คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : OVERDOSE |03| Comingsoon40%
Warning : Y 25+
Pairing : Chanyeol x Baekhyun
OVERDOSE |03|
“นี่มันแผนบ้าอะไรกัน!! พยอน แบคฮยอน จะทำให้พวกเราตายกันหมดทั้งทีมไม่รู้หรือไง” ชานยอลสบถบทอย่างหัวเสียทันทีหลังออกจากกันมาจากที่ประชุม
“แต่ฉันว่า ถ้าเราไม่ทำตามแผนของแบคฮยอนเรามีสิทธิ์ที่จะเสี่ยงตายมากกว่านี้นะชานยอล” ซิ่วหมิน ที่เดินมาติดๆเอ่ยขึ้น เขาเองก็พอจะรู้เรื่องราวของชานยอลคร่าวๆมาจากปากของอี้ชิงเพื่อนสนิทของเขา
ชานยอลเงียบไป เขารู้ว่าเขาเองอาจจะมีทิฐิสำหรับเรื่องนี้มากเกินไป และเขายังทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีก่อน มันเร็วเกินไป...... เร็วไปที่เราจะกลับมาเจอกันอีกครั้ง
“ชานยอลเป็นอะไรไปค่ะ วันนี้เห็นเหม่อๆตั้งแต่กลับมาจากบริษัทแล้ว”
“ ปล่าว. ไม่มีอะไรหรอกครับ ช่วงนี้ผมยุ่งๆเรื่องงานนิดหน่อยหนะครับพอดีเลขาของผมเพิ่งย้ายไปอยู่สาขาต่างประเทศยังหาคนใหม่มาช่วยงานไม่ได้ผมเลยต้องจัดการทุกอย่างเอง ว่าแต่วันนี้คุณไม่แวะซื้ออะไรแล้วใช่มั้ยผมจะได้พาคุณกลับไปส่งที่คอนโดเลย ”
“อืม...... ถ้าชานยอลรีบเยจินกลับเลยก็ได้ค่ะ กลับบ้านแล้วฝากสวัสดีคุณแม่ของชานยอลด้วยนะค่ะเดี๋ยวจะหาว่าเยจินเป็นลูกสะใภ้ที่ไม่ได้เรื่องเอาซะอีก” พูดพลางตาก็ดันมองไปทางอื่นเพื่อตัดเพ้อเรื่องว่าที่แม่สามี นั้นสามารถเรียกร้องความสนใจจากจากชายหนุ่มที่คบหากันปีกว่าๆได้อย่างดี
“ดูทำหน้าเข้าสิครับ เยจินนี่แหละดีที่สุดแล้ว คุณแม่ท่านก็วางฟอร์มอย่างนั้นแหละครับอย่าคิดมากเลย”
“ไม่หรอกค่ะชานยอล ดูก็รู้ว่าคุณแม่คุณคงไม่ชอบฉันเอามากๆยิ่งพูดเยจินยิ่งรู้สึกแย่นะค่ะ”
“งั้นเราก็หยุดพูดเรื่องนี้กันเถอะครับ ไม่เป็นไรนะใครไม่รักคุณแต่ผมเหนี่ยรักคุณที่สุดเลย”
พูดจบชายหนุ่มก็สวมกอดกับหญิงสาวท่ามกลางสายตาของหนุ่มสาวที่ผ่านไปผ่านมาแถวนั้นนับร้อยคู่และหนึ่งในนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก สายตา แฟนเก่า อย่าง แบคฮยอน
“เฮียหวังว่าทุกคนจะรอดชีวิตกลับมานะ กองกำลังเสริมแฝงตัวอยู่ตามจุดต่างๆ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลก็ยิงทิ้งได้เลย ส่วนชานยอลนายต้องไปกับแบคฮยอนแค่เพียงสองคนนายต้องดูแลเขาด้วย!!! ”
“ทุกคนทราบ!!”
“ทราบ!!”
“ออกปฏิบัติการได้!!! แล้วเจอกันที่องค์กร ขอให้ทุกคนโชคดี”
รถสปอร์ทหรูเคลื่อนตัวออกไปด้วยความรวดเร็วทุกคนแยกย้ายไปตามจุดต่างๆของตนเอง ชานยอลและแบคฮยอนเองก็เช่นเดียวกัน พวกเขาถูกมอบหมายงานให้ไปนำตัวยาที่ใช้ในการผลิตยาเสพติดตัวใหม่มาให้กับองค์กร
“นายห้ามขัดคำสั่งของฉันทุกอย่างไม่ว่าฉันจะสั่งให้นายทำอะไรนายก็ต้องทำ เข้าใจมั้ย?”
“นายอย่าคิดว่านายจะสั่งฉันได้เหมือนเมื่อก่อนนะ แบคฮยอน!!! ”
"ฉันรู้ว่าเรื่องของเรามันคืออดีต แต่คุณก็ช่วยแยกแยะระหว่างเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวด้วยนะครับคุณปาร์คชานยอล :) " คนตัวเล็กหันไปยิ้มให้กับชายหนุ่มซึ่งต้องทำตัวเป็นสารถีที่ดีหนึ่งครั้งก่อนจะหันกลับมาจดจ่อกับกับไอแพดที่อยู่ในมือตน"
“ห้ามเข้ามาตรงนี้ อยู่ให้ห่างจากฉัน 2 เมตร ห้ามพูดมากห้ามกวนสมาธิของผมด้วยนะครับ " หลังจากที่เข้ามาในห้องใต้ดินที่เป็นที่เก็บของสิ่งที่ต้องมาเอาได้ไม่นาน คนตัวเล็กก็สั่งห้ามไม่ให้ชานยอลเข้าใกล้เขตของหลอดยานั้นเลย ซึ่งคนตัวสูงก็ได้แต่แสดงสีหน้าไม่พอใจ เพราะเขาเองก็ไม่ได้มีความรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกด้วย
“เหอะๆ ให้ฉันมาเป็นลูกทีมกลับทำอยู่คนเดียวเหนี่ยนะ อวดเก่งชะมัด!!”
พูดไปก็เหมือนเสียงลมที่เข้าสู่ใบหูแบคฮยอนอยู่ดี คนตัวเล็กไม่มีท่าทีว่าจะฟังคำเสียดเสียของชานยอลเลยสักนิด กลับสนใจแต่หลอดทดลองในมือของตน
“ชานยอลหยิบทุกอย่าตรงนี้ใส่ในเป้ แล้วเรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ” น้ำเสียงของอีกคนดูเหนื่อยล้าตอนนี้แบคฮยอนน่าซีดมาก เขาพยายามทำตัวให้ปกติที่สุดเพื่อที่จะไม่ให้ทุกอย่างมันยุ่งยาก
ชานยอลสังเกตุเห็นถึงความผิดปกติบางอย่างของคนตัวเล็ก แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ถึงในใจจะขัดข้องกับคำสั่งของคนตัวเล็กนี่แค่ไหนแต่สมองก็สั่งการให้เขาทำตามคำพูดของคนตัวเล็กนี่อยู่ดี
พึบ!! เสียงข้อเท้าอ่อนแรงลงทำให้แบคฮยอนถึงกับนั่งซุดลงกับพื้น โชคยังดีที่ร่างสูงยังรับไว้ทัน ก่อนที่จะสังเกตเห็นขอบตาของคนตัวเล็กที่แดงผ่าวและในตากำลังเหม่อลอย
“แบคฮยอน!! นายห้ามหลับนะ ฟังฉันสิแบคฮยอน”
“ช......ชาน ย......ยอล”
และทุกอย่างก็ดับวูบไป
“พี่คริสชิงว่าชิงอยู่เฝ้าน้องดีกว่า .... ชิงเป็นห่วงอาการของแบคฮยอนมากเลยชิงไม่อยากให้..”
“ไม่ครับที่รัก เห็นอยู่ว่าแบคฮยอนไม่เป็นอะไรแล้วอีกอย่างชานยอลมันอยู่ด้วยทั้งคนจะไปกลัวอะไร เกิดมีอะไรฉุกเฉินชานยอลคงช่วยเองใช่มั้ย?” หันไปถามน้องชายอย่างมีหวัง ชานยอลที่เห็นใบหน้าพี่ชายเว้าวอนมาทางเขาจึงพยักหน้าตาม
“อืม....ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงมาก ถ้าเกิดยาไม่ออกฤทธิ์ก็โทรหาซ้อได้เลยนะ อีกประมาณ4 ชั่วโมงยาถอนพิษก็เริ่มออกฤทธิ์แล้ว ดูแลน้องแบคดีดีหละชานยอล งั้นเรากลับกันเถอะคริส ซ้อฝากน้องด้วยนะชานยอลแล้วพรุ่งนี้อย่าลืมพาแบคฮยอนไปเที่ยวด้วยหล่ะ พรุ่งนี้วันหยุดทั้งที ลองพาไปบ้านไร่ดูก็ได้”
“แต่เฮียว่าอยากให้แบคฮยอนพักผ่อนมากกว่านะ ยังไงแบคฮยอนก็อยู่กับเราอีกนาน “
“อืม..เอางั้นก็ได้ งั้นพวกเราไปก่อนนะ ดูแลน้องสะใภ้ของซ้อดีดีด้วยหล่ะ “
ทั้งอี้ชิงและคริสกลับไปนานแล้ว แต่ทำไมชานยอลยังไม่สามารถไปไหนได้ไกลจากตรงๆนี้เลย จากที่ตั้งใจว่าหลังจากซ้อกลับเขาจะแวะไปผับของเซฮุนสักหน่อย แต่ทำไมเขากลับยกเลิกการตัดสินใจทั้งหมดกันนะ
"เวลานายนอนนิ่งๆไม่วางฟอร์มใส่ฉันนายก็น่ารักเหมือนกันนะแบคฮยอน " เอ่ยไว้เพียงแค่นั้นก่อนที่ชานยอลจะทรุดตัวลงนอนข้างๆคนตัวเล็ก อ้อมกอดใหญ่ได้สวมกอดร่างบางไว้ ทำไมมีความรู้สึกว่าคืนนี้ชานยอลจะหลับสนิทสุดในรอบ 4 ปีกันนะ
แสดงแดดลอดมาทางผ้าม่านสีสวย แบคฮยอนตื่นขึ้นมาพบกับชานยอลที่นอนกอดเขาอยู่แล้ว แต่ติดตรงที่ว่าคนตัวสูงยังไม่ตื่นเพราะฉะนั้นเขาเองก็ทำได้แค่เพียงขยับตัวไปมาเล็กน้อยแค่นั้นแต่กลับกลายเป็นว่ายิ่งดิ้นมากเท่าไหร่คนตัวสูงกลับยิ่งกอดรัดแรงขึ้นเท่านัน
“ชานยอลปล่อยก่อนได้มั้ย....ฉันจะลงไปทำอาหารเช้า”
“วันนี้ไม่ต้องทำ...ฉันจะพานายออกไปกินข้าวนอกบ้าน”
“งั้นฉันจะไปอาบน้ำ ...... “
“นอนต่อหน่อยเถอะ...เมื่อคืนนายทำฉันแทบจะไม่ได้นอนทั้งคืนเลยนะแบค”
“ช..ชานปล่อยก่อน.......”
พรึบ! ทันที่ที่ชานยอลตื่นเต็มตา เขาก็ปล่อยมืออกจากร่างบางทันที
“เอ่อ...ง..งั้นฉันไปเข้าห้องน้ำดีกว่า นายตื่นแล้วก็ไปอาบชั้นล่างก็แล้วกันนะ “ คนตัวเล็กรีบเด้งตัวออกจากเตียงทันทีที่รู้ว่าตัวเองหน้าแดงทิ้งให้คนตัวสูงที่เพิ่งตื่นจากนอนนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียว
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ชานยอลคิดว่าตัวเองมีความสุขเมื่อตื่นขึ้นมา
Comingsoon40%
ขอโทษที่หายไปนาน เค้ากลับมาแล้วรีดเดอร์ทุกคน อยากให้มาอัพต่อเร็ว คอมเมนต์และติดแท็ก #อวดชบ ครัชชช
ความคิดเห็น