คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : FLIRT 2. ( 100percent )
2
ฟุบบ!!
อู้หูววว เตียงพี่จินฮวานนี่นุ่มจริงๆเลย
“อ๊ะ ฮันบิน ไปอาบน้ำก่อนสิ ทำแบบนี้ได้ยังไง ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ” อ่าาา หอมด้วยแฮะ “ลุก เดี๋ยว นี้ นะะ ฮึบบ!”
“ครับๆๆ อาบแล้วๆ” คนตัวเล็กใช้แรงที่มีอันน้อยนิดฉุดกระชากลากถูผมอยู่นานสองนานจนผมต้องยอมแพ้ เพราะตอนนี้พี่จินเบะปากจะร้องไห้แล้ว ไม่รู้จะร้องจริงหรือเสแสร้ง แต่ผมว่าอย่างหลังมากกว่าเพราะพอพูดว่าจะอาบน้ำปุ๊ปพี่จินฮวานก็หันกลับมายิ้มกว้างใส่ทันที ..ร้ายนะเดี๋ยวนี้
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก่อนออกจากห้องน้ำก็แวะส่องกระจกซะหน่อย จะว่าไปผมนี่ก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย ใครๆก็ว่าผมหล่อ ความจริง ก็คงแบบนั้นล่ะครับ ผมหล่อ ผมไม่ใช่พวกถ่อมตัวอะไร สาวๆหนุ่มๆก็เข้ามีเข้ามาไม่ขาดสาย แต่ก็สู้พี่จินฮวานไม่ได้สักคน เห้อมมม
ออกมาจากห้องน้ำก็เจอพี่จินฮวานกำลังนั่งดูทีวีอยู่บนเตียงไม่สนใจผมเลยซักนิด โถ่ นี่อุตส่าห์เก๊กท่าออกมาอย่างหล่อ เสียเซลฟ์มากนะครับ บอกเลย ว่าแต่พี่เค้าใส่กางเกงตัวนี้อีกแล้วครับ ห่านสงสัยจัง
“พี่ใส่กางเกงตัวนี้อีกแล้ว ผมมากี่ครั้งก็เห็นพี่ใส่แต่ตัวนี้ มันมีอะไรพิเศษรึเปล่า” กางเกงตัวที่ว่าคือกางเกงหนาๆขายาวลายวัวครับ ความจริงมันก็เหมาะกับพี่เค้าดีนะครับ ดูน่ารักดี แต่ผมก็แค่สงสัย
“ไม่มีหรอก ชั้นก็แค่ชอบ เหมือนที่ชอบนายไง(ยิ้ม)” โอ๊ะ! ร้ายกาจจจจจ
นี่พี่เค้ากำลังจีบผมใช่ไหมครับตอนนี้ ขอผมเก๊กแปป
“…”
“นี่ เขินหรอ”
“เขินอะไร ใครเขิน แค่นี้ผมไม่เขินหร”
“หูนายแดง” อะไรกัน ผมว่าผมเก็บอาการดีแล้วนะ
“ชะ ใช่ที่ไหนล่ะ เพราะเมื่อกี้ผมอาบน้ำร้อนมาหรอกหูถึงแดง”
“หรอ ว้าาา เสียงดายจัง”
“เสียดายอะไร”
“ก็ชั้นนึกว่านายจะเริ่มหวั่นไหวแล้วไง” ผมหวั่นไหวกับพี่มา 3 ปีแล้วครับ.. ผมอยากพูดประโยคนี้ออกไปใจจะขาด
“…”
“(^.^ )” ยิ้ม พี่เค้ายิ้มทำไม หยุดยิ้มได้ไหมครับ พี่จินฮวานจะรู้ไหมว่าทำแบบนี้มันน่ารัก เดี๋ยวผมจะอดใจไม่ไหวเอา
ผมเคยบอกไปรึยังครับว่าพี่จินฮวานเป็นคนที่มีรอยยิ้มที่สดใสแล้วก็น่ารักมากๆ เวลายิ้มทีเหมือนโลกจะดูสว่างไปทั้งใบ ตอนผมทุกข์ใจแค่เห็นพี่จินฮวานยิ้มผมก็จะยิ้มตามแล้วเก็บเรื่องเศร้าๆนั้นไว้ก่อนทันที เพราะผมอยากจะเห็นรอยยิ้มแบบนี้ไปนานๆ ไม่อยากเอาเรื่องไร้สาระอะไรไปให้พี่เค้าคิดมากหรอกครับ
.
.
.
.
.
.
.
.
หล่อยังครับ 555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
บรึ้นนนน!! เอี๊ยดด!
นั่งเคลิ้มๆกับรอยยิ้มพี่จินฮวานอยู่ดีๆก็มีเสียงคนไร้มารยาทที่ไหนไม่รู้ขับรถเสียงดังมาตั้งแต่หน้าปากซอย จนมาหยุดเบรกเสียงดังเอี๊ยดที่หน้าบ้าน
ปรี๊นนนน! ปรี๊นนนนน!! “เปิดประตูหน่อยยยยยยยโว๊ยคุณพี่ชาย!!! ได้ยินม้ายยยยยย
เปิดประตูโว๊ยยย!!!!” มึงตะโกนแหกปากเสียงดังขนาดนี้ ไม่ได้ยินก็หูหนวกแล้วไหมไอเน่
กูล่ะสงสารคนข้างบ้าน
“สงสัยจุนเน่จะกลับมาแล้ว เดี๋ยวชั้นไปเปิดประตูให้น้องก่อนนะ” พูดเสร็จก็รีบวิ่งฟิ้วววออกจากห้องลงบันไดไปด้วยความเร็วสูง ส่งเสียงดังตึงตังแหกปากโวยวายคุยกับน้องชายสุดที่รักที่จอดรถรอข้างนอก ไม่ได้เกรงใจคนข้างบ้านเค้าบ้างเล้ยยยพี่น้องคู่นี้ ถ้าผมอยู่แถวนี้ผมจะหาบ้านใหม่แล้วย้ายออกทันที
“…” ส่วนผมตอนนี้น่ะหรอ ก็เหวอแด-กสิครับ คนกำลังเคลิ้มๆเลย มันกลับมาทำไมครับ กลับมาเป็นก ข ค ง ฮ ทำไม วันนี้นึกว่าจะได้อยู่กับพี่จินฮวานสองคนซะอีก หมดกันแผนที่วางไว้
อย่าครับ อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น ผมแค่กะจะนอนกอดพี่เค้าเฉยๆเอง จริงจริ๊งงงงงง!
แล้วนี่ผมต้องลงไปตอนรับการกลับมาของไอเน่มันด้วยไหมครับ
ลง ไม่ลง ลง ไม่ลง… ลงก้ะด้ะ เพื่อภาพลักษณ์ของแฟนพี่ชายในอนาคตที่ดูดี
“อ้าว
พี่ฮันบิน บ้านช่องไม่มีให้กลับหรอ” ลงมาถึงก็ทักซะกูเป็นคนจรจัดเลย เปลี่ยนใจกลับขึ้นไปบนห้องใหม่ทันไหมครับ
“วันนี้ฮันบินเค้าจะค้างที่นี่น่ะ” ใช่แล้วครับน้องเขย
ฟังไว้
“ค้าง? ค้างทำไมอ่ะ วันนี้เราไม่มีนัดดอทกันซะหน่อย” จุนฮเวทำหน้าสงสัย
แล้วหันมาถามผมด้วยใบหน้างงๆ กูก็อยากจะบอกว่า กูก็ไม่รู้ พี่มึงชวนกู
กูแค่คนใจง่าย เค้าชวนกูกูก็เลยค้างด้วย
“พี่ชวนเองแหละ ฮิฮิ”
“พี่ชวนพี่ฮันบินค้างที่บ้านหรอ”
“อือ ทำไมอ่ะ แปลกตรงไหน ปกติฮันบินก็ค้างที่บ้านเราบ่อยออก”
“ป๊าววววววววว! ก็แล้วแต๊! 5555555555555 แต่ผมว่าผมโทรไปเล่าให้หม่าม๊าฟังดีกว่าว่าพี่พาผู้ชายมาค้างที่บ้าน 55555555555555555555555555555555555555555555555 หม่าม๊าต้องดีใจมากแน่ๆเลย 555555555555555555555555555555” จะผิดไหมถ้าผมจะรังเกียจท่าทางและเสียงหัวเราะของมัน มึงหัวเราะหรือจะแดกหัวพี่มึงเนี่ย ใครสั่งใครสอนให้หัวเราะแบบนี้ ผมจะอธิบายให้ฟังครับ ท่าหัวเราะของไอเน่มันจะมีเอกลักษณ์มากๆ มันจะอ้าปากกว้างแบบเห็นฟันครบ 32 ซี่ ประหนึ่งว่าพร้อมจะเขมือบสิ่งมีชีวิตและสิ่งไม่มีชีวิตรอบข้างเข้าไป พร้อมกับกรอกลูกกะตาดำที่มีอยู่น้อยนิดของมันขึ้นฟ้า แน่นอนครับ แม่งเหลือแต่ตาขาว บอกได้คำเดียวว่า น่ากลัวเชี่ยๆ
“เห้ย! โทรไปไม่ได้นะ” แล้วทำไมพี่จินฮวานต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วย
น่าสงสัยจริงๆ พี่น้อง2คนนี้ต้องมีความลับอะไรกันอยู่แน่ๆ บินอยากรู้ บินต้องรู้ให้ได้!!
“ทำไมจะไม่ได้ หึหึ” กูเกลียดหน้าตาเจ้าเล่ห์ของมึง
ในขณะที่พี่จินทำหน้าตื่นตูมเป็นกระต่าย ไอเน่ก็ทำหน้าเหนือกว่าเหมือนผู้ชนะ
กูอยากย้ำอีกที นั่นพี่มึงนะโว้ยยยยย
“ก็บอกว่าไม่ได้ไง แกอยากได้เบอร์น้องไอยูใช่ไหม เดี๋ยวชั้นไปขอให้”
อูหู
สายตาลอกแลกลอกแลกลอกแลก พิรุธขั้นสุด
“จริงอ่ะ โอเค งั้นผมไม่โทรละ” น้องไอยูเป็นสาวอีกคนครับที่ไอเน่กำลังตามจีบอยู่ ได้ข่าวว่าเป็นเด็กที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ เห็นมันเคยเล่าให้ฟังว่าน่ารักสุดๆ ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจหรอกครับ ยังไงผมว่าก็สู้พี่จินฮวานไม่ได้หรอก ไม่เอาครับอย่าอวก ผมเขิน แล้วก็อย่าสงสัยว่ามันเอาน้องจีมินที่เพิ่งไปเที่ยวด้วยกันเมื่อเช้าไปไว้ไหน เพราะผมก็ไม่รู้ ผมก็สงสัยเหมือนกัน5555 ”ฮร้า สบายใจจัง ไปๆพวกพี่ก็ไปนอนกันได้แล้วไป ช่วงนี้ดวงดีจังวุ้ย ไม่เสียแรงที่ไปทำบุญถวายสังฆทานมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว” อารมณ์ดีมากสินะมึง ว่าแต่หน้าอย่างมันเข้าวัดเข้าวากับเค้าด้วยหรอ หรือมันเข้าไปแย่งอาหารปลากิน? เอาเถอะ ผมเห็นจุนฮเวแล้วผมดีใจจริงๆฮะที่มีฮันบยอลเป็นน้อง
ไอจุนฮเว ไอเด็กผี!!!
“พี่ฮันบิน” อุ๊ย! สะดุ้งแรง ผมด่ามันในใจนะ มันรู้ได้ไง ชิบหายละ “ผมขอคุยไรด้วยหน่อยดิ”
.
.
.
.
.
“พี่@^%&@^..เลยป้ะ” ฮะ อะไรของมันวะ
“อะไรวะ มึงพูดดังๆดิ้ จะกระซิบทำไมมีกันอยู่2คนเนี่ย ”
“พี่ชายสุดที่รักของผมไง พี่จะเผด็จศึกคืนนี้เลยป้ะ ฮิฮิฮิ”
“เห้ยย เอาคืนนี้เลยหรอวะ” ตกลงแม่งหวงพี่ป่าววะ กูสงสัย
“คืนนี้แหละเหมาะสุด เชื่อผม” หน้าตามึงหน้าเชื่อถือมากสินะ -.-
“แต่ว่า มันจะดีหรอวะ ถ้าพี่จินฮวานเกลียดกูขึ้นมาทำไง”
“โห่ยพี่อย่าปอดดิ้ ปอดว่ะ” โอโห คนอย่างคิมฮันบิน คนอย่างบีไอผู้หล่อเหลา ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ โดนเด็กกว่าพูดแบบนี้ ขึ้นเลยครับ
“เออ โอเค คืนนี้พี่มึงเสร็จกูแน่ๆ”
“ให้มันได้อย่างนี้สิพี่เขยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” มันก็หัวเราะด้วยท่าทางอุบาทว์ๆของมันเหมือนเดิมนั่นแหละครับ
บินเอือม
“ว่าแต่.. ทำไมเราต้องมาแอบคุยกันหลังตู้เย็นแบบนี้วะเน่
พี่มึงก็ขึ้นห้องไปแล้ว” มืดก็มืดแคบก็แคบ
เบียดกันจนกูจะได้เสียกับมึงแล้วเนี่ย
“โหห่ พี่ เชื่อผมดิ ที่นี่ปลอดภัยสุดแล้ว ตอนเด็กๆเวลาเล่นซ่อนแอบผมมาแอบที่นี่พี่มันไม่เคยหาผมเจอเลย แล้วอีกอย่าง พี่จินมันขี้เสือกจะตาย แอบฟังอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้ตอนนี้”
“เห้ยยย คุยอะไรกันนักหนาวะ เสร็จรึยัง!!” ไอเน่พูดไม่ทันขาดคำ
เสียงแหลมๆของพี่จินฮวานก็ตะโกนลงมาจากชั้นสอง
ไอเน่ผู้เป็นน้องซึ่งไม่ยอมแพ้ก็ตอบกลับพี่มันไปเสียงดังไม่แพ้กัน “เสร็จแล้วโว้ยยย!!” ครอบครัวแม่งฮาร์ดคอร์เกินไปแล้วครับ อยู่บ้านนี้ไปนานๆหูกูต้องหนวกแน่ๆ
60 Percent
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
“คุยอะไรกันน่ะ นานจัง” เปิดประตูเข้ามาก็เจอพี่จินฮวานนั่งเช็คผมเปียกๆอยู่ปลายเตียง
สงสัยจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ว่าแต่ นี่อ่อยกันรึเปล่านะ จิตผมยิ่งกำลังคิดอกุศลอยู่กับคำพูดจุนฮเวอยู่ตอนนี้
“อ อ่อ เปล่าหรอกครับ ก็คุยกันเรื่องกิจกรรมชมรมสัปดาห์หน้าน่ะ
ไม่มีอะไรหรอก” ไม่ได้หรอกครับ
จะให้พี่จินฮวานรู้เรื่องที่ผมเพิ่งคุยกับจุนฮเวเมื่อกี้ไม่ได้ …อ่าาา ปลายผมที่เปียกนั่นกำลังแนบไปกับลำคอพี่จินฮวาน
หยดน้ำนั้นกำลังจะไหลไปในเสื้อของพี่เค้า
“พี่!!”
“อะไร ตะโกนเสียงดังชั้นตกใจนะ”
”เดี๋ยวผมเช็ดให้ดีกว่า เช็ดแบบนี้เมื่อไหร่มันจะแห้งล่ะ” ผมต้องดึงสติแล้วตบหน้าตัวเองเบาๆ เดินอ้อมไปนั่งข้างหลังพี่จินฮวานแล้วแย่งผ้าเช็ดหัวมา ปล่อยไว้นานกว่านี้ผมได้หัวใจวายพอดี …อ่าา คอพี่เค้าขาวจังครับ
“นี่ ฮันบิน“
“ค ค ครับ! ครับ!!”
”ตกใจอะไร ชั้นแค่จะบอกว่า ว่างๆพาฮันบยอลมาเล่นด้วยกันสิ
ชั้นไม่ได้เจอน้องนายตั้งนานแล้วนะ” นานของพี่นี่รู้สึกจะสามวันเองมั้งครับ แล้วอยู่ดีๆก็เรียกแบบนั้นผมก็ตกใจสิ ผมกำลังมองคอพี่เพลินๆ ส่วนฮันบยอลคือน้องสาวของผมเอง ตอนนี้อายุ5ขวบแล้วครับ หน้าตาดีเหมือนผมเลย
โตมาผมว่าต้องมีหนุ่มๆตามจีบเยอะแน่ๆ น้องผมเป็นเด็กน่ารักครับ เข้ากับคนง่าย
ยิ่งกับพี่จินฮวานนี่รู้จักกันไม่ถึงสิบนาทีก็ชวนกันค้างที่บ้านแล้ว สองคนนี้เค้าซี้กันมากจนบางทีผมที่เป็นพี่ชายแท้ๆยังต้องกลายเป็นหมาหัวเน่า
ปกติผมเป็นคนหวงน้องนะครับ แต่กับพี่จินฮวานน่ะไม่เป็นไรหรอก
เพราะเดี๋ยวอีกไม่นานเราก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว
“น้องผมเปิดเทอมแล้วอ่ะ ถ้าพี่อยากเจอก็ไปบ้านผมสิ” มาสิครับ ห้องผมก็ว่างนะ เหอะๆๆๆๆ
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวจุนฮเวก็แซวชั้นอีก” พี่จินฮวานพูดออกมาเสียงเบาๆด้วยท่าทางเขินๆ แก้มกลมๆนั้นค่อยๆขึ้นสีระเรื่อแล้วเริ่มกัดปากตัวเอง พี่จินฮวานเวลาเขินหรือไม่มั่นใจในตัวเองจะเป็นแบบนี้ล่ะครับ ชอบกัดปากตัวเอง ผมเคยเตือนหลายครั้งแล้วแต่ดูเหมือนพี่เค้าจะทำจนชินจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว
“กัดปากอีกแล้ว”
“ไม่ได้กัดซะหน่อย” แหนะ ยังจะมาเถียงผมอีกนะ
“ไม่กัดอะไรล่ะ ปากแดงหมดแล้ว เนี่ยๆๆเห็นไหม” ผมเอานิ้วชี้ไปจิ้มๆที่ปากพี่เค้า ดูสิครับปากแดงหมดแล้วยังบอกว่าไม่ได้กัดอีก
“งั่มมม”
“โอ๊ย พี่กัดผมทำไม”
“หมั่นไส้” เอ้า นี่ผมทำอะไรผิดครับ “ทำไม ชั้นจะหมั่นไส้บ้างไม่ได้หรอ เดี๋ยวจะกัดให้นิ้วขาดเลย”
พูดจบปุ๊ปก็ตามไล่งับนิ้วผมใหญ่เลย
พี่เค้าเป็นอะไร ลูกหมาหรือไงเนี่ย!
“พี่เป็นอะไรเนี่ย!! หมาบ้าหรอ หรือประจำเดือนไม่มา”
“นายว่าชั้นเป็นหมาหรอฮะฮันบิน! หมาที่ไหนจะหล่อขนาดนี้ฮะ!!
แล้วอีกอย่าง ชั้นเป็นผู้ชายนะ! จะไปมีอะไรแบบนั้นได้ยังไง นายนี่มันกวนประสาทจริงๆเลยชั้นชอบนายไปได้ยังไงกันนะ!!”
5555555 พี่เค้าโมโหแล้วอ่ะ น่ารักดีนะ ดูดิคิ้วขมวดใหญ่เลย ตาก็โตกว่าเดิมอีก
หน้าก็เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ ผมรู้สึกว่าตัวเองใกล้จะเหมือนคนโรคจิตเข้าทุกวัน
ไม่ว่าพี่จินฮวานจะทำอะไรก็ดูน่ารักน่าแกล้งไปหมด
“ก็ผมหล่อไง”
“ก็งั้นๆแหละ พี่ซึงยุนยังหล่อกว่าอีก”
“โห่ ไอหน้าอ้วนนั่นอ่ะนะหล่อกว่าผม” ซึงยุนที่พี่จินฮวานพูดถึงเป็นพี่ม.6ปีที่แล้วครับ
ตอนนี้เรียนจบไปเรียนมหาลัยมีแฟนไปแล้ว ได้ข่าวว่าแฟนชื่อจินวูหรือยังไงเนี่ยแหละ
ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจ
“นายมันหยาบคาย คิม ฮัน บิน! พี่ซึงยุนออกจะหล่อ~~”
เดี๋ยว
พี่ช่วยหยุดทำหน้าตาเพ้อฝันและท่าทางเหมือนสาวแรกแย้มแบบนั้นได้ไหม
เห็นแล้วมันหงุดหงิดลูกกะตาจริงๆเลย ไอพี่ซึงยุนแม่งงง หล่อตรงไหนวะ
อย่าให้เจอนะเว้ย!!
“ตกลงพี่ชอบผมจริงป่าวเนี๊ย” มันน่าเจ็บใจนัก ไหนพี่จินฮวานบอกว่าชอบผมไง
“ชอบสิ!!”
“แล้วผม คิม ฮันบิน กับไอพี่ซึงยุนนั่นพี่ชอบใครมากกว่ากัน”
“ก็ต้อง คิม-ฮัน-บิน คนนี้สิ” พี่จินฮวานตอบกลับมาเสียงดังฟังชัด ขยับตัวเข้ามาใกล้ๆพร้อมส่งยิ้มหวานแล้วยกนิ้วขึ้นมาจิ้มอกผมเบาๆ
ทำแบบนี้หัวใจผมจะวายตายอยู่แล้วนะครับรู้ไหม
Jinhwan’s part
“ก็ต้อง คิม-ฮัน-บิน คนนี้สิ” อ่า ทำไมฮันบินเงียบไปเลยล่ะ จินฮวานคนนี้ทำอะไรผิดงั้นหรอ ผมก็แค่ตอบตามความจริงนี่นา
พี่ซึงยุนน่ะเป็นรุ่นพี่ที่ฮอตคนนึงเลยนะครับ
เพราะพี่เค้ามีดีกรีเป็นถึงนักร้องประจำโรงเรียน
ผมยังเคยแอบไปเชียร์พี่เค้าบ่อยๆเวลาไปแข่งกับโรงเรียนอื่น
แบบว่าตอนนั้นผมยังไม่ชอบฮันบินน่ะ แต่ถึงแม้พี่ซึงยุนจะหล่อยังไงในใจผมก็มีแต่ฮันบินคนเดียวนะ!
“นี่ ฮันบิน ชั้นพูดอะไรผิดงั้นหรอ” บางทีฮันบินอาจจะไม่ชอบให้ผมพูดอะไรแบบนี้ก็ได้
“ป..ป่าวหรอก ผมแค่คิดอะไรเพลินๆน่ะ” หรือบางทีฮันบินอาจจะไม่ได้สนใจคำพูดของผมเลย
“อื้อ งั้นชั้นไปนอนแล้วนะ ถ้าฮันบินดูทีวีเสร็จแล้วก็ปิดทีวีปิดไฟให้ชั้นด้วยล่ะ” ผมไม่ได้งอนหรอกครับ จริงๆนะ
“อ้าวพี่ ทำไมวันนี้นอนเร็วอ่ะ อยู่ดูคุณมิกกี้เมาส์กับผมก่อนดิ นี่ผมเพิ่งซื้อแผ่นใหม่มาเมื่อวานเลยนะ” ผมไม่งอนหรอก ผมก็แค่ล้มตัวลงนอนกอดหมอนข้างแล้วหันหลังให้ฮันบิน ใครบอกว่าผมงอนกัน
“อ่าวเห้ย พี่ อย่าเพิ่งนอนดิ พี่งอนไรผมป่าวเนี่ย” ไม่ ผมไม่งอน
“จีนันฮยองง~ คุยกับฮันบินหน่อยสิครับ” เป็นแบบนี้ทุกที ฮันบินต้องรู้แน่ๆแหละว่าผมชอบให้เค้าพูดแบบนี้ แล้วเวลาที่ฮันบินพูดแบบนี้ทีไรจินฮวานคนนี้ก็ต้องใจอ่อนทุกที
“ชั้นป่าวงอนฮันบินซะหน่อย” คุยด้วยนิดนึงก็ได้ ._.
ผมพลิกตัวเปลี่ยนมานอนหงายมองหน้าฮันบินที่มองมาอยู่ก่อนแล้ว
“ไม่ได้งอนแล้วทำไมไม่คุยกับผมล่ะ” ก็เพราะว่าฮันบินน่ากลัวน่ะสิ!!
“ฮันบินไม่ชอบให้ชั้นพูดแบบนั้นรึป่าว”
“แบบไหนครับ”
“แบบชั้นชอบนาย …อะไรแบบนั้นน่ะ”
“ทำไมพี่ถึงคิดแบบนั้นล่ะ”
“ก็เวลาชั้นพูดทีไรฮันบินก็ทำหน้านิ่งใส่ชั้นตลอดเลย” ใช่
ฮันบินชอบทำหน้านิ่งๆใส่ผมทุกที เค้าเคยส่องกระจกดูไหมว่ามันน่ากลัวขนาดไหน
มันทำให้ผมเดาไม่ออกว่าฮันบินคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบกับสิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้
เพราะบางทีฮันบินอาจจะแค่กลัวว่าผมจะเสียใจก็ได้ถ้าปฏิเสธผมไป
Hanbin’s part
“ก็เวลาชั้นพูดทีไรฮันบินก็ทำหน้านิ่งใส่ชั้นตลอดเลย” จะให้ผมบอกยังไงดีครับว่าผมกำลังเก๊กหน้าอยู่ เหมือนพี่จินฮวานกำลังงอนผมเรื่องใบหน้าของผมอยู่นะ ถ้าพี่จินฮวานมีนิสัยกัดปากที่แก้ไม่หาย ผมก็มีนิสัยที่ชอบทำหน้านิ่งๆนี่แหละครับที่แก้ไม่หายเหมือนกัน บางทีผมแค่นั่งคิดอะไรเพลินๆก็ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดกันมาหลายครั้งแล้ว และครั้งนี้ก็เป็นพี่จินฮวานที่เข้าใจผิดอีกคน
“ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็รู้หนิหน้าผมมันเป็นอย่างนี้อ่ะ” ความจริงผมก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นะที่คนอื่นมักจะเข้าใจผิดกับหน้าของผม
แต่มันก็เหมือนจะดูเป็นคนบ้าเกินไปถ้าผมจะนั่งยิ้มทั้งวัน
“แต่มันก็น่ากลัวอยู่ดีนี่นา”
“งั้นครั้งหน้าถ้าผมทำอีกพี่ก็ตีผมแล้วพูดว่า ‘ย่าห์! ฮันบิน
นายทำหน้าแบบนี้อีกแล้วนะ!’ โอเคไหมครับ”
”ก็ได้ แล้วถ้าชั้นพูดว่าชั้นชอบนายแบบนั้นก็ได้ใช่ไหม” โอ้ยยยยยย ได้สิครับ คิมฮันบินคนนี้ชอบจะตาย ที่ทำหน้านิ่งๆก็เก๊กวางฟอร์มไปงั้นแหละ
“ได้ครับ ผมอณุญาตให้พี่จีบผมได้เต็มที่เลย”
“โอเค งั้นวันนี้ชั้นดูมิกกี้เมาส์กับนายก็ได้” พอเคลียร์เรื่องใบหน้าหล่อๆของผมเสร็จก็ดูเหมือนพี่จินฮวานจะอารมณ์ดีถึงขั้นยอมดูคุณมิกกี้เมาส์เป็นเพื่อนผม ปกติเวลาผมจะดูคุณมิกกี้เมาส์พี่จินฮวานจะไม่ค่อยยอมหรอก พี่จินฮวานมักจะบอกว่ามันปัญญาอ่อนแล้วก็เปิดบัสไลท์เยียร์ให้ผมดูแทน พี่เค้าชอบวู้ดดี้น่ะครับ
“แต่ผมง่วงแล้วอ่ะ เรานอนกันเถอะ” ผมเดินลงจากเตียงไปปิดทีวีปิดไฟแล้วเดินกลับมาหย่อนตัวลงบนเตียง สอดตัวเองลงใต้ผ้าห่มขยับสองสามทีแล้วหันไปมองพี่จินฮวานที่มองมาตาแป๋ว
“ไม่นอนหรอครับ”
“ฮันบิน”
“ครับ”
“กอดได้ไหม”
ความมืดมิดและความเงียบค่อยๆเข้ามาเยือน ผมรู้สึกมีความสุขจังที่ได้มีพี่จินฮวานอยู่ใกล้ๆแบบนี้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่ดูเหมือนว่า… คืนนี้ผมจะลืมอะไรไปซักอย่าง แต่ช่างเถอะ
ค่อยคิดพรุ่งนี้แล้วกัน ฝันดีครับ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ฮันบินลืมไปแล้วค่าาว่าคุยอะไรกับเน่ไว้ 55555555
ความคิดเห็น