'ตัวเล็ก' ใช่ว่าจะ 'เมะ' ไม่ได้
หน้า 'สวย' ใช่ว่าจะ 'รุก' ไม่เป็น
ก็เดี๋ยวนี้แม้งหาคนจริงใจยาก
หันซ้าย... ก็มีผัว
หันขวา... ก็มีเมีย
ไอ้ผมก็คนใจร้อน ขี้เกียจดูกันไปเรื่อยๆ ตามตำรับสมัยโบราณ
"ติวอิ้งให้กูดิ๊ หม่อมแม่บอกถ้าไม่ผ่านจะยึดเกมส์ว่ะมึง TT"
โดยไม่มีเสียงเคาะประตูห้องเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมก็เดินดุ่มๆ เข้ามาวางฟาดหนังสือเล่มหนาลงบนโต๊ะตรงหน้าเพื่อเรียกสายตาให้เงยขึ้นมอง
ผมสบตากับ แทฮยอง เช่นทุกครั้ง แต่วันนี้แม้งแปลกไปนิดนึง
"มองไรไม่เคยเห็นคนดูรวมๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกินอย่างกูเหรอ"
เออ ครั้งนี้แม้งสปาร์คเลยว่ะ!!!
เกิดมาจะสิบชาติแล้วไหนเมีย ไหนผัวยังไม่เคยสัมผัส
ก็ผมมันคนป่า หัวทื่อแถมยังโง่เรื่องพรรค์นั้นอีกต่างหาก
ทำไงได้อ่ะทุกวันนี้ยังอ้อนแม่ให้เป่าหูก่อนนอนอยู่เลยเนี่ย
เฮงซวยใช่มะ? เออ ผมแม้งก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันแหละ
"มึงว่าเพื่อนคบกันได้ปะวะ"
จู่ๆ จีมิน ก็โพล่งเรื่องชวนขนลุกขนพองขึ้นมา มิหนำซ้ำดวงตาเรียวรีของมันยังสบลึกกับผมชนิดที่ว่าง้างปาก อ้าขากรรไกรแล้วกลืนกันลงท้องได้เลยทีเดียว
"ถามไม มีความรักไงวะ?"
มันคงน่าตื่นเต้นกว่านี้หากคำตอบของมันไม่ใช่การพยักหน้าแล้วหัวเราะเสียงเบาตอนยกยิ้มมุมปากเคลือบเร้นแบบนั้น...
ความรักมักจะมาในตอนที่คุณไม่ทันตั้งตัวเสมอนั่นแหละ
ยิ่งวิ่งหนี มันยิ่งไล่ตาม
ยิ่งผลักไส มันยิ่งเข้าใกล้
ก็ถ้าหนีไม่พ้น หลบไม่รอด
ทำไมไม่ลองชนดูสักตั้งล่ะ
เครื่องเสีย หัวใจพังแล้วไง
มีใครบอกมั้ยว่าซ่อมไม่ได้?
#เพื่อนของวี
เมะสวย เคะหล่อ
ฟิคเถื่อนๆ ที่อยากให้ลองเปิดใจดู
มีหลายคู่แต่เน้นหนักที่ #MinV
ความคิดเห็น