คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : FLIRT 3. ( 100percent )
3
ผมตื่นเช้ามาด้วยความสดใส คาดว่าวันนี้ต้องเป็นวันที่ดีอีกวันแน่ๆ ท้องฟ้าก็สดใส อากาศก็เป็นใจขนาดนี้ แถมยังตื่นมาเจอพี่จินฮวานนอนอยู่ข้างๆอีก ผมเหลือบตาไปมองนาฬิกาวู้ดดี้ที่ผมซื้อให้พี่จินฮวานเป็นของขวัญวันเกิดที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง ตอนนี้เพิ่งจะ 7 โมงเช้าเอง ให้พี่เค้านอนต่ออีกหน่อยแล้วกัน พี่จินฮวานเค้าเป็นคนนอนขี้เซา ถ้าเผลอไปปลุกขึ้นมาตอนนี้พี่เค้าจะทำหน้าเอ๋อๆมึนๆงงๆใส่ ต้องใช้เวลาจูนสมองอยู่นานหลายนาทีกว่าจะกลับมามีสติเหมือนเดิม เพราะงั้นปล่อยให้เค้านอนไปแบบนี้แหละครับ นอนขี้เซาแบบนี้ถ้าไปนอนกับอื่นคนไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ปากนิดจมูกหน่อย ผิวเนียนๆ แก้มกลมๆ น่ารักแบบนี้แต่ไม่ระวังตัวเอาซะเลย
ระหว่างที่นอนรอพี่จินตื่นผมก็ได้ค้นพบกิจกรรมฆ่าเวลาใหม่นั่นก็คือการ นอนมองหน้าพี่จินฮวานและแอบเขี่ยจมูกรั้นๆนี้เล่นเบาๆ ในตัวพี่จินฮวานนี่อะไรๆก็ดูเล็กไปหมดเลยสินะเนี่ย.. ผมนอนเล่นไปสักพักจนพี่จินฮวานเริ่มขยับตัวดุ๊กดิ๊ก ทำจมูกฟึดฟัดไปมา สงสัยจะเริ่มรำคาญผมแล้วที่ไปกวนเวลานอน ก็ช่วยไม่ได้นี่ครับ ใครใช้ให้น่ารักแบบนี้กัน
..แอบหอมแก้มได้ไหมนะ
ฟอดดด!
ฮร้าาา ชื่นใจ ดูสิครับขนาดหอมแก้มแบบนี้แล้วยังไม่ตื่นเลย มันน่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ ผมต้องเป็นห่วงพี่เค้ามากแน่ๆถ้าเค้าต้องไปนอนค้างกับคนอื่น
กึก กึกๆ
แอบหาเศษหาเลยกับพี่จินฮวานได้แปปเดียวผมก็รู้สึกว่าได้ยินเสียงแปลกๆดังอยู่หน้าประตู ใครวะมาขัดจังหวะอะไรตอนนี้ คิมฮันบินหอมแก้มซ้ายไปยังไม่ทันได้หอมแก้มขวาเลย!!
..เอ๊ะหรือว่าจะเป็นโจร เช้าขนาดนี้จุนฮเวยังไม่น่าจะตื่น
ไม่ได้การ พี่จินฮวานก็กำลังนอนอยู่ด้วย เดี๋ยวคิมฮันบินคนนี้จะแสดงฝีมือเอง โจรหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาขัดขวางการนอนของพี่จินฮวานได้ทั้งนั้น! (มุ่งมั่น) ห้องพี่จินฮวานมีอะไรไปสู้กับมันได้บ้างวะเนี่ย อันตรายสุดคงเป็นไม้แขวนเสื้อ หันไปหันมาก็เจอแต่ไอคุณวู้ดดี้นี่เต็มไปหมด ทั้งหมอนข้าง นาฬิกา ตุ๊กตา ผ้าม่าน… ผมผิดเองสินะที่ซื้อแต่ของปัญญาอ่อนพวกนี้ให้พี่เค้า เดี๋ยวคราวหน้าผมจะซื้อพวกมีดดาบไม่ก็กระบี่กระบองไรงี้ให้พี่เค้าดีไหม เผื่อจะใช้ได้ยามฉุกเฉิน แต่จะว่าไปซื้อมาพี่เค้าก็ใช้ไม่เป็นอยู่ดีอ่ะ ช่างแม่มเหอะ
หันไปหันมาจนตาลายอยู่แปปนึงผมก็เหมือนจะเจอสิ่งดูจะอันตรายกว่าไม้แขนเสื้อขึ้นมา 2 สเต็ป
โห แต่แม่ง.. ฝืดชิบ คัตเตอร์ห่าไรวะ จะฟันมันเข้าไหมเนี่ย แถมเป็นสนิมอีก กูขอลดศักดินามึงให้กลับไปมีชนชั้นเทียบเท่าไม้แขวนเสื้อ
แต่เอาเหอะ คัตเตอร์นี่ดูเหมือนจะอันตรายที่สุดในห้องแล้วจากการที่ได้มองสอดส่องไปมา บางทีไอโจรนั่นอาจจะโดนผมฟันเข้าไปแล้วเป็นบาดทะยักตายก็ได้ หึหึหึ เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคิมฮันบิน!!
ผมค่อยๆย่องไปหลบอยู่หลังบานประตูอย่างเงียบเชียบ
แกร๊กๆ คลิ๊ก!
ประตูถูกแง้มออกเพียงเล็กน้อยพอให้สามารถมองลอดผ่านเข้ามาได้
เสียงประตูเปิดออก…
แต่ผมว่าผมไม่ได้เป็นคนเปิด! เดี๋ยวก่อนกูยังไม่ได้เตรียมตัวเลยโว้ยย!! ไอโจรห่านี่ก็ใจร้อน ทำไงดีวะๆๆๆ
“พี่ฮันบินไปไหนวะ” แม่ง รู้จักชื่อกูด้วย! หาข้อมูลมาดีใช่ไหมมึง เอาวะ เป็นไงเป็นกัน วิชาคาราเต้ที่เคยเรียนมาสองคอร์สตอนป.4 จะได้ใช้จริงก็วันนี้แหละวะ!
หมับ! พรึ่บ! ฉึบ! โอ๊ยยย!!
Junhoe’s part
“โอ๊ยยย อะไรของพี่วะเนี่ย!” อะไรของพี่ฮันบินวะ อยู่ดีๆก็เปิดประตูพรวดพราดออกมาแล้วไอเอาคัตเตอร์ห่านั่นมาจ่อหน้าผม ดีนะผมหลบทันไม่งั้นเสียโฉมแย่ แต่ โอยยยย ล้มแบบนี้เจ็บตูดชิบ
“อ้าวว! ไอจุนฮเว นี่มึงเองหรอ กูขอโทษๆ มาๆลุกขึ้น” เออ ก็ต้องเป็นผมสิ จะเป็นใคร ป๊ากับม๊าก็ไม่อยู่!
“โอยยยย ถ้าผมเป็นอัมพาตขึ้นมานะผมจะฟ้องพี่จินฮวาน”
“กูขอโทษ กูไม่รู้ กูนึกว่ามึงเป็นโจรนี่หว่าเห็นมาด้อมๆมองๆอยู่หน้าห้อง”
“โจรที่ไหนมันจะมาปล้นตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้วะ ฮะะ!!? พี่จะบ้ารึเปล่า แล้วเอาไอคัตเตอร์ขึ้นสนิมเฮงซวยนั่นไปให้ห่างๆจากหน้าผมเลย เดี๋ยวสิวขึ้น!!” โอยยยย เจ็บตูด เอวยอกหมดแล้วกู
“อ้าว กูจะไปรู้หรอว่าเป็นมึงอ่ะ ปกติไม่เห็นตื่นเช้าแบบนี้”
“ตื่นแต่เช้าอะไรเล่า ผมยังไม่ได้นอนเลยเนี่ย!! ง่วงจะตาย(ห่า)อยู่แล้ว” เออ ง่วงจะตายอยู่แล้วยังต้องมาเจ็บตูดอีก ชีวิตกู
“แล้วทำไรทำไมไม่นอน” ความจริงผมก็อยากนอนอยู่หรอก แต่มันก็เป็นห่วงพี่จินฮวานจนนอนไม่หลับ ที่พูดกับพี่ฮันบินไปเมื่อคืนพอลองกลับมานั่งคิดนอนคิดดูแล้ว.. ผมไม่น่าพูดเปิดโอกาสให้พี่ฮันบินแบบนั้นเลย ถึงพี่จินฮวานจะยังไม่โตซักอย่างทั้งทางด้านสมองและทางด้านร่างกาย แต่ยังไงพี่จินฮวานก็ยังเป็นพี่ชายที่น่ารักของผมอยู่ดี ผมควรจะดูแลพี่จินฮวานให้ดีกว่านี้
“ผมก็แค่เป็นห่วงพี่จิน ก็เลยมาดู แล้วนี่ทำไมพี่จินยังไม่ตื่นอีกอ่ะ พี่ทำรุนแรงกับพี่ชายผมอ๋อ”
ผมเดินกะเผลกๆเนื่องจากเจ็บตูดเข้าไปหาพี่จินฮวานที่นอนอยู่บนเตียงแล้วค่อยๆนั่งลงช้าๆ สงสัยคงจะเพลียมากแน่ๆ ตัวก็เล็กนิดเดียว พี่ฮันบินแม่มมม ซาดิสม์เปล่าวะ ครั้งแรกทำเบาๆหน่อยก็ไม่ได้ ก็รู้อยู่ว่าพี่จินฮวานไม่เคย..
“รุนแรงอะไรวะ กูยั..”
“พี่ก็รู้ว่านี่มันครั้งแรกของพี่จิน ทำไมไม่ทำเบาๆหน่อยวะ แล้วนี่พี่จินจะเป็นอะไรมากไหมเนี่ย” โถ่ ไม่น่าเลย ผมคนนี้ผิดเอง ผมมันเป็นน้องชายที่แย่ ถึงเราสองคนจะทะเลาะกันบ่อย แต่ยังไงผมก็รักและเคารพพี่จินฮวานอยู่เสมอนะ
“เห้ยเดี๋ยว ครั้งแร..”
“ก็ครั้งแรกน่ะสิ คิดว่าคนอย่างพี่จินจะเคยรึไง” อย่างพี่จินฮวานนี่เคยช่วยตัวเองรึเปล่าก็ไม่รู้
“ไม่ใช่ แต่ว..”
“แต่ แต่อะไร พี่จะไม่รับผิดชอบพี่ชายผมหรอ!? ฟันแล้วทิ้งหรอ!!?” ทำไมพี่ฮันบินเป็นคนแบบนี้วะ เสียแรงที่อุตส่าห์ไว้ใจ คิดจะฟันพี่ชายผมแล้วทิ้งง่ายๆแบบนี้หรอวะ ต่อยแม่งซะดีไหม!!
“เห้ยเดี๋ยวๆๆ อย่าเพิ่งต่อยกู มึงฟังกูพูดให้จบก่อนดิวะ กูกับพี่มึงยังไม่ได้มีไรกันเลย”
“ไม่จริงอ่ะ ผมไม่เชื่อ ดูดิพี่จินเพลียมากยังไม่ตื่นเลย” แล้วนี่ตัวร้อนรึเปล่าวะ เดี๋ยวผมต้องรีบไปหาข้าวหายามาให้พี่จินกินแล้ว
“พี่จินแค่ยังไม่ตื่น พี่เค้าไม่ได้เพลีย”
“ไม่เพลียอะไรดูดิตัวก็ร้อ.. ไม่ร้อน” อ่าว ทำไมตัวไม่ร้อนวะ ปกติเห็นใครโดนเปิดซิงครั้งแรกก็ไม่สบายหมด หรือพี่จินจะอึด?
“เออ จะไปตัวร้อนได้ยังไง ก็กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” ตกลงยังไม่ทำจริงหรอ
“เห้ยๆๆ ทำอะไร”
“เช็คไง” โวยวายไปได้ แค่เลิกเสื้อดูแค่นี้ทำเป็นหวง ตอนเด็กๆแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันเห็นมาหมดแล้วไม่อยากจะคุย ไอนั่นของพี่จินอ่ะ อันจิ๊ดเดียว.. เออ ไม่มีรอยจริงด้วยว่ะ หมายความว่าพี่จินยังซิงใช่เปล่าฮะ ฮู้ววว โล่งอก “พี่ยังไม่ทำไรพี่จินจริงด้วย วู้ววว กอดทีดิ”
“เห้ยๆ ออกไป ไม่ต้องกอดกู กูขนลุก” แค่นี้ทำเป็นรังเกียจ อยากกอดตายล่ะ ไปดีกว่า สบายใจแล้วลงไปหาไรกินดีกว่า “จะไปไหนวะ มาเอาเสื้อลงก่อน!” ตะโกนไมวะ เสียงดังว่ะ
“เอาลงเองเด้! ผมจะไปทำกับข้าว” แหม มีความสุขจริงๆเลย นึกว่าพี่จินฮวานจะเสียสาวซะละ ค่อยยังชั่ว
ตอนนี้ผมทำกับข้าวเสร็จแล้วครับ มีแต่เมนูโปรดพี่จินฮวานทั้งนั้นเลย ผมรู้สึกผิดนิดหน่อยก็เลยอยากไถ่โทษ หันไปดูนาฬิกาอีกทีก็แปดโมงกว่าแล้ว อีกเดี๋ยวพวกพี่เค้าคงลงมา
“พี่จินฮวานน พี่จินฮวานตื่นรึยังครับบบ!!~~”
ไอนี่! มาอีกแล้ว!! มาทำ(ห่า)ไรทุกอาทิตย์!?
“จุนฮเว อรุณสวัสดิ์ เป็นยังไงบ้างหรอ วันนี้อากาศดีเนอะว่าไหม ^^”
“มึงเข้ามาบ้านกูได้ยังไงวะเนี่ย!”
“ก็ครั้งก่อนที่เรามาแต่พี่ตัวเล็กยังไม่ตื่นแล้วจุนฮเวไม่ให้เราเข้าบ้านจนเราต้องปีนเข้ามาเองน่ะ จำได้ไหม วันถัดมาพี่ตัวเล็กก็เลยเอากุญแจนี่มาให้เรา เผื่อว่าจุนฮเวจะไม่ให้เราเข้าบ้านอีก^^” พี่จินฮวานนะพี่จินฮวาน ไปให้กุญแจบ้านคนนู้นคนนี้ไปทั่วเลยได้ไง ถ้าแม่งเกิดเป็นโจรปลอมตัวมาทำไง
“…” สงสัยกันไหมครับว่ามันเป็นใคร
“แล้วพี่ตัวเล็กตื่นรึยังหรอจุนฮเว^^” มันก็แค่เด็กโง่ๆข้างบ้านผมเองอ่ะ
“อ้าววว น้องดงดง อรุณสวัสดิ์ โดนจุนฮเวแกล้งอะไรอีกรึเปล่า”
“ยังไม่โดนหรอกครับ วันนี้จุนฮเวยังไม่ได้แกล้งอะไรผมเลย^^” ผมจะบอกให้ก็ได้ มันเป็นเด็กตอแหล ชอบทำมาเป็นประจบประแจงพี่ผม ผมว่ามันต้องคิดไม่ซื่อกับพี่จินฮวานแน่ๆอ่ะ ผมคอยจับตาดูมันมาตั้งแต่6ขวบ ตั้งแต่วันแรกที่มันย้ายมาอยู่ข้างบ้านผม วันนั้นผมก็แค่แกล้งมันนิดๆหน่อยๆมันก็ทำสำออย ร้องไห้วิ่งไปฟ้องพี่จินฮวาน จนพี่จินฮวานเอาเรื่องนี้ไปฟ้องหม่าม๊า แล้วผมก็โดนหม่าม๊าตี! มันทำให้ผมต้องโดนหม่าม๊าตีต่อหน้าเพื่อนๆ ความซังนัมจาที่ผมสั่งสมไว้ตอนอายุ6ขวบต้องหายไปเพราะมัน เพราะงั้นผมไม่มีทางญาติดีกับมันได้หรอก ไม่มีทาง!
“พี่ฮันบินอรุณสวัสดิ์ครับ^^”
“อรุณสวัสดิ์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะดงฮยอก”
“น้องดงดงทานข้าวมารึยัง มากินข้าวกันเร็ว จุนฮเวทำอาหารเสร็จแล้วใช่ไหม”
“เสร็จแล้ว - . -” พอมันมาก็ลืมน้องทุกทีอ่ะ
“มาๆกินข้าวกันเร็ว พี่หิวจะแย่แล้ว”
หลังจากกินข้าวเช้ากันเสร็จน้องดงดงของพี่จินฮวานก็ไปนั่งเสนอหน้าอยู่หน้าทีวีดูการ์ตูนเนตเวิร์คกับพี่ฮันบินพี่จินฮวาน แม่มม สบายจริงนะไอดงฮยอก ปล่อยให้กูล้างจานอยู่คนเดียว อย่าให้ถึงทีกูนะ อยู่กันสองคนเมื่อไหร่กูจะเอาสลอดให้แดก..
“จุนฮเว~ เราช่วยไหม”
“เออ ดี มาแด.. มากินข้าวบ้านคนอื่นเค้าแล้วก็หัดทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้าง” เกือบหลุด -..- ถ้าพี่จินฮวานได้ยินผมพูดหยาบคายกับน้องชายสุดที่รักผมคงโดนด่าหูชา อาทิตย์ที่แล้วแค่หลุดว่าไอเตี้ยนี่เป็นเรื่องใหญ่โต สงสัยแทงใจดำพี่จินฮวาน
“เรานึกว่าจุนฮเวชอบหนิ เห็นล้างทุกมื้อเลย^^” มันกวนตีนผมป้ะครับ
“ใครจะไปชอบวะ มาแล้วก็มาช่วยล้างดิ พูดมากอยู่ได้มือกูเปื่อยหมดแล้วเนี่ย”
“^.^” ผมเคยสงสัยนะครับว่ามันจะยิ้มอะไรนักหนา ยิ้มเรี่ยราด ยิ้มสิ้นเปลือง บางทีผมก็ไม่มั่นใจว่ามันเป็นคนอารมณ์ดีหรือมันเป็นคนบ้า แต่เห็นแบบนี้มันสอบได้ที่1ตลอดนะ แถมเป็นหัวหน้าห้องอีก ..เด็กฉลาดๆมักจะมีพฤติกรรมแปลกๆที่เด็กธรรมดาแบบผมไม่ค่อยเข้าใจสินะ “จุนฮเวทำการบ้านอาจารย์ซึงรีรึยัง”
“ยังอ่ะ ว่าจะไปหาลอกพรุ่งนี้” ความจริงผมก็ไม่ใช่เด็กโง่อะไรเท่าไหร่หรอก แต่วิชาเลขจารย์ซึงรีนี่โคตรยากอ่ะ สอบทีไรผมก็ตกตลอด แถมอาจารย์ซึงรีแก่นี่ก็ขี้บ่น ผมก็เลยเรียนๆหลับๆไปบ้าง..
“เราสอนให้เอาไหม ^^” อะไรวะ วันนี้มาแปลก อยู่ดีๆจะมาสอนการบ้าน
“ไม่ต้องอ่ะ”
“ทำไมล่ะ ครั้งที่แล้วจุนฮเวสอบตกก็โดนพี่จินฮวานว่าไม่ใช่หรอ ” เออ ทุกวันนี้พี่จินฮวานแทบจะเหมือนม๊าคนที่2เข้าไปทุกวัน ขี้บ่น จู้จี้ จุกจิก เกือบจะเหมือนม๊าแล้วอ่ะแต่เสียอย่างเดียวคือทำห่าอะไรไม่เป็นเลย
“รู้ได้ไง”
“เราได้ยินน่ะ ทะเลาะกันเสียงดังไปถึงหน้าปากซอยแหนะ ฮะฮะฮะ” เวร
“ล้อเล่น ^^ เสร็จแล้ว ปะ จุนฮเว เดี๋ยวเราสอนการบ้านให้นะ ^^” มันพูดยิ้มอารมณ์ดี สะบัดมือที่เปียกแล้วหันมาพูดกับผมด้วยท่าทางเป็นมิตร ผมที่เพิ่งเอาจานเก็บเข้าที่เสร็จหันกลับมาอีกทีดงฮยอกก็ไม่อยู่แล้ว ..หายไปไหนวะ?
“จุนฮเวว~ รีบขึ้นมาเร็ววว” ผมวิ่งออกจากห้องครัวเงยหน้าไปเห็นมันโบกมือลงมาจากชั้น2 ..อ๋ออ นี่มึงเสนอหน้าไปรอกูถึงบนห้องเลยหรอ เสือกจริงๆ
.
.
.
.
.
.
.
“นี่ ตรงนี่ก็ทำแบบนี้ไง เอาxไปแทน ย้ายตรงนี้มา ตัดตรงนี้ออก คูณตรงนี้อีกทีแล้วเอามาหารตรงนี้ เสร็จแล้วก็ย้ายกลับ นี่ไงได้แล้วไม่เห็นยากเลยยยยยยยยยยยยยยย ^^” ไม่ยากพ่องงงงง!! ย้ายไปย้ายมาเหี้ยไรเยอะแยะ ปวดหัวโว้ยยยยย!!!
“ไม่ทำแล้วโว้ยยยยย!! ย้ายห่าไรอยู่ได้ไม่เห็นเข้าใจเลย!”
“จุนฮเวใจเย็นๆสิ เอาใหม่เดี๋ยวเราสอนใหม่ก็ได้”
“เดี๋ยวก่อน ขอพักก่อน เหนื่อย” ไม่ไหวแล้ว ทำไมจารย์ซึงรีต้องให้โจทย์ยากๆมาดักควายแบบผมด้วย ใครแม่งจะไปทำได้วะ (เว้นไอดงฮยอกไว้คน)
ผมทิ้งตัวลงนอนกับพื้นแล้วไว้อาลัยกับให้ความดักดานของตัวเอง โจทย์มันยากหรือกูโง่วะเนี่ย ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ขอแรกก็ปาไปเกือบยี่สิบนาทีกว่าจะเข้าใจ สอบรอบหน้ากูจะรอดไหมเนี่ย กลุ้มใจจริงโว้ยยยยย!
“เหนื่อยหรอ นี่เพิ่งข้อที่2เองนะ แต่ไม่เป็นไร จุนฮเวคงยังไม่ชิน ^^” หมายความว่าไงวะ -*- มันด่าว่าผมโง่ป้ะ ทำไมเวลามันพูดทีไรกูต้องมานั่งตีความใหม่ทุกที ไม่เข้าใจเลยแม่งชอบพูดอะไรยากๆ
เอ๊ะ หรือนี่กูจะโง่จริงๆวะ?
“รูปจุนฮเวตอนเด็กๆไปไหนแล้วล่ะ เราจำได้ว่าเคยวางอยู่ตรงนี้นี่”
ขณะที่กำลังนอนเกลือกนอนกลิ้งคิดถึงความโง่เง่าของตัวเอง หันไปอีกทีก็เห็นดงฮยอกกำลังเดินยุ่งวุ่นวายสำรวจห้องของผม ..อยู่นิ่งๆเป็นมั่งไหมวะเนี่ย?
“เก็บไปละ” เมื่อก่อนผมเคยวางรูปตัวเองสมัยเด็กๆไว้หน้าทีวี เป็นรูปที่ผมทำท่าชู2นิ้ว หน้าตาแป้นแล้น ตาตี่ คิ้วบาง คางใหญ่ พอโตมาผมรู้สึกว่าแม่งไม่ใช่ละ อุบาทว์เกิน เด็กห่าไรหน้าตาเหมือนแป๊ะยิ้ม ถึงหม่าม๊าจะเฝ้าบอกว่ามันน่ารักยังไงผมก็ว่าไม่ใช่..
“เก็บทำไมล่ะ จุนฮเวตอนนั้นน่ารักดีออกนะ ^^” นี่ก็อีกคน
“แล้วตอนนี้กูไม่น่ารักหรอไง”
“ไม่น่ารัก ตอนนี้จุนฮวหล่อมากกว่า ^^” แหมมม พูดอีกก็ถูกอีก
“ก็จริงของมึงอ่ะ ไม่งั้นน้องไอยู มีโซ พี่ฮันมี คงไม่หลงสเน่ห์กู 55555555”
“ฮะฮะฮะฮะ”
“มา กูพร้อมแล้ว สอนต่อเลย”
.
.
.
.
.
.
.
“^.^~”
ขอโทษจริงๆค่ะมาช้า สองอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นติ่งคุณพี่เหม 5555555
ตอนนี้มีดงฮยอกมาเพิ่มอีกคนแล้วนะคะ คาแรคเตอร์น้องดงจะเป็นคนซื่อๆ(รีเปล่า?) คิดยังไงก็จะพูดแบบนั้น
ชอบไม่ชอบยังไงก็เม้นบอกกันบ้างนะคะ ขอบคุณค่ะะะ ^^
ปล.เรื่องนี้ไม่ว่าจะมีคนอ่านหรือไม่มีคนอ่านเราก็จะพยายามหน้าด้านแต่งให้จบค่ะ 55555555 (เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกไม่อยากทิ้งไปง่ายๆ)
ความคิดเห็น