MyHero นายแผ่นดินไหว

ตอนที่ 13 : ตอน 2สัปดาห์ก่อนงานกีฬา

ตอนที่ 12 2สัปดาห์ก่อนงานกีฬา 

  วันต่อมา ทุกคนต่างฝึกฝนในแบบของตัวเอง เพื่อที่จะสร้างผลงานเด่นๆให้ได้ในงานกีฬาที่จะถูกจัดในอีก 2สัปดาห์ 

  ยูก็ไม่ได้ฝึกอะไรมาก ก็แค่ฝึกร่างกายพื้นฐานเหมือนเดิมแต่หนักขึ้น และก็ฝึกเสริมพลังอัตลักษณ์ของตัวเองให้ใช้ได้มีประสิทธิภาพมากกว่าเดิม 

    “ท่าไม้ตาย หรอ?” ท่าไม้ตาย นี่คือสิ่งที่ พรีเซ็นไมล์แนะนำให้มีไว้ เพราะอาจใช้เป็นไพ่ตายได้เวลาคับขัน “เฮ่อ แล้วจะคิดออกมั้ยเนี้ย” 

  บ่นไปก็เท่านั้น ยูเปิดใช้อัตลักษณ์ของตัวเอง ทำให้พื้นที่รอบๆเกิดแผ่นดินไหว เพื่อเพิ่มขีดจำกัดของตัวเองเวลาใช้งาน จะได้ใช้งานได้นานขึ้นและแข็งแกร่งยิ่งขึ้น 

  ไอซาว่าและอาจารย์คนอื่นๆต่างคอยเฝ้าและสังเกตการณ์ เหล่านักเรียน เพื่อจะได้ดูการพัฒนาและดูไว้ด้วยว่าในปีนี้จะพอมีใครเป็นตัวเต็งได้บ้าง 

  หายใจเข้าออกให้ลึกๆ แล้วรวบรวมพลังไว้ที่แขนขวา จากนั้นยูก็ชกหมัดไปข้างหน้าแล้วก็ เกิดเป็นรอยร้าวขึ้นบนอากาศแล้วก็แตกออก เปิดเป็นคลื่ออากาศสั่นไหวพุ่งไปยังทิศที่ยูชกหมัดไป 

    “ดีล่ะ ได้แล้ว1 ต่อไปพลังนี่จะทำอะไรได้อีกนะ” ยืนคิดไปสักพักก็สังเกตเห็นไอซาว่าเดินผ่านไปพอดีจึงรีบวิ่งเข้าไปหา “อาจารย์!!” 

    “ยูหรอ มีอะไร” ไอซาว่าหยุดแล้วมองยูที่วิ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนมาหยุดตรงหน้าเค้า 

    “อาจารย์ ขอใช้สนาม TDL ได้มั้ยครับมั้ยครับ” พอถามไป ไอซาว่าก็นิ่ง มองยู 

 

    “มาถามอะไรชั้น ไปบอกซีเมนต์โทสโน่น หมอนั้นคุมที่นั้นอยู่นะ” แล้วไอซาว่าก็เดินจากไป ท่าทางดูอารมณ์เสีย

    “ไปหงุดหงิดอะไรมา?” ได้แต่เกาหัวอย่าง งงๆ แล้วไปที่ห้องพักครูเพื่อไปหาซีเมนต์โทสแล่วขอสถานที่ฝึก 

ห้องพักครู 

    “จะใช้ TDLหรอได้ แต่จะใช้ต้องมีมาฝึกด้วยอีก4คน” ซีเมนต์โทสบอก ยูก็คิดว่าจะหาใครมาฝึกด้วยอีก4คนดี 

    “งั้นเดียวไปหามาเพิ่มล่ะกัน” ยูก็ออกจากห้องพักครูยืนอยู่หน้าห้องแล้วใช้โทรศัพท์ไลน์ไปถามเพื่อนในห้องว่ามีใครอยากมาฝึกกับเค้ามั้ย 

ปรากฏว่ามี คิริชิม่า โทโคยามิ ซาโต้ และโซจิ ยูก็กลับไปห้องพักครูอีกที

    “ได้แล้ว มีคิริชิม่า โทโคยามิ ซาโต้ และโซจิ” บอกไปซีเมนต์โทสก็เอารายชื่อนักเรียนขึ้นมาอ่าน เพื่อที่จะได้รู้ว่านักเรียนที่มาฝึกมีอัตลักษณ์อะไรบ้าง จะได้เตรียมสถานที่ถูก 

ที่สนาม TDL

    “เรียกมาแท้ๆ แต่ช้าจังนะฮิเดมูระ” ซาโต้พูด ยูก็กล่าวขอโทษ เพราะต้องเซ็นยื่นเรื่องขอใช้สถานที่ จึงอยู่นานกว่าปรกติ 

    “เข้าไปข้างในกันเถอะ” ซีเมนต์โทสบอกทุกคนก็เข้าไปข้างใน แล้วซีเมนต์โทสก็ใช้อัตลักษณ์ สร้างสถานที่ฝึกให้เข้ากับอัตลักษณ์ของแต่ล่ะคน 

แล้วก็ฝึกกันจนหมดวันก็แยกย้ายกัยกลับบ้าน ยูก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง 

วันต่อมา หลังเลิกเรียน 

    “ฮิเดมูระ เมื่อวานนายไปฝึกที่TDLมาหรอ วันนี้ขอไปฝึกด้วยสิ”  อาชิโด้เข้ามาถามพร้อมกับอุรารากะและอาโอยาม่า 

    “ได้สิยังไงก็ต้องฝึก5คนขึ้นไปอยู่แล้ว” แล้วก็พากันไปTDLกัน แต่มีมาเพิ่มคือ อาชิโด้อุรารากะและอาโอยาม่า

ทางด้านพวกวิลเลิน 

    “งานกีฬาหรอ การบุกของเราไม่ได้ส่งผลอะไรกับพวกมันเลยไม่ใช่รึไง!!” ชิการากิ นั่งเกาคออย่างไม่พอใจ เพราะพึ่งเห็นข่าวงานแถลงจากทางโรงเรียนยูเอย์ที่ยืนยันว่าจะยังคงจัดงานกีฬาต่อแม้จะพึ่งโดดวิลเลินบุกก็ตาม พร้อมยืนยันว่าเรื่องนั้นไม่มีผลกระทบกับงานกีฬา 

    “ใจเย็นๆ ก่อนชิการากิ โทมุระ” คุโรกิริพยายามที่จะทำให้ิการากิสงบใจได้ แล้วทีวีที่ดูอยู่ก็มีคน คอลเข้ามา 

    “ดูเหมือนจะ ไม่พอใจเอามากๆเลยนะ” เสียงเข้มใหญ่ เป็นเสียงที่ชิการากิเรียกว่า อาจารย์ “แต่ไม่ถือว่าเป็นโอกาสดีรึไง?” 

    “โอกาส?” ชิการากิหยุดเกาคอแล้วตั้งใจฟังในสิ่งที่ อาจารย์ จะพูดต่อไป 

    “ที่เธอพลาดตอนนั้น เพราะเธอยังไม่รู้ถึงความสามารถของพวกนักเรียน และนี่เป็นโอกาสที่เธอจะได้รู้พลังของพวกนักเรียนแล้วยังไงล่ะ” 

    “ดูพลัง อ่อ นั้นสินะ นั้นสินะ จะได้ดูพลังของไอ้เด็กเวรนั้นด้วย แถมยังไอ้เวรนั้นอีกคน” ชิการากิพูดอย่างบ้าคลั่ง แล้วหน้าจอทีวีก็กลับเป็นปรกติ 

7วันผ่านไป เหลืออีก 1สัปดาห์ งานกีฬาจะเริ่ม

ผ่านไปแล้ว7วันทุกคนรวมถึงยูเริ่มจะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง 

และทุกวันทุกคนก็ยังคงฝึกหนักเพื่อรับมืองานกีฬากันต่อไป 

    “97 98 99 100!!!” เสียงของยูที่วิดพื้นอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ออกกำลังกายพื้นฐานเต็มไปหมด ในห้องนั้นมีโซจิกับฮากาคุแระ อยู่ด้วย แล้วก็พวกห้องBกับสาขาอื่นอีก 

    “เหนื่อยหน่อยนะ” โซจิที่ยกน้ำหนักเสร็จแล่วมองผมที่วิดพื้นครบก็โบนเกลือแร่มาให้ 

    “ขอบใจ” แล้วก็มองฮากาคุแระ ที่ดึงข้อครั้งสุดท้ายครบพอดีแล้วเดินตรงมาหาพวกยู แล้วโซจิก็ยื่นเกลือแร่ให้ “ที่เหลือก็วิ่ง10กม.” มองไปที่ลู่วิ่งแต่ไม่เหลือให้ยูใช้เลยสักเครื่อง 

    “อีดะคุง วิ่งอยู่ในสนามน่ะ ไปวิ่งเป็นเพื่อนเค้าก็ได้หนิ” ฮากาคุเระเห็นยูมองลู่วิ่งก็พอเดาได้ว่ายูจะฝึกอะไรก็แนะนำไป 

    “อืม ขอบคุณที่แนะนำ” แล้วยูก็ออกไปวิ่งกับอีดะข้างนอก 

ที่สนามที่มีทางสำหรับวิ่งเองก็มีคนมาใช้งานเยอะแยะเหมือนกัน พอมองไปในสนามอีดะก็วิ่งเด่นอยู่คนเดียว คงเพราะอัตลักษณ์ของเค้าเข้ากับการวิ่ง 

    “เอาด้วยสิ” แล้วก็ตั้งนาฬิกาให้มันแจ้งเตือนเมื่อวิ่งได้ครบ10กม.แล้ว “วิ่ง” 

  พอฝึกร่างกายพื้นฐานเสร็จก็ได้เวลาฝึกอัตลกษณ์ต่อ ยูก็ไปที่สนาม เบต้า

    “อ้าวฮิเดมูระคุง นี่5โมงแล้วนะไม่กลับหรอ” มิโดริยะ ในชุดพละกำลังเดินออกจากสนามเพื่อไปห้องเรียนแล้วเปลี่ยนเสื้อแช้วกลับบ้าน 

    “นี่ก็บ้านชั้นไม่ใช่รึไง พวกคิริชิม่ายังไม่บอกนายหรอ”  ยูพูดไปมิโดริยะก็ทำหน้างง แบบอยากได้คำอธิบายมากกว่านี้ “บ้านชั้นอยู่ที่โรงเรียนยังไงล่ะ” 

    “ฮ้ะ!! จริงหรอ” หน้าแบบนี้โกหกมั้ง แล้วก็ปล่อยมิโดริยะไว้ทั้งอย่างนั้นยูก็ไปสนามเบต้าที่ตอนนี้เหลือยูเพึยงคนเดียวในสนาม 

    “ช้าจังนะครับ” ยูรู้สึกถึงคนทีาตามยูมาแบบเงียบๆ คนนั้นคือไอซาว่า

    “อย่าใช้ชั้นมากจะได้มั้ย ตาชั้นยิ่งเจ็บๆอยู่” ไอซาว่าพูดอย่างไม่สบอารมณ์ และดูอารมณ์เสียด้วยแต่ไม่ใช่แค่วันนี้ ตลอดสัปดาห์เลยที่เค้าดูอารมณ์เสีย 'เมนมาหรอ' 

    “คุณก็รู้ ผมไม่คลั่งง่ายแล้วนี่ บางทีอาจไม่ต้องลงมือก็ได้ แต่กันไว้ดีกว่าแก้คุณพูดเองนะ!!” แล้วยูก็ เริ่มใช้อัตลักษณ์เต็มพิกัด  ทั้งทำให้รอบๆสั่นไหว ทั่งให้ตังเองสั่นไหว 

  ในสภาพที่ยูยังใช้พลังยูก็ฝึกเครื่อนไหวร่างกายทั้งอย่างนั้นไปด้วย โดยชกและเตะอากาศไปมาแบบการฝึกมวย 

  ไอซาว่าก็ยืนนิ่งๆเหมือนรอบๆไม่มรแผ่นดินไหวได้เฟมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเช่นเดิม 'เฮ้ย เซก็ยังดีนี่10ริคเตอร์แล้วนะ มหาภัยพิบัติแล้วนะ' 

  แล้ววันนี้ก็ฝึกเสร็จโดยที่ไอซาว่าไม่ต้องใช้อัตลักษณ์เพื่อหยุดยูเลยแล้วก็แยกย้ายกันไป ยูกลับห้อง ไอซาว่าก็กลับไปอาพาร์ทเม้นของตัวเอง 

  พอถึงห้องปรกติยูต้องอาบน้ำแล้วเล่นเกมส์กอนนอนแต่ตลอดสัปดาห์ยูไม่ได้แตะเกมส์เลยแม้แต่ปลายนิ้ว เพราะต้องเพ่งไปที่การฝึก 'น้าจะคอยเชียร์นะ งานกีฬาพยายามเข้าล่ะ' เสียงของน้าสาวที่เป็นแรงพลักดันให้ยูพยายามเข้ามาในหัวจากนั้นก็ลุกไปอาบน้ำและเข้านอน พรุ่งนี้วันหยุด ต้องใช้เวลาทั้งวันและตลอด6วันที่เหลือเพื่อฝึก

ในที่ๆนึง ที่เป็นเหมือนห้องทดลองอะไรสักอย่าง 

'ดูเหมือนเค้าดูดีขึ้นแล้ว มองโลกในแง่ดีขึ้นมากกว่าตอนนั้นแล้ว' 

'ทำไมตอนนั้นถึงพาเค้าหนีชั้นไปล่ะ เค้าเป็นตัวทดลองโนมุที่มีค่ามากนะ' 

'……' 

'ไม่อยากตอบหรอ ช่างเถอะ เดียวสักวันพวกชั้นจะเอาพลังของเค้าคืนมา' 

'ที่ให้พลังไป ตอนนี้มันดูเหมือนจะรวมเป็นพลัง1เดียวกันแล้วด้วยสิ คงต้องฝากชิการากิ พาตัวเค้ามาหาชั้นแล้วล่ะ ด้วยพลังนั้นการที่จะฆ่าออลไมท์มันจะไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป'