คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : FLIRT 7. ( 30percent ) คำเตือน ใครจำไม่ได้เริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนแรกเลยค่ะ
“ไอบ๊อบ กูว่ากูไม่ไหวแล้วว่ะ” เช้าวันหนึ่ง ณ คาบโฮมรูม
ผมมีปัญหาหนักอกหนักใจมาปรึกษาบ๊อบบี้
ผมคิดเรื่องนี้มาหลายวันแล้วว่าควรจบปัญหานี้ซักที
“เป็นไรอ่ะ ปวดขี้หรอ นู่นไปห้องน้ำดิมาบอกกูทำไมกูไม่ใช่ส้วม” ไอบ๊อบบี้เพื่อนเกลอพูดตอบขณะนั่งเคี้ยวแซนวิชของเด็กในห้องคนหนึ่งที่มันขโมยมา
“เคี้ยวก่อนก็ได้ไอสัส เห็นแล้วอุบาทว์ชิบ” หมดกันความจริงจังที่ตั้งต้นมา
ผลเคยบอกรึยังว่าบ๊อบบี้เป็นพวกกินเท่าไหร่ก็ไม่เคยอิ่ม มันกินได้ทุกที่ทุกเวลา
เรียกง่ายๆว่าตะกละนั่นแหละ
“ก็กูต้องรีบกินดิ
เดี๋ยวแม่งกลับมาเห็นกูกำลังแดกอยู่แม่งก็รู้หมดใครเอาไป”
“กูจะฟ้องไอยุน”
“เฮ้ย! เดี๋ยวๆๆ ไอนี่ได้ทีก็เล่นจัง อ่ะมีไรก็ว่ามา”
แน่นอนครับว่าเกียตริศัพท์กลัวเมียของมันนั้นไม่ได้ได้มาเล่นๆ ไอบ๊อบคนจริง
ตัวจริง และกลัวยุนจริงๆ
“กูหมายถึงเรื่องพี่จินฮวาน”
“...”
“กูว่ากูจะเลิกแกล้งพี่เค้าละ กูทนไม่ไหวแล้วว่ะช่วงนี้พี่เค้าน่ารักเกินไป”
จริงๆครับ
ไม่รู้ช่วงนี้พี่จินฮวานไปทำอะไรมาถึงมีออร่าวิ้งๆรอบตัวตลอดเวลาเลย ไม่ใช่อะไร แค่ที่ผ่านมาผมก็กันคนอื่นออกจากพี่เค้าแทบไม่หวาดไม่ไหวอยู่แล้ว
อยู่ดีๆมาน่ารักขึ้นแบบนี้ผมก็กลัวจะมีคนมาจีบพี่จินฮวานเยอะกว่าเดิมอ่ะดิ
“เออกูก็คิดเหมือนมึงเลยว่าพี่เค้าไปอาบน้ำแร่แช่น้ำนมที่ไหน นี่กะจะถามมึงอยู่เผื่อกูจะส่งยุนไปมั้ง
ช่วงนี้ดูหมองคล้ำลง”
“นั่นแหละ กูเลยว่าจะเลิกละ”
“กูว่ามึงควรคิดได้ตั้งนานละ” มันพูดพร้อมยกแซนวิชที่เหลือในมือขึ้นมากินต่อด้วยท่าทางสบายๆ
“นี่กูจริงจังเลยนะ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนกูนี่กูยุไอแจ็คสันให้จีบพี่เค้าไปแล้ว”
ไอแจ๊คสันเป็นเพื่อนไอบ๊อบบี้มัน
เห็นว่าเพิ่งอกหักมากำลังหาคนดามใจ น่าสงสารครับ แฟนเก่าทิ้งมันไปเพราะคืนหนึ่งมันนอนอยู่ดีๆก็เกิดละเมอลุกขึ้นหยิบมีดมาจะฆ่าแฟนมันเพราะคิดว่าเป็นโจร
แฟนมันตกใจวิ่งหนีแล้วไม่กลับมาอีกเลย
เห็นบอกมันร้องไห้ติดกันอยู่สามวันสามคืนได้ว่ามันผิดอะไรที่มันเป็นคนนอนละเมอ “แต่มึงคิดได้ก็ดี”
พูดเสร็จก็ยกหลักฐานความเป็นขโมยของมันคำสุดท้ายเข้าปากเคี้ยวสองสามทีแล้วกลืนลงคอ
“…”
“แล้วมึงจะบอกพี่เค้ายังไงอ่ะ”
“ไม่รู้ว่ะ กูเลยมาปรึกษามึงเนี่ย แต่กูคิดว่าจะบอกวันเกิดพี่เค้าอ่ะ
อีก2อาทิตย์” เห็นไอบ๊อบบี้มันกากเกรียนอย่างนี้แต่มันเป็นคนพึ่งพาได้นะครับ
อย่างน้อยมันก็ทำให้ยุนฮยองมาเป็นแฟนมันได้ละกัน
“โถ่ไอหรรมบินเพื่อนรัก เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง ไว้ใจบ๊อบบี้คนนี้เลย
กูขอเวลา2วันคิดแผนการแปป รับรองมึงได้สมรักกับพี่จินฮวานแน่นอน” มันพูดออกมาด้วยความมั่นใจแล้วยกมือขึ้นมาลูบคางเบาๆ
ปากแสยะยิ้มชั่วร้าย นี่กูไว้ใจถูกคนไหมวะ?
หรือบางทีควรลองไปปรึกษาไอจุนฮเวก่อน
แต่ความจริงไอสองคนนี้ก็มีความคิดไม่ต่างกันหรอก เรื่องชั่วๆนี่เหมือนกับโคลนนิ่งกันมา
ปรึกษาใครก็ดูเหมือนมีค่าเท่ากันจริงๆ
“เห้ยไอจินซอกมึงเห็นแซนวิชบนโต๊ะกูป้ะวะ แม่งเอาการบ้านไปส่งแปปเดียวกลับมาหายเลย” เสียงเจ้าของแซนวิชถามเพื่อนเสียงดังด้วยอารมณ์หงุดหงิด
เออดิ ซื้อมายังไม่ได้กินเลยหิวก็หิว
“ไม่เห็นว่ะ กูเพิ่งไปห้องน้ำมา” จินซอกตะโกนบอก
“ยูมินเธอเห็นไหม”
“ไม่เห็นนะ ชั้นแต่งหน้าอยู่”
“ไอบ๊อบบี้! มึงเห็นป้ะวะ” เจ้าของชื่อสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ แน่สิ
คนทำผิดมันก็มีชะนักติดหลังอยู่แล้ว
“ไม่เห็น! กูก็เพิ่งมาเหมือนกัน!” เพิ่งมาอะไรมึงนั่งคุยกับกูได้ครึ่งชั่วโมงละ
“เออพูดเสียงดังจังวะถามแค่นี้”
“อ่อกูกลัวมึงไม่ได้ยิน”
“ไม่ได้ยินห่าไรอยู่ใกล้กันแค่นี้ เออช่างแม่ง ไปซื้อใหม่ก็ได้วะ”
นี่แหละคิมบ๊อบบี้
เพื่อนผมเอง ภูมิใจจริงๆ
รางวัลออสก้าตุ๊กตาเงินตุ๊กตาทองตุ๊กตาเป็ดตุ๊กตาห่านอะไรก็ต้องยกให้มัน
ไอตอแหล!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
โอโหนี่หายไปสามชาติเศษ ยังกล้าแต่งต่ออีก 5555555555555555555555
ความคิดเห็น