พรุ่งนี้ไม่มีจริง

ลำดับตอนที่ #4 : คนไร้ตัวตน

คุณจะรู้ได้ไงว่าพรุ่งนี้ คุณจะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง??? ใช่ไม่มีใครรู้ ฉันเองก็คนนึงที่ยังคงตื่นมาพร้อมกับคำถามว่าตื่นมาทำไม ถ้าเป็นคนอื่นเขาอาจจะดีใจที่ยังมีวันนี้ มีสิ่งที่อยากทำมากมาย แต่สำหรับฉัน ฉันตื่นมาพร้อมคำถามว่าทำไมไม่ตาย น่าขำนะ ที่ในขณะที่ทุกคนอาจกำลังมีความสุขกับการใช้ชีวิต ฉันเองอาจจะกำลังมีชีวิตที่ใครมองว่าดี แต่จริงๆไม่เลย ฉันมีมรดกของแม่ที่สามารถเลี้ยงฉันได้ตลอดชีวิตแต่สำหรับฉัน ฉันมีความฝันทะเยอทะยานกว่านั้น ฉันไม่เคยฝันว่าแันต้องมีเงินร้อยล้าน ฉันแค่อยากทำความฝันของแม่ให้เป็นจริง 

แม่ฉันเป็นลูกครึ่งจีนเวียดนามเป็นลูกคนที่สามจากเก้าคน แถมควบตำแหน่งพี่สาวคนโตฝ่ายหญิงอีก1 ตำแหน่งด้วย จริงๆชีวิตเหมือนจะดี แต่นี่แหละชีวิต มักจะมีอะไรผิดคาดเสมอ แม่ฉันโดนน้องชายแท้ๆโกง ใช่แล้วแม่ฉันคือคนดี ดีจริงๆไม่ได้เข้าข้างแม่ตัวเองหรอก แต่แม่ฉันเป็นคนใจเย็น ยิ้มให้ทุกคน ไม่เคยโกรธ ไม่เคยตวาดใคร ไม่เคยเลยเรื่องนินทาก็ไม่เคย พวกคุณอาจไม่เชื่อแต่จริง แม่ฉันคือคนดี 

พ่อฉันเป็นคนลึกลับ บุคคลปริศนา ไม่มีใครสาวประวัติเขาเจอ บางคนบอกเขาเป็นเชื้อพระวงศ์ บางคนบอกเขาเป็นคนเร่ร่อน และบางคนบอกว่าเขาเป็นมาเฟีย ใช่คำตอบสุดท้ายถูกที่สุด แต่สำหรับฉันเขาเป็นเหมือนหลุมดำ เขาเดินจากฉันกับแม่ไปตอนฉันยังเด็ก ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบายนอกจากหิ้วกระเป๋าออกไปแค่นั้น สำหรับฉันเขาก็แค่คนที่มีชื่อบนใบเกิดของฉันเหมือนนายทะเบียนแค่นั้น

ฉันคือใคร ฉันคือคนล้มเหลว ล้มเหลวยับเลย ฉันสามารถหาเงินจากหุ้นได้เป็นวินาที ฉันเริ่มต้นหาเงินตอน 13 ใช่เด็กสิบสามที่ไม่เรียน ฉันมีปัญหาเรื่องการรับบุคคลเข้ามา ฉันเป็นโรคกลัวความผูกพัน ฉันเสมือน "คนไร้ตัวตน"ฉันมักนั่งหลังห้องเสมอ เวลาทำงานกลุ่ม ฉันมักเป็นเศษเสมอ ฉันคือคนที่ต้องทำงานกลุ่ม คนเดียว สามารถไหมล่ะ แต่นั่นคือพรสวรรค์ ฉันสามารถอยู่กับตัวเองได้มาตลอด ฉันพึ่งตัวเองอยู่บนลำแข้งที่อ่อนล้าของตัวเอง ฉันเกลียดโรงเรียนไม่สิฉันแค่เกลียดคนในโรงเรียน แต่ฉันรักโรงเรียนของฉัน แม่ฉันตายโรงเรียนก็ให้ทุนฉันเป็นทุนสงเคราะห์ให้ฉันเรียนจนจบมัธยม6 แต่ฉันมันไม่ค่อยรักดีนี่แหละปัญหา ฉันไปโรงเรียนอาทิตย์ละ3วันแต่ก็นั่นแหละไม่มีใครสนใจฉันหรอก ฉันมันไร้ตัวตนอยู่แล้วนี่