[Fic Touken ranbu X ตะพดร่ายรำ] มิตรภาพแห่งสองศาสตรา

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่8: ตรวจตรา ( 1 )

ตอนที่ 8

ตรวจตรา ( 1 )


 

 * หมายเหตุ *  สถานที่และตัวประหลาดในเรื่องนี้ เป็นสิ่งที่คนเขียนสมมุติขึ้นมาทั้งหมด 



   ( ณ ห้องปลดทุกข์ของเรือนดาบ )


   " นี่พวกเจ้าทั้งสอง เข้าไปนานเกินไปแล้วนะ " ซึรุมารุพูดพลางเคาะประตูที่กั้นระหว่างเขาและห้องปลดทุกข์สองห้องที่มีผู้ใช้อยู่ซึ่งนั่นก็คือ คิโยมิสึ และ ยาสุซาดะ นั่นเอง 


   " คุณซึรุมารุ....ข้าว่า...ข้าคงไปตรวจตราไม่ไหวแล้วล่ะ...โอย " เสียงของคิโยมิสึดังลอดออกมาจากห้องปลดทุกข์ห้องแรก 


   " ข้าเองก็คงไปไม่ได้แล้วเช่นกัน...อูย "  เสียงของยาสุซาดะดังลอดออกมาจากห้องปลดทุกข์ห้องที่สอง 


   " พวกเจ้าไม่ต้องห่วง เพราะว่า มิคาสึกิ กับ โฮเนบามิคุง น่ะจะไปเดินตรวจตราแทนพวกเจ้าเอง " - ซึรุมารุ 


   " งั้นก็ดีแล้วล่ะ...จริงสิ คุณซึรุมารุขอรับ " - คิโยมิสึ 

   " มีอะไรรึ? " 

   " คุณซึรุมารุพอจะมีวิธีทำให้ข้ากับยาสุซาดะทำภารกิจนี้ให้เร็วขึ้นไหมขอรับ? " - คิโยมิสึ 

   " มีสิ พวกเจ้าลอง ' รวบรวมสมาธิ แล้วปล่อยมันออกมาให้สุดแรง ' เพียงเท่านี้แหละ ข้าไปล่ะขอให้พวกเจ้าโชคดี " พูดจบเขาก็เดินกลับห้องไปทันที ปล่อยให้สองดาบผู้อยู่ในห้องปลดทุกข์ถึงกับต้องคิดหนักอยู่ตรงนั้น 


   " เอาล่ะ! ไม่ลองไม่รู้! ยังไงก็ต้องลองดูแหละนะ " คิโยมิสึพูดออกมาหลังจากที่เขาไตร่ตรองจนแน่ใจแล้ว 

   " นี่เจ้าจะเอาจริงหรือ!? " ยาสุซาดะที่ยังไตร่ตรองไม่เสร็จพูดออกมาอย่างไม่น่าเชื่อว่า อีกฝ่ายจะตัดสินใจอะไรไวขนาดนั้น 

   " วิธีนี้อาจจะได้ผลก็ได้ เอาล่ะนะ รวบรวมสมาธิ! " ไม่พูดพล่ำทำเพลงอะไรมาก คิโยมิสึก็รีบทำการตั้งสมาธิทันที 

   " เอาก็ได้ เป็นไงเป็นกัน...รวบรวมสมาธิ!! " แม้ว่าตอนแรกจะยังลังเลอยู่แต่สุดท้ายก็ทำตาม และเพราะกลไกภายในร่างกายก็บีบคั้นให้เขาทำเช่นนั้นด้วย 

" ปลดปล่อยพลัง!!! " 




" โอร่า!!  โอร่า!!  โอร่า!! " 








 

   ( ในขณะเดียวกัน ณ หน้าเรือนดาบ ) 


  " โอร่า!!  โอร่า!!  โอร่า!! " เสียงปลดปล่อยพลัง(?)จากในเรือนดาบทำเอา ลุงแดง  หิรัญ  และกัณหปักษ์ สามตะพดที่มายืนรออยู่ที่หน้าเรือนสะดุ้งเฮือก 



   " ดูท่าทางฝ่ายดาบคงจะเตรียมพร้อมกันน่าดูเลยนะจ๊ะ " - ลุงแดง 

   
   " จะเตรียมพร้อมอะไรกันนักหนา ก็แค่เดินตรวจตราเองนะ ข้าไม่เข้าใจพวกดาบเลยจริงๆ " - หิรัญ

  
   " ก็คงจะเป็นครั้งแรกของพวกเขาล่ะมั้ง...นั่นไง พวกเขามาแล้ว " - กัณหปักษ์ 



   ประโยคแรกพูดกับหิรัญ ประโยคที่สองพูดในขณะที่หันไปมองฝ่ายดาบที่กำลังลงมาจากเรือน 


   " มากันครบแล้วนะจ๊ะ " ลุงแดงพูดพลางนับจำนวนผู้เดินตรวจตรา 

   " มากันครบแล้วขอรับ ว่าแต่พวกเราจะต้องไปตรวจตรากันที่ไหนบ้างหรือขอรับ? " - โฮเนบามิ 

   " มีอยู่ 3 ที่จ้ะ เดี๋ยวให้ตะพดและดาบจับคู่กันแล้วแยกย้ายกันไปเดินตรวจตรานะจ๊ะ " - ลุงแดง






  แล้วผลก็ออกมาว่า...






   [ ณ ( แมพ ) เขตบ้านเรือน ] 


  
   " ผิดปกติ...ที่นี่เงียบสงบเกินไป " หิรัญพูดในขณะที่เดินทอดน่องยาวๆพลางกวาดสายตามองหาความผิดปกติของสถานที่โดยรอบ 


   " แบบนี้น่ะดีแล้ว เจ้าเองก็เป็นคนบอกมิใช่หรือ? ว่าการเดินตรวจตราไม่ค่อยอันตราย " โฮเนบามิเดินสาวเท้าตามมา 


   " มันก็จริงอยู่ แต่นี่มันเงียบสงบจนผิดคาด ปกติแล้วเวลาเดินตรวจตราครั้งหนึ่งก็มักจะเห็นพวก วิญญาณ สัมภเวสี มาขอส่วนบุญ หรือไม่ก็พวกขโมยที่ชอบมาขโมยของในเวลากลางคืนแบบนี้ ข้าว่าการเดินตรวจตราครั้งนี้ผิดปกติยังไงชอบกล " หิรัญหยุดเดินแล้วคิดพิจารณา


   " อาจเป็นเพราะมีดาบอย่างข้ามาเดินด้วยกระมัง " - โฮเนบามิ

   " ข้าว่าไม่น่าใช่นะ มันต้องมีเหตุผลสิ..." - หิรัญ 



  ระหว่างที่ หิรัญ และ โฮเนบามิ กำลังสนทนากันเรื่องความผิดปกติของ (แมพ) สถานที่อยู่ ทั้งคู่แทบไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกจับจ้องโดย มัน อยู่...








   [ ณ ( แมพ ) เขตทุ่งนา ] 


   " สถานที่แห่งนี้คือทุ่งนาจ้ะ ช่วงเช้าพวกชาวบ้านก็จะมาเก็บเกี่ยวและเลี้ยงสัตว์กันที่นี่ ส่วนช่วงกลางคืนก็จะเป็นแหล่งพบปะสังสรรค์ของเหล่าผีสางน่ะจ้ะ " ลุงแดงสวมบทบาทเป็นหัวหน้านำเที่ยว ให้กับมิคาสึกิ โดยที่อีกฝ่ายก็ได้สวมบทบาทเป็น นักท่องเที่ยวที่ดี(?) 



   " ฮะๆ ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าพวกผีจะมีการสังสรรค์เป็นกับเขาด้วย " - มิคาสึกิ 

   " นั่นสินะจ๊ะ ตอนที่มาตรวจตราครั้งแรกๆ ฉันเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลยล่ะจ้ะ แต่พอมาเห็นกับตาฉันก็แทบอึ้งเลยจ้ะ " - ลุงแดง 



   ในขณะที่ผู้อาวุโสทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่สนุกสนานก็มีเสียงขึ้นจากทางด้านหลัง 


 

" คุยกันสนุกเลยนะเจ้าคะ " 

 

  
  เสียงหวานๆใสๆของสตรีนางหนึ่งดังจากทางด้านหลังของพวกเขา พอหันหลังกลับไปก็พบกับหญิงสาวเจ้าของใบหน้าเรียวรูปไข่ผิวขาวเนียน ปากนิด จมูกหน่อย เส้นผมดำขลับยาวสลวย ผู้อาวุโสทั้งสองแทบจะไม่ปฏิเสธเลยว่าใบหน้าของสตรีท่านนี้งดงามจริงหากแต่ไม่ติดตรงที่ท่อนล่างของนางมีเพียงแค่อวัยวะเครื่องในที่ลอยไปลอยมา และ เรืองแสงได้!! 



   " ข...ข้าว่า พวกเรารีบออกไปจากที่นี่เถอะ " มิคาสึกิพูดกับลุงแดงสีหน้าแสดงได้ถึงอาการหวาดผวา แต่เหมือนลุงแดงจะไม่มีอาการเช่นนั้นเลย 


   " สวัสดีจ้ะ แม่กระสือ แหม...มาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยนะจ๊ะ " ลุงแดงทักสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า กระสือ เหมือนทักอยู่กับคนทั่วไป 

 
   " ฮิๆ ก็ฉันเป็นผีนี่นา ว่าแต่คนที่มากับลุงแดงนี่คือใครหรือเจ้าคะ? ดูไม่ค่อยคุ้นหน้าเลย " นางกระสือพูดแล้วค่อยๆลอยเข้ามาตรงหน้ามิคาสึกิ ในขณะที่เจ้าตัวกำลังถอยหลังให้ห่างอาการของเขาบอกได้เลยว่าเขากำลังหวาดผวาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแบบสุดๆ


   " ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะจ๊ะ แม่กระสือเขาเป็นคนดีไม่ทำร้ายใครหรอกจ้ะ ออ เขาคนนี้ชื่อ มิคาสึกิ  มูเนจิกะ เขาเป็นดาบจากแดนอาทิตย์อุทัยน่ะจ้ะ " ประโยคแรกพูดปลอบขวัญมิคาสึกิ ส่วนประโยคที่สองแนะนำมิคาสึกิให้กับนางกระสือ 


    " ดาบจากแดนอาทิตย์อุทัยหรอกหรือนี่ ฉันเพิ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลย ช่างเป็นบุญวาสนายิ่งนักที่ได้เห็นเจ้าค่ะ " นางกระสือพูดออกมาอย่างดีใจ 


   " ฮ่ะๆ จริงหรือขอรับ " มิคาสึกิรวบรวมความกล้าพูดดูเหมือนว่าเขาพยามปรับตัวให้ชินกับอีกฝ่ายได้แล้ว 


   " ก็จริงน่ะสิเจ้าคะ แหม...ฉันจะโกหกไปทำไม อ๊ะ เรื่องนั้นช่างมันก่อน ตอนนี้พวกคุณกำลังเดินตรวจตราอยู่หรือเจ้าคะ? " นางกระสือเริ่มเปลี่ยนเป็นสีหน้าเคร่งเครียด 


   " ใช่แล้วจ้ะ มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ? " - ลุงแดง 

   " ช่วงนี้พวกท่านต้องระวังตัวหน่อยนะ เพราะว่าอยู่ๆแม่ปอบก็เกิดคลั่งแล้วอาละวาดขึ้นมา ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะโดนมนตร์ดำ แล้วก็ไล่ทำร้ายผู้คนและผีตนอื่นๆจนไม่มีใครกล้าออกมาตอนกลางคืนเลย แล้วก็อย่างที่พวกคุณเห็นแหละนะเจ้าคะ ที่นี่ถึงไม่ค่อยครึกครื้นเหมือนกับคืนก่อนๆ " - กระสือ 


   " มนตร์ดำงั้นหรือ? แล้วแม่ปอบที่ท่านเล่ามานี่มีอาการแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่หรือ? " มิคาสึกิทวนคำพูดก่อนที่จะถามออกไป 


   " ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก่อนน่ะเจ้าค่ะ " - กระสือ 


  " มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ คุณดาบมิคาสึกิ " - ลุงแดง  


  " ถ้าเป็นเมื่ออาทิตย์ก่อน ก็ตรงกับวันที่ท่านซานีวะได้รับแจ้งเกี่ยวกับอาวุธผิดกฏหมายที่กำลังเข้าพิธีปลุกเสกของที่นี่เลยน่ะสิ " - มิคาสึกิ 


  " เอ๋ ท่านคิดว่าสองเรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกันงั้นหรือจ๊ะ? " - ลุงแดง 

  " ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน แต่ข้ารู้สึกแปลกๆ " - มิคาสึกิ 

  " โอ๊ะ ใกล้เวลาหากินของฉันแล้ว ฉันคงต้องไปแล้วนะเจ้าคะ เอาเป็นว่าถ้าพวกคุณเจอกับแม่ปอบฉันขอเตือนว่าพวกท่านอย่าสู้กับนางเลย นางแข็งแกร่งมาก ขนาดพวกเราทุกคนยังต้านไว้ไม่อยู่เลย " - กระสือ 

  " ในเมื่อพวกฉันสู้ไม่ได้ แล้วถ้าดันไปเจอแม่ปอบเข้าแม่กระสือพอจะมีวิธีเอาตัวรอดไหมจ๊ะ? " - ลุงแดง 

   " วิธีก็คือ..." ในขณะที่นางกระสือกำลังอธิบายอยู่นั้นเอง...


 

" คุณมิคาสึกิ!! / ลุงแด๊งงง!! ช่วยด้วยขอรับ!!! " 







*******************************
 

โปรดติดตามตอนต่อไป


 

 

หนีห่าว 


สุขสันต์วันแม่นะเน่อ แฮ่! วันแม่แล้วรีดเดอร์ทุกท่านทำอะไรเพื่อคุณแม่บ้างหรือยังเอ่ย?

อ่ะๆ เข้าเรื่องๆ สำหรับคนที่มาอ่านก่อนหน้านี้ไม่ต้องตกใจไปนะเน่อว่าทำไมเราถึงพิมพ์ค้าง ไม่จบตอน เราขอสารภาพเลย เครื่องดับอีกแล้วเน่อTwT

แต่ไม่เป็นไรตอนนี้เราก็เอาเครื่องไปซ่อมอะไรต่อมิอะไรแล้ว และแล้วก็กลับมาเขียนต่อจนจบตอนเน่อ ฮิ้วววว//จุดพลุๆ 
 

 

  

   
 

{ Winter Dark Theme }