ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การแข่งขันประจำปี
Chapter 1
“ คุณช่วยผมหน่อยนะ รีบอร์น ”
ดวงตาสองสีจ้องมองคนตัวกระเปี๊ยกที่กำลังง่วนอยู่กับกล่องจับฉลากใบใหญ่ รอยยิ้มประดับประดาอยู่บนใบหน้าเช่นทุกครั้งแม้ว่าอารมณ์จะเปลี่ยนไปก็ตามที
“ นายแน่ใจนะว่านายจะเอาแบบนั้น เกิดนายพลาด…ฉันไม่รู้ด้วยนะและจะไม่รับผิดชอบด้วย ”
“ เอาน่า…ฉันมั่นใจว่าฉันชนะแน่ๆ นายวางใจได้รีบอร์น ”
…………………………………………………………………………………………..
“ กรี๊ดดดดดดด!!!ท่านฮิบาริ…ขอถ่ายรูปหน่อยสิคะ!!!!! ”
เสียงตะโกนเซงแซ่ทำให้ผมรำคาญใจอยู่ไม่น้อย ผู้หญิงนับไม่ถ้วนมายืนอออยู่หน้าลานสนามม้าที่ตอนนี้ผมกำลังควบม้าอย่างสนุกสนานอยู่ กลับเบื่อได้อย่างง่ายดาย
ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกตัดขาดจากผู้หญิงเมื่อไหร่ ผมรู้แค่ว่าเห็นพวกนี้แล้วรู้สึกอยากแหยะ และก็คงไม่ใช่มาจากอาเจ๊เบียงกี้แน่นอน..ให้ตายสิ ผมเกลียดชะนีชะมัด
“ น้ำครับ… ” เขายื่นขวดน้ำมาให้ผมดื่ม
“ ขอบใจ…. ” ผมควบม้าแล้วไปจากตรงนั้น อยากจะเก็บขวดน้ำไว้ ผมจะไม่กินเลยสักหยด คอยดูสิ
ตั้งแต่ตอนนั้น ผมก็เริ่มรู้สึกตัวว่าอะไรคือเสน่ห์ของตัวของเขา เขาไม่หวือหวา ไม่กระดี๊กระด๊า ที่สำคัญเขาชอบผู้หญิง…..ซึ่งผมเองก็พยายามทำใจยอมรับกับสิ่งๆนั้น
…………………………………………………………………………………………..
คุณว่าอะไรที่ไว้ใจได้ที่สุดในโลกนี้?
เงินเหรอ
หรือว่าความรักดีล่ะ….
สำหรับผมแล้ว…ฮิเบิร์ดของผมนี่แหละที่ไว้ใจได้มากที่สุด
ที่สำคัญยังมีอีกคนที่ผมมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำให้ผมเสียใจเป็นอันขาด…..เพราะอะไรน่ะเหรอ??
เพราะเขาทั้งอ่อนโยนและเป็นคนใสซื่อมากๆเลยน่ะสิ…….
.
.
.
.
.
เจ้าทูน่า ซาวาดะ สึนะโยชิ
.
.
.
ชีวิตอันจืดชืดไร้สีสันของผมไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกับเจ้าหมอนี่ วันๆที่ผมมีแต่เรื่องชกต่อยไม่ว่างเว้น พอมีเจ้าทูน่าเข้ามา ก็ทำให้ผมไม่ค่อยอยากจะชกต่อยกับใครเท่าไหร่ ถึงมีบางครั้งที่ความบ้าเลือดมันขึ้นหน้าก็เถอะ พวกกวนประสาทนั่น มันชอบดูถูกโรงเรียนนามิโมริที่เป็นที่ชื่นชมของผมน่ะสิ !โรงเรียนนี้ให้อะไรหลายๆอย่างกับผมน่ะ ให้ที่นอน ที่ออกกำลังกาย(ชกต่อยกับชาวบ้านเขาน่ะสิ - -)
“ คุณฮิบาริ!!!! >[ ]< ” ไม่ทันได้หายใจหายคอ เจ้าหมอนั่นก็วิ่งกระหืดกระหอบมาเชียว
“ มีธุระอะไร… ” ผมเหล่มองเจ้านั่นทั้งๆที่เขินจะตายอยู่แล้ว >///<
“ ค…คือว่า…..ผ…ผมได้ข่าวมาว่า วองโกเล่จะมีการแข่งม้ากันเหรอครับ?” จะน่ารักไปไหนฟระ!
“ อืม….แล้วจะทำไม ”
“ คือ…ผมขี่ม้าไม่เป็นน่ะครับ แล้วรีบอร์นบอกว่าคุณขี่ม้าเก่งที่สุดนี่ครับ แถมยังบังคับให้ผมลงแข่งอีกด้วย…
ดังนั้น…คุณช่วยสอนผมหน่อยได้มั้ยครับ? ต…แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ”
“ เอางั้นก็ได้…บอกไว้ก่อนว่าฉันไม่ได้ใจดีหรอกนะ ” พูดไปงั้น แต่ผมก็ดีใจสุดๆ
“ แค่นี้ผมว่าคุณก็ใจดีมากพอแล้วล่ะครับ ”
หมอนั่นยิ้มแล้วมองผม จะให้ผมหัวใจวายตายรึไงกัน ทั้งดวงตา ทั้งจมูก ทั้งริมฝีปากของหมอนั่น ดูน่ารัก น่าทะนุถนอมไปหมด ผมเป็นบ้าอะไรของผมกันนะ…ถึงคุณจะเห็นผมปากร้าย ดูไม่ค่อยสนใจใคร แต่ผมว่ามุมมองของคนเราต่างกัน คุณก็มีวิธีแสดงออกของคุณ ผมก็มีวิธีแสดงออกของผม
“ นายจะให้ฉันเริ่มสอนเมื่อไหร่ล่ะ ”
“ วันพรุ่งนี้ละกันครับ สะดวกตอนไหนคุณก็บอกผมนะครับ ผมสะดวกตลอดอยู่แล้ว ”
ผมเลือกที่จะเดินออกมาจากเจ้าทูน่าตัวเตี้ยนั่น เมื่อไหร่กันนะที่ผมรู้สึกแบบนี้กับหมอนั่น มารู้สึกตัวอีกทีผมก็มองตามเจ้านั่นมาโดยตลอด ผมไม่กล้าสบตาเพราะผมรู้ดีว่า หมอนั่นไม่ได้เป็นแบบเดียวกับผม หัวใจของทูน่าเป็นของเคียวโกะ ดาวของโรงเรียนนี้ไปซะแล้ว
“ เดี๋ยวครับคุณฮิบาริ!!!! ” ทำไมไม่พูดทีเดียวไปเลยล่ะฟระ
“ มีอะไรก็รีบพูดมา ฉันยุ่ง ”
“ สู้ๆนะครับ ผมมั่นใจว่าคุณต้องชนะการแข่งขันนี้แน่นอน ”
“ เอาตัวนายให้รอดก่อนเถอะ ”
อย่าพูดอย่างนี้สิ ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งเหมือนกับว่าให้ความหวังกับผมไปเรื่อยๆ ถึงผมจะดีใจที่หมอนั่นยิ้มให้ผม แต่มันก็เจ็บปวดที่ได้รับรู้ว่า หมอนั่นไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย
“ สวัสดีครับ เคียวยะคุง…จะไปไหนงั้นเหรอครับ ”
ผมเกลียดขี้หน้าไอ้หมอนี่ คราวที่แล้วเรายังมีคดีติดค้างกันอยู่ เรื่องดอกซากุระที่ผมเกลียดนักเกลียดหนา มันทำให้ผมแพ้มันไม่เป็นท่า! แถมยังรอยยิ้มเสแสร้งนั่นอีก มันยิ่งกวนโสตประสาทของผมเข้าไปอีก
“ เอ…ทำไมไม่ตอบผมล่ะครับ?”
“ มันไม่ใช่เรื่องของนาย ”
“ คุณยังคงแค้นผมเรื่องวันนั้นอีกสินะครับ….ตอนนี้เราคงเป็นแบบนั้นไม่ได้อีกในเมื่อคุณกับผมก็เป็นผู้พิทักษ์
เหมือนกัน ผมไม่อยากให้สึนะคุงต้องเดือดร้อน ”
“ นายคิดอะไรของนายกันแน่ ” อย่าบอกนะว่าหมอนั่นแอบชอบเจ้าทูน่าของผมอยู่ ไม่นะ!!!
“ แล้วแต่คุณจะคิดน่ะครับ เคียวยะคุง ผมบอกคุณไม่ได้หรอกว่าผมรู้สึกยังไงมันเป็นความลับน่ะ ”
ผมไม่สนใจหรอกนะว่าหมอนี่มันจะรู้สึกยังไง แต่ที่แน่ๆการแข่งม้าครั้งนี้ผมจะต้องชนะมันให้ได้ ผมจะพิสูจน์ให้มันดูว่าทูน่าที่น่ารักน่ะเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น ถึงมันจะรู้สึกกับเจ้าเตี้ยน่ารักนี่แบบเดียวกับผม ผมก็จะไม่ยอมแพ้ ผมแน่ใจว่าหมอนั่นไม่มีทางเลือกคนอย่างมันหรอก
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
เป็นยังไงกันบ้างค้า ยังไงก็เม้นกันด้วยน้า
เราเจียดเวลาในการลงเรื่องมากมายเลยอ่ะ ฮ่าๆ
งานใบปลิวให้ปะป๋าก็ยังไม่เสร็จเลยเนี่ย ไม่ถูกใจปะป๋าซะที -____-
ตอนนี้เรามีเรื่องให้คิดเยอะแยะ เราอาจจะมาอัพช้าหน่อย แต่เราจะมาอัพแน่นอนจ้า
สัญญาว่าเรื่องนี้ไม่ดองเกินเดือนแน่ๆค่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น