คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : FLIRT 1.
1
“ฮะ ฮัดดด ชิ่ววว!! …แหะๆๆ ฮันบินจะกินอะไรไหม ซูดดด เดี๋ยวพี่ไปเอามาให้ ฮัดชิ่วววว!”
ตอนนี้ฮันบินกำลังนั่งมองพี่ชายตัวเล็กตรงหน้าที่พันผ้าเช็ดตัวห่อตัวเองเป็นดักแด้หลังจากอาบน้ำเสร็จ พร้อมสูดน้ำมูกสลับกับจามเป็นพักๆ ด้วยสายตาไม่พอใจสุดๆ
ใครใช้ให้ออกไปยืนแบบนั้นล่ะ
มีอย่างที่ไหนพายุเข้าแบบนี้ใครใช้ให้ออกไปยืนหน้าบ้านกัน ไอกันสาดเล็กๆนั่นอีก มันจะกันฝนได้สักเท่าไหร่เชียว ไม่อยากจะเทียบหรอกนะ แต่ฟันหน้าไอบ๊อบบี้ยังใหญ่กว่ากันสาดบ้านพี่จินฮวานอีก
“ผมว่าพี่นั่งเฉยๆไปดีกว่า”คนหน้าดุตรงหน้านั่งกอดอกเหล่ตามองมาที่ผมด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“…” ชิบหายละ
จินฮวานจะทำอะไรได้ล่ะครับ นอกจากนั่งหงอยหูลู่หางตกแบบนี้
ผมก็รู้ตัวว่าผิดหรอกครับที่เป็นคนผิดนัด แต่ฮันบินก็ไม่เห็นต้องโกรธขนาดนี้เลยนี่นา
คิดได้พร้อมแอบเหลือบตาขึ้นไปมองฮับบินแปปนึงเผื่อฮันบินจะสงสาร
ชึบ! ควับ!
T^T
นั่งเฉยๆก็ได้ คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ตาดุเป็นบ้า นี่ผมไปหลงชอบคนแบบนี้ได้ยังไงกัน ไม่ต้องมาพูดด้วยเลยนะ ไม่คุยด้วยแล้ว
“พี่จินฮวาน”
“พี่จินฮวาน”
“พี่จ..”
“อ้าวพี่ฮันบิน เดี๋ยวนี้พัฒนาถึงขั้นมาบ้านแล้วหรอ” ระหว่างที่บรรยากาศกำลังมาคุ ต้องขอบคุณมันจริงๆครับ มาได้ถูกเวล่ำเวลาจริงๆ ไม่เสียแรงที่คอยอาบน้ำป้อนข้าวเปลี่ยนผ้าอ้อมเช็ดอุจจาระปัสสาวะให้ตั้งแต่แบเบาะ ถึงบางครั้งผมตอนอุ้มมันผมอาจจะเคยทำมันตกบ้างครั้งสองครั้งก็เถอะ โตมาหน้ามันเลยบู้ๆแบบนี้ อย่าไปบอกมันล่ะครับว่าต้นเหตุมาจากผม เกือบแล้วเชียว เมื่อกี้ผมเกือบจะตอบฮันบินไปแล้วถ้าน้องชายสุดที่รักไม่เดินลงบันไดมาทักฮันบินก่อน
“เออ นิดหน่อยว่ะ” ฮันบินตอบพร้อมยิ้มกรุ้มกริ่มเล็กน้อย นิดหน่อย? นิดหน่อยอะไรกัน ผมมองไปที่น้องชายสุดที่รักทีฮันบินทีด้วยความมึนงง แต่ผมไม่ถามไปหรอกครับ ก็ผมกำลังงอนฮันบินอยู่นี่นา
“ถึงไหนแล้วล่ะ”
“ยังไม่ถึงไหนเลย พี่มันโง่”
“ฮ่าๆๆๆ พยายามหน่อยแล้วกันนะ ผมทนอยู่กับมันมาตั้งหลายปี” เดี๋ยวนะครับ ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเรื่องที่สองคนนี้คุยกันเกี่ยวกับผม…แต่คงไม่เกี่ยวหรอกเนอะ ผมออกจะฉลาด ฮิฮิฮิฮิฮิ
“พี่เป็นอะไรน่ะ เดี๋ยวนั่งหัวเราะเดี๋ยวนั่งร้องไห้ ไข้ขึ้นจนเพ้อรึไง” ฮันบินพูดพลางเอื้อมมือมาแตะหน้าผากจนผมสะดุ้ง ก็คนกำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นี่นา “ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” จินฮวานยู่ปากแสดงอาการไม่พอใจแล้วจับมือฮันบินที่แตะบนหน้าผากออก
ทุกคนดูสิ ฮันบินว่าจินฮวานอีกแล้วแหละ จินฮวานจะงอนจริงๆแล้วนะ เฮอะ! คิดว่าเค้าชอบตัวเองแล้วจะทำยังไงกับเค้าก็ได้หรอ -3-
คิดในใจเสร็จปุ๊ปร่างเตี้ยๆก็เหยียดขาสั้นๆลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากตรงนั้นทันที
“อ้าว ไปไหนอ่ะพี่จิน ”
“ไปเอาขนมให้นายไง” ใช่ครับ ไปเอาขนม ก็ผมกำลังตามจีบฮันบินอยู่นี่ ตอนนี้มันช่วงทำคะแนนครับ ผมต้องรีบกอบโกยเอาไว้ ผมงอนนานไม่ได้หรอกครับ คนอย่างฮันบินน่ะสเน่ห์แรงจะตาย เมื่ออาทิตย์ก่อนผมยังเห็นมีเด็กนักเรียนหญิงม.ต้นแอบเอาขนมมาให้ที่โต๊ะเลย ถ้าปล่อยไว้อย่างนี้นานๆฮันบินอาจจะยอมตกลงเป็นแฟนกับเค้า คบกันจนแต่งงานมีลูก แล้วจินฮวานคนนี้ก็คงต้องเป็นม้ายแน่ๆ แค่คิดจินฮวานคนนี้ก็เศร้าแล้ว T^T (เพ้อละ)
Hanbin’s part
ระหว่างที่พี่จินฮวานกำลังไปเตรียมขนมอยู่นั้น ผมก็มีโอกาสได้สนทนาพาทีกับว่าที่น้องเขยอันเป็นที่รัก
“จะไปไหนวะจุนฮเว แต่งตัวซะหล่อเชียว” ผมหมายถึงการแต่งตัวมันนะครับ หน้าตามันก็งั้นๆอ่ะ มีดีอยู่สองอย่างคือตัวสูงกับหน้าตากวนตีน สู้ผมไม่ได้หรอก อ่อ อย่าเอาความคิดนี้ของผมไปบอกมันนะครับ เดี๋ยวมันไม่ช่วยผมจีบพี่ชายมัน ทุกวันนี้ที่พี่จินฮวานรอดพ้นเงื้อมมือพวกเห็บไรมาได้ส่วนนึงก็ต้องยกความดีความชอบให้มันครับ
“ผมมีนัดกับน้องจีมินไว้น่ะ คนนี้นะพี่ ตัวเล็กสเป็กเน่เลย เด็ดสุดๆ เออ ว่าแต่พี่เถอะ เมื่อไหร่จะสำเร็จสักที ผมลุ้นจนเหนื่อยแล้วเนี่ย” ครับ ทุกวันนี้เน่ก็อยากเห็นพี่เป็นฝั่งเป็นฝา มีสามีและครอบครัวที่น่ารัก พร้อมกับลูกตัวน้อยๆ
หรอ
ถุยยย!! ใช่ที่ไหนล่ะ ผมแค่รำคาญมันเท่านั้นเอง ทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง ใช้ผมอย่างกับขี้ข้า ซักผ้างี้ กวาดบ้านงี้ ขี้เกียจดูแลมันแล้วด้วย ถ้าได้พี่ฮันบินมารับเคราะห์รับกรรมแทน ผมก็จะได้ไปสบาย(?)สักที
“เออหน่า ใกล้แล้ว แต่พี่มึงนี่จริงๆเลยนะ อ่อยจนไม่รู้จะอ่อยยังไงแล้ว แต่ก็ยังดีนะที่ยังรู้ตัวเองอยู่”
“ผมก็ไม่รู้พี่จินมันได้เชื้อความซื่อบื้อมาจากใคร ครอบครัวผมก็ฉลาดกันหมดนะ มีแต่ไอพี่นี่แหละผิดพันธุกรรมสุดๆ ซื่อบื้ออย่างเดียวไม่พอยังเตี้ยอีก”
“เตี้ย เตี้ยอะไร ไหนใครเตี้ยวะ อิเน่ กล้าว่าพี่หรอ” ทำไมฮะ สูง165เตี้ยตรงไหน!!
“หรื้มมมมมม ป๊าวววว ใครว่าพี่เตี้ยกัน”
“แล้วเมื่อกี้แกว่าใครโง่ ฉันสอบได้ที่1นะโว้ยยย”
“จากท้ายน่ะหรอ”
“อิเน่!”
“ไปดีกว่า”
อ่าว ไม่ทันได้ล่ำลา ไอคนน้องตีกับคนพี่เสร็จแล้วก็เดินออกไป ผมลืมบอกให้มันกลับเย็นๆด้วยสิ ว่าจะใช้โอกาสอยู่กับพี่จินฮวานสองคน แต่เมื่อกี้มันบอกว่ามีนัดกับสาว คงกลับเช้าล่ะมั้ง ไอเน่น่ะ เจ้าชู้จะตาย แถมกวนตีนอีกต่างหาก กับพี่ชายมันเองยังไม่เว้น
“โว๊ยยยยย อย่าให้ถึงทีฉันมั่งนะ ไอเปรตตตตตต!!”
คนพี่ก็ใช่ย่อย...
จบเรื่องของพี่น้องคู่นี้เถอะครับ กลับมาที่เรื่องของเรากันดีกว่า ตอนนี้พี่จินฮวานกำลังยืนหน้าบูดอยู่ครับ เห็นทะเลาะกันที่ไรก็เป็นแบบนี้ทุกที แต่เห็นพี่น้องคู่นี้ทะเลาะกันบ่อยขนาดนี้เค้ารักกันจะตายนะครับ มีครั้งนึงพี่จินฮวานเดินกินลูกชิ้นปิ้งผ่านหมาหน้าปากซอยที่กำลังหิวโซน้ำลายยืดจะหยดถึงพื้น ด้วยความที่หมามันคงอดอาหารมาหลายวันเลยวิ่งไล่ตามพี่จินฮวาน พี่จินฮวานก็สู้หมาไม่ได้วิ่งหนีร้องไห้กลับบ้านอีก พอไอจุนฮเวรู้เรื่องเท่านั้นแหละ มันจัดการเตะหมาแก้แค้นแทนพี่มันทันที ไอนี่มันเก่งครับ กับสัตว์ สตรี และคนชรา อ่อ อย่าคิดว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยพวกมัน 3-4ขวบกันนะครับ เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อ 3 เดือนที่แล้วเอง
“นี่ ฮันบิน ทำไม! ฉันเตี้ยตรงไหนอ่ะ ฉันไม่เห็นว่าฉันจะเตี้ยเลย!!” คนตัวไม่เตี้ยตรงหน้าตะโกนออกมาพร้อมกับขมวดคิ้วทำหน้าสงสัยจนผมเกือบจะหลุดขำ นี่พี่เค้าคิดว่าเค้าไม่เตี้ยจริงๆใช่ไหมอ่ะ อะไรทำให้พี่เค้ามั่นใจแบบนั้น
“อือ ผมก็ว่าพี่ไม่เตี้ยหรอก แค่พี่สูงน้อยกว่าผม 10 กว่าเซนเอง”
“ใช่มะ ฉันก็ว่างั้นแหละ อ่ะ ขนม” พี่จินฮวานเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วครับ ดูสิ ชม(?)ไปแปปเดียวก็นั่งยิ้มหน้าบานแล้ว
ทุกคนอาจสงสัยว่าผมกับพี่จินฮวานรู้จักกันได้ยังไง อย่างที่บอกครับว่าพี่เค้าน่ารัก ตัวเล็ก ตัวขาวววววววจั๊ว ตอนผมย้ายโรงเรียนเข้ามาใหม่ๆเห็นครั้งแรกก็ปิ๊งเลย ผมเลยไปแอบสืบจากไอยุนฮยองแฟนไอบ๊อบบี้ที่ชอบทำงานอดิเรกคือการเสือกเรื่องชาวบ้านเลยได้รู้ว่า พี่จินฮวานน่ะ ฮอตมากๆ แต่เจ้าตัวไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวเท่าไหร่หรอก เดินมึนๆซึนๆไปวันๆ ใครยิ้มให้ก็ยิ้มตอบแถมโบกมือแถมให้อีกต่างหาก เรียกได้ว่าเป็นขวัญใจประจำโรงเรียนเลยก็ว่าได้ แต่ที่พี่จินฮวานโสดและไม่มีใครกล้าจีบอยู่ทุกวันนี้ก็คงเป็นเพราะไอจุนฮเวนั่นแหละ ที่คอยแผ่รังสีและส่งสายตาอาฆาตให้กับทุกคนที่เข้าใกล้พี่มันในระยะ200เมตร แล้วดูหน้าตามัน ใครจะกล้า..
พอผมได้ยินว่ามีน้องหวงขนาดนี้ คนฉลาดอย่างห่านต้องทำยังไงครับ …แน่นอน ห่านเข้าทางน้องครับ ซึ่งบังเอิ๊ญบังเอิญได้อยู่ชมรมเดียวกับไอจุนฮเวพอดี การสร้างมิตรภาพได้เริ่มต้นตั้งแต่วันนั้น และผลที่ได้ก็เป็นที่น่าพอใจ จนทุกวันนี้ไอจุนฮเวแทบจะยกพี่จินฮวานใส่พานถวายให้ผมพร้อมช่อดอกไม้อยู่มะรอมมะล่อ ผมเองก็ยังแปลกใจว่าที่ไอยุนฮยองบอกว่าจุนฮเวหวงพี่นี่จริงหรือเปล่า อยากบอกว่ากว่าผมจะกล้าไปขอจีบพี่มันนี่รวบรวมความกล้าตั้งนาน(กลัวมันต่อยเอา) แต่มันกลับบอกกลับมาแค่ว่า ‘เอาดิพี่ เดี๋ยวผมช่วย’
เรื่องก็เป็นมาด้วยประการฉะนี้ เพราะฉะนั้นผู้มีพระคุณของผมในตอนนี้คือ กูจุนฮเว ครับ
“ฮันบินนนน (^.^)” กำลังคิดอะไรเพลินๆก็เรียกเสียงหวานมาเชียว ต้องการอะไรครับ
“ครับ?”
“ค้างที่นี่ไหม” เดี๋ยวนะ ผมว่าพี่เค้าจะรวบรัดขั้นตอนไปรึเปล่า อยู่ดีๆก็ชวนผมนอนค้างด้วยงี้ ถ้าผมเกิดหน้ามืดตามัวเผลอทำอะไรพี่เค้าไปจะทำยังไง เป็นสาวเป็นนาง(?)ไม่รักนวลสงวนตัวบ้างเลย
“ก็ได้ เดี๋ยวผมไปหยิบชุดหลังรถแปป” แต่ว่า..ถ้าผมค้างเฉยๆไม่ทำอะไร ก็ได้ใช่ไหมครับ เอาหน่า นานๆทีโอกาสจะมาถึงที่
ความจริงผมมาค้างที่นี่บ่อยครับเลยไม่มีปัญหาอะไร แค่โทรไปบอกที่บ้านนิดๆหน่อยๆก็โอเคแล้ว แต่ส่วนมากเวลาค้างก็จะมาเนียนๆนอนกันหลายๆคน ไม่ได้นอนกับพี่จินฮวานสองต่อสองหรอก บางคืนก็ไม่ได้นอนครับ นั่งตีดอทกับไอพวกบ๊อบบี้ จุนฮเว ยุนฮยองบ่อยๆ ชีวิตมีสาระดีครับ(ยิ้ม) เอาล่ะ คืนนี้ผมต้องเตรียมตัวให้ดีครับ ได้อยู่กับพี่จินฮวานสองต่อสองแบบไม่มีก้างขวางคอซักที ได้เวลาหาเศษหาเลยกับพี่จินฮวานแล้วครับ (ร้ายกาจจ)
____________________________________________________________________
ขอโทษด้วยค่ะมาสายนิดหน่อย ว่าจะลงหลายวันแล้วแต่ต้องไปช่วยงานพี่มา
เหมือนเดิมค่ะะะ ชอบไม่ชอบยังไงเม้นบอกได้^^
(แอบสงสัยว่าตอนสั้นไปไหม😂😂)
ความคิดเห็น