ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่7: เรื่องบนโต๊ะอาหาร
ตอนที่ 7
เรื่องบนโต๊ะอาหาร
เรื่องบนโต๊ะอาหาร
"ฮ่ะๆๆ ที่แท้เรื่องมันก็เป็นแบบนี้นี่เอง ดิ๊งงง" ตะพดผู้มีนาฬิกาประดับอยู่ข้างศีรษะนาม นิตกาล หัวเราะออกมาหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของดาบและตะพดคนอื่นๆที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ถือได้ว่าเรื่องที่คุยอยู่ในตอนนี้สร้างสีสันให้กับบรรยกาศในการรับประทานอาหารอยู่ไม่น้อยเลย
แต่หลังจากนั้นไม่นานเหล่าดาบและตะพดก็เริ่มพูดคุยถึงประเด็นหลัก และก็ช่างเป็นเรื่องที่น่าบังเอิญเสียเหลือเกินที่พวกเขาก็ได้รับแจ้งเกี่ยวกับกลุ่มค้าอาวุธ และ ศาสตร์มืดมาเหมือนกัน
"ทางเราก็ได้รับแจ้งมาแบบนี้เช่นกันขอรับ งั้นก็แสดงว่า นายท่านของพวกเจ้า และ ท่านเจ้า ต้องการให้พวกเราร่วมมือกันจัดการคนกลุ่มนี้เป็นแน่" สีนิล กล่าวโดยสรุป
"ก็คงจะจริงอย่างที่เจ้าพูดนั่นแหละ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะยังสืบหาตัวการไม่เจอเนี่ยน่ะสิขอรับ และอีกอย่างศัตรูจะมีพลังแบบไหนเราก็ยังไม่รู้เลย" ยามัมบะกิริ คุนิฮิโระ ดาบผู้มีผ้าห่ม(?) ห่อหุ้มตัวอยู่ตลอดเวลาพูดในขณะที่พยามใช้ช้อนเขี่ยพริกที่อยู่ในจานออก
"อะไรกันๆ พริกเม็ดเล็กๆแค่นี้เจ้าก็กินไม่ได้แล้วหรือ? แล้วอย่างนี้เจ้าจะไปสู้กับพวกศาสตร์มืดพวกนั้นได้อย่างไรกัน" คะชู คิโยมิสึ ดาบมาตรฐานหัวเราะเยาะ
"ก็มันเผ็ดนี่นา ข้ายิ่งไม่ชอบของเผ็ดอยู่" ยามัมบะ (ขอเรียกยามัมบะนะเออ) ขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังจกส้มตำกินอยู่กับ ดาบยาวที่มีนามว่า ยามาโตะโนะ คามิ ยาสุซาดะ
"เอาอย่างนี้ไหมล่ะจ๊ะ เวลาเที่ยงคืนนี้พวกฉันมีเดินตรวจตราก็มักจะเจอพวกวิญญาณศาสตร์มืดอยู่บ้าง หากพวกท่านสนใจก็มาลองเดินตรวจตรากับพวกฉันไหมจ๊ะ เผื่อว่าจะได้รู้ข้อมูลอะไรบ้าง" - ลุงแดง
"โอ้ ก็น่าสนใจดีนะ แล้วจะไปกันเท่าไหร่ล่ะ? เพราะถ้ายกขโยงกันไปทั้งหมดแบบนี้ชาวบ้านคงจะแตกตื่นกันแย่" มิคาสึกิพูดตามมาด้วยการพยักหน้าเห็นด้วยของเหล่าดาบทุกเล่ม
"ไปกัน 6 จ้ะ ตะพด 3 ดาบ 3 จ้ะ" - ลุงแดง
"ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเลือกตัวแทนของดาบไปสามเล่มสินะขอรับ ดิ๊งงง" - นิตกาล
"งั้นข้าขอไปก็แล้วกันนะ ข้าอยากลุยมานานแล้ว!" ดาบยาวที่ปัจจุบันนี้ไปถูกปรับให้เป็นดาบมาตรฐานนามอิซุมิโนะคามิ คาเนซาดะ เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ
"อ๊ะ! ถ้าคาเนะซังไป ผมก็ต้องไปด้วยนะ!!" โฮริคาวะ คุนิฮิโระ ดาบมาตรฐานผู้ตามติดชีวิตของคาเนซาดะเกือบทุกวินาทีรีบพูดออกมา
"ข้าไปด้วยสิ ข้าเองก็ชักอยากจะยืดเส้นยืดสายบ้าง" - ทาโร่ทาจิ
"เดี๋ยวเถอะทาโร่!! เจ้าจะไปโดยที่ไม่มีข้าได้ไง เอาข้าไปด้วยสิ!!" - จิโร่ทาจิ
ดาบทุกเล่มต่างก็เสนอตนเองเพื่อที่จะไปเดินตรวจตราด้วย แต่ท้ายที่สุดแล้ว...
ปึ้ง!!!
กล่องกระดาษสีขาวขนาดกลางถูกวางกึ่งกระแทกอยู่กลางโต๊ะ และเพราะแรงกระแทกนั้นจึงทำให้เกิดเสียงจนทำให้เหล่าดาบ และ เหล่าตะพด ต่างต้องหันไปมองผู้ที่วางกล่องใบนั้นซึ่งนั่นก็คือ นายป่าน นั่นเอง
"ขออภัยขอรับ แต่กระผมคิดว่าแทนที่จะมาเลือกว่าเป็นใคร เปลี่ยนมาเป็นจับสลากดีกว่าขอรับ" นายป่านกล่าวเสียงเรียบ
"นั่นสินะ ข้าลืมวิธีนี้ไปได้ยังไงกัน ขอบใจเจ้ามากเลยนะ นายป่าน" - สึรุมารุ
"วิธีนี้กระผมไม่ได้เป็นคนคิดขอรับ ท่านเจ้ากับท่านซานีวะต่างหาก ที่เป็นคนคิด หากจะขอบคุณให้ไปขอบคุณพวกท่านเอาเองนะขอรับ" - นายป่าน
"เอ๋ แล้วพวกท่านเขารู้ได้อย่างไรกันว่าพวกเรากำลังถกเถียงเรื่องนี้กันอยู่" - มิดาเระ
"พวกคุณไม่รู้ตัวเลยหรือขอรับ? ในขณะที่พวกคุณกำลังถกเถียงกันอยู่เสียงของพวกคุณดังไปถึงที่ประชุมจนท่านเจ้า ท่านซานีวะ และขุนนางคนอื่นๆแทบไม่เป็นอันประชุมเลยนะขอรับ" - นายป่าน
"ขออภัยขอรับ" ทั้งหมดพูดพร้อมกัน
"ที่เหลือก็จัดการกันเอาเองนะขอรับ" นายป่านพูดจบก็เดินกลับเรือนบ่าว
ณ ตอนนี้ทุกสายตาได้ไปจับจ้องที่กล่องจับสลากที่วางอยู่กลางโต๊ะ พวกเขาได้ตกลงกันว่าให้ตะพดที่เป็นฝ่ายตรวจตรา 3 คนเป็นผู้จับสลาก
คนแรกที่จับสลากก็คือ ลุงแดง
"เอาล่ะนะจ๊ะ" ลุงแดงหย่อนมือลงไปในกล่องจับสลากแล้วหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆขึ้นมา
"คะชู คิโยมิสึ จ้ะ" ลุงแดงอ่านชื่อที่เขียนบนแผ่นกระดาษ ทำเอาคนที่ถูกเรียกชื่อ หันมาพร้อมกับเส้นมะละกอของส้มตำที่อยู่คาปาก ก่อนที่จะกินมันเข้าไปจนหมด
"นี่ข้าได้ไปตรวจตราหรือเนี่ย ไชโย!!" คะชูพูดออกมาอย่างดีใจในขณะที่ยัดเส้นมะละกอเข้าปากไปอีกกำ
"เฮ้ๆ ค่อยๆพูดก็ได้รู้หรอกน่าว่าดีใจ แต่ช่วยกลืนอาหารแล้วค่อยๆพูดได้มั้ยฟร้ะ!!" ยาสุซาดะ พูดแล้วทำการเคาะหัวอีกฝ่ายจนกลายเป็นหัวโนกลมๆแดงๆ อยู่กลางหัว
คนที่สองที่จับสลากก็คือ กัณหปักษ์
"ยามัมบะ กิริ คุนิฮิโระ" เขาอ่านชื่อที่อยู่ในกระดาษที่เขาจับได้ ถึงแม้ว่ายามัมบะจะไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาแต่ดาบทุกเล่มต่างก็รู้ว่าในใจของยามัมบะในตอนนี้กำลังกระโดดโลดเต้นอย่างเริงร่าอยู่
และคนสุดท้าย...
"ยามาโตะโนะคามิ ยาสุซาดะ ชื่อยาวชะมัด" หิรัญ หลังจากที่อ่านชื่อคนในแผ่นกระดาษที่ตนจับได้บ่นออกมาเล็กน้อย แต่ผู้ที่ถูกเรียกชื่อไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แต่กลับกระโดดโลดเต้นออกมาด้วยความดีใจไม่แพ้กับคะชู
" ไชโย!! ข้าเองก็ได้ออกโรงกับเขาแล้ว!! " - ยาสุซาดะ
"โห คุณคิโยมิสึ กับ คุณ ยาสุซาดะ ถ้าจะออกโรงก็ออกพร้อมกันเลยนะขอรับ" มีดสั้นนาม ไอเซน คุนิโทชิ เอ่ยปากแซว
"เอ...นั่นสินะ หรือว่านี่อาจจะเป็น..." โฮตารุมารุลากเสียงยาว
"พรหม์ลิขิต สินะจ๊ะ?" ลุงแดงพูดแล้วยิ้มน้อยๆให้กับดาบทั้งสองที่ถูกแซว จนดาบทั้งสองหน้าขึ้นสีทันที
"ม...ไม่ใช่อย่างนั้นซักหน่อย!!!" ทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกัน
"ฮั่นแน่ๆ หากไม่ใช่เรื่องจริงแล้วทำไมพวกเจ้าต้องหน้าแดงด้วยล่ะ?" ซึรุมารุเข้ามาร่วมด้วยช่วยแซว(?)
"คุณสึรุมารุก็เป็นไปกับเขาด้วยหรือขอรั---" อยู่ๆยาสุซาดะก็ทรุดตัวลงทำเอาตะพดและดาบคนอื่นๆต้องลุกออกจากเก้าอี้ที่ตนนั่งมาดูอาการ
"เฮ้! ยาสุซาดะ เป็นอะไรน่ะ!? ทำใจดีๆไว้นะ!" คิโยมิสึเขย่าตัวยาสุซาดะ
"ข..ข้าปวดท้อง..." ยาสุซาดะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"ไหน?มาให้ข้าดูอาการหน่อยซิ" อิชิคิริมารุ ดาบใหญ่ผู้ได้สมญานามว่า หมด เข้ามาดูอาการ
"ไม่ไหว...ข้าไม่ไหวแล้ว! อ๊ากก!! ห้องปลดทุกข์!!!" ไม่ทันที่อิชิคิริมารุจะเข้ามาดูอาการ ยาสุซาดะก็วิ่งกลับเข้าเรือนดาบหมายจะเข้าไปยังห้องปลดทุกข์เพื่อทำภารกิจลับทันที
"สงสัยหมอนี่จะไปไม่ไหวเสียแล้วกระมั้ง ฮ่าๆๆๆๆ" คิโยมิสึหัวเราะร่วน
"ฮ่าๆๆ อ...อูย..." อยู่ๆคิโยมิสึก็เริ่มทรุดตัวลงเช่นกัน
"นี่เจ้าอย่าบอกนะว่า..." ยามัมบะพูดขึ้นและภาวนาว่าสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่คงไม่ใช่สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
"อ๊ากกก!!! ห้องปลดทุกข์!!!" แล้วก็เป็นไปตามคาด คิโยมิสึเองก็วิ่งกลับเรือนเพื่อที่จะไปห้องปลดทุกข์เช่นกัน
"ทำไมสองคนนั้นถึงได้..." - อิชิคิริมารุ
"ขออภัยขอรับ แต่กระผมคิดว่าแทนที่จะมาเลือกว่าเป็นใคร เปลี่ยนมาเป็นจับสลากดีกว่าขอรับ" นายป่านกล่าวเสียงเรียบ
"นั่นสินะ ข้าลืมวิธีนี้ไปได้ยังไงกัน ขอบใจเจ้ามากเลยนะ นายป่าน" - สึรุมารุ
"วิธีนี้กระผมไม่ได้เป็นคนคิดขอรับ ท่านเจ้ากับท่านซานีวะต่างหาก ที่เป็นคนคิด หากจะขอบคุณให้ไปขอบคุณพวกท่านเอาเองนะขอรับ" - นายป่าน
"เอ๋ แล้วพวกท่านเขารู้ได้อย่างไรกันว่าพวกเรากำลังถกเถียงเรื่องนี้กันอยู่" - มิดาเระ
"พวกคุณไม่รู้ตัวเลยหรือขอรับ? ในขณะที่พวกคุณกำลังถกเถียงกันอยู่เสียงของพวกคุณดังไปถึงที่ประชุมจนท่านเจ้า ท่านซานีวะ และขุนนางคนอื่นๆแทบไม่เป็นอันประชุมเลยนะขอรับ" - นายป่าน
"ขออภัยขอรับ" ทั้งหมดพูดพร้อมกัน
"ที่เหลือก็จัดการกันเอาเองนะขอรับ" นายป่านพูดจบก็เดินกลับเรือนบ่าว
ณ ตอนนี้ทุกสายตาได้ไปจับจ้องที่กล่องจับสลากที่วางอยู่กลางโต๊ะ พวกเขาได้ตกลงกันว่าให้ตะพดที่เป็นฝ่ายตรวจตรา 3 คนเป็นผู้จับสลาก
คนแรกที่จับสลากก็คือ ลุงแดง
"เอาล่ะนะจ๊ะ" ลุงแดงหย่อนมือลงไปในกล่องจับสลากแล้วหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆขึ้นมา
"คะชู คิโยมิสึ จ้ะ" ลุงแดงอ่านชื่อที่เขียนบนแผ่นกระดาษ ทำเอาคนที่ถูกเรียกชื่อ หันมาพร้อมกับเส้นมะละกอของส้มตำที่อยู่คาปาก ก่อนที่จะกินมันเข้าไปจนหมด
"นี่ข้าได้ไปตรวจตราหรือเนี่ย ไชโย!!" คะชูพูดออกมาอย่างดีใจในขณะที่ยัดเส้นมะละกอเข้าปากไปอีกกำ
"เฮ้ๆ ค่อยๆพูดก็ได้รู้หรอกน่าว่าดีใจ แต่ช่วยกลืนอาหารแล้วค่อยๆพูดได้มั้ยฟร้ะ!!" ยาสุซาดะ พูดแล้วทำการเคาะหัวอีกฝ่ายจนกลายเป็นหัวโนกลมๆแดงๆ อยู่กลางหัว
คนที่สองที่จับสลากก็คือ กัณหปักษ์
"ยามัมบะ กิริ คุนิฮิโระ" เขาอ่านชื่อที่อยู่ในกระดาษที่เขาจับได้ ถึงแม้ว่ายามัมบะจะไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาแต่ดาบทุกเล่มต่างก็รู้ว่าในใจของยามัมบะในตอนนี้กำลังกระโดดโลดเต้นอย่างเริงร่าอยู่
และคนสุดท้าย...
"ยามาโตะโนะคามิ ยาสุซาดะ ชื่อยาวชะมัด" หิรัญ หลังจากที่อ่านชื่อคนในแผ่นกระดาษที่ตนจับได้บ่นออกมาเล็กน้อย แต่ผู้ที่ถูกเรียกชื่อไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก แต่กลับกระโดดโลดเต้นออกมาด้วยความดีใจไม่แพ้กับคะชู
" ไชโย!! ข้าเองก็ได้ออกโรงกับเขาแล้ว!! " - ยาสุซาดะ
"โห คุณคิโยมิสึ กับ คุณ ยาสุซาดะ ถ้าจะออกโรงก็ออกพร้อมกันเลยนะขอรับ" มีดสั้นนาม ไอเซน คุนิโทชิ เอ่ยปากแซว
"เอ...นั่นสินะ หรือว่านี่อาจจะเป็น..." โฮตารุมารุลากเสียงยาว
"พรหม์ลิขิต สินะจ๊ะ?" ลุงแดงพูดแล้วยิ้มน้อยๆให้กับดาบทั้งสองที่ถูกแซว จนดาบทั้งสองหน้าขึ้นสีทันที
"ม...ไม่ใช่อย่างนั้นซักหน่อย!!!" ทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกัน
"ฮั่นแน่ๆ หากไม่ใช่เรื่องจริงแล้วทำไมพวกเจ้าต้องหน้าแดงด้วยล่ะ?" ซึรุมารุเข้ามาร่วมด้วยช่วยแซว(?)
"คุณสึรุมารุก็เป็นไปกับเขาด้วยหรือขอรั---" อยู่ๆยาสุซาดะก็ทรุดตัวลงทำเอาตะพดและดาบคนอื่นๆต้องลุกออกจากเก้าอี้ที่ตนนั่งมาดูอาการ
"เฮ้! ยาสุซาดะ เป็นอะไรน่ะ!? ทำใจดีๆไว้นะ!" คิโยมิสึเขย่าตัวยาสุซาดะ
"ข..ข้าปวดท้อง..." ยาสุซาดะพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"ไหน?มาให้ข้าดูอาการหน่อยซิ" อิชิคิริมารุ ดาบใหญ่ผู้ได้สมญานามว่า หมด เข้ามาดูอาการ
"ไม่ไหว...ข้าไม่ไหวแล้ว! อ๊ากก!! ห้องปลดทุกข์!!!" ไม่ทันที่อิชิคิริมารุจะเข้ามาดูอาการ ยาสุซาดะก็วิ่งกลับเข้าเรือนดาบหมายจะเข้าไปยังห้องปลดทุกข์เพื่อทำภารกิจลับทันที
"สงสัยหมอนี่จะไปไม่ไหวเสียแล้วกระมั้ง ฮ่าๆๆๆๆ" คิโยมิสึหัวเราะร่วน
"ฮ่าๆๆ อ...อูย..." อยู่ๆคิโยมิสึก็เริ่มทรุดตัวลงเช่นกัน
"นี่เจ้าอย่าบอกนะว่า..." ยามัมบะพูดขึ้นและภาวนาว่าสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่คงไม่ใช่สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
"อ๊ากกก!!! ห้องปลดทุกข์!!!" แล้วก็เป็นไปตามคาด คิโยมิสึเองก็วิ่งกลับเรือนเพื่อที่จะไปห้องปลดทุกข์เช่นกัน
"ทำไมสองคนนั้นถึงได้..." - อิชิคิริมารุ
"ฉันพอจะรู้สาเหตุแล้วล่ะจ้ะ"
ทุกสายตาหันไปมองที่ลุงแดงซึ่งตอนนี้เขากำลังยืนมองจานเปล่าที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารใบหนึ่ง
"ก่อนหน้านี้จานใบนี้น่ะใส่ส้มตำสำหรับคนกิน 10 คนน่ะจ้ะ แต่ดูเหมือนว่าพ่อหนุ่มดาบสองคนนั้นเขาจะกินกันจนเกลี้ยงเลยน่ะจ้ะ " ลุงแดงพูดจบก็ทำเอาฝ่ายตะพดทุกคนต้องร้อง อ๋อ ทันที
"ทำไมหรือขอรับ? " มาเอดะเก็บความสงสัยไม่อยู่จึงถามออกไป
"ก็ส้มตำน่ะถ้าคนที่กินเข้าไปยังไม่คุ้นกับมัน อาการก็จะออกประมาณนี้แหละจ้ะ" ลุงแดงอธิบาย
"อ๋อ งั้นก็แสดงว่าคุณคิโยมิสึ กับ คุณยาสุซาดะ ยังไม่คุ้นกับส้มตำสินะขอรับ" - มาเอดะ
"ใช่แล้วล่ะจ้ะ แต่ถ้ากินไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็จะชินไปเองแหละจ้ะ" - ลุงแดง
"ตอนนี้ข้าคิดว่าคงต้องจับสลากใหม่แล้วล่ะ ดูจากอาการแล้วสองคนนี้คงอีกนานเลยล่ะ" อิชิคิริมารุวินิฉัยอาการแล้วหัวเราะออกมาเล็กน้อย
"ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละจ้ะ งั้นมาจับสลากกันอีกรอบนะจ๊ะ แต่คราวนี้จับแค่ฉัน กับ พ่อหิรัญ นะจ๊ะ" - ลุงแดง
และผลออกมาว่า...
"มิคาสึกิ มูเนจิกะ จ้ะ" - ลุงแดง
"โฮเนบามิ โทชิโร่" - หิรัญ
ผู้ที่ถูกเรียกชื่อลุกขึ้นยืนพร้อมกันด้วยความตกใจ พวกเขาแทบจะไม่เชื่อเลยว่าตัวเองจะได้เป็นผู้โชคดี(?)
"ดีใจด้วยนะโฮเนบามิ ที่จริงข้าเองก็อยากไปด้วยนะแต่ผลจับสลากออกมาแบบนี้ ข้าก็คง..." ประโยคหลังของนามาสึโอะเริ่มแผ่วลงและท่าทางของเขาแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดเลยว่าเป็นห่วง
"อย่าได้กังวลไปนามาสึโอะ ข้าเพียงแค่ไปตรวจตราหาใช่ไปรบ" - โฮเนบามิ
"แต่เจ้าต้องกลับมาอย่างปลอดภัยนะ" - นามาสึโอะ
อีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับเท่านั้น
"ไม่ต้องห่วงหรอก การเดินตรวจตราไม่ได้อันตรายมาก มั่นใจได้ว่าทุกคนจะกลับมาอย่างปลอดภัย" หิรัญพูดยืนยัน
"ในเมื่อเลือกคนครบแล้ว ผู้ตรวจตรามาเจอกันอีกทีที่หน้าเรือนดาบ เวลาเที่ยงคืนเป็นอันตกลงนะขอรับ" - กัณหปักษ์
"รับทราบขอรับ!!"
***********************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น