[Fic Touken ranbu X ตะพดร่ายรำ] มิตรภาพแห่งสองศาสตรา

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2: เรือนตะพด(1)(แก้ไขคำผิด)

   ตอนที่ 2

เรือนตะพด(1)

   "ที่พักของพวกท่านคือเรือนหลังนี้ขอรับ" ชายหนุ่มที่เพิ่งทราบนามทีหลังว่า สายป่าน หรือใครหลายๆคนมักจะเรียกเขาว่า นายป่าน เขาเป็นบ่าวจากเรือนท่านเจ้า ตอนนี้กำลังพูดพลางเดินนำทางเหล่าดาบขึ้นไปบนเรือน(เรือนที่พวกดาบเคยยืนอึ้งไปชั่วครู่เมื่อแรกเห็น) 


   "นี่พวกเราจะได้พักที่เรือนนี้จริงๆเหรอเนี่ย!?" ทันโทวหรือมีดสั้นนาม อิมาโนะ สึรุงิ พูดออกมาอย่างตื่นเต้นแล้วออกเดินไปทั่วอย่างอยากรู้อยากเห็นโดยมีอิวาโทชิเดินตามมาอย่างห่างๆเพราะกลัวว่าเจ้าตัวจะไปทำข้าวของอะไรตกแตก

   "จริงสิขอรับ ถ้างั้นเชิญพวกท่านพักผ่อนกันไปก่อนนะขอรับ ถ้าต้องการอะไรให้ไปหากระผมที่เรือนบ่าวที่อยู่ใกล้ๆเรือนนี้นะขอรับ" พอนายป่านพูดจบก็เดินกลับไปยังเรือนบ่าวซึ่งเป็นเรือนเล็กๆที่อยู่ใกล้กับเรือนที่เหล่าดาบอยู่จริงๆ 


   เหล่าดาบต่างมองหน้ากันอยู่ซักพักก่อนที่จะแยกย้ายกันไปพักผ่อนที่ห้องของตนเอง 


   "นี่เจ้าจะไปไหนน่ะมิดาเระ?" โฮตารุมารุ ถามมีดเล่มหนึ่งที่มีท่าทีว่าจะเดินออกจากเรือน 

   "ข้ากะว่าจะไปเดินเล่นข้างนอกน่ะ ถ้าให้ข้านอนอุดอู้อยู่แต่ในห้องข้าคงเบื่อแย่เลย" มิดาเระ  โทชิโร่ มีดผู้มีใบหน้าหวานราวกับผู้หญิงแต่ที่จริงแล้วเขาเป็น "ผู้ชาย" ตอบโฮตารุมารุ 

  "นี่ ข้าขอไปด้วยคนได้มั้ย ข้าเองก็อยากออกไปเดินเล่นข้างนอกเหมือนกัน" - โฮตารุมารุ 

  "ได้สิ งั้นพวกเราไปหานายป่านกัน เผื่อว่าเขาจะมีสถานที่น่าสนใจแนะนำให้พวกเราไปเดินเล่น" มิดาเระเสนอความเห็นส่วนโฮตารุมารุก็พยักหน้าเห็นด้วย ทั้งคู่จึงเดินมุ่งหน้าไปยังเรือนบ่าวที่นายป่านอยู่ทันที 







  (อีกด้านหนึ่ง ณ โรงเลี้ยงสัตว์) 


  "ว้าวๆ มันกินเข้าไปแล้วล่ะ!!" เสียงพูดออกมาอย่างดีใจของดาบสั้นนาม นามาซุโอะ  โทชิโร่ ดังขึ้นทำเอาดาบสั้นอีกเล่มที่(โดนลาก) มาด้วยอย่าง โฮเนบามิ  โทชิโร่  ถึงกับส่ายหน้า


   "แค่เจ้านี่กินหญ้าที่เจ้าพกมาด้วย มันน่าดีใจขนาดนั้นเลยหรือ?" โฮเนบามิถามพลางพิจารณา สิ่งมีชีวิตที่ชาวสยามเรียกว่า 'กระบือ' กำลังเคี้ยวหญ้าชนิดเดียวกับที่ใช้เลี้ยงม้าในกองทัพอย่างเอร็ดอร่อย 


   "ดีใจสิ เวลาป้อนอาหารให้พวกมันน่ะข้ารู้สึกเหมือนเลี้ยงม้าศึกที่โรงเลี้ยงม้าเลยล่ะ!" เขาพูดออกมาแล้วยิ้มหน้าบาน ตรงข้ามกับอีกฝ่ายที่อยากจะเอาหัวของตัวเองไปโขกกับเสาที่ยืนพิงอยู่ให้มันรู้แล้วรู้รอด ทั้งที่เวลานี้เขาน่าจะได้พักผ่อนอยู่บนเรือนสบายๆ แต่กลับโดนลากให้มาดูในสิ่งที่เขาคิดว่ามันไร้สาระแบบสุดๆ 

  ตอนนี้สิ่งที่โฮเนบามิคิดได้ก็คือต้องรีบพาตัวเองและนามาซุโอะกลับเรือนให้ได้ก่อนที่จะมีใครมาเห็นและอาจจะเกิดเรื่องขึ้น 


 

  " พวกคิงเป็นไผ!? "
  (พวกเจ้าเป็นใคร!?)

  
  สำเนียงฟังดูไม่คุ้นหูดังขึ้นจากทางด้านหลังของดาบสั้นทั้งสอง จะว่าภาษาญี่ปุ่นก็ไม่ใช่ ภาษาไทยก็ไม่เชิง ทั้งคู่จึงหันไปมองที่มาของต้นเสียงเป็นคำตอบ ก็พบกับชายหนุ่มร่างสูงสองคน คนแรกผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งเล็กน้อย ส่วนอีกคนผมสีขาวเงินและสวมหน้ากากลายเสือ  


   "ดูจากการแต่งตัวแล้ว แลดูไม่เหมือนคนในเรือนเลย และที่มาป้วนเปี้ยนในโรงเลี้ยงแบบนี้พวกเจ้าน่ะ จะมาขโมยกระบือ ของท่านเจ้าสินะ" ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลพูดขึ้น 


   "พวกข้าหาได้ทำไม่ พวกข้าเพียงแค่เอาหญ้ามาเลี้ยงให้เท่านั้น พวกท่านโปรดอย่าเข้าใจผิด" โฮเนบามิพยามพูดด้วยสันติวิธี แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล อีกฝ่ายดูไม่มีท่าทีว่าจะเชื่อเลย



  "อย่ามาตั๋วน่า! พวกขี้ลัก!!" (อย่ามาโกหกน่า! พวกหัวขโมย!!) ชายที่ใส่หน้ากากลายเสือพูดพลางกระโจนเข้าใส่ดาบทั้งสอง แต่โชคดีที่ทั้งคู่ไหวตัวหลบทัน ทำให้ฝ่ายที่กระโจนเข้ามาพุ่งไปชนกับเสาที่อยู่ใกล้ๆนั้นแทน


  "หลบการโจมตีของ สมิง ได้พวกเจ้าไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย เห็นทีต้องเจอกับข้า สุวาน เสียแล้ว!!"









(ทางด้านเรือนบ่าว)


   "นายป่านขอรับ อยู่รึเปล่าขอรับ??" มิดาเระ และ โฮตารุมารุพยามเรียก และ กวาดสายตามองหาบุคคลที่พวกเขาเรียกชื่อ

  "อ้าว มิดาเระ กับ โฮตารุมารุนี่ พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่เหรอ?"

  "พี่อิจิ / อิจิโกะ"  <<<  มิดาเระ / โฮตารุมารุ

 เมื่อทั้งคู่หันไปก็พบกับ อิจิโกะ  ฮิโตฟุริ ดาบยาวผู้เป็นพี่ใหญ่แห่งบ้านอวาตะกุจิ และ ดาบสั้นตระกูลโทชิโร่ และแน่นอนเขามาพร้อมกับน้องมีดเล่มอื่นๆอย่าง  อาคิตะ  โทชิโร่  , มาเอดะ  โทชิโร่ , ยะเก็น  โทชิโร่ , อาสึ  โทชิโร่ , ฮิราโนะ  โทชิโร่ และ โกโคไท  


   "พอดีว่าข้า กับ โฮตารุมารุอยากไปเดินเล่นข้างนอกน่ะ เลยกะว่าจะมาถามนายป่านว่ามีสถานที่แนะนำบ้างหรือไม่น่ะขอรับ" - มิดาเระ 

   "ไปข้างนอกน่ะอันตรายนะ และอีกอย่างที่นี่ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของพวกเรา เส้นทางก็ใช่ว่าคุ้นเคย เดี๋ยวพวกเจ้าก็ได้หลงทางกลับเรือนไม่ถูกหรอก" ผู้เป็นพี่กล่าวด้วยความเป็นห่วงน้อง 


  "แต่ว่า..." - มิดาเระ 

  "เอาอย่างนี้มั้ยล่ะขอรับ ใกล้ๆนี้ได้ข่าวว่ามีลานต่อยมวยจัดขึ้น หากพวกท่านสนใจก็ลองไปดูได้นะขอรับ ที่นั่นไม่ค่อยห่างจากเรือนซักเท่าไหร่ เลยไม่ต้องกังวลเรื่องหลงทางเลยขอรับ" นายป่านที่เพิ่งเสร็จจากการกวาดใบไม้ด้านหลังเรือนบ่าวของตน เดินเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย 


  "จริงหรือ!? ถ้าอยู่ใกล้ๆเรือนแบบนี้พวกข้าก็ไม่ต้องกลัวหลงแล้วสินะ พี่อิจิอนุญาติให้พวกข้าไปเถอะนะ" มิดาเระส่งสายตาอ้อนจนทำให้อีกฝ่ายถึงกับใจอ่อน 


  "ก็ได้ๆ แต่มีข้อแม้นะ อย่างแรก เจ้าต้องกลับมาก่อนเวลานัดเรียกรวมตัว และ อย่างที่สอง พวกเจ้าต้องระวังตัวด้วยล่ะ" - อิจิโกะ 


  "เย้! ขอบคุณมากขอรับพี่อิจิ! ขอบคุณเจ้าด้วยนะนายป่าน พวกเรารีบไปกันเถอะโฮตารุมารุ" มิดาเระกล่าวขอบคุณก่อนที่จะลากโฮตารุมารุวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้ที่เหลือมองกันตาปริบๆ  


   "แล้วคุณไม่ไปดูมวยกับน้องของคุณหรือขอรับ?" นายป่านถาม 

  "ไม่หรอกขอรับ เพียงแค่จะมาถามอะไรนิดหน่อยน่ะ" - อิจิโกะ 

  "ถามกระผม? อยากจะทราบเกี่ยวกับอะไรหรือขอรับ? "  - นายป่าน 

  " พอดีพวกน้องๆของข้าสงสัยว่า เรือนที่อยู่ตรงข้ามกับเรือนของพวกเราคือเรือนของใครหรือขอรับ? " อิจิโกะพูดพลางมองไปยังเรือนที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับเรือนที่เขาและดาบเล่มอื่นๆอาศัยอยู่ 

  " อ๋อ เรือนนั้นคือ เรือนตะพด ขอรับ " - นายป่าน 

  " เอ๋ ตะพด นี่คืออะไรหรือขอรับ "  อัตสึชิ หนึ่งในบรรดามีดถาม 

  " ตะพดก็คือ ศาสตร์ตราวุธป้องกันตัวของชาวสยามก็จะคล้ายๆศาสตร์ตราวุธดาบอย่างพวกท่านนั่นแหละแต่ว่า ลักษณะของพวกเขาจะเหมือนไม้เท้า และ ทำมาจากไม้ อืม...ที่จริงคำอธิบายมีเยอะกว่านี้แต่กระผมย่อให้ฟังนะขอรับกลัวว่าพวกท่านจะไม่เข้าใจน่ะขอรับ " - นายป่าน 

  "ไม่หรอก แค่นั้นก็ได้ข้อมูลเยอะแล้วขอรับ ต้องขอขอคุณที่ช่วยตอบคำถามพวกเรานะขอรับ" - อิจิโกะ 

  "ชักอยากจะเห็นตะพดเสียแล้วสิ พวกเราขอขึ้นไปที่เรือนตะพดได้ไหมขอรับ" - อาคิตะ

  "ฮะๆ ไว้พอเรียกรวมตัวประเดี๋ยวก็ได้เจอเองขอรับ" - นายป่าน 

  "ถ้าเช่นนั้นแล้ว พวกผมขอลา ต้องขออภัยที่มารบกวนเวลางานของท่าน" อิจิโกะพูดพลางโค้งขอบคุณตามธรรมเนียมโดยที่พวกมีดเล่มอื่นๆก็โค้งตัวตาม 

  " ไม่เป็นไรขอรับ ยินดีช่วยเสมอขอรับ " - นายป่าน 







   หลังจากที่รู้แล้วว่าเรือนตรงข้ามเป็นเรือนตะพด ความอยากรู้อยากเห็นของเหล่ามีดก็ผุดขึ้นมา พวกเขาอยากเห็นตะพด อยากรู้ว่าตะพดหน้าตาเป็นอย่างไร เอามาเล่นได้หรือไม่ แล้วทำไมนายป่านถึงไม่ยอมให้พวกเขาขึ้นไปบนเรือนตะพด และอีกสารพัดคำถามมากมายที่ผุดขึ้นมาในหัวจนทำให้ขาทั้งสองข้างของพวกเขาได้ย่างก้าวไปทางที่ เรือนตะพด 



   "นี่ พี่รู้นะว่าพวกเจ้าคิดอะไรอยู่" ผู้เป็นพี่พูดพลางเดินเข้าไปขวางทางเดินข้างหน้าเพื่อไม่ให้พวกน้องๆเดินต่อ 

   "โธ่!ทำไมล่ะพี่อิจิ ก็พวกข้าอยากรู้นี่นา"  มาเอดะพูดแล้วพยามทำสายตาอ้อน 

   "ที่จริงแล้วพี่อิจิเองก็อยากเห็นตะพดเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ ให้พวกข้าไปเถอะ" ยาเง็นพูดเสริม

   "จริงอยู่ที่พี่เองก็อยากรู้ แต่ว่าเขาห้ามไม่ให้ไปก็คือไม่ให้ไปทีนี้กลับเรือนได้แล้วนะเด็กๆ" -อิจิโกะ

  "โธ่!พี่อิจิ!" พวกน้องๆมีดบ่นออกมาอย่างโอดครวญ


  "เอาน่าอิจิโกะ ให้เด็กๆไปดูก็ได้เขาคงไม่ว่าอะไรหรอก ข้าเองก็จะไปด้วยเช่นกัน"


  "คุณมิคาสึกิ ก็เป็นไปกับน้องของข้าด้วยหรือ!?"  อิจิโกะแทบไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่พูดประโยคก่อนหน้านี้จะเป็นถึงดาบอาวุโสอย่าง มิคาสึกิ 


  "เห็นไหมล่ะ พี่อิจิขนาดคุณมิคาสึกิก็จะไปเลย" เหล่าน้องๆมีดพูดส่งเสริมกันจนในที่สุด... 


  "เฮ้อ...ก็ได้ แค่หน้าเรือนพอนะ" อิจิโกะพูดออกมาอย่างลำบากใจ 

  "เย้! พี่อิจิใจดีที่สุดเลย!!" 






 
  หลังจากนั้น...





  "ถึงหน้าเรือนตะพดแล้ว ทีนี้กลับเรือนแล้วไปพักผ่อนได้แล้วนะ" อิจิโกะพูดกับเหล่าน้องๆมีดหลังจากที่พาพวกเขา (และ มิคาสึกิ) มายืนที่หน้าเรือนตะพดตามคำพูดแล้ว 


   "พี่อิจิ!! คุณมิคาสึกิ!! ดูนั่น! จานบินขอรับ!!" อยู่ๆพวกมีดก็มีอาการแตกตื่นแล้วชี้ไปยังทางๆหนึ่ง จนดาบยาวทั้งสองต้องหันหน้าไปมองเป็นทางเดียวกัน พอสบโอกาส เหล่ามีดก็รีบวิ่งเข้าเรือนตะพดทันที 


   "หยุดนะ!! ไหนบอกว่าจะไม่เข้าไปไง! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!" อิจิโกะที่พอรู้ตัวว่าถูกน้องๆหลอกเข้าให้แล้วหันมาเห็นพอดี จึงวิ่งตามพวกมีดเข้าไป ปล่อยให้มิคาสึกิยืนมองหาจานบินอยู่เพียงผู้เดียว 

 

"เอ๋...ไม่เห็นจานบินอย่างที่พวกเจ้าว่าเลยนะ" 






*******************************

 

โปรดติดตามตอนต่อไป

21/02/59

แก้ไขคำผิดเรียบร้อย

ขอขอบคุณข้อมูลตะพดจาก

http://www.myfirstbrain.com/student_view.aspx?ID=50038
 

 

 

  

© themy  butter