คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 ; เหตุเกิดในห้องเก็บของ
[ Rit’s Part ]
ผมใส่ชุดเสร็จแล้ว ผมนั่งอยู่ในห้อง แค่สองคน!!!!! กับท่านชายโน่ เบ่เบ๋ T_____T รู้สึกคันยิบๆอยากต่อยคน (อุ๊ยโหด)
“คือช้านร๊ากก..เธอ และช้านรักเท๊ออออ ...~”อยู่ดีๆไอ้พี่โตโน่ก็แหกปากร้องเพลง (ย้ำว่าแหกปาก จะแกล้งริทน้อยยย T^T) ช้างกล้า ~
“เป็นบ้าไร..ห๊า!!”ผมตะคอกกลับไปอย่างหงุดหงิด
“ร้องเพลง ^^”หน้าตายอีกแล้วท่านผู้อ่าน โอ้ว คนอะไรน่ารักน่าเตะ T_T
“ขอบคุณ”
“รำคาญ?”
“อ่าห้ะ”ผมตอบแบบรำคาญๆ ก็มันรำคาญจริงๆนี่ !
“ก็ไปที่อื่นสิ ^^”พี่โตโน่ยิ้มโชว์ฟัน อีกแล้ววว = =
“อื้ม โอเค .. แว๊กก ! อะไรนะ ?”
“ไปที่อื่นสิครับ หูเป็นอะไร?”โตโน่หน้าตาย ฮืออออ
“พี่โตโน่ !!”ผมเริ่มโมโหแล้วนะ T^T
“ถ้าอยู่ ... ไม่รับรองเวอร์จิ้นนะครับ ^^”หืม พูดจาน่ากลัวดีนี่ งั้น.. เกียร์หมา(?) โลดด เบเบ๋ ~~~
“ฮะๆๆๆๆๆ”เสียงหัวเราะของพี่โตโน่ดังเวอร์ ดังไปให้กีกี้ได้ยินหรอออ T^T น่าหมั่นไส้ที่สุด
ผมเดินหาที่สงบๆจนทั่วบ้านเลยอะ แต่ว่ามันไม่ว่างเลยยยยย !
ก็ชั้นล่างเกต เกรซกำลังเต้นและร้องเพลงอย่างดังและเมามันส์ ส่วนข้างบนก็เสียงคนคนนั้น (?) นั่นแหละ สวนก็นะ กันกับไอซ์เตะบอลอยู่ ห้องครัวเซนก็ทำอะไรไม่รู้ เสียงดัง !
เอาเป็นว่าเหลือที่สุดท้ายให้ผมได้พักพิง ก็คือ...
ห้องเก็บของ !!
อ่า ใช่น่ะสิ ผมอยู่ได้เชื่อป้ะ ก็ดูสิ ห้องเก็บของบ้าอะไร ติดแอร์ด้วย (?) มี แอร์เย็นๆของก็มีแต่ของใหม่ๆ ไม่มีฝุ่นเลย ติดอยู่ที่ว่าขนาดมันคือ ผมกางแขนก็ติด แล้วก็มืด แค่นั้นแหละ แต่ก็ดี สงบ แอบหลับยังได้เลย ฮิฮิ
ผมนั่งลงกับพื้นแล้วก็กำลังจะหลับไป มันสบายมากๆเลยง่ะ ชอบจัง >w<
“คือช้านร๊ากเทออ และช้านรักเท๊อออ ~”มาอีกแล้ว เสียงสวรรค์ (?) จากคุณชายโน่ อ่า เค้าคงอยู่ใกล้ๆห้องเก็บของนี่ละ นิ่งไว้เรืองฤทธิ์
โครม !
“แว๊กกก!”ผมตกใจจนร้องออกมาดัง ก็ตัวของผมอยู่ไม่สุขอะมันเลยทำให้อะไรก็ไม่รู้ตก ซึ่งงง... เสียงมันน่าจะออกไปข้างนอกแน่เลย T_T
คลิก !
“อ้าว สวัสดีเบ่เบ๋ x)”ผมเจอดีให้แล้วล่ะ พี่โตโน่เปิดประตูห้องเก็บของออกมาได้? โอ้ววว บ้านหลังนี้ประตูดีกลอนเยี่ยมทุกห้องเลยนะ T^T
“ไฮ ^^”ผมตอบยิ้มไปอย่างแห้งๆ แห้งปานทะเลทรายเลยล่ะ (?)
“ทำไมอยู่ในนี้ล่ะ?”เขาถามด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“อะ .. เอ่อ.. คือว่า..”
“รอพี่หรออ?”พูดจบพี่โตโน่ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตูและ..ล็อคกลอนนน !!
ทำไมตอนผมพูด เอ่อ..คือ.. เมื่อไหร่ เกิดเรื่องได้ทุกที
“เห้ย ใกล้ไปแล้วนะพี่โตโน่ ออกป๊ายยย !”ผมโวยวายแล้วพยายามดันตัวเขาออก แต่พี่โตโน่กลับไม่รับรู้อะไรเลย เขาผลักผมไปชิดกำแพง แล้วหน้าเราก็อยู่ห่างกันแค่ 68 มิลลิเมตร ! (จิ้น =w=) แล้วพี่โตโน่ก็...
จุ๊บ~
มาอีกแล้ว จุ๊บจากนายภาคิน โอ้ว..ไม่ เรียกว่าจูบได้เลยแหละ
“อ่อย อ๊ะ >< “ผมพยายามต่อสู้(?) แต่มันก็ไม่เป็นผล สู้แรงพี่โตโน่ไม่ได้เลยแฮะ เลยต้อง..ยอม แหะๆ
“ปล่อยก็ได้”เขาออกจากจูบนั้น แต่กลับเป็นว่า เขามาให้ความสำคัญกับส่วนอื่น (?) ของผมแทน
พี่โตโน่เลื่อนใบหน้ามาไว้ที่ซอกคอของผม แล้วก็ทำอะไรก็ไม่รู้ ไม่สามารถอธิบายได้เลยอะ รู้แต่ว่ามัน xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ( ไรเตอร์แต่งไม่เป็น ตรงนี้จินตนาการกันนะ : ไรเตอร์ ) จากนั้นเขาก็เงยหน้ามามองผม ผมได้แค่มองเขากลับ ไม่มีคำพูดใดๆ จนกระทั่ง..
จุ๊บ~
อีกจุ๊บนึงมาแล้ว แต่ใช่เวลานานมากกว่าเดิม = = เอ่ออ..พี่โตโน่ชิมความหวานจากผมอยู่เป็นระยะก่อนจะปล่อย ฮู่ว รอดแล้ววว ! ><
“หวานดีนะ ^^”พี่โตโน่พูดแล้วก็ยิ้มๆ จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องนี้ไป ทำงี้ เรืองฤทธิ์เหวอนะเบ่เบ๋ T_T
[ End Rit’s part ]
--------------------------------------------
นี่คือ NC ของเรื่องนี้ มันไม่มีอีกแล้วนะ อย่าไปนึกถึงม๊านนน T^T
ไรเตอร์พยายามแต่งแล้วอ้ะ แต่งไม่ออก เอาเป็นว่าตอนอื่นจะไม่มีงี้แล้วนะ :P
ตอนนี้ไรเตอร์หน้าแดงก่ำ สุกเป็นมะเขือเทศ -///////////-
ความคิดเห็น