เรื่องเล่าชาวนิสิต

ลำดับตอนที่ #2 : แรกเจอ

วันนี้มีประกาศผลสอบบนบอร์ดที่ ม.เกสรพฤกษา ครับ

ซึ่งทุกๆ ปีก็จะมีการแปะผลการสอบแอดมิทกันที่นี่ และก็มีกิจกรรมการต้อนรับของนิสิต - นักศึกษาที่เข้าใหม่กันด้วย จึงเป็นธรรมดาที่มีคนจำนวนมากมากัน ทั้งเด็กเข้าใหม่ ผู้ปกครอง แม้กระทั่งนักข่าวที่มาทำข่าวกัน

"เฮ้ย!! แกจะถึงยังว่ะ สาดดช้าโครต!!" นกโทรเร่งตุ๋นให้มาที่นัดพบบริเวณสถานีรถไฟฟ้า เพื่อไปในงานประกาศผล

"วิ่งขึ้นบันไดอยู่เนี่ย ถึงแล้วๆ แค่นี้นะ" ตุ๋นวิ่งจนหอบตัวโยนเลยที่เดียว

"มาซักที  ป่ะรีบไปเดี๋ยวรถติด"  นกเริ่มเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าร่วมกับเพื่อนกลุ่มใหญ่  คนบนรถไฟฟ้าเพียบเลยครับ  ทั้งเด็กและผู้ใหญ่  แม้สถานีนี้จะเป็นสถานีแรกก็ตาม  ซึ่งเป็นปกติล่ะครับ  ทำไงได้ล่ะมันยังคงเป็นการเดินทางที่สะดวกที่สุดที่เด็กกรุงอย่างผมต้องเผชิญกับรถติดเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว

"เฮ้ยๆ  ดูคนนั้นดิ โครตน่ารักเลยว่ะ"  เบิ้มเพื่อนในกลุ่มผมพยักพเยิดให้ดูหญิงสาวกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลกันนัก

"เราว่าเสื้อฟ้าน่ารักสุด  ผมยาว  ขาว  หมวยนิดๆ  สเป็กเลย"  แว่นเพื่อนอีกคนออกความเห็น

"โห  คุยไรกันอยู่ไม่รู้  แต่ตอนยิ้มน่ารักดี  ว่าแต่ไอ้แว่นเดี๋ยวแฟนแกได้ยินจะโดนหักคอเอานะเฟ้ย"  กิตแขวะแว่นเล็กน้อย

"ก็ตอนนี้ไม่อยู่นิหว่า  ตอนนี้มองได้ก็มองไปก่อน  ใช่ป่ะตุ๋น"  แว่นถามผม

"อืมๆ"  ผมตอบสั้นๆ  แต่สายตาผมมองที่ผู้หญิงเสื้อฟ้าคนนั้นอยู่  น่ารักจริงๆครับให้ตายเถอะ  ยิ่งตอนยิ้มและหัวเราะจะละลายให้ได้เลยสิน่า  ซึ่งระหว่างทางผมก็คุยพร้องมองสาวไปเรื่อยๆจนถึงสถานีที่จะลง

"ต่อแท็กซี่ล่ะกัน 5 คนพอไหว  จะได้เร็วหน่อย"  นกหัวหน้ากลุ่มผมออกความเห็น  "รถคงติดหน่อย  แต่คงไม่แพงเท่าไร"

รถติดจริงๆด้วยครับ  รถหลายๆคันมุ่งหน้าเข้ามหาลัย  บางคนมากับผู้ปกครอง  แต่ส่วนใหญ่มากับเพื่อนเป็นกลุ่มๆครับ  บรรยากาศข้างในคนเต็มเลยโดยเฉพาะบริเวณรอบๆ ลานประกาศผล  ซึ่งจะมีซุ้มของมหาลัยต่างๆ ตั้งกันอยู่  มีเสียงกลอง  เสียงพี่นิสิตนักศึกษาขายของ  แหม มันช่างคึกคักและน่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ เลย

"เอางี้"  นกบอกเพื่อน  "เดี๋ยวประมาณ 3 ชั่วโมงเจอกันตรงซุ้มขายของนี้นะ  จะได้ไปเที่ยวที่อื่นกันต่อ  ตอนนี้แยกย้ายกันได้"  ซึ่งต่างแยกย้ายกันไป  โดยผมไปกับนกครับ

"เราไปที่บอร์ดประกาศผลก่อนดีกว่า  อยากไปดูผลอีกที"  ถึงเวลานี้ไปไหนไปด้วยล่ะครับ  ติดที่เดียวกันนี่น่า

ขณะที่เดินเบียดเสียดเข้าไปที่บอร์ด  ผมก็ได้ยินเสียงโห่ร้องยินดีและอื่นๆเป็นระยะๆ  ซึ่งผมว่ามีหลายคนเหมือนกันนะที่มาลุ้นกันที่บอร์ดเลย  คงให้อารมณืที่ตื่นเต้นดีละมั้ง

อ่า..ผมเจอบอร์ดมหาลัยผมแล้ว  เอ...ชื่อผมอยู่ไหนหว่า  ผมไล่สายตามองไปเรื่อยๆ  อ่ะเจอแล้ว  โหยสาขาเดียวกับผมมีชื่อ 70 คนแน่ะ  เอ..เค้ารับ 50 ไม่ใช่หรือไงนะ  อีก 20 คงสำรองมั้ง  แล้วทันใดนั้นก็มีมือมาสะกิดผม  ผมสะดุ้งเฮือก  หันขวับไปเห็นพี่สาวใส่เสื้อมหาลัยผมเอง

"น้องติดใช่ไหมเอ่ย  ยินดีด้วยนะ  ติดคณะอะไรล่ะ  ตามพี่มาเดี๋ยวพี่พาไปที่ซุ้ม"

หลังจากนั้นพี่สาวคนนี้ก็ไปรับอีกหลายคนที่ติดมหาลัยเดียวกันรวมทั้งเพื่อนผมด้วย  แล้วก็เดินพาไปที่ซุ้มมหาลัย  ระหว่างทางก็ผ่านซุ้มมหาลัยอื่นๆ  ซึ่งต่างก็สนุกสนานทั้งนั้น  จนในที่สุดก็ถึงซุ้มมหาลัยผมที่คึกคักไม่แพ้กัน  แล้วหลังจากนั้นก็ลงทะเบียน  รับป้ายชื่อมาแขวนคอพร้อมกับเอกสาร 2-3 แผ่น  แล้วก็มีพี่ๆอีกกลุ่มพาไปตามซุ้มย่อยของคณะต่างๆ

"น้องนกคณะรัฐศาสตร์ใช่ไหม  เดี๋ยวพี่พาไปนะ  ส่วนน้องตุ๋นอยู่คณะวิทย์  พี่คนนั้นจะพาไปส่งนะ"  แล้วผมกับนกก็นัดแนะเจอตรงโต๊ะลงทะเบียนนี้  แล้วก็แยกย้ายกันไป

"ไก่ย่างถูกเผาๆ"  เสียงจากคณะผมดังมาแต่ไกลเลยแฮะ  ซึ่งเมื่อมาถึงพี่ก็ต้อนรับด้วยกานปะแป้งที่แก้มพร้อมกับพวงมาลัยเชือกฟางที่มีดอกไม้ดอกนึงร้อยอยู่

"เอ้า  น้องกลุ่มใหม่มาแล้ว  แนะนำตัวกับเพื่อนหน่อยคร้าบบ"  ซึ่งหลังจากแนะนำตัวเสร็จพี่ก็ให้มาอยู่รวมกลุ่ม  แล้วสอนท่าเต้นให้  และมีให้เล่นเกมเล็กๆน้อยๆไปด้วย  ขณะเดียวกับที่พี่ๆก็ยังคงพาน้องทยอยเข้ามาอยู่เรื่อยๆ

"อ่ะสาวๆ กลุ่มใหม่นี้แนะนำตัวกับเพื่อนๆหน่อยครับ"  พี่เรียกน้องกลุ่มหใม่เข้ามาแนะนำตัว

"อืม..มาเพื่มอีก 3 คน"  ตุ๋นคิดในใจ  "อ้าว คนนั้นเจอในรถไฟฟ้านิหว่า  คณะเดียวกันด้วยโชคดีแฮะ"  ตุ๋นแอบดีใจเล็กน้อย

"ชื่อบลูค่ะ"  สาวเสื้อฟ้าคนนั้นแนะนำตัว

"เอาล่ะไปเข้ากลุ่มได้  แล้วเพลงต่อไปเป็นเพลงตุ่ม  น้องเต้นตามพวกพี่นะ"

ตอนนี้บลูก็เต้นไปพร้อมกับคนอื่นๆ   ดูเธออายๆแฮะ  แต่ก็ไม่แปลกหรอกทุกคนก็เต้นแบบอายๆกันทั้งนั้น  รวมทั้งผมด้วย

"ต่อไปเราจะเล่นเกมกันนะ  ให้น้องจับคู่กับเพื่อนนะ"  พี่สั่ง  ผมก็เงอะงะไม่รู้จะจับคู่กับใคร  จนในที่สุดก็ได้มาจับคู่กับบลู  โชคดีหรือร้ายกันนะ  แต่ผมก็ใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกันซะเลย

"สวัสดีครับ  เราชื่อตุ๋นนะ"  ผมแนะนำตัวพร้อมกับชี้มือไปที่ป้ายห้อยคอของตัวเอง  "ยินดีที่รู้จักครับ"

"เช่นกันค่ะ  ส่วนเราชื่อบลูนะ"  บลูแนะนำตัวเช่นกันพร้อมกับยิ้มให้แบบมิตรไมตรี  โอย..ยิ่งเห็นหน้าใกล้ๆยิ่งน่ารัก

หลังจากนั้นก็เล่นเกมและเต้นไปเรื่อย  ทำให้ผมรู้จักกับพี่ๆและเพื่อนๆคนอื่นอีกหลายคน  แต่แล้วในที่สุดผมก็ต้องขอตัวกลับออกมาก่อน  ขณะที่คิดในใจว่า

"หวังว่าเราคงจะได้มีโอกาสเจอบลูอีกบ่อยๆนะ  อิอิ"