รักใสซื่อของยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : +++3 เจอกันอีกแล้ว + ยัยเหี่ยวบ้า

"ตื่นเถิดชาวไทยอย่ามัวหลับใหลลุ่มหลง" เสียงนาฬิกาอีกแล้วเหรอ ครั้งแรกฉันรู้สึกชอบมันนะ แต่ตอนนี้ฉันเกลียดมันที่สุดเลย

"เพล้งงงงงงงงง"

ฝีมือฉันเอง ฉันขว้างมันทิ้งนี่แหละ น่ารำคาญชำมัด ไว้เดี๋ยวค่อยเอาไปซ่อมก็ได้

"กี่โมงแล้วเนี่ย" หลังจากที่ฉันนอนอยู่บนเตียงได้ซักพักนึง ฉันก็นึกขึ้นมาได้ ว่าวันนี้ฉันต้องไปโรงเรียน ย๊ากกกกก แย่แล้ว

ฉันอาบน้ำเสร็จภายในเวลาไม่ถึง 5 นาที แต่ดีนะเนี่ย ที่โรงเรียนฉันอยู่ใกล้บ้าน

โรงเรียน

" นี่เธอออออ  ไปไหนมา ทำไมพึ่งมาโรงเรียนเอาป่านนี้ ดูนาฬิกาซิ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว " อาจารย์บ้าอะไรย่ะ บ่นอยู่ได้

" 9 โมง 15 นาที 26 วินาที ค่ะ อาจารย์"  ฉันตอบไปอย่างกวนประสาท หนอย ไม่รู้จักพลิตาซะแล้ว

 " นี่ เธอคงคือพลิตา ที่เพิ่งย้ายมาใหม่จากสเปนใช่มั๊ย "  อาจารย์คนนั้น เดินมาพูดกับฉันก่อนที่อาจารย์แก่คนนั้นจะเริ่มด่าฉันต่อ โอ้ววว เธอคือนางฟ้าจากสวรรค์

" ค่ะ หนูคือพลิตา "

"'งั้นรีบตามครูขึ้นห้องเรียนเดี๋ยวนี้  ทำไมเธอมาโรงเรียนเอาป่านนี้ " ฉันไม่คิดจะเถียงอาจารย์เค้าหรอกนะ แต่ฉันมีแผนใหม่แล้วหละ

"นี่ แล้วอย่ามาอ้างว่า รถติด อากาศเป็นพิษ คนตดบนรถเมล์แล้วเคลียกับกระเป๋ารถเมล์หละ ฉันเจอมุกนี้มาเยอะแล้ว"

"เอ่ออ คือว่า สุนัขนะค่ะ พอดีสุนัขของหนูออกลูกอยู่กลางทาง แล้วหนูก็เลยช่วยมันคลอดลูกอยู่ค่ะ" ฉันแก้ตัวแบบงูๆปลาๆ

" อ้อเหรอ งั้นฉันจะไม่ว่าอะไรเธอ แต่ว่าพรุ่งนี้ถ่ายรูปกับสุนัขเธอมาให้ฉันดูแล้วกันนะ พลิตา "

อารายนะ ฉันว่าฉันฉลาดแล้วนะ แต่ยัยอาจารย์นี่ฉลาดกว่าฉันอีก โอ๊ยยยยยยยยยย แล้วฉันจะเอาหมามาจากไหนหละเนี๊ย ปากหนอปาก

ห้องเรียน

" นี่ๆ  นักเรียนช่วยเงียบกันหน่อย ที่นี่โรงเรียนนะ ไม่ใช่อาร์ซีเอ "

" กิ๊วๆ อาจารย์รู้จักอาร์ซีเอด้วยเหรอครับ ไม่ใช่รู้จักแต่ เอไอเอ ประกันชีวิตก่อนสิ้นใจเหรอครับอาจารย์ "  มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดแซวอาจารย์จากหลังห้อง

" นี่พวกเธออ ช่วยพูดอะไรที่มันสร้างสรรค์กว่านี้หน่อยได้มั๊ยยะ ฉันก็ไม่ค่อยอยากมายุ่งหรอกนะ ถ้าไม่จำเป็น  คือวันนี้มีนักเรียนใหม่ อ่าว พลิตา เข้ามาซิ " อาจารย์เรียกทักฉัน เมื่อเห็นฉันยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าห้อง  "

"ค่ะ ฉันชื่อ พลิตา กวีวัฒนา เรียกฉันว่าจุ๊บจิ๊บก็ได้นะ เราพึ่งจะย้ายมาวันนี้เป็นวันแรก ยังไงก้ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ "  ฉันทักทายเพื่อนๆไปอย่างสุภาพ

" ฝากหัวใจด้วยก็ได้นะจ๊ะ คนสวย วี๊ดวิ้ว " ฉันสงสัยจงเลย ทำไมห้องนี้ถึงมีแต่คนปากเสียเนี่ย หวังว่าฉันคงไม่ซวยไปมากกว่านี้นะ

" นี่ อานันท์ ที่ข้างๆเธอว่างอยู่ใช่มั๊ย " อาจารย์ถามผู้ชายที่นั่งอยู่หลังห้องสุดเกี่ยวกับที่นั่ง แต่ เอ๊ะ นายนั่นหน้าตาคุ้นๆชอบกล เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

" ว่างครับ " นายนั่นตอบอาจารย์ ในขณะที่กำลังลอกงานอยู่

" งั้น เธอไปนั่งตรงนั้นแล้วกันนะ  ครูไปหละ "  ฉันเดินไปนั่งข้างๆนายอานันท์ออะไรนั่น แต่หน้านายนั่นมันคุ้นจริงๆนะ

"  นี่ นายๆ " ฉันหันไปสะกิดนายนั่น

" นี่ อะไรของเธอ ไม่เห็นรึไงว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ " นายนั่นเงยหน้าขึ้นมา หลังจากนั้นก็ว่าฉันเป็นฉอดๆ ปากนายนี่นะ

" นา ย ย ย  "  นั่นมันไอ้เปรตนี่หว่า โอ๊ยยยยย สงสัยช่วงนี้ต้องเป็นขาลงของฉันแน่ๆเลย

" นี่เธอ เฮ้ออ ถึงว่าไม่เห็นว่าฉันทำอะไรอยู่ เพราะเธอมันเป็นถั่ว ตาก็เลยถั่ว  นี่ๆ เจอฉันแค่ 2-3รอบ คิดถึงฉันจนย้ายโรงเรียนตามเลยรึ " ฮึๆ นายนั่นหน้าตากวนแล้ว ยังมาพูดอะไรกวนฉันอีกเหรอเนี่ย

" บ้านนายซิ ฉันไม่ได้ย้ายตามนายซักหน่อย แล้วอีกอย่างนะ ฉันไม่อยากเจอนายด้วยซ้ำ " เฮ้ออออ นายนี่ หลงตัวเองชะมัดเลย

" นี่ถามจริงๆเถอะ เธอไม่รู้จักฉันจริงๆเหรอ เธอไปอยู่ไหนมาฮะ เชยชะมัดเลยนะ ยัยเฉิ่มเอ๊ยยย " นี่ ฉันคุยกะนายนี่ 3 ครั้ง ฉันก็ได้มา 3 ชื่อ ขืนให้ฉันคุยกับนายนี่อีก 1 ปี ฉันจะไม่มี 365 ชื่อเลยเหรอเนี่ย เฮ้อออ

" ทำไมเหรอ นายเป็นสัปเหร่ออยู่วัดสุทัศน์หรือยังไง อ้อออ มิน่าหละ ถึงได้สูงยังกับเปรตวัดสุทัต ว่างๆก็ชวนฉันไปด้วยนะ เผื่อฉันจะสูงเหมือนนาย  55+ " ฉันหัวเราะสะใจ เมื่อเอาคืนจากอ้ายเปรตตัวนี้ได้ สะใจจริงๆเลยแม่เจ้า

" ฉันก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะยัยถั่ว ฉันหนะ เป็นถึงดาราดังเลยนะ เธอนี่เชยสุดเลย ว่างๆสอนวิธีเชยแบบเธอให้ฉันบ้างซิ "  อ๊ายยยยยย ไม่จริง ไอ้เปรตเนี่ยนะ จะมาเป็นดาราดัง จอร์จช่วยซาร่าด้วย แต่ดูไปดูมา นายนี่ก็หล่อเหมือนกันนะ

" นี่ๆ พวกเธอจะเงียบกันได้รึยัง "  อาจารย์เหี่ยวส่งเสียงมาทางพวกฉัน แต่ฉันก็ไม่คิดว่าเป็นฉันหรอกนะ ฉันเลยมองไปทางข้างๆฉัน

" เธอนั่นแหละ เอ้อ เธอชื่ออะไรรึ ดูหน้าไม่คุ้นเลย " อาจารย์เหี่ยวถามฉัน

" พลิตา กวีวัฒนา ค่ะ "

" อ้อเหรอ งั้นพลิตา อานันท์ พวกเธอ 2 คนออกไปยืมนอกห้อง " อะไรนะ ยัยเหี่ยวนั่นสั่งฉันออกไปยืนนอกห้อง

" อาจารย์ครับ แต่ผมไม่ผิดนะครับ ยัยนี่ต่างหากที่ชวนผมคุย " หนอย ไอ้คนเห็นแก่ตัว เอาตัวรอดคนเดียว

" ออกไปทั้ง 2 คน นั่นแหละ " ในที่สุด พระเจ้าก็เข้าข้างฉัน ฉันโดน นายก็ต้องโดน!!!

+++ นัน +++

วันนี้ ผมมาโรงเรียนด้วยช่วงเวลาที่น่าเบื่อเหมือนทุกวัน เพราะ ผมต้องรีบมาลอกงานกับเพื่อนคนอื่นในห้อง เฮ้ออ

แต่แล้ว ช่วงเวลาในวันนี้ของผมก็มีชีวิตชีวามากขึ้น เพราะวันนี้ ในขณะที่ผมกำลังลอกงานอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียง

หนึ่งพูดขึ้นมา

"ค่ะ ฉันชื่อ พลิตา กวีวัฒนา เรียกฉันว่าจุ๊บจิ๊บก็ได้นะ เราพึ่งจะย้ายมาวันนี้เป็นวันแรก ยังไงก้ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ " 

ผมจำเสียงนั้นได้ อะไรนะ จุ๊บจิ๊บ ผมเงยหน้าขึ้นมานิดนึง เธอ ใช่เธอจริงๆด้วย  แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เธอได้นั่ง

ข้างผม  ผมเลยทำเป็นไม่สนใจเธอ หลังจากเธอนั่งลง เธอมาสะกิดผม ผมก็เลยหันไปดุเธอ นี่เธอไม่รู้จักผมจริงๆ

เหรอเนี่ย แถมเธอยังมาว่าผมว่าเป็นสัปเหร่ออีก  มันน่าตบจูบตบจูบมั๊ยเนี่ย(คิดอะไรของมันเนี้ย ไอ้อานันท์) ผมคุย

กับเธอจนยัยเหี่ยวไล่ผมออกจากห้อง จากนั้นผมคิดว่าผมจะถือโอกาสนี้ตีสนิทเธอซะเลย 5 5 5





























เราเป็นนักเขียนใหม่ ฝากด้วยฝากตัวด้วนนะค่ะ

อย่าลืมเม้น+โหวตด้วยหละ



กัญชา  >>>>>> takky_zaaa@hotmail.com



รังไข่   >>>>>>>>  r_e_d_apple@hotmail.com