ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6: การพานพบที่สุดจะบังเอิญ(แก้ไขแล้ว)
ตอนที่ 6
การพานพบที่สุดจะบังเอิญ
การพานพบที่สุดจะบังเอิญ
ท้องฟ้ายามเย็นใกล้ค่ำเป็นสัญญาณของการนัดเรียกรวมตัว ผู้อยู่อาศัยจาก 2 เรือนที่อยู่ตรงข้ามกันต่างก็ทยอยกันลงมาจากเรือน
"กลับมาแล้วขอรับ ต้องขออภัยที่ทำให้ทุกท่านต้องรอ" อำพันและนิลพาฬวิ่งเข้ามาสมทบทีหลังพูดออกมาอย่างกระหืดกระหอบ
"ไม่เป็นไรจ้ะ พวกฉันรอได้อยู่แล้ว" - ลุงแดง
"มากันครบแล้วสินะขอรับ" นายป่านซึ่งตอนนี้ได้ยกเก้าอี้ตัวสุดท้ายมาตั้งที่โต๊ะอาหารยาวที่ถูกวางเรียงรายด้วยอาหารของชาวสยามที่มีหน้าตาน่ารับประทานอยู่หลายจานไม่ว่าจะเป็น แกงมัสหมั่น แกงส้ม แกงเขียวหวาน ผัดกระเพรา ไก่ทอด ข้าวเหนียว ส้มตำ และสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยก็คือข้าวสวยร้อนๆสีขาวที่ใช้กินคู่กับ กับข้าวอื่นๆบนโต๊ะอาหาร
"มิดาเระ กับ โฮตารุมารุ ยังไม่กลับมาเลย สองคนนั้นจะหลองทางอยู่รึเปล่านะ" อิจิโกะพูดออกมาด้วยความกังวล
"จ๊ะเอ๋! พวกข้ากลับมาแล้ว! ต้องขออภัยที่ทำให้พวกท่านรอนานนะขอรับ" มิดาเระและโฮตารุมารุวิ่งเข้ามาสมทบทีหลังแล้วโผล่ออกมาอย่างเริงร่า ทำเอาผู้เป็นพี่อย่างอิจิโกะถึงกับต้องส่ายหน้า แต่ทั้งสองหาได้ใส่ใจไม่ และแล้วพลันสายตาของทั้งสองก็ได้ไปหยุดชะงักที่ใครคนหนึ่ง
"มิดาเระ กับ โฮตารุมารุ ยังไม่กลับมาเลย สองคนนั้นจะหลองทางอยู่รึเปล่านะ" อิจิโกะพูดออกมาด้วยความกังวล
"จ๊ะเอ๋! พวกข้ากลับมาแล้ว! ต้องขออภัยที่ทำให้พวกท่านรอนานนะขอรับ" มิดาเระและโฮตารุมารุวิ่งเข้ามาสมทบทีหลังแล้วโผล่ออกมาอย่างเริงร่า ทำเอาผู้เป็นพี่อย่างอิจิโกะถึงกับต้องส่ายหน้า แต่ทั้งสองหาได้ใส่ใจไม่ และแล้วพลันสายตาของทั้งสองก็ได้ไปหยุดชะงักที่ใครคนหนึ่ง
"นี่เจ้า! / ท่าน!"
มิดาเระ และ อำพัน อุทานขึ้นมาพร้อมกัน
"อำพันเคยเจอกับมิดาเระหรือขอรับ" นายป่านถาม
"ข้ากระผมเคยเจอท่านมิดาเระที่ลานต่อยมวยน่ะขอรับ ฝีมือต่อยมวยของท่านมิดาเระสุดยอดมากเลยล่ะขอรับ" อำพันพูดออกมาอย่างตื่นเต้น
"ไม่ต้องเรียก ท่าน หรอก เรียกข้าว่า มิดาเระ ก็ได้ เจ้าเองฝีมือต่อยมวยก็สุดยอดเช่นกัน เล่นเอาต่อยกันอยู่หลายยกเลยล่ะ" - มิดาเระ
"ต่อยมวย? นี่เจ้าต่อยมวยเป็นด้วยหรือมิดาเระ?" นามาซุโอะถามในขณะที่โฮเนบามิได้แต่ยืนมองตาปริบๆแบบไม่น่าเชื่อ
"ฮิๆ ข้าต่อยเป็นน่า เดี๋ยวว่างๆข้าจะสอนพี่นามาซุโอะ กับ พี่โฮเนบามิ ให้ดีมี้ยล่ะขอรับ" มิดาเระพูดแล้วยิ้มให้อย่างเริงร่า
"อ...เอ่อ..ไม่ดีกว่าพี่เกรง---"
"พวกขี้ลัก!!!" (พวกขี้ขโมย!!!)
ยังไม่ทันที่นามาซุโอะจะพูดจบประโยคดีก็มีใครบางคนพูด (ตะโกน) ใส่เขาและดูเหมือนว่าโฮเนบามิจะจำเจ้าของเสียงได้ จึงหันไปแล้วพบกับคู่กรณีทั้งสองที่เคยเจอกันที่โรงเลี้ยงกระบือนั่นเอง
"ไง เจอกันอีกแล้วนะเจ้าหัวขโมย ดูท่าทางวันนี้พวกเจ้าคงจะขโมยอะไรไม่ได้เลยล่ะสิ" สุวานพูดแล้วยิ้มเยาะให้กับอีกฝ่าย
"จะต้องให้พูดอีกซักกี่ครั้ง พวกเราไม่ใช่ขโมย และ ไม่คิดที่จะขโมยแต่อย่างใด พวกเราเพียงแค่มาดูสัตว์ในโรงเลี้ยงก็เท่านั้น" โฮเนบามิพูดเสียงเรียบแต่จ้องหน้าคนที่ยิ้มเยาะให้อย่างไม่ค่อยสบอารามณ์
"พี่นามาสึโอะ กับ พี่โฮเนบามิไปขโมยอะไรมาหรือขอรับ?" ยะเก็นแถมพี่ทั้งสองแบบแซวๆ
"ขโมยของไม่ดีเลยนะครับ พี่นามาซุโอะ พี่โฮเนบามิ" น้องๆมีดเล่มอื่นๆเริ่มที่จะแซวตามบ้าง
"พวกพี่ไม่ได้ขโมยอะไรจริงๆนะ! พวกพี่สาบานได้...เอ๋..ท..ทำไมรู้สึกเย็นหลังวาบๆแบบนี้ล่ะ ..." อยู่ๆนามาซุโอะก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบราวกับว่ามีใครเอาน้ำแข็งมาถูหลังยังไงยังงั้น พวกน้องๆมีดจึงอาสาชะโงกหัวไปมองแล้วก็ได้พบกับ...
"ไง เจอกันอีกแล้วนะเจ้าหัวขโมย ดูท่าทางวันนี้พวกเจ้าคงจะขโมยอะไรไม่ได้เลยล่ะสิ" สุวานพูดแล้วยิ้มเยาะให้กับอีกฝ่าย
"จะต้องให้พูดอีกซักกี่ครั้ง พวกเราไม่ใช่ขโมย และ ไม่คิดที่จะขโมยแต่อย่างใด พวกเราเพียงแค่มาดูสัตว์ในโรงเลี้ยงก็เท่านั้น" โฮเนบามิพูดเสียงเรียบแต่จ้องหน้าคนที่ยิ้มเยาะให้อย่างไม่ค่อยสบอารามณ์
"พี่นามาสึโอะ กับ พี่โฮเนบามิไปขโมยอะไรมาหรือขอรับ?" ยะเก็นแถมพี่ทั้งสองแบบแซวๆ
"ขโมยของไม่ดีเลยนะครับ พี่นามาซุโอะ พี่โฮเนบามิ" น้องๆมีดเล่มอื่นๆเริ่มที่จะแซวตามบ้าง
"พวกพี่ไม่ได้ขโมยอะไรจริงๆนะ! พวกพี่สาบานได้...เอ๋..ท..ทำไมรู้สึกเย็นหลังวาบๆแบบนี้ล่ะ ..." อยู่ๆนามาซุโอะก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบราวกับว่ามีใครเอาน้ำแข็งมาถูหลังยังไงยังงั้น พวกน้องๆมีดจึงอาสาชะโงกหัวไปมองแล้วก็ได้พบกับ...
"เจ้าพวกเด็กที่ทำลายพิธีของข้า!!!!!!"
"ว๊ากกก!! พี่อิจิช่วยด้วย!!" พวกมีดรวมถึงนามาซุโอะรีบวิ่งไปหลบหลังอิจิโกะทันที ในขณะที่โฮเนบามิกำลังเปิดศึกโต้วาทีอยู่กับ สมิง และ สุวาน
"พ่อกัณหปักษ์จ๊ะ เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะนะจ๊ะ" ลุงแดงปรามกัณหปักษ์เอาไว้
"ขอรับลุงแดง" กัณหปักษ์ยอมสงบสติอารมณ์อย่างว่าง่าย
"ตกลงว่าพวกคุณเคยเจอกันมาก่อนสินะขอรับ " นายป่านที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆมานานเอ่ยขึ้น
"ก็ประมาณนั้นแหละจ้ะ ว่าแต่พ่อป่านมีอะไรรึเปล่าจ๊ะถึงได้เรียกพวกฉันมาที่นี่น่ะ " - ลุงแดง
"ก็ท่านเจ้า และ ท่านซานีวะได้ฝากกระผมให้มาบอกพวกคุณว่าตอนนี้พวกท่านกำลังประชุมกับเหล่าขุนนางท่านอื่นๆอยู่ คงอีกนานกว่าจะประชุมเสร็จจึงขอเชิญให้ ดาบ และ ตะพด ทุกท่านร่วมกันรับประทานอาหารกันไปก่อนน่ะขอรับ" - นายป่าน
"เดี๋ยวก่อนสิขอรับ เมื่อกี้ที่คุณพูดว่า ดาบ น่ะ ผมพอเข้าใจว่านั่นคือพวกเราแต่ตะพดนี่หมายความว่ายังไงหรือขอรับ?" โกโตไคถามทำเอาคนที่ถูกถามและผู้ที่มาจากเรือนตะพดแทบจะอมยิ้มกันไว้ไม่อยู่
"ได้เจอกัน แต่ยังไม่ได้คุยอะไรกันมากสินะขอรับ" นายป่านหันไปพูดกับลุงแดงที่กำลังส่งยิ้มให้กับเหล่าดาบอย่างอ่อนโยน
"ก็ถูกอีกแหละจ้ะ ถ้าอย่างนั้นก็ถือโอกาสแนะนำตัวเสียตั้งแต่ตอนนี้เลยก็แล้วกัน ฉันชื่อ ลุงแดง จ้ะ ฉันเป็น ตะพด นะจ๊ะ คนพวกนี้เองก็เป็นตะพดเหมือนกับฉันนี่แหละจ้ะ"
"หา!!?" <<< ดาบทุกเล่ม (ยกเว้นมิคาสึกิ)
********************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น