คลังเก็บตัวละคร ลั้ลลา

ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

Application

" พวกเราจะต้องหยุดยั้งหายนะที่จะเกิดขึ้นให้ได้! "

 

บท | จิตวิญญาณในฮาร์ทสโตน

ชื่อ-นามสกุล | (ผมขาว)  โยฮัน // Yohan    (ผมดำ)  ยูอัน  //  Yuan

อายุ(ขอมากกว่า13ปี) //  ภายนอกเหมือนเด็กอายุ  14 ปี  แต่ที่จริงแล้วอายุมากกว่านั้นเยอะ (ประมาณหลายร้อยปี)

เผ่า | จิตวิญญาณฮาร์ทสโตนไม่มีเผ่า(ในความเข้าใจเรานะ)  แต่ถ้ามีก็เผ่าปฐพีทั้งคู่ค่ะ

บีสต์ที่ควบคุม |  (โยฮัน) ควบคุมหมี  (ยูอัน)ควบคุมหมาป่า

อุปนิสัย |(โยฮัน) เป็นจิตวิญญาณที่ขี้เล่น รักสนุกเหมือนกับเด็ก ร่าเริง เฮฮา ช่างพูด ช่างเจรจา เจ้าคารมจนบางครั้งก็อาจจะมาในรูปแบบกวนโอ๊ย แต่ก็เป็นแบบนี้กับบางคนเท่านั้นแหละ มักไปไหนมาไหนชอบลากยูอันไปด้วยประมาณว่าสองคนนี้ไปไหนมาไหนต้องไปด้วยกันแทบตลอด เป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดี เข้ากับผู้อื่นได้ง่าย ส่วนใหญ่เขาจะเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน  มักแสดงอารมณ์ทางสีหน้าอย่างเห็นได้ชัดใครหลายๆคนสามารถสังเกตจากเขาได้
                (ยูอัน)  เป็นจิตวิญญาณที่ดูมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าฝาแฝดของตน เป็นคนสุขุม รอบคอบ ใช้เหตุผลในการตัดสินใจซะส่วนใหญ่ เข้าหาสังคมพอใช้ได้ แต่ไม่เก่งเท่ากับโยฮัน เป็นคนมีความอดทนสูง ถึงจะโดนโยฮันลากไปไหนมาไหนตลอดก็ไม่เคยบ่นหรือว่าอะไร เพียงแต่อาจจะทำหน้าเบื่อนิดหน่อยก่อนจะกลับมาทำหน้าปกติ ควบคุมอารมรณ์ได้เก่ง ไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้า แต่มักแสดงออกทางการกระทำหรือไม่ก็คำพูด 

             ถึงทั้งคู่จะมีความแตกต่างกันแบบแฝด(คนละ)ฝา(?)  แต่ทั้งคู่ก็มีสิ่งที่เหมือนกันอยู่คือ พวกเขาเป็นคนที่มีความกล้าหาญ รักความถูกต้อง จริงจังต่องานหรือภารกิจที่ได้รับ ชอบช่วยเหลือผู้ที่เดือดร้อน และเป็นพวกรักษาสัญญาพูดจริงทำจริงหมด
 

ประวัติ |สองฝาแฝดจิตวิญญาณแห่งฮาร์ทสโตนที่พึ่งจะได้รับตำแหน่งมาใหม่ๆสดๆร้อนๆและงงๆ(เท่าที่อ่านจำลองสถานการณ์นะคะ) ถึงพวกเขาจะไม่ค่อยรู้อะไรมากว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้แม้กระทั่งว่าตัวเองเป็นใคร มาจากไหน เป็นตัวอะไร พวกเขารู้เพียงว่า พวกเขาคือ ฝาแฝด กัน แต่หลังจากที่คุยกับจิตวิญญาณสาวนาม คาริซ่า ก็พอจะทำให้ทั้งคู่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสถานะอะไร และมีหน้าที่ต้องทำอะไรต่อจากนี้

ลักษณะการพูดจา | (ตอนเช้าส่วนใหญ่มักเป็นแบบนี้)
                                โยฮัน:ยูอัน เช้าแล้วนะ ตื่นๆๆ ไปเล่นกันข้างนอกเถอะ(ร่าเริง)
                                 ยูอัน:อีกแล้วเหรอ ครั้งที่เท่าไหร่แล้วล่ะเนี่ย?...(น้ำเสียงสะลึมสะลือ)
                                 โยฮัน:ครั้งที่ ห้าร้อยสี่สิบสาม เอง(?) (ตอบแบบไม่คิดอะไรมาก)(อายุยืนมากเลยเล่นมาหลายรอบ)
                                 ยูอัน: อืม...ขออีกห้านาที...ครอก....(หลับต่ออย่างหน้าตาเฉย)
                                  โยฮัน:ยูอันนนนนนนนนนน(โวยลั่น)


                           (เวลาแนะนำตัว) (โยฮันมักแนะนำให้เสร็จสรรพ)
                           โยฮัน: สวัสดีฉันชื่อ โยฮัน ส่วนหมอนี่ ชื่อ ยูอัน พวกเราเป็นฝาแฝดกันล่ะ!  
                           ยูอัน: สวัสดี...


                          (เวลาขอโทษ)
                            โยฮัน: เหวอ ขอโทษๆ เธอ/นาย เป็นอะไรรึเปล่า?
                             ยูอัน:  ขอโทษที เป็นอะไรรึเปล่า?

                        (เวลาโกรธ)
                              โยฮัน: ฉันโกรธจริงๆแล้วนะ ฮึ่ม! (ทำแก้มป่อง)(อันนี้แกล้งโกรธเอาฮา)
                              ยูอัน/โยฮัน(โกรธจริง)//(ไม่พูดอะไรมากแต่แผ่รังสีอำมหิตออกมาอย่างไม่ปิดบัง)

 

ชอบ/ไม่ชอบ/เกลียด |  โยฮัน// ชอบ/แสงแดด ดอกไม้ เสียงนกร้อง การเล่นสนุก  ฤดูใบไม้ผลิ/ร่วง/ร้อน
                                            ไม่ชอบ/ การผิดคำสัญญา  ฤดูหนาว  
                                       ยูอัน// ชอบ/ ความสงบ  เสียงนกร้อง ทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด
                                                 ไม่ชอบ/ ความล้มเหลว  ความอ่อนแอของตัวเอง
                             สิ่งที่ทั้งคู่เกลียดเหมือนกันคือ เห็นคนเดือดร้อนอยู่ตรงหน้าแต่กลับไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้

อัญมณีประจำตัว |  - 

อาวุธ/เวทย์ที่ใช้ |  โยฮัน//หอก  ยูอัน//ขวาน

โยฮัน และ ยูอัน  ถูกย้ายมาที่ห้องมืดทึบไร้แสงสว่างโดยที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่กลับมีร่างโปร่งใสของจิตวิญญาณหญิงสาวอยู่เบื้องหน้า เธอพูดกับ โยฮัน และ ยูอัน ด้วยน้ำเสียงอ่อนระโหยโรยแรง “เจ้าคือจิตวิญญาณแห่งฮาร์ทสโตนตนใหม่สินะ? บอกชื่อของเจ้ามาสิ ข้ามีนามว่าคาริซ่า”

 " ฉันชื่อ โยฮัน ส่วนหมอนี่ชื่อ ยูอัน พวกเราเป็นฝาแฝดกันน่ะ...เดี๋ยวนะจิตวิญญาณแห่งฮาร์ทสโตน มันคืออะไรน่ะ? " โยฮันแนะนำตัวทุกอย่างเสร็จสรรพก่อนที่จะมาสะดุดกับคำพูดของอีกฝ่ายที่บอกว่า พวกเขาคือ จิตวิญญาณ หรืออะไรซักอย่าง ในขณะที่ ยูอันได้แต่เพียงเก็บปากเงียบพิจารณาท่าทางของอีกฝ่าย เพราะตัวเขาเองถึงแม้ว่าจะไม่เคยเจอกับหญิงสาวผู้นี้แต่เขากลับลูกสึกผูกพันอย่างประหลาด รวมถึงเขากำลังคิดอยู่เหมือนกันว่า พวกเขาน่ะหรือคือ จิตวิญญาณ 

“โยฮัน ยูอัน... เจ้าต้องหยุดยั้งหายนะที่จะเกิดขึ้นในไมนอสเซอร์คานนะ...” ในขณะที่คาริซ่าพูดร่างของเธอก็ค่อยๆ โปร่งแสงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบมองไม่เห็น “....ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม แม้แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดของเจ้า ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของเจ้าเอง” เมื่อพูดจบร่างของคาริซ่าก็หายไปจากคลองสายตาเสียแล้ว

  " ด...เดี๋ยวก่อน! หายไปแล้ว..." ไม่ทันที่โยฮันจะถามอะไรก็ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว จึงหันกลับไปหาฝาแฝดของตนที่มัวแต่นิ่งเงียบไม่พูดอะไรตั้งแต่เริ่ม " จะเอาไงต่อดีล่ะ? " เขาเอ่ยถามอีกฝ่าย 
" ถึงจะไม่รู้อะไรมากแต่ว่า หายนะที่ผู้หญิงคนนั้นพูดถึงคงจะเลวร้ายน่าดู " อีกฝ่ายตอบกลับมาแค่นั้น สร้างความงุนงงให้กับแฝดผมขาวเป็นอย่างมาก " ปริศนาธรรมอะไรของนายกันเนี่ย? ฟังแล้วไม่เห็นเข้าใจเลย " 
พูดพลางยีหัวตัวเองเล็กน้อย  ทำให้อีกฝ่ายเผยยิ้มออกมาเล็กๆกับท่าทางที่แลดูตลกของฝาแฝดของตน ก่อนจะทิ้งท้ายประโยคว่า  " งั้นก็จง งง ต่อไป..." 

Application

 

“ไม่ว่ายังไง...จะต้องไม่ให้พวกเขายุ่งกับเรื่องพวกนี้เด็ดขาด”

 

บท | จิตวิญญาณแห่งฮาร์ทสโตน

ชื่อ-นามสกุล | ญาริน  //  Yarin

อายุ|ภายนอกเหมือนสาววัยแรกแย้ม 16 ปี แต่จริงไอายุมากกว่านั้น(มากกว่าน้องชายฝาแฝดทั้งสอง 200 ปี)

เผ่า | ไม่มี

บีสต์ที่ควบคุม |

อุปนิสัย | จิตวิญญาณฮาร์ทสโตนคนโต ผู้มีคาแร็กเตอร์พี่สาว ใส่ใจเกี่ยวกับรายละเอียดต่างๆองน้งชายทั้งสอง ใจดี อ่อนโยน ทุกกิริยาท่าทางเรียบร้อยดุจผ้าพับ มีความเป็นผู้นำ คิดตัดสินใจอะไรรอบคอบ แต่มัดจะโกรธพวกน้องๆเสมอเมื่อรู้ว่าพวกเขาพูดอะไรหรือทำอะไรเกี่ยวกับสงคราม เพราะเธอเป็นห่วงน้องไเอามากๆไม่อยากให้พวกเขาไปเจออะไรที่อันตราย ประมาณว่าดูแลพวกเขาอย่างกับ "ไข่ในหิน" เป็นพวกรักสงบ เกลียดการต่อสู้และความขัดแย้งเป็นที่สุด ทำให้หลายๆคนมองเธอว่าไม่สู้คน และ อ่อนแอ 

ประวัติ |ญาริน และ น้องชายฝาแฝดทั้งสองกลังจากที่ได้รับหน้าที่ให้เป็นจิตวิญญาณฮาร์ทสโตนแล้ว เธอรู้ว่าซักวันหนึ่งน้องชายทั้งสองของเธอรวมถึงตัวเธอเองจะต้องก้าวสู่สงครามแน่ๆ ด้วยความที่ห่วงน้องชายทั้งสองเอามากๆเธอจึงพยามไม่ให้พวกเขาพูดคุยหรือทำอะไรเกี่ยวกับการต่อสู้หรือการกระทำที่อาจทำให้เขาสนใจเกี่ยวกับสงครามเป็นอันขาด แต่เธอก็แอบออกมาฝึกต่อสู้อยู่คนเดียวไม่ให้น้องๆของเธอเห็น แม้เธอจะเกลียดการต่อสู้ก็ตาม แต่เพื่อปกป้องน้องๆแล้วเธอยอมที่จะทำ แต่หารู้ไม่ว่าน้องๆของเธอเองเวลาที่เธอไม่อยู่กับพวกเขา พวกเขาก็(แอบ)ซุ่มซ้อมพูดคุย และ ฝึกต่อสู้เพื่อรอใช้ในสงครามเช่นกัน

ลักษณะการพูดจา | "ฉันชื่อ ญาริน ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ"//ยิ้มอย่างอ่อนโยน

   "หลงทางสินะ เดี๋ยวจะช่วยบอกทางให้ก็แล้วกัน"

   " ข...ขอโทษนะ "

   "พี่บอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่งกับสงคราม ทำไมถึงไม่ฟังพี่บ้างเลย!!"(พูดกับน้องๆ)

ชอบ/ไม่ชอบ/เกลียด |ชอบ//ความสงบ ดอกไม้ที่มีกลิ่นกอมทุกชนิด และรอยยิ้มขิงน้องทั้งสอง

   ไม่ชอบ+เกลียด//สงคราม การต่อสู้

อัญมณีประจำตัว|-

อาวุธ/เวทย์ที่ใช้ | ธนู 

 

จำลองสถานการณ์

 

 

ญาริน ถูกย้ายมาที่ห้องมืดทึบไร้แสงสว่างโดยที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่กลับมีร่างโปร่งใสของจิตวิญญาณหญิงสาวอยู่เบื้องหน้า เธอพูดกับ ญาริน ด้วยน้ำเสียงอ่อนระโหยโรยแรง “เจ้าคือจิตวิญญาณแห่งฮาร์ทสโตนตนใหม่สินะ? บอกชื่อของเจ้ามาสิ ข้ามีนามว่าคาริซ่า”

"คุณไหวรึเปล่าคะ ให้ฉันช่วยเถอะนะคะ" หญิงสาวกำลังเดินเข้าไปช่วยพยุงอีกฝ่ายแต่ก็ต้องยืนนิ่งเมื่อเห็นสายตาเป็นเชิงปรามไม่ให้เข้ามา เธอจึงกลับไปตอบคำถามแต่โดยดี " ญาริน...ฉันชื่อ ญาริน ค่ะ "

 

“ ญาริน เจ้าต้องหยุดยั้งหายนะที่จะเกิดขึ้นในไมนอสเซอร์คานนะ...” ในขณะที่คาริซ่าพูดร่างของเธอก็ค่อยๆ โปร่งแสงขึ้นเรื่อยๆ จนแทบมองไม่เห็น “....ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม แม้แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดของเจ้า ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของเจ้าเอง” เมื่อพูดจบร่างของคาริซ่าก็หายไปจากคลองสายตาเสียแล้ว

"ไปซะแล้ว..." เธอมองร่างที่สลายออกไปก่อนจะพึมพำอะไรกับตัวเองเล็กน้อย " เข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด..."