ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจอแล้วคนที่เราชอบ
~!แล้วตั้งแต่วานนั้นไอกิมยองก็พยายามหาเรื่องเข้าไปคุยกับมิกิประจำ!~
"เออ มิกิคับวานนี้เรียนพละคาบไหนเหรอคับ" ไอกิมยองถามด้วยน้ามเสียงที่หว้านหวาน
"วานนี้มะมีเรียนพละอะกิมยอง" ผมหัวเราะด้วยความสมน้ามหน้ามาน
"เหอๆๆ" กิมยองหัวเราะ
"ไปกินข้าวกันกิมยอง" กิมยองโบกมือบ๊ายบายมิกิก่อนที่จะไปกับผม
"แล้วเองว่ามิกิเค้าชอบเองเหรอกิมยอง" ผมถามกิมยองเบาๆ
"ไม่รุเหมือนกานหวะ แต่ก็น่าจะมีสิทนะ" กิมยองพูดแล้วยิ้มแหยๆ
"แล้วแกอะไม่เหนเคยชอบไคบ้างเลย" กิมยองถามผมด้วยแววตาอยากรุจัด
"ถ้าเราจะชอบเราก็ชอบมิกิหละ555+" ผมแกล้งพูดไห้กิมยองหึง
"ถ้าแกจะชอบก็ชอบไปแต่อย่าชอบเลยข้าไม่อยากทามร้ายจิตจัยเพื่อนหวะ" ไอ้กิมยองย้อนผม
"เออๆ ยังไงเราก็ไม่จีบอยุแล้วหละน่า" ผมพูดไห้กิมยองเข้าไจ
"เราว่าเพื่อนของมิกิก็น่ารักดีนะ" ไอกิมยองชวนผมจีบเปนเพื่อนมาน
"คนหนายอะมีตั้ง2คน" ผมถามด้วยความสงสัย
"แล้วแกชอบคนหนายอะ" ไอ้กิมยองเส้าซี้มาก
"ไม่เอาอะเรายังไม่อยากชอบไค" ผมปฏิเสธกิมยองไป
"แล้วแต่แกเหอะ"
"ปะห้องสมุดกันกิมยอง" ผมชวนไปหาหนังสือกาตูนหนุกๆอ่านเล่น
"เรามะอยากไปอะเราจาไปทามการบ้านบนห้อง" ผมพยัคหน้า
"งั้นเราไปทำด้วย" ผมพูดพร้อมทั้งเดินไปที่ห้อง
"เฮ้ยยองซูดูนั่นดิ" ผมมองขึ้นไปชั้นบนเหนมิกิกับเพื่อน ผมพยายามยองไปที่เพื่อนของมิกิเพื่อดูหน้าตาหน่อยเพราะผมไม่เคยสังเกตุเลย
"กิมยองเราว่าเราเจอคนที่เราชอบแล้วหละ" กิมยองยิ้มแล้วบอกผมว่า
"ไคหนอคือผุโชคดีคนนั้นน๊า" กิมยองยิ้มแล้วพยายามมองหา
"ไหนอะยองซูไม่เหนมีไคเลยมีแต่พวกมิกิยืนอยุ อะนั่นแน่แอบชอบเพื่อนมิกิหละซิถ้า" กิมยองยิ้มแล้วถามผมว่า
"คนไหนวะยองซูซ้ายหรือขวา???" ผมไม่รุจาตอบว่าอารายดีเพราะถ้าผมบอกกิมยองมานไปบอกมิกิแน่ๆ
"ไม่มีหรอกข้าล้อเล่น" กิมยองทำหน้างงๆ
"โธ่เอ้ย คิดว่าเพื่อนเราจะมีความรักซะแล้ว" ไอกิมยองยิ้มมาที่ผม
"แล้วเองไม่ไปคุยกับมิกิเหรอ"
"ไม่อะถ้าถามมากไปเด๋วมิกิรำคาญแล้วมานจะแย่" ผมเพิ่งรุสึกว่าไอกิมยองคิดเปนก็คาวนี้หละ
"แล้วจาไปทามการบ้านไหมเนี่ย" แล้วผมกับกิมยองก็เดินขึ้นไปบนห้อง
"โอ้ยการบ้านเสดซะที" กิมยองพูด
"เรายังมะเสดเลยรอเราแปปนะ" กิมยองพยัคหน้า
~!แล้วก็หมดเวลาเรียนของวานนี้!~
"กิมยองวานนี้เราไปซื้อของเปนเพื่อนแกมะได้นะ" ผมพูดกับกิมยอง
"อ้าวแล้วแกจาไปไหนอะ" กิมยองถามผม ผมรุว่ามานต้องตามผมไปแน่เลยบอกว่าไปเรียนพิเศษ
"อือๆ งั้นเรากลับบ้านก่อนนะ" กิมยองโบกมือลา
"เหอๆ" ผมหัวเราะแบบมีความสุข ที่จริงผมไม่ได้ไปเรียนหรอกแต่ผมไปแอบดูมิกิกับเพื่อนทามการบ้านกัน
~!เช้าวันถัดมา!~
ทุกอย่าเปนปกติแต่ไม่ปกติอย่างเดียวคือ กิมยองไม่มารอผมอย่างทุกวาน แล้วผมก็เดินไปโรงอาหารกะว่าจะไปกินข้าวแต่ผมดันไปเหนไอ้กิมยองนั่งกินข้าวอยุกับมิกิ
"อ้าวกิมยอง แหมกับข้าวมื้อนี้หวานจังเลยเนอะ" ผมแซวกิมยองเล่นๆ
"มากินข้าวด้วยกันดิยองซู" กิมยองชวนผมแต่ผมรุมานชวนไปงั้นๆหละ
"ไม่เอาอะไม่อยากเปนก้างขวางคอเอง" แล้วผมก็เดินขึ้นห้องไปคนเดียว
"เฮ้ยยองซูโทดทีวานนี้ไม่ได้ไปรับ" กิมยองบอกผมด้วยสีหน้าเหมือนมาขอโทษ
"อือ ไม่เปนไรหรอกแล้ววานนี้ทามไมไปกินข้าวกัน2คนกับมิกิอะแล้วเพื่อนมิกิไม่ว่าเหรอ" ผมถามกิมยองด้วยความสงสัย
"อ๋อ มิกิชวนเรามาอะ เพื่อนมิกินั่งทามการบ้านอยุบนห้อง" กิมยองตอบผม
"อือๆ"
~!กิ้งงงงงงงงงงก่องงงงงงงงกางงงงงงงงเกงงงงงงงง!~
"พักแล้วไปกินเบอเกอกันกิมยอง" ผมชวนกิมยองด้วยความหิวเพราะยังไม่ได้กินข้าวเช้า
"ปะดิปะ" กิมยองตอบ แต่วานนี้ผิดปกติเพราะกิมยองเดินอย่างไม่รีบร้อนเหมือนทุกวัน
"กิมยองไม่รีบวิ่งไปเจอมิกิเหรอ" ไม่ต้องรีบหรอกเด๋วก็เจอ กิมยองตอบด้วยน้ามเสียงที่มั่นไจ
"แกพูดอย่างนี้หรือว่าแกคบกับมิกิแล้ว" กิมยองยิ้มแล้วเดินต่อไป ผมรุได้ทันทีเลยว่าตอนนี้กิมยองกับมิกิไม่ได้เปนเพื่อนกานธรรมดาแล้ว
"หวาดดีมิกิ" น่านว่าแล้ว มานนัดมิกิมากินแฮมเบอเกอกับมัน แต่ที่ดีคือเพื่อนของมิกิมาด้วย
"มิกิชอบกินเบอเกอปลาไหม" กิมยองถามมิกิด้วยแววตาหวานหยดย้อย
"หว่า สงสัยวานนี้คนต้องกินเบอเกอน้ำตาลแน่เลย" ผมแซวกิมยอง
"เรากินอารายก็ได้" มิกิพูดด้วยสีหน้าหวานเช้นกาน
"หวาดดีมิกิเราชื่อยองซู" ผมทักมิกิเพื่อมิกิจาได้แนะนำเพื่อนไห้รุจัก
"หวาดดีเรารุอยุแล้วว่านายชื่อยองซู นี้เพื่อนเราชื่อ คาเนะ-โยกะ
"หวาดีคับโยกะ-คาเนะ" โอ้ว ไนที่สุดก็รุซะทีคนที่เราชอบชื่อคาเนะนี่เอง
"เด๋วเราไปสั่งเบอเกอไห้นะ" ผมพูดเสดก็เดินไปสั่งเลย
"ป้าครับเบอเกอปลาไม่ผักไม่ชีส5ที่ครับ" แล้วผมก็ถือจานไส่เบอเกอมาแจกทุกคน
#@!#$%$^#%^%@#$%@#$!@#และเมื่อกินกานเสดก็แยกย้ายกลับห้อง
"กิมยองเราว่าเราชอบคาเนะหวะ" ผมพูดไห้กิมยองฟังด้วยเสียงที่เบาเพราะกลัวคนอื่นได้ยิน
"จิงเหรอเด๋วเราช่วยติดต่อไห้" กิมยองพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังและมั่นไจ
"อย่าเพิ่งๆ เด๋วเราดูก่อนว่าเราชอบจิงเป่า" ผมพูดไห้กิมยองเข้าไจ
"อือๆแล้วถ้าชอบจริงๆก็บอกเราละกาน" ผมพยัคหน้าแล้วเดินขึ้นไปที่ห้อง
ผมว่าตอนนี้มะค่อยหนุกเท่าไรนะครับแต่ก็มือไหม่อะนะ
แล้วคอยติดตามนะครับว่าผมจะชอบหรือไม่ชอบช่วยโพส-โหวดด้วยน๊าคับ
"เออ มิกิคับวานนี้เรียนพละคาบไหนเหรอคับ" ไอกิมยองถามด้วยน้ามเสียงที่หว้านหวาน
"วานนี้มะมีเรียนพละอะกิมยอง" ผมหัวเราะด้วยความสมน้ามหน้ามาน
"เหอๆๆ" กิมยองหัวเราะ
"ไปกินข้าวกันกิมยอง" กิมยองโบกมือบ๊ายบายมิกิก่อนที่จะไปกับผม
"แล้วเองว่ามิกิเค้าชอบเองเหรอกิมยอง" ผมถามกิมยองเบาๆ
"ไม่รุเหมือนกานหวะ แต่ก็น่าจะมีสิทนะ" กิมยองพูดแล้วยิ้มแหยๆ
"แล้วแกอะไม่เหนเคยชอบไคบ้างเลย" กิมยองถามผมด้วยแววตาอยากรุจัด
"ถ้าเราจะชอบเราก็ชอบมิกิหละ555+" ผมแกล้งพูดไห้กิมยองหึง
"ถ้าแกจะชอบก็ชอบไปแต่อย่าชอบเลยข้าไม่อยากทามร้ายจิตจัยเพื่อนหวะ" ไอ้กิมยองย้อนผม
"เออๆ ยังไงเราก็ไม่จีบอยุแล้วหละน่า" ผมพูดไห้กิมยองเข้าไจ
"เราว่าเพื่อนของมิกิก็น่ารักดีนะ" ไอกิมยองชวนผมจีบเปนเพื่อนมาน
"คนหนายอะมีตั้ง2คน" ผมถามด้วยความสงสัย
"แล้วแกชอบคนหนายอะ" ไอ้กิมยองเส้าซี้มาก
"ไม่เอาอะเรายังไม่อยากชอบไค" ผมปฏิเสธกิมยองไป
"แล้วแต่แกเหอะ"
"ปะห้องสมุดกันกิมยอง" ผมชวนไปหาหนังสือกาตูนหนุกๆอ่านเล่น
"เรามะอยากไปอะเราจาไปทามการบ้านบนห้อง" ผมพยัคหน้า
"งั้นเราไปทำด้วย" ผมพูดพร้อมทั้งเดินไปที่ห้อง
"เฮ้ยยองซูดูนั่นดิ" ผมมองขึ้นไปชั้นบนเหนมิกิกับเพื่อน ผมพยายามยองไปที่เพื่อนของมิกิเพื่อดูหน้าตาหน่อยเพราะผมไม่เคยสังเกตุเลย
"กิมยองเราว่าเราเจอคนที่เราชอบแล้วหละ" กิมยองยิ้มแล้วบอกผมว่า
"ไคหนอคือผุโชคดีคนนั้นน๊า" กิมยองยิ้มแล้วพยายามมองหา
"ไหนอะยองซูไม่เหนมีไคเลยมีแต่พวกมิกิยืนอยุ อะนั่นแน่แอบชอบเพื่อนมิกิหละซิถ้า" กิมยองยิ้มแล้วถามผมว่า
"คนไหนวะยองซูซ้ายหรือขวา???" ผมไม่รุจาตอบว่าอารายดีเพราะถ้าผมบอกกิมยองมานไปบอกมิกิแน่ๆ
"ไม่มีหรอกข้าล้อเล่น" กิมยองทำหน้างงๆ
"โธ่เอ้ย คิดว่าเพื่อนเราจะมีความรักซะแล้ว" ไอกิมยองยิ้มมาที่ผม
"แล้วเองไม่ไปคุยกับมิกิเหรอ"
"ไม่อะถ้าถามมากไปเด๋วมิกิรำคาญแล้วมานจะแย่" ผมเพิ่งรุสึกว่าไอกิมยองคิดเปนก็คาวนี้หละ
"แล้วจาไปทามการบ้านไหมเนี่ย" แล้วผมกับกิมยองก็เดินขึ้นไปบนห้อง
"โอ้ยการบ้านเสดซะที" กิมยองพูด
"เรายังมะเสดเลยรอเราแปปนะ" กิมยองพยัคหน้า
~!แล้วก็หมดเวลาเรียนของวานนี้!~
"กิมยองวานนี้เราไปซื้อของเปนเพื่อนแกมะได้นะ" ผมพูดกับกิมยอง
"อ้าวแล้วแกจาไปไหนอะ" กิมยองถามผม ผมรุว่ามานต้องตามผมไปแน่เลยบอกว่าไปเรียนพิเศษ
"อือๆ งั้นเรากลับบ้านก่อนนะ" กิมยองโบกมือลา
"เหอๆ" ผมหัวเราะแบบมีความสุข ที่จริงผมไม่ได้ไปเรียนหรอกแต่ผมไปแอบดูมิกิกับเพื่อนทามการบ้านกัน
~!เช้าวันถัดมา!~
ทุกอย่าเปนปกติแต่ไม่ปกติอย่างเดียวคือ กิมยองไม่มารอผมอย่างทุกวาน แล้วผมก็เดินไปโรงอาหารกะว่าจะไปกินข้าวแต่ผมดันไปเหนไอ้กิมยองนั่งกินข้าวอยุกับมิกิ
"อ้าวกิมยอง แหมกับข้าวมื้อนี้หวานจังเลยเนอะ" ผมแซวกิมยองเล่นๆ
"มากินข้าวด้วยกันดิยองซู" กิมยองชวนผมแต่ผมรุมานชวนไปงั้นๆหละ
"ไม่เอาอะไม่อยากเปนก้างขวางคอเอง" แล้วผมก็เดินขึ้นห้องไปคนเดียว
"เฮ้ยยองซูโทดทีวานนี้ไม่ได้ไปรับ" กิมยองบอกผมด้วยสีหน้าเหมือนมาขอโทษ
"อือ ไม่เปนไรหรอกแล้ววานนี้ทามไมไปกินข้าวกัน2คนกับมิกิอะแล้วเพื่อนมิกิไม่ว่าเหรอ" ผมถามกิมยองด้วยความสงสัย
"อ๋อ มิกิชวนเรามาอะ เพื่อนมิกินั่งทามการบ้านอยุบนห้อง" กิมยองตอบผม
"อือๆ"
~!กิ้งงงงงงงงงงก่องงงงงงงงกางงงงงงงงเกงงงงงงงง!~
"พักแล้วไปกินเบอเกอกันกิมยอง" ผมชวนกิมยองด้วยความหิวเพราะยังไม่ได้กินข้าวเช้า
"ปะดิปะ" กิมยองตอบ แต่วานนี้ผิดปกติเพราะกิมยองเดินอย่างไม่รีบร้อนเหมือนทุกวัน
"กิมยองไม่รีบวิ่งไปเจอมิกิเหรอ" ไม่ต้องรีบหรอกเด๋วก็เจอ กิมยองตอบด้วยน้ามเสียงที่มั่นไจ
"แกพูดอย่างนี้หรือว่าแกคบกับมิกิแล้ว" กิมยองยิ้มแล้วเดินต่อไป ผมรุได้ทันทีเลยว่าตอนนี้กิมยองกับมิกิไม่ได้เปนเพื่อนกานธรรมดาแล้ว
"หวาดดีมิกิ" น่านว่าแล้ว มานนัดมิกิมากินแฮมเบอเกอกับมัน แต่ที่ดีคือเพื่อนของมิกิมาด้วย
"มิกิชอบกินเบอเกอปลาไหม" กิมยองถามมิกิด้วยแววตาหวานหยดย้อย
"หว่า สงสัยวานนี้คนต้องกินเบอเกอน้ำตาลแน่เลย" ผมแซวกิมยอง
"เรากินอารายก็ได้" มิกิพูดด้วยสีหน้าหวานเช้นกาน
"หวาดดีมิกิเราชื่อยองซู" ผมทักมิกิเพื่อมิกิจาได้แนะนำเพื่อนไห้รุจัก
"หวาดดีเรารุอยุแล้วว่านายชื่อยองซู นี้เพื่อนเราชื่อ คาเนะ-โยกะ
"หวาดีคับโยกะ-คาเนะ" โอ้ว ไนที่สุดก็รุซะทีคนที่เราชอบชื่อคาเนะนี่เอง
"เด๋วเราไปสั่งเบอเกอไห้นะ" ผมพูดเสดก็เดินไปสั่งเลย
"ป้าครับเบอเกอปลาไม่ผักไม่ชีส5ที่ครับ" แล้วผมก็ถือจานไส่เบอเกอมาแจกทุกคน
#@!#$%$^#%^%@#$%@#$!@#และเมื่อกินกานเสดก็แยกย้ายกลับห้อง
"กิมยองเราว่าเราชอบคาเนะหวะ" ผมพูดไห้กิมยองฟังด้วยเสียงที่เบาเพราะกลัวคนอื่นได้ยิน
"จิงเหรอเด๋วเราช่วยติดต่อไห้" กิมยองพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังและมั่นไจ
"อย่าเพิ่งๆ เด๋วเราดูก่อนว่าเราชอบจิงเป่า" ผมพูดไห้กิมยองเข้าไจ
"อือๆแล้วถ้าชอบจริงๆก็บอกเราละกาน" ผมพยัคหน้าแล้วเดินขึ้นไปที่ห้อง
ผมว่าตอนนี้มะค่อยหนุกเท่าไรนะครับแต่ก็มือไหม่อะนะ
แล้วคอยติดตามนะครับว่าผมจะชอบหรือไม่ชอบช่วยโพส-โหวดด้วยน๊าคับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น