เก็บผลงาน

ลำดับตอนที่ #9 : Day by Day

ยามเช้าของวันหนึ่งที่มีแสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้อง กลิ่นหอมๆของกาแฟลอยเข้ามา........

แต่เดี๋ยวก่อน!!!!!!!!!!


นี่มันบ่ายแล้วนะ!!  ใช้แล้ว"คิม ซองกยู"กำลังฝัน

ฝันตอนบ่ายหรอ................ - -


"อะไรกันวะเนี้ย"


เหมือนเจ้าตัวจะรู้สึกตัวแล้ว คิมซองกยูคอยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมลุกขึ้นโดยที่ตัวของเขายังนั้งอยู่บนเตียงและหันไปมองนาฬิการูปโดราเอม่อนที่ปาเป้าได้มาจากงานวัด


"ชิบหายย!!! บ่ายกว่าแล้วนี่นะ!!" 


เมื่อเห็นอย่างนั้นเขาก็รีบกระโดดออกจากเตียง แล้ววิ่งใส่เกียร์ช้างเข้าห้องน้ำทันที ไม่ใช่ว่าเขาจะไปทำงานสายหรอก คิมซองกยูเป็นช่างภาพ

อิสระฝีมือดี เพราะฉนั้นไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เขาต้องรีบขนาดนี้ 









ซองกยูเปิดประตูร้านออก เมื่อเห็นรอยยิ้มของใครบ้างคนเขาก็ต้องถึงกับทรุด น่ารักเกินไปแล้วครับบ


"ผมนึกว่าวันนี้คุณจะไม่มาแล้วซะอีก" เจ้าของเสียงใสกล่าวด้วยความเป็นมิตร แต่ซองกยูไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ได้แต่เพียงยิ้มให้คนตรงหน้า

"เอามอคค่าลาเต้เหมือนเดิมใช่ไหมครับ"  ซองกยูไม่ได้ตอบอะไรกลับไป (อีกแล้ว) เพียงแค่ยิ้มให้แล้วไปนั้งที่โต๊ะประจำของเขา


อ่าาาา ดีใจจังที่คุณจำได้


"ได้แล้วครับคุณคิม" ร่างเล็กวางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะ พร้อมโค้งให้ซองกยูก่อนเดินกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนเดิม



ไม่ได้การแล้วสิถ้ายังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปต้องไม่ได้คุยกันเลยแน่ๆ   ใช่แล้วครับ ผมนะชอบพนักงานคนนั้นที่ชื่อนัมอูฮยอน

ผมนะรู้จักชื่อเขาเพราะป้ายชื่อที่ติดอยู่บนเสื้อ แต่เขาไม่รู้จักผมหรอก เขารู้แต่ว่าผมเป็นลูกค้าประจำที่ชอบมานั้งสุมหัวเนียนตากแอร์ฟรี

ตั้งแต่ร้านเปิดยันร้านปิดทุกวัน  แต่เพราะวันนี้ผมตื่นสายกว่าจะตื่นก็ปาไปบ่ายกว่า แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมรู้ว่าเขาจำผมได้ >,<