รักใสซื่อของยัยจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : +++1 ย้ายบ้าน+พบเจอ

ณ สนามบิน เมืองๆหนึ่งในสเปน

"แม่คะจิ๊บต้องไปอยู่ไทยจริงๆหรอคะ ไม่ไปไทยไม่ได้หรอ จิ๊บก็เหงาแย่ซิอยู่คนเดียว" เด็กไทยที่เติบโตที่สเปน วัย 16 ปี ตากลมโต ผิวขาว สูงประมาณ 170  ผมยาวประบ่า  ดูท่าทางสดใส กำลังอ้อนแม่ที่จะส่งเธอไปเรียนเมืองไทยเพื่อให้เธอรู้ว่าเธอควรจะอยู่คนเดียวได้แล้วและเพื่อเป็นการฝึกภาษาไทยไปในตัวด้วย

"ไม่ได้ ก็เราตกลงกับแม่แล้วหนิ ไปแค่ปีเดียวไม่เห็นจะเป็นไรเลย จิ๊บโตแล้วนะลูก  ต้องดูแลตัวเองนะ ถ้าเหงาก็โทรมาแม่แล้วกัน "

เมื่ออ้อนแม่ไม่สำเร็จ เลยหันไปหาพ่อแทน

 "พ่อค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"

" ไม่ต้องมาอ้อนเลย รีบๆไปเร็วๆลูก เดี๋ยวก็ตกเครื่องพอดี "

" งั้นจิ๊บไปแล้วนะคะ พ่อค่ะ แม่ค่ะ สวัสดีค่ะ ไปแล้วนะ พี่เจฟ ว่างๆก็โทรหาเค้าบ้างน๊า"เด็กสาวหันไปล่ำลาทุกคน

เมืองไทย

" ทำไมอากาศเมืองไทยมันร้อนอย่างนี้นะ "  ระหว่างรอคนมารับที่สนามบิน จิ๊บเลยเดินออกไปซื้อน้ำ

" ทามมายป้าจิ๊ยังไม่มาซักทีน๊าาาาาา "

ดิ่งๆๆดิ่งด่องดะดิงด่อง  เสียงโทรศัพท์ฉันดังป้าจิ๊โทรมานี่เอง

"สวัสดีค่ะ ป้าจิ๊อยู่ไหนคะ "

"จิ๊บจ้ะ คือตอนนี้ป้าติดประชุม จิ๊บนั่งแท็กซี่มาเองได้มั๊ย"

"แล้วคอนโดจิ๊บอยู่ไหนคะ"

"อยู่สุขุมวิทจ๊ะ*********** เดี๋ยวตอนเย็นป้าแวะไปหานะจ๊ะ" ป้าจิ๊อธิบายเส้นทางให้จิ๊บฟังมัน
เป็นคอนโดหรูแห่งหนึ่งและอยู่ใกล้โรงเรียนใหม่ของเธอด้วย

" ค่ะ "

"งั้นแค่นี้นะจิ๊บ ป้าติดงานอยู่ "

" ทำไมชีวิตฉันถึงด้ายตกอับขนาดนี้เนี่ย เฮ้ออออออออ ซวยจริง "

 พลั่กกกกกกก โอ๊ยยยย มีใครมาดึงฉันจากด้านหลัง อย่าให้เจอหน้านะ ไม่งั้นแม่จะด่าหน้าหงายเลย

" นี่ยัยถั่วฝักยาว เธออยากตายรึไง " หนอย แกเป็นใครกัน มาดึงฉันแล้วยังมาว่าฉันอีก วอนซะแล้ว
อ้ายยเปรต

" นายเป็นใครกัน อยู่ดีๆ ก็มาดึงฉันไว้ เออแล้วอีกอย่างฉันม่ายด้ายชื่อถั่ว ฉันจะข้ามถนน ถอยไป "

"มัวแต่คุยโทรศัพท์อยู่นั่นแหละ รถจะชนเธออยู่แร้ว โด่ ช่วยไว้ แล้วยังโดนด่าอีก"

"อ่าวเหรอ งั้นขอบใจแล้วกัน ฉันไปหละ แท๊กซี่มาแระ บาย"

" เดี๋ยวก่อน เธอชื่ออะไรเหรอ "

"จุ๊บจิ๊บ" พอฉันขึ้นรถมา นายนั่นก็ตะโกนว่า

"ฉันนันนะ  ยินดีที่ได้รุจัก"

"เชอะ แต่ฉันไม่ยินดีย่ะ  มีที่ไหน ฉันสวยจะตาย มาเรียกฉันว่าถั่วฝักยาว" จิ๊บบ่นในรถ

คอนโด

" เฮ๊ยยยย ถึงซักทีนะ คอนโดของฉัน เหนื่อยจริงๆเลย "

อาหารมื้อแรกที่ฉันจะกิน และ อาหารที่ฉันชอบที่สุด คือ  ส้มตำปูปลาร้า!!!ถึงฉันจะไปอยู่สเปนก็เถอะ มันอร่อยนี่นา

++++ นัน ++++

วันนี้ ผมเพิ่งกลับมาจากอังกฤษที่สนามบินมา ผมเจอผู้หญิงซึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกับผมมา  เธอ

น่ารักมากก  ผม มองเธอมาตั้งแต่ตอนเธอเดินออกมาแล้ว ผมแปลกใจตัวเองเหมือนกันเพราะโดย

ปรกติแล้วผมแทบไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลย ผมมันเป็น ดาราดังนี่นา เธอเดินไปซื้อน้ำ ผมก็เลย

เดินไปซื้อน้ำตามเธอ แต่เธอคงไม่ได้สนใจ ผมรู้สึกแปลกใจนิดๆ เพราะ โดยทั่วไปแล้ว ผมมักเป็น

ที่กรี๊ดกร๊าดของสาวๆ แต่เธอไม่ ทำไมเธอไม่รู้จัก ผม ทั้งๆที่ผมเป็นซุปเปอร์สตาร์เมืองไทย (อ๊วกก)

 ดูเหมือนว่าเธอกำลังรอใครบางคนอยู่  ผมเลยแอบฟังเธอคุย โทรศัพท์ (บังเอิญได้ยินตะหาก นัน

เอ๊ยเสียมารยาท) เท่าที่ผมฟังมา ผมว่า คนที่มารับเธอต้องติดธุระแน่ๆ ถ้าผมเดาไม่ผิด ผมเดินตาม

เธอออกมาข้างนอก เธอ มัวแต่คุยโทรสับจนลืมมองรถบนถนน ผมจึงถูโอกาสดึงตัวเทอออกมา ยิ่ง

อยู่มองเธอใกล้ๆ ผมยิ่งรู้สึกว่าเธอ เหมือนถั่ว (มันคิดอะไรที่ดีกว่านี้ไม่ได้รึไงวะ)  เธอสูงเหมือนถั่ว

ฝักยาว ตาโตเหมือนเมล็ดถั่ว รวมถึงหน้าาอกเธอด้วย ที่เหมือนถั่วลิสง อิอิ นี่ผมกำลังตก หลุมรักเธอ

รึป่าวเนี่ย แต่ทำไม่เธอถึงเรียกผมว่าไอ้เปรต เธอบอกผมว่าเธอชื่อ จุ๊บจิ๊บ  มันเป็นชื่อที่น่ารักจริงๆ

วันนี้ผมคงหลับสบายเห็นแต่หน้าของเธอคนนั้น

เราเป็นนักเขียนฝึกหัด  มีอะไรก็แนะนำด้วยน๊า

 แล้วก็ อย่าลืมเม้น+โหวตด้วยนะค่ะ