เก็บผลงาน

ลำดับตอนที่ #8 : นนนนนนนนนน

 บทนำ

                วงการมาเฟีย วงการที่น่ารังเกียจที่สุดสำหรับฉัน มันฆ่าได้ทุกคนจริงๆ แต่ทำไมนะ คนทั่วไปถึงพากันสรรเสริญพวกมันนัก ฉันดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าหลอกลวงกันชัดๆ ถ้าไม่ใช้เพราะคนที่ฉันรัก ฉันไม่มีวันก้าวเข้ามาเหยียบที่แบบนี้หรอก มันอันตรายเกินไป  แต่เพราะคนที่ฉันรัก ดันหลงผิด หลงผิดจริงๆ เธอเป็นน้องสาวของฉัน  น้องสาวที่ตกลุมรักไอมาเฟียนั้น  ผู้ชายคนนั้นจะรู้รึเปล่า ว่าคนที่เขาเคยหักอกไว้ในตอนนั้น ตอนนี้กำลังนอนอยู่ห้องไอซียู   น้องฉันโดนรถชนเพราะนาย นาย นายคนเดียว   ทำไมนายถึงทำเป็นไม่รู้เรื่องแบบนั้นละ มันยิ่งทำให้ตัวนายดูน่ารังเกียจกว่าเดิมนะ!!

บทที่ 1

                “ใคร!! ใครกันที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้บอกพี่มาสิ” ฉันพูดไปทั้งน้ำตา น้องสาวคนเดียวของฉันในเวลานี้ เธอกำลังนอนอยู่ในห้องไอซียู มีสายอะไรไม่รู้เยอะแยะบนตัวของเธอเต็มไปหมด ฉันรู้ว่าถึงถามไปเธอก็ไม่รู้สึกตัว  ฉันกุมมือเธอเอาไว้แน่น

                “ตื่นสิ พี่บอกให้เธอตื่นไม่ได้ยินพี่รึไง” ไม่มีเสียงตอบรับอะไรทั้งนั้น ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงโดนรถชน ฉันรู้แต่ว่าคุณหมอบอกว่า ระหว่างทางที่มาโรงพยาบาล น้องสาวของฉันกำโทรศัพท์ไว้แน่น  ใช้แล้ว บางทีเธออาจกำลังคุยกับใครก็ได้

ฉันลองกดเบอร์สุดท้ายที่เธอรับดู บางทีเขาอาจจะรู้สาเหตุของเรื่องนี้ก็ได้

                “สวัสดีค่ะ”  มีคนรับแล้ว

                “สวัสดีครับ”

                “คุณรู้จักนิต้าใช้ไหมค่ะ”

                “นิต้าทำไมครับ??”

                “นิต้าโดนรถชนค่ะฉันอยากรู้ว่าคุณ…”

                “ผมไม่รู้จักครับ!!”  อะไรกัน ผู้ชายคนนั้นตัดสายฉันทำไม หรือว่าเขาเป็นคนทำ ??

ตอนนี้คำถามมากมายมันมีอยู่ในหัวฉันเต็มไปหมด ทำไมกันนะฉันถึงรู้สึกเกลียดผู้ชายคนนี้แบบไม่มีเหตุผล ฉันได้คุยกับเขานิดหน่อยเอง แต่ฉันหมั่นใจ เขานี้แหละ คือสาเหตุที่ทำให้น้องฉันเป็นแบบนี้

                “พี่ไปก่อนนะนิต้า เธออยู่คนเดียวยได้นะ” ฉันลูบที่หัวนิต้าทีหนึ่งก็จะออกไป เธอน่าสงสารจัง ฉันจะทำยังไงดี ฉันเริ่มอยากรู้จักผู้ชายคนนั้นแล้วละ…

                ณ ร้านอาหาร

                ฉันลองโทรไปถามเพื่อนสนิทของนิต้าดู เธอบอกว่านิต้าโดนแฟนทิ้ง แล้วเธอก็เสียใจมากๆด้วย  เธอยังบอกฉันมาอีกว่า นิต้ากับแฟนชอบมาร้านอาหารร้านนี้ด้วยกันบ่อยๆ ขอให้วันนี้เขามาที่นี้เหอะ ฉันอยากเห็นหน้าเขา ฉันจำเสียงเขาได้แม่นเลยละ 

                “นายไปสืบข่าวเรื่องนิต้ามาให้ฉันหน่อย”   นิต้า!!ฉันได้ยินไม่ผิดใช้ไหม  ผู้ชายที่นั้งอยู่ข้างหลังฉันรู้จักนิต้า

                “ทำไมคุณต้องสนใจเรื่องของผู้หญิงคนนี้ด้วยครับ”  ผู้ชายที่พูดอยู่คงเป็นลูกน้องเขา

                “วันนี้มีใครก็ไม่รู้โทรมาบอกฉันว่านิต้าโดนรถชน นายช่วยไปสืบให้ฉันที”

                “ครับ”  ผู้ชายคนนั้นที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องเขา พยักหน้าสองครั้งแล้วก็เดินออกไปจากร้านเลย ตอนนี้เหลือแต่ไอเลวนั้นแล้ว ฉันควรเข้าไปทักเขาเลยรึเปล่า?? ไม่รู้ละ โอกาศนี้อาจหาไม่ได้แล้ว เอาละ บีนา หนึ่ง! สอง! สาม!

                “สวัสดีค่ะ” ฉันเดินมาที่โต๊ะเขาพร้อมกล่าวทักทายเขา เขาดูงงๆนิดๆ ก็สมควรอยู่หรอกอยู่ดีๆฉันก็มาสวัสดีเขานิ แต่ดูสายตาที่เขามองฉันสิ มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า นายกำลังพิจรณาอะไรอยู่ไม่ทราบ!!

                “คุณมีอะไรกับผมรึเปล่า” 

                “คุณใช้ลูกค้าที่นัดฉันไว้หรือเปล่าค่ะ” ที่จริงลูกค้าอะไรนะไม่มีหรอก แต่ฉันไม่รู้จะพูดอะไรดี ที่จริง ฉันก็มีธุรกิจส่วนตัวนะ

                “ไม่ใช้ แต่ตอนนี้อยากใช้แหละ” นายนั้นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน เดียวนะ!! นี้เขากำลังคิดว่าอะไรเนี้ย!!

                “นี้คุณหมายถึงอะไรค่ะ” ฉันยังคงฟื้นยิ้มให้เขาเหมือนตอนแรก ฉันเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ ทำไมนายต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย - -

                “อ้าว ก็งานของคุณไม่ใช้หรอ ถ้าลูกค้าคนเก่าของคุณไม่มา คุณเอาลูกค้าคนใหม่ก็ได้นิ” ฉันหวังว่าเขาคงไม่คิดเรื่องแบบนั้นหรอกนะ แต่ดูจากหน้านายนี้ตอนนี้แล้ว ก็คงไม่พ้นเรื่องแบบนั้นแล้วละ - -

                “คุณไม่ต้องทำหน้างงหรอก เราไปกันเลยดีกว่า” พูดไม่พอลากฉันไปอีก นายบ้าเอ้ยย ฉันไม่ได้ทำงานแบบนั้นสักหน่อยนะ นายประเมินค่าฉันต่ำไปแหละ

                “คุณเป็นบ้าอะไรเนี้ย แล้วนี้จะพาฉันไปไหน” ฉันสะบัดมือนายนั้นออก เขาไม่มีมารยาทเลย ผู้ชายแบบนี้ยัยนิต้าไปหลงรักได้ยังไงกัน

                “คุณอย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย อย่าบอกนะว่าไม่อยากได้เงินของผมจริงๆนะ ทำงานผิดๆแล้วยังจะเลือกอีก” มันจะมากไปแล้วนะ ฉันไม่เคยพูดสักทีว่าฉันทำงานแบบนั้น มีแต่สมองต่ำๆของนายนะแหละที่คิดแบบนั้น

                “คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นสักหน่อย” ฉันลองลดเสียงลงมาเพื่อเขาจะเข้าใจอะไรง่ายขึ้น

                “จริงหรอครับ งั้นผมขอโทษจริงๆนะ” ฮึ!! เก็บคำขอโทษนายไปใช้กับน้องสาวฉันเหอะ ฉันไม่คิดว่ามันจะจริงใจเลยสักนิด

                “ไม่เป็นไรค่ะ^^” ทำไมฉันต้องมายิ้มให้คนแบบนี้ด้วยเนี้ย เสียเวลาจริงๆเลย - -

                “งั้นลูกค้าที่คุณพูดมันหมายถึงอะไรครับ”

                “คือ…ฉันเป็นเซลนะค่ะ มีลูกค้านัดมาดูสิ้นค้า^^”

                “ออ  งั้นผมขอตัวก่อนนะ คุณเข้าไปรอลูกค้าต่อเลย^^” อย่ามายิ้มให้ฉันนะ ฉันไม่ชอบมันจริงๆ นายเชื่อคำโกหกฉันด้วยหรอเนี้ย ฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้หลอกแต่คนอื่นเป็นซะอีก เราต้องเจอกันอีกครั้งแน่ จำเอาไว้ ฉันไม่ยอมปล่อยนายไปง่ายๆหรอก หน้าตาก็งั้นๆ นิต้าทำไมถึงชอบขนาดนั้นนะฉันไม่เข้าใจจริงๆ

นิต้าถ้าเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ ฉันเนี้ยแหละที่จะ แก้แค้นเขาให้เธอเอง