ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่10: ต้นทุเรียน
ตอนที่ 10
ต้นทุเรียน
ต้นทุเรียน
[ ณ (แมพ) ป่า ]
" แฮ่กๆๆ "
ทั้งคู่หอบหายใจออกมาอย่างถี่ร่วนหลังจากที่วิ่งหนีเจ้าอสูรกายเล็บแหลมนั้นอยู่นานสองนาน และดูเหมือนว่าทั้งคู่จะหนีพ้นแล้ว แต่ใช่ว่าจะปลอดภัย เพราะพวกเขายังได้ยินเสียงกรีดร้องของมันอยู่ แสดงว่ามันยังอยู่ที่นี่ เพียงแค่มันหาตัวพวกเขาไม่เจอก็เท่านั้น!
" ถึงแล้วล่ะ " หิรัญพูดขึ้นหลังจากที่สูดอากาศเข้าไปจนเต็มปอดของเขาแล้ว
" มีแต่ต้นไม้แปลกๆเต็มไปหมดเลย " โฮเนบามิพูดพลางกวาดสายตามองต้นไม้ที่อยู่รอบๆตัวเขา ซึ่งต้นไม้เหล่านี้อาจดูไม่คุ้นตาเขาซักเท่าไหร่เพราะบางพันธุ์ก็ไม่สามารถปลูกที่บ้านเกิดของเขาได้
เขามองต้นไม้มาเรื่อยๆจนมาหยุดชะงักอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง...
" นั่นต้นทุเรียนน่ะ ต้นนี้ข้าเป็นคนปลูกเองเลยนะ " หิรัญพูดออกมาอย่างภูมิใจ
" งั้นหรือ? ต้นทุเรียนนี่ใหญ่จังเลยนะ " โฮเนบามิพูดพลางเดินเข้าไปดูอย่างสนอกสนใจ
" ใช่ไหมล่ะๆ แต่เวลาเดินเข้าไปก็ระวังผลทุเรียนตกใส่ด้วยนะ เพราะมันคงเจ็บน่าดูเลยล่ะ " - หิรัญ
ทั้งคู่ดูเหมือนว่าจะลืมเรื่องนางปอบคลั่ง และ เรื่องตามหาตัวช่วยไปชั่วขณะ ตอนนี้พวกเขากำลังสนใจต้นทุเรียนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเสียมากกว่า
กุกกัก กุกกัก เปรี๊ยะ!!
เสียงบางอย่างดังขึ้นจากทางด้านบนของต้นทุเรียนทำให้ หิรัญ และ โฮเนบามิ ต้องแหงนหน้าขึ้นไปมอง
" !?! " ทั้งคู่เบิกตาโพล่งเมื่อเห็นว่า บางสิ่งบางอย่าง กำลังพุ่งตกลงมาทางพวกเขา
ตุ้บ!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
" ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง " ยามัมบากิริพยักหน้าเข้าใจหลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากโฮเนบามิ และ หิรัญ
" อืม...ผีปอบที่พวกเจ้าเล่าให้ฟังน่ะ ถ้าคิดจากลักษณะคร่าวๆแล้ว นี่คงเป็นผีปอบจากศาสตร์มืดขั้นสูง และ ได้รับการปลุกเสกจากดาบคลั่งอย่างที่เจ้าดาบโฮเนบามิสัมผัสได้พลังของมันจึงแข็งแกร่ง ต้องเป็นแบบนี้ไม่ผิดแน่ " กัณหปักษ์วิเคราะห์ลักษณะของผีปอบออกมา จนเขาแลดูเหมือนตะพดนักวิเคาระห์มากกว่าที่จะเป็นตะพดหมอผี
" เอ่อ...คือ คุณ กัณหปักษ์ ขอรับ....คุณ ยาบำบัด ขอรับ..." หิรัญเอ่ยชื่อบุคคลทั้งสองที่กำลังประเมินสถานการณ์กันอยู่
" ข้าชื่อ ยามัมบากิริ คุนิฮิโระ หรือถ้าเรียกให้สั้นหน่อยก็ ยามัมบากิริ หรือถ้าเจ้ายังคิดว่ามันยาวไปก็เรียกข้าว่า ยามัมบะ ก็พอ ถึงมันจะแปลว่า แม่มด ก็ตาม..." ยามัมบากิริกล่าวเสียงเรียบ
" นั่นแหละ จะอะไรก็ช่างเถอะ! พวกเจ้าช่วยรีบลุกออกจาก หลังของข้า เดี๋ยวนี้เลย! หลังข้าจะหักอยู่แล้ว!! " หิรัญโวยใส่บุคคลทั้งสองที่กำลังนั่งอยู่บนหลังของเขาซึ่งนั่นก็คือยามัมบากิริ และ กัณหปักษ์ นั่นเอง
ทั้งสองเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังนั่งทับหลังคนอื่นอยู่จึงรีบลุกขึ้น หิรัญหลังจากที่น้ำหนักกดทับทั้งสองได้ลุกออกไปแล้วก็พยุงตัวเองขึ้นแล้วปัดเศษดินบางส่วนที่ติดเสื้อผ้าออก
" ว่าแต่พวกคุณ ไปทำอะไรกันบนต้นทุเรียนงั้นหรือขอรับ? " โฮเนบามิที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆมานาน(และไม่คิดที่จะช่วยหิรัญ)ถาม
" ก็ข้ากับยาบำบัดน่ะ..." - กัณหปักษ์
" ข้าชื่อ ยามัมบากิริ! ถ้าไม่ถนัดก็เรียกข้า ยามัมบะ เลย! " ยามัมบากิริพูดออกมาอย่างไม่พอใจเพราะอีกฝ่ายพูดชื่อของเขาผิด
" ขอโทษๆ เอาใหม่ๆ ข้ากับยาทำบัตรน่ะ..." - กัณหปักษ์
" ยามัมบะ! " - ยามัมบากิริ
" ก็ได้ๆ ข้ากับยามัมบะน่ะ..." - กัณหปักษ์
" ก็บอกว่าข้าชื่อ ยามัมบะ ไง!! " - ยามัมบากิริ
" ถูกแล้ว(เว้ย)!!! " <<< กัณหปักษ์/โฮเนบามิ/หิรัญ
" เอาล่ะๆ นอกเรื่องกันมานานพอสมควร เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า คือว่า ข้ากับยามัมบะน่ะเกิดหิวขึ้นมาระหว่างเดินตรวจตรา แล้วตรงที่พวกข้าเดินก็บังเอิญว่าเป็นแถวต้นทุเรียนที่หิรัญปลูกนั่นแหละ ข้ากับ ยามัมบะก็เลยกะว่าจะปีนต้นไม้ไปเก็บทุเรียนมากินเสียหน่อย พอพวกข้าปีนขึ้นไปแล้วเก็บผลทุเรียนได้แล้ว กิ่งไม้ที่พวกข้าเหยียบเกิดหักพอดีก็เลย..." กัณหปักษ์เว้นช่วงไปซักพัก
" ก็เลยตกลงมานั่งทับกันบนหลังข้าสินะ " หิรัญพูดแล้วกัดฟันกรอดๆเป็นเชิงว่ายังไม่หายโกรธ
" แล้วทุเรียนที่พวกคุณเก็บมาล่ะ?ตอนนี้อยู่ไหนแล้วหรือ? " - โฮเนบามิ
" รู้สึกว่าพวกข้าจะวางไว้..." กัณหปักษ์ลากเสียงแล้วหันไปมองตรงที่เขาและยามัมบากิริวางทุเรียนเอาไว้
" ตรงนี้ใช่ไหมขอรับ?/ จ๊ะ? "
" คุณมิคาสึกิ!! " <<< โฮเนบามิ
" ลุงแดง!!! " <<< หิรัญ
" ทุเรียน!!!! " <<< กัณหปักษ์ / ยามัมบากิริ
**************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น