IKON (bjin) 。F L I R T ☁

ลำดับตอนที่ #7 : FLIRT 6.

B E R L I N ❀

6

วันนี้วันเสาร์ครับ และผมมีนัดกับพี่จินฮวาน พวกเรานัดกันว่าวันนี้จะไปสวนสัตว์กัน เหตุเนื่องมาจากตอนเย็นหลังจากที่ผมพาฮันบยอลกับพี่จินฮวานไปกินไอศกรีมเสร็จผมก็พาพี่เค้ามานั่งเล่นที่บ้าน นั่งเล่นนอนเล่นดูทีวีเล่นไปสักพักก็เปิดไปเจอช่องดิสคอฟเวอรี่สำรวจสัตว์โลกเข้าให้

ของโปรดพี่จินฮวานเค้าล่ะ รายนั้นน่ะรักสรรพสัตว์ทุกสิ่งบนโลก

‘ฮันบินนา ชั้นอยากไปดูคุณเสือ’ หลังจากจบสารคดีคุณวาฬไปก็เป็นคิวของสารคดีคุณเสือ ดูไปได้ห้านาทีพี่จินฮวานก็หันมาพูดกับผมเสียงใสพร้อมกับเข้ามาเกาะแขนแล้วเขย่าเบาๆ

โอเค แต่แค่พูดเฉยๆผมก็ยอมพาไปแล้วไหมล่ะ นี่เล่นเข้ามาเกาะแขนทำตาใสใส่ขนาดนี้ ไม่พาไปก็ดูจะใจร้ายเกินไปหน่อย

แต่ก็ยังดีนะครับที่พี่เค้าอยากดูแค่คุณเสือไม่ใช่คุณวาฬตัวใหญ่ๆแบบในทีวี ไม่งั้นผมก็ไม่รู้จะพาไปดูที่ไหนเหมือนกัน จะให้พาไปแปซิฟิก แอตแลนติก แอนตาร์กติกอะไรงี้ก็คงจะไม่ไหว ไกลได้มากสุดคงอยู่ได้แถวๆอ่าวไทย..

เอาล่ะ กลับมาที่ปัจจุบัน

“ฮันบินไปซื้อตั๋วกันเร็วววว อย่าชักช้าสิคุณเสือรอชั้นอยู่นะ” หลังจากลงจากรถมาได้พี่จินฮวานก็รีบลากผมไปที่เคาท์เตอร์ขายตั๋ว เร่งผมยิกๆๆ ไม่รู้จะรีบไปไหน ทำอย่างกับว่าไปช้าห้านาทีสิบนาทีเค้าจะปิดกรงอย่างนั้นล่ะ อีกอย่างนะ เสือตรงนี้ก็มีให้ดู แค่หันหน้ามาก็เจอ ยอมให้ดูทั้งวันทั้งคืนเลยด้วยเอ่า!

“ใจเย็นๆสิพี่จินฮวาน เสือมันไม่หายไปไหนหรอก”

“ก็ชั้นตื่นเต้นนี่นา” พี่จินฮวานพูดแล้วยู่ปากเบาๆ เห็นแล้วมันหมั่นเขี้ยวจริงๆเลย

“ป่ะ ได้แล้ว” ต่อคิวไม่นานผมก็ได้ตั๋วสองใบมาอยู่ในมือ กำลังจะออกเดินนำหน้าพี่จินฮวานไปถ้าไม่ติดที่

“เดี๋ยวสิ”

“…?”

“คนเยอะเนอะ”

“ใช่ คนเยอะ ก็วันนี้วันเสาร์” วันนี้วันเสาร์คนก็ต้องเยอะเป็นธรรมดา ก็ถูกแล้วนี่ครับ

“เดี๋ยวหลง…”

“ขอจับมือหน่อย” พี่จินฮวานพูดเสียงเบาก้มหน้างุดๆไม่ยอมสบตา ผมแอบเห็นด้วยว่าตอนนี้แก้มพี่เค้าเริ่มแดงขึ้นมาอีกแล้ว

‘น่าแกล้ง’

มีอย่างที่ไหนมาพูดจีบคนอื่นเค้าแล้วตัวเองเขินเองแบบนี้

“พี่ว่าอะไรนะผมไม่ได้ยิน” ความจริงผมได้ยินเต็มสองหูนั่นแหละ ถ้าพี่จินฮวานจะยอมเงยหน้าขึ้นมามองซักนิดจะเห็นว่าตอนนี้ผมกำลังยิ้มจนปากแทบจะฉีกถึงหู ไม่รู้จะทำตัวน่ารักไปถึงไหน

“จับมือ” พี่จินฮวานพูดแล้วยื่นมือข้างหนึ่งมาข้างหน้าเหมือนจะบอกกลายๆว่า’จับสักทีสิคิมฮันบิน ชั้นเขินจะตายอยู่แล้วนะ’ แต่ถึงแบบนั้นพี่เค้าก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสักที

“เงยหน้าสิครับ”

“…” พี่จินฮวานนิ่งไปสักพักแต่ก็ยอมเงยหน้าขึ้นมามองผมพร้อมกับแก้มที่แดงแป๊ด และดูเหมือนว่าจะแดงไปหมดทั้งตัวแล้วมั้งตอนนี้ ผมเอื้อมมือไปจับมือพี่จินฮวานมากุมไว้เบาๆ ค่อยๆสอดนิ้วมือประสานกันแนบชิดแล้วส่งยิ้มบางๆไปให้ กระตุกแขนเป็นเชิงส่งสัญญาณเล็กน้อยพร้อมออกเดินไปด้วยกัน

“ปะ ไปดูคุณเสือกัน”

ตอนนี้เรากำลังยืนอยู่หน้ากรงคุณเสือดาว หลังจากที่เดินดูกันมาทั้งเสือโคร่ง เสือชีต้า และเสือเบงกอลแล้ว

“ฮันบินนา ชั้นว่าเราปล่อยมือกันเถอะ คนอื่นเริ่มมองแล้ว” ตอนแรกพี่เค้าก็ยังดีๆอยู่หรอกครับ จนเริ่มเดินกันไปได้สักพักก็เหมือนว่าพี่เค้าเริ่มสังเกตุว่ามีคนแอบมองพวกเราอยู่ไม่น้อย แอบมองอย่างเดียวไม่ว่าบางคนยังแอบอมยิ้มอีกแหนะ ยิ่งทำแบบนี้พี่จินฮวานของผมก็เขินสิครับ ตอนนี้พี่เค้าพยายามแงะมือตัวเองออกใหญ่เลยอ่ะ

“ได้ไง เดี๋ยวพี่หลงขึ้นมาทำไง” คิดว่าผมจะยอมหรอ ก็ตอนแรกพี่เค้าเป็นคนอยากจับเองนี่ ครั้งนี้คิมฮันบินไม่ยอมปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปง่ายๆหรอก

“แต่คนมอง”

“ก็ช่างเค้าสิ ไม่รู้แหละผมไม่ปล่อยหรอกจนกว่าจะถึงบ้าน เพราะงั้นเงียบแล้วดูคุณเสือดาวไปเลย” ผมอยากจะบอกพี่จินฮวานว่าคิดได้ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ถึงจะรู้ว่าพี่จินฮวานเริ่มอายแล้วก็เถอะ แต่ขึ้นชื่อว่าเสือฮันบินแล้ว ตะครุบเหยื่อแล้วไม่ปล่อยง่ายๆแน่นอน พูดแล้วก็หิว อยากกินลูกวัวตัวน้อยๆนี้จังเลย

“มองอะไรน่ะ” สงสัยผมจะเผลอแสดงอาการมากไปหน่อย

“เปล่า พี่เริ่มหิวยัง ผมอยากกินวั- เอ้ย อยากกินข้าวแล้วอ่ะ” สติผมไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเลยตอนนี้ สงสัยจะหิวข้าวมากไปหน่อย..

“อื้อ หิวแล้วอ่ะ” ได้ยินดังนั้นผมเลยพาพี่จินฮวานมาพักทานข้าวตรงส่วนกลางที่ทางสวนสัตว์จัดไว้ มองจากตรงนี้ออกไปเห็นเป็นทะเลสาบกว้าง บริเวณริมน้ำปลูกต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา บรรยากาศร่มรื่นแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว โชคดีจริงๆที่วันนี้อากาศไม่ร้อน มองไปอีกฝากเป็นจุดบริการให้เช่าเรือเป็ดและดูเหมือนตอนนี้จะได้รับความนิยมพอสมควร โดยเฉพาะกับคู่รัก

“พี่จินฮวาน กินเสร็จแล้วไปปั่นเรือเป็ดกัน”

“เป็ดหรอ ไปสิๆ” พี่เค้าเข้าใจใช่ไหมว่าผมหมายถึงเรือเป็ดไม่ใช่เป็ดตัวจริงๆ ทำไมต้องดีใจขนาดนั้นด้วยเล่า “ว่าแต่ นี่จะไม่ปล่อยมือกันจริงๆหรอ ชั้นกินข้าวลำบากนะ”

“ลำบากหรอ? งั้นมานี่” ผมลุกขึ้นจับเก้าอี้พี่จินฮวานให้ขยับมาใกล้ๆ “กินลำบากก็อยู่เฉยๆ เดี๋ยวผมป้อนเอง เอ้า อ้าปาก” แค่นี้ก็หมดปัญหาแล้ว

กว่าจะกิน(ป้อน)ข้าวกันหมดก็ล่อไปเกือบชั่วโมง ก็พี่จินฮวานน่ะสิไม่รู้จะอายไปไหน แค่จับมือแล้วก็ป้อนข้าวแค่นี้(?)เอง

ตอนนี้เรากำลังเดินไปที่จุดบริการให้เช่าเรือเป็ดกันครับ อากาศกำลังดีเลย ลมพัดเบาๆกับแสงแดดอ่อนๆ ยิ่งได้เดินจับมือกับพี่จินฮวานแบบนี้แล้ว คิมฮันบินคนนี้มีความสุขสุดๆ ใครจะไปคิดล่ะครับว่าคนที่ตัวเองแอบชอบมาหลายปีก็แอบชอบเขาเองเหมือนกัน

จ่ายค่าเช่าเรือกันเสร็จเรา2คนก็รับเสื้อชูชีพจากพนักงานมาใส่แล้วค่อยๆก้าวลงไปในเรือ ค่อนข้างลำบากกับพี่จินฮวานทีเดียว ขาก็มีอยู่แค่นั้น

“ก้าวดีๆสิครับเดี๋ยวก็ตกหรอก”

 “ฮึบ! ได้แล้ววว ไปกันเล้ยยยยย”

ระหว่างสองข้างทางที่ปั่นไปนั้นเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ที่คอยให้ร่มเงา แสงแดดที่ส่องลอดผ่านกิ่งไม้และใบไม้ลงมาทำให้เกิดเงากระทบน้ำ กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ที่ปลูกอยู่ริมฝั่งพัดมาตามลมช้าๆ

เราปั่นกันไปจนถึงโค้งทะเลสาบข้างหน้าก็ต้องชะงักขาลง สิ่งที่พวกเราเห็นตอนนี้คือเรือเป็ด ใช่ครับเรือเป็ดลำข้างหน้าที่มีคู่ชายหญิงคู่หนึ่งนั่งกัน และตอนนี้พวกเค้ากำลังจูบกันอยู่ ผมเหล่ไปมองพี่จินฮวานแวบนึง ดูเหมือนพี่เค้าจะหน้าแดงขึ้นมาอีกแล้ว แต่ถึงจะหน้าแดงอย่างนั้น ดวงตาเล็กนั่นก็ไม่ได้ละออกไปจากคู่รักตรงหน้าเลย

“ฮันบิน”

“...ครับ” ผมละสายตาจากคู่ชายหญิงตรงหน้านั่นมาหาพี่จินฮวานอีกครั้ง

“เอาบางมะ” พี่จินฮวานสะกิดผมแต่สายตาก็ยังคงมองไปที่ชายหญิงคู่ตรงหน้า “แบบนั้นน่ะ”

“…” ผมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้สติผมจะหลุดลอยออกไปไกลแล้ว เดี๋ยวนี้พี่จินฮวานกล้าทำอะไรแบบนี้แล้วหรอน่ะ?

ร่างเล็กของพี่จินฮวานนิ่งไปสักพักก่อนจะขยับตัวแล้วยื่นหน้าเข้ามาช้าๆ ผมสบเข้ากับสายตาที่ดูมุ่งมั่นนั่นก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ

เอาเป็นว่าวันนี้ ผมยอมให้พี่เค้าวันนึงแล้วกัน

วันนี้จะไม่แกล้ง

.

.

.

จะอยู่นิ่งๆ

.

.

.

ให้พี่เค้าทำตามใจ

“ขอบคุณนะ… ที่พามา” ใบหน้าหวานเอ่ยออกมาก่อนจะค่อยๆจรดริมฝีปากเล็กนั่นลงบนปากของผม

เอาเถอะ ถ้าการพามาสวนสัตว์จะได้รับคำขอบคุณและค่าตอบแทนที่แสนหวานแบบนี้ จะให้ผมพามากี่รอบก็ยอม

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

เดี๋ยวๆๆๆแค่พามาสวนสัตว์ ต้องขอบคุณอะไรกันขนาดนั้น 5555555

มีคนรออยู่ไหมไม่รู้แต่จะแต่งต่อค่ะ ><

เจอกันตอนหน้านะคะ บ๋ายบายยยยย