คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 08
แพรวพราว
หลัาที่ันวิ่มาหน้าบริษัท ันเห็นรถยัยเอยันรีบวิ่ึ้นเลยทันที เหนื่อยเป็ยนบ้าเลยันะอ้วนไปแล้ว้อลน้ำหนัแล้วสินะ พอันรถยัยเอยออรถทันที ทำไมใันยัเ้นแรแบบนี้ละ เป็นเพราะันเหนื่อยแน่ๆเลย แ่ว่าทำไมในหัวอันมีแ่เรื่อที่เาอันเป็นแฟนเนี้ย ั่เรื่อนั้นไป่อนแล้วัน อนนี้ไปเที่ยว่อนแล้วัน
"ยัยพราว ทำไมแ้อวิ่มีึ้นรถ เินมา็ไ้ปะ วิ่ให้เหนื่อยเปล่าๆ"
“็ันอยาไปเที่ยวเร็วๆนี่ ันเลยวิ่มา” ันโหยัยเอยออไปยัไม่อยาบอเรื่อที่เิึ้น่อยบออนที่ลับาเที่ยวแล้วัน
“ไม่ใ่หนีใรมาหรอ” ยัยเพื่อนนนี้ะรู้ีไปแล้วนะ
“ะหนีใรและ ไม่มีใรทั้นั้นแหละับรถไปเลยแนะ” ันหันไปโวยวายใส่ยัยเอย่อนหันหน้ามอออไปนอหน้า่า
“ไม่มี็ไม่มีสิโวยวายทำไมละยัยบ้า”ันไม่ไ้สนใที่ยัยเอยพู ันนอนีว่าอยู่ไปเี๋ยวยัยะหาเรื่อพู้วยแล้วันะหลุเรื่อวันนี้ไป นอนไอ้พราวนอนนนน
2 ั่วโม่อมา
“ยัยพราว!! ยัยพราว!! ื่นไ้แล้วว ถึแล้วแะนอนอยู่ในรถใ่มั้ย”ถึแล้วหรอนี่ ัน่อยๆลืมาึ้นมอยัยเอย
“ถึแล้วหรอ ไปเ้าเ็อินเ้าที่พััน แอไว้สอห้อใ้มั้ย”ยัยเอยพยัหน้าให้่อนันับยัยเอยลรถไปหยิบระเป๋า่อนะเินเ้าไปในโรแรมที่ยัยเอยอเอาไว้ พอเรามาถึภายในัวโรแรมยัยเอย็เ้าไปิเรื่อห้อพัทันที ันับยัยเอยะนอนนละทีันเพราะยัยเอยไม่อบนอนแพริมน้ำ ยัยเอยะอบนอนโรแรมโนที่เป็นึมาว่า แล้วเหล็อารมาเที่ยวอันยัยเอย็ือเราะไม่เอนว่าะถึเวลาลับ แ่เรา็มีไลน์ุยันบ้านะ ที่ไม่เอันเลยเพราะอยาให้อยู่ับัวเอให้มาที่สุ นี่แหละารมาเที่ยวอเราสอน
“พราวเอานีุ่แห้อแ ถึมีอะไร็โทรมานะ”ันพยัหน้าให้ับยัยเอย่อนะเินไปที่ห้อพัริมน้ำอัน
ันเปิห้อเอาอเ้าไปเ็บ่อนะเินออนั่ที่เปหน้าพัเพื่อูวิวูธรรมาิ ันอบมาที่นี่แล้วมานั่แบบนี่มันทำให้ันรู้สึมีวามสุันอยู่แบบนี่นานั
้านเนเอร์
สุท้ายผม็อเธอแฟนแล้วเธอ็รับผมเป็นแฟน้วย เราะไ้อยู่ัน้วยละ แม่ผมื้ออนโให้ผมับเธออยู่้วยัน แม่ให้เหุว่าแม่อบลูสะใภ้นนี้แะ้อแ่านับเธอเท่านั้น ถึไม่อบผม็ะแ่านับเธออยู่แล้วเพราะเธอเป็นนแรเลยที่ทำให้ผมเ็มอิ่มับเรื่อนั้น พูแล้ว็อยาะเธอลเียอี สสัยวันนี้ลับไป้อัแล้วววว เมื่อไหร่ะเลิานเนี่ยอยาเอน้าเมียแล้วเนี่ย วันนี้ผมนั่อ่านเอสารเ็นเอสารนผมเบื่อแล้วเนี่ย ถึเมียะายอยู่แล้ว นี่พึ่ะบ่ายสามเออะ เหลือเวลาั้สอั่วโม หรือวันนี้ผมะลับเร็วีนะ พอิไ้แบบนี้็ริ่ลับอนโทันที ไม่นานผม็ถึอนโผมรีบึ้นไปบนห้อ พอเปิประูห้อเ้าไปมันเียบมาเหมือนไม่มีนอยู่เลย อาะหลับอยู่็ไ้ ผมเินเ้าไปที่ห้อนอน็ไม่เอห้อน้ำ็ไม่มี หรืมว่าะอยู่ห้ออเธอ ั้นผมไปอาบน้ำให้ัวหมอแล้วลไปหาเาีว่า
20นาที่อมา
ผมลมาั้น16 เินไปเาะประูห้ออเธอ เาะนานมา็ไม่มีใรมาเปิ ผมเลยัสินใโทรหาทาอนโีว่า
‘สวัสีรับ อนโmm รับ’ ไม่นานพนัาน็รับสาย
“ผมเนเอร์นะรับ”
‘ุเนเอร์มีอะไรให้ทาเรารับใ้รับ’
“พอีผมะโทรมาถามว่าเห็นุแพรวพราวลับมาหรือยั”
‘ไม่เห็นเลยนะรับ แ่ผมเห็นเพื่อนอุแพรวพราวบอว่าะไปเที่ยวที่ัหวันะรับ ลอโทรไปหาูนะรับ’ ไปเที่ยวหรอ
“รับอบุมา” ผมอบุพนัาน่อนะวาสายไป ไปเที่ยวหรอ แล้วไหนบอผมว่าะลับห้อมานอนไ แสบัๆเลย ุิะหนีผมหรอุแพรวพราว ถ้าหาเอนะพ่อะให้ลุาเียไม่ไหวเลยอยู ผมรีบลับห้อ่อนะ่อนะโทรหาแม่ให้นอแม่ามหาเธอให้หน่อย
‘ว่าไาเน โทรมามีอะไร’
“แม่ามหาลูสะใภ้แม่ให้หน่อยสิหนีไปเที่ยวที่ไหน็ไม่รู้ แม่่วยหน่อยนะ”
‘ไ้เี่ยวแม่ให้นอแม่หาให้นะ’
“รับแม่” ผมวา่อนะนั่รอให้แม่โทรลับมาบอว่าเธออยู่ไหน อย่าให้เอนะไอ้ัวแสบ
————————————————————-
ไม่รู้ว่าเนเอร์ะหาแพรวพราวเอมั้ยน้าา
เป็นำลัใให้้วยนะ
1อนเม้น=1ำลัใ ❤️
ความคิดเห็น