แฝดตัวร้าย

ลำดับตอนที่ #3 : รรรรร(ระ-รอน-รัน)

“ไอ้สอง”

“ สองโว้ย” ร่างสูงของเยติที่เพิ่งเลิกกองตอนสามทุ่มได้เดินเข้ามาที่คอนโดกลางเมืองแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่สิงสถิตของเพื่อนรักเขาเอง รรรรร (ระ-รอน-รัน) หรือไอ้สอง เพื่อนรัก เพื่อนตายของเขาเอง

“ไอ้ยักษ์ ถ้ามึงจะมาโวยวายก็ไปที่อื่นเลย กูจะนอน”ร่างบางที่ปิดตาด้วยผ้าลายแพนด้าสวมเสื้อยืดสีเทากางเกงบอล ได้แต่เกาะประตูห้องนอนพลางบ่นงัวเงียอย่างหงุดหงิด

“มึงจะนอนให้ได้โล่เหรอสอง นี่สี่ทุ่มแล้วนะมึง”เยติ หรือที่เพื่อนๆเรียกกันว่าไอ้ยักษ์ได้แต่บ่นพลางไปกระตุกผ้าปิดตาของหญิงสาวลงมาอย่างสนิทสนม

“กูเพิ่งนอนไหมล่ะ นี่ขับรถมาถึงเมื่อตอนทุ่มเอง มึงจะมาทำไมวะ บ้านช่องไม่มีกลับเหรอวะ” สองหรือ รรรรร (ระ-รอน-รัน) ได้แต่บ่นออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินกระแทกชายหนุ่มไปหยิบน้ำเปล่าในตู้เย็นออกมาอย่างอารมณ์เสีย

“ก็กูบอกแล้วให้มาอยู่กับพี่มึง เสือกอยากลำบาก ไปเปิดร้านต่างจังหวัดไงล่ะมึง นครพนมอ่ะสุดแผ่นดินไหมล่ะ”

“เรื่องของกูว่าแต่มึงมาทำไมนี่” สองพูดพลางกระดกน้ำที่หยิบออกมาจากตู้เย็นอย่างกระหาย นิสัยที่แก้ไม่หายของเธอเลย ตื่นมาต้องกินน้ำก่อนเลย ก่อนนอนก็ต้องทานน้ำ เธอมีฉายาอูฐติดตัวมาตั้งแต่ประถมแล้ว

“วันนี้กูไปเจอพี่ฝุ่นมาเว้ย”เยติพูดอย่างตื่นเต้นในขณะที่สองได้แต่มองอย่างเบื่อหน่าย

“มึงคิดว่ากูมีเวลาดูทีวีไหม ร้านกูเปิด 6โมงเช้าถึงเที่ยงคืน มีรีสอร์ทอีก หัวถึงหมอนก็ร่วงแล้ว ทีวีในห้องแม่งมองแล้วเสียดายฉิบเลย” สองได้แต่บ่นออกมาอย่างกระปอดกระแปด เธอทำร้านอาหารจีนอยู่ที่จังหวัดนครพนม สุดเขตประเทศ และตอนนี้ก็เปิดเป็นบังกะโลให้นักท่องเที่ยวพักด้วย ร้านอาหารเปิดตั้งแต่6โมงเช้า เธอต้องตื่นตั้งแต่บ่าย3 ใช่ บ่าย3เพราะเธอมีผู้ช่วยอีกสองคนคอยช่วยผลัดเวรตอนเช้าที่จะเน้นทำอาหารจีนและอาหารไทย ส่วน 4โมงเย็นเป็นต้นไป จะมีการเปิดร้านส่วนหนึ่งไว้สำหรับคนรักเสียงเพลงและแอลกอฮอล์ ซึ่งคือหน้าที่โดยตรงของเธอเอง ถึงเที่ยงคืน เก็บร้านเตรียมของทำตอนหกโมง วันๆเธอได้นอนตอนตีสาม ถ้าวันไหนมีของเข้าอีกยาวๆ6โมงเช้าไปเลย มองทีวีทุกครั้งยังนึกเสียดายราคาเกือบครึ่งแสนของมันทุกครั้ง

“เออ กูก็ลืมไปมึงมันบ้างาน ระวังได้แต่งกับงานนะมึง”เยติพูดพลางถอนหายใจนั่งข้างๆเพื่อนอย่างเข้าใจ เพื่อนคนนี้มันก็แบบนี้แหละดูสภาพมัน เสื้อยืด กางเกงบอล  นี่ถ้าน้าๆทั้ง3ของมันมาเห็นนะ งานงอกแน่

“มึงมองเหี้ยไรวะไอ้ยักษ์ มองอย่างกับไม่เคยเห็น”สองพูดอย่างรำคาญเมื่อเห็นสายตาเพื่อนมองมาอย่างเอือมระอา

“มึงนี่นะ ใครจะเชื่อวะว่าที่บ้านมึงเปิดร้านทอง และมึงก็เป็นทายาทร้านติ่มซำที่เยาวราช รวมทั้งโรงแรมที่ภูเก็ตด้วยนี่”

“แล้วกูต้องบอกใครอ่ะ แล้วนั่นอ่ะของน้ากูไม่ใช่ของกู ของกูก็มีแค่ร้านเท่านั้นกับเงินในบัญชีเว้ย”รรรรรพูดพลางเดินหยิบขวดน้ำไปเก็บในตู้เย็นอย่างอารมณ์เสีย

“นี่แล้วพี่มึงจะมาไหมนี่”เยติที่ตอนนี้กำลังนอนเหยียดขาอยู่ที่โซฟาเบดสีเทากลางห้องเอ่ยถามขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

รรรรร ธรนริน หรือสอง เจ้าของฉายา น้ำแข็งแห้ง เจ้าของร้านติ่มซำร้านเล็กๆ(ตามที่มันบอกนะ แต่กินพื้นที่เกือบ10ไร่) และรีสอร์ทที่เต็มอยู่ตลอดเวลา ในต่างจังหวัดของมัน ทายาทร้านทอง ธรนริน โรงแรมในเครือธรนริน รวมถึงร้านติ่มซำชื่อดังที่เยาวราชที่แทบจะต้องจองโต๊ะข้ามเดือนกันเลยทีเดียวแต่มันก็เท่านั้น เพราะตัวมันเองยังมีงานอดิเรกที่ทำเงินให้มันมากกว่าอะไรทั้งหมดนั่นคือการเล่นหุ้น และเป็นนายหน้าอสังหา จัดหาได้ทุกอย่างตั้งแต่น้ำตาลยันเครื่องบิน และที่สำคัญมันเป็นเสือที่กินเงียบมาก และที่สำคัญมากกว่าอะไรเลยคือมันมีพี่สาวฝาแฝดที่ ดื่มเหล้าเก่งมา รรรรร (ระ-รัน-รอน) หรือหนึ่ง บางทีอยากถามว่าพ่อแม่มันขี้เกียจตั้งชื่อหรือไงหรือกลัวลูกคัดชื่อตอนอนุบาลจะยุ่งยากวะ เล่น รอเรือ5ตัวแบบนี้เลย แล้วชื่อเล่นสิ้นคิดมากแต่เคยถามแล้วมันบอกว่า

“อยากตายไปถามพ่อแม่กูเลยไหม”

“โอเคกูเสือกเองไอ้สอง”