ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : My Love 06
ผมที่ตอนนี้ยังงงไม่หายได้แต่เกาหัวตัวเองแต่ก็ยอมลุกให้ทิฟฟานี่นูน่านั่งส่วนตัวเองก็ยื่นเคร้งอยู่กลางอากาศ จนทิฟฟานี่นูน่าบอกให้ไปนั่งกับแทยอนนูน่าก่อน ผมจึงเดินไปก่อนที่จะหยุดมองเมื่อเห็นว่าแทยอนนูน่านอนหลับอยู่
ผมจึงค่อยๆเข้าไปนั่งอย่างเบาที่สุดเพราะกลัวคนตัวเล็กจะตื่นขึ้นมา เพราะเมื่อเช้าที่เจอนูน่าดูเพลียๆอยู่ด้วย พอมองอย่างนี้นูน่าดูเหมือนเด็กเข้าไปอีก แบคฮยอนได้โอกาสรีบสำรวจหน้าคนตัวเล็กใกล้ทันที คิ้วบาง ปากนิด จมูกหน่อย ดูรวมๆ แล้วตรงสเปคแบคที่สุดเลย
"เลิกจ้องพี่ได้แล้ว.."
แบคฮยอนที่จ้องหน้าอยู่แทยอนสะดุ้งทันทีเมื่อคนที่คิดว่าหลับกับพูดออกมาพร้อมกับค่อยๆลืมตาขึ้นมามอง ทำเอาคนแอบมองหน้าแดงขึ้นทันทีเมื่อโดนจับได้
"เอ่อ...คื.. คือว่า...นูน่าตื่นตั้งแต่เมื่อไรครับ"
"ตั้งแต่นายนั่งแล้วล่ะ"
"อ่อ..ครับ.."
"........"
"......."
"?"
"อ่อ คือ ทิฟฟานี่นูน่าให้ผมมานั่งนี้ก่อนน่ะครับเห็นว่ามีเรื่องจะคุยกับเซฮุน ผมรีบอธิบายทันทีเพราะแทยอนนูน่าทำหน้างงๆว่าทำไหมผมถึงมานั่งตรงนี้ได้
"อืมมม ฉันรู้แล้วล่ะ"
"อ่อครับ"
"........"
"นูน่าจะหลับต่อก็ได้น่ะครับ ผมจะอยู่เงียบๆไม่กวน"
"ถ้าฉันหลับจะมีคนแอบมองฉันอีกไหม....นั่นมันทำให้ฉันหลับไม่ลงน่ะ"
แทยอนนูน่าที่ตอนนี้ขยับตัวนั่งหันมาทางผมซึ่งเท่ากับตอนนี้แทยอนนูน่านั่งมองผมอยู่
"เอ่อ....."
"........"
".........."
"เป็นอะไรหน้าแดง"
แทยอนพูดขึ้นมาเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าไม่ยอมพูดอะไรเอาแต่นั่งก้มหน้า หน้าแบคฮยอนที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงไปอีกเมื่อเธอยื่นมื่อไปแตะปลายคางให้เงยหน้าขึ้นมา ก่อนที่แทยอนจะยิ้มออกมา เมื่อรู้สาเหตุว่าลูดหมาตรงหน้าเธอเป็นอะไรที่แท้เขินเธอนี้เอง ก่อนที่แทยอนจะชักมื่อกลับและหันกลับไปนั่งปกติ
"หน้าพี่มีอะไรติดหรอ"
แทยอนถามขึ้นพร้อมจับหน้าตัวเองทันทีเมื่อคนข้างๆนั่งมองแต่ไม่ยอมพูดอะไร
"ไม่มีครับ"
"งั้นก็เลิกจ้องพี่ได้แล้ว"
"ผมแค่อยากมองหน้าแม่ของลูกเท่านั้นเอง" แบคคฮยอนที่พูดมาเบาๆไม่ได้หวังว่าคนตรงหน้าจะได้ยิน
"ห๊ะ...เมื่อกี้พูดว่าอะไรน่ะ"
"เปล่าครับ"
"........."
แทยอนทำหน้าอย่างไม่เชื่อก็ในเมื่อเธอได้ยินว่าคนตรงหน้าพูดอะไรออกมาสักอย่าง แต่ก็ไม่ถามอะไรออกไปแล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ จนในที่สุดเธอก็กับความง่วงไม่ไหวก่อนหลับไปในที่สุด
แบคฮยอนที่มองแทยอนอยู่แล้วก็เผลอหลับไปเหมือนกันเพราะเมื่อคืนกว่าจะข่มตานอนหลับได้ก็เกือบเช้าเพราะตื่นเต้นที่จะได้เจอแทยอนหลังจากที่ไม่ได้เจอไม่ได้ยินเสียงมาเป็นอาทิตย์ไม่รู้ว่าผมหลับไปนานเท่าไร
ตื่นมาอีกทีคือตอนที่เครื่องบินลงจอดแล้ว และที่สำคัญไปกว่านั้นคือตอนนี้ไหล่ข้างซ้ายผมได้เป็นหมอนให้คนข้างๆผมนี้สิแบคฮยอนยิ้มกับตัวเองพรางมองหน้าคนที่หลับโดยหัวพิงกับไหล่ของหัวของตัวเองอย่างมีความสุข
อยากหยุดเวลาไว้จัง แบคฮยอนคิดแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เมื่อทิฟฟานี่นูน่าเดินมาพร้อมกับมองผมแล้วคนที่นอนพิงผมอยู่อย่างยิ้มๆ
"เอ่อ...คือ..."
"ปลุกยัยแทได้แล้ว" ว่าแล้วนูน่าก็ยิ้มให้ผมอย่างล้อเลียนเสร็จก็เดินออกไป
"นูน่า แทยอนนูน่า ตื่นได้แล้วครับ"
"อืมมมมม"
"มีอะไรหรอลูกหมา"
"ถึงแล้วครับ"
ผมบอกแต่ดันสะดุดกับคำที่เธอเรียกผมนี้สิ ลูกหมา คำที่ผมไม่ค่อยชอบให้ใครเรียกผมว่าลูกหมาสักเท่าไร แต่ทำไหมผมกับชอบที่แทยอนนูน่าเรียกก็ไม่รู้
End: Baekhyun
50%
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น