[SF]พระยูชอนมณี ตอน หนีนางยักษ์ไปรักโลมา (YooSu) - [SF]พระยูชอนมณี ตอน หนีนางยักษ์ไปรักโลมา (YooSu) นิยาย [SF]พระยูชอนมณี ตอน หนีนางยักษ์ไปรักโลมา (YooSu) : Dek-D.com - Writer

[SF]พระยูชอนมณี ตอน หนีนางยักษ์ไปรักโลมา (YooSu)

โดย H2O_malon

มาจะกล่าวบทไปถึง พระยูชอนมณีผู้เกรียงไก่ ออกเรือประมงลำใหญ่ แต่ไซร้ยักษ์จับเป็นผัวมาแรมปี บัดนี้ฤกษ์ดีได้เวลาหนีแล้วเอย~...

ผู้เข้าชมรวม

280

ผู้เข้าชมเดือนนี้

1

ผู้เข้าชมรวม


280

ความคิดเห็น


4

คนติดตาม


2
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  27 ม.ค. 57 / 15:04 น.

แท็กนิยาย

TVXQ JYJ SF วรรณคดี



ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ

    พระยูชอนมณี ตอน หนีนางยักษ์ไปรักโลมา


    SF : <ยูชอนxจุนซู>
    H2O_melon


    าจะกล่าวบทไปถึงกลางดึกคืนหนึ่ง.... หลังจากแน่ใจว่าเมียยักษ์นอนหลับสนิทไปด้วยฤทธิ์ยานอนหลับที่ตัวเองลอบใส่ไปในเหล้าขาวเมื่อดินเนอร์ที่ตนแสร้งทำสวีทใต้แสงเทียนแล้ว  

    พระยูชอนมณีที่วางแผนด้วยมันสมองเท่าขี้ไก่มานานแรมปีว่าจะต้องหนีจากนังเมียยักษ์ให้ได้ กำมือทำท่าเยส!’อย่างภูมิใจแล้วดีดตัวลงจากเตียง เพื่อความแน่ใจจึงใช้ฝ่าพระบาทาสะกิดตูดเมียเล็กน้อย...เมียไม่ตื่น เพิ่มแรงถีบอีกรอบจนร่างนางแทบตกเตียง...เมียก็ม๊ายยยตื่น! เพียงแค่พลิกตัวเกาตูดเล็กน้อยแล้วหลับต่อ ยูชอนมณีดีใจด้วยท่าเดิมอีกสามครั้ง เยส! เยส! เยส!’

              หลังจากฮัมเพลง let it go พลางเก็บเสื้อผ้าพับใส่กระเป๋าปราด้า ยูชอนมณีย่องฝีกีบออกมาทางหลังวัง มองซ้ายแลหลังแล้วโบกมือเรียกวินเงือกตายายที่นัดแนะกันไว้

              “ไปเกาะที่ใกล้ที่สุดเลยก่อนนังเมียตื่น  แว๊นเลยนะตา!!

              “โอ้ยยย เกาะใกล้ที่สุดแรงตาไปไม่ไหวหรอกพ่อหนุ่ม  ไปแวะเปลี่ยนเครื่องแถวอ่าวโลมาได้บ่” เงือกเฒ่าวัย 1,500 ปีโอดครวญ

              “เอางั้นก็ได้ รีบๆไปเถอะ  แล้วนี่ยายเค้าจะตามไปทำไม ผมไม่เสียค่ารถสองต่อนะบอกก่อนเลย!!อย่าว่างั้นงี้เลย ค่ารถต่อเดียวกูจะจ่ายพอรึป่าวเถอะ =.,=  กูเป็นโอรสผู้ดี  ใจสปอต  แต่พระเจ้าจ๊อส จนกรอบนะครับ! ยูชอนมณีคิดเงียบๆขณะขี่หลังวินเงือกเฒ่า

              “อย่าหาว่าตาคุยนะ แต่ยายติดตางอมแงมมาตั้งแต่เป็นเงือกสาวแล้ว ตอนจีบกันตาบอกยายว่าให้อยู่ในที่ๆผมเห็นคุณตลอดไปแหม่...ตั้งแต่ตอนนั้นนะ พ่อคุณเอ้ยยย ยายตามติดไม่ไปไหนเล๊ยย ประโยคเด็ดซีรีย์เกาหลีนะบอกก่อน~” เงือกเฒ่าเล่าอย่างภูมิอกภูมิใจพลางขยิบตาให้เมียรัก

              “แหม่ โอปป้าก็~” บิดเขินอายจนนมยานๆยายส่ายไปมา

              “ตกลงจ่ายเท่าเดิมนะ โอเช”

              ยูชอนมณีทำหูทวนลมพูดตัดบทพรรณนารักของเงือกหนุ่มสาวพันปีที่ดูเหมือนจะหยอดมุกจีบกันไม่เลิก  แล้วใส่แว่นเรย์แบนกันลมทะเลปะทะหน้ามุ่งตรงสู่อ่าวโลมาในบัดดล

              ไม่กี่เพลาราว 2 hours วินเฒ่าและเมียก็มาจอดเทียบท่ากับเนินทรายเล็กๆ ต่อรองราคากันเสร็จก็รีบเรียกหาวินคันใหม่เพื่อไปยังจุดหมายคือ เกาะกระเบื้องพิสดาร อาจจะเป็นเพราะดึกดื่นมากแล้ว วินเงือกทั้งหลายต่างกลับถ้ำนอนกันหมด

    วินเงือกตายายเมื่อกี้ก็กระซิบกระซาบซะตรูได้ยินว่าจะไปต่อโมเต็ลแถวนี้กัน ชิส์ ยูชอนมณีคิดอย่างหงุดหงิด เกรงนังเมียนั่นจะตื่นรู้ทันว่าตนหนีออกมาจากวัง แต่ก็นึกยิ้มในใจว่าดีนะที่ตรูฉลาดทิ้งโน้ตไว้ว่า ตื่นไปขรี้ เมิงไม่ต้องตามมา

              สอดส่ายสายตาไปเห็นน้ำฟุ้งกระจายอยู่กลางอากาศเป็นละอองกระเซ็นละยับต้องกับแสงจันทร์ บนผืนน้ำมีโลมาตัวนึงกระโดดโลดเต้นอย่างสนุกสนาน ยูชอนมณีท้องร้องทันใดอยากกินโลมาย่างเสียนี่กระไร ลองเรียกดูหน่อยก็แล้วกัน

              “เฮ้~~~ เจ้าโลมาตัวเล็ก!! มานี่หน่อยสิ๊”

              โลมาจุนซูตัวน้อยได้ยินก็เหลียวซ้ายแลขวา พอเห็นว่ามีตนตัวเดียวก็ว่ายเข้ามาใกล้ยูชอนมณีผู้ซึ่งเลียปากพลางมองหาเศษกิ่งไม้ใกล้ตัวเตรียมจุดไฟย่างโลมาผู้โชคร้าย

              “มีอะไรให้เราช่วยหรอฮับ?”

              โลมาถามพลางมองสำรวจชายแปลกหน้าหน้าตาหล่อเหลาถึงแม้ผมบริเวณหน้าผากจะล่นขึ้นไปหน่อย แต่ดูยังไงผู้ชายคนนี้ก็หล่อ

              “เอ่อ...มาใกล้ๆหน่อยสิ ข้าไม่อยากตะโกนคุยกะเจ้านะ เจ้าโลมา”

              “จะให้เราเข้าไปหาท่าน น้ำตรงนั้นมันตื้นไปนะฮับ เดี๋ยวจุนซูจะเกยตื้นเอานะฮับ” โลมาน้อยไร้เดียงสาเอียงคอมองยูชอนมณีผู้คิดไม่ซื่อด้วยตาแบ๊ว

              “แต่ข้าเหงานี่นา อยากมีเจ้าคุยเป็นเพื่อน นะนะ งุ้งงิ้ง” ยูชอนมณีอ้อนโลมาทำท่าเอานิ้วชี้จิ้มๆกันแล้วก้มหน้าเบะปากแสร้งน่าสงสารในขณะที่ผู้แต่งเห็นว่าน่าถีบ

              “ก็ได้ฮับ เรากลัวท่านเหงา จุนซูไม่ชอบเห็นใครเศร้า เดี๋ยวจุนซูขึ้นไปหา แต่ขอจุนซูแปลงร่างแปป” ว่าแล้วก็เกิดแสงเรืองรองทั่วร่างโลมาก่อนกลายเป็นหนุ่มน้อยร่างกายเปลือยเปล่าเดินเข้ามาหายูชอนมณี  ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม แก้มขาวป่องอมชมพูระเรื่อ ปากเล็กๆคลี่ยิ้มให้แล้วสะบัดผมไปมาจนน้ำกระเด็น ยูชอนมณีเห็นภาพราวกับสโลโมชั่นในเอ็มวีจนใจเต้นตึกตักๆ เผลอมองต่ำลงมาที่หน้าอก เอวบาง ก้นเอสไลน์ และของสงวนที่บ่งบอกว่าเจ้าโลมาตัวนี้เป็นเพศผู้ คนมองกลืนน้ำลายดังเอื้อก ไม่ใช่เพราะอยากกินโลมาย่าง แต่เป็นโลมาดิบตัวเป็นๆตรงหน้านี่ต่างหาก

              “เป็นอะไรรึป่าวฮับ ไม่สบายตรงไหน บาดเจ็บรึป่าว ทำไมท่านมาอยู่ที่นี่ดึกๆได้ล่ะฮับ ให้ผมปลอบมั้ย ^~^

              “ปลอบสิ ปลอบเราๆ! >.,< ” ไก่หื่นตอบเพียงคำถามสุดท้ายแล้วอ้าแขนรอกอดปลอบขวัญจากโลมาแสนซื่อ

              ปรู๊ดดดดดดด!!!!

              “เฮ้ยยย ทำอะไรของเจ้าฮ๊า! มาพ่นน้ำใส่หน้าข้าทำไมเนี่ย” ไก่ตาตื่นเมื่อโลมาพ่นน้ำเย็นๆเข้าหน้าตน

              “ฮิยะฮ่าๆๆๆ ท่านร่าเริงแล้ว เราปลอบท่านไง เวลาโลมาปลอบกันจะพ่นน้ำใส่กันน้า~~ ปลอบกันๆ ฮิๆๆๆๆ ท่านยิ้มแล้ว เราดีใจ จุนซูดีใจจังเลยยย ^Q^ ” โลมาจุนซูกระโดดหมุนไปรอบๆยูชอนที่เผลอยิ้มไปกับเสียงหัวเราะแบบโลมาโดยไม่รู้ตัว ตกหลุมรักอ่ะ บ่องตง >,,<

              หัวเราะไปกระโดดเล่นกันไปมาอย่างปัญญาอ่อนจนสะดุดกิ่งไม้ที่ตอนก่อนเตรียมไว้ก่อไฟล้มกลิ้งกันไปนอนบนพื้นทราย โลมาอารมณ์ดียังคงหัวเราะสดใสราวกับเพิ่งเสพใบกระท่อมมาซักหนึ่งกำมือ คนตัวโตที่ล้มทับยังไม่ลุกไปไหนหน้าใกล้กันเพียงคืบ ยูชอนมณีเปลี่ยนใจในทันใดไม่กินแล้วโลมาปลาย่าง จับทำเมียเสียให้รู้แล้วรู้แรด! ....พอมองนัยน์ตาใสวิบวับสุดอินโนเซ้น ยูชอนมณีร้องไห้ในใจ ตรูไม่กล้าทำร้ายเด็กใสใส พาไปเลี้ยงให้โตไวไวจะได้ทำเมียเอย

              คิดได้ดังนั้นแล้วลุกขึ้นนั่งทำใจ เอามือทาบอกแฟบๆไว้หายใจเข้าลึกๆ แล้วคิดแผนการขั้นต่อไป ทำยังไงจะหลอกโลมาให้ไปด้วยกัน โลมาลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิมองอย่างสงสัยว่าคนหล่อทำอะไร ด้วยความไม่ระแวงระวัง ยูชอนมณีหันมาเจอท่านั่งเห็นไปถึงไหนต่อไหนสติแตกอีกครั้ง จับโลมากดทันใด

              “เจ้าชื่อจุนซูใช่มั้ย ข้าจะสอนเจ้าให้รู้ว่าความสุขเป็นเช่นไร เจ้าต้องการหรือไม่โลมาน้อยเอย =.,= ” คนตัวโตไม่อยากขืนใจ ถามความเห็นออกไปทั้งๆที่คิดภาพไปถึงฉากไหนต่อไหนเสียแล้ว โลมาลังเลก่อนตัดสินใจตอบความว่า...

              “อ...อื้อ เราอยากรู้วิธีสร้างความสุขทำยังไง จุนซูอยากมีความสุข เอาสุขเยอะๆๆเท่านี้เลยนะฮับ” โลมากางแขนอวบแกว่งไกววาดความสุขในอากาศให้ไก่ตัวร้ายดู

    ได้ฟังคำตอบและท่าทางสุดโมเอะดังนั้น กำเดายูชอนมณีแทบหลั่ง สั่งโลมาหลับตาแล้วมอบจุมพิตเบาๆ ก่อนเปลี่ยนเป็นร่ายลิ้นอ่อนหวานเนิบนาบกับปากนุ่ม โลมากระพริบตาปรือ ครางเสียงแผ่วท้วงขออากาศ ยูชอนมณีค่อยๆผละออกแล้วถาม

    “เจ้าชอบมั้ยหื้ม” โลมาไม่รู้ประสีประสา พยักหน้าหงึกๆ “ข้าชื่อยูชอนมณี เจ้าเรียกชื่อข้าสิ เด็กดี” พูดพลางลูบแก้มเนียนที่แดงระเรื่อจากการขาดอากาศ ตากลมมองหน้าหล่อเคลิ้ม

    “ยูชอน~ยูชอน~ ทำอีกทีนะ ขอแบบเมื่อกี้อีกทีน้า” มือเล็กที่เคยเป็นครีบเกี่ยวรั้งต้นคอคนตัวโตไว้ หาได้รู้ไม่ยั่วไก่เข้าซะแล้ว

    “เอาอีกกี่ทีดีน้า” มันยิ้มเจ้าเล่ห์แสร้งถามเจ้าตัวเล็กให้หน้ามุ่ย ลดมือมานับนิ้วขมุบขมิบปาก ก่อนชูสองมือตอบ

    “สิบทีเลยฮับบบ” ยูชอนมณีฟุบหน้าขำความน่ารัก แล้วหอมแก้มป่องเบาๆ โลมาดิ้นดุ๊กดิ๊กจั๊กจะจี้

    “ฮิๆๆๆ แบบนี้ก็เอาฮับ” เพียงแค่เวลาชั่วยามยูชอนมณีกลับคิดรักเจ้าโลมาตัวนี้นักหนา โมเอ๊ะโมเอะสุดใจต่างจากอิเมียตัวใหญ่ราวฟ้ากะเห็บ คิดแล้วก็หวงจึงกำชับสั่งอย่างวางตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

    “ฟังให้ดี เจ้าห้ามทำแบบนี้กับใคร ต้องทำกับข้าผู้เดียวเท่านั้น อารัซซอ?”

    “แว? ทำไมล่ะฮับ” ตัวน้อยสงสัย

    “เพราะต้องทำกับคนที่เรารักน่ะสิ   จุนซู...ข้ารักเจ้าเข้าแล้วยังเล่า”  โลมาจุนซูได้ยิน ยิ้มแก้มแทบปริ ยูชอนคนหล่อรักเค้าไปอย่างไร จุนซูไม่รู้ แต่จุนซูมีความสุขม๊ากมาก

    “ถึงจุนซูจะไม่ค่อยเข้าใจ แต่ตอนนี้จุนซูช๊อบชอบบบยูชอนแหละ ฮิๆๆ ฟอดดด ฟอดดด” โลมาน้อยคลี่ยิ้มละมุนละไม หอมแก้มยูชอนมณีซ้ายขวาฟอดใหญ่ แล้วปิดหน้าเขิน ทำเอาคนโดนลวนลามคืนพูดไม่ออก  กรีดร้องในใจที่โลดเต้นเหมือนจะคลั่งตายเหมือนกระเทยควาย กรี๊ดดดด คาวาอี๊~

    โลมาค่อยๆโผล่หน้าจากฝ่ามือ จับไหล่ยูชอนมณีทำหน้างอ

    “ยูชอนอ่า~~ ทำต่อได้ยังอ่ะ” ทำปากจู๋ยื่นให้แล้วหลับตา ยูชอนมณีจัดไปจุมพิตด้วยความรักใคร่ทั้งอ่อนหวานทั้งเร่าร้อนอย่างไม่กลัวคนตัวเล็กปากเจ่อสิบรอบรวดตามสัญญา จนโลมาพอใจ มีหรือไก่ตัวร้ายจะไม่คิดทำลามกต่อ ไว้ให้ถึงเกาะกระเบื้องพิสดารเมื่อไหร่ สิบรอบต่อไปไม่ใช่แค่จูบแน่นอน คอนเฟริม!!

     

    กล้รุ่งสางโลมาจุนซูคืนร่างปลาพายูชอนมณีมาจนใกล้ถึงฝั่งเกาะกระเบื้องพิสดาร อีกไม่กี่วาพลันเห็นคลื่นยักษ์ตีฟองตามมา ยูชอนมณีรู้ได้ทันที อิยักษ์ขมูขีเมียที่กรูหนีตามมาทันแล้ว โลมาตกใจว่ายน้ำอย่างเร็วไวแปลงกายขึ้นชายฝั่ง  

    ฤๅษียุนโฮมองอยู่ริมหาด ยกโทรโข่งประกาศถาม

    “พวกเอ็งเป็นใคร ต้องการบังกะโลไหม? กรูมีห้องว่าง”

    ยูชอนมณีจูงโลมาจุนซูโกยอ้าวเข้าหาฤๅษีด้วยหวังพึ่งมนต์คาถาหมีๆ ความที่โลมาไม่ชินวิ่งสองเท้า ก้าวตามไม่ทัน สะดุดล้มกลางคันหน้าคว่ำแนบดิน ยูชอนมณีจับอุ้มพาดหลังวิ่งตรงไปยังฤๅษีหน้าหมีผู้ยังงงงัน พี่ท่านจึงกล่าว

    “บอกอยู่บังกะโลกรูห้องว่าง ไม่เห็นต้องรีบขนาดนั้น ตะวันเพิ่งขึ้นไม่ทันเจ็ดโมง จะรีบไปซั่มกันต่อรืออย่างไร” ว่าพลางสำรวจ คนนึงแก้ผ้า คนนึงหน้าหื่น กรูว่าเมื่อคืน เสร็จกันมาแล้วแน่แท้ =.,=

    “ไม่ใช่แบบนั้นท่านปู่ ช่วยเราที อิเมียยักษ์ษีจะตามมาฆ่าเราแน่แล้ว” ยูชอนมณีเลิ่กลั่ก

    “เรียกพี่ได้ไหม~~ แล้วพี่จะให้ของวิเศษไล่นางไป” ฤๅษีหงุดหงิด กูเซฟใบหน้าไว้ที่ยี่สิบมาเป็นพันปี หนอยๆ มาเรียกปู่เสียนี่ ปู่โพ่งงงง!!

     “ที่ว่านางเป็นเมียท่านหมายความว่าอย่างไร  ฮือออ ใจร้าย หลอกว่ารักเค้าใช่มั้ย" โลมาดิ้นทุบหลังไก่ ยูชอนมณีโอดโอย

    "โอ้ยๆ ใจเย็นๆ ข้าไม่ได้หลอกเจ้า รักแท้แน่จริง แต่นางยักษ์หญิงข่มขื่นข้าแล้วไซร้ เจ็บใจแต่กลัวตาย จึงวางแผนหนีมาเจอเจ้านี่ไง จุนซูสุดแสนเลิฟ"

    จบด้วยวางโลมาแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ สีหน้าตัวเล็กดีขึ้นทันใดแต่ไม่วายงองอน

    "เมิงไว้ค่อยอธิบายกันได้ไหม อิยักษ์นู้นเดินซะไวใกล้เข้ามาแล้ว อ่ะ เอานี่ไปร้องเพลง purple line เป็นไหม?"

    ฤๅษียุนขัดใจล้วงย่ามปาไมโครโฟนมาให้ ยูชอนมณีรับไว้ เมิงจะให้กูร้องคาราโอเกะก่อนตายรึไง สงสัยแต่ตอบไปว่า

    "เป็น เอาเต้นด้วยมั้ย"

    "จัดไป ท่อนแรฟไว้กรูโซโล่เอง" ฤๅษีตอบ

    ว่าแล้วก็ร้องเต้นเพลงบรรเลงกลางหาด มนต์วิเศษเกินคาดยักษ์ใหญ่หยุดแต่ไกลๆ เอามือกุมอกครวญไห้

    "พี่ช่อนทำอะไรน้อง เสียงอะไรเจ็บปวดใจเกิ้นนน  นู๋ชินดงจิไม่ทนนน!!!"

    พอเข้าท่อนแรฟ ฤาษีสุดมันส์ลืมตัวเด๊นซ์กระจาย เสียงกรี๊ดนางยักษ์ดังกว่าเดิม

    "กรี๊ดดดดด ปวดอกปวดใจ ว่าแต่ตาลุงนี่ใคร? หล่อเท่กระชากใจ ขอเป็นมาเป็นผัวคนใหม่ได้ไหม" ฤๅษีสะดุ้งเฮือก งานเข้ากูแล้วไง อิห่านนนนน

    "ไม่ได้อินางเอ้ยยย ข้าเป็นฤาษี รักษาศีลเป็นพันๆปี  I can't มีเมีย" นางยักษ์เสียดายกลับมาเป้าหมายเดิม

    "งั้นพี่ชอนกลับมาหาศรีภรรยาได้มั้ย ไหนโน๊ตว่าตื่นไปขรี้ ส้วมอยู่นี่รึไง แล้วนางโลมานั่นใครรึว่ากิ๊กใหม่ นู๋ไม่ยอมมมม!" 

    "ด้วยความสัตย์จริง พี่ไม่ได้รักน้อง น้องดีเกินไป พี่ว่าเราเข้ากันไม่ดั๊ย!!" ยูชอนมณีตะโกนออกไปอย่างอัดอั้นตันใจ ตรูเสียประตูชัยมาแรมปี ฮือๆๆ เรื่องมันเส้าเป่าปี่แปป

    "เอางี้ดีมั้ย เอ็งชอบคนหล่อเยี่ยงข้าใช่หรือไม่ ข้ารู้จักเจ้าชายเมืองเอลฟ์ มีอีกสิบสองนายเจ้าคงถูกใจ ไปเลือกคู่ครองคนใหม่เถิดไป ไอ้หัวเหม่งนี่ไม่เห็นดูดีตรงไหน เหาใน เจ้าชายคยูฮยอนยังหล่อกว่า สนใจข้อเสนอนี้มั้ย?" ฤๅษีหมีนึกในใจ โด่ เจ้าชายอัลไล หล่อน้อยกว่าข้าทุกราย ครุคริๆ

    นางยักษ์เคลิ้มตาม "หล่อแน่ใช่มั้ย เออ งั้นข้าไป เราเลิกกันนะอิไก่ บั๊ยบาย"

    ยูชอนมณีหน้างง กูถูกบอกเลิกง่ายไปมั้ย ฟัส!

    "เดี๋ยวๆ ก่อนเอ็งไป ข้าให้บัตรกำนัลบวกคอร์สศัลยกรรมบอดี้สลิม ไปสวยให้สุดติ่งก่อนซิ่งไปหาสิบสองผัวใหม่" ฤๅษียุนเมตตาเสกบัตรทองวิเศษไว้เปลี่ยนยักษ์ผีให้เป็นคนให้นางไป นางดีใจโค้งให้หลายสิบรอบตะโกนมา

    "คัมซาฮัมนีดะ!!!!" เดินสะบัดตูดหายไปทันใด

    ยูชอนมณียืนเอ๋อ เคลียร์เรื่องไวไปมั้ย (ผู้แต่งด่าไปก็กรูขี้เกียดแล้วไง ฟรายยยย -"-)

    "เอาล่ะ หมดเรื่องวุ่ยวาย ว่าแต่พวกเอ็งจะเอาไง หนูโลมาล่อนจ้อนไม่หนาวไข่หรือ?" ยูชอนมณีรีบยืนบัง

    "อย่ามองหรรมที่รักข้า เจ้าฤๅษีลามก!! =[]=+" โด่วทำเป็นงก

    “หรรมคืออะไร? ยูชอนนน กินได้มั้ยเราหิวแล้ว *_* อินี่ก็ไร้เดียวสาเกิ๊น

    ฤๅษียุนโฮมองหน้าคู่รักปัญญาอ่อนแล้วถอนหายใจ เพ่งพินิจในญาณเห็นอนาคตไม่ไกลว่าจะมีกุมารมาเกิดเป็นลูกของทั้งสอง จึงสั่งให้พระยูชอนมณีและว่าที่ศรีภรรยามันคืนนี้ตั้งรกรากที่นี่จนกว่าจะกำเนิดลูกน้อย นาม สุดสาแจ



    เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามต่อได้ใน พระยูชอนมณี ตอน สุดสาแจขี่ม้ามินมังกร”

     



    เรื่องนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรผู้แต่งไม่ทราบ อันตัวข้าก็เมนยุน

    อาจจะเพราะอารมณ์มิสอิปาร์คที่หายหัวไปทำประมงชั่วคราวก็เป็นได้ =.=

    เป็น SF ที่สั้นจริงจัง! แต่ถ้าชอบจะเขียนตอนต่อไปนะเค๊อะ

    คิดเห็นกันเยี่ยงไร ติชมได้น๊า~~ (จุมพิต)

    หมอบกราบแบมือขอบพระคุณทุกท่านที่หลงเข้ามาค่ะ ^^

    ฟอลทวิตได้ : @watermalonn 

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×