ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันจันทร์
เ้าวันันทร์
อายาโนะมาโรเรียนเวลาเิม นเียวเหมือนเิม ไปยืนแอบูทาโร่ เหมือนเิม อายาโนะแอบมอทาโร่าบนาฟ้า เธอมอเห็นรุ่นพี่โโนะ ฮารุะ เพื่อนร่วมั้นอทาโร่ ็มายืนแอบมอทารโร่แล้วรำพึรำพันอะไรบาอย่า อายาโนะพอะอ่านปาไ้ วามประมาว่า "ทาโร่อัน เย็นวันศุร์ ันะสารภาพรัับเธอ.." แ่โโนะยัรำพันไม่เสร็ สาวน้อยทวินเทลสีส้ม็เินเ้ามาแล้วะอทาโร่เสียั
"ทำไมิะมาเ้า ็ไม่รอันเลย อะไรนะ!! ลืมหรอ เรามา้วยันั้แ่เ็ๆแล้วนะ!!!! แ่ันไม่ไ้อบนายนะ!!!" อายาโนะรีบถ่ายรูปสาวทวินเทลสีส้ม แล้วส่ให้เพื่อนที่ปรึษาอเธอ 'อินโฟั' เพื่อถามว่า เธอนนั้น ือใร
"นาื่อโอานะ นาิมิ เป็นเพื่อนบ้านอทาโร่ ูๆไป นาน่าะอบทาโร่"
อินโฟัอบมา
"ัน้อ่านามั้ย"อายาโนะถาม่อ
"เอาสิ ัน่วยเธอไ้เสมอ..."อินโฟัอบ
"ันอวามลับที่เลวร้ายอนาสัเรื่อสิ"อายาโนะอร้ออินโฟั
"อรูปาเในสาวๆสั 5รูปไ้มั้ยยย"อินโฟัออแลเปลี่ยน
"นันเอ ลหน่อยสิ"อายาโนะอร้ออินโฟัอีรั้
"5 รูป หามาไม่ไ้็ไม่้อเอา"อินโฟัอบอย่าเ็า
"ามนั้น"
อายาโนะำลัะส่ ็มีนมาับไหล่ "อายาโนะ ปีสอใ่มั้ย?!"เสียอนที่ับไหล่สาวน้อยพูึ้น "ะ ่ะ"อายาโนะอบพลาหันไปมอ "รุ่นพี่มาสุะ?" อายาโนะุ้นหน้าายหนุ่มที่ับไหล่เธอ เามีรูปิอยู่ที่บอร์
"ใ่ เรียบูโ็ไ้รับ" มาสุะอบอย่าเป็นมิร "เรายัไม่สนิทันถึนาเรียื่อเล่น่ะ เรียันว่าอาอิิ็พอ"อายาโนะ ไม่อบให้ใรเรียื่อห้วนๆ "อาอิิ เธอำลัะทำอะไร ันมอมานานแล้ว เธอถ่ายรูปอะไรหรอ" มาสุะถามเพื่อเปิประเ็นุย "มัน็.. ็.. เรื่ออัน...นิะ"อายาโนะอบ้วยน้ำเสียเย็นาเหมือนทุรั้ "อารม์ไม่ีเหรอ"มาสุะถามอีรั้ "่าเถอะ่ะ"อายาโนะอบ "ันทำอะไรให้เธอไม่พอใรึเปล่า"มาสุะเริ่มสสัยในวามเย็นาออายาโนะ "เลิยุ่ับันเถอะ่ะ" อายาโนะอบไปแล้ววิ่ไปั้นล่า เธอเริ่มลานับพื้นและถ่ายรูปาเในอสาวๆทีุ่บิบอะไรบาอย่าันอยู่ แ่เมื่อเธอเินเ้าไปใล้ทาโร่ที่เหมือนะเป็นมิรับเธอในวันนั้นลับว่าเธอ "เธอทำัวแปลอีแล้ว" อายาโนะใมาและเินมา... เธอึรีบวิ่ึ้นห้อเรียน แ่เธอ็สะุรอเท้าัวเอล้ม แ่เธอล้มยัไม่ถึพื้น มีนมาับเอวเธอไว้ "รุ่นพี่มาสุะ..อีแล้วเหรอ!?" "ันเอ!!" บูโ้อบแบบอารม์ีเหมือนเิม "อบุ่ะ แ่ทีหลัไม่้อ่วย็ไ้่ะ" อายาโนะอบ้วยน้ำเสียเบื่อโลเ่นเิม อายาโนึ้นไปนั่เล่นที่ห้อเรียน ในห้อยัไม่มีใรมา เธอึส่รูปาเในที่เธอถ่ายไปให้อินโฟั "รีบหรอ"อินโฟัถาม "ใ่ รีบมา อวามลับอนัหัวส้ม่วนเลย!!" อายาโนะส่ไป "โอานะน่ะเหรอ" เสียผู้ายัึ้น้านหลัอายาโนะ "รุ่นพี่มาสุะ ทำไม้อยุ่ับีวิันลอเลย ั้แ่เมื่อเ้าแล้วนะ"อายาโนะเริ่มึ้นเสีย ะนั้นเอ ประูห้อเรียน็เปิอีรั้ เพื่อนร่วมห้อออายาโนะอีนเ้ามา "รุ่นพี่บูโ้อยู่นี่เอ วันนี้มี้อมอนเ้านะรับ" ายนนั้นเรียมาสุะ "อ่อ เอ้อ เี๋ยวามไป" มาสุะอบแล้วหันลับมาหยิบปลอแนประธานมรมาระเป๋าาเออมาใส่ "ไปละนะ555"มาสุะลาอายาโนะ แ่เธอยันั่เียบ เธอแน่ใว่าราวนี้ไม่มีใรแล้ว เธอึอ่านวามลับอโอานะัเียบๆ "โอานะมีปัหาทาารเินที่บ้าน เธอเลยายัว" ำอบออินโฟั สั้นๆเ้าใ่าย "อแถม.. โโนะเ่นัน" อินโฟัส่้อวามมาอี อายาโนะนึึ้นไ้โโนะ็อบทาโร่ เธอึิว่าวรัารโโนะ่อน
พัลาวัน
อายาโนะัพร้อมที่ะำัโโนะแล้ว... เธอเินไปที่ห้อพยาบาลแล้วแอบโมยสลิและยาสลบ หลัานั้น็เินไปหาาิ มิยู เพื่อนสนิทอโโนะ "รุ่นพี่มิยูะ"อายาโนะเรีย "หืมม" าิานรับ "มีนให้มาามไปที่ห้อเ็บอน่ะ่ะ"อายาโนะเสแสร้ทำเป็นพูี "้ะ นำทาเลย" าิพู่อ อายาโนะพาาิเ้าไปในห้อเ็บอ ปิประู แล้วแทเ็มียาสลบเ้าที่ออาิ "ันว่าัน้อให้พี่่วย '่า'นนิหน่อย่ะ" อายาโนะพูบ่นๆ้วยวามสมเพ แล้วลาาิเ้าไปในล่อเ็บอเพื่อะนำลับบ้านในอนเย็น หลัานั้นอายาโนะ็นำเ็มียาไปเผาไฟเพื่อทำลายหลัาน แล้วึ้นห้อเรียนไปนั่เรียน่อเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น...
เลิเรียน
อายาโนะลาล่อเ็บร่าอาิ ำลัะออาโรเรียน "นอะไรพะรุพะรั" เสียผู้ายัึ้น้านหลัอายาโนะ เธอใมาึหันไปมอ "ร..รุ่นพี่..ย...ยามาะ" อายาโนะพูื่ออายนนั้น "..ล่ออะไร ห..ให้พี่่วยถือม..มั้ย"ฮามาะอาสา่วยอายาโนะ โยไม่รู้ว่าในล่อนั้น มี มนุษย์ "ย..อย่าเลย่ะ มันน..หนั ล..ลำบารุ่นพี่ป..ปล่าวๆ"อายาโนะรีบปิเสธ "ลืมไป เธอเป็นนไม่ปิหนิ อบทำัวแปลๆ น่ารำาเป็นที่สุ" อยู่ๆให้วามาะ็่อว่าอายาโนะเยเลย อายาโนะึรีบลาล่อวิ่ลับบ้าน อายาโนะ มีวามรู้สึใหม่ เธอรู้สึ..เสียใ พอออาโรเรียนน้ำาเธอ็ลอเบ้า ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
เย็นวันันทร์
อายาโนะร้อไห้นเผลอหลับไป แ่เธอื่น เพราะเสียารแ้เือนอโทรศัพท์มือถืออเธอ มีนส่้อวามมา... "ไ เธอโอเรึเปล่า"อายาโนะอ่าน "รุ่นพี่มาสุะมีอะไระ" อายาโนะอบ้วยำถาม "็ันเห็นเธอวิ่ร้อไห้ลับบ้าน"อายาโนะอ่าน้อวามอมาสุะ แล้วใ ที่มีนเห็นน้ำาอเธอ "ไม่เป็นไร่ะ มีเรื่อนิหน่อย"อายาโนะอบปัๆ "เรื่อทาโร่เหรอ" มาสุะถาม "่าันเถอะ อย่ามายุ่ับันมาไปว่านี้เลย" อายาโนะเริ่มอารม์เสีย "ันอโทษที่วุ่นวายับีวิเธอ" มาสุะอโทษอายาโนะ "เฮ้! แ่เธอมีอะไรไม่สบายใ็บอัน็ไ้นะ ันะ่วยเธอ" มาสุะทำัวเป็นมิรใส่อายาโนะ "อบุ่ะ"อายาโนอบแล้วรีบปิเรื่อโทรศัพท์ เธอรู้สึบาอย่าับบูโแ่เธออธิบายมันไม่ไ้...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น