนั้น เสียอนที่ผมุ้นเย็เินออมา "ฟารีน่า ไปทำอะไรรนั้นน่ะ" ผมหันมอไปหา้นเสียที่อยู่้านหลัอผมเอ
"โรเอร์!!"
อะไรัน? ทำไม โรเอร์ ถึมาอยู่ที่นี่ไ้ เรามาันแ่ 2 นไม่ใ่หรอไ ทำไมโรเอร์ถึมาที่นี่ไ้
"นายมาทำอะไรที่นี่" ผมเินเ้าหาโรเอร์
"ฟารีน่า ไปไ้แล้ว อันรายนะ" โรเอร์บอเธอ
"แ่...ัน.." ฟารีน่าอ้ำอึ้
"เธออย่าื้อสิ มาับัน" โรเอร์บอับเธอ
โรเอร์ึแนเธอมาอย่าแร ผมเห็นแบบนั้น็ไม่รอ้ารีบวิ่ไปหาโรเอร์ ้าหมั่อย
โรเอร์ึแนเธอมาอย่าแร ผมเห็นแบบนั้น็ไม่รอ้ารีบวิ่ไปหาโรเอร์ ้าหมั่อย
'วูบบบ'
หมัอผมลอยผ่านหน้าโรเอร์ไป เาสะุ้เล็น้อยและมอมาทาผม ่อนที่ะพูว่า "อยู่รนี้หรอ?" แล้วหันไปมอฟารีน่า ่อนที่ะเธอร้อไห้แล้วบอว่า
"นายเ้าใรึยั.. ว่าทำไมวันนี้ันถึมาที่นี่" ผมับโรเอร์มอไปหาฟารีน่า
"เพราะันอยาะอโทษ ที่ัน่วยีวิเาไม่ไ้ไล่ะ.. เพราะัน โทนี่ ถึาย!" เธอร้อไห้แล้วทรุนั่ลับพื้น
โรเอร์รีบเ้าไปปลอบ ส่วนัวผม็็อับสิ่ที่ไ้ยิน.. อะไรนะ.. ผม.. ผมายแล้วหรอ? อะไรัน?
ู่ๆทิวทัศน์รอบ้า็เปลี่ยนไป าลาืนเป็นลาวัน มีวันเวลาปราึ้นมาบนอาาศ เป็นวันนั้น
'23 มีนาม เวลา 12.00 น'
"โทนี่ๆ มาเร็วสิ" เธอบอผม ่อนที่ผมะวิ่ามเธอไป เธอลไปว่ายน้ำในบึ ส่วนผม้อนั่เรือเพราะแมวลัวน้ำนั่นแหละ ผมเลยพายเรือไปยัุที่เธอว่ายนำหน้าไป เพื่อไปหาเธอ ่อนที่ะหยุุยับเธอ ที่รนั้น
"โทนี่ รู้หรือป่าว ว่าถ้าเราโึ้นนอายุ 50 แล้วอ่ะ ้อไปามแนวทาอเผ่าัวเอนะ" เธอพูให้ผมฟั
"ไม่รู่อ่ะ ทำไมหรอ" ผมถาม
"็ถ้าันโึ้น สัวันนึันะมาอยู่ที่นี่ เพราะันรู้สึอบบึนี้มาเลย" เธอบอผม
"ทำไมไม่ไปอยู่บ้านล่ะ? มีรอบรัว อะไรแบบนี้" ผมถามเธอ เพราะยัสสัยับสิ่ที่เธอบอ
"็เพราะว่าันน่ะ เบื่อับารที่ะ้อรอบรัวไล่ะ อยาอยู่ามธรรมาิมาว่า เธอ้ออบแน่ๆ" เธอบอแล้วมอไปยับึนั้น พร้อมับหลับา ฟัเสียน้ำไหล
"็รินะ แ่.. ผมวาแผนไว้ว่าะมีรอบรัวน่ะ" ผมบอเธอ ไม่รู้ว่าเป็นารััหวะเธอรึป่าว
"ไม่เป็นไรหรอ ถ้าโทนี่อยามีรอบรัว ถึวันนั้น ันะไปเป็นเพื่อนเ้าบ่าวให้นะ" เธอยิ้ม
เราสอนใ้เวลาันในบึนั้น่อน้านานพอสมวร นระทั้ บ่าย 2 เธอึบอให้ลับไปที่่าย เพราะไ้เวลาลับแล้ว เธอ็ว่ายนำไป่อน ส่วนผม็พายเรือามไป เมื่อเธอึ้นฝั่เธอ็ไปแอบหลัโหิน้อนหนึ่ ผมเห็นอย่านั้น็รีบพายเรือไป เพราะลัวว่าะไม่ทัน แล้วผม็เห็นว่าน้ำเริ่มื้นแล้ว ผมเลยัสินใที่ะเินลุยน้ำ ะที่ำลั้าวาออาเรือนั่นเอ เรือเิโลเล แล้วผม็เเพราะทรัวไม่ถนั
"อ๊าาาาาาา" ผมร้อะโน ่อนที่ะน้ำไป
น้ำในบึ่าหนาวเหน็บ ทัุ้่น และเ็มไป้วยผับที่ลอยอยู่ ผมพยายามแหวว่ายึ้นมา และร้ออวาม่วยเหลือ ะโนอย่าสุเสีย พยายามะว่ายไป้านหน้า ผ่านผับที่อันอยู่ แล้วหาอผม็ไปิับผัพวนั้น ผมรีบร้อะโน
"ฟารีน่าาาาาา ่วยยย้วยย อุ๊บส์" ผมเริ่มมลไป แ่ยัพยายามันัวเอึ้นมา
ฟารีน่าที่ไ้ยินเสียผม เธอรีบวิ่ลมายับึเห็นผมำลัมน้ำ เธอพยายามะว่ายเ้ามา่วยผม แ่รูเบัสเียนเินมาเรียัวเธฮไป่อน เธอพยายามะบอรูว่า ผมำลัมน้ำ แ่รูไม่สนใ เพราะเธอำลัะทำให้ารลับบ้านล่า้า เธอหันมามอผม
"อโทษนะ..." เธอบอผม ่อนที่ะโนุรูและเพื่อนนอื่นๆ พาึ้นเรือแล้วล่อออไป
ส่วนผม็เริ่มหมแรที่ะว่าย เริ่มปล่อยให้น้ำไหลเ้าหู มู และสำลั เพราะผมทำอะไรไม่ไ้ ผมไ้แ่มอท้อฟ้าที่่อยๆมืล ภาพที่เห็นเริ่มมื.. และสุท้าย.. ผมมอไม่เห็นอะไรอี่อไป..
ภาพทุอย่าหยุลแ่นั้น.. ผมมอไปที่ฟารีน่า แล้วเินไปหาเธอ
"เลิร้อไห้ไ้แล้วนะ ฟารีน่า ันไม่โรธเธอเลย อบุสำหรับทุอย่า ที่เธอทำให้ันให้มีวามสุนะ"
ผมบอเธอ โยที่ไม่รู้ว่าเธอะไ้ยินมั้ย ผมยื่นมืออผมไปแะแ้มอเธอ ลูบมันเบาๆ ่อนที่ผมะาเธอไป ผมไ้พูประโยสุท้าย ประโยที่มาาใ
"ันรัเธอนะ.."
แล้วุมพิศเธออย่าแผ่วเบา ่อนที่สายลมะพัพาผมหายไป...
"~The End~"
ู่ๆทิวทัศน์รอบ้า็เปลี่ยนไป าลาืนเป็นลาวัน มีวันเวลาปราึ้นมาบนอาาศ เป็นวันนั้น
'23 มีนาม เวลา 12.00 น'
"โทนี่ๆ มาเร็วสิ" เธอบอผม ่อนที่ผมะวิ่ามเธอไป เธอลไปว่ายน้ำในบึ ส่วนผม้อนั่เรือเพราะแมวลัวน้ำนั่นแหละ ผมเลยพายเรือไปยัุที่เธอว่ายนำหน้าไป เพื่อไปหาเธอ ่อนที่ะหยุุยับเธอ ที่รนั้น
"โทนี่ รู้หรือป่าว ว่าถ้าเราโึ้นนอายุ 50 แล้วอ่ะ ้อไปามแนวทาอเผ่าัวเอนะ" เธอพูให้ผมฟั
"ไม่รู่อ่ะ ทำไมหรอ" ผมถาม
"็ถ้าันโึ้น สัวันนึันะมาอยู่ที่นี่ เพราะันรู้สึอบบึนี้มาเลย" เธอบอผม
"ทำไมไม่ไปอยู่บ้านล่ะ? มีรอบรัว อะไรแบบนี้" ผมถามเธอ เพราะยัสสัยับสิ่ที่เธอบอ
"็เพราะว่าันน่ะ เบื่อับารที่ะ้อรอบรัวไล่ะ อยาอยู่ามธรรมาิมาว่า เธอ้ออบแน่ๆ" เธอบอแล้วมอไปยับึนั้น พร้อมับหลับา ฟัเสียน้ำไหล
"็รินะ แ่.. ผมวาแผนไว้ว่าะมีรอบรัวน่ะ" ผมบอเธอ ไม่รู้ว่าเป็นารััหวะเธอรึป่าว
"ไม่เป็นไรหรอ ถ้าโทนี่อยามีรอบรัว ถึวันนั้น ันะไปเป็นเพื่อนเ้าบ่าวให้นะ" เธอยิ้ม
เราสอนใ้เวลาันในบึนั้น่อน้านานพอสมวร นระทั้ บ่าย 2 เธอึบอให้ลับไปที่่าย เพราะไ้เวลาลับแล้ว เธอ็ว่ายนำไป่อน ส่วนผม็พายเรือามไป เมื่อเธอึ้นฝั่เธอ็ไปแอบหลัโหิน้อนหนึ่ ผมเห็นอย่านั้น็รีบพายเรือไป เพราะลัวว่าะไม่ทัน แล้วผม็เห็นว่าน้ำเริ่มื้นแล้ว ผมเลยัสินใที่ะเินลุยน้ำ ะที่ำลั้าวาออาเรือนั่นเอ เรือเิโลเล แล้วผม็เเพราะทรัวไม่ถนั
"อ๊าาาาาาา" ผมร้อะโน ่อนที่ะน้ำไป
น้ำในบึ่าหนาวเหน็บ ทัุ้่น และเ็มไป้วยผับที่ลอยอยู่ ผมพยายามแหวว่ายึ้นมา และร้ออวาม่วยเหลือ ะโนอย่าสุเสีย พยายามะว่ายไป้านหน้า ผ่านผับที่อันอยู่ แล้วหาอผม็ไปิับผัพวนั้น ผมรีบร้อะโน
"ฟารีน่าาาาาา ่วยยย้วยย อุ๊บส์" ผมเริ่มมลไป แ่ยัพยายามันัวเอึ้นมา
ฟารีน่าที่ไ้ยินเสียผม เธอรีบวิ่ลมายับึเห็นผมำลัมน้ำ เธอพยายามะว่ายเ้ามา่วยผม แ่รูเบัสเียนเินมาเรียัวเธฮไป่อน เธอพยายามะบอรูว่า ผมำลัมน้ำ แ่รูไม่สนใ เพราะเธอำลัะทำให้ารลับบ้านล่า้า เธอหันมามอผม
"อโทษนะ..." เธอบอผม ่อนที่ะโนุรูและเพื่อนนอื่นๆ พาึ้นเรือแล้วล่อออไป
ส่วนผม็เริ่มหมแรที่ะว่าย เริ่มปล่อยให้น้ำไหลเ้าหู มู และสำลั เพราะผมทำอะไรไม่ไ้ ผมไ้แ่มอท้อฟ้าที่่อยๆมืล ภาพที่เห็นเริ่มมื.. และสุท้าย.. ผมมอไม่เห็นอะไรอี่อไป..
ภาพทุอย่าหยุลแ่นั้น.. ผมมอไปที่ฟารีน่า แล้วเินไปหาเธอ
"เลิร้อไห้ไ้แล้วนะ ฟารีน่า ันไม่โรธเธอเลย อบุสำหรับทุอย่า ที่เธอทำให้ันให้มีวามสุนะ"
ผมบอเธอ โยที่ไม่รู้ว่าเธอะไ้ยินมั้ย ผมยื่นมืออผมไปแะแ้มอเธอ ลูบมันเบาๆ ่อนที่ผมะาเธอไป ผมไ้พูประโยสุท้าย ประโยที่มาาใ
"ันรัเธอนะ.."
แล้วุมพิศเธออย่าแผ่วเบา ่อนที่สายลมะพัพาผมหายไป...
"~The End~"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น