my love idolในดวงใจ

ลำดับตอนที่ #5 : My love 03

TAEYEON PART :

 

"แทยอนแกโทรไปนัดเซฮุนให้ฉันหน่อยน้าา~~" 

 

 

นั้นไงหลังจากที่ทิ้งฉันไว้ที่ห้องคนเดียวแล้วตัวเองออกไปกินข้าวข้างนอก

แถมกลับมายังไม่มีอะไรมาฝากอีก ยังจะกล้าขอให้ฉันช่วยอีก หึไม่มีทางหรอก

 

 

"ไหนแกบอกจะคุยเองไง"

 

 

"ก็ใช่..แต่ทำไหมต้องทำเสียงงอลๆด้วยล่ะ"

 

 

เสียงฉันงอลหรอ..เปล่านี่ฉันเปล่างอลที่ยัยนั้นออกไปกินข้าวข้างนอก

แล้วไม่ซื้ออะไรติดมือมาฝากฉันเลย แล้วอีกอย่างฉันพูดน้ำเสียงที่ปกติ

ที่สุดแล้วน่ะจริงๆ???”???”???”???”

 

 

"เปล่านี่เสียงฉันก็ปกติดี...."
 

 

"อืออ....ปกติก็ปกติ แต่แกต้องช่วยฉันนะฉัน"
 

 

"โน~~~"
 

 

"แต่ว่า.......คือ...คือว่า........"
 

 

"อะไรคือว่าอะไร" 
 

 

"ก็......คือ..........ว่า..คือ.."
 

 

"หยุดคือว่า...คือ..คือว่า......สักทีจะหาข้ออ้างอะไรอีก" 
 

 

ฉันพูดดักคอฟานี่ทันที่ ก่อนที่ฟานี่จะหาข้ออ้างมาจนฉันยอมโทรไปนัดเซฮุนให้
 

 

"เปล่า!!.....ไม่มี้ ฉันแค่จะบอกว่า..ว่า..ฉันแค่..แค่ไม่มีเบอร์เซฮุนเท่านั้นเอง"
 

 

"ไม่มีเบอร์เซฮุน!!" 
 

 

"ใช่ไม่มีเบอร์เซฮุนเพราะงั้นแกโทรนัดให้ฉันหน่อยน่ะ น้าาาา"
 

 

พูดเสร็ทิฟฟานี่ก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องฉันไปทันทีส่วนฉันนะหรอก็งงไปสิว่าทิฟฟานี่เข้าไป

ทำอะไรในห้องฉันแต่เพียงไม่นานฉันก็หายสงสัยทันทีที่ทิฟฟานี่เดินออกมาพร้อม

โทรศัพท์ฉันในมือคงจะเข้าไปเอาโทรศัพท์ฉันมาให้โทรสิน่ะแต่อย่าหวังว่าคิมแทยอนคนนี้จะยอม

 

 

 "เอ่อ..อ่ะนี่โทรศัพท์แก"

 

 

 ทิฟฟานี่ยื่นโทรศัพท์ให้ฉันทันทีที่มาถึงแต่ฮันยังคงเฉยไม่หยิบโทรศัพท์จากมือยัยนี่

 

"แกโทรให้ฉันหน่อยสิ" 
 

 

"แกเอาเบอร์ไปโทรเองก็ได้นิ??"
 

 

 ใช่ในเมื่อเอาโทรศัพท์ฉันมาแล้วก็เอาเบอร์ไปโทรเองก็ได้นิแล้วจะให้ฉันโทรทำไหมกัน
 

 

"ฉันลืมเอาโทรศัพท์ขึ้นมา"

"แล้วไอ้ที่อยู่ข้างหลังล่ะ"

"อุ้ย!.."

"เอาไง"

"แทแกเลิกแกล้งฉันได้แล้ว แกก็รู้นิว่าฉันไม่กล้า"

"เครๆ"

ว่าแล้วฉับหยิบโทรศัพท์จากมือหานี่ขึ้นมาหาเบอร์เซฮุนก่อนที่จะกดโทรออก

แล้วรอคนรับเท่านั้นเองรอนานพอสมควรก็ยังไม่มีคนรับก่อนจะได้ยินเสียงเซฮุนกดรับ

 

 

"ครับแทยอนนู๋น่า"

 

 

"เซฮุนอ่าาา คือว่า..ทิฟฟานี่จะคุยด้วยนะ"

 พูดเสร็จฉันก็ยัดโทรศัพท์ใส่มือทิฟฟานี่ที่ตอนนี้ทำหน้าเอ๋อไปเรียบร้อยแล้ว5555555
 

 

"คุยสิ" 

ฉันบอกทิฟฟานี่ที่ตอนนี้ยังไม่หาย งงว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วเหมือนทิฟฟานี่เพิ่งจะรู้สึก

555555555

 

 

"อ้อ....เอ่อ....คือว่า..เซฮุนตอนนี้ว่างไหม"

 

(ว่างครับ)

 

 

"นู๋น่ามีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม"

 

( ได้ครับ..ที่ไหนครับ)

 

"งั้นตรงร้านแกแฟข้างตึกก็ได้"

 

(ครับ..)

 

"โอเค 6 โมง เจอกัน ติ๊ด.." 

 

"ยัยแท!!!! ไหนแกบอกจะคุยให้ฉันไง ไหนเอามาให้ฉันคุยเฉยเลย ห๊ะ!!!"

 

 ทิฟฟานี่หันมาว่าฉันยกใหญ่เลยหลังจากที่วางสายจากเซฮุนเสร็จ

 

"ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะคุยให้นะ"

 

"แต่แก..."

 

"ฉันแค่บอกจะโทรให้ใช่ว่าจะคุยให้ด้วยสักหน่อย"

 

"โห่~~ "

 

"555555555 "

 

"ไม่รู้แหละ ยังไงแทแกต้องไปเป็นเพื่อนฉันเข้าใจไหม"

 

"อืมมมมม ยังไงดีน้าาาาา"

 

"คุณคิมแทยอนคะ จะไปเป็นเพื่อนกันใช่ไหมคะ"

 

"อืมๆ ก็ได้ยังไงก็ต้องเข้าตึกอยู่ดี"

(BAEKHYUN)

 

ตอนนี้ผมหยุดคิดเรื่อง แทยอนนู๋น่าแล้วกลับมาซ้อมก่อนที่ผมจะโดนซูโฮฮยองว่าไปมากนี้

 จนเวลาผ่านไป ราวๆ 2 ชั่วโมงได้

 

 

"เอ้า ??‘???‘???‘? พักกันก่อน"

 

 เสียงเมเนเจอร์ดังขึ้นเมื่อเห็นว่าเราซ้อมกันมานานพอสมควรแล้ว

 

"เฮ้อ...อ๊ากกกกกก..."

 

 เสียงทุกคนดังออกมาพร้อมกันเมื่อได้ยินประโยคดังกล่าว

 

 

"แบคฮยอน วันนี้นายดูไม่ค่อยมีสมาธิเลยนะ"

 

 เมเนเจอร์พูดขึ้นหลังจากที่เราหยุดพักกัน แต่ผมก็ยอมรับว่าวันนี้ผมไม่ค่อยมีสมาธิ

เท่าไรผมพยายามจะไม่คิดเรื่องแทยอนนู๋น่าแต่ผมก็ทำไม่ได้สุดท้ายสมองของมันก็ยังคิดอยู่ดี

 

 

"ขอโทษครับฮยอง"

 

 

"ฉันไม่รู้นะว่านายคิดอะไรอยู่แต่อย่าเอามันมาทำให้สมาธินายเสียสิ"

 

 

"ครับ ผมขอโทษครับ"

 

 

"อืมๆ ช่างมันเถอะเอาล่ะทุกคนฟังทางนี้หน่อย

"??‘???‘?"

 

ทุกคนที่อยู่ตามมุมห้องหันมาสนใจทันที

 

"ตอนนี้มันก็จะ 6 เย็นโมงแล้ว ฉันจะปล่อยให้พวกนายออกไปพักได้ตามสบาย"

 

"เย้!!!!!!"

 

 

"แต่..."

 

"?????"

 

"ขอให้เจอกันอีกทีตอน 2ทุ่มตรง หวังว่าพวกนายจะไม่มาสายกันนะ

 เพราะถ้าพวกนายมาสายกันครั้งต่อไป "อด" รับทราบ"

 

"รับทราบ"

 

เมื่อพูดเสร็จเมเนเจอร์ฮยองก็เดินออกไปทันทีเวลาตอนนี้ก็ใกล้จะ 6โมง 

ยังเหลือเวลาเยอะกว่าจะถึงเวลาที่เมเนเจอร์นัด

 

"แล้วเราจะทำอะไรกันดี"

 เสียงซูโฮฮยองพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเวลาที่นัดอีกนาน

 

"นอน"

 

จงอินพูดขึ้นพร้อมกับเดินหามุมที่จะนอนก่อนที่เมมเบอร์คนอื่นๆที่เหนื่อยกันก็ต่างหามุมที่จะนอนเหมือนจงอิน

 จนตอนนี้เหลือแค่ ซูโฮฮยอง ชานยอล เซฮุน แล้วก็ผมที่ นั่งกันอยู่

 

 

"แล้วพวกนายล่ะ"

 

 ซูโฮฮยองถามขึ้นเมื่อเห็นว่าพวกผมนั่งกันอยู่เฉยๆไม่หาที่นอนแบบพวกนั้น

 

"ผมมีนัดแล้ว"

 

จากนั้นเซฮุนก็ลุกขึ้นพร้อมกับเก็บของใส่กระเป๋าเตรียมจะออกจากห้องแต่ก็ต้องชะงักเพราะคำถามของผม

 

"นายจะไปไหน"

 

ผมถามขึ้นแต่คำตอบที่ผมได้กับเป็นแค่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมาแทนก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปโดยที่ผมก็ยังำม่ได้คำตอบ

 

"ฮยองมันจะไปไหน ฮยองรู้ไหม"

 

ผมกลับไปถามซูโฮฮยองที่ไม่คิดแม้แต่จะถามเซฮุนเลยว่าจะไปไหน ไปทำอะไร

 

"เดตมั้ง"

 

 

"เดต!!!! กับใครฮยอง"

 

 

"ไม่รู้"

 

 ซูโฮฮยองที่ตอบแบบส่งๆไม่ได้ใส่ใจแต่คำตอบที่ผมได้มันทำให้คิดถึง

เมื่อตอนเย็นที่แทยอนนู๋น่าโทรหาเซฮุน แล้วเหมือนทั้ง สอคนจะนัดเจอกันด้วยนี่สิ 

หรือทั้งสองคนจะนัดเจอกันจริงๆ แล้วเขาจะยอมให้สองคนนั้นไปเดตกันหรอ...

ไม่...ไม่ยอม...ใช่คำตอบคือไม่...ไม่มีวันยอมเด็ดขาดแทยอนต้องเป็นของแบคฮยน

คนนี้คนเดียวสิ..แต่ถ้าสองคนนั้นกำลังคบกันล่ะ...

 

"ม่ายยยยยยยยยยย ..ไม่ได้ๆๆ"

 

"โอ๊ะ!! ......ตกใจหมดไอ้เตี๋ย!!"

 

"เป็นอะไรอีกห๊ะ ไอ้หมา"

 

ทุกคนตื่นขึ้นมองผมกันหมดไม่ใช่อะไรเพราะจู่ๆผมก็เผลอตะโกนออกมาเลยทำให้ทุกคนตื่น

 

เมื่อทุกคนเห็นว่าผมไม่ได้ตอบอะไรทุกคนก็นอนกันต่อเฮ้อช่างสบายกันเหลือเกินแต่ผมนี่สิ

 

ผมตอนนี้ยังคิดไม่ออกพวกนั้นจะไปเดตกันที่ไหน ที่ไหนล่ะ ที่ไหน ที่ไหน เดตกันที่ไหน

 

"ร้านกาแฟ"

 

"ใช่ร้านกาแฟ ลืมคิดไปได้ไงเนี่ย เอ๊ะ??" 

 

ผมหันไปหาชานยอลที่ตอนนี้ก้มหน้ากดโทรศัพท์เหมือนไม่ได้พูดอะไรออกมา 

หรือจะเป็นซูโฮฮยอง ผมหันกับไปหาซูโฮที่นอนนี้สลบตามเมมเบอร์ในห้องไปแล้ว แล้วใครพูดล่ะ

 

"ชานยอล มึงพูดอะไรหรือเปล่าเมื่อกี้"

 

"เปล่านิ มึงมีอะไร"

 

"ช่างมันเถอะ กูจะไปซื้อกาแฟนะมึงจะเอาอะไรไหม" 

 

 

"ไม่...เชิญมึงตามสบาย" 

 

 

"อืม บอกฮยองด้วยล่ะ "

 

ผมรีบเดินออกมาทันทีจึงไม่ได้เห็นชานยอลที่ตอนนี้พยายามกลั้นยิ้มแทบตาย

 

"หึ กูลืมบอกมึงเลยว่าเซฮุนไม่ได้ไปเดตกับแทยอนนู๋น่าของมึงหรอก ไอ้หมา"

 

ชานยอลพูดออกมาเบาๆเมื่อเห็นว่าแบคฮยอนเดิน ไม่สิ ต้องเรียกว่าวิ่ง ออกจากห้องไปแล้ว

 

 

 

(TAEYEON Part )

 

ฉันที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่ร้านกาแฟข้างๆบริษัท ร้านกาแฟที่พวกฉันเลือกนัดเซฮุนมาเป็นประจำที่พวกฉัน

และศิลปินคนอื่นๆใน SM รู้จักและไว้ใจว่าจะไม่นำเรื่องไปบอกนักข่าว แถมศิลปินใน SM 

ยังเลือกให้เป็นสถานที่เดตที่ปลอดภัยอีกด้วย

 

 

"แทยอนมีอะไรหรือเปล่า"

 

 เซฮุนมักจะเรียกฉันแบบนี้เสมอโดยให้เหตุผลว่า ฉันตัวเล็กกว่าเค้าแค่นั้น

 บางครั้งฉันก็คิดนะว่านายนี่เคยมองฉันป็นพี่เค้าบ้าไหมและ ฉันยังเคยสั่งให้เรียกฉันว่า 

นู๋น่าแบบที่คนอื่นเรียก สุดท้าย นายนี่ก้อจะเรียกฉันว่านู๋น่าก็จะเฉพาะตอนที่มีคนอื่นอยู่ด้วย

เพราะเค้ารู้ว่ามันไม่เหมาะที่จะเรีกแค่ชื่อเฉยๆเวลาคนอื่นอยู่ด้วยหรือเวลาอยากเรียกเท่านั้น

ฉันแทบนับครั้งได้เลยที่หมอนั้นเรียกฉันว่านู๋น่า

 

"ฉันนะไม่มี...ที่มีนะยัยหมีต่างหาก"

"แล้วทิฟฟานี่นู๋น่าไปไหนล่ะ"

 

ไม่แปลกที่หมอนี่จะถามหาเพราะตอนนี้มีแค่ฉันนั่งอยู่คนเดียวส่วนยัยหมีนะหรอชิ่งไปอยู่ในห้องในนะสิ

 

"เข้าห้องน้ำ"

 

"อ่อ"

 

"นายจะสั่งอะไรก่อนไหม"

 

"ผมสั่งตอนเข้ามาแล้ว"

 

"อืม.. นายต้องรีบกลับไหม.."

 

"ไม่ เมเนเจอร์ให้พวกผมพักถึง 2 ทุ่มนู้น"

 

"อืม"

 

เมื่อหมดเรื่องที่ฉันจะคุยพร้อมกับพนักงานเอาชาไข่มุกมาเสริฟให้เซฮุนพอดีสายตาฉันดันไปเห็น 

แบคฮยอนที่ทำลับๆล่ออยู่ข้างนอกร้านพอเห็นว่าฉันมองไปทางเค้า

 เค้าก็รีบหลบพรางแกล้งจับต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆแทน

 

"หึหึ เซฮุนนายนั่งรอทิฟฟานีไปก่อนนะ มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องเข้าบริษัทแล้วนะ"

 

"่อ่... อ่อ..อืม"

 

เซฮุนที่ดูงงแต่ก็ตอบรับก่อนที่ฉันจะเดินออกไปที่จริงยังไม่ถึงเวลานัดหรอก

แต่ฉันแค่อยากออกไปหาคนที่มาทำลับๆล่ออยู่นอกร้านต่างหาก

 

 

"เอ้า!! แบคฮยอนมาทำอะไรตรงนี้"

 

 

ฉันแกล้งถามออกไปเมื่อเดินมาอยู่ตรงหน้าแบคฮยอนและแบคฮยอนดูจะตกใจที่

เห็นออกมานอกร้านเมื่อไหร่ก็ไม่รู้แล้วยิ่งมายื่นอยู่ตรงหน้าเค้าอีกเรียกว่าซ็อคน่าจะดีกว่า

 

"แทยอนนู๋น่า!!!!!"